Εζέν ντε Μπωαρναί

Ο Εζέν Ροζ ντε Μπωαρναί ή Ευγένιος ντε Μπωαρναί (γαλλικά: Eugène Rose de Beauharnais, 3 Σεπτεμβρίου 1781 - 21 Φεβρουαρίου 1824) από τον Οίκο του Μπωαρναί ήταν δούκας του Λόιχτενμπεργκ, μέγας δούκας της Φρανκφούρτης, πρίγκιπας της Γαλλίας, της Βενετίας και του Άιχστετ. Η μητέρα του Ιωσηφίνα παντρεύτηκε σε 2ο γάμο τον Ναπολέοντα Βοναπάρτη, ο οποίος τον υιοθέτησε. Έγινε διοικητής της Στρατιάς της Ιταλίας και αντιβασιλέας της Ιταλίας. Οι ιστορικοί τον θεωρούν από τους πιο ικανούς συγγενείς του Ναπολέοντα.

Εζέν ντε Μπωαρναί
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	3  Σεπτεμβρίου 1781 Παρίσι
Θάνατος	21  Φεβρουαρίου 1824 Μόναχο
Αιτία θανάτου	εγκεφαλικό επεισόδιο
Τόπος ταφής	Ναός του Αρχαγγέλου Μιχαήλ (Μόναχο)
Χώρα πολιτογράφησης	Γαλλία
Θρησκεία	Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Γαλλικά
Σπουδές	Irish College in Paris
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	πολιτικός αξιωματικός στρατιωτικός συλλέκτης τέχνης
Αξιοσημείωτο έργο	Leuchtenberg Gallery
Οικογένεια
Σύζυγος	Αυγούστα της Βαυαρίας (1806–άγνωστη τιμή)
Σύντροφος	Louise Jeanne Nicole Arnolde Denis de Kereden de Tobriand de Masa y Leunda y Aristiguieta
Τέκνα	Αμαλία του Λόιχτενμπεργκ Ιωσηφίνα του Λόιχτενμπεργκ Αύγουστος του Λόιχτενμπεργκ Μαξιμιλιανός του Λόιχτενμπεργκ Ευγενία ντε Μπωαρναί Θεοδολίνδη του Μπωαρναί Pierre Louis Marie Auguste Denis de Lagarde Fanny Denis de Kereden de Tobriand Carolina Clotilde de Beauharnais
Γονείς	Αλέξανδρος ντε Μπωαρναί και Αυτοκράτειρα Ιωσηφίνα
Θετοί γονείς	Ναπολέων Α΄ της Γαλλίας
Αδέλφια	Ναπολέων Β΄ Στεφανία ντε Μπωαρναί Εμιλί Πελαπρά Ορτάνς ντε Μπωαρναί Ζυλ Μπαρτελεμί-Σαιντ-Ιλαίρ Σαρλ Λεόν Αλεξάντρ Κολονά-Βαλεφσκί Εζέν Μεγκέρλ φον Μύχλφελντ
Συγγενείς	Ναπολέων Α΄ της Γαλλίας (θετός γονέας)
Οικογένεια	Οίκος του Μπωαρναί
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατός	στρατηγός/Ιππικό και πεζικό
Πόλεμοι/μάχες	Ναπολεόντειοι Πόλεμοι
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	μέλος της Γερουσίας των συντηρητικών Λόρδος της Γαλλίας Duke of Leuchtenberg
Βραβεύσεις	Μεγαλόσταυρος της Λεγεώνας της Τιμής Ιππότης του Τάγματος του Χρυσόμαλλου Δέρατος Ονόματα χαραγμένα στην Αψίδα του Θριάμβου Τάγμα του Αγίου Ουμβέρτου τάγμα του στέμματος της Βυρτεμβέργης Order of the Rue Crown Βασιλικό Τάγμα των Σεραφείμ Τάγμα του Ξίφους Τάγμα του Σιδερένιου Στέμματος (Αυστρία) Τάγμα του Αγίου Στεφάνου της Ουγγαρίας
Υπογραφή
Θυρεός
Σχετικά πολυμέσα

Βιογραφία

Ήταν ο μόνος γιος του Αλεξάντρ, Υποκόμη του Μπωαρναί, στρατηγού της Επανάστασης, και της Ιωσηφίνας Τασέρ ντε Λα Παζρί. Ο πατέρας του οδηγήθηκε στη γκιλοτίνα δύο μέρες πριν το τέλος της Τρομοκρατίας.

Η πρώτη του εκστρατεία ήταν ήταν στο Βαντέ, όπου πολέμησε στο Κιμπερόν. Ωστόσο η μητέρα του μέσα σε έναν χρόνο κανόνισε την επιστροφή του στο Παρίσι. Στις ιταλικές εκστρατείες των ετών 1796-97 υπηρέτησε ως βοηθός στρατοπέδου τον πατριό του (ο οποίος είχε παντρευτεί τη μητέρα του το 1796), τον οποίο επίσης συνόδευσε στην Αίγυπτο. Εκεί ο Εζέν πληγώθηκε κατά την πολιορκία της Άκρας (1799) και επέστρεψε στη Γαλλία με τον Ναπολέοντα το φθινόπωρο του έτους αυτού. Προσπάθησε να συμφιλιώσει τη μητέρα του με τον στρατηγό, καθώς οι δύο τους είχαν αποξενωθεί λόγω των εξωσυζυγικών σχέσεων που είχαν και οι δύο. Κατά το πραξικόπημα της 18ης Μπρυμαίρ (Ομιχλώδους), ο Εζέν συνόδευσε τον Ναπολέοντα στο Σαιν-Κλου, όπου η Νομοθετική Συνέλευση τον έφερε σε υποταγή.

Έπειτα από το πραξικόπημα ο Ναπολέων έγινε Πρώτος Ύπατος. Τότε ο Εζέν έγινε λοχαγός των Έφιππων Κυνηγών της Υπατικής Φρουράς. Με την ίλη του έλαβε μέρος στη μάχη του Μαρένγκο, όπου, αν και οι μισοί άνδρες του έπεσαν, οδηγούσε τη μία επίθεση μετά την άλλη. Με διάταγμα του 1805 έγινε αρχι-καγκελλάριος του Κράτους της Γαλλικής Αυτοκρατορίας.

Ως διάδοχος της Αυτοκρατορικής Φρουράς (διαδόχου της Υπατικής Φρουράς) ο Εζέν προηγήθηκε του πατριού του στο Μιλάνο, πριν από τη στέψη του Ναπολέοντα ως βασιλιά της Ιταλίας τον Μάιο του 1805. Ο Ναπολέων ήθελε αρχικά να θέσει τον μεγαλύτερο αδελφό του Ιωσήφ στον θρόνο της Ιταλίας, αλλά όταν εκείνος αρνήθηκε, ζήτησε να βάλει τον Ναπολέοντα Κάρολο, γιο του μικρότερου αδελφού του Λουδοβίκου και της Ορτάνς ντε Μπωαρναί, αδελφής του Εζέν. Όμως και ο Λουδοβίκος αρνήθηκε, έτσι ο Ναπολέων έθεσε το σιδηρούν στέμμα της Ιταλίας στο ίδιο του το κεφάλι. Κατά τη στέψη ο Ναπολέων έδωσε τον βασιλικό δακτύλιο και το μανδύα στον προγονό του Εζέν και τον Ιούνιο του 1805 ανακοίνωσε τον διορισμό του Εζέν ως αντιβασιλέα της Ιταλίας στην Ιταλική Νομοθετική Συνέλευση.

Δύο ημέρες μετά την υιοθεσία του από τον Ναπολέοντα, ο Ευγένιος νυμφεύτηκε στις 14 Ιανουαρίου 1806 την Αυγούστα, πρώτη κόρη του Μαξιμιλιανού Α΄ Ιωσήφ της Βαυαρίας, ο οποίος τον έκανε 1ο δούκα του Λόιχτενμπεργκ και πρίγκιπα του Άιχστετ.

Κατά τον Πόλεμο του 5ου Συνασπισμού εναντίον του Ναπολέοντα, ο Εζέν τέθηκε διοικητής της Στρατιάς της Ιταλίας, με μερικούς πολύ επιδέξιους στρατηγούς, όπως ο Γκρενιέ, ο Σαρπεντιέ και ο μέλλων στρατάρχης ΜακΝτόναλντ να τον ακολουθούν ως σύμβουλοι και αξιωματικοί. Τον Απρίλιο του 1809 πολέμησε και έχασε τη μάχη του Σασίλε εναντίον του Αυστριακού στρατού του αρχιδούκα Ιωάννη, αλλά τα στρατεύματα του Εζέν κέρδισαν τη ρεβάνς στη μάχη του Πιάβε τον Μάιο και τη μάχη του Ράαμπ τον Ιούνιο. Έπειτα από τη μάχη του Άσπερν-Έσσλινγκ, ο Ναπολέων κάλεσε τη Στρατιά της Ιταλίας στην Αυστρία. Αφού ενώθηκε με την κύρια Στρατιά στη νήσο Λομπάου του Δούναβη, ο Εζέν συμμετείχε στη μάχη του Βάγκραμ.

Ο Ναπολέων επροτίθετο να κάνει τον Εζέν αντιβασιλέα της Γαλλίας κατά την εκστρατεία του στη Ρωσία, αλλά τελικά αποφάσισε το αντίθετο. Κατά την εκστρατεία ο Εζέν διοίκησε ξανά τη Στρατιά της Ιταλίας (Δ΄ Σώμα Στρατού) με την οποία πολέμησε στη μάχη του Μποροντίνο και τη μάχη του Μαλογιαροσλάβετς. Όταν ο Ναπολέων, και μετά ο Ζοακίμ Μυρά, εγκατέλειψαν τον στρατό που οπισθοχωρούσε, ο Εζέν έλαβε τη διοίκηση των υπολειμμάτων και τα οδήγησε πίσω στη Γερμανία το 1813.

Κατά την εκστρατεία του 1813 ο Εζέν πολέμησε στη μάχη του Λύτσεν. Ο Ναπολέων έπειτα τον έστειλε πίσω στην Ιταλία, όπου οργάνωσε την άμυνα εναντίον των Αυστριακών και άντεξε στο Μίντσιο ως την παραίτηση το 1814. Έπειτα από την πτώση του Ναπολέοντα το 1814, ο Εζέν αποσύρθηκε στο Μόναχο και με εντολή του πεθερού του Μαξιμιλιανού Α΄ Ιωσήφ δεν ενεπλάκη με τον Ναπολέοντα και τη Γαλλία ξανά. Η υγεία του είχε αρχίσει να επιδεινώνεται από το 1822. Έχοντας υποστεί δύο φορές αποπληξία, απεβίωσε στο Μόναχο το 1824, σε ηλικία 43 ετών.

Τιμητικές διακρίσεις

Το όνομά του είναι χαραγμένο στην Αψίδα του Θριάμβου στο Παρίσι (Νότιο πυλώνα, Στήλη 24).

Οικογένεια

Νυμφεύτηκε το 1806 την Αυγούστα των Βίττελσμπαχ, κόρη του Μαξιμιλιανού Α΄ Ιωσήφ της Βαυαρίας, και είχε τέκνα:

• Ιωσηφίνα (1807-1876), παντρεύτηκε τον Όσκαρ Α΄ της Σουηδίας από τον Οίκο των Μπερναντότ. Πέντε τέκνα.
• Ευγενία (1808-1847), παντρεύτηκε τον Κωνσταντίνο του Χοεντσόλλερν-Χέχινγκεν. Άτεκνη.
• Αύγουστος (1810-1835), 2ος Δούκας του Λόιχτενμπεργκ. Νυμφεύτηκε τη Μαρία Β΄ της Πορτογαλίας. Άτεκνος.
• Αμαλία (1812-1873), παντρεύτηκε το Πέτρο Α΄ της Πορτογαλίας και Βραζιλίας. Για τον Πέτρο ήταν ο 2ος γάμος, ενώ από τον 1ο είχε τη Μαρία Β΄ της Πορτογαλίας. Ένα τέκνο.
• Θεοδολίνδη (1814-1857), παντρεύτηκε τον Γουλιέλμο του Ούραχ (Οίκος της Βυρτεμβέργης). Τέσσερα τέκνα.
• Καρολίνα Κλοτίλδη (1816).
• Μαξιμιλιανός (1817-1852), 3ος Δούκας του Λόιχτενμπεργκ. Νυμφεύτηκε τη Μαρία, κόρη του Νικολάου Α΄ της Ρωσίας, και είχε έξι τέκνα.

Πηγές

• Carola Oman, Napoleon's Viceroy: Eugène de Beauharnais, 1966.