Βικιπαίδεια

Εναλλακτική για τη Γερμανία

πολιτικό κόμμα στη Γερμανία

Η Εναλλακτική για τη Γερμανία (γερμ. Alternative für Deutschland, AfD) είναι εθνικιστικό[16] και αντιμεταναστευτικό[17] πολιτικό κόμμα στη Γερμανία. Το κόμμα ιδρύθηκε το 2014 από τον Μπερντ Λούκε, καθηγητή Οικονομικών του Πανεπιστημίου του Αμβούργου, προσελκύοντας τους απογοητευμένους των παραδοσιακών πολιτικών κομμάτων και κυρίως της Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης. Συμπρόεδροι του κόμματος είναι οι Άλις Βάιντελ και Τίνο Κρούπαλα.

Εναλλακτική για τη Γερμανία
Alternative für Deutschland
ΠρόεδροςΆλις Βάιντελ
Τίνο Κρούπαλα
Ίδρυση6 Φεβρουαρίου 2013
ΈδραΒερολίνο
ΙδεολογίαΕθνικισμός[1][2][α]
Εθνικός συντηρητισμός[4]
Αντιμετανάστευση[5]
Οικονομικός φιλελευθερισμός[6]
Οικονομικός εθνικισμός[7]
Ευρωσκεπτικισμός[8]
Συντηρητισμός[9]
Αντι-Ισλαμ[10][11]
Προνοιακός σωβινισμός[12]
Άρνηση κλιματικής αλλαγής[13]
Πολιτικό φάσμαΑκροδεξιά[14]
Ριζοσπαστική δεξιά[15]
Ευρωπαϊκή προσχώρησηΕυρώπη των Κυρίαρχων Εθνών
Ομάδα Ευρωπαϊκού ΚοινοβουλίουΕυρώπη των Κυρίαρχων Εθνών
Χρώματα     Γαλανό
     Ερυθρό
Μπούντεσταγκ
152 / 630
Μπουντεσράτ
12 / 69
Kοινοβούλια Ομόσπονδων Κρατιδίων
228 / 1.900
Πρόεδροι κρατιδίων
0 / 16
Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο
15 / 96
Ιστότοπος
www.afd.de
Πολιτικό σύστημα Γερμανίας
Πολιτικά κόμματα
Εκλογές

Η AfD περιγράφεται ως ακροδεξιά[18] ως προς την τοποθέτηση της στο πολιτικό φάσμα, με ριζοσπαστική δεξιά πολιτική[β][19], καθώς και υπερσυντηρητισμό[9]. Αν και διαθέτει πολιτικό πρόγραμμα όμοιο με τα υπόλοιπα μεγάλα εθνικιστικά κόμματα της Ευρώπης, επιπροσθέτως έχει κατηγορηθεί πολλάκις για συνεργασία με την εξτρεμιστική δεξιά (συχνά νεοναζιστικών καταβολών).[20][21] Κατηγορείται επίσης συχνά για έντονα λαϊκιστική ρητορική.[22]

Το κόμμα διαθέτει 77/736 βουλευτές στην Μπούντεσταγκ (5η δύναμη), ενώ εξέλεξε 15 ευρωβουλευτές από τους 69 της Γερμανίας (2η δύναμη). Η AfD συνδέεται και με το δεξιό think tank «Ίδρυμα Ντεζιντέριους Έρασμος» (Desiderius-Erasmus-Stiftung).[23]

Πολιτικό πρόγραμμα

Επεξεργασία

Στο ιδρυτικό συνέδριο του κόμματος στις 14 Απριλίου 2013, η AfD ενέκρινε το πρώτο της πρώτο εκλογικό πρόγραμμα.[24] Το 2014 ακολούθησαν πολιτικές κατευθυντήριες γραμμές, αργότερα στρατηγικά έγγραφα και ψηφίσματα, μεταξύ άλλων για τη σκλήρυνση του νόμου περί ασύλου[25], η πολιτική για το ευρώ, περί αλλοδαπών και ισλαμισμού και το δίκαιο περί όπλων.[26]

Στις αρχές Μαΐου 2016, η AfD ενέκρινε, στο συνέδριο μελών στο Στουτγκάρδη, το θεμελιώδες πρόγραμμά της, βασισμένο σε ένα σχέδιο που δημιουργήθηκε σε ομάδες εργασίας με τη συμμετοχή περίπου 1000 μελών.[27] Σε ένα συνέδριο του κόμματος το 2019 επρόκειτο να επεκταθεί, μεταξύ άλλων, ως προς την κοινωνική πολιτική.[28] Λόγω σημαντικών διαφωνιών – ιδίως όσον αφορά το ζήτημα της σύνταξης γήρατος – το λεγόμενο «κοινωνικό συνέδριο» αναβλήθηκε για τον Απρίλιο του 2020.[29]

Ευρωπαϊκή Πολιτική

Επεξεργασία
 
Αφίσα της AfD στις Βουλευτικές εκλογές Γερμανίας 2013 με σχόλιο για την πολιτική του ευρώ και της νομισματικής ένωσης

Στο θεμελιώδες πρόγραμμα του 2016, το κόμμα απορρίπτει την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) ως πολιτική ένωση, υποστηρίζοντας μόνο μία οικονομική κοινότητα παρόμοια με την προκάτοχό της, την ΕΟΚ. Αργότερα, το κόμμα θα ταχθεί κατά του ευρώ, αλλά υπέρ της Ευρωπαϊκής Ένωσης.[30][31][32] Το ευρώ χαρακτηρίζεται ως πείραμα που πρέπει να τερματιστεί, ενώ σχετικά με την παραμονή στη Ευρωζώνη, το κόμμα επιθυμεί δημοψήφισμα.[25] Το κεντρικό επιχείρημα του κόμματος είναι ότι το ευρώ είναι ένα αποτυχημένο νόμισμα κάνοντας χώρες με λιγότερο ανταγωνιστικές οικονομίες πιο φτωχές και καταστρέφοντας χώρες με ανταγωνιστικές οικονομίες[33].

Μερικοί εκπρόσωποι ζητούν, κατ’ αντιστοιχία με την αποχώρηση του Ηνωμένου Βασιλείου από την ΕΕ, την έξοδο της Γερμανίας από την Ένωση (Dexit). Επίσημα και από την ηγεσία του κόμματος, μία έξοδος εξετάζεται ως τελευταία επιλογή, για την περίπτωση που δεν υπάρξουν βασικές μεταρρυθμίσεις στην ΕΕ.[34] Στο εκλογικό πρόγραμμα για τις Βουλευτικές εκλογές στη Γερμανία 2025 η απαίτηση για ένα Dexit δεν παρουσιάζεται πλέον.[35] Λόγω της «ανεπαρκούς νομιμοποίησης» της ΕΕ, η AfD ζητά την επαναφορά σε εθνικό επίπεδο διαφόρων πολιτικών αρμοδιοτήτων.[36] Απορρίπτει τη συγκρότηση κοινής ευθύνης στη ζώνη του ευρώ.[37]

Χρηματοοικονομική και οικονομική πολιτική

Επεξεργασία

Η AfD υποστηρίζει μια οικονομικά φιλελεύθερη πολιτική. Το κόμμα επιδιώκει τη μείωση της παρέμβασης του κράτους στις αγορές και την αύξηση της ισχύος των αγορών, προτείνοντας τη μείωση του κοινωνικού κράτους.[38] Παρόλα αυτά, έρευνες έχουν παρουσιάσει και μία εκδοχή σύμφωνα με την οποία το κόμμα δεν έχει καθαρά κεφαλαιοκρατική στάση και ότι παρουσιάσει ισορροπημένες θέσεις αναφορικά με ζητήματα όπως ο κοινωνικός προστατευτισμός προνοιακός σωβινισμός.[39] Επίσης το κόμμα περιγράφεται ως οικονομικά εθνικιστικό[40].

Η AfD υποστηρίζει μια πολιτική λιτότητας και τη διατήρηση του φρένου χρέους. Για το κόμμα, η αποπληρωμή των κρατικών χρεών έχει προτεραιότητα έναντι των επενδύσεων. Απορρίπτει ειδικά τις επενδύσεις για απανθρακοποίηση της οικονομίας.[41][42] Θέλει να προωθήσει τις ψηφιακές τεχνολογίες σε εθνικό επίπεδο, π.χ. με εθνική χρηματοδότηση έρευνας για την τεχνητή νοημοσύνη. Ωστόσο, στο εκλογικό πρόγραμμα του κόμματος για τις βουλευτικές εκλογές 2021, απουσιάζουν σαφή οικονομικά σχέδια για την προώθηση καινοτόμων τεχνολογιών για το κλίμα.[43] Στον κόσμο της επιχειρηματικότητας, η AfD θεωρείται αρνητικός παράγοντας για την προσέλκυση ειδικών εργαζομένων από το εξωτερικό.[44]

Στο φορολογικό δίκαιο η AfD προτείνει μοντέλο βασισμένο στις προτάσεις του Πωλ Κίρκοφ και προτείνει να μειωθούν οι φόροι ιδιαίτερα για υψηλά εισοδήματα. Αυτό το μοντέλο προβλέπει έναν μέγιστο φορολογικό συντελεστή 25% αντί του σημερινού 45%, κάτι που θα οδηγούσε σε σημαντικά χαμηλότερα κρατικά έσοδα.[37] Προτείνεται επίσης κατάργηση του φόρου κληρονομιάς και επανεξέταση του εμπορικού φόρου.[25] Απορρίπτει επίσης την φορολογία μεγάλης περιουσίας και κατάργηση του κοινωνικού φόρου που πληρώνουν οι μεγαλοεισοδηματίες.[45]

Μία ανάλυση του εκλογικού προγράμματος για τις βουλευτικές εκλογές 2025, που πραγματοποιήθηκε από το Κέντρο Ευρωπαϊκών Οικονομικών Ερευνών (Zentrum für Europäische Wirtschaftsforschung) στο Μάνχαϊμ, κατέδειξε ότι για μια τετραμελή οικογένεια με χαμηλό εισόδημα, οι προτάσεις της AfD θα μείωναν το ετήσιο εισόδημα κατά 440 ευρώ, ενώ μία οικογένεια με ακαθάριστο ετήσιο εισόδημα 180.000 ευρώ θα κέρδιζε 19.190 ευρώ ετησίως.[46][47]

Η Άλις Βάιντελ δήλωσε ότι θα καλωσόριζε τη συμμετοχή «επιτυχημένων επιχειρηματιών», όπως οι Ίλον Μασκ, Πίτερ Τιλ ή Τέο Μιούλερ «με την τεχνογνωσία τους» σε μια κυβέρνηση.[48]

Εξωτερική πολιτική και πολιτική άμυνας

Επεξεργασία

Πέραν της ευρωπαϊκής πολιτικής, το πρόγραμμα της AfD για την εξωτερική πολιτική παραμένει αποσπασματικό. Υπάρχουν ορισμένες αποφάσεις και ψηφίσματα, μεταξύ των οποίων για το ζήτημα της Συρίας.[49] Η AfD απορρίπτει τις οικονομικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας, αλλά εγκρίνει κυρώσεις κατά υπευθύνων και υποστηρικτών της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία.[50]

Στο πλαίσιο της αμυντικής πολιτικής, η AfD παρουσίασε το 2019 ένα σχέδιο για την «αποκατάσταση της ομοσπονδιακής άμυνας», μέσω της επαναφοράς της στρατιωτικής θητείας, της εμπλοκής στο εσωτερικό και στα σύνορα, καθώς και της έμφασης στην εδαφική και συμμαχική άμυνα. Επιπλέον, ζητά τη δημιουργία ενός γερμανικού Γενικού Επιτελείου, ενός αυτόνομου στρατοδικείου και νέων κατευθυντηρίων για την παράδοση (Traditionserlass).[51]

Πολιτική για το περιβάλλον και το κλίμα

Επεξεργασία

Οι θέσεις της AfD βασίζονται σε γενική άρνηση της ανθρωπογενούς κλιματικής αλλαγής,[52][53] η οποία από το 2016 καταγράφεται στο θεμελιώδες πρόγραμμά της.[53] Στο εκλογικό πρόγραμμα της AfD για τις ευρωεκλογές του 2014, η επιστημονική έρευνα για την κλιματική αλλαγή χαρακτηριζόταν ακόμα «αβέβαιη».[54] Η μείωση του CO2 και τα διεθνή σύμφωνα για το κλίμα δεν απορρίπτονταν τότε εντελώς. Στο θεμελιώδες πρόγραμμα του 2016, η AfD επιτίθεται πλήρως στην πολιτική προστασίας του κλίματος.[55] Η πολιτική αυτή στηρίζεται, κατά την AfD, σε υποθετικά μοντέλα που βασίζονται σε προσομοιώσεις του IPCC·[56] Η AfD υποστηρίζει ότι από τα τέλη της δεκαετίας του 1990 δεν έχει υπάρξει καμία αύξηση της θερμοκρασίας, θέση που έχει διαψευσθεί από τα νέα ρεκόρ θερμοκρασίας μετά το 2014.[57] Το CO2 δεν θεωρείται ρύπος αλλά «αναγκαίο συστατικό της ζωής».[56] Τα νομοθετήματα για την προώθηση της ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές και τα μέτρα εξοικονόμησης ενέργειας πρέπει, σύμφωνα με την AfD, να καταργηθούν χωρίς αντικατάσταση, ενώ η λειτουργία των πυρηνικών σταθμών να παραταθεί.[58] Στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο η AfD καταψήφισε όλες τις προτάσεις για την προστασία του κλίματος μετά τη Συμφωνία του Παρισιού (Δεκέμβριος 2015).[52] Ο Αλεξάντερ Γκάουλαντ ανέφερε τον Σεπτέμβριο του 2019 ότι η κριτική της AfD στα μέτρα προστασίας του κλίματος, μαζί με τα θέματα του ευρώ και της μετανάστευσης, είναι το τρίτο κεντρικό θέμα του κόμματος.[59] Στο πρόγραμμα για τις ευρωεκλογές 2019 αναφέρει το κόμμα ότι το κλίμα αλλάζει «φυσικά, από τότε που υπάρχει η Γη». Δεν υπάρχει «σταθερό κλίμα για μεγάλες χρονικές περιόδους». Αμφισβητεί «για σοβαρούς λόγους» ότι ο άνθρωπος επηρεάζει σημαντικά την πρόσφατη κλιματική αλλαγή.[60]

Η ενεργειακή πολιτική της AfD σχεδιάστηκε από τον «Ομοσπονδιακή Επιτροπή Ενεργειακής Πολιτικής» με τη συνδρομή μελών του φορέα λόμπι «Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο για το Κλίμα και την Ενέργεια», που αρνείται την ανθρωπογενή υπερθέρμανση.[61]

Η AfD βλέπει την ενεργειακή μετάβαση ως απειλή για την ασφάλεια εφοδιασμού με ενέργεια. Αναφέρεται συχνά στον κίνδυνο διακοπών ρεύματος. Επομένως, ζητά τη συνέχιση της χρήσης του άνθρακα καθώς και της πυρηνικής ενέργειας.[53] Ο τερματισμός της πυρηνικής ενέργειας θεωρείται ότι πρέπει να αναθεωρηθεί και να διεξαχθεί εκτενής έρευνα στις περιοχές της πυρηνικής ενέργειας και πυρηνικών αντιδραστήρων. Επίσης, η AfD υποστηρίζει ότι ο λιγνίτης αποτελεί τον μοναδικό εγχώριο «βασικό» ενεργειακό πόρο για την ασφάλεια και ανεξαρτησία της Γερμανίας σε ό,τι αφορά την ενέργεια.[53] Συνεπώς, απορρίπτει τον τερματισμό της χρήσης του άνθρακα.[62] Επίσης ζητά έρευνα σχετικά με την υδραυλική θραύση[63] και απορρίπτει έναν φόρο CO2.[64] Σε ένα πρόγραμμα με 10 σημεία που παρουσίασε η AfD στις αρχές Σεπτεμβρίου 2023, υπόσχεται, αν αναλάβει τη διακυβέρνηση, την «άμεση επιδιόρθωση και θέση σε λειτουργία» των κατεστραμμένων αγωγών φυσικού αερίου Nord Stream 1 και 2, καθώς και την ακύρωση του απαγορευτικού για τους κινητήρες εσωτερικής καύσης.[65]

Το 2019 η AfD εξέδωσε ψήφισμα για την καταπολέμηση των «εισβαλόντων ειδών» (εισαγόμενα είδη χλωρίδας και πανίδας), επειδή αυτά θέτουν σε κίνδυνο την εγχώρια χλωρίδα και πανίδα. Ο πληθυσμός των λύκων στη Γερμανία θα πρέπει σύμφωνα με την AfD να ελέγχεται «ορθολογικά».[66]

Στο εκλογικό πρόγραμμα για τις εκλογές του 2021, η AfD αναφέρει ότι ο «στόχος της ομοσπονδιακής κυβέρνησης να μειώσει πρακτικά στο μηδέν τις εκπομπές CO2» οδηγεί σε έναν «ριζικό μετασχηματισμό της βιομηχανίας και της κοινωνίας και κάνει λόγο για «Great Reset».[67]

Οικογενειακή πολιτική και πολιτική φύλου και ΛΟΑΤΚΙ+

Επεξεργασία

Η AfD διατηρεί συντηρητικές θέσεις στις πολιτικές φύλου και απορρίπτει τα τελευταία κύματα φεμινισμού.[68] Αυτή η στάση βασίζεται, μεταξύ άλλων, σε χριστιανο-συντηρητικές (περιγράφονται και ως φονταμενταλιστικές) και εθνοκεντρικές ιδέες. Αντιμετωπίζει το ζήτημα της δημογραφικής εξέλιξης ως σημαντικό. Θεωρεί την παραδοσιακή πυρηνική οικογένεια ως κεντρικό μοντέλο και απορρίπτει τις ποσοστώσεις γυναικών και τη φερόμενη αμφισβήτηση της ταυτότητας φύλου.[69] Τραβά την προσοχή με συνθήματα όπως «Σταματήστε την τρέλα του φύλου».[70] Οι κοινοβουλευτικές ομάδες σε ομόσπονδα κρατίδια το 2016, στην «Διακήρυξη του Μαγδεμβούργου», ζήτησαν τη διακοπή της «σεξουαλικής εκπαίδευσης» σε νηπιαγωγεία και δημοτικά σχολεία και κυρίως ενημέρωσης σχετικά με τη σεξουαλική πολυμορφία.[71] Μέρος του κινήματος που υποστηρίζει την κατάργηση των αμβλώσεων, βρίσκει εδώ έδαφος κυρίως στα νότια ομόσπονδα κρατίδια της Γερμανίας.[72]

Σε ψήφισμα του 2016 το κόμμα ζητά την κατάργηση της «γλωσσικής ευαισθησίας στο φύλο» και την επιστροφή στο αρσενικό όταν πρόκειται για καθολικές αναφορές, καθώς και την αποφυγή όλων των γλωσσικών εκφάνσεων της ιδεολογίας του φύλου (μετοχικά τερτίπια, αχρείαστες διπλές αναφορές σε αρσενικό-θηλυκό κλπ.)».[73]

Η AfD διακατέχεται από «ομοεθνικισμό» υποστηρίζοντας ότι τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων απειλούνται από τους μετανάστες και τους μουσουλμάνους, ενώ ταυτόχρονα απορρίπτει τα απαιτούμενα ως δικαιώματα από την ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα.[74][75] Αίσθηση αποτελεί ότι σε αντίθεση με τα παραπάνω καθώς και με το γεγονός ότι το κόμμα χαρακτηρίζεται από τα γερμανικά ΜΜΕ ως «ομοφοβικό» η συμπρόεδρος του κόμματος Άλις Βάιντελ είναι ανοιχτά ομοφυλόφιλη[76], ενώ σε δημοσκόπηση για τις ομοσπονδιακές εκλογές του 2025 η AfD ήταν πρώτη μεταξύ της γερμανικής γκέι κοινότητας[77].

Εργασιακή πολιτική

Επεξεργασία

Η AfD θεωρεί πως η πολιτική για την εργασία αφορά τα κράτη-μέλη της ΕΕ ξεχωριστά. Από το 2016 υποστηρίζει τη διατήρηση του κατώτατου μισθού, χωρίς όμως να προσδιορίζει ποιο θα πρέπει να είναι το ύψος του.[25] Παράλληλα, απορρίπτει κάθε περαιτέρω αύξηση του. Μέλη της ηγεσίας, όπως ο πρώην πρόεδρος Γιοργκ Μάουτεν, έχουν εκφραστεί αρνητικά, προτείνοντας αντί αυτού κρατική επιδότηση μέσω των φόρων.[78] Στο πρόγραμμα των ευρωεκλογών 2014 η AfD απέρριπτε τον γενικό κατώτατο μισθό, θεωρώντας τον αναποτελεσματικό και ότι θέτει σε κίνδυνο θέσεις εργασίας.[79]

Παρά την έλλειψη εξειδικευμένου προσωπικού στη Γερμανία, το κόμμα τάσσεται υπέρ ενός αυστηρού περιορισμού της μετανάστευσης. Η προσέλκυση ειδικευμένων εργαζομένων θα πρέπει να εστιάζεται κατά προτίμηση σε πολιτισμικά συγγενείς ευρωπαϊκές χώρες. Οι πρόσφυγες θα πρέπει να προετοιμάζονται κυρίως για την επιστροφή στην πατρίδα τους, αντί να ενσωματώνονται στη γερμανική αγορά εργασίας. Παράλληλα, σε τοπικό επίπεδο, η AfD (π.χ. στο πρόγραμμα για τις κρατιδιακές εκλογές της Έσσης) υποστηρίζει οικονομικά κίνητρα για την αύξηση της γεννητικότητας – ωστόσο, αυτά τα μέτρα δεν θα είχαν αποτέλεσμα πριν περάσουν περίπου 20 χρόνια.[80]

Όσον αφορά το τέλος αντιστάθμισης για άτομα με βαριά αναπηρία, το κόμμα υποστηρίζει ένα ευέλικτο σύστημα χωρίς σταθερά νομοθετημένα επίπεδα και επιδιώκει αντιπληρωμές σε εργοδότες.[81] Στη σχετική ψηφοφορία στη βουλή για την τωρινή ρύθμιση, η κοινοβουλευτική ομάδα της AfD απείχε.[82]

Κοινωνική πολιτική

Επεξεργασία

Η AfD θεωρεί πως η κοινωνική πολιτική πρέπει να επανέλθει σε εθνικό επίπεδο. Στο «κοινωνικό συνέδριο» του 2020 εγκρίθηκε πρόγραμμα κοινωνικής πολιτικής, με εφτά διαφορετικές προτάσεις.[83]

Μεταξύ όλων των κομμάτων της ομοσπονδιακής βουλής, η AfD υποστηρίζει τις πιο δραστικές περικοπές στις κοινωνικές παροχές.[45] Για παράδειγμα, στον νόμο για την επιδοματική πολιτική, ζητά να περιοριστεί στους έξι μήνες και οι μακροχρόνια άνεργοι να υποχρεωθούν σε «κοινοτική εργασία». Επίσης εναντιώνεται σε αυστηρότερη προστασία ενοικιαστών.[45][84]

Σχετικά με τις συντάξεις, η πρόταση της AfD με τον Μπγιορν Χόκε (επικεφαλής AfD Θουριγγίας), προτείνει τη διατήρηση του ορίου ασφαλιστικών εισφορών. Σύμφωνα με το βασικό κείμενο για την ασφάλιση γήρατος, η AfD προτείνει την κατάργηση του σταθερού ηλικιακού ορίου σύνταξης και τη χορήγηση σύνταξης μετά από 45 έτη εισφορών. Ο Γιοργκ Μάουτεν είχε παρουσιάσει άλλο σχέδιο, όπου η δημόσια σύνταξη θα καταργούνταν και θα αντικαθίστατο από κρατική βασική σύνταξη λίγο πάνω από το ελάχιστο επίπεδο διαβίωσης.[83] Στο συνέδριο του 2020, εγκρίθηκε ο βασικός σχεδιασμός με ευέλικτη συνταξιοδότηση και ενίσχυση χαμηλόμισθων, καθώς και μεγαλύτερα οφέλη για οικογένειες με παιδιά και υποχρεωτική ένταξη αυτοαπασχολουμένων και πολιτικών στη νόμιμη συνταξιοδότηση[85]. Προτείνει τη χρηματοδότηση μέσω φόρων, ελπίζοντας η αύξηση της γεννητικότητας να αντιμετωπίσει τα δημογραφικά προβλήματα χωρίς μετανάστευση.[86] Παράλληλα προωθεί την ενίσχυση της ιδιωτικής αποταμίευσης, θεωρώντας ότι οι υπάρχουσες μορφές πρέπει να αντικατασταθούν από πιο ευέλικτα, λιγότερο γραφειοκρατικά συστήματα.[86] Οι προτάσεις για «κοινοτική εργασία» ή αρνητικό φόρο εισοδήματος και άλλες μορφές βασικού εισοδήματος, που είχε παρουσιάσει ο Μάουτεν, απορρίφθηκαν.[85]

Σχετικά με την ένταξη των παιδιών με αναπηρίες σε κανονικά σχολεία, το κόμμα απορρίπτει την ενιαία εκπαίδευση, ζητώντας την επιστροφή στα ειδικά σχολεία. Ο Μπγιορν Χόκε χαρακτήρισε την εκπαίδευση χωρίς αποκλεισμούς ως «ιδεολογικό έργο» και ζητά να τερματιστεί, όπως αναγράφεται και στο γενικό πρόγραμμα του κόμματος.[87]

Μεταναστευτική πολιτική και πολιτική ασύλου

Επεξεργασία
 
Προεκλογική αφίσα της AfD για τις Ευρωεκλογές 2024 με σύνθημα για τη μεταναστευτική πολιτική

Στο πρώτο του εκλογικό μανιφέστο, που εγκρίθηκε στη διάσκεψη του ιδρυτικού κόμματος το 2013, η AfD ζήτησε τόσο μια πιο γενναιόδωρη πολιτική ασύλου όσο και μια αυστηρότερη πολιτική μετανάστευσης.[88] Τα επόμενα χρόνια, το αίτημα περιορισμού της μετανάστευσης έγινε το κεντρικό ζήτημα του κόμματος. Ως απάντηση στην απότομη αύξηση του αριθμού των προσφύγων, η Ομοσπονδιακή Εκτελεστική Επιτροπή παρουσίασε ένα έγγραφο στρατηγικής για την πολιτική μετανάστευσης και ασύλου στις αρχές Σεπτεμβρίου 2015. Σε αυτήν, το κόμμα ζητά την επανεισαγωγή των ελέγχων στα γερμανικά σύνορα, μια 48ωρη διαδικασία ασύλου κοντά στα σύνορα και την κατάργηση του λεγόμενου «χαρτζιλίκου» για τους αιτούντες άσυλο. Επιπλέον, άτομα από χώρες που έχουν ταξινομηθεί ως ασφαλείς χώρες καταγωγής δεν θα πρέπει πλέον να επιτρέπεται να υποβάλλουν αίτηση για άσυλο.[89]

Τον Νοέμβριο του 2015, το ομοσπονδιακό συνέδριο του κόμματος ενέκρινε ψήφισμα με το οποίο το κόμμα ζήτησε να εξαρτηθεί το δικαίωμα του ασύλου στην ασφάλεια του κράτους και του πληθυσμού του, καθώς και τα ανώτατα όρια για την αποδοχή των προσφύγων και την κατάργηση της οικογενειακής επανένωσης.[90]

Το 2016, οι θέσεις σχετικά με τη μετανάστευση και την πολιτική των αλλοδαπών περιγράφηκαν ως ένα αμφίθυμο μείγμα συντηρητικής και νεοφιλελεύθερης αντίληψης[91]: Από τη μία πλευρά, τονίστηκε η σημασία της ελευθερίας εγκατάστασης, αλλά και της ελευθερίας μετακίνησης των εργαζομένων στην Ευρώπη[91]. Η μετανάστευση «ειδικευμένης» και «ολοκληρωτικής» σύμφωνα με το καναδικό μοντέλο είναι ευπρόσδεκτη[91]. Από την άλλη πλευρά, συνδέεται με «ομιλίες με ρατσιστική χροιά».[91] Το AfD απαιτεί «σακά κριτήρια» για τη μετανάστευση. «Η μετανάστευση στα γερμανικά κοινωνικά συστήματα» απορρίπτεται.[91] Μόνο όσοι πληρώνουν εισφορές κοινωνικής ασφάλισης μπορούν να επωφεληθούν από επιδόματα ανεργίας και τέκνων.[91] Ωστόσο, οι αιτούντες άσυλο θα πρέπει να έχουν το δικαίωμα να εργαστούν στη Γερμανία.[91]

Σύμφωνα με ανάλυση του Παρατηρητηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων τον Σεπτέμβριο του 2017, το προεκλογικό μανιφέστο του AfD ζητά μια πιο αυστηρή αλλαγή του Βασικού Νόμου στη μεταναστευτική πολιτική και θέλει να δει τη Σύμβαση της Γενεύης για το Καθεστώς των Προσφύγων να αναθεωρηθεί προκειμένου να την προσαρμόσει «στην απειλή για την Ευρώπη από τις πληθυσμιακές εκρήξεις και τις μεταναστευτικές ροές».[92]

Οι εκπρόσωποι του AfD εξέφρασαν επίσης ορισμένες πιο ακραίες θέσεις σχετικά με τη μεταναστευτική πολιτική: Σε ένα βιβλίο του 2018, ο Μγιορν Χόκε ζήτησε να εκκαθαριστεί η Γερμανία από ανθρώπους που είναι «πολιτιστικά αλλότριοι». Αυτό απαιτεί μία μεγάλης κλίμακας πολιτική και πιθανότατα δεν θα ήταν σε θέση να αποφύγει μια πολιτική «σκληρότητας».[93] Το 2024, ο Ρενέ Σπρίνγκερ, μέλος της Μπουντεστάγκ, σχολίασε το ζήτημα της μετανάστευσης μετά από μια συνάντηση δεξιών εξτρεμιστών στο Χ: «Θα επιστρέψουμε τους ξένους στην πατρίδα τους. εκατομμύρια φορές. Αυτό δεν είναι μυστικό σχέδιο. Αυτή είναι μια υπόσχεση.». Οι βουλευτές Στεφάν Πρότσκα, Γκερρίτ Χούι, Ρόγκερ Μπέκαμπ, Ματίας Χέλφερικ και ο βουλευτής στο κοινοβούλιο του Βραδεμβούργου Χανς-Χριστόφ Μπερντ, επιβεβαίωσαν επίσης αυτό το σχέδιο.[94][95][96][97]

Η κλίμακα του σχεδίου μετανάστευσης που συζητήθηκε επηρεάζει 16 έως 25 εκατομμύρια άτομα. Ο Χόκε δήλωσε σε ένα τραπέζι τον Δεκέμβριο του 2023: «Θα είμαστε σε θέση να ζήσουμε με 20, 30 τοις εκατό λιγότερους ανθρώπους στη Γερμανία χωρίς κανένα πρόβλημα».[98] Ο Μαξιμιλιάν Κραχ εξηγεί: «Προβλέπεται ότι θα είναι πάνω από 25 εκατομμύρια άνθρωποι στη Γερμανία, εκ των οποίων πάνω από 15 εκατομμύρια θα είναι Γερμανοί πολίτες. […] Η μετανάστευση όσων δεν επιθυμούν ή δεν μπορούν να ενσωματωθούν μπορεί να πετύχει σε μεγάλους αριθμούς μόνο εάν συνεργαστούν. Πρέπει να τεθούν τα κατάλληλα κίνητρα για να επιτευχθεί αυτό».[99]

Θέσεις για το Ισλάμ

Επεξεργασία

Το βασικό πρόγραμμα της AfD, που εγκρίθηκε το 2016, αναφέρει: «Το Ισλάμ δεν ανήκει στη Γερμανία, ειδικότερα, το κόμμα ζητά την απαγόρευση των τεμένων, του καλέσματος για προσευχή και των πέπλων που καλύπτουν τα πρόσωπα γυναικών». Η AfD δεν επιθυμεί να καλύπτονται τα πρόσωπα στις δημόσιες υπηρεσίες και επιθυμεί την απγόρευση σε μπούρκες ή νικάμπ στο κοινό. Η AfD δηλώνει ότι δεσμεύεται για την ελευθερία της θρησκείας, αλλά ότι αυτή η ελευθερία πρέπει να ασκείται σύμφωνα με το νόμο και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Οι μουσουλμάνοι που είναι νομοταγείς και ενσωματωμένοι θα πρέπει να θεωρούνται αποδεκτά μέλη της κοινωνίας σύμφωνα με το κόμμα. Οι διάφορες μουσουλμανικές ενώσεις που θα θεωρηθούν αντισυνταγματικές και θα πρέπει να απαγορευθούν να χτίζουν και να λειτουργούν τζαμιά, ενώ στηρίζει την απαγόρευση χρηματοδότησης από ισλαμικά κράτη ή ιδιώτες δωρητές. Επιπλέον, οι ιμάμηδες στη Γερμανία θα έπρεπε κατά το κόμμα να έχει εκπαιδευτεί στα γερμανικά πανεπιστήμια.[100] Στη Μπουντεστάγκ το 2018, η κοινοβουλευτική ομάδα της AfD ζήτησε από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση να λάβει «τα κατάλληλα μέτρα» κατά του φερόμενου ως παράνομου περιεχομένου του Κορανίου, χωρίς να διευκρινίσει τι ακριβώς εννοούσε και τι πρέπει να γίνει. Η πρόταση συζητήθηκε στο κοινοβούλιο στις 11 Οκτωβρίου 2018, κατά την οποία απορρίφθηκε ομόφωνα από όλες τις άλλες κοινοβουλευτικές ομάδες.[101][102]

Εκλογές και εκλογικά αποτελέσματα

Επεξεργασία

Το κόμμα συμμετείχε για πρώτη φορά στις ομοσπονδιακές εκλογές του 2013, όπου και έλαβε το 4,7% των ψήφων, ποσοστό οριακά μικρότερο από το 5% που απαιτείται για την εκπροσώπηση κάποιου κόμματος στην Μπούντεσταγκ.[103] Στις Ευρωεκλογές 2014 έλαβε το 7,1% των ψήφων και κέρδισε 7 από τις 96 έδρες που αντιστοιχούν στη Γερμανία στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ενώ οι ευρωβουλευτές του προσχώρησαν στην κοινοβουλευτική ομάδα των Ευρωπαίων Συντηρητικών και Μεταρρυθμιστών.[104] Ακόμα, η Εναλλακτική για τη Γερμανία εκπροσωπείται και σε διάφορα κοινοβούλια κρατιδίων της Γερμανίας, έχοντας κερδίσει στις αντίστοιχες εκλογές το 9,7% των ψήφων στη Σαξονία, το 12,2% των ψήφων στο Βρανδεμβούργο, το 10,6% των ψήφων στη Θουριγγία, το 6,1% των ψήφων στο Αμβούργο και το 5,5% στη Βρέμη.[105]

Στις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2017 ήταν τρίτο κόμμα σε εθνικό επίπεδο. Στο κρατίδιο της Σαξονίας αναδείχτηκε πρώτο κόμμα ξεπερνώντας το CDU της Άνγκελα Μέρκελ, συγκεντρώνοντας 27% έναντι 26,9% του CDU. Το ποσοστό αυτό είναι το υψηλότερο που κατέγραψε η AfD σε όλη τη γερμανική επικράτεια στις ομοσπονδιακές βουλευτικές εκλογές.[106]

Μπούντσταγκ

Επεξεργασία
Election Εκλογικές περιφέρειες Λίστα Κόμματος Seats Status
Ψήφοι % Ψήφοι %
2013[107] 810,915 1.9 (#8) 2,056,985 4.7 (#7)
0 / 631
 εξωκοινοβουλευτικό
2017[108][109] 5,316,095 11.5 (#3) 5,877,094 12.6 (#3)
94 / 709
 Αντιπολίτευση
2021[110] 4,699,926 10.2 (#4) 4,809,233 10.4 (#5)
83 / 735
 Αντιπολίτευση
 
Τα ποσοστά του κόμματος στις εκλογές του 2017, δείχνουν ότι έχει μεγαλύτερη δύναμη στην ανατολική Γερμανία, και μικρότερη στα βορειοδυτικά της χώρας και στα αστικά κέντρα.

Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο

Επεξεργασία
Election List leader Votes % Seats +/– EP Group
2014 Μπερντ Λούκε 2,070,014 7.05 (#5)
7 / 96
 New ECR
2019 Γιοργκ Μάουτεν 4,103,453 10.98 (#4)
11 / 96
   4 ID
2024 Μαξιμιλιάν Κραχ 6,324,008 15.89 (#2)
15 / 96
   4 ESN

Τοπικά κοινοβούλια (Landtage)

Επεξεργασία
Ομόσπονδο Κρατίδιο Εκλογές Ψήφοι % Έδρες Status
Βάδη-Βυρτεμβέργη 2021 473,309 9.7 (#5)
17 / 154
 Αντιπολίτευση
Βαυαρία 2023 1,999,924 14.6 (#3)
32 / 203
Βερολίνο 2023 137,810 9.1 (#5)
17 / 147
Βρανδεμβούργο 2024 438,811 29.23 (#2)
30 / 88
Βρέμη 2023 δεν συμμετείχε –
0 / 84
 Καμία έδρα
Αμβούργο 2020 211,327 5.3 (#5)
7 / 123
 Αντιπολίτευση
Έσση 2023 518,674 18.4 (#2)
28 / 133
Κάτω Σαξονία 2022 396,839 11.0 (#4)
18 / 146
Μεκλεμβούργο-Δυτική Πομερανία 2021 152,747 16.7 (#2)
14 / 79
Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία 2022 388,768 5.4 (#5)
12 / 195
Ρηνανία-Παλατινάτο 2021 160,273 8.3 (#4)
09 / 101
Σααρλάνδη 2022 25,718 5.7 (#3)
03 / 51
Σαξονία 2024 719,274 30.6 (#2)
40 / 120
Σαξονία-Ανχάλτ 2021 221,487 20.8 (#2)
23 / 97
Σλέσβιχ-Χόλσταϊν 2022 61,169 4.4 (#6)
0 / 69
 Καμία έδρα
Θουρινγγία 2024 396,704 32.8 (#1)
32 / 88
 Αντιπολίτευση

Σημειώσεις

Επεξεργασία
  1. ↑ Πηγές και βιβλιογραφία το αναφέρουν και ως υπερεθνικιστικό[3]
  2. ↑ η βιβλιογραφία, χρησιμοποιεί και τον όρο «λαϊκιστική δεξιά» για να περιγράψει την πολιτική της

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. ↑ «After migrants, German nationalist party takes aim at Islam». Yahoo News. 23 May 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2016-05-24. https://web.archive.org/web/20160524213027/https://www.yahoo.com/news/german-nationalist-party-takes-aim-islam-122311955.html. Ανακτήθηκε στις 2016-12-30. 
  2. ↑ «Germany's Nationalist Party Set for Gains as Three States Vote». Voice of America. 11 March 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2016-06-23. https://web.archive.org/web/20160623173439/http://www.voanews.com/content/germanys-nationalist-party-set-gains-three-states-vote/3231977.html. Ανακτήθηκε στις 2016-12-30. 
  3. ↑ Grillo, Francesco· Nanetti, Raffaella (2018). Democracy and growth in the twenty-first century: the diverging cases of China and Italy. Cham, Switzerland: Palgrave Macmillan. σελ. 116. ISBN 978-3-030-02013-2. 
  4. ↑ D'Ottavio, Gabriele· Saalfeld, Thomas (2015). Germany after the 2013 elections: breaking the mould of post-unification politics?. Farnham: Ashgate. σελ. 166-167. ISBN 978-1-4724-4439-4. 
  5. ↑ «Germany's populist AfD: from anti-euro to anti-migrant». france24.com. France 24. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 13 Μαρτίου 2016. 
  6. ↑
    • Muzergues, Thibault (2019). The great class shift: how new social class structures are redefining Western politics. New York: Routledge. ISBN 978-1-000-72743-2. Beyond economic liberalism, the AfD fosters rather more conservative core issues, such as traditional forms of morality and political authority. 
    • Close, Caroline, επιμ. (2019). Liberal parties in Europe. Party families in Europe. London New York, NY: Routledge, Taylor & Francis Group. σελ. 157. ISBN 978-1-351-24549-4. 
    • Bildung, Bundeszentrale für politische (2 Δεκεμβρίου 2022). «Die Organisation der AfD | Parteien in Deutschland». bpb.de (στα Γερμανικά). Ανακτήθηκε στις 16 Φεβρουαρίου 2025. 
  7. ↑ Sarmadi, Dario (16 Σεπτεμβρίου 2014). «Eurosceptic AfD wins double-digits in German regional elections». EurActiv. http://www.euractiv.com/sections/elections/eurosceptic-afd-wins-double-digits-german-regional-elections-308456. 
  8. ↑ Daniel, William T. (2015). Career behaviour and the European Parliament: all roads lead through Brussels? (1. Aufl έκδοση). Oxford: Oxford Univ. Press. ISBN 978-0-19-871640-2. 
  9. ↑ 9,0 9,1 «The Latest: Merkel's bloc comes 1st in German election». AP News (στα Αγγλικά). 25 Σεπτεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 24 Φεβρουαρίου 2024. 
  10. ↑ Ellyatt, Holly (25 Σεπτεμβρίου 2017). «Germany's far-right AfD party: 5 things you need to know». CNBC (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 24 Φεβρουαρίου 2024. 
  11. ↑ Lowe, Josh (24 Σεπτεμβρίου 2017). «Anti-Islam AfD Party Predicted Third Place In Germany». Newsweek (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 24 Φεβρουαρίου 2024. 
  12. ↑ * Jun, Uwe· Niedermayer, Oskar (2020). Die Parteien nach der Bundestagswahl 2017 Aktuelle Entwicklungen des Parteienwettbewerbs in Deutschland (1. Auflage 2020 έκδοση). Wiesbaden. ISBN 978-3-658-29771-8. 1225922157. 
  13. ↑ Götze, Annika Joeres, Susanne (12 Δεκεμβρίου 2018). «La menace climatosceptique pèse aussi sur l'Europe». Mediapart (στα Γαλλικά). Ανακτήθηκε στις 24 Φεβρουαρίου 2024. 
  14. ↑
  15. ↑
  16. ↑ Nicolaus Heinen, "Alternative für Deutschland: A German Eurosceptic movement?," Deutsche Bank, DB Research, German Policy Watch (March 4, 2013).
  17. ↑ Arzheimer, Kai; Berning, Carl C. (2019-08-01). «How the Alternative for Germany (AfD) and their voters veered to the radical right, 2013–2017». Electoral Studies 60: 102040. doi:10.1016/j.electstud.2019.04.004. ISSN 0261-3794. https://linkinghub.elsevier.com/retrieve/pii/S0261379418305158. 
  18. ↑
  19. ↑
  20. ↑ Σφάλμα αναφοράς: Σφάλμα παραπομπής: Λανθασμένο <ref>. Δεν υπάρχει κείμενο για τις παραπομπές με όνομα :4.
  21. ↑
  22. ↑ * Kim, Seongcheol (2017-10-24). «The populism of the Alternative for Germany (AfD): an extended Essex School perspective» (στα αγγλικά). Palgrave Communications 3 (1): 1–11. doi:10.1057/s41599-017-0008-1. ISSN 2055-1045. https://www.nature.com/articles/s41599-017-0008-1. 
  23. ↑ V, IDA e. «IDA e.V. - Desiderius-Erasmus-Stiftung». www.idaev.de (στα Γερμανικά). Ανακτήθηκε στις 22 Φεβρουαρίου 2025. 
  24. ↑ Alternative für Deutschland: Wahlprogramm – Parteitagsbeschluss vom 14.04.2013., 11 Μαΐου 2023
  25. ↑ 25,0 25,1 25,2 25,3 «Das hat der AfD-Parteitag beschlossen». Süddeutsche.de (στα Γερμανικά). 1 Μαΐου 2016. Ανακτήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 2025. 
  26. ↑ deutschlandfunkkultur.de (22 Ιανουαρίου 2015). «Neues Strategiepapier - Die AfD schwenkt nach rechts». Deutschlandfunk Kultur (στα Γερμανικά). Ανακτήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 2025. 
  27. ↑ «AfD-Ziele: Parteitag soll entscheiden – DW – 29.04.2016». dw.com (στα Γερμανικά). Ανακτήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 2025. 
  28. ↑ Nachrichten, Dresdner Neueste (30 Ιουνίου 2018). «AfD will Programmparteitag 2019 in Dresden». www.dnn.de (στα Γερμανικά). Ανακτήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 2025. 
  29. ↑ Jan Sternberg: AfD hält Sozialparteitag im April 2020 in Offenburg ab. Στο: Redaktionsnetzwerk Deutschland, 3 Δεκεμβρίου 2019, ανάκτηση 10 Μαρτίου 2020.
  30. ↑ Carla Bleiker "German party says 'no' to the euro, 'yes' to the EU" Deutsche Welle (March 11, 2013)
  31. ↑ Bojan Panceski Rebels desert Merkel to launch anti-euro front Αρχειοθετήθηκε 2013-09-27 στο Wayback Machine. The Sunday Times (March 17, 2013)
  32. ↑ Euroscepticism in Germany: Silent no more The Economist (March 22, 2013)
  33. ↑ Matthew Boesler, "Meet Bernd Lucke, the German professor who might be responsible for Europe's harsh new strategy" Business Insider (March 28, 2013)
  34. ↑ AfD-Parteitag streitet über „Dexit“. Zeit Online από 12 Ιανουαρίου 2019.
  35. ↑ tagesschau.de. «AfD-Bundesparteitag wählt Alice Weidel zur Kanzlerkandidatin». tagesschau.de (στα Γερμανικά). Ανακτήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 2025. 
  36. ↑ Marcel Lewandowsky: Die Verteidigung der Nation: Außen- und europapolitische Positionen der AfD im Spiegel des Rechtspopulismus. Στο: Alexander Häusler (εκδ.): Die Alternative für Deutschland. Programmatik, Entwicklung und politische Verortung. Wiesbaden 2016, σελ. 42/45.
  37. ↑ 37,0 37,1 «Parteiprogramm: Die konkreten Ziele der Alternative für Deutschland - WELT». DIE WELT (στα Γερμανικά). Ανακτήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 2025. 
  38. ↑ Simmerl, Georg (8 Φεβρουαρίου 2021). «Thomas Biebrichers „Politische Theorie des Neoliberalismus"». Süddeutsche.de (στα Γερμανικά). Ανακτήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 2025. 
  39. ↑ * Jun, Uwe· Niedermayer, Oskar (2020). Die Parteien nach der Bundestagswahl 2017 Aktuelle Entwicklungen des Parteienwettbewerbs in Deutschland (1. Auflage 2020 έκδοση). Wiesbaden. ISBN 978-3-658-29771-8. 1225922157. 
  40. ↑ Sarmadi, Dario (16 Σεπτεμβρίου 2014). «Eurosceptic AfD wins double-digits in German regional elections». EurActiv. http://www.euractiv.com/sections/elections/eurosceptic-afd-wins-double-digits-german-regional-elections-308456. 
  41. ↑ deutschlandfunk.de (21 Ιανουαρίου 2025). «Bundestagswahl 2025 – Wahlprogramme: Schuldenbremse und Haushalt». Deutschlandfunk (στα Γερμανικά). Ανακτήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 2025. 
  42. ↑ «Schuldenbremse: Wie positionieren sich die Parteien?». BR24 (στα Γερμανικά). 15 Ιανουαρίου 2025. Ανακτήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 2025. 
  43. ↑ «Handelsblatt». www.handelsblatt.com. Ανακτήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 2025. 
  44. ↑ «Handelsblatt». www.handelsblatt.com. Ανακτήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 2025. 
  45. ↑ 45,0 45,1 45,2 Fratzscher, Marcel (2023-09-01). «AfD-Wähler: Wer zum AfD-Milieu zählt, der sollte vor allem nicht die AfD wählen» (στα γερμανικά). Die Zeit. ISSN 0044-2070. https://www.zeit.de/wirtschaft/2023-08/afd-waehler-politik-paradox-ostdeutschland. Ανακτήθηκε στις 2025-02-17. 
  46. ↑ «Pressemitteilung: Wen die Parteien entlasten würden». zew.de (στα Γερμανικά). Ανακτήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 2025. 
  47. ↑ «Partei-Initiativen könnten den Haushalt mit bis zu 188 Milliarden Euro belasten». www.merkur.de (στα Γερμανικά). 17 Φεβρουαρίου 2025. Ανακτήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 2025. 
  48. ↑ Boddenberg, Sophia; dpa (2025-01-20). «AfD: Weidel spricht sich für Einbindung von Superreichen in Regierung aus» (στα γερμανικά). Die Zeit. ISSN 0044-2070. https://www.zeit.de/politik/deutschland/2025-01/alice-weidel-rtl-interview-superreiche-regierung. Ανακτήθηκε στις 2025-02-17. 
  49. ↑ Marcel Lewandowsky: Die Verteidigung der Nation: Außen- und europapolitische Positionen der AfD im Spiegel des Rechtspopulismus. Στο: Alexander Häusler (εκδ.): Die Alternative für Deutschland. Programmatik, Entwicklung und politische Verortung. Wiesbaden 2016, σελ. 39–41, 47–49.
  50. ↑ tagesschau.de. «Innenpolitik - aktuelle Nachrichten». tagesschau.de (στα Γερμανικά). Ανακτήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 2025. 
  51. ↑ «Papier zur Sicherheitspolitik: AfD will Wehrwillen stärken». FAZ.NET (στα Γερμανικά). 27 Ιουνίου 2019. Ανακτήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 2025. 
  52. ↑ 52,0 52,1 Gupta, Oliver Das (26 Φεβρουαρίου 2019). «Klimwandel - "Ich bin schon zuversichtlich"». Süddeutsche.de (στα Γερμανικά). Ανακτήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 2025. 
  53. ↑ 53,0 53,1 53,2 53,3 Küppers, Anne (2024-01-02). «‘Climate-Soviets,’ ‘Alarmism,’ and ‘Eco-Dictatorship’: The Framing of Climate Change Scepticism by the Populist Radical Right Alternative for Germany». German Politics 33 (1): 1–21. doi:10.1080/09644008.2022.2056596. ISSN 0964-4008. https://www.tandfonline.com/doi/full/10.1080/09644008.2022.2056596. 
  54. ↑ «Wayback Machine» (PDF). www.afd-havelland.de. Ανακτήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 2025. 
  55. ↑ Drach, Markus C. Schulte von (26 Φεβρουαρίου 2019). «AfD gehört zu größten Klimawandel-Skeptikern». Süddeutsche.de (στα Γερμανικά). Ανακτήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 2025. 
  56. ↑ 56,0 56,1 Madita Tiedgen: Lesch bekommt Hass-Mails nach AfD-Video – und hat verblüffenden Vorschlag www.merkur.de, 21 Δεκεμβρίου 2018.
  57. ↑ Michael E. Mann, Tom Toles: Der Tollhauseffekt. Wie die Leugnung des Klimawandels unseren Planeten bedroht, unsere Politik zerstört und uns in den Wahnsinn treibt. Erlangen 2018, σελ. 60–62.
  58. ↑ «Nach Programmparteitag: So radikal will die AfD Deutschland umbauen». FAZ.NET (στα Γερμανικά). 2 Μαΐου 2016. Ανακτήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 2025. 
  59. ↑ AfD will Widerstand gegen Klimaschutzpläne zu neuem Hauptthema machen. Στο: Die Zeit. 29 Σεπτεμβρίου 2019, ανακτήθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 2019.
  60. ↑ Zwischen Leugnung und Heimatschutz: Die AfD und das Klima www.mdr.de, 16 Ιουνίου 2023.
  61. ↑ Susanne Götze: Braun-grüner Wählerfang der AfD. Süddeutsche Zeitung, 10 Σεπτεμβρίου 2017.
  62. ↑ Wie die Parteien das Klima schützen wollen www.tagesschau.de, 12 Αυγούστου 2021.
  63. ↑ Fracking-Gas aus Deutschland? www.dw.com, 7 Νοεμβρίου 2022.
  64. ↑ Leersch, Hans-Jürgen. «AfD-Fraktion gegen CO2-Besteuerung». Deutscher Bundestag (στα Γερμανικά). Ανακτήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 2025. 
  65. ↑ Emanuel Zylla: AfD stellt Sofortprogramm vor – und setzt darin auf Gas aus Russland www.fr.de, 1 Σεπτεμβρίου 2023.
  66. ↑ Tim-Julian Schneider: Dresdener Erklärung vorgestellt: Die AfD und die Umwelt – ein überdehnter Spagat. zdf.de, 25 Ιουλίου 2019.
  67. ↑ Pia Lamberty, Katharina Nocun: “‚It´s a money industry, ok? It´s a hoax‘ – Verschwörungserzählungen im Kontext der Klimakrise.” Σε: Tobias Meilicke, Cornelius Strobel (Hrsg.): Aufgeheizt. Verschwörungserzählungen rund um die Klimakrise. Bundeszentrale für politische Bildung, Bonn 2023, σελ. 45–73, εδώ σελ. 64.
  68. ↑ «Aus Politik und Zeitgeschichte» (στα γερμανικά). Wikipedia. 2024-12-23. https://de.wikipedia.org/wiki/Aus_Politik_und_Zeitgeschichte. 
  69. ↑ Jasmin Siri: Geschlechterpolitische Positionen der Partei Alternative für Deutschland. Στο: Alexander Häusler (Hrsg.): Die Alternative für Deutschland. Programmatik, Entwicklung und politische Verortung. Wiesbaden 2016, σελ. 70–74.
  70. ↑ Jasmin Siri: Geschlechterpolitische Positionen der Partei Alternative für Deutschland. Στο: Alexander Häusler (Hrsg.): Die Alternative für Deutschland. Programmatik, Entwicklung und politische Verortung. Wiesbaden 2016, σελ. 75.
  71. ↑ Sexualkunde: Der ahnungslose Kampf der AfD gegen die Frühsexualisierung. Welt Online, 15 Νοεμβρίου 2016;
    „Magdeburger Erklärung“: Drei schwule AfD-Politiker unterstützen homofeindliche Kampfansage. queer.de, 16 Νοεμβρίου 2016;
    Sexualkunde-Unterricht: AfD hat was gegen Aufklärung über sexuelle Vielfalt. Zeit Online, 15 Νοεμβρίου 2016.
  72. ↑ Ulli Jentsch: Die „Lebensschutz“-Bewegung und die AfD. Nur ein Teil der Bewegung ergreift Partei. Στο: Alexander Häusler (Hrsg.): Die Alternative für Deutschland. Programmatik, Entwicklung und politische Verortung. Wiesbaden 2016, σελ. 106.
  73. ↑ Susanne Günther: Sprachwissenschaft und Geschlechterforschung: Übermittelt unsere Sprache ein androzentrisches Weltbild? Στο: Beate Kortendiek, Birgit Riegraf, Katja Sabisch (Hrsg.): Handbuch Interdisziplinäre Geschlechterforschung. Springer VS, Wiesbaden 2019, ISBN 978-3-658-12495-3, σελ. 578.
  74. ↑ Σφάλμα αναφοράς: Σφάλμα παραπομπής: Λανθασμένο <ref>. Δεν υπάρχει κείμενο για τις παραπομπές με όνομα Doerr 20.
  75. ↑ Hunklinger, Michael; Ajanović, Edma (2022-03-01). «Voting Right? Analyzing Electoral Homonationalism of LGBTIQ* Voters in Austria and Germany». Social Politics: International Studies in Gender, State & Society 29 (1): 24–49. doi:10.1093/sp/jxab014. ISSN 1072-4745. https://academic.oup.com/sp/article-abstract/29/1/24/6409965?redirectedFrom=fulltext. 
  76. ↑ «Από την Goldman Sachs στην ηγεσία του ομοφοβικού AfD, η ομοφυλόφιλη Αλις Βάιντελ». ΤΟ ΒΗΜΑ. 25 Σεπτεμβρίου 2017. 
  77. ↑ Newsroom (10 Φεβρουαρίου 2025). «Δημοσκόπηση: Πρωτιά AfD στην LGBTQ+ κοινότητα». Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (στα greek). Ανακτήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 2025. 
  78. ↑ «Wie sozial ist die AfD wirklich? | Heinrich-Böll-Stiftung». www.weiterdenken.de (στα Γερμανικά). Ανακτήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 2025. 
  79. ↑ Wahlprogramm zur Europawahl, 24 Μαρτίου 2014
  80. ↑ Faktencheck AfD: Rechte setzen sich für Normalbürger ein – und schaden genau diesen., Focus online, 1. Οκτωβρίου 2023
  81. ↑ DES. «AfD fordert Neuregelung der Ausgleichsabgabe». Deutscher Bundestag (στα Γερμανικά). Ανακτήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 2025. 
  82. ↑ tagesschau.de. «Betriebe ohne behinderte Beschäftigte sollen mehr zahlen». tagesschau.de (στα Γερμανικά). Ανακτήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 2025. 
  83. ↑ 83,0 83,1 AfD verschiebt Rentenparteitag auf 2020. Στο: Der Spiegel, 21 Ιουλίου 2019, ανάκτηση 17 Ιουλίου 2019.
  84. ↑ Faust, Luisa (2023-08-23). «DIW analysiert AfD-Wahlprogramm: AfD-Wäh­le­r schaden sich selbst» (στα γερμανικά). Die Tageszeitung: taz. ISSN 0931-9085. https://taz.de/DIW-analysiert-AfD-Wahlprogramm/!5951094/. Ανακτήθηκε στις 2025-02-17. 
  85. ↑ 85,0 85,1 AfD einigt sich auf ihr erstes Rentenkonzept. 26 Ιουλίου 2019
  86. ↑ 86,0 86,1 Versicherungsbote.de (30 Νοεμβρίου 2020). «AfD-Rentenkonzept setzt auf Steuerfinanzierung - Altersvorsorge - Versicherungsbote.de». www.versicherungsbote.de (στα Γερμανικά). Ανακτήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 2025. 
  87. ↑ AfD-Haltung zu Menschen mit Behinderungen in Schulen löst weitere Besorgnis aus www.deutschlandfunk.de, 12 Αυγούστου 2023
  88. ↑ «Gründungsparteitag der AfD: In Wut vereint». FAZ.NET (στα Γερμανικά). 14 Απριλίου 2013. Ανακτήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 2025. 
  89. ↑ dpa (7 Σεπτεμβρίου 2015). «Spiel mit dem Feuer - die AfD und die Asylpolitik | SHZ». shz.de (στα Γερμανικά). Ανακτήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 2025. 
  90. ↑ «Resolution zum Asylrecht: Niederlage für AfD-Bundesvorstand». FAZ.NET (στα Γερμανικά). 28 Νοεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 2025. 
  91. ↑ 91,0 91,1 91,2 91,3 91,4 91,5 91,6 Jonas Fedders: Die Wahlerfolge der „Alternative für Deutschland“ im Kontext rassistischer Hegemoniebestrebungen. In: Alexander Häusler (Hrsg.): Die Alternative für Deutschland. Programmatik, Entwicklung und politische Verortung. Wiesbaden 2016, σελ. 165-167 f.
  92. ↑ «Deutschland: Bei den Menschenrechten unterscheiden sich die Parteien | Human Rights Watch» (στα Γερμανικά). 20 Σεπτεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 2025. 
  93. ↑ Funke, Hajo (2019-10-24). «Rechtsextremismus: Höcke will den Bürgerkrieg» (στα γερμανικά). Die Zeit. ISSN 0044-2070. https://www.zeit.de/politik/deutschland/2019-10/rechtsextremismus-bjoern-hoecke-afd-fluegel-rechte-gewalt-faschismus. Ανακτήθηκε στις 2025-02-17. 
  94. ↑ «AfD-Vertreter bekräftigen Pläne für "Remigration"». ZDFheute (στα Γερμανικά). 11 Ιανουαρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 2025. 
  95. ↑ «Geheimtreffen von AfD und Neonazis zu Abschiebungen». ZDFheute (στα Γερμανικά). Ανακτήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 2025. 
  96. ↑ Gann, Mathis (2024-01-17). «Rechtes Geheimtreffen: Brandenburger AfD unterstützt Inhalte des rechtsextremen Treffens» (στα γερμανικά). Die Zeit. ISSN 0044-2070. https://www.zeit.de/politik/deutschland/2024-01/geheimtreffen-potsdam-brandenburger-afd-fraktion. Ανακτήθηκε στις 2025-02-17. 
  97. ↑ «Wie gefährdet ist unsere Demokratie?». www.rbb-online.de (στα Γερμανικά). Ανακτήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 2025. 
  98. ↑ NDR, Robert Bongen, Armin Ghassim, Sulaiman Tadmory. «Millionen Deutsche haben Angst vor Abschiebungen». tagesschau.de (στα Γερμανικά). Ανακτήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 2025. 
  99. ↑ «Millionen Deutsche sollen das Land verlassen: Der große Abschiebeplan der AfD». t-online (στα Γερμανικά). 13 Ιανουαρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 2025. 
  100. ↑ Jacobsen, Lenz (2016-05-01). «AfD-Parteitag: AfD spricht Islam Fähigkeit zur Aufklärung ab» (στα γερμανικά). Die Zeit. ISSN 0044-2070. https://www.zeit.de/politik/deutschland/2016-05/afd-parteitag-stuttgart-islam-parteiprogramm. Ανακτήθηκε στις 2025-02-17. 
  101. ↑ SPD-Abgeordneter zerreißt Anti-Islam-Antrag der AfD., Focus online, 11 Οκτωβρίου 2019
  102. ↑ Stoltenberg, Helmut. «Deutscher Bundestag - AfD-Antrag über Islam und Scharia erntet Wider­spruch übriger...». Deutscher Bundestag (στα Γερμανικά). Ανακτήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 2025.  soft hyphen character in |title= at position 69 (βοήθεια)
  103. ↑ «German Euroskeptic Party AFD Could Unravel After Election - SPIEGEL ONLINE». Spiegel.de. 25 Σεπτεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 27 Δεκεμβρίου 2013. 
  104. ↑ "Federal result: Provisional result of the European Election 2014" Αρχειοθετήθηκε 2014-05-27 στο Wayback Machine., German Federal Returning Officer.
  105. ↑ NDR. «Nachrichten aus Hamburg». www.ndr.de. 
  106. ↑ Newsroom (25 Σεπτεμβρίου 2017). «Πρώτο κόμμα στη Σαξονία το AfD - Διαδηλώσεις σε όλη τη χώρα για την ραγδαία άνοδο του». CNN.gr. 
  107. ↑ «Bundestagswahl am 22. September 2013» (στα γερμανικά). Wahlrecht.de. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 October 2013. https://web.archive.org/web/20131014032729/http://www.wahlrecht.de/news/2013/bundestagswahl-2013.html. Ανακτήθηκε στις 25 April 2017. 
  108. ↑ «CDU/CSU remains strongest parliamentary group in the Bundestag despite losses». German Bundestag. 27 Σεπτεμβρίου 2017. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Σεπτεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 2017. 
  109. ↑ «Bundestagswahl am 24. September 2017» (στα γερμανικά). Wahlrecht.de. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 September 2017. https://web.archive.org/web/20170926095341/http://www.wahlrecht.de/news/2017/bundestagswahl-2017.html. Ανακτήθηκε στις 26 September 2017. 
  110. ↑ «Results Germany - The Federal Returning Officer». www.bundeswahlleiterin.de. Ανακτήθηκε στις 6 Οκτωβρίου 2024. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Εναλλακτική_για_τη_Γερμανία&oldid=11078033"