Lincoln Town Car

μοντέλο αυτοκινήτου

To Lincoln Town Car (Λίνκολν Τάουν Καρ, με έμφαση στη λέξη Τάουν) ήταν ένα εξαιρετικά μεγάλων διαστάσεων πολυτελές σεντάν αυτοκίνητο της κατηγορίας F, που παρήχθη από την αμερικανική αυτοκινητοβιομηχανία Lincoln από το 1980 έως τις 29 Αυγούστου 2011, σε 3 διαδοχικές γενιές. Η ονομασία Town Car, ωστόσο, είχε πρωτοεισαχθεί το 1959 στο Lincoln Continental Mark IV, ως μια κορυφαία 4-πορτη σεντάν εκδοχή του και από το 1969 συνδέθηκε επί 11 συνεχόμενα έτη με το Lincoln Continental, ως η πληρέστερη έκδοση εξοπλισμού του. Από το 1980, για τη σεζόν (model year) του 1981, το Town Car έγινε ένα αυτόνομο μοντέλο, παίρνοντας τον ρόλο της νέας ναυαρχίδας της Lincoln, ενώ το Continental ανέλαβε τον ρόλο του αμέσως μικρότερου μοντέλου της, αν και είχε συνολικό μήκος αμαξώματος επίσης αρκετά πάνω από τα 5 μέτρα.

Lincoln Town Car
Lincoln Town Car του 2003 - 2008 (τρίτης γενιάς)
Σύνοψη
Κατασκευαστής Lincoln
Μητρική εταιρεία Ford Motor Company
Παραγωγή1980 — Αύγουστος 2011
Σεζόν1981 — 2011
Αμάξωμα και σασί
ΚατηγορίαΜεγάλο πολυτελές αυτοκίνητο
Αμάξωμα4-πορτο σεντάν, πλαίσιο τύπου σκάλας
(το διάστημα 1980 - 1981 διατέθηκε και ως 2-πορτο σεντάν, αλλά μόλις 4.935 αντίτυπα πωλήθηκαν και μετά διακόπηκε)
ΔιαμόρφωσηΚινητήρας μπροστά, πίσω κίνηση
ΠλατφόρμαFord Panther platform
Σχετική εξέλιξηMercury Grand Marquis
Ford Crown Victoria
Χρονολόγιο
Προηγούμενο μοντέλοLincoln Continental (1970 — 1979)
Επόμενο μοντέλοLincoln MKS (2008 — 2016)

Βασικά στοιχεία Επεξεργασία

Το Lincoln Town Car ήταν από τα τελευταία μοντέλα που διατήρησαν τα πρότυπα των αμερικανικών λιμουζινών του παρελθόντος. Συγκεκριμένα, το 4-πορτο σεντάν αμάξωμά του βασιζόταν σε πλαίσιο τύπου σκάλας, κοινώς «χτιστό» πλαίσιο πάνω σε πλατφόρμα σχήματος σκάλας (αντί για αυτοφερόμενο πλαίσιο, όπως ονομάζεται το ενιαίο δομικό σύνολο) και ο κινητήρας του ήταν αποκλειστικά V8 βενζίνης, με διάταξη «κινητήρας μπροστά, πίσω κίνηση» μέσω ενός 4-τάχυτου αυτόματου κιβωτίου.[1] Επιπλέον, οι τεράστιες εξωτερικές διαστάσεις του, το έκαναν να ξεχωρίζει έντονα όχι μόνο από όλα τα αντίπαλα Ευρωπαϊκά μοντέλα, αλλά ακόμα και από τα άλλα Αμερικανικά μοντέλα της ίδιας εποχής.[2] Ως αποτέλεσμα, το Town Car αναφερόταν συχνά ως το τελευταίο «πλοίο ξηράς», όπως ονομάζονται συχνά τα υπερβολικά μεγάλα Αμερικανικά αυτοκίνητα που κατασκευάζονταν από τις αρχές της δεκαετίας του 1950 έως τα μέσα της δεκαετίας του 1970.

 
Το σαλόνι ενός Lincoln Town Car του 1996 (δεύτερης γενιάς).

Οι εσωτερικοί χώροι του Town Car ήταν επίσης πολύ μεγάλοι, ενώ παράλληλα το σαλόνι, το ταμπλό και το τιμόνι έφεραν πολυτελή επένδυση ξύλου και δέρματος υψηλής ποιότητας. Ειδικότερα τα δερμάτινα καθίσματα έγιναν στάνταρ με την εισαγωγή της τρίτης γενιάς, τη σεζόν (model year) του 1998, αν και ήδη από την πρώτη γενιά είχαν επικρατήσει στα περισσότερα αντίτυπα και από τη δεύτερη γενιά σε όλα σχεδόν τα αντίτυπα. Δύο επιπλέον ρετρό στοιχεία του Town Car, κατά τα παραδοσιακά αμερικανικά πρότυπα, σπάνια πλέον στη σύγχρονη ιστορία της αυτοκίνησης, ήταν ο επιλογέας ταχυτήτων πάνω στην κολώνα του τιμονιού και το ενιαίο, μονοκόμματο μπροστινό κάθισμα, σχεδόν ίδιου σχήματος με το πίσω, έχοντας έτσι αποκλειστικά 6-θέσιο σαλόνι.

Επίσης, τα τελευταία 15 έτη της παραγωγής του, μετά τη λήξη της παραγωγής της Cadillac Fleetwood το 1996, το Lincoln Town Car ήταν και το τελευταίο πολυτελές μοντέλο με τα παραδοσιακά αυτά στοιχεία, καθώς τα συγγενικά Ford Crown Victoria και Mercury Grand Marquis ήταν κατά πολύ φθηνότερα και δεν είχαν θεωρηθεί ποτέ επίσημα ως αυτοκίνητα πολυτελείας. Επίσης, κατά τα 15 αυτά έτη, ήταν και το ακριβότερο Αμερικανικό σεντάν (αν και ήταν, διαχρονικά, αρκετά φθηνότερο σε σύγκριση με τα Ευρωπαϊκά πολυτελή αυτοκίνητα μεγάλων διαστάσεων), καθώς και το μεγαλύτερο σεντάν παραγωγής στη Βόρεια Αμερική, με τις 2 πρώτες γενιές του να φτάνουν σε μήκος τα 5,56 - 5,57 μέτρα και την τρίτη γενιά τα 5,47 μέτρα. Μάλιστα στην τρίτη γενιά του, παρά τις ήδη τεράστιες διαστάσεις του, στα τέλη του έτους 2000 προστέθηκε στην παλέτα και μία έκδοση με μακρύτερο μεταξόνιο, το Town Car L με το εντυπωσιακό μήκος των 5,62 μέτρων, η οποία και διατηρήθηκε έως τη λήξη της παραγωγής του μοντέλου, το 2011.[2][3]

 
Lincoln Town Car του 2003 - 2011 στην Κίνα.
 
Το πίσω μέρος του προηγούμενου Lincoln Town Car.

Λόγω των ξεχωριστών αυτών ιδιοτήτων, το Town Car γνώρισε εξαιρετικά μεγάλη απήχηση στις Ηνωμένες Πολιτείες, τόσο ως ιδιωτικής χρήσης αυτοκίνητο, όσο και στις εταιρείες ενοικίασης αυτοκινήτων, και ήταν η δημοφιλέστερη λιμουζίνα με σοφέρ στις ΗΠΑ και στον Καναδά,[2][4] ενώ υπήρξαν και αρκετές παράλληλες εισαγωγές του και στην Κίνα. Γενικότερα, θεωρήθηκε ως ένα από τα κορυφαία μοντέλα σε άνεση, ευρυχωρία και πολυτέλεια στο σαλόνι, ομαλή ποιότητα κύλισης και εξαιρετικά χαμηλή στάθμη θορύβου στο εσωτερικό του - αποτέλεσμα του ιδιαίτερα στρωτού και αθόρυβου κινητήρα V8, καθώς και της προσεγμένης ηχομόνωσης. Επιπλέον, έφερε πολύ καλή φήμη ως αξιόπιστο πολυτελές αυτοκίνητο, με ευκολία συντήρησης και αντοχή σε βάθος χρόνου.[2] Ως ένα από τα λίγα επιβατικά αυτοκίνητα με «χτιστό» πλαίσιο κατασκευής, είναι ανθεκτικό και επιτρέπει εύκολη επισκευή μετά από μικροατυχήματα, χωρίς να χρειάζεται να ισιώσει το σασί. Πολλά μάλιστα αντίτυπα και από τις 3 γενιές του Town Car, σε χρήση από εταιρείες ενοικίασης αυτοκινήτων, έχουν διανύσει ακόμα και πάνω από 400.000 μίλια / 640.000 χιλιόμετρα επιτυχώς, χωρίς σοβαρές ανακατασκευές.

 
Lincoln Town Car του 1995, με aftermarket μακρύτερο μεταξόνιο, στη Γαλλία.

Επιπρόσθετα, το «χτιστό» πλαίσιο του Town Car είχε ως αποτέλεσμα την εύκολη μετατροπή του σε εκδοχές λιμουζίνας με πολύ μακρύτερο μεταξόνιο από το εργοστασιακό, καθώς αρκούσε να γίνει μία επιμήκυνση στο «τύπου σκάλας» δάπεδο στήριξης της πλατφόρμας του και μετά να «χτιστεί» το επιπλέον αμάξωμα σε αυτήν. Αντιθέτως, στο αυτοφερόμενο αμάξωμα πρέπει το σασί να κοπεί στα δύο εντελώς, να κατασκευαστεί ένα ολόκληρο ενδιάμεσο πλαίσιο και μετά να «ξαναραφτούν» τα δύο μισά του αρχικού πλαισίου εκατέρωθεν του ενδιάμεσου πλαισίου. Για τον λόγο αυτό, το Lincoln Town Car γνώρισε μεγάλη δημοτικότητα και ως ενοικιαζόμενη λιμουζίνα μεγάλου μήκους,[2] ακόμα και εκτός Βόρειας Αμερικής - σημειωτέον ότι μολονότι το μοντέλο (και γενικώς η εταιρεία Lincoln) δεν διατέθηκε ποτέ επίσημα στην Ευρώπη, ωστόσο πολλές εταιρείες ενοικίασης αυτοκινήτων εισήγαγαν και διέθεσαν κάποια αντίτυπά του, συνήθως με aftermarket μακρύτερο μεταξόνιο, σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες, μεταξύ των οποίων και στην Ελλάδα, και σε όλες γνώρισε κάποια απήχηση ως λιμουζίνα για κοσμικές εκδηλώσεις, καθώς και σε γυρίσματα ταινιών και τηλεοπτικών σειρών.

 
Lincoln Town Car του 1995 - 1997, με aftermarket μακρύτερο μεταξόνιο, στη Γερμανία.

Τον Απρίλιο του 2004, κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στις Ηνωμένες Πολιτείες και μία εργοστασιακής κατασκευής τεθωρακισμένη έκδοση, διαθέτοντας τότε το υψηλότερο επίπεδο βαλλιστικής προστασίας από κάθε κατασκευαστή αυτοκινήτων στη Βόρεια Αμερική και με εξαιρετικά υψηλή τιμή πώλησης, που άρχιζε (με την τότε ισοτιμία) στα 144.995 δολάρια, σχεδόν κατά 100.000 δολάρια υψηλότερη από την τιμή της συμβατικής έκδοσης. Επίσης, ένας μικρός αριθμός αντιτύπων της έκδοσης αυτής διατέθηκε μέσω επίσημων εξαγωγών και στον Καναδά, στο Μεξικό και στις πετρελαιοπαραγωγικές χώρες της Μέσης Ανατολής.[5]

Συγγενικά μοντέλα Επεξεργασία

Ο κινητήρας, το κιβώτιο ταχυτήτων και το δάπεδο στήριξης της πλατφόρμας του Lincoln Town Car ήταν πάντα κοινά με τα φθηνότερα Ford Crown Victoria και Mercury Grand Marquis, όπως και, έως την σεζόν του 2002, το ταμπλό του. Ωστόσο, όλα τα υπόλοιπα εσωτερικά συστατικά, τα εξωτερικά πάνελ του αμαξώματος και οι πλευρικοί αερόσακοι, ήταν εντελώς διαφορετικά στο Town Car.

Επίσης, σε αντίθεση με την, εμφανώς παρόμοια μεταξύ τους, αισθητική των Crown Victoria και Grand Marquis, η εξωτερική εμφάνιση όλων των γενεών του Town Car είχε αρκετές διαφοροποιήσεις από αυτά, με αποτέλεσμα ο εξωτερικός παρατηρητής να μην μπορεί να αντιληφθεί την συγγένεια με την πρώτη ματιά.

Πρώτη γενιά Επεξεργασία

Πρώτη γενιά
 
Lincoln Town Car της σεζόν του 1988
Σύνοψη
Εναλλακτική ονομασίαLincoln Continental (μόνο το 1980)
Παραγωγή1980 — 1989
Σεζόν1981 — 1989
ΣυναρμολόγησηΓουίξομ, Μίσιγκαν, ΗΠΑ
Αμάξωμα και σασί
Αμάξωμα4-πορτο sedan
2-πορτο sedan (μόνο το 1980 - 1981)
Σχετική εξέλιξηLincoln Continental Mark VI
Mercury Grand Marquis
Ford LTD Crown Victoria
Σύστημα κίνησης
Κινητήρας4.9 λίτρα Windsor V8 βενζίνης
Μετάδοση4-τάχυτο αυτόματο κιβώτιο
Χωρητικότητα καυσίμου68,2 λίτρα
Διαστάσεις
Μεταξόνιο2.979 χιλιοστά
Μήκος5.568 χιλιοστά[6]
Πλάτος1.984 χιλιοστά
Ύψος1.420 χιλιοστά
Κενό Βάρος2-πορτο : 1.811 κιλά[7]
4-πορτο : 1.817 - 1.869 κιλά[8][9]

Η πρώτη γενιά του μοντέλου παρήχθη μεταξύ του 1980 και του 1989, με λίγες μικρές αισθητικές ανανεώσεις. Ειδικότερα τη σεζόν (model year) του 1981, δηλαδή την πρώτη σεζόν που διατέθηκε, από τον Οκτώβριο του 1980 έως τον Σεπτέμβριο του 1981, είχε προσφερθεί και σε μια 2-πορτη σεντάν εκδοχή, το Town Coupe, από την οποία όμως πωλήθηκαν μόλις 4.935 αντίτυπα, με αποτέλεσμα την οριστική διακοπή της μετά από 1 χρόνο στην αγορά.

Ανανέωση του 1985 Επεξεργασία

Για πρώτη φορά το Town Car έλαβε μια ελαφρά αισθητική ανανέωση τον Οκτώβριο του 1984, για τη σεζόν (model year) του 1985. Οι προφυλακτήρες εμπρός και πίσω επανασχεδιάστηκαν και «συνενώθηκαν» καλύτερα με το αμάξωμα, ενώ και το πίσω μέρος υπέστη ένα μικρό λίφτινγκ, με λίγο διαφορετικά πίσω φώτα και με το καπό να «δένει» καλύτερα με τα πίσω φτερά. Σκοπός αυτής της ανανέωσης ήταν να δείχνει το αυτοκίνητο λίγο μικρότερο στον εξωτερικό παρατηρητή, αν και στην πραγματικότητα οι εξωτερικές διαστάσεις του παρέμειναν αμετάβλητες. Επιπλέον, με τις αλλαγές αυτές, υπήρξε και μια βελτίωση της αεροδυναμικής, με τον αεροδυναμικό συντελεστή Cd να μειώνεται από το κάκιστο αρχικό 0,50 στο κάπως πιο ανεκτό (για τα δεδομένα του 1985) 0,46. Στο σαλόνι, το Town Car έγινε τότε το πρώτο μοντέλο στον Όμιλο της Ford που απέκτησε προαιρετικό CD-player, ως μέρος του νέου και προηγμένου στερεοφωνικού συστήματος της JBL που μάλιστα είχε 12 ηχεία. Η κόρνα, επίσης, μετακόμισε από τον μοχλό των φλας στο κέντρο του τιμονιού.

Από τη σεζόν του 1986, απέκτησε στο κάτω άκρο του πίσω παρμπρίζ στάνταρ τρίτο πίσω φως φρένων, καθώς έγινε τότε υποχρεωτικό για όλα τα μοντέλα κυκλοφορίας στη Βόρεια Αμερική. Επίσης, τα προσκέφαλα στα μπροστινά καθίσματα απέκτησαν ένα ντιζάιν μεγαλύτερου ύψους, για καλύτερη ασφάλεια σε τυχόν οπίσθια πρόσκρουση.

Ανανεώσεις του 1988 και του 1989 Επεξεργασία

 
Lincoln Town Car της σεζόν του 1989, με τα πορτοκαλί φλας του 1989.

Με την έναρξη της σεζόν του 1988, που έγινε πολύ νωρίς, τον Απρίλιο του 1987, βελτιώθηκε λίγο η μπροστινή γρίλια και τοποθετήθηκε μία μεταλλική λωρίδα ανάμεσα στα πίσω φώτα, η οποία μάλιστα περιελάμβανε τα φώτα για την όπισθεν. Στο σαλόνι, τοποθετήθηκε νέα επένδυση ξύλου στο τιμόνι και στο ταμπλό, και ο πίνακας οργάνων εκσυγχρονίστηκε. Σε όσα Town Car έφεραν αναλογικό κοντέρ, τα όργανα έγιναν κυκλικής σχεδίασης αντί για τετράγωνης, αν και συνέχισαν να είναι μέσα σε τετράγωνα μεταλλικά πλαίσια. Επίσης και στα μοντέλα με ψηφιακό κοντέρ, τα ηλεκτρονικά γραφικά ήταν πλέον πιο σύγχρονης εμφάνισης και ευανάγνωστα από τα παλαιότερα.

Μία τελευταία ελαφρά ανανέωση έγινε για τη σεζόν του 1989, που έφτασε στην αγορά τον Οκτώβριο του 1988, καθώς είχε γίνει έως τότε γνωστό ότι αυτή η σεζόν θα ήταν η τελευταία της πρώτης γενιάς, που έδειχνε πλέον έντονα την ηλικία της. Η εμφανέστερη αλλαγή ήταν ότι τα προηγουμένως διάφανα μπροστινά φλας άλλαξαν σε πορτοκαλί.

Επίσημο προεδρικό αυτοκίνητο Επεξεργασία

Το Lincoln Town Car πρώτης γενιάς ήταν το τελευταίο επίσημο προεδρικό μοντέλο της Lincoln στις ΗΠΑ, καθώς μια εκδοχή με μακρύτερο μεταξόνιο, συνολικού μήκους 6,7 μέτρων και με κινητήρα 7.5 λίτρων, η οποία κατασκευάστηκε και παραδόθηκε επίσημα τον Ιανουάριο του 1989, υπήρξε το επίσημο προεδρικό αυτοκίνητο του Τζορτζ Μπους (πρεσβύτερος). Αντικαταστάθηκε τον Ιανουάριο του 1993 από μια Cadillac Fleetwood του 1993, επίσης με μακρύτερο μεταξόνιο, που χρησιμοποίησε ο διάδοχος πρόεδρος Μπιλ Κλίντον σε ολόκληρο το διάστημα της 8-ετούς θητείας του.

Δεύτερη γενιά Επεξεργασία

Δεύτερη γενιά (FN36 / 116)
 
Lincoln Town Car της σεζόν του 1990
Σύνοψη
Εναλλακτική ονομασίαHongqi CA7465 (Κίνα)
ΠαραγωγήΙούλιος 1989 — Σεπτέμβριος 1997
Σεζόν1990 — 1997
ΣυναρμολόγησηΓουίξομ, Μίσιγκαν, ΗΠΑ
Τσανγκτσούν, Κίνα (1995 - 1997)
ΣχεδιαστήςGale Halderman (1986)
Αμάξωμα και σασί
Αμάξωμα4-πορτο sedan
Σχετική εξέλιξηMercury Grand Marquis
Ford Crown Victoria
Σύστημα κίνησης
Κινητήρας1989 - 1991: 4.9 λίτρα Windsor
1991 - 1997: 4.6 λίτρων Modular
Όλοι V8 βενζίνης
Μετάδοση4-τάχυτο αυτόματο κιβώτιο
Χωρητικότητα καυσίμου1989 - 1990 : 69 λίτρα
1991 - 1997 : 76 λίτρα
Διαστάσεις
Μεταξόνιο2.982 χιλιοστά
Μήκος1989 - 1994 : 5.560 χιλιοστά
1995 - 1997 : 5.563 χιλιοστά
Πλάτος1989 - 1991 : 1.984 χιλιοστά
1992 - 1994 : 1.953 χιλιοστά
1995 - 1997 : 1.948 χιλιοστά
Ύψος1989 - 1994 : 1.440 χιλιοστά
1995 - 1997 : 1.422 χιλιοστά
Κενό Βάρος1.785 - 1.861 κιλά[10][11]
 
Lincoln Town Car της σεζόν του 1990.

Για τη δεύτερη γενιά του Town Car εξετάστηκαν πολλά διαφορετικά ντιζάιν, από εξελίξεις της προηγούμενης αισθητικής μέχρι και ιδέες πιο ευρωπαϊκής φιλοσοφίας. Τελικώς επελέγη τον Μάιο του 1986 ένα σχέδιο που είχε μόλις διαμορφωθεί από τον Gale Halderman και τον αντιπρόεδρο του σχεδιαστικού τμήματος της Ford Jack Telnack, ο οποίος σχεδίασε και τις δύο πρώτες γενιές του εξαιρετικά δημοφιλούς Ford Taurus, με αποτέλεσμα να γίνει ο επικεφαλής του σχεδιαστικού τμήματος της Ford. Μετά από 3 χρόνια εντατικής εξέλιξης του σχετικού «πρότζεκτ FN36», που κόστισε 650 εκατομμύρια δολάρια (με την τότε ισοτιμία), υπό την ηγεσία του John Jay, η δεύτερη γενιά του Town Car μπήκε στην παραγωγή τον Ιούλιο του 1989 και κατασκευάστηκε έως τον Σεπτέμβριο του 1997. Κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στην αγορά των ΗΠΑ στις 5 Οκτωβρίου 1989, ως μοντέλο της σεζόν (model year) του 1990, και γνώρισε αμέσως τεράστια εμπορική επιτυχία, ενώ κέρδισε το βραβείο του Αυτοκινήτου της Χρονιάς «Motor Trend Car of the Year» για το 1990.

Το νέο μοντέλο είχε πολύ πιο σύγχρονη αισθητική, αν και κάποιες μικρές λεπτομέρειες, όπως το γενικό σχεδιαστικό προφίλ των πίσω φώτων, θύμιζαν λίγο τον προκάτοχό του. Μεγάλη βελτίωση είχε γίνει και στην αεροδυναμική, καθώς για πρώτη φορά στην εξέλιξη ενός Town Car είχε χρησιμοποιηθεί και αεροδυναμική σήραγγα, με σκοπό την καλύτερη δυνατή οικονομία καυσίμου και την μείωση των θορύβων στις υψηλές ταχύτητες. Ως αποτέλεσμα, ο αεροδυναμικός συντελεστής Cd είχε πέσει από το 0,46 της πρώτης γενιάς στο 0,36 (ισοφαρίζοντας το Cd του Lincoln Continental που είχε εισαχθεί στα τέλη του 1987 και επιτυγχάνοντας καλύτερο νούμερο από το Lincoln Mark VII).

Ασφάλεια Επεξεργασία

 
Lincoln Town Car του 1990 - 1994.

Σημαντικές καινοτομίες είχαν γίνει και στην ασφάλεια, καθώς ήδη από την έναρξη της παραγωγής η δεύτερη γενιά του Town Car απέκτησε στάνταρ 2 μπροστινούς αερόσακους κάτι εξαιρετικά σπάνιο εν έτει 1989 (είχαν εισαχθεί και οι 2 αερόσακοι για πρώτη φορά, και ως στάνταρ, στο αμέσως μικρότερο Lincoln Continental τον Οκτώβριο του 1988, για τη σεζόν του 1989, το οποίο έγινε έτσι το πρώτο Αμερικανικό μοντέλο με 2 αερόσακους και μάλιστα ως στάνταρ, και το δεύτερο παγκοσμίως μετά την Porsche 944 Turbo που τους είχε επίσης στάνταρ από το 1987[12]) καθώς και έξτρα Σύστημα Αντιμπλοκαρίσματος Τροχών (ABS). Ωστόσο, μια πυρκαγιά στις 14 Μαρτίου 1990 στο εργοστάσιο όπου κατασκευαζόταν το σύστημα πυροδότησης του αερόσακου συνοδηγού, είχε ως αποτέλεσμα τη σεζόν του 1991 αρκετά αντίτυπα να παραδοθούν χωρίς τον αερόσακο συνοδηγού. Μία ειδική ένδειξη στο παρμπρίζ ανέγραφε την τιμή του αερόσακου και αν ο πελάτης το ζητούσε, η ένδειξη αφαιρείτο και ο αερόσακος θα τοποθετείτο δωρεάν από την εταιρεία όταν θα γινόταν πάλι διαθέσιμος, όπως και έγινε. Τελικώς, ο αερόσακος συνοδηγού και το ABS έγιναν οριστικά στάνταρ στα μέσα του 1991, για τη σεζόν του 1992. Να σημειωθεί ότι από τη σεζόν του 1991 το Town Car απέκτησε βελτιωμένη μπροστινή ανάρτηση, για καλύτερο κράτημα, 4 δισκόφρενα (προηγουμένως είχε μόνο μπροστινά δισκόφρενα και πίσω ταμπούρα), καθώς και έξτρα Σύστημα Ελέγχου Πρόσφυσης (Traction Control System), που το ονόμαζε «Traction Assist», και συμπλήρωνε το ABS σε όσα αντίτυπα το έφεραν.

Με την έναρξη της σεζόν του 1991, ο προηγούμενος κινητήρας Windsor των 4.942 cm³ και ισχύος μόνο 150 hp στις μόλις 3.200 στροφές το λεπτό αντικαταστάθηκε από τον ισχυρότερο Modular των 4.601 cm³ και ισχύος 190 hp στις 4.200 στροφές το λεπτό. Στα τέλη του 1992, έγινε μια μικρή αισθητική ανανέωση στο Town Car, με λίγο διαφορετική μπροστινή γρίλια και ελαφρώς διαφορετικής εμφάνισης πίσω φώτα. Από τη σεζόν του 1994, η ισχύς του ίδιου κινητήρα αυξήθηκε στους 210 hp στις 4.600 στροφές το λεπτό.

Ανανέωση του 1994 Επεξεργασία

 
Lincoln Town Car του 1995 - 1997.

Το καλοκαίρι του 1994, για τη σεζόν (model year) του 1995, η δεύτερη γενιά του μοντέλου υπέστη μία ανανέωση μεγάλης κλίμακας. Εξωτερικά, κάποια μέρη του αμαξώματος, όπως η μπροστινή γρίλια, έγιναν ακόμα πιο καμπυλωτά και τα φώτα απέκτησαν μια ανάλογη αισθητική, ενώ οι εξωτερικοί καθρέφτες και οι πλαϊνές λωρίδες στις πόρτες απέκτησαν οριστικά (ένα στοιχείο που διατηρήθηκε και στην τρίτη γενιά) το χρώμα του αμαξώματος. Ο αεροδυναμικός συντελεστής Cd διατηρήθηκε στο 0,36. Έντονα καμπυλωτής σχεδίασης έγινε επίσης και το σαλόνι, ιδίως στα εντελώς καινούρια ταμπλό και τιμόνι, το οποίο ήταν πλέον 2 ακτίνων, αντί 4 στα παλαιότερα μοντέλα. Τα καθίσματα έγιναν πιο ανατομικά και μάλιστα τα 2 μπροστινά έγιναν και θερμαινόμενα. Ταυτόχρονα, ο εντελώς ψηφιακός πίνακας οργάνων απέκτησε πολύ πιο σύγχρονα γραφικά, με πλάγιους χαρακτήρες, ενώ η ραδιοφωνική κεραία ενσωματώθηκε μέσα στο αυτοκίνητο, στο πίσω παρμπρίζ.

Για τη σεζόν του 1996, τα χειριστήρια του κλιματισμού επανασχεδιάστηκαν και η έκδοση Cartier Designer Editions απέκτησε και επένδυση από ξύλο στο τιμόνι και στις πόρτες. Παραδόξως, τη σεζόν του 1997 αφαιρέθηκε η δεύτερη πίσω εξάτμιση, με αποτέλεσμα η ιπποδύναμη να ξαναπέσει από τους 210 hp στους 190 hp. Δεν έγιναν βελτιώσεις, καθώς ήταν ήδη γνωστό ότι μέσα στο 1997 θα παρουσιαζόταν η τρίτη γενιά του Town Car. Μετά τη λήξη της παραγωγής της Cadillac Fleetwood το 1996, το Lincoln Town Car έγινε το μεγαλύτερο σε μήκος Αμερικανικό σεντάν.

Τρίτη γενιά Επεξεργασία

Τρίτη γενιά (FN145)
 
Lincoln Town Car του 1998 - 2002
Σύνοψη
Εναλλακτική ονομασίαLincoln Town Car L
Hongqi CA7460 / Qijian (红旗旗舰 δηλαδή Hongqi Flagship / ναυαρχίδα, Κίνα)
ΠαραγωγήΟκτώβριος 1997 — Αύγουστος 2011
Σεζόν1998 — 2011
ΣυναρμολόγησηΓουίξομ, Μίσιγκαν, ΗΠΑ (1998 - 2007)
St. Thomas, Οντάριο, Καναδάς (2008 - 2011)
Τσανγκτσούν, Κίνα (1998 - 2005)
ΣχεδιαστήςFritz Mayhew (1994)
Αμάξωμα και σασί
Αμάξωμα4-πορτο sedan
Σχετική εξέλιξηMercury Grand Marquis
Mercury Marauder
Ford Crown Victoria
Hongqi CA7460 / Hongqi Qijian (红旗旗舰)
Σύστημα κίνησης
Κινητήρας4.6 λίτρων Modular V8 βενζίνης
Μετάδοση4-τάχυτο αυτόματο κιβώτιο
Χωρητικότητα καυσίμου72 λίτρα
Διαστάσεις
ΜεταξόνιοTown Car : 2.990 χιλιοστά[13]
Town Car L : 3.142 χιλιοστά
Μήκος1998 - 2002 : 5.469 χιλιοστά
2003 - 2011 : 5.471 χιλιοστά
2001 - 2004 έκδοση L : 5.621 χιλιοστά
2005 - 2011 έκδοση L : 5.624 χιλιοστά
Πλάτος1998 - 2002 : 1.986 χιλιοστά
2003 - 2011 : 1.994 χιλιοστά
Ύψος1998 - 2002 : 1.473 χιλιοστά
2003 - 2008 : 1.488 χιλιοστά
2003 - 2008 έκδοση L : 1.491 χιλιοστά
2009 - 2011 : 1.499 χιλιοστά
2009 - 2011 έκδοση L : 1.501 χιλιοστά
Κενό ΒάροςTown Car : 1.817 - 1.982 κιλά[14][15]
Town Car L : 1.978 - 2.049 κιλά[16][17]

Η τρίτη γενιά του μοντέλου παρουσιάστηκε στο Σαλόνι Αυτοκινήτου της Νέας Υόρκης στις 6 Απριλίου 1997 και μπήκε στην παραγωγή τον Οκτώβριο, ενώ κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στην αγορά των ΗΠΑ στις 26 Νοεμβρίου 1997, για τη σεζόν (model year) του 1998. Η αισθητική του, που είχε διαμορφωθεί από τον Fritz Mayhew το 1994, ήταν πλέον έντονα καμπυλωτή και εντελώς διαφορετική από το παρελθόν. Μάλιστα το μπροστινό μέρος του αυτοκινήτου με την αντισυμβατική οβάλ γρίλια του, θύμιζε κάπως τα μοντέλα της Jaguar, η οποία τότε ανήκε επίσης στον Όμιλο της Ford. Το σαλόνι είχε επίσης επανασχεδιαστεί ριζικά. Ένα νέο ταμπλό, νέα καθίσματα και εσωτερική επένδυση στις πόρτες ήταν μεταξύ των βελτιώσεων. Πολλές από τις προηγούμενες πλαστικές επιφάνειες είχαν αντικατασταθεί από ξύλινη επένδυση ή δέρμα.

Κινητήρας και κιβώτια Επεξεργασία

 
Lincoln Town Car της σεζόν του 2002 στη Φλόριντα.

Από την εισαγωγή του, το Lincoln Town Car τρίτης γενιάς διατήρησε τον κινητήρα Modular 4.6 λίτρων V8 βενζίνης, που ήταν κοινός με τα Ford Crown Victoria και Mercury Grand Marquis. Για πρώτη φορά μετά την εισαγωγή του τη σεζόν (model year) του 1991 ο κινητήρας αυτός, αν και σταθερά 4.6 λίτρων SOHC V8, έλαβε μια αύξηση της ισχύος του, φτάνοντας τους 200 hp στις εκδόσεις Executive και Signature, ενώ τα Town Car με διπλή πίσω εξάτμιση απέδιδαν 220 hp στις εκδόσεις Cartier και Signature Touring. Στη συνέχεια, τη σεζόν του 1999, απέδιδε πλέον 205 hp στις εκδόσεις Executive και Signature, ενώ τα Town Car με διπλή πίσω εξάτμιση απέδιδαν πλέον 220 hp στις εκδόσεις Cartier και Signature Touring. Τη σεζόν του 2000, η ισχύς του μειώθηκε εκ νέου στους 200 hp στις εκδόσεις Executive και Signature, και στους 215 hp στις εκδόσεις Cartier και Signature Touring, ενώ τη σεζόν του 2001 αυξήθηκε στους 220 hp στις εκδόσεις Executive, Signature και Signature Premium, και στους 235 hp στις εκδόσεις Cartier, Cartier Premium, Signature Premium Touring και Signature Touring, πάντα αναλόγως με το αν είχε μονή ή διπλή πίσω εξάτμιση. Τον Μάρτιο του 2002, όταν ξεκίνησε νωρίς η σεζόν του 2003, καθιέρωσε οριστικά διπλή πίσω εξάτμιση σε όλες τις εκδόσεις, η ιπποδύναμη αυξήθηκε κατά 4 hp, φτάνοντας στους 239 hp στις 4.900 στροφές το λεπτό και αυτή η ισχύς διατηρήθηκε μέχρι τη λήξη της παραγωγής του μοντέλου, το 2011.

Αρχικά, από το 1997 έως το 2002, το Town Car διατήρησε το 4-τάχυτο αυτόματο κιβώτιο 4R70W, που είχε εισαχθεί από το καλοκαίρι του 1994. Με την ανανέωση τον Μάρτιο του 2002, αντικαταστάθηκε από το επίσης 4-τάχυτο αυτόματο, αλλά αυξημένης ισχύος και αντοχής, 4R75W.

Ασφάλεια Επεξεργασία

Ήδη από την έναρξη της παραγωγής της τρίτης γενιάς, το προηγουμένως έξτρα Σύστημα Ελέγχου Πρόσφυσης (Traction Control System), που η Lincoln το ονόμαζε «Traction Assist», έγινε τελικώς στάνταρ. Από τη σεζόν του 1999, όλες οι εκδόσεις απέκτησαν και στάνταρ πλευρικούς αερόσακους στα μπροστινά καθίσματα, προστασίας πλευρών και κεφαλής (αερόσακοι τύπου combo), που άνοιγαν σε 30 χιλιοστά του δευτερολέπτου, αν και πίσω αερόσακοι δεν προσφέρθηκαν ποτέ στο μοντέλο. Το πλέον παράδοξο όμως, ειδικά για μεγάλων διαστάσεων πολυτελές μοντέλο, ήταν ότι Ηλεκτρονικός Έλεγχος Ευστάθειας (ESP) επίσης δεν προσφέρθηκε ποτέ έως τη λήξη της παραγωγής του, τον Αύγουστο του 2011.

Εκδοχή με μακρύτερο μεταξόνιο Επεξεργασία

 
Lincoln Town Car Cartier L του 2003.

Όπως προαναφέρθηκε, στην τρίτη γενιά του, παρά τις ήδη τεράστιες διαστάσεις του με συνολικό μήκος στα 5,47 μέτρα, στα τέλη του έτους 2000 λανσαρίστηκε και μία έκδοση με μακρύτερο μεταξόνιο, το Town Car L με το εντυπωσιακό μήκος των 5,62 μέτρων, η οποία και διατηρήθηκε έως τη λήξη της παραγωγής του μοντέλου, το 2011.

Να σημειωθεί ότι τη σεζόν του 1999 επανήλθε ως στάνταρ στη βασική έκδοση εξοπλισμού Executive Series το πίσω κεντρικό υποβραχιόνιο, που είχε προσωρινά καταργηθεί την πρώτη σεζόν της τρίτης γενιάς στη βασική έκδοση, η οποία πάντως προοριζόταν κυρίως για εταιρικές πωλήσεις.

Ανανέωση του 2002 Επεξεργασία

 
Lincoln Town Car Signature Limited του 2008 - 2010.

Τον Μάρτιο του 2002, έφτασε στην αγορά πολύ νωρίς η σεζόν (model year) του 2003, με το μοντέλο να έχει υποστεί μία έντονη ανανέωση. Η εξωτερική αισθητική στο μπροστινό μέρος διαμορφώθηκε με ένα νέο ντιζάιν που έμοιαζε με το μπροστινό μέρος του μικρότερου σεντάν Lincoln LS και μάλιστα αυτή η αισθητική του Town Car διατηρήθηκε εντελώς αμετάβλητη έως την τελευταία σεζόν του μοντέλου, αυτήν του 2011. Μαζί με τα νέα μπροστινά φώτα και τη νέα γρίλια, επανεισήχθη το προεξέχον σήμα της Lincoln πάνω από τη μπροστινή γρίλια. Η αεροδυναμική βελτιώθηκε εμφανώς, καθώς ο συντελεστής Cd έπεσε από το 0,41 στο 0,37. Σημαντικές βελτιώσεις έγιναν επίσης τότε στην ανάρτηση και στο σύστημα διεύθυνσης του τιμονιού (μάλιστα το σύστημα των μοντέλων της Jaguar έδωσε την έμπνευση για τη νέα γεωμετρία του τιμονιού), ενώ όλα τα μοντέλα έφεραν πλέον ζάντες αλουμινίου 17 ιντσών. Ταυτόχρονα, το ραδιόφωνο και ο κλιματισμός ενσωματώθηκαν στην ίδια μονάδα στο κέντρο του ταμπλό, που διατήρησε ένα ξεχωριστό αναλογικό λευκό ρολόι υψηλής αισθητικής (όπως και στα πρώτα αντίτυπα της τρίτης γενιάς), και γενικότερα το σαλόνι έλαβε μια αποκλειστική στο Town Car επένδυση ξύλου, τόσο στις πόρτες, όσο και στο ταμπλό. Ο κλιματισμός έγινε 2-ζωνικός και τα 2 πεντάλ ήταν ηλεκτρικά ρυθμιζόμενα σε όλες τις εκδόσεις.

 
Lincoln Town Car λιμουζίνα του 2003 - 2009, με aftermarket μακρύτερο μεταξόνιο, στη Φλόριντα.

Επίσης, από την έναρξη της σεζόν του 2004, το μοντέλο άρχισε να προσφέρει και έξτρα εργοστασιακό σύστημα δορυφορικής πλοήγησης, έως τη λήξη της σεζόν του 2007, αλλά μετά παραδόξως καταργήθηκε. Στην πράξη πάντως, πολλοί ιδιοκτήτες μοντέλων των σεζόν 2008 έως 2011 το έχουν προσθέσει ως aftermarket, καθώς είναι τεχνικά εύκολο.

Με την εισαγωγή της σεζόν του 2005, το καλοκαίρι του 2004, καθιερώθηκε ένα τιμόνι διαφορετικής σχεδίασης, κοινό με τα συγγενικά Ford Crown Victoria και Mercury Grand Marquis, με μεγαλύτερα πλήκτρα ελέγχου. Επίσης, είχε προσθήκη ξύλου (αποκλειστικά στο Town Car) μόνο στο πάνω μέρος της στεφάνης, ενώ το αρχικό τιμόνι της τρίτης γενιάς είχε επένδυση ξύλου και στο πάνω και στο κάτω μέρος. Για την ιστορία, από το καλοκαίρι του 2004, κατά την έναρξη της σεζόν, και για ένα χρονικό διάστημα γύρω στο 1 έτος, είχαν κυκλοφορήσει έντονες φήμες ότι η Ford σκόπευε να αντικαταστήσει το 4-τάχυτο αυτόματο κιβώτιο των 3 συγγενικών μοντέλων Ford Crown Victoria, Mercury Grand Marquis και Lincoln Town Car με ένα 6-τάχυτο αυτόματο από την επόμενη σεζόν, του 2006, αλλά τελικώς ουδέποτε συνέβη κάτι τέτοιο έως και τη λήξη της παραγωγής και των τριών μοντέλων, το 2011.

 
Το σαλόνι ενός Lincoln Town Car Signature Limited Edition της σεζόν του 2006 στις ΗΠΑ.
 
Lincoln Town Car του 2003 - 2011. Φαίνεται το έντονα καμπυλωτό πίσω παρμπρίζ της τρίτης γενιάς.

Στα μέσα του 2005, με την έναρξη της σεζόν (model year) του 2006, τοποθετήθηκε ένας πιο σύγχρονος αναλογικός πίνακας οργάνων με φωτισμό LED, που ήταν σχεδόν κοινός με αυτόν του Ford Crown Victoria και Mercury Grand Marquis των σεζόν 2006 - 2011, αν και στο Town Car είχε τότε λίγο διαφορετική γραμματοσειρά στα κυκλικά όργανα. Ο πίνακας αυτός, όπως και στα προηγούμενα αντίτυπα του Lincoln Town Car τρίτης γενιάς έφερε έναν συνδυασμό αναλογικών και ψηφιακών ενδείξεων, διατηρώντας και την συνύπαρξη αναλογικού και ψηφιακού ταχυμέτρου. Επίσης, το νέο κοντέρ καθιέρωσε και στάνταρ στροφόμετρο, ταυτόχρονα με τα Ford Crown Victoria και Mercury Grand Marquis, με αποτέλεσμα και τα 3 μοντέλα να γίνουν τα τελευταία Αμερικανικά αυτοκίνητα που υιοθέτησαν στροφόμετρο, καθώς προηγουμένως κανένα από τα τρία δεν το προσέφερε. Ωστόσο, αυτό ήταν μια συνειδητή επιλογή, προκειμένου να τονιστεί ο ήπιος οικογενειακός χαρακτήρας των μοντέλων και το γεγονός ότι είχαν σχεδιαστεί για να διασχίζουν ομαλά τους αμερικανικούς αυτοκινητοδρόμους, αποσκοπώντας στη μέγιστη δυνατή άνεση κυρίως, παρά στις επιδόσεις, και ότι κανένα δεν απευθυνόταν σε κοινό που ενδεχομένως «θα το έφτανε στην κόκκινη ζώνη».

Μετά τα μέσα του 2005, δεν έγινε καμία απολύτως αλλαγή στο μοντέλο μέχρι τη λήξη της παραγωγής του, τον Αύγουστο του 2011, προκαλώντας έτσι βάσιμες υποψίες στον Τύπο αυτοκινήτου και στο κοινό ότι «αφέθηκε στην τύχη του». Μοναδική εξαίρεση ήταν η τοποθέτηση στάνταρ συστήματος ελέγχου πίεσης των ελαστικών από την έναρξη της σεζόν του 2008, καθώς έγινε τότε υποχρεωτικό για όλα τα μοντέλα αμερικανικής κυκλοφορίας.

Τελική διακοπή Επεξεργασία

 
Lincoln Town Car του 2003 - 2007, στο Μέριλαντ ΗΠΑ, σε φωτογραφία τον Ιούνιο του 2007.
 
Lincoln Town Car τρίτης γενιάς του 2007, στο Ρότερνταμ, Ολλανδία, σε φωτογραφία τον Αύγουστο του 2018.
 
Lincoln Town Car τρίτης γενιάς, ταξί στη Γενεύη, Ελβετία, σε φωτογραφία τον Νοέμβριο του 2018.

Και στις 3 γενιές του, το Lincoln Town Car εξακολουθούσε να βασίζεται στην ίδια βασική πλατφόρμα Panther, που είχε εμφανιστεί το 1978 (σεζόν του 1979), με την εμπορική εισαγωγή του Ford LTD Crown Victoria. Ως αποτέλεσμα, τόσο το Town Car, όσο και τα Ford Crown Victoria και Mercury Grand Marquis που βασίζονταν στην ίδια πλατφόρμα, δυσκολεύονταν πλέον να ανταπεξέλθουν απέναντι στον ανταγωνισμό από τα νεότερα αντίπαλα μοντέλα με αυτοφερόμενα αμαξώματα. Το τελειωτικό χτύπημα ήρθε με την καθιέρωση νέων, αυστηρότερων προδιαγραφών ασφαλείας στις δοκιμές πρόσκρουσης, που είχε ανακοινωθεί ότι θα τεθούν σε εφαρμογή στη Βόρεια Αμερική από τη σεζόν του 2012. Ήδη από το 2009, η Ford αποφάσισε τελεσίδικα ότι το απαιτούμενο κόστος για τις αναβαθμίσεις που θα χρειαζόταν η πλατφόρμα Panther προκειμένου να ανταποκριθεί στα νέα στάνταρ παθητικής ασφάλειας, θα ήταν τέτοιο ώστε «δεν άξιζε τον κόπο».[18]

Αρχικά, το πρώτο από τα 3 μοντέλα που διακόπηκε, ήταν το Mercury Grand Marquis, που το τελευταίο του αντίτυπο, και ταυτόχρονα το τελευταίο αυτοκίνητο στην ιστορία της Mercury, παρήχθη στις 4 Ιανουαρίου 2011.

Το τελευταίο αντίτυπο του Lincoln Town Car, μετά από σχεδόν 14 έτη κατασκευής της τρίτης γενιάς του, κύλησε από τη γραμμή παραγωγής στις 29 Αυγούστου 2011, εντελώς «αθόρυβα» και μάλιστα χωρίς να γίνει τότε κάποια επίσημη εκδήλωση ή έστω δημόσια ανακοίνωση από την Ford.[19]

Η λήξη της παραγωγής και του συγγενικού Ford Crown Victoria, που έλαβε χώρα στις 15 Σεπτεμβρίου 2011,[20][21] σήμανε και το οριστικό τέλος της τελευταίας παραδοσιακής «χτιστής» πισωκίνητης πλατφόρμας τεράστιων διαστάσεων και μάλιστα χαρακτηρίστηκε τότε από τα Μέσα Ενημέρωσης και από τις σχετικές συζητήσεις στο Διαδίκτυο πλήθους οπαδών του συνόλου της αυτοκίνησης, ως «τέλος εποχής» («end of an era»). Στη συνέχεια, η Ford προώθησε τα συγγενικά μεταξύ τους Lincoln MKS (2008 - 2016) και Ford Taurus έκτης γενιάς (στην παραγωγή από τις 15 Ιουνίου 2009 έως τις 1 Μαρτίου 2019, όταν και διακόπηκε χωρίς διάδοχο[22]), ως τις διαδόχους ναυαρχίδες του ομίλου της Ford, στη θέση των Lincoln Town Car και Ford Crown Victoria αντίστοιχα. Και τα δύο, ωστόσο, ήταν μπροστοκίνητα, αν και προσέφεραν έξτρα 4-κίνηση, έχουν αυτοφερόμενο αμάξωμα, λίγο μικρότερων διαστάσεων, και έφεραν κινητήρες V6, αντί για τους παραδοσιακούς V8. Επίσης και ο διάδοχος του MKS, το Lincoln Continental 10ης γενιάς που εισήχθη στα τέλη του 2016, αποσύρθηκε από την παραγωγή στις 30 Οκτωβρίου 2020 χωρίς διάδοχο, αφήνοντας έτσι από τότε την Lincoln μόνο με SUV μοντέλα.

Πωλήσεις στις ΗΠΑ Επεξεργασία

 
Lincoln Town Car του 1990 - 1992.
 
Lincoln Town Car της σεζόν του 1995.

Οι χρονολογίες δίνονται σε ημερολογιακά έτη και όχι σε σεζόν (model years). Το αποκορύφωμα της απήχησης σημειώθηκε το 1988, όταν η παραγωγή και οι αντίστοιχες πωλήσεις στις ΗΠΑ ξεπέρασαν, για μοναδική φορά, τις 200 χιλιάδες αντίτυπα.

Έτος Πωλήσεις
1988 201.113
1989 128.533
1990 148.689
1991 ~125.000
1992 ~113.000
1993 ~117.000
1994 120.121
1995 92.673
1996 93.598
1997 92.297
1998 97.547
1999 84.629[23]
2000 81.399
2001 66.859[24]
2002 59.312[25]
2003 56.566
2004 51.908[26]
2005 47.122
2006 39.295[27]
2007 26.739
2008 15.653[28]
2009 11.375[29]
2010 11.264[30]
2011 9.460[31]
2012 1.001[32]

Ειδικότερα από την τρίτη γενιά του Town Car, έχουν πωληθεί συνολικά 660.129 αντίτυπα στις ΗΠΑ, ενώ συνολικά η δεύτερη και η τρίτη γενιά έχουν ξεπεράσει το 1,5 εκατομμύριο πωλήσεις.

Δείτε επίσης Επεξεργασία

Αναφορές Επεξεργασία

  1. ««Forbes, Lincoln Town Car review, 2006»». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Ιουνίου 2006. Ανακτήθηκε στις 2 Αυγούστου 2006. 
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 «Lincoln Town Car wins stay of execution». Spero News. 19 Σεπτεμβρίου 2006. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Φεβρουαρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 15 Ιουλίου 2010. 
  3. www.caranddriver.com/ 2000 Lincoln Town Car Cartier L: short take road test.
  4. «Forbes, best chauffeured cars». https://web.archive.org/web/20050313013507/http://www.forbes.com/billionaires/2005/03/10/cx_dl_0310feat_bill05.html/.
  5. ««Armored Town Car pricing»». Ανακτήθηκε στις 25 Μαρτίου 2007. 
  6. «Lincoln Town car portfolio 1987». Lincoln-Mercury division of the Ford Motor Company. Ανακτήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 2011. 
  7. «1981 Lincoln Town Car 2-Door data in automobile-catalog.com». 
  8. «1982 Lincoln Town Car 1st-gen. 4-Door». Automobile-catalog.com. Ανακτήθηκε στις 11 Φεβρουαρίου 2014. 
  9. «1986 Lincoln Town Car 1gen 4-Door specifications, performance data». Automobile-catalog.com. Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2013. 
  10. «1990 Lincoln Town Car 2gen 4-Door Sedan specifications, performance data». Automobile-catalog.com. Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2013. 
  11. «1996 Lincoln Town Car 2gen 4-Door Sedan specifications, performance data». Automobile-catalog.com. Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2013. 
  12. «Ford Offers Airbags For Passengers As Standard Equipment». apnewsarchive.com. 
  13. «2011 Town Car Specifications | View Interior, Exterior, Capacities, & Engine Specs». Lincoln.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις Ιανουαρίου 10, 2012. Ανακτήθηκε στις Δεκεμβρίου 31, 2011. 
  14. «1998 Lincoln Town Car 3gen 4-Door Sedan specifications, performance data». Automobile-catalog.com. Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2013. 
  15. 2004 Lincoln Town Car Ultimate data in automobile-catalog.com
  16. «2001 Lincoln Town Car 3gen L-Series specifications, performance data». Automobile-catalog.com. Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2013. 
  17. «2011 Lincoln Town Car 3gen L-Series specifications, performance data». Automobile-catalog.com. Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2013. 
  18. My Fox.com/ Last Ford Crown Victoria Rolls Off Line.
  19. ««Lincoln MotorCar News». Ανακτήθηκε στις 12 Ιανουαρίου 2012». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Νοεμβρίου 2006. Ανακτήθηκε στις 11 Ιανουαρίου 2012. 
  20. The Last Crown Vic Rolls (but Not as a New York Cab) The New York Times.com - September 15, 2011
  21. http://jalopnik.com/ The last Ford Crown Victoria ever built.
  22. «Ford Marks End of Taurus Production». Ford Motor Company Media. Ανακτήθηκε στις 3 Μαρτίου 2019. 
  23. «Ford Motor Company Sets New Full Year U.S. Sales Record». Theautochannel.com. Ανακτήθηκε στις 28 Απριλίου 2009. 
  24. «Ford Motor Company's December U.S. Sales Climb 8.2 Percent» (PDF). Ford Motor Company. Αρχειοθετήθηκε (PDF) από το πρωτότυπο στις 30 Απριλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 2 Μαρτίου 2012. 
  25. «Ford's F-Series Truck Caps 22nd Year in a Row as America's Best-Selling Vehicle With a December Sales Record». Theautochannel.com. 17 Νοεμβρίου 2004. Ανακτήθηκε στις 28 Απριλίου 2009. 
  26. «Ford Achieves First Car Sales Increase Since 1999». Theautochannel.com. 17 Νοεμβρίου 2004. Ανακτήθηκε στις 28 Απριλίου 2009. 
  27. «Ford Motor Company 2007 sales». 3 Ιανουαρίου 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Φεβρουαρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 2 Μαρτίου 2012. 
  28. «F-Series drives ford to higher market share for third consecutive month» (PDF). Ford Motor Company. 5 Ιανουαρίου 2009. Αρχειοθετήθηκε (PDF) από το πρωτότυπο στις 6 Φεβρουαρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 14 Μαΐου 2009. 
  29. «FORD CAPS 2009 WITH 33 PERCENT SALES INCREASE, FIRST FULL-YEAR MARKET SHARE GAIN SINCE 1995 | Ford Motor Company Newsroom». Media.ford.com. 5 Ιανουαρίου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Αυγούστου 2010. Ανακτήθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου 2010. 
  30. «Αρχειοθετημένο αντίγραφο» (PDF). Αρχειοθετήθηκε (PDF) από το πρωτότυπο στις 24 Ιανουαρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 24 Ιανουαρίου 2011. 
  31. «Αρχειοθετημένο αντίγραφο» (PDF). Αρχειοθετήθηκε (PDF) από το πρωτότυπο στις 31 Ιανουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 31 Ιανουαρίου 2012. 
  32. «Αρχειοθετημένο αντίγραφο» (PDF). Αρχειοθετήθηκε (PDF) από το πρωτότυπο στις 23 Ιανουαρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 2013. 

Βιβλιογραφία Επεξεργασία

  • Flammang, James M. & Kowalke, Ron: Standard Catalog of American Cars 1976–1999. Krause Publication, Iola 1999. ISBN 0-87341-755-0, p. 655-697.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία