120347 Σαλάσια
Το 120347 Σαλάσια ή 2004 SB60 είναι ένα κλασικό αντικείμενο της ζώνης του Κάιπερ με διάμετρο περίπου 900 χιλιόμετρα και ένα δορυφόρο. Ανακαλύφθηκε στις 22 Σεπτεμβρίου 2004. Πήρε το όνομά του από την ρωμαϊκή θεότητα Σαλάσια, η οποία ήταν σύζυγος του Ποσειδώνα. Αντιστοιχεί στην Αμφιτρίτη.
 | |
|---|---|
| Ανακάλυψη[1] | |
| Ανακαλύφθηκε από | H. G. Roe, Μπράουν, K. M. Barkume |
| Ανακαλύφθηκε στις | 22 Σεπτεμβρίου 2004 |
| Χαρακτηριστικά τροχιάς[1] | |
| Αφήλιο | 46,461 AU |
| Περιήλιο | 37,684 AU |
| Ημιάξονας τροχιάς | 42,073 AU |
| Εκκεντρότητα | 0,1043 |
| Περίοδος περιφοράς | 272,9 χρόνια |
| Κλίση | 23,945° ως προς την Εκλειπτική |
| Μήκος του ανερχόμενου σημείου | 280,24° |
| Όρισμα του περιηλίου | 309,59° |
| Δορυφόροι | 1 |
| Φυσικά Χαρακτηριστικά | |
| Διάμετρος | 874 ±32 km [2] |
| Μάζα | 4,4 ×1020 kg[2] |
| Μέση πυκνότητα | 1,29 ±0,29 g/cm3 |
| Λευκαύγεια | 0,045[3] |
| Φαινόμενο μέγεθος | 20,8[4] |
| Αστρονομική περίοδος περιστροφής | 6,09 h[1] |
| Απόλυτο μέγεθος | 4,21[1] 4,26[3] |
.svg){kind=small}
Φυσικά χαρακτηριστικά Επεξεργασία
Η Σαλάσια αν και όπως τα χαουμεειδή αντικείμενα έχει κλίση περίπου 24° ως προς της εκλειπτική, δεν ανήκει στην οικογένεια αυτή, καθώς στο φάσμα στην εγγύς υπέρυθρη ακτινοβολία δεν έχει ουσιαστικά χαρακτηριστικά και δείχνει ότι συγκέντρωση πάγου μικρότερη από 5%.[5] Η Σαλάσια έχει χαμηλή λευκαύγεια, αφού αντανακλά μόλις το 4% του φωτός που πέφτει στην επιφάνειά της.[3] Αυτό είναι το χαμηλότερο γνωστό για ένα μεγάλο μεταποσειδώνιο αντικείμενο.
Η διάμετρος της Σαλάσιας με βάση παρατηρήσεις από τα διαστημικά τηλεσκόπια Χαμπλ και Σπίτζερ είναι 905±103 χλμ.[6] Με βάση παρατηρήσεις από το διαστημικό τηλεσκόπιο Χέρσελ το 2012, η Σαλάσια έχει διάμετρο 901 ±45 χιλιόμετρα, δηλαδή, έχει παρόμοιες διαστάσεις με το 90482 Όρκο και είναι λίγο μικρότερο από τα 50000 Κουάοαρ και (307261) 2002 MS4.[3] Συνυπολογίζοντας επιπλέον παρατηρήσεις από το Χέρσελ υπολογίστηκε ότι η Σαλάσια έχει διάμετρο 874 ±32 χιλιόμετρα.[2] Η μάζα του διπλού συστήματος υπολογίστηκε σε 4,38±0,16×1020 κιλά. Συγκρίνοντας τη διάμετρο της Σαλάσιας και της Ακταίας υπολογίστηκε ότι το 96% της μάζας του συστήματος πρέπει να ανήκει στην Σαλάσια και αυτή η μάζα μπορεί να είναι αρκετή για να δώσει στη Σαλάσια σφαιροειδές σχήμα.[3] Η πυκνότητα της Σαλάσιας είναι μεγαλύτερη από 1 g/cm3, με τιμές 1,29 ±0,29 g/cm3. Είναι η μικρότερη πυκνότητα που έχει βρεθεί για μεγάλου μεγέθους μεταποσειδώνιο αντικείμενο,[6] ενώ δείχνει ότι το εσωτερικό της Σαλάσιας μπορεί να έχει συγκριτικά περισσότερο πάγο.[2]
Δορυφόρος Επεξεργασία
Η Σαλάσια έχει ένα δορυφόρο με διάμετρο περίπου 300 χιλιόμετρα που περιφέρεται σε απόσταση 5.600 χιλιομέτρων σε πεντέμιση ημέρες [7]. Ονομάζεται Ακταία. Όσον αφορά το μέγεθος των συστατικών του, το διπλό σύστημα μοιάζει πολύ με αυτού του Όρκου και του Βανθ.[2]
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 JPL Small-Body Database Browser, ανακτήθηκε 6 Μαΐου 2013
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 S. Fornasier, E. Lellouch, T. Müller, P. Santos-Sanz, P. Panuzzo, C. Kiss, T. Lim, M. Mommert, D. Bockelée-Morvan, E. Vilenius, J. Stansberry, G.P. Tozzi, S. Mottola, A. Delsanti, J. Crovisier, R. Duffard, F. Henry, P. Lacerda, A. Barucci, A. Gicquel (2013). «TNOs are Cool: A survey of the trans-Neptunian region. VIII. Combined Herschel PACS and SPIRE observations of 9 bright targets at 70--500 micron». arXiv:1305.0449v2.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 E. Vilenius, C. Kiss, M. Mommert, T. Müller, P. Santos-Sanz, A. Pal, J. Stansberry, M. Mueller, N. Peixinho, S. Fornasier, E. Lellouch, A. Delsanti, A. Thirouin, J. L. Ortiz, R. Duffard, D. Perna, N. Szalai, S. Protopapa, F. Henry, D. Hestroffer, M. Rengel, E. Dotto, & P. Hartogh (Απρίλιος 2012). «“TNOs are Cool”: A survey of the trans-Neptunian region VI. Herschel/PACS observations and thermal modeling of 19 classical Kuiper belt objects». Astronomy and Astrophysics. http://arxiv.org/pdf/1204.0697v1.pdf.
- ↑ AstDyS Ephemerides for 120347 2004 SB60, ανακτήθηκε 29 Νοεμβρίου 2009
- ↑ E.L. Schaller and M.E. Brown (2008). «Detection of Additional Members of the 2003 EL61 Collisional Family via Near-Infrared Spectroscopy». Astrophysical Journal. doi:. Bibcode: 2008ApJ...684L.107S.
- ↑ 6,0 6,1 J.A. Stansberry (2012). «Physical Properties of Trans-Neptunian Binaries (120347) Salacia–Actaea and (42355) Typhon–Echidna». Elsevier. Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2012.
- ↑ http://www.johnstonsarchive.net/astro/astmoons/am-120347.html