Μαρία των Μεδίκων (1575-1642)
Η Μαρία των Μεδίκων (ιταλ. Maria de' Medici, 26 Απριλίου 1575 – 3 Ιουλίου 1642) από τον Οίκο των Μεδίκων ήταν βασίλισσα της Γαλλίας, ως δεύτερη σύζυγος του Ερρίκου Δ΄ της Γαλλίας.
| Μαρία των Μεδίκων | |
|---|---|
_-_(2).JPG) Πορτραίτο της βασίλισσας Μαρίας της Γαλλίας από τον Φρανς Πάουρμπους το νεότερο (1610). | |
Βασίλισσα της Γαλλίας | |
| Περίοδος | 17 Δεκεμβρίου 1600 – 14 Μαΐου 1610 |
| Στέψη | Βασιλική του Αγίου Διονυσίου |
| Προκάτοχος | Μαργαρίτα της Γαλλίας |
| Διάδοχος | Άννα της Αυστρίας |
| Γέννηση | 26 Απριλίου 1575 Παλάτσο Πίττι, Φλωρεντία, Μεγάλο Δουκάτο της Τοσκάνης |
| Θάνατος | 3 Ιουλίου 1642 (69 ετών) Κολωνία, Γερμανία |
| Τόπος ταφής | Βασιλική του Αγίου Διονυσίου, Παρίσι, Γαλλία |
| Σύζυγος | Ερρίκος Δ΄ της Γαλλίας |
| Επίγονοι | Λουδοβίκος ΙΓ΄ Ελισάβετ Χριστίνα Νικόλαος Γκαστόν της Ορλεάνης Ερριέττα Μαρία |
| Οίκος | Οίκος των Μεδίκων |
| Πατέρας | Φραγκίσκος Α΄ των Μεδίκων |
| Μητέρα | Ιωάννα της Αυστρίας |
| Υπογραφή |  |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Μετά τη δολοφονία του το 1610, έγινε αντιβασίλισσα για λογαριασμό του ανήλικου γιου τους Λουδοβίκου ΙΓ΄ της Γαλλίας μέχρι το 1614, οπότε και ενηλικιώθηκε ο νεαρός Βασιλιάς, αν και ως επικεφαλής του βασιλικού συμβουλίου η ίδια, διατήρησε την εξουσία μέχρι το 1617.[1]
Χαρακτηριστικά της πολιτικής της ήταν οι αδιάκοπες πολιτικές της ίντριγκες στη γαλλική βασιλική Αυλή, η εκτεταμένη καλλιτεχνική της παιδεία και υποστήριξη των καλλιτεχνών[2] και η κακοδιοίκηση του κράτους, τη διοίκηση του οποίου μοιράζονταν με τους προστατευόμενούς της Κοντσίνο Κοντσίνι και τη σύζυγό του Λεονόρα Ντόρι. Το 1617, ο Λουδοβίκος ΙΓ΄, αποφασίζοντας να αναλάβει την εξουσία, την εξόρισε. Πέθανε εξόριστη στην Κολωνία.
Βιογραφικά στοιχεία Επεξεργασία
Πρώτα χρόνια Επεξεργασία
Γεννήθηκε στο Παλάτσο Πίττι στην ιταλική πόλη της Φλωρεντίας. Ήταν το έκτο παιδί και έκτη κόρη του Φραγκίσκου Α΄ της Τοσκάνης και της Ιωάννας της Αυστρίας.
Σε ηλικία 3 ετών έχασε τη μητέρα της και λίγους μήνες αργότερα ο πατέρας της παντρεύτηκε μυστικά την ερωμένη του, Μπιάνκα Καπέλλο. Τα επόμενα χρόνια η Μαρία έχασε και δύο από τα αδέλφια της (Φίλιππο, Άννα), ενώ η εναπομείνασα αδελφή της, Ελεονώρα, παντρεύτηκε το 1584. Η Μαρία είχε συντροφιά τον εξάδελφό της, Βιρτζίνιο Ορσίνι, και τη Λεονόρα Ντόρι, με την οποία απέκτησε αδελφική σχέση. Το 1587 ο πατέρας της και η μητριά της πέθαναν, με ιστορικούς να πιστεύουν ότι είτε δηλητηριάστηκαν είτε μολύνθηκαν από ελονοσία. Η Μαρία έμεινε ορφανή και ήταν πλέον η πλουσιότερη κληρονόμος της Ευρώπης.
Βασίλισσα της Γαλλίας Επεξεργασία
Πανέμορφη και περιζήτη στα νιάτα της, έγινε σύζυγος του Ερρίκου Δ΄ της Γαλλίας, μετά το διαζύγιό του με την πρώτη σύζυγο του, Μαργαρίτα των Βαλουά. Η τεράστια προίκα της περιελάμβανε 600.000 εκύ και τον αμέσως επόμενο χρόνο μετά τον γάμο γέννησε στο Ανάκτορο του Φονταινεμπλώ τον διάδοχο Λουδοβίκο.[3]
Ο γάμος δεν ήταν ιδιαίτερα επιτυχής, καθώς αμέσως ήρθε σε διαμάχες με τις ερωμένες του συζύγου της με εκφράσεις που σόκαραν τους Γάλλους αυλικούς. Η μεγαλύτερη διαμάχη της ήταν με την Κατρίν Ανριέτ ντε Μπαλζάκ, στην οποία ο βασιλιάς Ερρίκος είχε υποσχεθεί γάμο μετά τον θάνατο της επίσημης ερωμένης του, Γκαμπριέλ ντ'Εστρέ. Αντί γι' αυτήν, ο Βασιλιάς νυμφεύτηκε τη Μαρία, με αποτέλεσμα να υπάρχουν στο παρασκήνιο σκληροί καυγάδες μεταξύ των δύο γυναικών. Ο Βασιλιάς απέφυγε να υποστηρίξει ανοιχτά τη σύζυγό του, μέχρι που αυτή του ζήτησε να επαναφέρει από την εξορία την πρώτη σύζυγό του, Μαργαρίτα.
Όσο ζούσε ο σύζυγός της η Μαρία δεν έδειχνε κανένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα κρατικά θέματα. Μετά τη δολοφονία του το 1610, έγινε αντιβασίλισσα και επίτροπος του ανήλικου διαδόχου, εξορίζοντας την Μπαλζάκ.[4]
Αποτυχημένη αντιβασιλεία Επεξεργασία
Η Μαρία των Μεδίκων προσπάθησε να ενισχύσει τη μοναρχική δύναμη και στηρίχθηκε σε δύο προστατευόμενους και συμβούλους της, την κυρία επί των τιμών και ομογάλακτη αδελφή της Λεονόρα Ντόρι Γκαλιγκάι και στον σύζυγό της, Κοντσίνο Κοντσίνι, κάτι που δυσαρέστησε βαθιά μέρος της γαλλικής αριστοκρατίας. Απέλυσε τον πιο έμπιστο υπουργό του, Δούκα του Συλλύ. Ενώ οι αντιπρόσωποι της Καθολικής Εκκλησίας ήλπιζαν να πιέσουν την καταδίωξη των Προτεσταντών στη Γαλλία, η Μαρία, ως μισή Αψβούργα, ακολούθησε φιλοαψβουργική πολιτική. Τακτοποίησε τον γάμο των παιδιών της, του μέλλοντα βασιλιά Λουδοβίκου και της Ελισάβετ, με μέλη της αψβουργικής ισπανικής βασιλικής οικογένειας.[5]
Το κύριο καλλιτεχνικό της ενδιαφέρον ήταν η κατασκευή, διακόσμηση και επίπλωση του Ανακτόρου του Λουξεμβούργου, του αναφερόμενου και ως «Παλάτι των Μεδίκων». Η κατασκευή του ξεκίνησε το 1615 με διακοσμήσεις του Σαλομόν ντε Μπρος, ενώ ζωγράφος διορίστηκε ο Πέτερ Πάουλ Ρούμπενς.[6]
Κάτω από την κακή της διακυβέρνηση, οι πρίγκιπες της βασιλικής οικογένειας εξεγέρθηκαν το 1614 και η Μαρία, αισθανόμενη αδυναμία, προσπάθησε να τους ικανοποιήσει. Ο κυριότερος από αυτούς, ο Ερρίκος Β΄ των Βουρβόνων του Κοντέ, την πίεσε να συγκαλέσει το γενικό συμβούλιο. Αλλά η δύναμή της ανέβηκε ξανά με την άνοδο του έμπιστου συμβούλου της, καρδιναλίου Ρισελιέ. Όμως το 1617, ο γιος της Λουδοβίκος, φτάνοντας στην κατάλληλη ηλικία, ανέλαβε τις νόμιμες εξουσίες του και ήρθε σε ρήξη μαζί της. Εγκατέλειψε τη φιλοαψβουργική πολιτική της, διέταξε την εκτέλεση του συμβούλου της Κοντσίνο Κοντσίνι, εξόρισε τη Βασίλισσα στο Κάστρο του Μπλουά και διόρισε τον Ρισελιέ καρδινάλιο.[7]
Μετά από δύο χρόνια αιχμαλωσίας, η Μαρία δραπέτευσε από τον πύργο το 1619 και ενώθηκε με τον γιο της, Γκαστόν, που επαναστάτησε κατά του αδελφού του. Η κίνηση απέτυχε, αλλά ο βασιλιάς Λουδοβίκος συμφιλιώθηκε με τη μητέρα του με την επέμβαση του Ρισελιέ, επιτρέποντάς της να διατηρεί μια μικρή αυλή στην Ανζέ.[8]
Οριστική εξορία Επεξεργασία
Μετά το θάνατο του ευνοουμένου του Δούκα του Λυν το 1621, ο βασιλιάς Λουδοβίκος άφησε τον εαυτό του σε πλήρη υποταγή στον Ρισελιέ. Η Μαρία τότε προσπάθησε να εκτοπίσει τον Ρισελιέ με πραξικόπημα εναντίον του. Μετά τον θρίαμβο του Ρισελιέ εξορίστηκε το 1630 στην Κομπιένη και από εκεί δραπέτευσε το 1638 στο Άμστερνταμ, όπου έγινε ενθουσιωδώς δεκτή με μεγαλοπρεπείς εκδηλώσεις. Για τις εκδηλώσεις δημιουργήθηκε κατασκευή στο νησάκι του ποταμού Άμστελ και ο δήμαρχος της πρόσφερε ένα μεγαλοπρεπές ινδονησιακό γεύμα.
Θάνατος Επεξεργασία
Το 1642 η Μαρία πέθανε στην Κολωνία σε ηλικία 67 ετών.[4]Η σωρός της τάφηκε στη Βασιλική του Αγίου Διονυσίου, ενώ η καρδιά της μεταφέρθηκε στη Λα Φλες σύμφωνα με την επιθυμία του Ερρίκου Δ΄. Ο Λουδοβίκος ΙΓ΄ πέθανε λιγότερο από ένα χρόνο μετά και τον διαδέχθηκε ο γιος του, Λουδοβίκος ΙΔ΄.
Οικογένεια Επεξεργασία
Από το γάμο της με τον Ερρίκο Δ΄ της Γαλλίας απέκτησε έξι παιδιά:
- Λουδοβίκος ΙΓ΄ (1601 - 1643), Βασιλιάς της Γαλλίας.
- Ελισάβετ (1602 - 1644), παντρεύτηκε το Φίλιππο Δ΄ της Ισπανίας.
- Χριστίνα (1606 - 1663), παντρεύτηκε το Βίκτωρα Αμεδαίο Α΄ της Σαβοΐας.
- Νικόλαος Ερρίκος (1607 - 1611), Δούκας της Ορλεάνης.
- Γκαστόν (1608 - 1660), Δούκας της Ορλεάνης
- Ερριέττα Μαρία (1609 - 1669), παντρεύτηκε τον Κάρολο Α΄ της Αγγλίας.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ . «britannica.com/biography/Marie-de-Medicis».
- ↑ Lawrence, Cynthia Miller (1997). Women and Art in Early Modern Europe: Patrons, Collectors, and Connoisseurs. Pennsylvania State Univ Pr. p. 136. ISBN 978-0-271-01568-2.
- ↑ . «parisinperson.com/women-of-style-marie-de-medici».
- ↑ 4,0 4,1 . «kronobase.org/chronologie-categorie-Marie+de+Medicis».
- ↑ . «histoiredumonde.net/Marie-de-Medicis».
- ↑ . «louvre.fr/en/explore/the-palace/to-the-glory-of-a-queen-of-france».
- ↑ . «universalis.fr/encyclopedie/marie-de-medicis/».
- ↑ . «jesuismort.com/tombe/marie-de-medicis#biographie».