Βικιπαίδεια

Κράτη μέλη του ΝΑΤΟ

Το ΝΑΤΟ (Οργανισμός Βορειοατλαντικού Συμφώνου) είναι μια διεθνής στρατιωτική συμμαχία που αποτελείται από 32 χώρες από την Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική. Ιδρύθηκε με την υπογραφή του Βορειοατλαντικού Συμφώνου στις 4 Απριλίου 1949. Το άρθρο 5 του συμφώνου ορίζει ότι εάν συμβεί ένοπλη επίθεση εναντίον μιας από τις χώρες, τότε θα θεωρηθεί ως επίθεση σε όλες τις χώρες και οι άλλες χώρες θα βοηθήσουν τη χώρα που δέχτηκε επίθεση, με ένοπλες δυνάμεις μόνο εάν κριθεί απαραίτητο.[1] Το άρθρο 6 της συνθήκης περιορίζει το πεδίο εφαρμογής του άρθρου 5 στα νησιά βόρεια του Τροπικού του Καρκίνου, τη Βόρεια Αμερική και την Ευρώπη, το σύνολο της Τουρκίας και τη Γαλλική Αλγερία. Ως εκ τούτου, μια επίθεση στη Χαβάη, το Πουέρτο Ρίκο, τη Γαλλική Γουιάνα, τη Θέουτα ή τη Μελίγια, μεταξύ άλλων περιοχών, δεν θα πυροδοτούσε υποστήριξη βάσει άρθρου 5.

Τα τρέχοντα μέλη του ΝΑΤΟ επισημαίνονται με μπλε
Χρονοδιάγραμμα της διεύρυνσης του ΝΑΤΟ από το 1949 ως το 2023. Το σκούρο μπλε δείχνει τα ιδρυτικά μέλη του ΝΑΤΟ, το γαλάζιο τα νέα μέλη.

Από τις 32 χώρες μέλη του ΝΑΤΟ, οι 30 βρίσκονται στην Ευρώπη και οι άλλες δύο στη Βόρεια Αμερική. Μεταξύ 1994 και 1997, δημιουργήθηκαν ευρύτερες επιτροπές για την περιφερειακή συνεργασία μεταξύ του ΝΑΤΟ και των γειτονικών κρατών, συμπεριλαμβανομένης της Σύμπραξης για την Ειρήνη, της πρωτοβουλίας του Μεσογειακού Διαλόγου και του Συμβουλίου Ευρωατλαντικής Εταιρικής Σχέσης .

Όλα τα μέλη έχουν στρατούς, εκτός από την Ισλανδία, η οποία δεν έχει τυπικό στρατό (αλλά μόνο ακτοφυλακή και μια μικρή μονάδα πολιτικών ειδικών για τις επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ). Τρία από τα μέλη του ΝΑΤΟ είναι κράτη που έχουν στην κατοχή τους πυρηνικά όπλα : η Γαλλία, το Ηνωμένο Βασίλειο και οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Το ΝΑΤΟ έχει 12 αρχικά ιδρυτικές χώρες. Τρεις ακόμη χώρες προσχώρησαν μεταξύ 1952 και 1955 και μια τέταρτη χώρα έγινε το 1982. Μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, στο ΝΑΤΟ προσθέθηκαν 16 ακόμη χώρες από το 1999 έως το 2024.

Το ΝΑΤΟ αναγνωρίζει επί του παρόντος τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, τη Γεωργία και την Ουκρανία ως επίδοξες χώρες ως μέρος της πολιτικής τους για τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ.[2]

Χάρτης του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη. Μπλε: σημερινά μέλη, γαλάζιο: χώρες σε διαδικασία προσχώρησης, μωβ: χώρες που επιδιώκουν ένταξη, γκρι: η ένταξη δεν είναι στόχος, κόκκινο: Οργανισμός της Συνθήκης Συλλογικής Ασφαλείας.

Ιδρυτικά μέλη και διεύρυνση Επεξεργασία

Το ΝΑΤΟ ιδρύθηκε στις 4 Απριλίου 1949 με την υπογραφή του Βορειοατλαντικού Συμφώνου (Συνθήκη της Ουάσινγκτον). Οι 12 ιδρυτικές χώρες της Συμμαχίας ήταν οι παρακάτω: Βέλγιο, Καναδάς, Δανία, Γαλλία, Ισλανδία, Ιταλία, Λουξεμβούργο, Ολλανδία, Νορβηγία, Πορτογαλία, Ηνωμένο Βασίλειο και Ηνωμένες Πολιτείες . [3]

Οι διάφοροι σύμμαχοι υπογράφουν όλοι το Σύμφωνο της Οτάβα,[4] το οποίο είναι ένα έγγραφο του 1951 που βοηθάει την ενσωμάτωση της πολιτικής εποπτείας της Συμμαχίας. [4] [5]

Η συμμαχία επί του παρόντος αποτελείται από 32 χώρες. Εκτός από τις 12 ιδρυτικές χώρες, τέσσερις ακόμα χώρες έγιναν μέλη της συμμαχίας κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου: Η Ελλάδα και Τουρκία έγιναν μέλη το 1952, η Δυτική Γερμανία το 1955 και η Ισπανία το 1982. Το 1990, το έδαφος της πρώην Ανατολικής Γερμανίας έγινε μέλος με την ενοποίηση της Γερμανίας . Το ΝΑΤΟ επεκτάθηκε περαιτέρω μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, προσθέτοντας την Τσεχική Δημοκρατία, την Ουγγαρία και την Πολωνία το 1999, τη Βουλγαρία, την Εσθονία, τη Λετονία, τη Λιθουανία, τη Ρουμανία, τη Σλοβακία και τη Σλοβενία το 2004, την Αλβανία και την Κροατία το 2009, το Μαυροβούνιο το 2017, την Βόρεια Μακεδονία το 2020, την Φινλανδία το 2023[6] και τη Σουηδία το 2024. Από τα εδάφη και τα μέλη που προστέθηκαν μεταξύ 1990 και 2024, όλα ήταν είτε στο παρελθόν μέρος του Συμφώνου της Βαρσοβίας (συμπεριλαμβανομένων των πρώην σοβιετικών χωρών της Βαλτικής) είτε εδάφη της πρώην Γιουγκοσλαβίας (που δεν ήταν μέλη του Συμφώνου της Βαρσοβίας), είτε χώρες που προσχώρησαν ως αντίδραση στην εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Καμία χώρα δεν αποχώρησε από το ΝΑΤΟ από την ίδρυσή του.

Φιλοδοξίες ένταξης Επεξεργασία

Από τον Απρίλιο του 2023, πέντε επιπλέον χώρες προηγουμένως ενημέρωσαν το ΝΑΤΟ για τις φιλοδοξίες τους να γίνουν μέλη: Η Βοσνία-Ερζεγοβίνη, η Γεωργία, η Φινλανδία, η Σουηδία και η Ουκρανία.

Κατάλογος χωρών μελών Επεξεργασία

Τα τρέχοντα μέλη και οι ημερομηνίες εισδοχής τους αναφέρονται παρακάτω.

Σημαία Χάρτης Ονομασία Πρωτεύουσα Είσοδος στη συμμαχία[10] Πληθυσμός[α] Έκταση (τ.χλμ)[12] Στρατιωτικός προϋπολογισμός σε 20% του ΑΕΠ 2020[13] ΑΕΠ 2020 σε USD[14]
 
 
 Αλβανία Τίρανα 1 Aπριλίου 2009 3.088.385 28.748 1,5 15.131.866.271
 
 
 Βέλγιο Βρυξέλλες 24 Αυγούστου 1949[β] 11.778.842 30.528 1,1 521.676.942.135
 
 
 Βόρεια Μακεδονία Σκόπια 27 Μαρτίου 2020 2.128.262[γ] 25.713 1,3 12.116.981.815
 
 
 Βουλγαρία Σόφια 29 Μαρτίου 2004 6.919.180 110.879 1,8 69.889.347.433
 
 
 Γαλλία[δ] Παρίσι 24 Αυγούστου 1949[β] 68.084.217 643.427 2,1 2.630.317.731.455
 
 
 Γερμανία[ε] Βερολίνο 6 Μαΐου 1955
(Δυτική Γερμανία)
3 Οκτωβρίου 1990 (Ανατολική Γερμανία) 		79.903.481 357.022 1,4 3.846.413.928.654
 
 
 Δανία[ζ] Κοπενχάγη 24 Αυγούστου 1949[β] 5.958.380 2.210.573[η] 1,4 356.084.867.686
 
 
 Ελλάδα[θ] Αθήνα 18 Φεβρουαρίου 1952 10.569.703 131.957 2,8 188.835.201.626
 
 
 Εσθονία Ταλίν 29 Μαρτίου 2004 1.220.042 45.228 2,3 30.650.285.472
 
 
 Ηνωμένες Πολιτείες[ι] Ουάσινγκτον 24 Αυγούστου 1949[β] 334.998.398 9.833.520 3,7 20.893.743.833.000
 
 
 Ηνωμένο Βασίλειο[κ] Λονδίνο 67.081.000 243.610 2,2 2.756.900.214.107
 
 
 Ισλανδία Ρέικιαβικ 354.234 103.000 0,0 21.718.075.725
 
 
 Ισπανία[λ] Μαδρίτη 30 Μαΐου 1982 47.260.584 505.370 1,4 1.281.484.640.044
 
 
 Ιταλία Ρώμη 24 Αυγούστου 1949[β] 62.390.364 301.340 1,6 1.892.574.064.222
 
 
 Καναδάς Οτάβα 37.943.231 9.984.670 1,4 1.645.423.407.568
 
 
 Κροατία Ζάγκρεμπ 1 Απριλίου 2009 3.871.833 56.594 1,8 57.203.783.203
 
 
 Λετονία Ρίγα 29 Μαρτίου 2004 1.862.687 64.589 2,3 33.645.460.617
 
 
 Λιθουανία Βίλνιους 2.711.566 65.300 2,1 56.546.957.475
 
 
 Λουξεμβούργο Λουξεμβούργο 24 Αυγούστου 1949[β] 639.589 2.586 0,8 73.353.132.794
 
 
 Μαυροβούνιο Ποντγκόριτσα 5 Ιουνίου 2017 607.414 13.812 2,1 4.780.722.122
 
 
 Νορβηγία[μ] Όσλο 24 Αυγούστου 1949[β] 5.509.591 323.802 1,9 362.198.318.435
 
 
 Ολλανδία[ν] Άμστερνταμ 17.337.403 41.543[ξ] 1,4 913.865.395.790
 
 
 Ουγγαρία Βουδαπέστη 12 Μαρτίου 1999 9.728.337 93.028 1,6 156.743.134.666
 
 
 Πολωνία Βαρσοβία 12 Μαρτίου 1999 38.185.913 312.685 2,2 596.624.355.720
 
 
 Πορτογαλία Λισαβόνα 24 Αυγούστου 1949[β] 10.263.850 92.090 2,1 228.539.245.045
 
 
 Ρουμανία Βουκουρέστι 29 Μαρτίου 2004 21.230.362 238.391 2,3 249.511.333.648
 
 
 Σλοβακία Μπρατισλάβα 5.436.066 49.035 1,8 105.172.564.492
 
 
 Σλοβενία Λουμπλιάνα 2.102.106 20.273 1,1 53.589.609.581
 
 
 Σουηδία Στοκχόλμη 7 Μαρτίου 2024 10.540.886 450.295 1,3 547.050.000.000
 
 
 Τουρκία Άγκυρα 18 Φεβρουαρίου 1952 82.482.383 783.562 2,8 719.954.821.683
 
 
 Τσεχική Δημοκρατία[ο] Πράγα 12 Μαρτίου 1999 10.702.596 78.867 1,4 245.339.322.067
 
 
 Φινλανδία[π] Ελσίνκι 4 Απριλίου 2023 5.566.000 338.455 1,5 269.751.000.000

Ειδικές ρυθμίσεις Επεξεργασία

Οι τρεις σκανδιναβικές χώρες που εντάχθηκαν στο ΝΑΤΟ ως ιδρυτικά μέλη, η Δανία, η Ισλανδία και η Νορβηγία, επέλεξαν να περιορίσουν τη συμμετοχή τους σε τρεις τομείς: δεν θα υπήρχαν μόνιμες βάσεις εν καιρώ ειρήνης, δεν θα επιτρέπονταν πυρηνικές κεφαλές και καμία στρατιωτική δραστηριότητα των Συμμάχων (εκτός αν προσκληθούν) στο έδαφός τους χωρίς άδεια. Ωστόσο, η Δανία επέτρεψε στην αμερικανική διαστημική δύναμη να διατηρήσει μια υπάρχουσα βάση, τη Διαστημική Βάση του Πιτούφικ , στη Γροιλανδία.[16]

Από τα μέσα της δεκαετίας του 1960 έως τα μέσα της δεκαετίας του 1990, η Γαλλία ακολούθησε μια στρατιωτική στρατηγική ανεξαρτησίας από το ΝΑΤΟ υπό μια πολιτική που ονομάστηκε "Gaullo-Mitterrandism".[17] Ο Νικολά Σαρκοζί διαπραγματεύτηκε την επιστροφή της Γαλλίας στην ολοκληρωμένη στρατιωτική διοίκηση και στην Επιτροπή Αμυντικού Σχεδιασμού το 2009, όμως η τελευταία διαλύθηκε το επόμενο έτος. Η Γαλλία παραμένει το μόνο μέλος του ΝΑΤΟ εκτός της Ομάδας Πυρηνικού Σχεδιασμού και σε αντίθεση με τις Ηνωμένες Πολιτείες και το Ηνωμένο Βασίλειο, δεν θα δεσμεύσει τα πυρηνικά υποβρύχια της στη συμμαχία.[18][19]

Στρατιωτικό προσωπικό Επεξεργασία

Σύγκριση στρατιωτικού προσωπικού ανά 1.000 κατοίκους.
50
100
150
200
Χώρες (δείτε παρακάτω)
  •   Φινλανδία
  •   Ελλάδα
  •   Εσθονία
  •   Πορτογαλία
  •   Μαυροβούνιο
  •   Λιθουανία
  •   Νορβηγία
  •   Τουρκία
  •   Λετονία
  •   Δανία
  •   Κροατία
  •   Βόρεια Μακεδονία
  •   Ρουμανία
  •   Ουγγαρία
  •   ΗΠΑ
  •   Βουλγαρία
  •   Ιταλία
  •   Γαλλία
  •   Πολωνία
  •   Ισπανία
  •   Σλοβενία
  •   Ηνωμένο Βασίλειο
  •   Σλοβακία
  •   Καναδάς
  •   Γερμανία
  •   Ολλανδία
  •   Αλβανία
  •   Βέλγιο
  •   Τσεχική Δημοκρατία
  •   Λουξεμβούργο
  •   Ισλανδία

Η ακόλουθη λίστα κατασκευάστκε από το περιοδικό The Military Balance, που δημοσιεύεται ετησίως από το Διεθνές Ινστιτούτο Στρατηγικών Μελετών.

Χώρα Στρατιώτες Έφεδροι στρατιώτες Παραστρατιωτικοί Σύνολο
  Αλβανία[20] 7.500 0 500 8.000
  Βέλγιο[20] 24.676 5.900 0 30.576
  Βουλγαρία[20] 36.950 3.000 0 39.950
  Καναδάς[20] 70.300 34.400 5.500 110.200
  Κροατία[20] 16.700 21.000 3.000 40.700
  Τσεχία[20] 26.600 3.640 0 30.240
  Δανία[20] 20.400 45.500 0 65.940
  Εσθονία[20] 7.200 17.500 15.800 40.500
  Φινλανδία[20] 24.250 900.000 14.321 938.571
  Γαλλία[20] 208.750 41.050 100.500 350.300
  Γερμανία[20] 184.100 30.050 0 214.150
  Ελλάδα[20] 143.300 221.350 4.000 368.650
  Ουγγαρία[20] 34.200 20.000 12.000 66.200
  Ισλανδία [20] 0 250 250 500
  Ιταλία[20] 165.500 18.300 176.350 360.150
  Λετονία[20] 8.750 11.200 0 19.950
  Λιθουανία[20] 23.000 7.100 14.150 44.250
  Λουξεμβούργο[20] 940 0 600 1.540
  Μαυροβούνιο[20] 2.350 2.800 10.100 15.250
  Ολλανδία[20] 41.543 6.643 6.500 54.686
  Βόρεια Μακεδονία[20] 8.000 4.850 7.600 20.450
  Νορβηγία[20] 25.400 40.000 0 65.400
  Πολωνία[20] 164.500 0 75.400 239.900
  Πορτογαλία[20] 27.250 211.700 24.700 263.560
  Ρουμανία[20] 71.500 55.000 57.000 183.500
  Σλοβακία[20] 19.500 0 0 19.500
  Σλοβενία[20] 7.500 1.600 0 9.100
  Ισπανία[20] 122.850 14.900 75.800 213.550
  Τουρκία[20] 425.200 378.700 156.800 960.000
  Ηνωμένο Βασίλειο[20] 196.453 37.450 0 233.903
  Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής[20] 1.404.750 845.535 0 2.250.285
  NATO 3.503.606 2.977.718 759.871 7.241.195

Στρατιωτικές δαπάνες Επεξεργασία

Στρατιωτικές δαπάνες των ΗΠΑ σε σύγκριση με τα άλλα 29 μέλη του ΝΑΤΟ (όλα εκτός από τη Φινλανδία) (εκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ).

    ΗΠΑ (70.46%)
  Όλα τα άλλα μέλη του ΝΑΤΟ συνολικά[ρ] (29.53%)

Συνολικές στρατιωτικές δαπάνες των χωρών μελών του ΝΑΤΟ εκτός από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Φινλανδία (εκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ).[σ]

  Ελλάδα (1.58%)
  Εσθονία (0.21%)
  Πορτογαλία (1.09%)
  Μαυροβούνιο (0.03%)
  Λιθουανία (0.35%)
  Νορβηγία (2.34%)
  Τουρκία (4.54%)
  Λετονία (0.23%)
  Δανία (1.55%)
  Κροατία (0.35%)
  Βόρεια Μακεδονία (0.035%)
  Ρουμανία (1.64%)
  Ουγγαρία (0.67%)
  Βουλγαρία (0.35%)
  Ιταλία (7.99%)
  Γαλλία (16.55%)
  Πολωνία (3.91%)
  Ισπανία (4.29%)
  Σλοβενία (0.18%)
  Ηνωμένο Βασίλειο (19.72%)
  Σλοβακία (0.62%)
  Καναδάς (7.15%)
  Γερμανία (17.68%)
  Ολλανδία (4.05%)
  Other (2.895%)

United States and Finland omitted - see above

Οι αμυντικές δαπάνες των Ηνωμένων Πολιτειών είναι υπερδιπλάσιες από τις αμυντικές δαπάνες όλων των άλλων μελών του ΝΑΤΟ μαζί.[21] Η κριτική για το γεγονός ότι πολλά κράτη μέλη δεν συνεισέφεραν το μερίδιο που τους αναλογεί σύμφωνα με τη διεθνή συμφωνία του τότε προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ προκάλεσε διάφορες αντιδράσεις από Αμερικανούς και Ευρωπαίους πολιτικούς παράγοντες, που κυμαίνονταν από γελοιοποίηση έως πανικό.[22][23][24]

 
Συνολικός στρατιωτικός προϋπολογισμός των ευρωπαϊκών χωρών του ΝΑΤΟ (εκτός της Τουρκίας) ως ποσοστό του στρατιωτικού προϋπολογισμού των ΗΠΑ. Οι στρατιωτικές δαπάνες της Κίνας και της Ρωσίας περιλαμβάνονται για σύγκριση.[25]

Μια έρευνα του 2016 από τo Pew Reasearch Center μεταξύ των κρατών μελών του έδειξε ότι ενώ οι περισσότερες χώρες έβλεπαν το ΝΑΤΟ θετικά, τα περισσότερα μέλη του ΝΑΤΟ προτιμούσαν να διατηρήσουν τις στρατιωτικές τους δαπάνες στο ίδιο επίπεδο. Η απάντηση στο εάν η χώρα τους θα έπρεπε να βοηθήσει στρατιωτικά μια άλλη χώρα του ΝΑΤΟ εάν επρόκειτο να μπει σε μια σοβαρή στρατιωτική σύγκρουση με τη Ρωσία ήταν επίσης ανάμεικτη. Περίπου οι μισές ή λιγότερες στις έξι από τις οκτώ χώρες που συμμετείχαν στην έρευνα λένε ότι η χώρα τους θα πρέπει να χρησιμοποιήσει στρατιωτική δύναμη εάν η Ρωσία επιτεθεί σε μια γειτονική χώρα που είναι σύμμαχος του ΝΑΤΟ. Και τουλάχιστον οι μισές στις τρεις από τις οκτώ χώρες του ΝΑΤΟ λένε ότι η κυβέρνησή τους δεν πρέπει να χρησιμοποιεί στρατιωτική βία σε τέτοιες περιπτώσεις. Η ισχυρότερη αντίθεση στην απάντηση με ένοπλη δύναμη βρίσκεται στη Γερμανία (58%), ακολουθούμενη από τη Γαλλία (53%) και την Ιταλία (51%). Περισσότεροι από τους μισούς Αμερικανούς (56%) και Καναδούς (53%) είναι πρόθυμοι να απαντήσουν στη ρωσική στρατιωτική επίθεση εναντίον μιας άλλης χώρας του ΝΑΤΟ. Μια πλειάδα Βρετανών (49%) και Πολωνών (48%) θα ανταποκρινόταν επίσης στη δέσμευσή τους στο άρθρο 5. Οι Ισπανοί είναι διχασμένοι στο θέμα: το 48% το υποστηρίζει, το 47% είναι αντίθετο.[26][27]

Κράτος μέλος Πληθυσμός ΑΕΠ
(ονομαστικό)[τ] 		Αμυντικές δαπάνες (USD)[υ] Προσωπικό[υ]
Συνολικά
(σε εκατ. USD) 		Ποσοστό % πραγματικού ΑΕΠ Ανά κάτοικο Ανά 1,000
άτομα προσωπικού
(εκατ. USD)
  Αλβανία 3,074,579 16.75 198 1.26 58 29 6,800
  Βέλγιο 11,720,716 529.55 4,921 0.93 392 189 26,000
  Βουλγαρία 6,966,899 70.13 1,079 1.61 132 43 25,000
  Καναδάς 38,436,447 2,016.00 21,885 1.27 569 304 72,000
  Κροατία 4,227,746 63.17 1,072 1.75 238 71 15,000
  Τσεχία 10,702,498 261.73 2,969 1.19 236 114 26,000
  Δανία 5,869,410 360.51 4,760 1.35 760 280 17,000
  Εσθονία 1,228,624 32.74 669 2.13 429 106 6,300
  Φινλανδία 5,566,000 267.61 4,046
  Γαλλία 67,413,000 2,938.00 50,659 1.84 709 244 208,000
  Γερμανία 83,190,556 4,319.00 54,113 1.36 591 294 184,000
  Ελλάδα 10,718,565 211.64 4,844 2.24 431 46 105,000
  Ουγγαρία 9,771,827 180.50 2,080 1.21 178 104 20,000
  Ισλανδία 354,234 24.24 N/A N/A N/A N/A N/A
  Ιταλία 60,317,116 2,106.00 24,482 1.22 385 137 179,000
  Λετονία 1,881,232 36.77 724 2.01 325 113 6,400
  Λιθουανία 2,731,464 56.23 1,084 2.13 336 53 21,000
  Λουξεμβούργο 628,381 72.99 391 0.55 552 434 900
  Μαυροβούνιο 609,859 5.69 92 1.65 126 58 1,600
  Ολλανδία 17,674,000 1,012.99 12,419 1.35 655 303 41,000
  Βόρεια Μακεδονία 2,125,971 13.33 108 1.09 51 15 7,200
  Νορβηγία 5,467,439 422.06 7,179 1.70 1,308 359 20,000
  Πολωνία 38,282,325 606.73 11,971 2.01 296 97 123,000
  Πορτογαλία 10,344,802 251.70 3,358 1.41 299 112 30,000
  Ρουμανία 21,302,893 261.87 5,043 2.04 225 73 69,000
  Σλοβακία 5,440,602 111.87 1,905 1.74 322 147 13,000
  Σλοβενία 2,102,678 56.85 581 1.04 253 85 6,800
  Ισπανία 47,450,795 1,450.00 13,156 0.92 264 109 121,000
  Τουρκία 83,614,362 794.53 13,919 1.89 225 32 435,000
  Ηνωμένο Βασίλειο 67,081,000 3,108.00 60,376 2.13 979 419 144,000
  Ηνωμένες Πολιτείες 332,639,102 22,320.00 730,149 3.42 2,072 546 1,338,000
  NATO 958,935,122 48,711.57 1,036,186 2.51 1,045 317 3,268,000

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ «The North Atlantic Treaty». North Atlantic Treaty Organization. 4 Απριλίου 1949. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουνίου 2008. 
  2. ↑ «Enlargement and Article 10». NATO. 10 Ιουνίου 2022. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουλίου 2022. Currently, five partner countries have declared their aspirations to NATO membership: Bosnia and Herzegovina, Finland, Georgia, Sweden and Ukraine. 
  3. ↑ NATO. «Member countries». NATO (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 29 Ιουνίου 2022. 
  4. ↑ 4,0 4,1 Mosquera, Andrés B. Muñoz (2019). «The North Atlantic Treaty: Article 9 and NATO's Institutionalization». Volume 34 (Emory International Law Review). https://scholarlycommons.law.emory.edu/cgi/viewcontent.cgi?article=1228&context=eilr. «Really, the Agreement on the Status of the North Atlantic Treaty Organisation, National Representatives and International Staff signed in Ottawa» 
  5. ↑ «03. Agreement on the Status of the North Atlantic Treaty Organisation, National Representatives and International Staff, done at Ottawa September 20, 1951». US Department of State. https://www.state.gov/north-atlantic-treaty-ottawa-agreement. 
  6. ↑ NATO. «Member countries». NATO (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 29 Ιουνίου 2022. 
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 NATO. «Enlargement and Article 10». NATO (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 29 Ιουνίου 2022. 
  8. ↑ NATO. «Relations with Finland». NATO (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 29 Ιουνίου 2022. 
  9. ↑ NATO. «Relations with Sweden». NATO (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 29 Ιουνίου 2022. 
  10. ↑ «Member countries». NATO. 4 Οκτωβρίου 2022. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Οκτωβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 6 Νοεμβρίου 2022. 
  11. ↑ «Country Comparisons — Population». Central Intelligence Agency. Ανακτήθηκε στις 1 Ιανουαρίου 2022. 
  12. ↑ «Field Listing :: Area». Central Intelligence Agency. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Ιανουαρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 3 Μαρτίου 2011. 
  13. ↑ «Military expenditure by country as percentage of gross domestic product, 1949-2020» (XLSX). Stockholm International Peace Research Institute. 26 Απριλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2021. 
  14. ↑ «DataBank: World Development Indicators». World Bank. https://databank.worldbank.org/source/world-development-indicators/preview/on#. Ανακτήθηκε στις 14 December 2022. 
  15. ↑ «North Macedonia — People and Society». Central Intelligence Agency. Ανακτήθηκε στις 1 Ιανουαρίου 2022. 
  16. ↑ «Denmark and NATO - 1949». 
  17. ↑ «Why the concept of Gaullo-Mitterrandism is still relevant». IRIS. 29 Απριλίου 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Μαρτίου 2022. Ανακτήθηκε στις 7 Μαρτίου 2022. 
  18. ↑ Cody, Edward (12 March 2009). «After 43 Years, France to Rejoin NATO as Full Member». The Washington Post. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 October 2017. https://web.archive.org/web/20171026171515/http://www.washingtonpost.com/wp-dyn/content/article/2009/03/11/AR2009031100547.html. Ανακτήθηκε στις 19 December 2011. 
  19. ↑ Stratton, Allegra (17 June 2008). «Sarkozy military plan unveiled». The Guardian (UK). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 March 2016. https://web.archive.org/web/20160307184804/http://www.theguardian.com/world/2008/jun/17/france.military. Ανακτήθηκε στις 17 December 2016. 
  20. ↑ 20,00 20,01 20,02 20,03 20,04 20,05 20,06 20,07 20,08 20,09 20,10 20,11 20,12 20,13 20,14 20,15 20,16 20,17 20,18 20,19 20,20 20,21 20,22 20,23 20,24 20,25 20,26 20,27 20,28 20,29 20,30 The International Institute for Strategic Studies (Φεβρουαρίου 2022). The Military Balance 2022. London: Routledge. ISBN 978-1-032-27900-8. ISSN 0459-7222. 
  21. ↑ Where Does The Relationship Between NATO And The U.S. Go From Here?, Huffington Post
  22. ↑ NATO allies boost defense spending in the wake of Trump criticism, The Washington Post
  23. ↑ Former US ambassador to Nato in withering criticism of Donald Trump, The Independent
  24. ↑ Shaken by Trump's Criticism of NATO, Europe Mulls Building Own Military Force, Voice Of America
  25. ↑ «SIPRI Military Expenditure Database». SIPRI The independent resource on global security. STOCKHOLM INTERNATIONAL PEACE RESEARCH INSTITUTE. 
  26. ↑ Support for NATO is widespread among member nations, Pew Research
  27. ↑ U.S. would defend NATO despite Trump's criticism, Europeans believe: study, Reuters
  28. ↑ «GDP, current prices». International Monetary Fund. Ανακτήθηκε στις 29 Μαρτίου 2020. 
  29. ↑ «Defence Expenditure of NATO Countries (2012-2019)» (PDF). NATO. 25 Ιουνίου 2019. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2020. 

Σημειώσεις Επεξεργασία

  1. ↑ Τα δεδομένα πληθυσμού βασίζονται σε εκτίμηση του Ιουλίου 2021 από την Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών στο The World Factbook. [11]
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 2,7 Ιδρυτικό μέλος του NATO.
  3. ↑ Η εκτίμηση πληθυσμού της Βόρειας Μακεδονίας έλειπε από τη λίστα σύγκρισης χωρών της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών στο The World Factbook , αλλά ήταν διαθέσιμη στην καταχώριση της χώρας.[15]
  4. ↑ Εξαιρούνται όλα τα υπερπόντια εδάφη της Γαλλίας εκτός από το Σαιν-Πιερ και Μικελόν.
  5. ↑ Η Γερμανία εντάχθηκε αρχικά στο ΝΑΤΟ ως Δυτική Γερμανία. Η πρώην χώρα της Ανατολικής Γερμανίας έγινε μέρος του ΝΑΤΟ μετά την επανένωση της Γερμανίας.
  6. ↑ Το Βασίλειο της Δανίας αποτελείται από τη Δανία, τις Νήσους Φερόες και τη Γροιλανδία.
  7. ↑ Συμπεριλαμβάνονται οι Νήσοι Φερόες και η Γροιλανδία.
  8. ↑ Η Ελλάδα αποχώρησε από το ΝΑΤΟ το 1974 μετά την Τουρκική εισβολή στην Κύπρο με απόφαση του Κωνσταντίνου Καραμανλή, λέγοντας, ότι η Συμμαχία δεν έκανε τίποτε για να αποτρέψει την εισβολή. Εν τέλει, στις 19 Οκτωβρίου 1980, λίγο καιρό πριν την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ, αποφασίζεται με τη σύμφωνη γνώμη της Επιτροπής Αμυντικής Σχεδίασης της Συμμαχίας και του Υπουργικού Συμβουλίου στην Αθήνα[7] η επανένταξη της χώρας στη Συμμαχία.
  9. ↑ Περιλαμβάνονται μόνο οι ηπειρωτικές πολιτείες, η Αλάσκα και η Ουάσιγκτον, ΠΚ. Η Χαβάη και τα εξαρτημένα εδάφη των Ηνωμένων Πολιτειών δεν είναι μέλη στη συνθήκη του ΝΑΤΟ.
  10. ↑ Συμπεριλαμβάνονται το Γιβραλτάρ και οι Βερμούδες. Εξαιρούνται τα εξαρτημένα εδάφη του στέμματος και άλλα υπερπόντια εδάφη.
  11. ↑ Εξαιρούνται η Θέουτα και η Μελίγια.
  12. ↑ Εξαιρείται το Νησί Μπουβέ.
  13. ↑ Μόνο το ευρωπαϊκό τμήμα της Ολλανδίας είναι μέρος του ΝΑΤΟ.
  14. ↑ Περιλαμβάνονται τα νησιά Μποναίρ, Σάμπα και Άγιος Ευστάθιος, αλλά δεν είναι μέλη της συνθήκης του ΝΑΤΟ.
  15. ↑ Επίσημα αναφέρεται με το όνομα Τσεχία.
  16. ↑ Οι νήσοι Ώλαντ είναι αυτόνομο τμήμα της Φινλανδίας που έχει αποστρατικωποιηθεί και είναι ουδέτερο από το 1856. Επομένως, τα Ώλαντ δεν είναι μέρος του ΝΑΤΟ.
  17. ↑ Eκτός της Φινλανδίας.
  18. ↑ Η μορφή του γραφήματος πίτας δεν επιτρέπει τόσα κομμάτια όσα μέλη έχει το ΝΑΤΟ, επομένως οι χώρες με το λιγότερο κατά κεφαλήν στρατιωτικό προσωπικό (Αλβανία, Βέλγιο, Τσεχική Δημοκρατία, Ισλανδία και Λουξεμβούργο) έχουν συνδυαστεί σε ένα μόνο κομμάτι.
  19. ↑ Τα στοιχεία για το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν (ονομαστικό) (σε δισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ) βασίζονται σε ένα τεύχος Οκτωβρίου 2019 του World Economic Outlook , το οποίο δημοσιεύεται από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.[28]
  20. ↑ 20,0 20,1 Τα στοιχεία για τις αμυντικές δαπάνες και το προσωπικό βασίζονται σε δελτίο τύπου του ΝΑΤΟ τον Ιούνιο του 2019.[29]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Κράτη_μέλη_του_ΝΑΤΟ&oldid=10462495"