Εζέν ντε Μπωαρναί
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Ο Εζέν Ροζ ντε Μπωαρναί ή Ευγένιος ντε Μπωαρναί (γαλλικά: Eugène Rose de Beauharnais, 3 Σεπτεμβρίου 1781 - 21 Φεβρουαρίου 1824) από τον Οίκο του Μπωαρναί ήταν δούκας του Λόιχτενμπεργκ, μέγας δούκας της Φρανκφούρτης, πρίγκιπας της Γαλλίας, της Βενετίας και του Άιχστετ. Η μητέρα του Ιωσηφίνα παντρεύτηκε σε 2ο γάμο τον Ναπολέοντα Βοναπάρτη, ο οποίος τον υιοθέτησε. Έγινε διοικητής της Στρατιάς της Ιταλίας και αντιβασιλέας της Ιταλίας. Οι ιστορικοί τον θεωρούν από τους πιο ικανούς συγγενείς του Ναπολέοντα.
Βιογραφία
ΕπεξεργασίαΉταν ο μόνος γιος του Αλεξάντρ, Υποκόμη του Μπωαρναί, στρατηγού της Επανάστασης, και της Ιωσηφίνας Τασέρ ντε Λα Παζρί. Ο πατέρας του οδηγήθηκε στη γκιλοτίνα δύο μέρες πριν το τέλος της Τρομοκρατίας.
Η πρώτη του εκστρατεία ήταν ήταν στο Βαντέ, όπου πολέμησε στο Κιμπερόν. Ωστόσο η μητέρα του μέσα σε έναν χρόνο κανόνισε την επιστροφή του στο Παρίσι. Στις ιταλικές εκστρατείες των ετών 1796-97 υπηρέτησε ως βοηθός στρατοπέδου τον πατριό του (ο οποίος είχε παντρευτεί τη μητέρα του το 1796), τον οποίο επίσης συνόδευσε στην Αίγυπτο. Εκεί ο Εζέν πληγώθηκε κατά την πολιορκία της Άκρας (1799) και επέστρεψε στη Γαλλία με τον Ναπολέοντα το φθινόπωρο του έτους αυτού. Προσπάθησε να συμφιλιώσει τη μητέρα του με τον στρατηγό, καθώς οι δύο τους είχαν αποξενωθεί λόγω των εξωσυζυγικών σχέσεων που είχαν και οι δύο. Κατά το πραξικόπημα της 18ης Μπρυμαίρ (Ομιχλώδους), ο Εζέν συνόδευσε τον Ναπολέοντα στο Σαιν-Κλου, όπου η Νομοθετική Συνέλευση τον έφερε σε υποταγή.
Έπειτα από το πραξικόπημα ο Ναπολέων έγινε Πρώτος Ύπατος. Τότε ο Εζέν έγινε λοχαγός των Έφιππων Κυνηγών της Υπατικής Φρουράς. Με την ίλη του έλαβε μέρος στη μάχη του Μαρένγκο, όπου, αν και οι μισοί άνδρες του έπεσαν, οδηγούσε τη μία επίθεση μετά την άλλη. Με διάταγμα του 1805 έγινε αρχι-καγκελλάριος του Κράτους της Γαλλικής Αυτοκρατορίας.
Ως διάδοχος της Αυτοκρατορικής Φρουράς (διαδόχου της Υπατικής Φρουράς) ο Εζέν προηγήθηκε του πατριού του στο Μιλάνο, πριν από τη στέψη του Ναπολέοντα ως βασιλιά της Ιταλίας τον Μάιο του 1805. Ο Ναπολέων ήθελε αρχικά να θέσει τον μεγαλύτερο αδελφό του Ιωσήφ στον θρόνο της Ιταλίας, αλλά όταν εκείνος αρνήθηκε, ζήτησε να βάλει τον Ναπολέοντα Κάρολο, γιο του μικρότερου αδελφού του Λουδοβίκου και της Ορτάνς ντε Μπωαρναί, αδελφής του Εζέν. Όμως και ο Λουδοβίκος αρνήθηκε, έτσι ο Ναπολέων έθεσε το σιδηρούν στέμμα της Ιταλίας στο ίδιο του το κεφάλι. Κατά τη στέψη ο Ναπολέων έδωσε τον βασιλικό δακτύλιο και το μανδύα στον προγονό του Εζέν και τον Ιούνιο του 1805 ανακοίνωσε τον διορισμό του Εζέν ως αντιβασιλέα της Ιταλίας στην Ιταλική Νομοθετική Συνέλευση.
Δύο ημέρες μετά την υιοθεσία του από τον Ναπολέοντα, ο Ευγένιος νυμφεύτηκε στις 14 Ιανουαρίου 1806 την Αυγούστα, πρώτη κόρη του Μαξιμιλιανού Α΄ Ιωσήφ της Βαυαρίας, ο οποίος τον έκανε 1ο δούκα του Λόιχτενμπεργκ και πρίγκιπα του Άιχστετ.
Κατά τον Πόλεμο του 5ου Συνασπισμού εναντίον του Ναπολέοντα, ο Εζέν τέθηκε διοικητής της Στρατιάς της Ιταλίας, με μερικούς πολύ επιδέξιους στρατηγούς, όπως ο Γκρενιέ, ο Σαρπεντιέ και ο μέλλων στρατάρχης ΜακΝτόναλντ να τον ακολουθούν ως σύμβουλοι και αξιωματικοί. Τον Απρίλιο του 1809 πολέμησε και έχασε τη μάχη του Σασίλε εναντίον του Αυστριακού στρατού του αρχιδούκα Ιωάννη, αλλά τα στρατεύματα του Εζέν κέρδισαν τη ρεβάνς στη μάχη του Πιάβε τον Μάιο και τη μάχη του Ράαμπ τον Ιούνιο. Έπειτα από τη μάχη του Άσπερν-Έσσλινγκ, ο Ναπολέων κάλεσε τη Στρατιά της Ιταλίας στην Αυστρία. Αφού ενώθηκε με την κύρια Στρατιά στη νήσο Λομπάου του Δούναβη, ο Εζέν συμμετείχε στη μάχη του Βάγκραμ.
Ο Ναπολέων επροτίθετο να κάνει τον Εζέν αντιβασιλέα της Γαλλίας κατά την εκστρατεία του στη Ρωσία, αλλά τελικά αποφάσισε το αντίθετο. Κατά την εκστρατεία ο Εζέν διοίκησε ξανά τη Στρατιά της Ιταλίας (Δ΄ Σώμα Στρατού) με την οποία πολέμησε στη μάχη του Μποροντίνο και τη μάχη του Μαλογιαροσλάβετς. Όταν ο Ναπολέων, και μετά ο Ζοακίμ Μυρά, εγκατέλειψαν τον στρατό που οπισθοχωρούσε, ο Εζέν έλαβε τη διοίκηση των υπολειμμάτων και τα οδήγησε πίσω στη Γερμανία το 1813.
Κατά την εκστρατεία του 1813 ο Εζέν πολέμησε στη μάχη του Λύτσεν. Ο Ναπολέων έπειτα τον έστειλε πίσω στην Ιταλία, όπου οργάνωσε την άμυνα εναντίον των Αυστριακών και άντεξε στο Μίντσιο ως την παραίτηση το 1814. Έπειτα από την πτώση του Ναπολέοντα το 1814, ο Εζέν αποσύρθηκε στο Μόναχο και με εντολή του πεθερού του Μαξιμιλιανού Α΄ Ιωσήφ δεν ενεπλάκη με τον Ναπολέοντα και τη Γαλλία ξανά. Η υγεία του είχε αρχίσει να επιδεινώνεται από το 1822. Έχοντας υποστεί δύο φορές αποπληξία, απεβίωσε στο Μόναχο το 1824, σε ηλικία 43 ετών.
Τιμητικές διακρίσεις
ΕπεξεργασίαΤο όνομά του είναι χαραγμένο στην Αψίδα του Θριάμβου στο Παρίσι (Νότιο πυλώνα, Στήλη 24).
Οικογένεια
ΕπεξεργασίαΝυμφεύτηκε το 1806 την Αυγούστα των Βίττελσμπαχ, κόρη του Μαξιμιλιανού Α΄ Ιωσήφ της Βαυαρίας, και είχε τέκνα:
- Ιωσηφίνα (1807-1876), παντρεύτηκε τον Όσκαρ Α΄ της Σουηδίας από τον Οίκο των Μπερναντότ. Πέντε τέκνα.
- Ευγενία (1808-1847), παντρεύτηκε τον Κωνσταντίνο του Χοεντσόλλερν-Χέχινγκεν. Άτεκνη.
- Αύγουστος (1810-1835), 2ος Δούκας του Λόιχτενμπεργκ. Νυμφεύτηκε τη Μαρία Β΄ της Πορτογαλίας. Άτεκνος.
- Αμαλία (1812-1873), παντρεύτηκε το Πέτρο Α΄ της Πορτογαλίας και Βραζιλίας. Για τον Πέτρο ήταν ο 2ος γάμος, ενώ από τον 1ο είχε τη Μαρία Β΄ της Πορτογαλίας. Ένα τέκνο.
- Θεοδολίνδη (1814-1857), παντρεύτηκε τον Γουλιέλμο του Ούραχ (Οίκος της Βυρτεμβέργης). Τέσσερα τέκνα.
- Καρολίνα Κλοτίλδη (1816).
- Μαξιμιλιανός (1817-1852), 3ος Δούκας του Λόιχτενμπεργκ. Νυμφεύτηκε τη Μαρία, κόρη του Νικολάου Α΄ της Ρωσίας, και είχε έξι τέκνα.
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 26 Απριλίου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 13621807w. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 (Αγγλικά) SNAC. w68w3s6m. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ (Ολλανδικά) RKDartists. rkd
.nl /explore /artists /476557. Ανακτήθηκε στις 13 Ιουνίου 2020. - ↑ p10308.htm#i103075. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ «Богарнэ» (Ρωσικά)
- ↑ 10,0 10,1 Ανακτήθηκε στις 24 Ιανουαρίου 2022.
Πηγές
Επεξεργασία- Carola Oman, Napoleon's Viceroy: Eugène de Beauharnais, 1966.