Βιρζίλ Σνεντέρ

Ο Αντουάν Βιρζίλ Σνεντέρ (γαλλικά: Antoine Virgile Schneider, το όνομα προφέρεται παραδοσιακά στα γαλλικά Σνεντρ) ήταν Γάλλος στρατηγός και πολιτικός. Γεννήθηκε στις 22 Μαρτίου 1779 στο Bouquenom του Σαργκεμίν του Νομού Μοζέλ, στην ανατολική Γαλλία. Απεβίωσε στις 11 Ιουλίου 1847 στο Παρίσι. Ήταν απόγονος γνωστής οικογενείας ευγενών.

Βιρζίλ Σνεντέρ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Virgile Schneider (Γαλλικά)
Γέννηση
Τόπος ταφής	Κοιμητήριο του Περ-Λασαίζ και Grave of Schneider
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσα	Γαλλικά
Ομιλούμενες γλώσσες	Γαλλικά
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
Οικογένεια	Schneider family
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατός	αντιστράτηγος
Πόλεμοι/μάχες	Πόλεμος του Δ΄ Συνασπισμού, Guerres de la Révolution et de l'Empire, Εκατοντάδες Χιλιάδες Υιοί του Αγίου Λουδοβίκου και Εκστρατεία του Μωριά
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	βουλευτής της Μοζέλ (1834–1848) Υπουργός Πολέμου (1839–1840) d:Q61610368
Βραβεύσεις	Μεγαλόσταυρος της Λεγεώνας της Τιμής Ονόματα χαραγμένα στην Αψίδα του Θριάμβου Ανώτερος Ταξιάρχης του Σωτήρος Ταξιάρχης του Τάγματος του Λεοπόλδου Chevalier de l'Empire
Σχετικά πολυμέσα

Βιογραφία

Γιος του γιατρού Κριστόφ Σνεντέρ (Christophe Schneider) και πρώτος ξάδερφος ή θείος των Άντολφ Σνεντέρ ή Σνάιντερ και Εζέν Σνεντέρ ή Σνάιντερ, γνωστών ιδιοκτητών σιδηρουργείων, που ήταν εγκατεστημένοι στην πόλη Λε Κρεζό, ( Le Creusot) ο Βιρζίλ Σνεντέρ αποφοίτησε από την Πολυτεχνική Σχολή του Παρισιού το 1799.

Ένα υπόμνημα που έγραψε για την Κέρκυρα απευθυνόμενο στον Ναπολέοντα Βοναπάρτη, τον έκανε να κερδίσει τον τίτλο του έφεδρου αξιωματικού του Μηχανικού. Υπολοχαγός κατά τη διάρκεια της εκστρατείας του Ναπολέοντας στην Πολωνία, Λοχαγός κατά τη διάρκεια του Ισπανικού Εμφυλίου Πολέμου (1808), πήρε μέρος στις πολιορκίες της Σαραγόσα (1808-1809) και της Φιγέρες (1811). Τιμήθηκε με τον τίτλο του Ιππότη της Αυτοκρατορίας στις 23 Φεβρουαρίου 1811, έγινε Υπασπιστής του Στρατηγού Κλαρκ (Général Clarke). Στη συνέχεια μιας αποστολής στα Ιόνια Νησιά, συμμετείχε στην εκστρατεία στη Ρωσία και φυλακίστηκε στο Ντάντσιχ το 1813 με τον Στρατηγό Ράππ (Général Rapp). Διορίστηκε Συνταγματάρχης το 1815. Αιχμάλωτος πολέμου κατά την συνθηκολόγηση της Γαλλίας, επέστρεψε στη Γαλλία όταν η ειρήνη υπογράφηκε. Kατά τη διάρκεια της στιγμιαίας επιστροφής του Ναπολέοντα στην εξουσία, των "Εκατό ημερών", ήταν επικεφαλής του Γενικού Επιτελείου του Στρατηγού Ράππ, ο οποίος διοικούσε το 5ο Σώμα, εντεταλμένο για την προστασία του Ρήνου.

Η κατάληψη της Πάτρας από τον Αντιστράτηγο Σνεντέρ στις 4 Οκτωβρίου 1828, του Ιπολίτ Λεκόντ

Είχε τεθεί αρχικά σε αναγκαστική συνταξιοδότηση κατά τη διάρκεια των πρώτων ημερών της Παλινόρθωσης των Βουρβόνων, όμως ανεκλήθη στην υπηρεσία το 1819 και πήρε μέρος στην Εκστρατεία της Ισπανίας (1823) και ιδιαίτερα στην πολιορκία της Παμπλόνα ως Συνταγματάρχης του 20ου Τάγματος του Ελαφρού Πεζικού. Διορίστηκε Αντιστράτηγος (Maréchal de camp) στις 22 Μαΐου 1825.

Ο Σνεντέρ στο Ναυαρίνο

Ως Στράτηγος της Τρίτης Ταξιαρχίας ο Σνεντέρ συμμετείχε στην Εκστρατεία του Μοριά (1828) στην Ελλάδα, κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, υπό τη διεύθυνση του Στρατάρχη Μαιζώνος ( Maison) ο οποίος ηγείτο του γαλλικού εκστρατευτικού σώματος με δύναμη 14 με 16 χιλιάδες άνδρες, (με το Σπηλιάδη να αναφέρει 18 χιλιάδες, έχοντας 6.000 σε εφεδρεία στην Τουλόν). Είχε εντολή να αποβιβασθεί στη Πελοπόννησο, με σκοπό να αναγκάσει τα αιγυπτιακά στρατεύματα σε άμεση αναχώρηση από εκεί. Ο Σνάιντερ έφθασε και αποβιβάσθηκε στο Ναβαρίνο στις 2 Σεπτεμβρίου.

Η άφιξη των γαλλικών στρατευμάτων στη Πελοπόννησο εξέπληξε τον Ιμπραήμ Πασά, που μετά την υπογραφή της συνθήκης Αλεξάνδρειας μερικές εβδομάδες πριν, ήταν έτοιμος να επιστρέψει στην Αλεξάνδρεια. Αν και ο Μαιζών διαβεβαίωσε τον Ιμπραήμ για τα φιλικά αισθήματα της γαλλικής κυβέρνησης, δεν επέτρεψε στη συνέχεια στους αιχμαλώτους να επιστρέψουν στην Αίγυπτο και απαίτησε από τον Ιμπραήμ να παραδώσει στα γαλλικά στρατεύματα τα φρούρια που κατείχε στη Πελοπόννησο. Ο Ιμπραήμ επικαλούμενος όρο της συνθήκης «βάσει του οποίου θα παρέμεναν στα πελοποννησιακά κάστρα 1200 άντρες» αρνήθηκε το αίτημα του Μαιζών που διέταξε ένα μέρος του στρατού να προχωρήσει προς τους Τούρκους του Νεοκάστρου (Ναβαρίνου). Ταυτόχρονα η τρίτη μοίρα του Σνεντέρ κατευθύνθηκε εναντίον του Φρουρίου της Πάτρας.

Ο Ιμπραήμ μετά από τις ενέργειες του γαλλικού στρατού αναγκάστηκε να εγκαταλείψει άμεσα την Πελοπόννησο και η αποχώρηση του αιγυπτιακού στρατού έγινε σε τρείς φάσεις. Στις 2 Οκτωβρίου έφυγε και ο ίδιος ο Ιμπραήμ με τα τελευταία στρατεύματα «υπό την συνοδεία συμμαχικών πλοίων» .

Ο Σνεντέρ στην Πάτρα

Ήταν ο πρώτος που έφθασε στην Πάτρα με 3.000 άνδρες στις 3 Οκτωβρίου του 1828. Αποβιβάστηκε στην περιοχή του Αγίου Ανδρέα και στρατοπέδευσε στην Άνθεια λίγο πιο έξω από την πόλη, όπου δέχθηκε την επομένη ημέρα αντιπροσωπεία «σταλμένη από τον Τούρκο φρούραρχο Χατζή Αβδούλ Αγά και τους προξένους της Γαλλίας Μπερτίνι και Αγγλίας Γκριν» από την οποία απαίτησε να ανοίξουν αμέσως τις πύλες του Κάστρου. Ο Τούρκος διοικητής αρνήθηκε και ο Σνεντέρ προώθησε τους άνδρες του και έδωσε στους Τούρκους «24ωρη προθεσμία για να συνθηκολογήσουν». Στις 7 Οκτωβρίου 1828, «ανέπτυξε ένα τάγμα στις παρυφές του κάστρου» και ετοιμάστηκε για επίθεση. Οι Τούρκοι τότε υποχώρησαν, υπέστειλαν τη σημαία τους, άνοιξαν τις πύλες και ο Σνεντέρ «παρέλαβε το φρούριο και την πόλη από τους Τούρκους, επικυρώνοντας το πρωτόκολλο παράδοσης», ενώ λίγο αργότερα, στις 19 Οκτωβρίου 1828, με το ίδιο πρωτόκολλο και την συνθήκη που υπογράφηκε πήρε, από τις τουρκικές-αιγυπτιακές κατοχικές δυνάμεις του Ιμπραήμ Πασά και το «Καστέλι του Μοριά» (Κάστρο του Ρίου).

Παράδοση Κάστρου Μοριά. Ιστορικό Αρχείο Ευγενίας Αντωνίου Σκιαθά.

Όταν εμφανίστηκε επιδημία πανώλης στην περιοχή Καλαβρύτων της ορεινής Αχαΐας αποδείχτηκε εξαιρετικά αποτελεσματικός, «κάνοντας ακόμα και εράνους ανάμεσα στους Γάλλους στρατιώτες». Βοήθησε τον Καποδίστρια να ιδρύσει σχολείο στην Πάτρα και επί των ημερών του «λειτούργησαν τέσσερα γαλλικά σχολεία στην πόλη, στα οποία οι δάσκαλοι προσπαθούσαν να εμφυσήσουν στα παιδιά, μεταξύ άλλων, απεριόριστη ευγνωμοσύνη προς τους Γάλλους» .

Μετά την πλήρη απελευθέρωση της Πελοποννήσου από τα τουρκο-αιγυπτιακά στρατεύματα, διορίστηκε αρχηγός των στρατευμάτων για να αντικαταστήσει τον Στρατάρχη Μαιζών, και όταν κλήθηκε πίσω στη Γαλλία τον Ιούλιο 1831, έλαβε το «Σπαθί της Τιμής» από την Ελληνική Κυβέρνηση.

Ο Σνεντέρ στη Γαλλία

Προήχθη στον βαθμό Στρατηγού στις 12 Αυγούστου 1831 και διορισμένος Διευθυντής του Επιτελείου στο Υπουργείο Πολέμου στις 20 Νοέμβριου 1832, εκλέχτηκε Βουλευτή του νομού Μοζέλ (κοινότητα Σαργκεμίν) στις 21 Ιουνίου 1834, και επανεξελέγη στις 4 Νοέμβριου 1837 και στις 2 Μαρτίου 1839.Διορίστηκε Υπουργός Πολέμου στη δεύτερη Κυβέρνηση του Στρατάρχη Σουλτ στις 12 Μαΐου 1839 και έπρεπε να θέσει υποψηφιότητα ενώπιον των ψηφοφόρων του που επιβεβαίωσαν την θητεία του στις 8 Ιουνίου 1839. Διατήρησε το χαρτοφυλάκιο του μέχρι την 1η Μαρτίου 1840. Κατά τη διάρκεια της θητείας του στην Κυβέρνηση, βελτίωσε τις συνθήκες των αξιωματικών και αναδιοργάνωσε το Γενικό Επιτελείο.Στις 28 Νοεμβρίου 1840 ο στρατηγός Σνάιντερ έλαβε εντολή από τα στρατεύματα του εξωτερικού τμήματος του Παρισιού που συνεργάστηκαν στο έργο των οχυρώσεων της πρωτεύουσας και στις 17 Ιουλίου 1841 έγινε Πρόεδρος της Επιτροπής του Πεζικού. Επανεκλέχθηκε αναπληρωτής στις 9 Ιουλίου 1842 και στις 1  Αυγούστου 1846.

Πέθανε στο Παρίσι στις 11 Ιουλίου 1847

Τιμητικές διακρίσεις

• Όνομα χαραγμένο κάτω από την Αψίδα του Θριάμβου (Βόρειος Πυλώνας, Στήλη 7) στο Παρίσι
• Ανώτερος Ταξιάρχης του Εθνικού Τάγματος της Λεγεώνας της Τιμής στις 22 Φεβρουαρίου 1829
• Μεγαλόσταυρος του Εθνικού Τάγματος της Λεγεώνας της Τιμής στις 14 Απριλίου 1844
• Ανώτερος Ταξιάρχης του Τάγματος του Σωτήρος (Ελλάδα) (Βασιλικό και Εθνικό Αλμανάκ 1835)
• Ταξιάρχης του Βασιλικού Τάγματος του Λεοπόλντ (Βέλγιο) (Βασιλικό και Εθνικό Αλμανάκ 1835)

Παραρτήματα

Έργα

• Βιρζίλ Σνεντέρ, Ιστορία και περιγραφή των Ιονίων Νήσων, Dondey-Dupré, Παρίσι, 1823.
• Βιρζίλ Σνεντέρ, Σύνοψη των εξουσιών και καθηκόντων του ελαφρού πεζικού στον τομέα, Dondey-Dupré, Παρίσι, 1823.

Συνεργάστηκε στον στρατιωτικό θεατή.

Βιβλιογραφικές πηγές

• (Γαλλικά) «Βιρζίλ Σνεντέρ», in Adolphe Robert & Gaston Cougny, Dictionnaire des parlementaires français (1789-1891), Edgar Bourloton, Παρίσι, 1889-1891

Λεπτομέρειες έκδοσης Βικηθήκη

• « Βιρζίλ Σνεντέρ », στο Charles Mullié, Biographie des célébrités militaires des armées de terre et de mer de 1789 à 1850, 1852

• Βασιλικό και Εθνικό Αλμανάκ 1835
• Ο Jean-Louis Beaucarnot, Οι Schneider, μια δυναστεία, Hachette Littérature, 1986
• Elvire de Brissac, δέκατη ένατη!, Grasset, δοίεη Femina essay, 2001
• Elvire de Brissac, Μια φορά κι έναν καιρό οι Schneiders, Grasset, 2007
• Dominique Schneidre, Les Schneider, Le Creusot, Fayard, 1995
• Dominique Schneidre, τύχη της μητέρας, Fayard, 2001
• Οι Schneiders, Le Creusot, οικογένεια, εταιρεία, πόλη, 1836-1960, κατάλογος της έκθεσης

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Πόροι που σχετίζονται με τη δημόσια ζωή : Base Léonore ; Base Sycomore :
  • «Σημείωση LH/2484/6». Base Léonore, Γαλλικό Υπουργείο Πολιτισμού.  (Εθνικού Τάγματος της Λεγεώνας της Τιμής)
  • «Κατάλογος των κοινοβουλευτικών θητειών του Αντουάν Βιρζίλ Σνεντέρ (1779 - 1847)», Base Sycomore, Γαλλική Εθνοσυνέλευση.

Σχετικά άρθρα

• Εκστρατεία του Μοριά
• Κατάλογος των μελών της εκστρατείας του Μοριά (1828-1833)

Σημειώσεις και αναφορές

Βιβλιογραφία

• Τζανάκος Νίκος (2010). Ιωάννης Καποδίστριας Ο Ιδρυτής της Νέας Πάτρας. Πάτρα: Το Δόντι. ISBN 978-960-98857-8-2
• Μούλιας Χρήστος (2021). Ψηφίδες Παλιγγενεσίας. Πάτρα: Ιστορική και Εθνολογική εταιρεία Πελοποννήσου. ISBN 978-618-85790-0-2
• Καρολίδης, Παύλος. (1993). Ιστορία του Ελληνικού Έθνους. 18. Ελλάδα: Εκδόσεις Κάκτος. ISBN 978-960-382-816-7