Ράβιτς
Συντεταγμένες: 51°36′33″N 16°51′27″E / 51.60917°N 16.85750°E
Το Ράβιτς (πολωνικά: Rawicz, γερμανικά: Rawitsch) είναι πόλη και η έδρα του Πόβιατ Ράβιτς, στο Βοεβοδάτο της Μεγάλης Πολωνίας της δυτικοκεντρικής Πολωνίας. Τα έτη 1975 έως 1998, ήταν μέρος του Βοεβοδάτου Λέσνο. Ο πληθυσμός του είναι 20.014 κάτοικοι (2020).[2]
| Ράβιτς | |||
|---|---|---|---|
 | |||
| |||
  Ράβιτς | |||
| Χώρα | Πολωνία | ||
| Διοικητική υπαγωγή | Γκμίνα Ράβιτς | ||
| Ίδρυση | 1638 | ||
| Έκταση | 7,81 km² | ||
| Πληθυσμός | 20.305 (31 Μαρτίου 2021)[1] | ||
| Ταχ. κωδ. | 63-900 | ||
| Ζώνη ώρας | UTC+01:00 (επίσημη ώρα) UTC+02:00 (θερινή ώρα) | ||
| Ιστότοπος | Επίσημος ιστότοπος | ||
 Σχετικά πολυμέσα | |||
Ιστορία
ΕπεξεργασίαΗ πόλη ιδρύθηκε από τον Άνταμ Όλμπραχτ Πσιγέμσκι του οικόσημου Ράβιτς για Προτεστάντες πρόσφυγες από τη Σιλεσία κατά τη διάρκεια του Τριακονταετούς Πολέμου. Το 1638, ο Βασιλιάς Βλαδίσλαος Δ΄ της Πολωνίας παραχώρησε προνόμια πόλης στο Ράβιτς και επιβεβαίωσε το οικόσημο της πόλης.[3] Το Ράβιτς χτίστηκε ως μια επακριβώς σχεδιασμένη πόλη και αναπτύχθηκε με γρήγορους ρυθμούς.[3] Βρισκόταν στον εμπορικό δρόμο που ένωνε το Πόζναν και το Βρότσουαφ.[3] Το 1640 ιδρύθηκε μια συντεχνία υφασματουργών.[3] Η παραγωγή υφασμάτων έγινε κορυφαίος κλάδος της τοπικής βιομηχανίας, και στα τέλη του 18ου αιώνα, το Ράβιτς ήταν η κορυφαία πόλη υφαντουργίας ολόκληρης της περιοχής της Μείζονος Πολωνίας.[3] Το Ράβιτς ήταν μια ιδιωτική πόλη Πολωνών ευγενών, διοικητικά τοποθετημένη στο Πόβιατ Κόστσιαν, στο Βοεβοδάτο Πόζναν (14ος αιώνας-1793) της Επαρχίας Μείζονος Πολωνίας του Πολωνικού Στέμματος.
Μετά την καταστροφή του Ράβιτς από τους Σουηδούς το 1655 κατά τη διάρκεια του Κατακλυσμού, η πόλη ξαναχτίστηκε με εντυπωσιακό τρόπο, με νέα αρχοντικά, μια μπαρόκ εκκλησία και ένα καθολικό μοναστήρι.[3] Οι αρχές του 18ου αιώνα ήταν μια δυσμενής περίοδος στην ιστορία της πόλης. Το 1701 υπέστη πυρκαγιά, το 1704-1705 καταλήφθηκε από τη Σουηδία, ξένα στρατεύματα πέρασαν μέσα από αυτό: Ρώσοι το 1707, Αυστριακοί το 1719, Σάξονες το 1733.[3] Τις επόμενες δεκαετίες σημειώθηκε και πάλι ραγδαία ανάπτυξη, ολοκληρώθηκε η κατασκευή του κάστρου και χτίστηκε ένα νέο μπαρόκ δημαρχείο.[3] Στο δεύτερο μισό του 18ου αιώνα, στο Ράβιτς λειτουργούσαν δύο ζυθοποιεία, ένα αποστακτήριο, ένα σφαγείο και ένα πλινθοποιείο.[3]
Το 1793, το Ράβιτς προσαρτήθηκε από το Βασίλειο της Πρωσίας ως αποτέλεσμα του δεύτερου διαμελισμού της Πολωνίας. Το 1807 η πόλη ανακτήθηκε από Πολωνούς ως μέρος του βραχύβιου Δουκάτου της Βαρσοβίας και το 1815 προσαρτήθηκε ξανά από την Πρωσία, αρχικά ως μέρος του αυτόνομου Μεγάλου Δουκάτου του Πόζναν.[3] Η κύρια βιομηχανία ήταν η κατασκευή ταμπάκου και πούρων. Το εμπόριο περιλάμβανε σιτηρά, μαλλί, βοοειδή, δέρματα και ξυλεία. Το 1905 είχε 11.403 κατοίκους. Μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Πολωνία ανέκτησε την ανεξαρτησία της το 1918. Το 1919 η Μάχη του Ράβιτς διεξήχθη ως μέρος της Εξέγερσης της Μείζονος Πολωνίας (1918-1919), με στόχο την επανένωση της περιοχής με το ανασυσταθέν πολωνικό κράτος. Το Ράβιτς επέστρεψε στην Πολωνία τον Ιανουάριο του 1920.
Την πρώτη μέρα της εισβολής στην Πολωνία, που ξεκίνησε το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο την 1η Σεπτεμβρίου 1939, οι Γερμανοί μπήκαν στην πόλη, αλλά αναγκάστηκαν να αποσυρθούν.[3] Μπήκαν ξανά στις 5 Σεπτεμβρίου.[3] Τις επόμενες ημέρες το Einsatzgruppe III μπήκε στην πόλη για να διαπράξει εγκλήματα κατά των Πολωνών.[4] Οι Πολωνοί που συνελήφθησαν κατά τη διάρκεια του Ιντελιγκέντσακτιον φυλακίστηκαν στην τοπική φυλακή.[5] Τον Οκτώβριο του 1939, οι Γερμανοί πραγματοποίησαν τις πρώτες εκτελέσεις Πολωνών κατοίκων,[3] ενώ οι πρώτες μαζικές απελάσεις πάνω από 500 Πολωνών πραγματοποιήθηκαν τον Δεκέμβριο του 1939.[6] Οι εκδιωχθέντες Πολωνοί ήταν κυρίως ντόπιοι ακτιβιστές και ιδιοκτήτες καλύτερων σπιτιών, τα οποία στη συνέχεια παραδόθηκαν σε Γερμανούς αποίκους ως μέρος της πολιτικής Lebensraum (Ζωτικός χώρος).[6] Επίσης, στην πόλη λειτουργούσε ένα στρατόπεδο διέλευσης για Πολωνούς που εκδιώχθηκαν από κοντινά χωριά.[6] Παρά τις συνθήκες αυτές, το πολωνικό κίνημα αντίστασης οργανώθηκε στην πόλη. Τον Ιανουάριο του 1945, η πόλη καταλήφθηκε από τους Σοβιετικούς, οι οποίοι φυλάκισαν εδώ στρατιώτες του Πολωνικού Εσωτερικού Στρατού.[3] Αργότερα, οι διορισμένοι από τους Σοβιετικούς, κομμουνιστές οργάνωσαν εδώ μια φυλακή για πολιτικούς αντιπάλους, από τους οποίους 142 πέθαναν εδώ.[3]
Το 1973, η Σαρνόβα συμπεριλήφθηκε εντός των ορίων της πόλης.
Μια ανακάλυψη 50 δισεκατομμυρίων κυβικών ποδιών φυσικού αερίου στο Ράβιτς το 2015 αναμένεται να είναι η μεγαλύτερη ανάπτυξη φυσικού αερίου στην Πολωνία εδώ και 20 χρόνια.[7]
Αξιοθέατα
ΕπεξεργασίαΜεταξύ των ιστορικών αξιοθέατων του Ράβιτς είναι η Πλατεία Αγοράς με το μπαρόκ δημαρχείο, η μπαρόκ Εκκλησία του Αποστόλου Αγίου Ανδρέα, η κλασικιστική Εκκλησία του Αγίου Ανδρέα Μπόμπολα, η γοτθική Εκκλησία της Αναγέννησης του Βασιλέως Χριστού, το πάρκο και ιστορικά αρχοντικά, που χρονολογούνται από τον 18ο και τον 19ο αιώνα.
-
Εκκλησία του Αποστόλου Αγίου Ανδρέα -
Εκκλησία του Αγίου Ανδρέα Μπόμπολα -
Εκκλησία του Βασιλέως Χριστού -
Παλιά αρχοντικά στην Πλατεία Αγοράς
_ID_655830.jpg)
Κουζίνα
ΕπεξεργασίαΤο επίσημα προστατευόμενο παραδοσιακό φαγητό που προέρχεται από το Ράβιτς είναι το kiełbaska rawicka (προφέρεται: [κιεουμπάσκα ραβίτσκα]), ένα τοπικό είδος λουκάνικου κιελμπάσα (όπως ορίζεται από το Υπουργείο Γεωργίας και Αγροτικής Ανάπτυξης της Πολωνίας).[8] Οι τοπικές παραδόσεις παραγωγής κρέατος χρονολογούνται εκατοντάδες χρόνια πίσω.[8]
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ bdl
.stat .gov .pl /api /v1 /data /localities /by-unit /023015922054-0954604?var-id=1639616&format=jsonapi. Ανακτήθηκε στις 6 Οκτωβρίου 2022. - ↑ «Najwieksze miasta w Polsce pod wzgledem liczby ludnosci» [Οι μεγαλύτερες πόλεις της Πολωνίας από άποψη πληθυσμού]. polskawliczbach.pl (στα Πολωνικά).
- ↑ 3,00 3,01 3,02 3,03 3,04 3,05 3,06 3,07 3,08 3,09 3,10 3,11 3,12 3,13 3,14 «Rys historyczny». Γκμίνα Ράβιτς (στα Πολωνικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Σεπτεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 4 Οκτωβρίου 2019.
- ↑ Βαρντζίνσκα, Μάρια (2009). Był rok 1939. Operacja niemieckiej policji bezpieczeństwa w Polsce. Intelligenzaktion (στα Πολωνικά). Βαρσοβία: Ινστιτούτο Εθνικής Μνήμης. σελίδες 56–57.
- ↑ Βαρντζίνσκα (2009), σελ. 117
- ↑ 6,0 6,1 6,2 Βαρντζίνσκα, Μάρια (2017). Wysiedlenia ludności polskiej z okupowanych ziem polskich włączonych do III Rzeszy w latach 1939-1945 (στα Πολωνικά). Βαρσοβία: ΙΕΜ. σελ. 162. ISBN 978-83-8098-174-4.
- ↑ «OilVoice».
- ↑ 8,0 8,1 «Kiełbaski rawickie». Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi - Portal Gov.pl (στα Πολωνικά). Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2021.