Μερτ-ε-Μοζέλ

γαλλικός νομός

Συντεταγμένες: 48°40′N 6°10′E / 48.667°N 6.167°E / 48.667; 6.167

Η Μερτ-ε-Μοζέλ (γαλλικά: Meurthe-et-Moselle) είναι γαλλικός νομός που βρίσκεται στο κέντρο της Λωρραίνης. Είναι τμήμα της διοικητικής περιοχής Γκραντ Εστ. Πρωτεύουσα του νομού είναι το Νανσύ.

Μερτ-ε-Μοζέλ

Σημαία

Έμβλημα

Σφραγίδα

Διοίκηση
Χώρα Γαλλία
ΠεριοχήΓκραντ Εστ
Δημιουργία νομού7  Σεπτεμβρίου 1871
ΠρωτεύουσαΝανσί
ΥπονομαρχίαΛυνεβίλ
Τουλ
Μπριγιέ
Πρόεδρος του Γενικού ΣυμβουλίουΜατιέν Κλεν
ΝομάρχηςΕρίκ Φρεσελινάρ[1]
Κωδικός νομού54
ISO 3166-2FR-54
Κωδικός NUTSFR411
Δημογραφία
Πληθυσμός732.486 (1  Ιανουαρίου 2021)[2]
Πυκνότητα140 κάτοικοι/km²
Δεδομένα
Έκταση5.246 km²
Ζώνη ώραςUTC+01:00 (επίσημη ώρα)
UTC+02:00 (θερινή ώρα)
Υποδιαιρέσεις
Διαμερίσματα4
Εκλογικές περιφέρειες6
Καντόνια23
Διακοινοτικότητες18
Κοινότητες591
Ιστότοπος
http://www.meurthe-et-moselle.gouv.fr/
Commons page Σχετικά πολυμέσα
Σελίδα στο Twitter Σελίδα στο Instagram

Το Εθνικό Ινστιτούτο Στατιστικής και Οικονομικών Μελετών (INSEE) και το Ταχυδρομείο του αποδίδουν τον κωδικό 54.

Οι κάτοικοι του νομού αναφέρονται ως Μερτουά (ζ) ή Μερτ-ε-Μοζελάν. [3]

Γεωγραφικά στοιχεία

Επεξεργασία
 
Ο ποταμός Μοζέλ στο Ποντ-α-Μουσόν
 
Η πλατεία Στανισλάς στο Νανσύ
 
Θέση του νομού Μερτ-ε-Μοζέλ στην περιοχή Γκραντ-Εστ

Ο νομός Μερτ-ε-Μοζέλ είναι τμήμα της διοικητικής περιοχής Γκραντ-Εστ. Έχει έκταση 5.246 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Διοικητικά αποτελείται από 4 διαμερίσματα και περιλαμβάνει 591 κοινότητες. Ο πληθυσμός του νομού είναι 733.821 κάτοικοι (στην απογραφή του 2016).

Ο νομός Μερτ-ε-Μοζέλ βρίσκεται στο κέντρο της Λωρραίνης. Περιβάλλεται από τους νομούς Μεζ, Βοζ, Κάτω Ρήνο και Μοζέλ και στα βόρεια σύνορά του συνορεύει με το Λουξεμβούργο και το Βέλγιο.

Ο νομός, που δημιουργήθηκε μετά τον γαλλο-πρωσικό πόλεμο του 1871, έχει ασυνήθιστο σχήμα: οι διαστάσεις του είναι 130 χιλιόμετρα από το βορρά έως το νότο και μεταξύ 7 και 103 χιλιομέτρων από ανατολικά προς δυτικά. Το σχήμα του, του οποίου το βόρειο τμήμα αντιστοιχεί σε ένα μακρόστενο διάδρομο[4], μερικές φορές συγκρίνεται με το σχήμα της χήνας. Μια άλλη ιδιαιτερότητα  αυτού του νομού είναι ότι μια από τις κοινότητες του, η Οτ, περικλείεται στο νομό Μεζ.

Το δάσος καλύπτει το 32% του νομού. Το δάσος του Αι, παλιά ιδιοκτησία των δουκών στο Νανσύ, έχει διαμορφωθεί σε πάρκο. Η πρωτεύουσα του νομού είναι το Νανσύ. Άλλα σημαντικά αστικά κέντρα περιλαμβάνουν τις κοινότητες Βαλ-ντε-Μπριγιέ, Λονβί, Λυνεβίλ, Ποντ-α-Μουσόν, Τουλ και Βιλράπτ.

Ο νομός έλαβε το όνομά του από τους δύο κύριους ποταμούς που τον διασχίζουν: Μοζέλ και Μερτ. Μεταξύ των άλλων ποταμών: Σιέρ, Ορν, Σέιγ, Μαντόν, Μορτάνι και Βεζούζ. Το ανάγλυφο διαμορφώνεται από τις τεράστιες πεδιάδες που έχουν σκάψει αυτά τα ποτάμια στο οροπέδιο της Λωρραίνης, που στα νοτιοανατολικά προσεγγίζουν τα όρη των Βοσγίων.

Το υψηλότερο σημείο είναι στα 731 μέτρα και το χαμηλότερο στην Αρναβίλ στα 171 μέτρα. Ένα άλλο ιστορικά σημαντικό ύψωμα είναι ο λόφος του Σιόν. Χάρτης του νομού.[5]

Ο νομός έχει ηπειρωτικό κλίμα (Cfb σύμφωνα με την κλιματική ταξινόμηση Κέππεν) και υφίσταται ωκεανικές και ηπειρωτικές επιρροές. Αυτό συνεπάγεται μεγάλη αντίθεση θερμοκρασιών, τόσο κατά τη διάρκεια της ημέρας όσο και μεταξύ των εποχών (παρατηρούνται παγετώνες και καύσωνες). Οι χειμώνες είναι κρύοι και ξηροί σε παγωμένο καιρό και συχνή χιονόπτωση στα υψίπεδα. Τα καλοκαίρια δεν είναι πάντα ηλιόλουστα αλλά είναι θερμά, οι καταιγίδες είναι αρκετά πολυάριθμες, με κατά μέσο όρο πάνω από 26 καταιγίδες το χρόνο. Οι ομίχλες είναι συχνές το φθινόπωρο και οι άνεμοι είναι γενικά αδύναμοι. Οι βροχοπτώσεις είναι μέτριες και σπάνια έντονες.

 
Τα σύνορα μετά τον Γαλλο-Πρωσικό πόλεμο του 1871
 
Μνημείο πεσόντων στην Τουλ

Ο νομός Μερτ-ε-Μοζέλ δημιουργήθηκε στις 7 Σεπτεμβρίου 1871, από εδάφη του παλαιού νομού Μερτ και του νομού Μοζέλ, που με τη Συνθήκη της Φρανκφούρτης παρέμειναν στη Γαλλία, ενώ τα μεγαλύτερα τμήματά τους, καθώς και η Αλσατία προσαρτήθηκαν από τη Γερμανική αυτοκρατορία μέχρι το 1919.

Τα σημερινά σύνορα μεταξύ των νομών Μοζέλ και Μερτ-ε-Μοζέλ ήταν από το 1871 έως το 1919 τα σύνορα μεταξύ Γερμανίας (Γερμανική αυτοκρατορία) και Γαλλίας (Τρίτη Γαλλική Δημοκρατία). Όταν η Γερμανία επέστρεψε τα προσαρτημένα εδάφη στη Γαλλία, ως αποτέλεσμα της ήττας της στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο το 1919 με τη Συνθήκη των Βερσαλλιών, το γαλλικό κράτος διατήρησε τα σύνορα του 1871 μεταξύ των νομών.

Τα σύνορα αυτά επανήλθαν ως γαλλο-γερμανικό σύνορο μετά την de facto προσάρτηση των νομών Μοζέλ, Κάτω Ρήνου και Άνω Ρήνου από το ναζιστικό καθεστώς μεταξύ 1940 και 1944.

Η περιοχή, λόγω της γεωγραφικής της θέσης, βρέθηκε επανειλημμένα στην πρώτη γραμμή του πολέμου, στην στην «κύρια γραμμή αντίστασης». Πολλοί τόποι μνήμης και μνημεία τιμούν τους πεσόντες. Η γραμμή Μαζινό διέσχιζε το νομό.

Από το 1960 έως το 2015, ο νομός ήταν μέρος της διοικητικής περιοχής της Λωρραίνης, η οποία μαζί με τις πρώην περιοχές Καμπανία-Αρδέννες και Αλσατία από την 1 Ιανουαρίου 2016 συγκροτούν τη νέα περιοχή Γκραντ Εστ, ως αποτέλεσμα του νόμου σχετικά με την τροποποίηση των περιοχών που ψηφίστηκε το 2014.

Διοικητική διαίρεση

Επεξεργασία
 
Τα διοικητικά διαμερίσματα του νομού Μερτ-ε-Μοζέλ

Ο νομός Μερτ-ε-Μοζέλ χωρίζεται σε 4 διοικητικά διαμερίσματα, 23 καντόνια και 591 κοινότητες:

Διαμέρισμα Καντόνια Κοινότητες Πληθυσμός

Απογραφή 2016

Έκταση

χμ²

Πυκνότητα

Κάτ./χμ²

Κωδ.

INSEE

Μπριγιέ 6 128 166.309 1.142,77 146 541
Λουνεβίλ 3 164 78.662 1.450,74 54 542
Νανσύ 16 188 419.699 1.509,34 278 543
Τουλ 5 111 69.151 1.143,05 60 544
Σύνολο νομού 23 591 733.821 5.245,90 140 54
 
Χάρτης της περιοχής Γκραντ-Εστ με τις κυριότερες πόλεις. Ο νομός Μερτ-ε-Μοζέλ στο κέντρο

Οι κυριότερες πόλεις του νομού:

Πόλη Πληθυσμός (2016) Διαμέρισμα
Νανσύ 104.592 Νανσύ
Βαντέβρ-λε-Νανσύ 30.182
Λουνεβίλ 18.566 Λουνεβίλ
Τουλ 15.707 Τουλ
Λονβί 14.722 Μπριγιέ
Βιλέρ-λε-Νανσύ 14.455 Νανσύ
Ποντ-α-Μουσόν 14.404
Λαξού 14.321
Μαξεβίλ 9.889
Σαιν-Μαξ 9.872

Οικονομία

Επεξεργασία
 
Υψικάμινος στο εργοστάσιο Σαιν-Γκομπέν στο Ποντ-α-Μουσσόν, εν λειτουργία

Η οικονομία του νομού έχει συνδεθεί από τον 19ο αιώνα με τα ορυχεία (εξόρυξη σιδήρου, αλατιού και ασβεστόλιθου) και τη σιδηρουργία. Ανθηρή οικονομία ακόμη ως τη δεκαετία του 1960, άρχισε να πλήττεται από την κρίση στη χαλυβουργία από τη δεκαετία του 1970, γεγονός που ανάγκασε την περιοχή να μεταστρέψει την οικονομία της.

Βόρεια του Μπριγιέ, η περιοχή επλήγη ιδιαίτερα από αυτή την κρίση. Σήμερα, το ποσοστό ανεργίας είναι υψηλό και η διασυνοριακή απασχόληση του βορρά του νομού στο Βέλγιο και το Λουξεμβούργο είναι ιδιαίτερα ανεπτυγμένη. Για παράδειγμα, το 50% του ενεργού πληθυσμού της πρώην χαλυβουργικής πόλης Λονβί εργάζεται στο Λουξεμβούργο. Η περιοχή της Λυνεβίλ, στο νότο, είναι επίσης μια περιοχή σε αναδιάρθρωση.

Το αστικό κέντρο του Νανσύ, αντιθέτως, είναι πολύ δυναμικό, με έντονη συμμετοχή στις υπηρεσίες, την έρευνα και την ανώτατη εκπαίδευση. Οι βιομηχανίες μηχανοκατασκευών στα περίχωρα του Νανσύ δεν επηρεάστηκαν από την κρίση. Στο νομό υπάρχουν κι άλλες βιομηχανίες, όπως ζυθοποιίες στο Σανπινιέλ, μονάδες παρασκευής προϊόντων ζαχαροπλαστικής στο Νανσύ, κεραμουργίες, στο Σαιν-Κλεμάν και τη Λυνεβίλ, υαλουργίες στο Νανσύ, Μπακαρά και Βα-λε-Σατέλ, μηχανουργίες, βιομηχανίες κατασκευής οχημάτων κ.ά.[6]

Στα νότια του νομού, η περιοχή Σαιντουά έχει παραμείνει αγροτική. Στα νοτιοανατολικά, στην περιοχή της Τουλ υπάρχουν αμπελώνες και παράγουν εκλεκτά κρασιά.

Ο φωτοβολταϊκός σταθμός ηλεκτροπαραγωγής στην Τουλ-Ροζιέρ, ο οποίος λειτουργεί από το 2012, είναι ο μεγαλύτερος στη Γαλλία.

Αξιοθέατα

Επεξεργασία
 
Το κάστρο της Λυνεβίλ

Ο τουρισμός στο νομό Μερτ-ε-Μοζέλ αποτελεί μέρος μιας από τις κύριες οικονομικές δραστηριότητες του νομού και έρχεται σε διάφορα είδη.

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. (Γαλλικά) «Départ du préfet de Meurthe-et-Moselle, Philippe Mahé». estrepublicain.fr. 9 Δεκεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 2017. 
  2. «Populations légales 2021» Εθνικό Ινστιτούτο Στατιστικής και Οικονομικών Μελετών. 28  Δεκεμβρίου 2023.
  3. . «habitants.fr/meurthe-et-moselle-54». 
  4. André Guilcher, « Chronique océanographique », Norois, vol. 5, no 17,‎ janvier-mars 1958, p. 96.
  5. . «carte-plan-departement-meurthe-et-moselle». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Οκτωβρίου 2019. 
  6. Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα, τομ. 41, σελ. 299

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία