Βικιπαίδεια

Μανμπίτζ

Συντεταγμένες: 36°32′0″N 37°57′0″E / 36.53333°N 37.95000°E / 36.53333; 37.95000

Η Μανμπίτζ (αραβικά: مَنْبِج‎‎‎ Manbij[1] κουρδικά: Minbic ,مەنبج‎‎) [2][3] είναι πόλη στα βορειοανατολικά του Κυβερνείου του Χαλεπίου στη βόρεια Συρία, 30 χιλιόμετρα δυτικά του Ευφράτη. Στην απογραφή του 2004 από την Κεντρική Στατιστική Υπηρεσία (CBS), η Μανμπίτζ είχε πληθυσμό σχεδόν 100.000.[4] Ο πληθυσμός είναι σε μεγάλο βαθμό Άραβες[5], με κουρδικές, κιρκασικές και τσετσενικές μειονότητες. Πολλοί από τους κατοίκους του ακολουθούν τον Νακσμπάντι Σουφισμό.[6]

Μάνμπιτζ
Τοποθεσία στο χάρτη
Τοποθεσία στο χάρτη
Μάνμπιτζ
36°32′0″N 37°57′0″E
ΧώραΣυρία
Διοικητική υπαγωγήManbij Subdistrict
Υψόμετρο465 μέτρα
Πληθυσμός78.255 (2012)
Ζώνη ώραςUTC+02:00
UTC+03:00
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Κατά τη διάρκεια του Συριακού Εμφυλίου Πολέμου, η πόλη καταλήφθηκε για πρώτη φορά από αντάρτες το 2012, κατακτήθηκε από το Ισλαμικό Κράτος το 2014 και τελικά από τις Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις (SDF) το 2016, φέρνοντάς την στην Αυτόνομη Διοίκηση της Βόρειας και Ανατολικής Συρίας. Από το 2018, μετά από συμφωνία με τις Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις, ο Συριακός Αραβικός Στρατός έχει αναπτυχθεί στην περιφέρεια μεταξύ της τουρκικής κατοχής της Βόρειας Συρίας και του της Αυτόνομης Διοίκησης.

Το Μανμπίτζ είναι το διοικητικό κέντρο του Ναχιγέ Μανμπίτζ και της Επαρχίας Μανμπίτζ.

Ετυμολογία

Επεξεργασία

Νομίσματα που σφυρηλατήθηκαν στην πόλη πριν από την κατάκτηση του Μ. Αλεξάνδρου καταγράφουν το αραμαϊκό όνομα της πόλης ως Mnbg (σημαίνει τόπος με πηγή)[7]. Για τους Ασσύριους ήταν γνωστή ως Nappigu (Nanpigi).[8] Το μέρος εμφανίζεται στα ελληνικά ως Βαμβύκη και ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος κατέγραψε το συριακό της όνομα ως Μαμπόγκ (επίσης Μαμπόγ). Ως κέντρο λατρείας της συριακής θεάς Ατάργατης, έγινε γνωστή στους Έλληνες ως Ιερόπολις και τέλος ως Ιεράπολη (στα λατινικά: Hierapolis‎‎).

Λατρεία της Ατάργατης

Επεξεργασία

Η λατρεία της θεάς απαθανατίστηκε στο έργο De Dea Syria (Περί της Συριακής Θεότητας), το οποίο παραδοσιακά αποδίδεται στον Λουκιανό, ο οποίος έδωσε μια πλήρη περιγραφή της θρησκευτικής λατρείας του ιερού και της δεξαμενής των ιερών ψαριών της Αταργάτιδος, στα οποία επίοσης αναφέρεται ο Κλαύδιος Αιλιανός. Η λατρεία ήταν φαλλικού χαρακτήρα, με προσφορές ανδρικές μορφές από ξύλο και χαλκό. Υπήρχαν επίσης τεράστιοι φαλλοί στημένοι σαν οβελίσκοι μπροστά από το ναό, στους οποίους σκαρφάλωναν τελετουργικά μία φορά το χρόνο και διακοσμούνταν.

Ο ναός περιείχε έναν ιερό θάλαμο, στον οποίο επιτρεπόταν να εισέλθουν μόνο οι ιερείς. Ένας μεγάλος χάλκινος βωμός στεκόταν μπροστά και γύρω του αγάλματα και στο προαύλιο ζούσαν πολλά ιερά ζώα και πουλιά (αλλά όχι χοίροι), που χρησιμοποιούνται για θυσία.

Περίπου τριακόσιοι ιερείς υπηρέτησαν το ιερό. Η λίμνη ήταν το κέντρο των ιερών εορτασμών. Ο αυτοακρωτηριασμός και άλλα όργια συνεχίζονταν στον περίβολο του ναού και υπήρχε μια περίπλοκη τελετή για την είσοδο στην πόλη και την πρώτη επίσκεψη στο ιερό.

Ιστορία

Επεξεργασία

Αρχαιότητα

Επεξεργασία
 
Ασημένια διδράχμα του Αβυάτι της δυναστείας των Αχαιμενίδων/ ιερέα της Μανμπόγκ (Βαμβύκης), με ημερομηνία γ. 340-332 π.Χ. "Χαντάντ και Ατέχ" στα Αραμαϊκά, με γυναικεία προτομή, φορώντας κολιέ. "Αβυάτις" στα αραμαϊκά, αρχιερέας και οδηγός με άρμα .

Οι Αραμαίοι ονόμασαν την πόλη "Mnbg" (Μανμπούγκ).[9] Ήταν μέρος του βασιλείου Μπιτ Αντίνι και προσαρτήθηκε από τους Ασσύριους το 856 π.Χ. Ο βασιλιάς των Ασσυρίων Σαλμανασέρ Γ' την μετονόμασε σε Λίτα-Ασούρ και έχτισε ένα ανάκτορο.

Η πόλη ανακτήθηκε από τον Ασσύριο βασιλιά Τιγκλάθ Πιλεσέρ Γ' το 738 π.Χ.[10] Το ιερό της Αταργάτης προηγείται της μακεδονικής κατάκτησης, καθώς φαίνεται ότι η πόλη ήταν το κέντρο μιας δυναστείας Αραμαίων ιερέων-βασιλιάδων, που κυβερνούσαν στο τέλος της Αχαιμενιδικής Αυτοκρατορίας.[11] Δύο βασιλείς είναι γνωστοί: ο Αβυάτις και ο Αμπντ-Χαντάντ[12][13]. Η μοίρα του Αμπντ-Χαντάντ δεν είναι γνωστή, αλλά η πόλη βρισκόταν σταθερά υπό την Μακεδονική αυτοκρατορία [14] και ευημερούσε υπό την κυριαρχία των Σελευκίδων, που την έκαναν τον κύριο σταθμό στον κύριο δρόμο τους μεταξύ Αντιόχειας και Σελεύκειας επί του Τίγρη.

Ο ναός λεηλατήθηκε από τον Μάρκο Λικίνιο Κράσσο στο δρόμο του προς τους Πάρθους (53 π.Χ.). Το νόμισμα της πόλης ξεκινά τον 4ο αιώνα π.Χ. και ακολουθούν οι αραμαϊκές σειρές των Μακεδόνων και των Σελευκιδών μονάρχων. Δείχνουν την Ατάργατι είτε ως προτομή με κορώνα είτε καβάλα σε λιοντάρι. Συνεχίζει να προμηθεύει τον κύριο τύπο ακόμη και κατά τους αυτοκρατορικούς ρωμαϊκούς χρόνους, καθώς παρουσιάζεται γενικά καθισμένη με τύμπανο στο χέρι της.

Τον τρίτο αιώνα, η πόλη ήταν η πρωτεύουσα της Ευφρατησίας επαρχίας και μια από τις μεγάλες πόλεις της Ρωμαϊκής Συρίας. Ο Προκόπιος την χαρακτήρισε τη μεγαλύτερη σε αυτή τη γωνιά του κόσμου. Ωστόσο, ήταν σε ερειπωμένη κατάσταση, όταν ο Ιουλιανός συγκέντρωσε τα στρατεύματά του εκεί, πριν προχωρήσει στην ήττα και το θάνατό του στη Μεσοποταμία. Ο Σασανίδης αυτοκράτορας Χοσρόης Α' την κράτησε ως λύτρα, αφού ο Βυζαντινός αυτοκράτορας Ιουστινιανός Α' δεν κατάφερε να την υπερασπιστεί. 

Μεσαίωνας

Επεξεργασία

Ο χαλίφης των Αββασιδών Χαρούν αλ Ρασίντ αποκατέστησε την Μανμπίτζ στα τέλη του 8ου αιώνα, καθιστώντας την πρωτεύουσα της παραμεθόριας επαρχίας του Αλ Αουάσιμ.[15] Στη συνέχεια, η πόλη έγινε σημείο διαμάχης μεταξύ βυζαντινών, αραβικών και τουρκικών ομάδων. Ο Άραβας αρχηγός Σαλίχ ιμπν Μίρδας την κατέλαβε γύρω στο 1022, καθιστώντας την το θεμέλιο του εμιράτου των Μιρδασιδών.[16] Εκείνη την εποχή, η Μανμπίτζ ήταν ένα από τα πιο σημαντικά φρούρια στη βόρεια Συρία.[17] Το 1068, ο Βυζαντινός αυτοκράτορας Ρωμανός Διογένης την κατέλαβε, νίκησε τους Μιρδασίδες και τους Βεδουίνους συμμάχους τους, σκότωσε τους κατοίκους της πόλης και λεηλάτησε τη γύρω εξοχή.[18] Ο Ρωμανός αποσύρθηκε αργότερα λόγω σοβαρής έλλειψης τροφίμων και προμηθειών.

Οι Σταυροφόροι δεν κατέλαβαν ποτέ την Μανμπίτζ κατά τη διάρκεια των εισβολών του 11ου-12ου αιώνα στην Ανατολή, αλλά η αρχιεπισκοπή της Ιεράπολης της Λατινικής Εκκλησίας αποκαταστάθηκε στην πόλη Δολίχη (Ντουλούκ) το 1134.[19] Μέχρι το 1152, η Ντουλούκ και η Μανμπίτζ κατελήφθησαν από τους Ζενγκίδες υπό τον Νουρεντίν, που ανοικοδόμησε και ενίσχυσε το φρούριο της πόλης.[20] Ο Αγιουβίδης σουλτάνος Σαλαντίν την κατέλαβε από τον Ζενγκίδη άρχοντα Κουτμπ αντ-Ντιν Ινάλ το 1175.[21] Το 1260, οι Μογγόλοι κατέστρεψαν την πόλη, η οποία κατά συνέπεια εγκαταλείφθηκε από τους Τουρκομάνους κατοίκους της.[22]

Σύγχρονη εποχή

Επεξεργασία

Τα ερείπια της Μανμπίτζ είναι εκτεταμένα, αλλά κυρίως ανήκουν στη μεταγενέστερη περίοδο της ιστορίας της[23]. Τα περισσότερα από τα μνημεία της έχουν χαθεί λόγω του ότι είναι ένα στρατηγικά σημαντικό μέρος, που βρίσκεται σε σταυροδρόμι.

Οι ταξιδιώτες του 19ου αιώνα είχαν καταγράψει κάποια από τα αρχαία ερείπιά της, αλλά τώρα σχεδόν όλα τους, συμπεριλαμβανομένων του ναού της Ατάργατης, της ιερής λίμνης, κιονοστοιχιών, ρωμαϊκών λουτρών, ρωμαϊκών θεάτρων, τειχών και εκκλησιών που χτίστηκαν από τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, καθώς και ισλαμικών μεντρεσέδων, που χτίστηκαν στη μεσαιωνική εποχή, έχουν καταστραφεί. Η ιερή λίμνη της Ατάργατης έχει εξαφανιστεί και έχει μετατραπεί σε γήπεδο ποδοσφαίρου. Μόνο ένα τμήμα του τείχους, που περίκλειε τη λίμνη, σώθηκε, αλλά δεν υπάρχουν ερείπια του ναού. Υπάρχουν επίσης κάποιες αρχαίες ρωμαϊκές στρατιωτικές στήλες[24]. Τα τείχη της πόλης εξακολουθούν να υπάρχουν, αλλά έχουν λεηλατηθεί.[25]

Η οθωμανική κυβέρνηση επανεγκατέστησε στην περιοχή Κιρκάσιους πρόσφυγες το 1878 [26]. Η καταστροφή της προσύγχρονης Μανμπίτζ έχει αποδοθεί στον επανοικισμό του από Κιρκάσιους και Αρμένιους πρόσφυγες[27]. Το 1911, οι 1.500 κάτοικοί της ήταν όλοι Κιρκάσιοι.

Συριακός εμφύλιος πόλεμος

Επεξεργασία
 
Οι δυνάμεις των ειδικών επιχειρήσεων των Ηνωμένων Πολιτειών κοντά στη Μανμπίτζ, ενεργώντας ως σύμβουλοι των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων, τον Μάρτιο του 2017.

Πριν και κατά τα πρώτα χρόνια του Συριακού Εμφυλίου Πολέμου, η Μανμπίτζ είχε έναν εθνοτικά ποικιλόμορφο πληθυσμό Αράβων, Κούρδων και Κιρκάσιων Σουνιτών Μουσουλμάνων, πολλοί από τους οποίους ακολουθούσαν τη σουφική διδασκαλία. Η κοινωνικοπολιτική ζωή της πόλης κυριαρχούνταν από τις κύριες φυλές της. Οι ηγέτες των φυλών χρησίμευαν ως διαμεσολαβητές και διαιτητές μεγάλων διαφορών, ενώ οι δυνάμεις ασφαλείας του κράτους αντιμετώπιζαν σε μεγάλο βαθμό μικροαδικήματα. Η πόλη ήταν σχετικά φιλελεύθερη σε σύγκριση με άλλες σουνιτικές μουσουλμανικές πόλεις στην επαρχία του Χαλεπίου.[6]

Κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου, στις 20 Ιουλίου 2012, η Μανμπίτζ έπεσε στις τοπικές ανταρτικές δυνάμεις, που στη συνέχεια διοικούσαν την πόλη. Τον Δεκέμβριο, πραγματοποιήθηκε εκλογή για διορισμό τοπικού συμβουλίου.[28] Τον Ιανουάριο του 2014, δυνάμεις από το Ισλαμικό Κράτος (ISIS) κατέλαβαν την πόλη μετά την εκδίωξη των ανταρτών.

Από τότε η πόλη έχει γίνει κόμβος για εμπόριο λεηλατημένων αντικειμένων και αρχαιολογικού εξοπλισμού.[29] Τον Ιούνιο του 2016, οι Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις ξεκίνησαν μια επίθεση για να καταλάβουν την πόλη[30] και μέχρι τις 8 Ιουνίου είχαν περιβάλει πλήρως την πόλη.[31] Στις 12 Αυγούστου, παγίωσαν τον πλήρη έλεγχο της Μανμπίτζ μετά από δίμηνη μάχη.[32]

 
Κοινή βάση Συρίας-Ρωσίας κοντά στην Μανμπίτζ, 2017

Έως τις 15 Αυγούστου, χιλιάδες εκτοπισθέντες πολίτες αναφέρθηκε ότι επέστρεφαν[33]. Στις 19 Αυγούστου 2016, το Στρατιωτικό Συμβούλιο της Μανμπίτζ εξέδωσε γραπτή δήλωση, που ανάγγελλε ότι είχε αναλάβει την ασφάλεια του κέντρου και των χωριών της Μανμπίτζ από τις Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις, των οποίων αποτελούσε μέλος[34].

Σήμερα η Μανμπίτζ διοικείται από το Δημοτικό Συμβούλιο υπό την προεδρία των Σεΐχ Φαρούκ αλ-Μάσι και Σαλίχ Χατζί Μοχάμεντ[35] ως τμήμα της περιοχής Σάχμπα εντός της de facto αυτόνομης Ομοσπονδίας Βόρειας Συρίας-Ροζάβα. Ενώ η δημόσια διοίκηση, συμπεριλαμβανομένων των δημόσιων σχολείων, έχει ανακτήσει την κοσμική ομαλότητα μετά το επεισόδιο του ISIS[36][37], συγκροτήθηκε επιτροπή συμφιλίωσης για να ξεπεραστούν οι ρήξεις, που δημιουργήθηκαν από τον εμφύλιο πόλεμο,[38] και παραδόθηκε διεθνής ανθρωπιστική βοήθεια [39]. Το δημοκρατικό συνομοσπονδιακό πολιτικό πρόγραμμα της Ροζάβα οδηγεί πολιτικούς και κοινωνικούς μετασχηματισμούς από άποψη άμεσης δημοκρατίας και ισότητας των φύλων.[40][41] Η ανοικοδόμηση μετά από τις καταστροφές του εμφυλίου πολέμου [42] παραμένει μια σημαντική πρόκληση.

 
Αμερικανοί και Τούρκοι στρατιώτες διεξάγουν περιπολίες στα περίχωρα της Μανμπίτζ, 1 Νοεμβρίου 2018

Μέχρι τον Οκτώβριο του 2019, όταν οι ΗΠΑ και άλλες δυτικές δυνάμεις αποχώρησαν από τη βόρεια Συρία, η Μανμπίτζ ήταν επίσης ένας κόμβος για τη Συνδυασμένη Διακλαδική Δύναμη Κρούσης - Επιχείρηση Εγγενής Λύση και την εκπαίδευση νέων στρατολογηθέντων των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων για την καταπολέμηση του ISIS και άλλων ισλαμιστικών πολιτοφυλακών στη Συρία.[43] Στις 26 Φεβρουαρίου, οι Ηνωμένες Πολιτείες ανακοίνωσαν την υποστήριξή τους στην ασφάλεια του Στρατιωτικού Συμβουλίου της Μανμπίτζ. Σύμφωνα με πληροφορίες, οι Ηνωμένες Πολιτείες έστειλαν επίσης ειδικές δυνάμεις και αρκετές στρατιωτικές συνοδείες στην πόλη μετά την ανακοίνωση.[44]

Στις 12 Μαρτίου 2017, η Νομοθετική Συνέλευση ενέκρινε τους εκλεγμένους συμπροέδρους, που ανέλαβαν τότε το αξίωμα. Κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης, τα τμήματα των μελών της επιτροπής, των συμπροέδρων και των επιτροπών καθορίστηκαν μετά από ομιλίες και αξιολογήσεις. Προσδιορίστηκαν 13 επιτροπές.[45] Στις 13 νέες επιτροπές περιλαμβάνονται 71 Άραβες, 43 Κούρδοι, 10 Τούρκοι, 8 Κιρκάσιοι, ένας Αρμένιος και ένας Τσετσένος.[46]

Την 1η Νοεμβρίου 2018, τα τουρκικά και τα αμερικανικά στρατεύματα άρχισαν κοινές περιπολίες γύρω από την Μανμπίτζ κατά μήκος των πρώτων γραμμών του αντάρτικου εδάφους της Επιχείρησης Ευφράτης και του Στρατιωτικού Συμβουλίου του Μανμπίτζ. Οι κοινές περιπολίες θεωρήθηκαν ως μέρος ενός "χάρτη πορείας" για τη χαλάρωση των εντάσεων μεταξύ των μαχητών στην περιοχή και των εντάσεων μεταξύ των δύο συμμάχων του ΝΑΤΟ.[47]

Στις 28 Δεκεμβρίου 2018, τα μέσα ενημέρωσης της συριακής κυβέρνησης δήλωσαν ότι ο Συριακός Στρατός εισήλθε στην Μανμπίτζ, ισχυρισμός που αμφισβητήθηκε από άλλες πηγές, οι οποίες ανέφεραν ότι συριακά στρατεύματα είχαν αναπτυχθεί στην περιοχή γύρω από την πόλη.[48][49]

Στις 15 Ιανουαρίου 2019, μια επίθεση αυτοκτονίας από το ISIS άφησε τουλάχιστον 19 θύματα.

Γεωγραφία

Επεξεργασία

Κλίμα

Επεξεργασία

Η Μανμπίτζ έχει ένα κρύο ημίξηρο κλίμα (κλιματική ταξινόμηση Κέππεν BSk) με επιρροές ενός ηπειρωτικού κλίματος κατά τη διάρκεια του χειμώνα με ζεστά ξηρά καλοκαίρια και δροσερούς υγρούς και περιστασιακά χιονισμένους χειμώνες. Η μέση υψηλή θερμοκρασία τον Ιανουάριο είναι 7,8 °C (46,0 °F) και η μέση υψηλή θερμοκρασία τον Αύγουστο είναι 38,1 °C (100,6 °F) . Χιονοπτώσεις σημειώνονται συνήθως τον Ιανουάριο, τον Φεβρουάριο ή τον Δεκέμβριο.

Μεταφορές

Επεξεργασία

Η Μανμπίτζ εξυπηρετείται από δύο μεγάλους αυτοκινητοδρόμους, τους M4 και 216.

Δεν υπάρχει αεροδρόμιο κοντά στην Μανμπίτζ. Το πλησιέστερο είναι στο Χαλέπι.

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. ↑ «من يسبق في السيطرة على مدينة منبج الاستراتيجية؟» (στα ar). DW. https://dw.com/ar/من-يسبق-في-السيطرة-على-مدينة-منبج-الاستراتيجية/a-5083010. Ανακτήθηκε στις 21 December 2019. [νεκρός σύνδεσμος]
  2. ↑ «Hemo: Minbic ji bo Amerîka û Tirkiyê giring e» (στα ku). Rûdaw. https://www.rudaw.net/kurmanci/kurdistan/0101201914. Ανακτήθηκε στις 21 December 2019. 
  3. ↑ «جیهانمۆسكۆ: سوپای سوریا بە تەواوەتی مەنبج كۆنتڕۆڵ دەكات» (στα ku). https://xelk.org/163455/. Ανακτήθηκε στις 21 December 2019. [νεκρός σύνδεσμος]
  4. ↑ «General Census of Population and Housing 2004». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Ιουλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 4 Νοεμβρίου 2020. 
  5. ↑ «In the small city of Manbij in Syria, we could see US and Turkish troops shooting at each other if tensions continue». The Independent. 2 March 2018. https://www.independent.co.uk/voices/syria-us-turkey-troops-fighting-manbij-kurdish-assad-civil-war-a8236201.html. Ανακτήθηκε στις 29 December 2018. 
  6. ↑ 6,0 6,1 Khaddour, Kheder· Mazur, Kevin (Winter 2013). «The Struggle for Syria's Regions». Middle East Research and Information Project. Ανακτήθηκε στις 27 Αυγούστου 2015. 
  7. ↑ Trevor Bryce (2009). The Routledge Handbook of the Peoples and Places of Ancient Western Asia: The Near East from the Early Bronze Age to the Fall of the Persian Empire. σελ. 498. ISBN 9781134159086. 
  8. ↑ Irene Winter (2009). On Art in the Ancient Near East Volume I: Of the First Millennium BCE. σελ. 564. ISBN 9789047425847. 
  9. ↑ Greenfield, Jonas Carl (2001). «Aspects of Aramean Religion». Στο: Paul, Shalom M. 'Al Kanfei Yonah: Collected Studies of Jonas C. Greenfield on Semitic Philology. Biblical Studies and Religious Studies. 1. Brill. σελ. 285. ISBN 978-9-004-12170-6. 
  10. ↑ Trevor Bryce (2009). The Routledge Handbook of the Peoples and Places of Ancient Western Asia: The Near East from the Early Bronze Age to the Fall of the Persian Empire. σελ. 479. ISBN 9781134159086. 
  11. ↑ Fergus Millar (1993). The Roman Near East, 31 B.C.-A.D. 337. σελ. 244. ISBN 9780674778863. 
  12. ↑ Edward Lipiński (2000). The Aramaeans: Their Ancient History, Culture, Religion. σελ. 633. ISBN 9789042908598. 
  13. ↑ Kevin Butcher (2004). Coinage in Roman Syria: Northern Syria, 64 BC-AD 253. σελ. 24. 
  14. ↑ John D Grainger (2014). Seleukos Nikator (Routledge Revivals): Constructing a Hellenistic Kingdom. σελ. 147. ISBN 9781317800996. 
  15. ↑ Cobb, Paul M. (2001). White Banners: Contention in 'Abbasid Syria, 750-880. SUNY Press. σελ. 12. ISBN 9780791448809. 
  16. ↑ Zakkar, Suhayl (1971). The Emirate of Aleppo: 1004–1094. Aleppo: Dar al-Amanah. σελ. 53. 
  17. ↑ Basan, Osman Aziz (2010). The Great Seljuqs: A History. Routledge. σελ. 76. ISBN 9781136953934. 
  18. ↑ Ibn al-Athir (2002). Richards, D.S., επιμ. The Annals of the Saljuq Turks: Selections from Al-Kamil Fi'l-Ta'rikh of Ibn Al-Athir. Routledge. σελ. 166. ISBN 9781317832553. 
  19. ↑ Hamilton, Bernard (2006). «The Growth of the Latin Church of Antioch». Στο: Ciggaar, K. East and West in the Medieval Eastern Mediterranean: Antioch from the Byzantine Reconquest Until the End of the Crusader Principality. Peeters Publishers. σελίδες 175, 180. ISBN 9789042917354. 
  20. ↑ Hillenbrand, Carole (2000). The Crusades: Islamic Perspectives. Routledge. σελ. 474. ISBN 9780415929141. 
  21. ↑ Lyons, Malcolm Cameron· Jackson, D. E. P. (1982). Saladin: The Politics of the Holy War. Cambridge University Press. σελ. 105. ISBN 9780521317399. 
  22. ↑ Amitai-Preiss, Reuven (1995). Mongols and Mamluks: The Mamluk-Ilkhanid War, 1260-128. Cambridge University Press. σελ. 204. ISBN 9780521522908. 
  23. ↑ "Hierapolis", in - The new Encyclopædia Britannica: Volume 5, 2002, page 913
  24. ↑ Burns, Ross (30 Ιουνίου 2009). Monuments of Syria: A Guide. σελίδες 202, 203. ISBN 9780857714893. 
  25. ↑ A. Asa Eger. "The Islamic-Byzantine Frontier: Interaction and Exchange Among Muslim and Christian Communities", p. 36
  26. ↑ Sir Ernest Alfred Wallis Budge, By Nile and Tigris: A Narrative of Journeys in Egypt and Mesopotamia on Behalf of the British Museum Between the Years 1886-1913, Volume 1, p. 390,
  27. ↑ Greenhalgh, Michael (3 Νοεμβρίου 2016). Syria's Monuments: Their Survival and Destruction. σελίδες 243, 244. ISBN 9789004334601. 
  28. ↑ «المجالس المحلية .. خطوة نحو الأمام». SyriaTomorrow. 9 Δεκεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 9 Δεκεμβρίου 2012. 
  29. ↑ «Al Qaeda chief Zawahri tells Islamists in Syria to unite - audio». Reuters. 2015-01-23. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2015-07-13. https://web.archive.org/web/20150713120538/http://uk.reuters.com/article/2014/01/23/uk-syria-crisis-zawahri-idUKBREA0M0DU20140123. Ανακτήθηκε στις 27 August 2015. 
  30. ↑ «SDF closes in on ISIL supply route in Syria's Manbij». Al Jazeera. 3 Ιουνίου 2016. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουνίου 2016. 
  31. ↑ «U.S.-backed forces cut off all routes into IS-held Manbij: Syrian Observatory». Reuters. 8 June 2016. https://www.reuters.com/article/us-mideast-crisis-syria-manbij-idUSKCN0YW0T1. 
  32. ↑ Charkatli, Izat (12 Αυγούστου 2016). «SDF captures ISIS's largest stronghold in Aleppo» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Μαρτίου 2019. Ανακτήθηκε στις 13 Αυγούστου 2016. 
  33. ↑ «Thousands Return To Manbij After Islamic State Militants Flee City». News Deeply. 15 Αυγούστου 2016. Ανακτήθηκε στις 15 Οκτωβρίου 2016. 
  34. ↑ «Manbij Military Council takes over the security of Manbij». ANF. 19 Αυγούστου 2016. 
  35. ↑ «On the Front Line in the Bloody Fight to Take Manbij From ISIS». The Daily Beast. 5 June 2016. http://www.thedailybeast.com/articles/2016/06/05/on-the-front-line-in-the-bloody-fight-to-take-manbij-from-isis.html. Ανακτήθηκε στις 2016-10-15. 
  36. ↑ «Syrian kids relish return to school in ex-IS bastion». ReliefWeb (AFP). 28 Σεπτεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 15 Οκτωβρίου 2016. 
  37. ↑ «Manbij: students back to school after ISIS explosives dismantled». ARA News. 10 Οκτωβρίου 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Οκτωβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 15 Οκτωβρίου 2016. 
  38. ↑ «Reconciliation committee formed of Manbij tribal notables and intellectuals». Hawar News Agency. 9 Οκτωβρίου 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Οκτωβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 15 Οκτωβρίου 2016. 
  39. ↑ «US-led coalition delivering aid to civilians in post-ISIS Manbij». ARA News. 25 Σεπτεμβρίου 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Σεπτεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 15 Οκτωβρίου 2016. 
  40. ↑ «Syrian women liberated from Isis are joining the police to protect their city». The Independent. 13 October 2016. https://www.independent.co.uk/news/isis-syria-women-liberated-create-police-force-a7359376.html. Ανακτήθηκε στις 2016-10-15. 
  41. ↑ «Liberated from ISIS suppression, women of Manbij join security forces (includes Video)». ARA News. 13 October 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2018-10-01. https://web.archive.org/web/20181001051405/http://aranews.net/2016/10/liberated-isis-suppression-women-manbij-join-armed-forces-protect-city/. Ανακτήθηκε στις 2016-10-15. 
  42. ↑ «(Video) Manbij after liberation». 23 Αυγούστου 2016. Ανακτήθηκε στις 15 Οκτωβρίου 2016. 
  43. ↑ «U.S. military aid is fueling big ambitions for Syria's leftist Kurdish militia». 7 Ιανουαρίου 2017. 
  44. ↑ Antonopoulos, Paul (26 Φεβρουαρίου 2017). «US confirms support for Manbij Military Council despite Turkish threats». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Φεβρουαρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 4 Νοεμβρίου 2020. 
  45. ↑ «Manbij Democratic Civilian Administration Council takes office». ANF News. 
  46. ↑ «Manbij declares new administration in much-contested city». Kom News. 12 Μαρτίου 2017. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Μαρτίου 2017. Ανακτήθηκε στις 14 Μαρτίου 2017. 
  47. ↑ «US, Turkey begin joint patrols around northern Syrian town of Manbij». 1 November 2018. https://www.militarytimes.com/flashpoints/2018/11/01/us-turkey-begin-joint-patrols-around-northern-syrian-town-of-manbij/. 
  48. ↑ Syria army enters Kurdish-held Manbij: state media: Reported troop entry into Manbij comes after Kurdish YPG asked for government help in preventing a 'Turkish invasion'. Aljazeera, 28 December 2018.
  49. ↑ Syria war: Government forces 'enter Manbij' amid Turkey threats. BBC, 28 December 2018.

Πηγές

Επεξεργασία

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία
  •   Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Manbij στο Wikimedia Commons
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Μανμπίτζ&oldid=10642193"