Slaves and Masters

1990 στούντιο άλμπουμ απο τους Ντιπ Περπλ

Slaves and Masters είναι ο τίτλος του 13ου στούντιο δίσκου του χαρντ ροκ συγκροτήματος Deep Purple ο οποίος κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 1990. Είναι ο μόνος δίσκος του συγκροτήματος με τον πρώην τραγουδιστή των Rainbow, Τζο Λιν Τέρνερ στα φωνητικά, ο οποίος αντικατέστησε τον Ίαν Γκίλαν ένα χρόνο νωρίτερα.[1]

Slaves and Masters
Στούντιο άλμπουμ από Deep Purple
ΚυκλοφόρησεΟκτώβριος 1990
Ηχογραφήθηκε1990
Μουσικό είδοςHard Rock, Heavy Metal
Διάρκεια46:51
ΠαραγωγόςDeep Purple
ΔισκογραφικήBMG (Ευρώπη) RCA (Αμερική)
Δισκογραφικό χρονολόγιο
(Deep Purple)
'The House of Blue Light
(1987)
Slaves and Masters
(1990)
The Battle Rages On
(1993)

Οι κριτικές του δίσκου ήταν μέτριες, όπως και οι πωλήσεις του, αφού είχε αρκετή επιτυχία μόνο στην Ελβετία όπου έγινε και χρυσός. Μετά την κυκλοφορία του δίσκου, ακολούθησε παγκόσμια περιοδεία για την προώθηση του αλλά μετά το πέρας της, ο Τέρνερ αντικαταστάθηκε και πάλι από τον Ίαν Γκίλαν.[2]

Η ιστορία του δίσκου Επεξεργασία

 
Οι Deep Purple ζωντανά τον Φεβρουάριο του 1991

Το 1989, τα προβλήματα ανάμεσα στα μέλη της κλασικής σύνθεσης των Deep Purple είχαν σηματοδοτήσει την αποχώρηση του τραγουδιστή Ίαν Γκίλαν λόγω της μη επαγγελματικής συμπεριφοράς που επεδείκνυε και της χρόνιας διαμάχης του με τον κιθαρίστα Ρίτσι Μπλάκμορ.[3]

Μετά την περιοδεία για την προώθηση του άλμπουμ "The House of Blue Light", ο Γκίλαν επέστρεψε στη Μεγάλη Βρετανία σχηματίζοντας τους Garth Rockett and the Moonshiners μαζί με τους κιθαρίστες Στιβ Μόρις και Χάρι Σο, τον μπασίστα Κιθ Μαλχόλαντ, τον κιμπορντίστα Μαρκ Μπακλ και το ντράμερ Λου Ρόζενταλ, τον Φεβρουάριο του 1989. Μετά από μία σειρά ζωντανών εμφανίσεων και την κυκλοφορία ενός βίντεο, το συγκρότημα έδωσε την τελευταία του συναυλία τον Ιούλιο εκείνης της χρονιάς στο Λίβερπουλ, σε μία φιλανθρωπική εμφάνιση για τα θύματα του Χίλσμπορο. Διαλύθηκαν τον Μάιο του 1990, όταν ο Ίαν Γκίλαν σχημάτισε το προσωπικό του σχήμα παίρνοντας μαζί του τον Στιβ Μόρις.[4]

Στα τέλη του 1989, ο Γκίλαν και ο Μπλάκμορ συνεισέφεραν στην ηχογράφηση μιας επανεκτέλεσης του "Smoke on the Water" με σκοπό την οικονομική βοήθεια των θυμάτων ενός σεισμού στην Αρμενία. Παρ' όλα αυτά, εμφανίστηκαν στο στούντιο σε διαφορετικές ημέρες για να μην συναντηθούν.[5]

Ο Μπλάκμορ σκεφτόταν να δημιουργήσει και πάλι τους Rainbow με τον Τέρι Μπλοκ των Strangeways στο μικρόφωνο. Τελικά, τον Δεκέμβριο του 1989 και μετά από έξι μήνες προσπαθειών για ανεύρεση του αντικαταστάτη του Γκίλαν, αποφασίστηκε να προσλάβουν των πρώην τραγουδιστή των Rainbow, Τζο Λιν Τέρνερ, μετά από μία επιτυχημένη οντισιόν που είχαν μαζί του παίζοντας το "Hey Joe" του Τζίμι Χέντριξ.

Στις αρχές του 1990, ξεκίνησαν να ηχογραφούν το νέο τους δίσκο. Κάποια κομμάτια προϋπήρχαν και υπάρχουν ντέμο ηχογραφήσεις τους με τον Ίαν Γκίλαν.

Κυκλοφορία και απήχηση Επεξεργασία

Ο δίσκος με τίτλο "Slaves and Masters" κυκλοφόρησε σε μορφή βινυλίου και CD τον Οκτώβριο του ίδιου έτους από την "BMG" στην Ευρώπη και την Αυστραλία και από την "RCA" στην Αμερική. Οι κριτικές του άλμπουμ ήταν μέτριες, με το "Allmusic" να του δίνει δύο αστέρια, το "Sputnik Music" μέσο όρο βαθμολογιών 2,3 με άριστα το 5 και το "Metal Archives" μόλις 46%.[6]

Η εμπορική επιτυχία του ήταν πολύ μικρότερη σε σχέση με τους προκατόχους του, αφού έγινε το πρώτο τους άλμπουμ από το 1969 που δεν μπήκε στο Top-20 της Μεγάλης Βρετανίας, ενώ έφθασε μόλις στο # 87 του Billboard στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ανάλογη επιτυχία με το όνομα του συγκροτήματος υπήρξε μόνο στην Ελβετία, όπου έφθασε στο # 5 των τσαρτ παραμένοντας στους καταλόγους επιτυχιών για 16 εβδομάδες, για να βραβευθεί τελικά σαν χρυσός δίσκος.[7]

Τα σινγκλ του άλμπουμ, συνοδευόμενα από τα βίντεο κλιπ, μπήκαν στις χαμηλές θέσεις του βρετανικού καταλόγου επιτυχιών.[7]

Η περιοδεία του δίσκου Επεξεργασία

 
Εισιτήρια από την εμφάνιση των Deep Purple στην Ουγγαρία το 1991

Για την προώθηση του άλμπουμ, ο Τζο Λιν Τέρνερ και ο Ρότζερ Γκλόβερ είχαν κάνει μία ζωντανή εμφάνιση στον ραδιοφωνικό σταθμό "Rockline Radio" στις 19 Νοεμβρίου 1990.[8]

Οι Deep Purple, ξεκίνησαν την περιοδεία για την προώθηση του δίσκου στις 2 Φεβρουαρίου 1991 από το Μιλάνο και συνέχισαν την ευρωπαϊκή τους περιοδεία με εμφανίσεις στην Ουγγαρία, την Κροατία, τη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ελβετία, τις Σκανδιναβικές χώρες, για να καταλήξουν με τέσσερις συναυλίες στο "Hammersmith Odeon" του Λονδίνου, από τις 14 ως τις 17 Μαρτίου.[9]

Ακολούθησε η αμερικάνικη περιοδεία από τα μέσα Απριλίου μέχρι τα μέσα Μαΐου, με τους Winger να ανοίγουν τις εμφανίσεις τους.[9] Στα τέλη Ιουνίου έδωσαν τέσσερις συναυλίες στην Ιαπωνία και μία στην Ταϊλάνδη, για να συνεχίσουν τον Αύγουστο με επτά εμφανίσεις στη Βραζιλία.[9] Η περιοδεία ολοκληρώθηκε τον Σεπτέμβριο του 1991, με δύο συναυλίες στο Ισραήλ, νωρίτερα πραγματοποίησαν την πρώτη τους εμφάνιση σε ελληνικό έδαφος, στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας.[10]

Ο κύριος όγκος των τραγουδιών τα οποία έπαιζαν προέρχονταν από τις ηχογραφήσεις της δεύτερης σειράς μελών του συγκροτήματος, αλλά και το "Burn" από την τρίτη σειρά μελών των Deep Purple, με τους Κόβερντεϊλ/Χιούζ στη σύνθεση τους. Τα κομμάτια του νέου άλμπουμ που έπαιζαν ζωντανά ήταν τα "Truth Hurts", "The Cut Runs Deep", "Fire in The Basement", "King of Dreams" και "Love Conquers All".[11]

Νέα αλλαγή Επεξεργασία

Τον Αύγουστο του 1992 και ενώ είχαν ξεκινήσει να ηχογραφούν το δεύτερο άλμπουμ με τον Τέρνερ στα φωνητικά, οι Γκλόβερ, Πέις και Λορντ μετέφεραν στον Μπλάκμορ την απογοήτευση τους και με αφορμή την 25η επέτειο του συγκροτήματος την επόμενη χρονιά, ζήτησαν από τον Ίαν Γκίλαν να επιστρέψει στο συγκρότημα. Αυτός δέχθηκε και μέσα στον επόμενο μήνα συναντήθηκε με τα υπόλοιπα μέλη των Deep Purple και ξεκίνησαν να ηχογραφούν τον επόμενο τους δίσκο. Ο Τζο Λιν Τέρνερ αντικαταστάθηκε και ξεκίνησε σόλο καριέρα, αν και είχε ήδη ηχογραφήσει τα τραγούδια "Stroke of Midnight" και "Lost in the Machine" τα οποία δεν κυκλοφόρησαν ποτέ.[12]

Τα τραγούδια Επεξεργασία

  • 1. King of Dreams (Blackmore, Turner, Glover)
  • 2. The Cut Runs Deep (Blackmore, Turner, Glover, Lord, Paice)
  • 3. Fire in the Basement (Blackmore, Turner, Glover, Lord, Paice)
  • 4. Truth Hurts (Blackmore, Turner, Glover)
  • 5. Breakfast in Bed (Blackmore, Turner, Glover)
  • 6. Love Conquers All (Blackmore, Turner, Glover, Sherwood, Squire)
  • 7. Fortuneteller (Blackmore, Turner, Glover, Lord, Paice)
  • 8. Too Much is not Enough (Turner, Greenwood, Held)
  • 9. Wicked Ways (Blackmore, Turner, Glover, Lord, Paice)

Κυκλοφορίες Επεξεργασία

Θέσεις τσαρτ Επεξεργασία

Slaves and Masters (άλμπουμ)

Επίσημη κυκλοφορία: Οκτώβριος 1990

Χώρα Θέση
Ελβετία[15] 5
Σουηδία[7] 12
Ουγγαρία[16] 12
Νορβηγία[7] 16
Ιαπωνία[17] 17
Γερμανία[7] 23
Αυστρία[18] 28
Φινλανδία[7] 33
Ηνωμένο Βασίλειο[7] 45
Ολλανδία[19] 72
Αυστραλία[20] 72
Ηνωμένες Πολιτείες[7] 87
King of Dreams (σινγκλ)

Επίσημη κυκλοφορία: Οκτώβριος 1990

Xώρα Θέση
Καναδάς[21] 59
Ηνωμένο Βασίλειο[7] 70
Love Conquers All (σινγκλ)

Επίσημη κυκλοφορία: Μάρτιος 1991

Xώρα Θέση
Ηνωμένο Βασίλειο[7] 57

Βραβεία Επεξεργασία

Slaves and Masters (άλμπουμ)
Ελβετία (IFPI Certification): Χρυσός[22]

Τα μέλη των Deep Purple Επεξεργασία

Το Slaves and Masters ηχογραφήθηκε από τη πέμπτη σειρά μελών του συγκροτήματος. Τα μέλη της ήταν τα εξής:

Παραπομπές Επεξεργασία

Πηγές Επεξεργασία