Σον-ε-Λουάρ

Σον-ε-Λουάρ
; Σημαία	; Έμβλημα
	; Σφραγίδα
	;
Διοίκηση
Χώρα	Γαλλία
Περιοχή	Βουργουνδία-Φρανς-Κοντέ
Δημιουργία νομού	4 Μαρτίου 1790
Πρωτεύουσα	Μακόν
Υπονομαρχία	Ωτέν; Σαλόν-συρ-Σον; Σαρόλ; Λουάν
Πρόεδρος του Γενικού Συμβουλίου	Αντρέ Ακαρί (LR)
Νομάρχης	Ζερόμ Γκυτόν
Κωδικός νομού	71
ISO 3166-2	FR-71
Κωδικός NUTS	FR263
Δημογραφία
Πληθυσμός	549.288 (1 Ιανουαρίου 2021)
Πυκνότητα	65 κάτοικοι/km²
Δεδομένα
Έκταση	8.575 km²
Ζώνη ώρας	UTC+01:00 (επίσημη ώρα); UTC+02:00 (θερινή ώρα)
Υποδιαιρέσεις
Διαμερίσματα	5
Εκλογικές περιφέρειες	6
Καντόνια	29
Διακοινοτικότητες	19
Κοινότητες	565
Ιστότοπος
	https://www.saone-et-loire.gouv.fr/
	Σχετικά πολυμέσα
	δεδομένα

Συντεταγμένες: 46°40′N 4°42′E / 46.667°N 4.700°E / 46.667; 4.700

Η Σον-ε-Λουάρ (γαλλικά: Saône-et-Loire) είναι γαλλικός νομός στη διοικητική περιοχή Βουργουνδία-Φρανς-Κοντέ. Το όνομά του προέρχεται από τους ποταμούς Σον και Λίγηρα, μεταξύ των οποίων βρίσκεται. Πρωτεύουσα του νομού είναι η Μακόν. Η INSEE και το ταχυδρομείο του αποδίδουν τον κωδικό 71.

Είναι ο πιο πολυπληθής νομός της περιοχής με πληθυσμό να ανέρχεται σε 555.023 κατοίκους κατά την απογραφή του 2016. Έχει έκταση 8.575 τετραγωνικά χιλιόμετρα και διοικητικά αποτελείται από 5 διαμερίσματα.

Οι κάτοικοι του νομού ονομάζονται Σον-ε-Λουαριάν.

Γεωγραφία Επεξεργασία

Ο Σον-ε-Λουάρ είναι μέρος της διοικητικής περιοχής Βουργουνδία-Φρανς-Κοντέ. Συνορεύει στο βορρά με το νομό Κοτ-ντ'Ορ, στα ανατολικά με το νομό Ζυρά, στα νοτιοανατολικά με το νομό Αιν, στα νότια με τους νομούς Ρον και Λουάρ, στα δυτικά με το νομό Αλιέ και στα βορειοδυτικά με το νομό Νιέβρ.

Με έκταση 8.575 τετραγωνικά χιλιόμετρα είναι ο έβδομος μεγαλύτερος νομός της Γαλλίας.

Ο νομός έχει περιοχές με χαμηλά όρη: δυτικά στην περιοχή γύρω από το Ωτέν, στα νοτιοδυτικά γύρω από το Σαρόλ και νότια, γύρω στο Μακόν.

Διαρρέεται από δύο κύριους ποταμούς, ανάμεσα στους οποίους βρίσκεται και προέρχεται η ονομασία του, πολλούς παραπόταμους, κανάλια και διώρυγες. Οι κυριότεροι ποταμοί είναι:

ο Σον, που διασχίζει το νομό από βορρά προς νότο, σχηματίζει μεγάλη πεδιάδα και διαρρέει 46 κοινότητες. Ο Σον είναι ένας παραπόταμος του Ροδανού, στον οποίο εκβάλλει νοτιότερα, στην περιοχή της Λυών, συνδέοντας την περιοχή με τη Μεσόγειο Θάλασσα.
ο Λίγηρας σχηματίζει τα νοτιοδυτικά σύνορα του νομού και τελικά εκβάλλει στον Ατλαντικό Ωκεανό. Οι πηγές του βρίσκονται νοτιότερα από τα όρια του νομού.

Η διώρυγα του Κέντρου συνδέει τον Σον με τον Λίγηρα μεταξύ Σαλόν-συρ-Σον και Ντιγκουάν, συνδέοντας έτσι τη Μεσόγειο με τον Ατλαντικό Ωκεανό. Στα ανατολικά, ο νομός καταλαμβάνει το βόρειο τμήμα της πεδιάδας της Μπρες. Στα δυτικά, το βιομηχανικό της κέντρο βρίσκεται στο Λε Κρεζό και στο Μονσώ-λε-Μιν, περιοχές γνωστές από παλιά για τα ανθρακωρυχεία και τη μεταλλουργία.

Ιστορία Επεξεργασία

Βίβρακτα

Το αβαείο Κλυνύ

Προϊστορία Επεξεργασία

Από την προϊστορική εποχή, οι κοιλάδες του Σον και του Λίγηρα είχαν κατοικηθεί και χρησίμευαν ως διάδρομοι μετακίνησης. Υπάρχουν αρχαιολογικά ευρήματα που μαρτυρούν ανθρώπινη παρουσία από τη Νεολιθική εποχή, όπως στην περιοχή του Σαλόν-συρ-Σον.^[2]

Ρωμαϊκή εποχή Επεξεργασία

Οι Αιδούοι, ένας σημαντικός γαλατικός λαός, σύμμαχος των Ρωμαίων, εγκαταστάθηκαν στην περιοχή γύρω στο 500 π.Χ. και είχαν την πρώτη τους πρωτεύουσα, τα Βίβρακτα, στα βορειοανατολικά του σημερινού νομού και τη δεύτερη, το Αυγουστόδουνο, στο σημερινό Ωτέν. Η παρουσία τους στο χώρο έφθανε πέρα από τον νομό Σον-ε-Λουάρ και περιλάμβανε τμήματα των σημερινών νομών Κοτ-ντ'Ορ, Νιέβρ, Ιόν και Αιν, καταλαμβάνοντας έκταση περίπου 10.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Τα Βίβρακτα έγιναν πρωτεύουσα γύρω στο 150-120 π.Χ. Το 52 π.Χ., όπως αναφέρει ο Ιούλιος Καίσαρ στα Απομνημονεύματα περί του Γαλατικού πολέμου, οι Αιδούοι έλαβαν μέρος στην εξέγερση των Γαλατών υπό τον Βερκιγγετόριξ κατά των Ρωμαίων.

Η δημιουργία του Αυγουστόδουνου (Augustodunumt: ο λόφος του Αυγούστου), κατ' επιθυμίαν του αυτοκράτορα Αυγούστου διότι τα Βίβρακτα συμβόλιζαν την εξέγερση των Γαλατών, χρονολογείται από το 16 π.Χ. περίπου. Από την αρχή, η πόλη ήταν περιτριγυρισμένη από τείχη μήκους 6 χιλιομέτρων, ενισχυμένα από 54 κυκλικούς πύργους.

Ο Χριστιανισμός άρχισε να διαδίδεται στην περιοχή από τον 3ο αιώνα. Ο παλαιότερος γνωστός επίσκοπος του Ωτέν είναι ο Reticius, που ήταν παρών στο Συμβούλιο της Ρώμης το 313.

Μεσαίωνας Επεξεργασία

Τον Μεσαίωνα, η περιοχή διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο ως σταυροδρόμι μεταξύ του βορρά και του νότου του Βασιλείου της Γαλλίας και των συνόρων με την Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορίας. Πολλοί θρησκευτικοί και λαϊκοί άρχοντες μοιράζονταν εδάφη και δικαιώματα, όπως το αβαείο του Κλυνύ, έδρα του θρησκευτικού τάγματος των Βενεδικτίνων που εξαπλώθηκε σε όλη την Ευρώπη, ο επίσκοπος του Ωτέν και η περιφέρειά του, ο κόμης του Σαλόν, ο κόμης του Μπρανσιόν και οι δούκες της Βουργουνδίας, καθώς ο νομός αποτελούσε τμήμα του δουκάτου της Βουργουνδίας.

Σύγχρονη εποχή Επεξεργασία

Ο νομός κατελήφθη δύο φορές από τα αυστριακά στρατεύματα: από τον Ιανουάριο μέχρι τον Μάρτιο του 1814 και από τον Ιούνιο του 1815 μέχρι τον Νοέμβριο του 1818.

Στα μέσα του 19ου αιώνα, ο Λαμαρτίνος ήταν ο πιο διάσημος από τους κατοίκους του Σον-ε-Λουάρ: ποιητής, επικεφαλής της Προσωρινής Κυβέρνησης τον Φεβρουάριο του 1848, υπουργός Εξωτερικών και κεντρική μορφή της πολιτικής σκηνής πριν εγκαταλείψει την πολιτική την εποχή της Δεύτερης Αυτοκρατορίας (1852-1870).^[3]

Μεταξύ 1940 και Νοεμβρίου 1942 το βορειοανατολικό τμήμα του νομού κατελήφθη από τους Γερμανούς, οι οποίοι στη συνέχεια διέσχισαν τη γραμμή οριοθέτησης και εισέβαλαν στη νότια ζώνη. Σθεναρό πεδίο δράσης της γαλλικής αντίστασης, ο νομός ελευθερώθηκε το καλοκαίρι του 1944.

Ο νομός Σον-ε-Λουάρ δημιουργήθηκε κατά τη διάρκεια της Γαλλικής επανάστασης στις 4 Μαρτίου 1790, σύμφωνα με το νόμο της 22ας Δεκεμβρίου 1789, από τμήματα της επαρχίας της Βουργουνδίας, περίπου εντός των παλαιών ορίων των περιοχών των πόλεων Ωτέν, Σαλόν, Σαρόλ και Μακόν.^[4]

Από το 1960 έως το 2015, ήταν μέρος της περιοχής της Βουργουνδίας. Από την 1η Ιανουαρίου 2016, η περιοχή της Βουργουνδίας, συνενώθηκε με την όμορη περιοχή Φρανς-Κοντέ και πλέον αποτελούν τη νέα διοικητική περιοχή Βουργουνδία-Φρανς-Κοντέ.

Διοικητική διαίρεση Επεξεργασία

Τα διαμερίσματα του νομού Σον-ε-Λουάρ

Ο νομός Σον-ε-Λουάρ χωρίζεται σε 5 διοικητικά διαμερίσματα, 29 καντόνια και 565 κοινότητες.

Διαμέρισμα	Καντόνια	Κοινότητες	Πληθυσμός Απογραφή 2016	Έκταση χμ²	Πυκνότητα Κάτ./χμ²	Κωδ INSEE
Ωτέν	9	89	131.392	1.994,32	66	711
Σαλόν-συρ-Σον	11	142	156.331	1.484,48	105	712
Σαρόλ	5	126	87.416	2.443,75	36	713
Λουάν	4	88	67.030	1.430,21	47	714
Μακόν	7	120	112.854	1.221,52	92	715
Σύνολο	29	565	555.023	8.574,24	65	71

Πόλεις Επεξεργασία

Χάρτης του νομού

Οι μεγαλύτερες πόλεις του νομού Σον-ε-Λουάρ είναι:

Πόλη	Πληθυσμός (2016)	Διαμέρισμα
Σαλόν-συρ-Σον	45.446	Σαλόν-συρ-Σον
Μακόν	33.427	Μακόν
Λε Κρεζό	21.752	Ωτέν
Μονσώ-λε-Μιν	18.722	Σαλόν-συρ-Σον
Ωτέν	13.532	Ωτέν
Παραί-λε-Μονιάλ	9.160	Σαρόλ
Σαιν-Βαλιέ	8.692	Σαλόν-συρ-Σον
Ντιγκουάν	7.811	Σαρόλ
Σαρναί-λε-Μακόν	7.303	Μακόν
Γκενιόν	7.092	Σαρόλ

Έμβλημα-Σημαία Επεξεργασία

Η σημαία του νομού Σον-ε-Λουάρ
Το έμβλημα του νομού
Το λογότυπο του νομού

Οικονομία Επεξεργασία

Οι αμπελώνες της Βουργουνδίας

Οινοπαραγωγή

Η Βουργουνδία είναι διάσημη για την παραγωγή οίνου από την αρχαιότητα. Στο νομό Σον-ε-Λουάρ, κατά μήκος του ποταμού Σον υπάρχουν μεγάλες εκτάσεις αμπελοκαλλιέργειας.

Ο αμπελώνας της Βουργουνδίας, ο οποίος περιλαμβάνει δύο αμπελώνες στο νομό, στην περιοχή του Σαλόν και στην περιοχή του Μακόν.

Ο αμπελώνας του Μπωζολαί, που εκτείνεται σε έκταση 55 χιλιομέτρων από την περιοχή του Μακόν έως βόρεια της Λυόν, και παράγει το διάσημο κρασί Μπωζολαί Νουβώ.

Σημαντική οικονομική δραστηριότητα επίσης αναπτύσσεται στους τομείς της ορνιθοτροφίας, κτηνοτροφίας και τυροκομίας.Βιομηχανία

Ο νομός είχε μια εξαιρετική βιομηχανική ανάπτυξη από τον 19ο αιώνα, ειδικότερα, στην περιοχή του Λε Κρεζό και την περιοχή εξόρυξης Μονσώ-λε-Μιν. Υψηλά εκβιομηχανισμένη περιοχή είναι επίσης ο άξονας Σαλόν-Μακόν με μεγάλες βιομηχανικές μονάδες και εταιρείες διεθνούς κύρους.

Τουρισμός

Ο τουρισμός επίσης είναι ανεπτυγμένος στην περιοχή, κυρίως πράσινος τουρισμός, με μεγάλο ποδηλατικό δίκτυο πάνω από 120 χιλιόμετρα από το^[5] Σαλόν έως το Μακόν, ένα μέσο για να ανακαλύψει ο ταξιδιώτης τα όμορφα βουκολικά τοπία και τα αξιοθέατα, όπως τα παλιά αβαεία, τους πύργους και τα κάστρα που είναι διάσπαρτα στην περιοχή.

Πολιτιστικά μνημεία Επεξεργασία

Με αιώνες παρουσίας στο ιστορικό προσκήνιο, ο νομός Σον-ε-Λουάρ έχει πολλά και αξιόλογα μνημεία, μερικά από τα οποία είναι:

το Αββαείο του Κλυνύ, ένα από τα μεγαλύτερα θρησκευτικά κέντρα του Μεσαίωνα.
το αρχαιολογικό πάρκο Σαλυτρέ, με μουσείο αφιερωμένο στην προϊστορία, που στεγάζει συλλογές από αντικείμενα που βρέθηκαν κατά τη διάρκεια αρχαιολογικών ανασκαφών στην περιοχή.
ο αρχαιολογικός χώρος και το μουσείο στο όρος Μπεβραί, όπου βρισκόταν τα Βίβρακτα.
η πόλη Ωτέν, με ιστορικό κέντρο που φιλοξενεί πλούσια αρχιτεκτονική κληρονομιά, αναγνωρισμένη ως «Πόλη Τέχνης και Ιστορίας».
η εκκλησία της Sacré-Coeur ("Ιερή Καρδιά") στο Παραί-λε-Μονιάλ, σημαντικός τόπος προσκυνήματος από τον 12ο αιώνα.
το μεσαιωνικό κάστρο Μπερζέ, 12ος αιώνας.

Αξιοθέατα του νομού Σον-ε-Λουάρ
Σαλόν-συρ-Σον
Το αβαείο του Κλυνύ
Μακόν
Αβαείο Σαιν-Φιλιμπέρ στην Τουρνύ
Το κάστρο Μπερζέ
Το κάστρο του Μπρανσιόν
Ο πύργος της Μπρες, 14ος αι.
Βίβρακτα, αρχαιολογικός χώρος

Παραπομπές Επεξεργασία

↑ «Populations légales 2021» Εθνικό Ινστιτούτο Στατιστικής και Οικονομικών Μελετών. 28 Δεκεμβρίου 2023.
↑ « Entre Loire et Saône : les hommes de l'âge de la pierre », article de Jean Combier paru dans la revue « Images de Saône-et-Loire » n° 100 de mars 1995, pages 28 à 32.
↑ « De la 2e République au Second Empire : l'exemple de Saône-et-Loire », article de François Nosjean paru dans la revue « Images de Saône-et-Loire » n° 106 d'août 1996, pages 12 à 18.
↑ Henri Nicolas, Quand l'Assemblée constituante esquissait les contours du département de Saône-et-Loire, revue « Images de Saône-et-Loire » n° 6 (octobre 1970), pp. 2-3.
↑ . «Voie Verte».

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία

[839b19097adb24488a1be41ea6797e9943facde4-1] «Populations légales 2021» Εθνικό Ινστιτούτο Στατιστικής και Οικονομικών Μελετών. 28 Δεκεμβρίου 2023.

[2] « Entre Loire et Saône : les hommes de l'âge de la pierre », article de Jean Combier paru dans la revue « Images de Saône-et-Loire » n° 100 de mars 1995, pages 28 à 32.

[3] « De la 2e République au Second Empire : l'exemple de Saône-et-Loire », article de François Nosjean paru dans la revue « Images de Saône-et-Loire » n° 106 d'août 1996, pages 12 à 18.

[4] Henri Nicolas, Quand l'Assemblée constituante esquissait les contours du département de Saône-et-Loire, revue « Images de Saône-et-Loire » n° 6 (octobre 1970), pp. 2-3.

[5] . «Voie Verte».

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]