Πουλίτσι Μεσσηνίας
Συντεταγμένες: 37°7′47.14″N 21°49′14.92″E / 37.1297611°N 21.8208111°E
To Πουλίτσι, αναφερόμενο επίσημα ως το Πουλίτσιον και παλαιότερα ως η Πουλίτσα ή το Πουλίτζι, είναι ορεινός οικισμός κοντά στον Αριστομένη και υπάγεται διοικητικά στον Δήμο Μεσσήνης, του Νομού Μεσσηνίας.
| Πουλίτσι | |
|---|---|
 | |
| Διοίκηση | |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Περιφέρεια | Πελοποννήσου |
| Περιφερειακή Ενότητα | Μεσσηνίας |
| Δήμος | |Μεσσήνης |
| Δημοτική Ενότητα | Αριστομένους |
| Γεωγραφία | |
| Γεωγραφικό διαμέρισμα | Πελοπόννησος |
| Νομός | Μεσσηνίας |
| Υψόμετρο | 646[1] μ. |
| Πληροφορίες | |
| Παλαιά ονομασία | Πουλίτσα Πουλίτση Πουλίτζι Πουλήτσι |
| Ταχ. κώδικας | 24015[2] |
| Τηλ. κωδικός | 2722[3] |
| Δήμος Μεσσήνης | |
Τοποθεσία Επεξεργασία
Το Πουλίτσι βρίσκεται βορειοδυτικά από τον Αριστομένη από τον οποίο απέχει περίπου 7 χιλιόμετρα. Έχει υψόμετρο 646[1] μέτρα και απέχει από τις ακτές του Κόλπου της Μεσσηνίας περίπου 25 χιλιόμετρα. Κοντά στο Πουλίτσι βρίσκονται, προς τα βόρειά του η Περδικόβρυση σε απόσταση 1 περίπου χιλιομέτρου, προς τα νοτιοανατολικά του το Αμμουδερό σε απόσταση 3,5 περίπου χιλιομέτρων και προς τα νότιά του ο Κουτίφαρης σε απόσταση 4 περίπου χιλιομέτρων αντίστοιχα. Επίσης το Πουλίτσι βρίσκεται στα βορειοδυτικά από την έδρα του δήμου, την Μεσσήνη, από την οποία απέχει 31 περίπου χιλιόμετρα.
Ιστορία Επεξεργασία
Το χωριό, το οποίο θεωρείται ως ένα από τα χωριά του ημιορεινού συμπλέγματος των Κοντοβουνίων, έχει μακρόχρονη ιστορία που ακολουθεί την ιστορία της Μεσσηνίας και της ευρύτερης περιοχής τόσο της Μεσσήνης στη σύγχρονη εποχή, όσο και της Μεθώνης κατά την μεσαιωνική εποχή και της Πυλίας κατά την μυκηναϊκή εποχή. Η περιοχή του οικισμού, κατά την αρχαιότητα, ήταν τμήμα του βασιλείου του Νέστορα, της αρχαίας Πύλου. Το χωριό υπάρχει, τουλάχιστον από τα χρόνια της Ενετοκρατίας και η παλαιότερη ονομασία του ήταν Πολίτσι.
Β΄ Ενετοκρατία Επεξεργασία
Την εποχή της Β΄ Ενετοκρατίας αναφερόταν ως το Πολίτσι (Polizi[4]). Ο οικισμός αναφέρεται επίσης σε διάφορες απογραφές των Βενετών Προνοητών της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας, οι οποίες έγιναν στο χρονικό διάστημα της τριακονταετίας (1683/84-1715), κατά την οποία οι Βενετοί κατείχαν την Πελοπόννησο.
Το χωριό Πολίτσι (Polizi), ανήκε στην επαρχία της Μεθώνης (Territorio di Modon), η οποία ήταν μια από τις 4 επαρχίες, στις οποίες χωριζόταν τότε το διαμέρισμα της Μεθώνης (επαρχία Φαναριού, επαρχία Αρκαδιάς, επαρχία Ναβαρίνου και επαρχία Μεθώνης).
Το χωριό, αναφερόταν ως Πουλίτζι κατά την Καταγραφή της Εκκλησιαστικής περιουσίας (1699), ως Polizzi, στην απογραφή Grimani του 1700 και ως Polizi στην απογραφή Pacifico/Alberghetti του 1704.[5]
Νεότερη ιστορία Επεξεργασία
Επίσης το χωριό αναφερόταν τον 19ο αιώνα ως Poulitsi σύμφωνα με την απογραφή του 1829, που έγινε από την «επιστημονική αποστολή του Μοριά» (Mission scientifique de Morée), τμήμα της γαλλικής αποστολής με την ονομασία Εκστρατεία του Μοριά (Expédition de Morée), η οποία ήταν αποστολή εκστρατευτικού σώματος 13.000-15.000 ανδρών, υπό την αρχηγία του Νικολάου - Ιωσήφ Μαιζώνος στην Πελοπόννησο, μεταξύ των ετών 1828 και 1833, ενώ η πρώτη επίσημη ονομασία του χωριού, μετά από την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους, ήταν η ονομασία το Πουλήτσι.[5]
Διοικητική ιστορία Επεξεργασία
Το Πουλίτσι ή η Πουλίτσα[6] προσαρτήθηκε αρχικά, το 1835,[7] στον Δήμο Υαμείας,[8] που είχε ως έδρα την Πεντιά (σήμερα το Τρίκορφο), ως το 1840,[9] που ο δήμος αυτός καταργήθηκε και ο οικισμός προσαρτάται στον παλαιό Δήμο Ιθώμης[10] με έδρα το Μαυρομμάτι. Μόλις 5 χρόνια μετά, το 1845,[11] το Πουλίτσι αποσπάται από την Δήμο Ιθώμης και προσαρτάται στον παλαιό Δήμο Αριστομένους,[12] με έδρα το Μουσταφάπασα (σήμερα ο Αριστομένης), όπου και παρέμεινε ως το 1912 που ο δήμος καταργήθηκε. Τουλάχιστον από το 1844 ως το 1879 το χωριό αναφερόταν επίσημα ως το Πουλίτσι και από το 1879 ως το 1907 ως το Πουλίτζι. Από το 1907 ως το 1940 αναφερόταν και πάλι ως το Πουλίτσι, ενώ από το 1940 ως σήμερα το χωριό αναφέρεται επίσημα ως το Πουλίτσιον. Το χωριό αναφέρεται, το 1853, επίσης σαν Πουλίτσι στον β΄ τόμο των «Ελληνικών» του Ιάκωβου Ρίζου Ραγκαβή, ως χωριό του Δήμου Αριστομένους της Επαρχίας Μεσσήνης με πληθυσμό 69 κατοίκων, με βάση την απογραφή του 1851.[13] Στην ίδια πηγή αναφέρεται ως «πρώην έδρα» του Δήμου Αριστομένους η Πολαίνα (σήμερα η Πλατανόβρυση) και ως «νυν έδρα» (το 1853) το χωριό Κουτήφαρι (σήμερα ο Κουτίφαρης). Το 1912[14] το χωριό προσαρτάται στην Κοινότητα Χαλβάτσου,[15] με έδρα το Χαλβάτσο (Κεφαλόβρυσο), Στην ίδια κοινότητα προσαρτώνται επίσης, το 1912, οι οικισμοί Μάκρενα, Κουλυκάδα (η Κουλκάδα), Ράδου (η Περδικόβρυση) και Ξηροκάσι (το Παλαιόκαστρο). Ένα χρόνο αργότερα, το 1913,[16] το Πουλίτσι αποσπάται από την Κοινότητα Χαλβάτσου και προσαρτάται στην Κοινότητα Πολαίνης[17] με έδρα την Πολαίνα και στη συνέχεια, το 1919,[18] αποσπάται εκ νέου από την Κοινότητα Πολαίνης και γίνεται έδρα στην Κοινότητα Πουλιτσίου.[19] Στην Κοινότητα Πουλιτσίου προσαρτήθηκαν επίσης το 1919 και οι οικισμοί Ράδου και Χαμουζά (σήμερα το Αμμουδερό). Το 1927[20] το Ράδου μετονομάζεται σε Περδικόβρυση και το Χαμουζά σε Αμμουδερό (καταργήθηκε ως οικισμός το 1940). Το Πουλίτσιον παρέμεινε ως έδρα και οικισμός της Κοινότητας Πουλιτσίου, από το 1919 ως το 1997, όταν τότε, στα πλαίσια των αλλαγών που επήλθαν στη τοπική αυτοδιοίκηση, μέσω του σχεδίου «Καποδίστριας», το Πουλίτσιον υπήχθη στον κατηργημένο Δήμο Αριστομένους,[21][22] ως το 2010. Από το 2011, μετά τις νέες αλλαγές του σχεδίου «Καλλικράτης» το Πουλίτσιον ανήκει πλέον στον νέο Δήμο Μεσσήνης.[23][24] Ο δήμος αυτός, συστάθηκε με το Πρόγραμμα Καλλικράτης με τη συνένωση των προϋπαρχόντων δήμων Αιπείας, Ανδρούσας, Αριστομένους, Βουφράδων, Ιθώμης, Μεσσήνης, Πεταλιδίου και της Κοινότητας Τρικόρφου. Το Πουλίτσιον σήμερα είναι έδρα και οικισμός της Τοπικής Κοινότητας του Πουλιτσίου του Δήμου Μεσσήνης, στην οποία υπάγεται επίσης η Περδικόβρυση.
Κάτοικοι Επεξεργασία
Ο οικισμός, με βάση την απογραφή του 2011, έχει 10 μόνιμους κατοίκους, οι οποίοι απασχολούνται κυρίως σε διάφορες αγροτικές εργασίες, ενώ παλαιότερα η κύρια απασχόληση ήταν η κτηνοτροφία.
| Απογραφή | Πληθυσμός | Διάγραμμα εξέλιξης Πληθυσμού |
|---|---|---|
| 1844 | 59[25] | |
| 1851 | 69[13] | |
| 1879 | 115[26] | |
| 1889 | 125[27] | |
| 1896 | 132[28] | |
| 1907 | 130[29] | |
| 1920 | 109[30] | |
| 1928 | 91[31] | |
| 1940 | 122[32] | |
| 1951 | 111[33] | |
| 1961 | 92[34] | |
| 1971 | 67[35] | |
| 1981 | 29[36] | |
| 1991 | 21[37] | |
| 2001 | 27[38] | |
| 2011 | 11[39] |
Κτίρια - αξιοθέατα Επεξεργασία
Εκτός από τα παραδοσιακά πέτρινα σπίτια, υπάρχει η εκκλησία του χωριού ο Ιερός Ναός του Αγίου Γεωργίου, ο οποίος υπάγεται στην Ιερά Μητρόπολη Μεσσηνίας, καθώς και η πηγή του χωριού δίπλα στην εκκλησιά. Στα κοντινά αξιοθέατα του χωριού περιλαμβάνεται το Καταφύγιο Άγριας Ζωής Τούμπα.
Δείτε επίσης Επεξεργασία
Χάρτης περιοχής Επεξεργασία
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 Πουλίτσι, από την ιστοσελίδα: buk.gr
- ↑ Ταχυδρομικός Κώδικας Πουλίτσι Μεσσηνίας.
- ↑ Τηλεφωνικοί κωδικοί της Ελλάδας, Ζώνη 27: Μεσσήνη: 27220
- ↑ Κωνσταντίνος Ντόκος, "BREVE DESCRITTONE DEL REGNO DI MOREA. Αφηγηματική ιστορική πηγή ή επίσημο βενετικό έγγραφο της Β' Βενετοκρατίας στην Πελοπόννησο; Αρχειοθετήθηκε 2016-06-06 στο Wayback Machine.", "ΕΩΑ ΚΑΙ ΕΣΠΕΡΙΑ", Vol 1, DOI: http://dx.doi.org/10.12681/eoaesperia.24 Αθήνα 1993, σελ. 110 (Secondo Territorio di Modon - Polizi), p. 125 (Provincia di Messenia).
- ↑ 5,0 5,1 Αναστάσιος Αθ. Παναγιωτόπουλος, Μεσαιωνικής Μεσσηνίας ιστορικογεωγραφικά και Κοντοβουνίων οικιστικά, Αναστατικές Εκδόσεις Δ. Ν. Καραβία, Αθήνα 2007, ISBN 978-960-258-103-2, Οικιστική εξέλιξη 1 Αρχειοθετήθηκε 2020-08-11 στο Wayback Machine., από την ιστοσελίδα: www.dimos-pylou-nestoros.gr, Νο 33 Πουλίτσι / Πουλίτση - Απογραφή Corner (1689): – - Καταγραφή της Εκκλησιαστικής περιουσίας (1699): Πουλίτζι - Απογραφή Grimani (1700): Polizzi και Οικιστική εξέλιξη 2 Αρχειοθετήθηκε 2020-08-11 στο Wayback Machine., από την ιστοσελίδα: www.dimos-pylou-nestoros.gr, Νο 33, Απογραφή Pacifico/Alberghetti (1704): Polizi - Pouqueville (1815): – - Απογραφή Expedition Scientifique de Moree (1829): Poulitsi - Πρώτη επίσημη εμφάνιση μετά από την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους (1836): Πουλήτσι.
- ↑ Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών > Πουλίτσα (Μεσσηνίας), από την ιστοσελίδα: www.eetaa.gr
- ↑ 21-04-1835.
- ↑ Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών > Δ. Υαμείας (Μεσσηνίας), από την ιστοσελίδα: www.eetaa.gr
- ↑ ΦΕΚ 22Α - 18/12/1840.
- ↑ Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών > Δ. Ιθώμης (Μεσσηνίας), από την ιστοσελίδα: www.eetaa.gr
- ↑ ΦΕΚ 32Α - 08/12/1845.
- ↑ Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών > Δ. Αριστομένους (Μεσσηνίας), από την ιστοσελίδα: www.eetaa.gr
- ↑ 13,0 13,1 Ιακώβου Ρ. Ραγκαβή, Τα Ελληνικά, Εν Αθήναις, 1853, τόμος δεύτερος, σελ. 570.
- ↑ ΦΕΚ 262Α - 31/08/1912.
- ↑ Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών Κ. Χαλβάτσου (Μεσσηνίας), από την ιστοσελίδα: www.eetaa.gr
- ↑ ΦΕΚ 200Α - 09/10/1913.
- ↑ Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών Κ. Πολαίνης (Μεσσηνίας), από την ιστοσελίδα: www.eetaa.gr
- ↑ ΦΕΚ 69Α - 26/03/1919.
- ↑ Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών Κ. Πουλιτσίου (Μεσσηνίας), από την ιστοσελίδα: www.eetaa.gr
- ↑ ΦΕΚ 306Α - 22/12/1927.
- ↑ Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών > Δ. Αριστομένους (Μεσσηνίας), από την ιστοσελίδα: www.eetaa.gr
- ↑ ΦΕΚ 244Α - 04/12/1997.
- ↑ ΦΕΚ 87Α - 07/06/2010.
- ↑ Διοικητικές μεταβολές οικισμών > Δ. Μεσσήνης (Μεσσηνίας), από την ιστοσελίδα: www.eetaa.gr
- ↑ Σταματάκης, Ι. Δ., "Πίναξ χωρογραφικός της Ελλάδος, Περιέχων τα Ονόματα, τας Αποστάσεις και τον Πληθυσμόν των Δήμων, Πόλεων Κωμοπόλεων και Χωρίων. / Ερανισθείς εκ διαφόρων επισήμων εγγράφων της Β. Κυβερνήσεως, και εκδοθείς υπό Ι. Δ. Σταματάκη". Εκ του Τυπογραφείου Γ. Βλασσαρίδου. Εν Αθήναις 1846, σελ. 49.
- ↑ Υπουργείο Εσωτερικών, "Στατιστική της Ελλάδος - Πληθυσμός 1879, εκ του Τυπογραφείου Σ. Κ. Βλαστού, Εν Αθήναις 1881. Επίσης: "Στατιστική της Ελλάδος - Πληθυσμός 1879", σελ. 117.
- ↑ Υπουργείο Εσωτερικών, Τμήμα Δημόσιας Οικονομίας και Στατιστικής, "Στατιστική της Ελλάδος - Πληθυσμός - Απογραφή της 15-16 Απριλίου 1889", Μέρος Δεύτερον - Πίνακες Α', εκ του Εθνικού Τυπογραφείου και Λιθογραφείου, Εν Αθήναις 1890, σελ. 83.
- ↑ Υπουργείο Εσωτερικών, Τμήμα Δημόσιας Οικονομίας και Στατιστικής, "Στατιστικά Αποτελέσματα της Απογραφής του Πληθυσμού, κατά την 5-6 Οκτωβρίου 1896", Μέρος Δεύτερον - Πίνακες - Α' Πληθυσμός κατά Νομούς, Επαρχίας, Δήμους, εκ του Εθνικού Τυπογραφείου και Λιθογραφείου, Εν Αθήναις 1897, σελ. 101.
- ↑ Υπουργείο των Εσωτερικών, Υπηρεσία Απογραφής, Στατιστικά Αποτελέσματα της Γενικής Απογραφής του Πληθυσμού, κατά την 27 Οκτωβρίου 1907", Επιμέλεια: Γεωργίου Χωματιανού, τόμος δεύτερος, εκ του Τυπογραφείου Μιχαήλ Νικολαΐδου, Εν Αθήναις 1909, σελ. 392.
- ↑ Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας, Διεύθυνσις Στατιστικής, "Πληθυσμός του Βασιλείου της Ελλάδος, κατά την Απογραφήν της 19 Δεκεμβρίου 1920", εκ του Εθνικού Τυπογραφείου, Εν Αθήναις 1921. Επίσης: "Πληθυσμός του Βασιλείου της Ελλάδος, κατά την Απογραφήν της 19 Δεκεμβρίου 1920", σελ. 230.
- ↑ Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας, Γενική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, "Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφήν της 15-16 Μαΐου 1928". (Πραγματικός πληθυσμός κυρωθείς δια του από 23 Νοεμβρίου 1928 διατάγματος), εκ του Εθνικού Τυπογραφείου, Εν Αθήναις 1935. Επίσης: "Πληθυσμός της Ελλάδος, κατά την Απογραφήν της 15-16 Μαΐου 1928", σελ. 268.
- ↑ Υπουργείον Εθνικής Οικονομίας, Γενική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, "Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την απογραφήν της 16 Οκτωβρίου 1940". (Πραγματικός πληθυσμός κατά νομούς, επαρχίας, δήμους, κοινότητας, πόλεις και χωρία), εκ του Εθνικού Τυπογραφείου, Εν Αθήναις 1950. Επίσης: "Πληθυσμός της Ελλάδος, κατά την Απογραφήν της 16 Οκτωβρίου 1940", σελ. 300.
- ↑ Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, "Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφήν της 7ης Απριλίου 1951". (Πραγματικός πληθυσμός κατά νομούς, επαρχίας, δήμους, κοινότητας, πόλεις και χωρία), εκ του Εθνικού Τυπογραφείου, Εν Αθήναις 1955. Επίσης: "Πληθυσμός της Ελλάδος, κατά την Απογραφήν της 7ης Απριλίου 1951 Αρχειοθετήθηκε 2013-05-14 στο Wayback Machine.", σελ. 146.
- ↑ Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, "Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφήν της 19ης Μαρτίου 1961". (Πραγματικός πληθυσμός κατά νομούς, επαρχίας, δήμους, κοινότητας και οικισμούς. Κυρωθείς δια της υπ' αριθ. 46929/6877/1961 κοινής αποφάσεως των Υπουργών Συντονισμού και Εσωτερικών), εκ του Εθνικού Τυπογραφείου, Εν Αθήναις 1962. Επίσης: "Πληθυσμός της Ελλάδος, κατά την Απογραφήν της 19ης Μαρτίου 1961", σελ. 142.
- ↑ Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, "Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφήν της 14ης Μαρτίου 1971". (Πραγματικός πληθυσμός κατά νομούς, επαρχίας, δήμους , κοινότητας και οικισμούς. Κυρωθείς δια της υπ' αριθ, 3893/Ε637/1972 κοινής αποφάσεως των Υπουργών Βοηθού Πρωθυπουργού και Εσωτερικών), Αθήναι 1972. Επίσης: "Πληθυσμός της Ελλάδος, κατά την Απογραφήν της 14ης Μαρτίου 1971", σελ. 138.
- ↑ Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, "Πραγματικός Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφή της 5 Απριλίου 1981". (Κυρώθηκε με την 7908/Δ'554/12-4-1982 κοινή απόφαση των Υπουργών Συντονισμού και Εσωτερικών), Αθήναι 1982. Επίσης: "Πραγματικός Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφή της 5 Απριλίου 1981", σελ. 148.
- ↑ Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, "Πραγματικός Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφή της 17ης Μαρτίου 1991". (Κυρώθηκε με την 24197/Γ' 3812/24-11-1993 κοινή απόφαση των Υπουργών Εθνικής Οικονομίας και Εσωτερικών), Αθήνα 1994. Επίσης: "Πραγματικός Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφή της 17ης Μαρτίου 1991", σελ. 180.
- ↑ Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, "Πραγματικός Πληθυσμός της Ελλάδος. Απογραφή 2001". (Κυρώθηκε με την 6821/Γ5-908/4-6-2002 κοινή απόφαση των Υπουργών Οικονομίας και Οικονομικών και Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης), Αθήνα 2003. Επίσης: "Πραγματικός Πληθυσμός της Ελλάδος. Απογραφή 2001", σελ. 181.
- ↑ "Απογραφή Πληθυσμού - Κατοικιών 2011. Μόνιμος Πληθυσμός", Ελληνική Στατιστική Αρχή (ΕΛΣΤΑΤ).
Πηγές Επεξεργασία
- Οι απογραφές των Προνοητών της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας, Corner (1689), Grimani (1700) Angelo Emo (ίσως το 1708), η αχρονολόγητη απογραφή που αναφέρεται στο χειρόγραφο Querini-Stampalia (ίσως το 1711), είναι τέσσερις από τις διάφορες βενετσιάνικες απογραφές, οι οποίες επιχειρήθηκαν στο χρονικό διάστημα της τριακονταετίας (1683/84-1715), κατά την οποία οι Βενετοί κατείχαν την Πελοπόννησο. Μέχρι σήμερα πλήρως έχει δημοσιευθεί μόνο η απογραφή Grimani, από τον ιστορικό και ομότιμο διευθυντή ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών (ΕΙΕ) Βασίλη Παναγιωτόπουλο, στο έργο του "Πληθυσμός και οικισμοί της Πελοποννήσου. 13ος - 18ος αιώνας", (1985).
- Βασίλης Παναγιωτόπουλος, "Πληθυσμός και οικισμοί της Πελοποννήσου. 13ος - 18ος αιώνας", Σειρά: Μελέτες Νεοελληνικής Ιστορίας, μετάφραση: Χριστίνα Αγριαντώνη, επιμέλεια: Αγγελική Κόκκου, έκδοση: Εμπορική Τράπεζα Ελλάδος - Ιστορικό Αρχείο, Αθήνα 1985, 2η έκδοση: 1987.
- Κωνσταντίνος Ντόκος, "BREVE DESCRITTONE DEL REGNO DI MOREA. Αφηγηματική ιστορική πηγή ή επίσημο βενετικό έγγραφο της Β' Βενετοκρατίας στην Πελοπόννησο;", "ΕΩΑ ΚΑΙ ΕΣΠΕΡΙΑ", Vol 1, DOI: http://dx.doi.org/10.12681/eoaesperia.24 Αθήνα 1993.
- Σπυρίδων Λάμπρος, «Απογραφή Νομού Μεθώνης επί Βενετών», Δελτίον της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας της Ελλάδος, τόμος 2ος, Εκ του Τυπογραφείου Αδελφών Περρή, Εν Αθήναις 1883, σελ. 686-710. Από την Ψηφιακή Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία
- Δήμος Μεσσήνης Αρχειοθετήθηκε 2020-03-28 στο Wayback Machine., από την ιστοσελίδα: www.messini.gr του Δήμου Μεσσήνης.
- Πουλίτσι στο facebook.
- ΠΟΥΛΙΤΣΙ: Περιήγηση στο χωριό της πέτρας και της θέας!, 09/09/2017, επιμέλεια: Γιάννης Λάσκαρης.
- Πουλίτσι (φωτογραφίες), από την ιστοσελίδα: www.greece.com