Παγκόσμιο πρωτάθλημα Φόρμουλα 1 (2009)

Φόρμουλα 1 Παγκόσμιο Πρωτάθλημα 2009
2008	2010
Κατηγορία: Όλα τα παγκόσμια πρωταθλήματα

Το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Φόρμουλα 1 του 2009 ήταν το 60ο πρωτάθλημα της Φόρμουλα 1 που διοργάνωσε η FIA (Διεθνής Ομοσπονδία Αυτοκινήτου). Ο πρώτος αγώνας ήταν αυτός της Αυστραλίας, την 29η Μαρτίου 2009 στη Μελβούρνη, και το πρωτάθλημα ολοκληρώθηκε την 1η Νοεμβρίου στο Άμπου Ντάμπι, με αγώνα σε μία νέα πίστα (Yas Marina Circuit). Συνολικά διεξήχθησαν 17 αγώνες και έλαβαν μέρος 10 ομάδες. Παγκόσμιος πρωταθλητής αναδείχθηκε ο Βρετανός Τζένσον Μπάτον, ενώ το πρωτάθλημα κατασκευαστών κατάκτησε η ομάδα της Brawn GP F1 Team.

Ο Παγκόσμιος Πρωταθλητής του 2009 Τζένσον Μπάτον (Βαρκελώνη, 10 Μαΐου 2009)

Αλλαγές στους κανονισμούς

Τα ελαστικά χωρίς αυλακώσεις (σλικ) επιστρέφουν στις πίστες.

Οι νέοι κανονισμοί για τα αεροδυναμικά βοηθήματα είχαν ως αποτέλεσμα τα μονοθέσια του 2009 να έχουν πιο λείο αμάξωμα.

Η εμπρός πτέρυγα ήταν χαμηλότερη και πλατύτερη.

Η πίσω πτέρυγα ήταν υψηλότερη και πιο δυσδιάκριτη.

Η FIA (Διεθνής Ομοσπονδία Αυτοκινήτου), για τη σαιζόν αυτή, αποφάσισε να προχωρήσει σε μεγάλες αλλαγές στους κανονισμούς,^[1] με σκοπό να περιορίσει το κόστος.

Ελαστικά: Από την χρονιά αυτή, η FIA αποφάσισε να επιτρέψει ξανά την χρησιμοποίηση ελαστικών χωρίς αυλακώσεις (σλικ). Η τελευταία χρονιά που είχαν χρησιμοποιηθεί παρόμοια ελαστικά ήταν το 1998. Η Bridgestone, που ήταν ο μοναδικός προμηθευτής για άλλη μία χρονιά, παρείχει στις ομάδες ελαστικά με δύο διαφορετικής σκληρότητας γόμες (από τις τέσσερις που είχε συνολικά). Τα μαλακά ελαστικά ξεχώριζαν με μία πράσινη γραμμή. Οι ομάδες ήταν υποχρεωμένες να χρησιμοποιήσουν και τα δύο είδη στον αγώνα, ενώ υπάρχουν και δύο είδη ελαστικών για την περίπτωση που στην πίστα υπάρχει βρεγμένο οδόστρωμα (ανάλογα με τις συνθήκες).
Αεροδυναμική: Η FIA αποφάσισε να ελαχιστοποιήσει τα αεροδυναμικά βοηθήματα. Η μπροστινή πτέρυγα του μονοθεσίου ήταν χαμηλότερη και πιο πλατιά, ενώ ο οδηγός μπορούσε να αλλάζει γωνία έως έξι μοίρες, δύο φορές ανά γύρο. Η πίσω αεροτομή ήταν πιο στενή και πιο ψηλή. Ο διαχύτης μεταφέρθηκε πίσω και ήταν πιο μακρύς και πιο ψηλός. Τέλος, απαγορεύθηκαν τα αεροδυναμικά βοηθήματα που προεξείχαν από το μονοθέσιο.
Σύστημα Ανάκτησης Κινητικής Ενέργειας (Kinetic Energy Recovery Systems, KERS): Οι ομάδες μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν ένα νέο σύστημα, που αποθηκεύει ενέργεια κατά το φρενάρισμα. Κατά την διάρκεια ενός γύρου, οι οδηγοί μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν αυτή την αποθηκευμένη ενέργεια, που έδινε επιπλέον ισχύ 82 ίππων για επτά μόνο δευτερόλεπτα ανά γύρο. Η χρήση του συστήματος δεν ήταν υποχρεωτική ενώ το βάρος του επηρέαζε την επίδοση του αυτοκινήτου.
Κινητήρες: Ο μέγιστος αριθμός στροφών του κινητήρα περιορίστηκε στις 18.000 ανά λεπτό. Κάθε ομάδα χρησιμοποιούσε οκτώ κινητήρες για όλη την σαιζόν και τέσσερις επιπλέον για τις δοκιμές.
Δοκιμές: Απαγορεύθηκαν οι δοκιμές για εξέλιξη του μονοθεσίου κατά την διάρκεια της αγωνιστικής περιόδου. Η μέγιστη απόσταση που οι ομάδες μπορούσαν να δοκιμάσουν τα μονοθέσιά τους περιορίστηκε στα 15.000 χιλιόμετρα
Αυτοκίνητο ασφαλείας: Στην περίπτωση που το αυτοκίνητο ασφαλείας παρουσιαζόταν στην πίστα, τα μονοθέσια μπορούσαν να επισκεφτούν τα pit καθόλη την διάρκεια της παρουσίας του, χωρίς να επιβάλλονται ποινές, όπως ίσχυε από το 2007. Για να αποφευχθεί η σύγχυση, σε κάθε μονοθέσιο αντιστοιχούσε ένας χρόνος, ύστερα από τον οποίο θα μπορούσε να κάνει ένα pit stop, ανάλογα με την θέση που είχε στην πίστα.
Άλλες αλλαγές: Η ταχύτητα διέλευσης από τα pit αυξήθηκε από 80 χλμ/ώρα σε 100 χλμ/ώρα. Η FIA πρότεινε να αναδεικνύεται νικητής ο οδηγός με τις περισσότερες νίκες, κάτι που όμως προξένησε την αντίδραση των ομάδων. Επίσης πρότεινε την αλλαγή στην βαθμολογία με τους βαθμούς 12-9-7-5-4-3-2-1 για τις πρώτες οκτώ θέσεις και την καθιέρωση μεταλλίων για τις τρεις πρώτες θέσεις, προτάσεις που απορρίφτηκαν και αυτές. Οι οδηγοί ήταν υποχρεωμένοι να βοηθήσουν στην προώθηση του αγωνίσματος και μετά από κάθε αγώνα έπρεπε πλέον να είναι διαθέσιμοι για συνεντεύξεις στον Τύπο.

Επίσης για πρώτη φορά, η FIA αποφάσισε ότι νικητής θα αναδεικνύεται ο οδηγός με τις περισσότερες νίκες, κάτι που συνάντησε την αντίδραση της ένωσης των ομάδων της Φόρμουλα 1 (FOTA) και τελικά πρότεινε να ισχύσει από το 2010.^[2]

Ομάδες και Οδηγοί

Στο πρωτάθλημα συμμετέχουν 10 ομάδες. Σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά, την θέση της Honda, πήρε η ομάδα της Brawn GP. Για τον λόγο αυτό, στα νούμερα των οδηγών δεν υπάρχουν το 18 και 19, ενώ οι Μπάτον και Μπαρικέλο έχουν τα νούμερα 22 και 23 αντίστοιχα.

Ομάδα	Κατασκευαστής	Μοντέλο	Κινητήρας	Ελ.	No	Οδηγοί	Δοκιμαστές Οδηγοί
Vodafone McLaren-Mercedes	McLaren-Mercedes	MP4-24	Mercedes FO 108W	B	1	Λιούις Χάμιλτον	Πέδρο ντε λα Ρόσα Γκάρι Πάφετ
Vodafone McLaren-Mercedes	McLaren-Mercedes	MP4-24	Mercedes FO 108W	B	2	Χέικι Κοβαλάινεν	Πέδρο ντε λα Ρόσα Γκάρι Πάφετ
Scuderia Ferrari Marlboro	Ferrari	F60	Ferrari Tipo056	B	3	Φελίπε Μάσα⁽¹⁾	Λούκα Μπαντοέρ Μαρκ Ζενέ
						Λούκα Μπαντοέρ⁽¹⁾
						Τζιανκάρλο Φιζικέλα⁽¹⁾
					4	Κίμι Ραϊκόνεν
BMW Sauber F1 Team	BMW Sauber	F1.09	BMW P86/9	B	5	Ρόμπερτ Κούμπιτσα	Κρίστιαν Κλιν
BMW Sauber F1 Team	BMW Sauber	F1.09	BMW P86/9	B	6	Νικ Χάιντφελντ	Κρίστιαν Κλιν
ING Renault F1 Team	Renault	R29	Renault RS27	B	7	Φερνάντο Αλόνσο	Ρομαίν Γκροζάν Λούκα Ντι Γκράσι
					8	Νέλσον Πικέ Τζούνιορ⁽²⁾
					8	Ρομαίν Γκροζάν⁽²⁾
Panasonic Toyota Racing	Toyota	TF109	Toyota RVX-09	B	9	Γιάρνο Τρούλι	Καμούι Κομπαγιάσι
					10	Τίμο Γκλοκ⁽³⁾
					10	Καμούι Κομπαγιάσι⁽³⁾
Scuderia Toro Rosso	Toro Rosso-Ferrari	STR4	Ferrari Tipo056	B	11	Σεμπαστιάν Μπουρντέ⁽⁴⁾	Μπρέντον Χάρτλι Ντέιβιντ Κούλθαρντ Χάιμε Αλγκερσουάρι
					11	Χάιμε Αλγκερσουάρι⁽⁴⁾
					12	Σεμπαστιάν Μπουεμί
Red Bull Racing	Red Bull-Renault	RB5	Renault RS27	B	14	Μαρκ Γουέμπερ
Red Bull Racing	Red Bull-Renault	RB5	Renault RS27	B	15	Σεμπάστιαν Φέτελ
AT&T Williams	Williams-Toyota	FW31	Toyota RVX-09	B	16	Νίκο Ρόζμπεργκ	Νίκολας Χούλκενμπεργκ
AT&T Williams	Williams-Toyota	FW31	Toyota RVX-09	B	17	Καζούκι Νακατζίμα	Νίκολας Χούλκενμπεργκ
Force India F1 Team	Force India-Mercedes	VJM02	Mercedes FO 108W	B	20	Άντριαν Σούτιλ	Βιταντόνιο Λιούτζι
					21	Τζιανκάρλο Φιζικέλα
					21	Βιταντόνιο Λιούτζι⁽⁵⁾
Brawn GP F1 Team	Brawn-Mercedes	BGP 001	Mercedes FO 108W	B	22	Τζένσον Μπάτον	Άντονι Ντέιβιντσον Αλεξάντερ Βουρτζ
Brawn GP F1 Team	Brawn-Mercedes	BGP 001	Mercedes FO 108W	B	23	Ρούμπενς Μπαρικέλο	Άντονι Ντέιβιντσον Αλεξάντερ Βουρτζ

Αλλαγές οδηγών στη διάρκεια του πρωταθλήματος

Ο Λούκα Μπαντοέρ στη Φερράρι

(1): Μετά το Γκραν Πρι της Ουγγαρίας, η Φερράρι αποφάσισε ότι ο Μίχαελ Σουμάχερ πρόκειται να αντικαταστήσει τον Βραζιλιάνο Φελίπε Μάσα, μετά τον σοβαρό τραυματισμό του τελευταίου.^[3] Όμως ένας τραυματισμός του Μίχαελ Σουμάχερ στις αρχές του έτους και οι πόνοι που ένιωθε στον αυχένα κατά την διάρκεια των δοκιμών για την επιστροφή του, δεν του επέτρεψαν να λάβει μέρος, έτσι πήρε τη θέση του ο Ιταλός Λούκα Μπαντοέρ. Δύο αγώνες αργότερα όμως, ο Μπαντοέρ απογοήτευσε με τις επιδόσεις του, οπότε αντικαταστάθηκε από τον Τζιανκάρλο Φιζικέλα.^[4]

(2): Μετά το Γκραν Πρι της Ουγγαρίας, η Ρενώ αντικατέστησε τον Νέλσον Πικέ Τζούνιορ με τον Ρομαίν Γκροζάν που μέχρι τότε ήταν δοκιμαστής της. Τότε, ο Πικέ αποκάλυψε ότι το 2008 στη Σιγκαπούρη είχε εξαναγκασθεί σε εσκεμμένο ατύχημα από τα στελέχη της ομάδας.

Ο Καμούι Κομπαγιάσι στην Τογιότα

(3): Κατά τη διάρκεια των κατατακτήριων δοκιμών του Γκραν Πρι Ιαπωνίας τραυματίστηκε ο Τίμο Γκλοκ. Την θέση του στα δύο επόμενα Γκραν Πρι (Βραζιλία και Άμπου Ντάμπι) πήρε ο δοκιμαστής της ομάδας της Toyota, Καμούι Κομπαγιάσι.^[5]

(4): Τον Ιούλιο του 2009, μετά το Γκραν Πρι Γερμανίας, ο Ισπανός Χάιμε Αλγκερσουάρι αντικατέστησε τον Γάλλο Σεμπαστιάν Μπουρντέ, στην ομάδα της Toro Rosso.^[6]

(5): Μετά την μεταγραφή του Φιζικέλα στη Φερράρι, για τα πέντε τελευταία γκραν πρι, η Force India τον αντικατέστησε με τον δοκιμαστή της, Βιταντόνιο Λιούτζι.

Αγώνες

Για το 2009 προγραμματίστηκαν 17 αγώνες. Σε σχέση με το 2008 δεν θα διεξαχθούν τα Γκραν Πρι της Γαλλίας και του Καναδά, ενώ με την είσοδο του Γκραν Πρι Άμπου Ντάμπι για πρώτη φορά θα διεξαχθεί αγώνας της Φόρμουλα 1 στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.^[7]

Πρόγραμμα αγώνων

Η νέα πίστα στο Άμπου Ντάμπι

Γύρος	Γκραν Πρι	Πίστα	Ημερομηνία
1	Γκραν Πρι Αυστραλίας	Melbourne Grand Prix Circuit (Μελβούρνη)	29 Μαρτίου
2	Γκραν Πρι Μαλαισίας	Sepang International Circuit (Κουάλα Λουμπούρ)	5 Απριλίου
3	Γκραν Πρι Κίνας	Shanghai International Circuit (Σανγκάη)	19 Απριλίου
4	Γκραν Πρι Μπαχρέιν	Bahrain International Circuit (Μανάμα)	26 Απριλίου
5	Γκραν Πρι Ισπανίας	Circuit de Catalunya (Βαρκελόνη)	10 Μαΐου
6	Γκραν Πρι Μονακό	Circuit de Monaco (Μοντεκάρλο)	24 Μαΐου
7	Γκραν Πρι Τουρκίας	Istanbul Park (Κωνσταντινούπολη)	7 Ιουνίου
8	Γκραν Πρι Μεγάλης Βρετανίας	Silverstone Circuit (Σίλβερστοουν)	21 Ιουνίου
9	Γκραν Πρι Γερμανίας	Nürburgring (Νύρμπουργκρινγκ)	12 Ιουλίου
10	Γκραν Πρι Ουγγαρίας	Hungaroring (Βουδαπέστη)	26 Ιουλίου
11	Γκραν Πρι Ευρώπης	Valencia Street Circuit (Βαλένθια)	23 Αυγούστου
12	Γκραν Πρι Βελγίου	Circuit de Spa-Francorchamps (Σπα)	30 Αυγούστου
13	Γκραν Πρι Ιταλίας	Autodromo Nazionale Monza (Μόντσα)	13 Σεπτεμβρίου
14	Γκραν Πρι Σιγκαπούρης	Marina Bay Street Circuit (Σιγκαπούρη)	27 Σεπτεμβρίου
15	Γκραν Πρι Ιαπωνίας	Suzuka Circuit (Σουζούκα)	4 Οκτωβρίου
16	Γκραν Πρι Βραζιλίας	Autódromo José Carlos Pace (Σάο Πάολο)	18 Οκτωβρίου
17	Γκραν Πρι Άμπου Ντάμπι	Yas Marina Circuit (Άμπου Ντάμπι)	1 Νοεμβρίου

Νικητές ανα Αγώνα

Γύρος	Γκραν Πρι	Pole position	Ταχύτερος Γύρος	Νικητής	Ομάδα
1	Γκραν Πρι Αυστραλίας	Τζένσον Μπάτον	Νίκο Ρόζμπεργκ	Τζένσον Μπάτον	Brawn GP-Mercedes
2	Γκραν Πρι Μαλαισίας	Τζένσον Μπάτον	Τζένσον Μπάτον	Τζένσον Μπάτον	Brawn GP-Mercedes
3	Γκραν Πρι Κίνας	Σεμπάστιαν Φέτελ	Ρούμπενς Μπαρικέλο	Σεμπάστιαν Φέτελ	Red Bull-Renault
4	Γκραν Πρι Μπαχρέιν	Γιάρνο Τρούλι	Γιάρνο Τρούλι	Τζένσον Μπάτον	Brawn GP-Mercedes
5	Γκραν Πρι Ισπανίας	Τζένσον Μπάτον	Ρούμπενς Μπαρικέλο	Τζένσον Μπάτον	Brawn GP-Mercedes
6	Γκραν Πρι Μονακό	Τζένσον Μπάτον	Φελίπε Μάσα	Τζένσον Μπάτον	Brawn GP-Mercedes
7	Γκραν Πρι Τουρκίας	Σεμπάστιαν Φέτελ	Τζένσον Μπάτον	Τζένσον Μπάτον	Brawn GP-Mercedes
8	Γκραν Πρι Μεγάλης Βρετανίας	Σεμπάστιαν Φέτελ	Σεμπάστιαν Φέτελ	Σεμπάστιαν Φέτελ	Red Bull-Renault
9	Γκραν Πρι Γερμανίας	Μαρκ Ουέμπερ	Φερνάντο Αλόνσο	Μαρκ Ουέμπερ	Red Bull-Renault
10	Γκραν Πρι Ουγγαρίας	Φερνάντο Αλόνσο	Μαρκ Ουέμπερ	Λιούις Χάμιλτον	McLaren-Mercedes
11	Γκραν Πρι Ευρώπης	Λιούις Χάμιλτον	Τίμο Γκλοκ	Ρούμπενς Μπαρικέλο	Brawn GP-Mercedes
12	Γκραν Πρι Βελγίου	Τζιανκάρλο Φιζικέλα	Σεμπάστιαν Φέτελ	Κίμι Ραικόνεν	Scuderia Ferrari
13	Γκραν Πρι Ιταλίας	Λιούις Χάμιλτον	Άντριαν Σούτιλ	Ρούμπενς Μπαρικέλο	Brawn GP-Mercedes
14	Γκραν Πρι Σιγκαπούρης	Λιούις Χάμιλτον	Φερνάντο Αλόνσο	Λιούις Χάμιλτον	McLaren-Mercedes
15	Γκραν Πρι Ιαπωνίας	Σεμπάστιαν Φέτελ	Μαρκ Ουέμπερ	Σεμπάστιαν Φέτελ	Red Bull-Renault
16	Γκραν Πρι Βραζιλίας	Ρούμπενς Μπαρικέλο	Μαρκ Ουέμπερ	Μαρκ Ουέμπερ	Red Bull-Renault
17	Γκραν Πρι Άμπου Ντάμπι	Λιούις Χάμιλτον	Σεμπάστιαν Φέτελ	Σεμπάστιαν Φέτελ	Red Bull-Renault

Βαθμολογίες

Βαθμολογία οδηγών

Η βαθμολογία για το πρωτάθλημα των οδηγών είχε ως εξής:^[8]

Θέση	Οδηγός	Ομάδα	Αγώνες	Πόντοι	Νίκες
1	Τζένσον Μπάτον	Brawn GP-Mercedes	17	95	6
2	Σεμπάστιαν Φέτελ	Red Bull-Renault	17	84	4
3	Ρούμπενς Μπαρικέλο	Brawn GP-Mercedes	17	77	2
4	Μαρκ Ουέμπερ	Red Bull-Renault	17	69,5	2
5	Λιούις Χάμιλτον	McLaren-Mercedes	17	49	2
6	Κίμι Ραϊκόνεν	Ferrari	17	48	1
7	Νίκο Ρόζμπεργκ	Williams-Toyota	17	34,5	0
8	Γιάρνο Τρούλι	Toyota	17	32,5	0
9	Φερνάντο Αλόνσο	Renault	17	26	0
10	Τίμο Γκλοκ^*	Toyota	14	24	0
11	Φελίπε Μάσα^*	Ferrari	9	22	0
12	Χάικι Κοβαλάινεν	McLaren-Mercedes	17	22	0
13	Νικ Χάιντφελντ	BMW-Sauber	17	19	0
14	Ρόμπερτ Κούμπιτσα	BMW-Sauber	17	17	0
15	Τζιανκάρλο Φιζικέλα^*	Force India-Mercedes	17^‡	8	0
16	Σεμπαστιάν Μπουεμί	Toro Rosso-Ferrari	17	6	0
17	Άντριαν Σούτιλ	Force India-Mercedes	17	5	0
18	Καμούι Κομπαγιάσι^*	Toyota	2	3	0
19	Σεμπαστιάν Μπουρντέ^*	Toro Rosso-Ferrari	9	2	0
20	Καζούκι Νακατζίμα	Williams-Toyota	17	0	0
21	Νέλσον Πικέ Τζούνιορ^*	Renault	10	0	0
22	Βιταντόνιο Λιούτζι^*	Force India-Mercedes	5	0	0
23	Ρομέν Γκροζάν^*	Renault	7	0	0
24	Χαϊμέ Αλγκερσουάρι^*	Toro Rosso-Ferrari	8	0	0
25	Λούκα Μπαντοέρ^*	Ferrari	2	0	0

* Δείτε πιο πάνω: Αλλαγές οδηγών στη διάρκεια του πρωταθλήματος
** Τους πέντε τελευταίους αγώνες τους έδωσε με τη Φερράρι χωρίς να αποκτήσει άλλους βαθμούς.

Βαθμολογία κατασκευαστών


1η – Brawn GP F1 Team 2η – Red Bull Racing 3η – Vodafone McLaren Mercedes

Η βαθμολογία για το πρωτάθλημα των κατασκευαστών είχε ως εξής:^[9]

Θέση	Ομάδα	Βαθμοί
1	Brawn-Mercedes	172
2	Red Bull-Renault	153,5
3	McLaren-Mercedes	71
4	Ferrari	70
5	Toyota	59,5
6	BMW Sauber	36
7	Williams-Toyota	34,5
8	Renault	26
9	Force India-Mercedes	13
10	Toro Rosso-Ferrari	7

Παραπομπές

↑ Οι αλλαγές από την επίσημη ιστοσελίδα Αρχειοθετήθηκε 2014-10-26 στο Wayback Machine. της Φόρμουλα 1
↑ «ΦΟΡΜΟΥΛΑ 1: Αναδίπλωση από τη FIA και νέα δεδομένα για τον τρόπο ανάδειξης πρωταθλητή». flash.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Απριλίου 2009. Ανακτήθηκε στις 11 Μαΐου 2009.
↑ «Ο Μίχαελ Σουμάχερ επιστρέφει στη Φόρμουλα Ένα». in.gr. 29 Ιουλίου 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Αυγούστου 2009. Ανακτήθηκε στις 3 Σεπτεμβρίου 2009.
↑ «Ο Φιζικέλα στη θέση του Μάσα ως το τέλος της σαιζόν». in.gr. 3 Σεπτεμβρίου 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Σεπτεμβρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 3 Σεπτεμβρίου 2009.
↑ «Εκτός GP Βραζιλίας ο Γκλοκ». sport.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Οκτωβρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 19 Οκτωβρίου 2009.
↑ «Ο Αλγκερσουάρι θα τρέξει στην Ουγγαρία για λογαριασμό της Toro Rosso». in.gr. 20 Ιουλίου 2009. ^{[νεκρός σύνδεσμος]}
↑ «Οι αλλαγές στις πίστες της νέας σαιζόν». contra.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Απριλίου 2009. Ανακτήθηκε στις 11 Μαΐου 2009.
↑ Η βαθμολογία των Οδηγών Αρχειοθετήθηκε 2010-09-21 στο Wayback Machine. από την Επίσημη σελίδα της Φόρμουλα 1
↑ Η βαθμολογία των Κατασκευαστών Αρχειοθετήθηκε 2010-08-04 στο Wayback Machine. από την Επίσημη σελίδα της Φόρμουλα 1

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Τα Wikimedia Commons έχουν πολυμέσα σχετικά με το θέμα
Παγκόσμιο πρωτάθλημα Φόρμουλα 1 (2009)

Επίσημη ιστοσελίδα της Φόρμουλα 1 (Αγγλικά)

[1] Οι αλλαγές από την επίσημη ιστοσελίδα Αρχειοθετήθηκε 2014-10-26 στο Wayback Machine. της Φόρμουλα 1

[2] «ΦΟΡΜΟΥΛΑ 1: Αναδίπλωση από τη FIA και νέα δεδομένα για τον τρόπο ανάδειξης πρωταθλητή». flash.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Απριλίου 2009. Ανακτήθηκε στις 11 Μαΐου 2009.

[3] «Ο Μίχαελ Σουμάχερ επιστρέφει στη Φόρμουλα Ένα». in.gr. 29 Ιουλίου 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Αυγούστου 2009. Ανακτήθηκε στις 3 Σεπτεμβρίου 2009.

[4] «Ο Φιζικέλα στη θέση του Μάσα ως το τέλος της σαιζόν». in.gr. 3 Σεπτεμβρίου 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Σεπτεμβρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 3 Σεπτεμβρίου 2009.

[5] «Εκτός GP Βραζιλίας ο Γκλοκ». sport.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Οκτωβρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 19 Οκτωβρίου 2009.

[6] «Ο Αλγκερσουάρι θα τρέξει στην Ουγγαρία για λογαριασμό της Toro Rosso». in.gr. 20 Ιουλίου 2009. ^{[νεκρός σύνδεσμος]}

[7] «Οι αλλαγές στις πίστες της νέας σαιζόν». contra.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Απριλίου 2009. Ανακτήθηκε στις 11 Μαΐου 2009.

[8] Η βαθμολογία των Οδηγών Αρχειοθετήθηκε 2010-09-21 στο Wayback Machine. από την Επίσημη σελίδα της Φόρμουλα 1

[9] Η βαθμολογία των Κατασκευαστών Αρχειοθετήθηκε 2010-08-04 στο Wayback Machine. από την Επίσημη σελίδα της Φόρμουλα 1

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]