Μαρία Αντωνία πριγκίπισσα Κοχάρυ

Η Μαρία Αντωνία (ουγγρ. Mária Antónia von Koháry, 2 Ιουλίου 1797 - 25 Σεπτεμβρίου 1862) από τον Οίκο Κοχάρυ, ήταν Ουγγαρέζα ευγενής και πρόγονος πολλών Ευρωπαίων μοναρχών. Ήταν κληρονόμος του Οίκου της και μία από τις τρεις μεγαλύτερες γαιοκτήμονες στην Ουγγαρία.

Μαρία Αντωνία πριγκίπισσα Κοχάρυ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση2  Ιουλίου 1797[1]
Βούδα
Θάνατος25  Σεπτεμβρίου 1862[1][2]
Βιέννη[2]
Τόπος ταφήςΚόμπουργκ
Χώρα πολιτογράφησηςΟυγγαρία
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητασυνθέτρια
Οικογένεια
ΣύζυγοςΦερδινάνδος της Σαξονίας-Κόμπουργκ & Γκότα (από 1816)[3]
ΤέκναΦερδινάνδος Β΄ της Πορτογαλίας
Αύγουστος της Σαξονίας-Κόμπουργκ και Γκότα
Βικτωρία της Σαξονίας-Κόμπουργκ-Ζάαλφελντ-Κοχάρι
Λεοπόλδος της Σαξονίας-Κόμπουργκ & Γκότα
ΓονείςΦέρεντς Γιόζεφ Κοχάρυ ντε Τσαμπράγκ και Μαρία Αντωνία του Βάλντσταϊν-Βάρτενμπεργκ
ΟικογένειαΟίκος του Κόχαρι και Οίκος της Σαξονίας-Κοβούργου-Ζάαλφελντ-Κόχαρι
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Βιογραφία

Επεξεργασία

Γεννήθηκε στη Βούδα, ως Μαρία Αντόνια Γκαμπριέλλα, Κόμισσα Κοχάρυ ντε Σαμπράγκ & Σίτνυα, το δεύτερο παιδί του Φραντς Γιόζεφ, Κόμη Κοχάρυ ντε Σαμπράγκ, και της Μαρία Αντόνια Γιοζέφα Γιοχάννα Μπατίστα, Κόμισσας του Βάλντσταϊν-Βάρτενμπεργκ. [4] Ο μεγαλύτερος αδελφός της, Φραντς, απεβίωσε σε ηλικία δύο ετών, στις 19 Απριλίου 1795. Αυτό άφησε την Αντόνια από τη στιγμή της γέννησής της ως τη μοναδικό κληρονόμο της τεράστιας περιουσίας του Οίκου Κοχάρυ.

Κληρονόμησε πάνω από 150.000 εκτάρια (1.500.000 στρέμματα) γης στη σημερινή Κάτω Αυστρία, την Ουγγαρία και τη Σλοβακία, συμπεριλαμβανομένων κτημάτων, δασών, ορυχείων και εργοστασίων. Σύμφωνα με έναν κατάλογο περιουσιακών στοιχείων που επισυνάφθηκε στο συμβόλαιο γάμου τού γιου της Αυγούστου, τη στιγμή του γάμου του με την Κλημεντίνη της Ορλεάνης το 1843, οι ιδιοκτησίες των Κοχάρυ περιελάμβαναν το τεράστιο Παλάτι Κοχάρυ στο κέντρο της Βιέννης και πολλά βιεννέζικα μέγαρα, ένα καλοκαιρινό σπίτι και εδάφη στο Έμπενταλ της Κάτω Αυστρίας, ακίνητα στην Αυστρία -στο Βελμ, Ντούρνκρουτ, Βάλτερσκιρχεν, Μπόχμισντρουτ και Άλτχοφλαϊν- καθώς και δώδεκα μέγαρα στην Ουγγαρία, την κυριότητα της Κιραλύτια και ένα μέγαρο στην Πέστη. [5] Το 1868, όταν παντρεύτηκε ο εγγονός της Αντωνίας, ο Φερδινάνδος, Δούκας του Αλανσόν, εκτιμήθηκε ότι αυτός και τα τρία αδέλφια του είχαν κληρονομήσει συνολικά ένα εκατομμύριο φράγκα μόνο από το μερίδιό τους στο κτήμα της αείμνηστης της γιαγιάς τους. Μέχρι τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο οι απόγονοί της, ο κλάδος Κοχάρυ του Οίκου της Σαξονίας-Κόμπουργκ & Γκότα, ήταν μεταξύ των τριών μεγαλύτερων γαιοκτημόνων στην Ουγγαρία.

Στις 30 Νοεμβρίου 1815 στη Βιέννη, παντρεύτηκε τον Φερδινάνδο της Σαξονίας-Κόμπουργκ & Γκότα. [4] Ήταν μεγαλύτερος αδελφός του Λεοπόλδου, μελλοντικού Βασιλιά των Βέλγων. Για να την καταστήσει μία κατάλληλη νύφη για έναν πρίγκηπα, ο αυτοκράτορας Φραγκίσκος Β΄ είχε αναβιβάσει τον πατέρα της (του οποίου οι πρόγονοι ήταν κόμητες στην ουγγρική αριστοκρατία από τον Ιούλιο του 1685 και πιο πριν βαρόνοι από τον Φεβρουάριο του 1616) σε πρίγκιπα Κοχάρυ του Τσάμπραγκ & Σίτνυα στην αριστοκρατία της Αυστρίας στις 15 Νοεμβρίου 1815, δύο εβδομάδες πριν από τον γάμο, επιτρέποντάς της έτσι να προσέλθει στον γάμο ως πριγκίπισσα.

Απεβίωσε στη Βιέννη το 1862 και τάφηκε στο δουκικό μαυσωλείο στο κοιμητήριο Γκλόκενμπεργκ στο Κοβούργο. [6]

Οικογένεια

Επεξεργασία

Παντρεύτηκε το 1815 τον Φερδινάνδο της Σαξονίας-Κοβούργου & Γκότα και είχε τέσσερα τέκνα:

Το ζευγάρι είχε ακόμη απογόνους τον Ερρίκο της Ορλεάνης (γιο του Ιωάννη, Δούκα του Γκιζ), τον Πέτρο της Ορλεάνης-Μπραγκάνσα (γιο του Γκαστόν, Κόμη του Ε) και μέλη του Αυτοκρατορικού Οίκου της Βραζιλίας που ζουν σήμερα.

Διακρίσεις

Επεξεργασία
  • Kυρία του Τάγματος της Βασίλισσας Αγίας Ισαβέλλας, 9 Δεκεμβρίου 1835[7]

Υποσημειώσεις

Επεξεργασία
  1. 1,0 1,1 1,2 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage. p10355.htm#i103549. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. 2,0 2,1 «Koháry, Maria Antonia Gabriele» (Γερμανικά) σελ. 279.
  3. p10355.htm#i103549. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  4. 4,0 4,1 «Kohary». Almanach de Gotha. Gotha, Saxe-Coburg and Gotha: Justus Perthes. 1825. σελίδες 3, 106–107. 
  5. Paoli, Dominique (2006). Fortunes & Infortunes des Princes d'Orléans. France: Editions Artena. σελίδες 107, 113, 372. ISBN 2-35154-004-2. 
  6. Harald Sandner: Das Haus Sachsen-Coburg und Gotha 1826 bis 2001; Eine Dokumentation zum 175-jährigen Jubiläum des Stammhauses in Wort und Bild, Neue Presse, Coburg, 2001, (ISBN 3-00-008525-4), p. 321
  7. Bragança, Jose Vicente de (2014). «Agraciamentos Portugueses Aos Príncipes da Casa Saxe-Coburgo-Gota [Portuguese Honours awarded to Princes of the House of Saxe-Coburg and Gotha]» (στα pt). Pro Phalaris 9-10: 6. https://www.academia.edu/10576008. Ανακτήθηκε στις 28 November 2019. 

Βιβλιογραφικές αναφορές

Επεξεργασία

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία