Βικιπαίδεια

Μπάρι Μάνιλοου

Ο Μπάρι Μάνιλοου (πραγματικό όνομα: Μπάρι Άλαν Πίνκους, 17 Ιουνίου 1943 - ) είναι Αμερικανός τραγουδιστής και τραγουδοποιός με καριέρα που εκτείνεται σε επτά δεκαετίες. Κάποιες επιτυχημένες ηχογραφήσεις του είναι: "Could It Be Magic", "Looks Like We Made It", "Mandy", "I Write the Songs", "Can't Smile Without You", "Weekend in New England" και "Copacabana (At the Copa)".

Μπάρι Μάνιλοου
ΨευδώνυμοBarry Manilow
Γέννηση17  Ιουνίου 1943[1][2][3]
Μπρούκλιν
ΚατοικίαΜπρούκλιν
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
ΣπουδέςΣχολή Τζούλιαρντ, Κολλέγιο Σίτυ της Νέας Υόρκης, New York College of Music και Eastern District High School[4]
Ιδιότηταηθοποιός[5], τραγουδιστής, τραγουδιστής-τραγουδοποιός, συνθέτης[6], διευθυντής ορχήστρας, τραγουδοποιός, πιανίστας, στιχουργός, ηθοποιός θεάτρου και σεναριογράφος[7]
Όργαναπιάνο και φωνή
Είδος τέχνηςποπ μουσική[8]
ΒραβεύσειςΒραβεία Έμμυ Ζώνης Υψηλής Τηλεθέασης και Αστέρι στη Λεωφόρο της Δόξας του Χόλιγουντ[9]
ΙστοσελίδαΕπίσημος ιστότοπος
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Μάνιλοου έχει ηχογραφήσει και κυκλοφορήσει 51 Top 40 σινγκλ στο Adult Contemporary Chart, από τα οποία 13 ανέβηκαν στο νούμερο ένα, 28 μπήκαν στην πρώτη δεκάδα και 36 στην πρώτη εικοσάδα. Ο Μάνιλοου έχει βγάλει 13 πλατινένια και έξι πολυπλατινένια άλμπουμ.[10] Αν και δεν είναι αγαπημένος καλλιτέχνης των μουσιοκριτικών,[11] ο Μάνιλοου έχει επαινεθεί από τους σύγχρονούς του στη βιομηχανία της μουσικής. Στη δεκαετία του 1970, ο Φρανκ Σινάτρα προέβλεψε: «Είναι ο επόμενος».[12]

Εκτός από την παραγωγή και τη διασκευή άλμπουμ για τον εαυτό του και άλλους καλλιτέχνες, ο Μάνιλοου έχει γράψει και ερμηνεύσει τραγούδια για μιούζικαλ, ταινίες και διαφημίσεις για εταιρείες όπως McDonald's, PepsiCo και Band-Aid. Έχει προταθεί για Γκράμι ως παραγωγός, ενορχηστρωτής και ερμηνευτής συνολικά δεκαπέντε φορές (και σε κάθε δεκαετία) από το 1973 έως το 2015 (κερδίζοντας μία φορά).[13] Έχει επίσης κάνει παραγωγή άλμπουμ υποψηφίων για Γκράμι για τις Μπέτι Μίντλερ, Ντιόν Γουόργουικ, Νάνσι Γουίλσον και Σάρα Βον.[14] Ο Μάνιλοου έχει πουλήσει περισσότερους από 85 εκατομμύρια δίσκους ως σόλο καλλιτέχνης παγκοσμίως, γεγονός που τον καθιστά έναν από τους καλλιτέχνες με τις μεγαλύτερες πωλήσεις παγκοσμίως.[15][16]

Τα πρώτα χρόνια

Επεξεργασία

Ο Μπάρι Μάνιλοου γεννήθηκε με το όνομα Μπάρι Άλαν Πίνκους στις 17 Ιουνίου 1943, στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης.[17] Ήταν γιος της Έντνα Μάνιλοου και του Χάρολντ Κέλιχερ, φορτηγατζή ιρλανδικής καταγωγής. Η μητέρα του Μπάρι έπεισε τον πατέρα του να αλλάξει το όνομά του σε Πίνκους, που ήταν το όνομα ενός Εβραίου θείου του πατέρα του.[18][19][20] Οι γονείς του Μπάρι χώρισαν όταν ήταν μωρό και η εβραϊκή οικογένεια της μητέρας του δεν επέτρεψε καμία περαιτέρω επαφή μεταξύ του Μπάρι και του πατέρα του.[20] Οι παππούδες του Μπάρι από την πλευρά της μητέρας του ήταν Ρωσοεβραίοι μετανάστες και ο παππούς του από την πλευρά του πατέρα του ήταν Εβραίος, αν και η γιαγιά του ήταν καθολική ιρλανδικής καταγωγής.[21] Οι ιρλανδικές του ρίζες βρίσκονται στο Λίμερικ της Ιρλανδίας.[22] Ο παππούς του Μπάρι άλλαξε το επώνυμό του σε Μάνιλοου λίγες εβδομάδες πριν από το μπαρμίτσβα του Μπάρι.[20]

Ο Μάνιλοου μεγάλωσε στη γειτονιά Γουίλιαμσμπεργκ του Μπρούκλιν και αποφοίτησε το 1961 από το Λύκειο Eastern District που τώρα δεν λειτουργεί.[23] Στο σχολείο, γνώρισε τη Σούζαν Ντάιξλερ και αργότερα παντρεύτηκαν και έμειναν παντρεμένοι για μικρό χρονικό διάστημα.[24] Γράφτηκε στο City College της Νέας Υόρκης, όπου σπούδασε λίγο πριν γίνει δεκτός στο New York College of Music.[25] Εργάστηκε επίσης στο CBS όσο ήταν φοιτητής για βιοποριστικούς λόγους. Στη συνέχεια σπούδασε μουσικό θέατρο στη Σχολή Τζούλιαρντ.[25]

Καριέρα

Επεξεργασία

Δεκαετία του 1960

Επεξεργασία

Το 1964, ο Μάνιλοου γνώρισε τον Μπρο Χέροντ, σκηνοθέτη του CBS, ο οποίος του ζήτησε να διασκευάσει μερικά τραγούδια για μια μουσική προσαρμογή του μελοδράματος The Drunkard. Ο Μάνιλοου όμως ξανάγραψε τη μουσική από την αρχή.[26] Ο Χέροντ χρησιμοποίησε τη σύνθεση του Μάνιλοου στο μιούζικαλ, το οποίο ανέβαινε επί οκτώ χρόνια εκτός Μπρόντγουεϊ στη Νέα Υόρκη.[27] Στη συνέχεια, ο Μάνιλοου δούλεψε ως πιανίστας, παραγωγός και ενορχηστρωτής.

Εκείνη την εποχή, ο Μάνιλοου άρχισε να εργάζεται ως συνθέτης σε διαφημιστικά σποτ και τραγουδιστής, κάτι που συνεχίστηκε μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 1960. Ερμήνευσε ο ίδιος πολλά από τα τηλεοπτικά τζινγκλάκια που συνέθεσε. Τραγούδια του έχουν χρησιμοποιηθεί σε διαφημίσεις για τις εταιρείες Kentucky Fried Chicken, Pepsi, McDonald's,[28] και Dr Pepper.[29] Ο Μάνιλοου τιμήθηκε με βραβείο Honorary Clio στην 50ή απονομή των βραβείων στο Λας Βέγκας το 2009 για τη δουλειά του στη δεκαετία του 1960 ως συνθέτης και τραγουδιστής. Όταν έλαβε το βραβείο, δήλωσε ότι τα περισσότερα για την ποπ μουσική τα έμαθε δουλεύοντας τρία-τέσσερα χρόνια στη διαφήμιση.[30]

Μέχρι το 1967, ο Μάνιλοου ήταν μουσικός διευθυντής της σειράς Callback του WCBS-TV, η οποία έκανε πρεμιέρα στις 27 Ιανουαρίου 1968. Στη συνέχεια διηύθυνε την ορχήστρα και έκανε ενοσχηστρώσεις για την εταιρεία παραγωγής του Εντ Σάλιβαν, ενώ έγραφε, τραγουδούσε και έκανε την παραγωγή των τραγουδιών του στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση. Ταυτόχρονα, εμφανίστηκαν με την Τζιν Λούκας ως ντουέτο για δύο χρόνια στο Julius Monk 's Upstairs στο Downstairs club στη Νέα Υόρκη.[31]

Μέχρι το 1969, ο Μάνιλοου είχε υπογράψει συμβόλαιο με τον αντιπρόεδρο της Columbia / CBS Music Τόνι Ορλάντο".[32][33][34][35]

Δεκαετία του 1970

Επεξεργασία
 
Ο Μάνιλοου το 1979

Ο Μάνιλοου ηχογραφούσε και συνόδευε καλλιτέχνες στο πιάνο για ακροάσεις και παραστάσεις τα δύο πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1970. Ηχογράφησε τέσσερα κομμάτια ως Featherbed, σε παραγωγή του Τόνι Ορλάντο στην Bell Records.[34][35] Το τέταρτο κομμάτι που ηχογραφήθηκε ήταν το "Rosalie Rosie", το οποίο θα γινόταν η δεύτερη πλευρά του "Could It Be Magic", αλλά η Bell Records προτίμησε το "Morning" ως κλιπ για τη δεύτερη κυκλοφορία του Featherbed. Κανένα από τα δύο σινγκλ που κυκλοφόρησαν δεν μπήκε στον κατάλογο των επιτυχιών.

Η Μπέτι Μίντλερ είδε το νούμερο του Μάνιλοου το 1971 και επέλεξε τον νεαρό μουσικό ως πιανίστα στα Continental Baths στη Νέα Υόρκη την ίδια χρονιά,[36] και στη συνέχεια ως παραγωγό τόσο στο πρώτο όσο και στο δεύτερο άλμπουμ της με τίτλους The Divine Miss M (1972) και Bette Midler (1973).[37] Την ακολούθησε επίσης στην περιοδεία που έγινε για το πρώτο της άλμπουμ.[38] Το 1973, ο Μάνιλοου προτάθηκε για Βραβείο Γκράμι άλμπουμ της χρονιάς ως παραγωγός στο The Divine Miss M στα 16α βραβεία Γκράμι.[39] Συνεργάστηκε με τη Μίντλερ από το 1971 έως το 1975.

Αφού τα σινγκλ του Featherbed απέτυχαν να εισέλθουν στους μουσικούς καταλόγους, τον Ιούλιο του 1973, η Bell Records κυκλοφόρησε το άλμπουμ Barry Manilow, το οποίο ήταν ένας συνδυασμός ποπ με πιάνο και ροκ με κιθάρα. Ο δίσκος περιείχε και το τραγούδι "I Am Your Child", το οποίο ο Μάνιλοου είχε συνθέσει με τον Μάρτι Πάνζερ για το δράμα Parades με θέμα τον Πόλεμο του Βιετνάμ το 1972.

Μεταξύ άλλων τραγουδιών του άλμπουμ ήταν το τζαζ φωνητικό κομμάτι του Τζον Χέντριξ "Cloudburst", που ηχογραφήθηκε με μεγαλύτερη επιτυχία από το γκρουπ του Lambert, Hendricks και Ross το 1959, και μια πιο αργή έκδοση του "Could It Be Magic". Η μουσική του τελευταίου βασίστηκε στο «Πρελούδιο σε ντο ελάσσονα» του Φρεντερίκ Σοπέν και χάρισε στην Ντόνα Σάμερ μια από τις πρώτες της επιτυχίες. Διασκευάστηκε επίσης από τους Take That τη δεκαετία του 1990, ως πιο ντίσκο εκδοχή. Οι Take That ερμήνευαν έκτοτε την πρωτότυπη έκδοση του Μάνιλοου στην περιοδεία τους Beautiful World Tour.

Το 1974, ο Κλάιβ Ντέιβις έγινε προσωρινός πρόεδρος της Bell με στόχο την αναζωογόνηση του μουσικού τμήματος της Columbia Pictures. Με επένδυση 10 εκατομμυρίων δολαρίων από την CPI, και αναδιοργάνωση των διαφόρων παλαιού τύπου δισκογραφικών εταιρειών της Columbia Pictures ( Colpix, Colgems και Bell), ο Ντέιβις παρουσίασε το νέο δισκογραφικό τμήμα της Columbia Pictures, την Arista,[40] τον Νοέμβριο του 1974, με τον ίδιο να κατέχει το 20%. Η Bell είχε την τελευταία της νούμερο 1 επιτυχία τον Ιανουάριο του 1975 με την κυκλοφορία το 1974 του σινγκλ "Mandy" του Μάνιλοου (Bell 45.613), ακολουθούμενη σύντομα από την τελευταία επιτυχία της δισκογραφικής, καθώς και το τελευταίο σινγκλ της, με τίτλο "Look in My Eyes Pretty Woman" από τους Tony Orlando and Dawn (Bell 45.620—Η.Π.Α. #11).

Οι προσπάθειες αναδιοργάνωσης του Ντέιβις συνέχισαν να αποδίδουν καρπούς το 1974, με την κυκλοφορία του δεύτερου άλμπουμ του Μάνιλοου με τίτλο Barry Manilow II, με το "Mandy" ως βασικό σινγκλ. Ο Μάνιλοου δεν ήθελε να ηχογραφήσει το τραγούδι, το οποίο είχε αρχικά τον τίτλο "Brandy" όταν ηχογραφήθηκε αρχικά από τον ένα του συνθέτη, τον Σκοτ Ίνγκλις, αλλά το τραγούδι συμπεριλήφθηκε μετά από επιμονή του Ντέιβις. Ο τίτλος άλλαξε σε "Mandy" στη διάρκεια της ηχογράφησης στις 20 Αυγούστου 1974, λόγω του ότι είχε ήδη κυκλοφορήσει ένα τραγούδι με τίτλο "Brandy (You're a Fine Girl)" από τους Looking Glasε το 1972 στην Epic του Ντέιβις.

 
Ο Μάνιλοου, συνοδευόμενος από τη φίλη του Λίντα Άλεν στην πρεμιέρα της ταινίας Το τριαντάφυλλο (με πρωταγωνίστρια την Μπέτι Μίντλερ), 7 Νοεμβρίου 1979

Το "Mandy" ήταν η αρχή μιας σειράς επιτυχημένων σινγκλ που διήρκεσε μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1980, από τα πολυπλατινένια άλμπουμ Tryin' to Get the Feeling, This One's for You, Even Now και One Voice . Μετά την επιτυχία του Barry Manilow II, το πρώτο άλμπουμ της Bell Records έγινε ρεμίξ και επανεκδόθηκε στην Arista Records ως Barry Manilow I . Όταν ο Μάνιλοου πήγε στην πρώτη του περιοδεία, συμπεριέλαβε στο πρόγραμμά του αυτό που ονόμαζε "A VSM" ή "A Very Strange Medley", ένα δείγμα από μερικά από τα διαφημιστικά τζινγκλ που είχε γράψει, συνθέσει και/ή τραγουδήσει στο δεκαετία του 1960. Το μέντλεϊ εμφανίστηκε αργότερα στο τριπλά πλατινένιο άλμπουμ του 1977 Barry Manilow Live.[41]

Ξεκινώντας με την εμφάνισή του στις 22 Μαρτίου 1975 στο American Bandstand για την προώθηση του δεύτερου άλμπουμ του, ο Μάνιλοου ξεκίνησε μια παραγωγική συνεργασία με τον Ντικ Κλαρκ.[42] Μεταξύ των έργων τους ήταν πολυάριθμες εμφανίσεις του Μάνιλοου στις εκπομπές του Κλαρκ New Year's Rockin' Eve του Dick Clark, τραγουδώντας το αρχικό αγαπημένο του εορταστικό κομμάτι "It's Just Another New Year's Eve", American Bandstand, στα American Music Awards και στην τηλεταινία του 1985 Copacabana, με πρωταγωνιστή τον Μάνιλοου και εκτελεστικό παραγωγό τον Κλαρκ.[43]

Παρά το γεγονός ότι ήταν ο ίδιος τραγουδοποιός, αρκετές εμπορικές επιτυχίες του Μάνιλοου ήταν τραγούδια γραμμένα από άλλους. Εκτός από το "Mandy", άλλες επιτυχίες που δεν έγραψε ή συνέθεσε είναι "Tryin' to Get the Feeling Again", "Weekend in New England", "Ships", "Looks Like We Made It", "Can't Smile Without You" και "Ready to Take a Chance Again". Τη νούμερο 1 επιτυχία του "I Write the Songs" συνέθεσε ο Μπρους Τζόνστον των Beach Boys. Σύμφωνα με τις σημειώσεις του άλμπουμ, ο Μάνιλοου, ωστόσο, έκανε τη συμπαραγωγή.

Η επιτυχία του Μάνιλοου στη Βρετανία ήρθε με την κυκλοφορία του Even Now, του πρώτου από τα πολλά top-20 άλμπουμ σε εκείνη την πλευρά του Ατλαντικού, το οποίο περιείχε τέσσερα σινγκλ που έγιναν μεγάλες επιτυχίες στις ΗΠΑ. Αυτό ακολούθησε γρήγορα το Manilow Magic – The Best Of Barry Manilow, γνωστό και ως Greatest Hits. Στα τέλη της δεκαετίας του 1970 και στις αρχές της δεκαετίας του 1980, το ABC μετέδωσε τέσσερα αφιερώματα στον Μάνιλοου, ο οποίος έκανε την εκτελεστική παραγωγή. Το The Barry Manilow Special με την Πένι Μάρσαλ ως καλεσμένη του έκανε πρεμιέρα στις 2 Μαρτίου 1977, σε κοινό 37 εκατομμυρίων. Η εκπομπή ήταν υποψήφια για τέσσερα Βραβεία Έμμυ στα 29α Primetime Emmy Awards και κέρδισε στην κατηγορία Outstanding Special–Comedy, Variety or Music.[44] Το Second Barry Manilow Special το 1978, με τον Ρέι Τσαρλς ως καλεσμένο του, ήταν επίσης υποψήφιο για τέσσερα Έμμυ στα 30α Primetime Emmy Awards.[44]

Το "Rey to Take a Chance Again" του Μάνιλοου προήλθε από την ταινία Παιχνίδι για δολοφόνους, στην οποία περιλαμβανόταν επίσης το "Copacabana", από το τέταρτο στούντιο άλμπουμ του Even Now. Το "Ready to Take a Chance Again" και οι τραγουδοποιοί του Τσαρλς Φοξ και Νόρμαν Γκίμπελ ήταν υποψήφιοι εκείνη τη χρονιά για Όσκαρ Καλύτερου Πρωτότυπου Τραγουδιού στα 51α Όσκαρ.[45] Στις 11 Φεβρουαρίου 1979, μια sold-out συναυλία του Μάνιλοου στην περιοδεία του Even Now Tour στο Λος Άντζελες προβλήθηκε από τη σειρά του HBO Standing Room Only.[46] Από την ίδια περιοδεία το 1978, προβλήθηκε στο Ηνωμένο Βασίλειο ένα αφιέρωμα μιας ώρας από τη sold-out συναυλία του Μάνιλοου στο Ρόγιαλ Άλμπερτ Χολ.

Στις 23 Μαΐου 1979, το ABC μετέδωσε το The Third Barry Manilow Special, με τον Τζον Ντένβερ ως καλεσμένο. Αυτή η εκπομπή ήταν υποψήφια για δύο Βραβεία Έμμυ στα 31α Primetime Emmy Awards και κέρδισε Έμμυ Χορογραφίας.[44] Επίσης το 1979, ο Μάνιλοου έκανε την παραγωγή στο άλμπουμ-"επιστροφή" της Ντιόν Γουόργουικ Dionne, το πρώτο της που έγινε πλατινένιο. Σημείωσε επίσης μια δική του επιτυχία στο top 10, το φθινόπωρο του 1979, με το τραγούδι "Ships" (που έγραψε και συνέθεσε ο Ίαν Χάντερ, πρώην τραγουδιστής των Mott the Hoople) από το άλμπουμ One Voice.

Δεκαετία του 1980

Επεξεργασία

Τη δεκαετία του 1980, ο Μάνιλοου έφτασε στην κορυφή των ραδιοφωνικών καταλόγων επιτυχιών Adult Contemporary με τραγούδια όπως "The Old Songs", "Somewhere Down the Road", "Read'Em and Weep" (γραμμένο από τον Τζιμ Στάινμαν) και το "I Don't Want to Walk Without You". Τα τραγούδια του Μάνιλοου συνέχισαν να λαμβάνουν συχνές ραδιοφωνικές εκπομπές καθ' όλη τη διάρκεια της δεκαετίας. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, ο Μάνιλοου πραγματοποίησε πέντε sold-out συναυλίες στο Ρόγιαλ Άλμπερτ Χολ. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, στο Radio City Music Hall, το 1984 σημείωσε ρεκόρ πωλήσεων 2 εκατομμυρίων περίπου δολαρίων, γεγονός που τον κατάταξε στην κορυφή της 52χρονης ιστορίας της αίθουσας.[47] Το 1980, το αφιέρωμα του Μάνιλοου One Voice, με την Ντιόν Γουόργουικ ως καλεσμένη, προτάθηκε για Βραβείο Έμμυ μουσικής διεύθυνσης στα 32α Primetime Emmy Awards.[44]

Επίσης, το 1980, μεταδόθηκε μια από τις sold-out συναυλίες του Μάνιλοου στο Wembley Arena του Λονδίνου, ενώ βρισκόταν σε παγκόσμια περιοδεία. Ο Μάνιλοου κυκλοφόρησε το Barry (1980), το πρώτο του άλμπουμ που δεν έφτασε στην πρώτη δεκάδα στις Ηνωμένες Πολιτείες, μένοντας στο νούμερο 15. Το άλμπουμ περιείχε τις top 10 επιτυχίες "I Made It Through the Rain" και "Bermuda Triangle". Ακολούθησε το άλμπουμ If I Should Love Again το 1981, με δύο top 40 κομμάτια που και έφτασαν στο νούμερο 1 στο τσαρτ AC – "The Old Songs" και "Somewhere Down The Road" και ένα τρίτο σινγκλ που έγινε επιτυχία στο Ηνωμένο Βασίλειο – μια διασκευή του "Let's Hang On!" των Four Seasons από το 1965. Αυτό ήταν το πρώτο από τα άλμπουμ του στα οποία ο Μάνιλοου έκανε την παραγωγή χωρίς τον Ρον Ντάντε, ο οποίος ήταν συμπαραγωγός όλων των προηγούμενων άλμπουμ. Η sold-out συναυλία του Μάνιλοου στο Pittsburgh Civic Arena του Πίτσμπουργκ προβλήθηκε σε εθνικό επίπεδο στο Showtime και σε τοπικό επίπεδο στο πλέον ανενεργό PRISM της Φιλαδέλφειας. Το 1982, μια sold-out συναυλία του στο Ρόγιαλ Άλμπερτ Χολ μεταδόθηκε στην Αγγλία. Το ζωντανό άλμπουμ και το βίντεο Barry Live in Britain προήλθαν επίσης από τις εμφανίσεις του στον ίδιο χώρο.

Στις 27 Αυγούστου 1983, ο Μάνιλοου πραγματοποίησε μια υπαίθρια συναυλία-ορόσημο στο Ανάκτορο Μπλένειμ στη Βρετανία, μια εκδήλωση που, όπως είπε στο κοινό, ήταν «μία από τις πιο συναρπαστικές νύχτες» στη ζωή του.[48] Ήταν η πρώτη τέτοια εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε ποτέ σε αυτόν τον χώρο και την παρακολούθησαν περίπου 40.000 άτομα. Αυτή η συναυλία μαγνητοσκοπήθηκε για προβολή στο Showtime. Τον Δεκέμβριο του 1983, αναφέρθηκε ότι ο Μάνιλοου είχε κάνει χορηγίες στα μουσικά τμήματα έξι μεγάλων πανεπιστημίων στις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά.[49] Οι χορηγίες ήταν μέρος μιας συνεχιζόμενης προσπάθειας του Μάνιλοου να εντοπίσει και να ενθαρρύνει νέα μουσικά ταλέντα.[50]

Το 1984, ο Μάνιλοου κυκλοφόρησε το 2:00 AM Paradise Cafe, μια συλλογή με αυθεντικά τζαζ / μπλουζ κομμάτια που ηχογραφήθηκαν ζωντανά στο στούντιο. Την ίδια χρονιά, το Showtime μετέδωσε ένα ντοκιμαντέρ με τον Μάνιλοου να ηχογραφεί το άλμπουμ με αρκετούς θρύλους της τζαζ, όπως η Σάρα Βον και ο Μελ Τορμέ. Το 1984 και το 1985, μεταδόθηκαν στην Αγγλία δύο μονόωρες συναυλίες του στο NEC. Το 1985, ο Μάνιλοου άφησε την Arista Records μεταφερόμενος στην RCA Records, όπου κυκλοφόρησε το ποπ άλμπουμ Manilow και ξεκίνησε μια φάση διεθνούς μουσικής, καθώς ερμήνευσε τραγούδια και ντουέτα στα Γαλλικά, Ισπανικά, Πορτογαλικά και Ιαπωνικά. Το άλμπουμ Manilow περιείχε μια σειρά από κομμάτια με συνθεσάιζερ. Το 1985, μεταδόθηκε στην Ιαπωνία μια συναυλία αφιέρωμα στον Μάνιλοου όπου έπαιξε το "Sakura Sakura" με το παραδοσιακό όργανο κότο.

 
Ο Μάνιλοου το 1985

Στον μοναδικό του πρωταγωνιστικό ρόλο, υποδύθηκε τον Τόνι Σταρ στην ταινία Copacabana του 1985 του CBS, η οποία βασίστηκε στην επιτυχία του 1978 "Copacabana", μαζί με την Ανέτ Οτούλ ως Λόλα Λαμάρ και τον Τζόζεφ Μπολόνια ως Ρίκο Καστέλι. Ο Μάνιλοου έγραψε όλα τα τραγούδια της ταινίας, με τους στίχους των συνεργατών του Μπρους Σάσμαν και Τζακ Φέλντμαν. Το σάουντρακ για την τηλεταινία Copacabana: The Original Motion Picture Soundtrack Album κυκλοφόρησε από την RCA Records.

Τον Οκτώβριο του 1986, ο Μάνιλοου, μαζί με τους Μπρους Σάσμαν, Τομ Σκοτ και Τσάρλι Φοξ, πήγαν στην Ουάσιγκτονγια δύο ημέρες συναντήσεων με νομοθέτες, μεαξύ των οποίων και ο τότε γερουσιαστής Αλ Γκορ (Δημοκρατικό Κόμμα - Τενεσί).[51] Βρέθηκαν εκεί για να ασκήσουν πίεση ενάντια σε ένα νομοσχέδιο για τα πνευματικά δικαιώματα που υποβλήθηκε από τοπικούς τηλεοπτικούς σταθμούς.[52]

Το επόμενο έτος, οι εκδόσεις McGraw-Hill δημοσίευσαν την αυτοβιογραφία του Μάνιλοου με τίτλο Sweet Life: Adventures on the Way to Paradise, η οποία χρειάστηκε τρία χρόνια για να ολοκληρωθεί. Κατά την προώθηση του έργου, ο Μάνιλοου υπερασπίστηκε τη μουσική του σε μια τηλεφωνική συνέντευξη: "Ζω στο χαλαρό Λος Άντζελες, αλλά στην καρδιά μου, είμαι ένας δραστήριος Νεοϋορκέζος και αυτό πάντα έβγαινε στη μουσική μου".[53] Ο Μάνιλοου επέστρεψε στην Arista Records το 1987 με την κυκλοφορία του Swing Street. Το άλμπουμ, ένα μείγμα παραδοσιακής και techno jazz, περιείχε το "Brooklyn Blues", ένα αυτοβιογραφικό τραγούδι για τον Μάνιλοου, και το "Hey Mambo", ένα γρήγορο λάτιν ντουέτο με τον Kid Creole.

Το CBS μετέδωσε το αφιέρωμα του Μάνιλοου Big Fun on Swing Street τον Μάρτιο του 1988. Από περιλάμβανε τραγούδια από τα άλμπουμ Swing Street και 2:00 am Paradise Cafe, και ειδικούς καλεσμένους όπως Kid Creole and the Coconuts, Φίλις Χάιμαν, Στάνλεϊ Κλαρκ, Κάρμεν Μακρί, Τομ Σκοτ και Uncle Festive. Η ειδική ήταν υποψήφια για δύο Έμμυ σε τεχνικές κατηγορίες και κέρδισε Έμμυ Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης στα 40α Primetime Emmy Awards.[44]

Το 1988, ο Μάνιλοου ερμήνευσε τα "Please Don't Be Scared" και "Mandy/Could It Be Magic" στο That's What Friends Are For: AIDS Concert '88, μια ευεργετική συναυλία για το Warwick Foundation με επικεφαλής την Ντιόν Γουόργουικ και προβλήθηκε στο Showtime λίγα χρόνια αργότερα. Στην ταινία κινουμένων σχεδίων της Walt Disney Pictures του 1988 Ο Όλιβερ και η παρέα του, ο χαρακτήρας της Μπέτι Μίντλερ τραγούδησε μια νέα σύνθεση του Μάνιλοου με τίτλο "Perfect Isn't Easy". Η κυκλοφορία του άλμπουμ Barry Manilow το 1989, η οποία περιείχε τα "Please Don't Be Scared", "Keep Every Other Warm" και "The One That Got Away", έκλεισε τη σειρά των άλμπουμ του Μάνιλοου με πρωτότυπο υλικό και ξεκίνησε μια φάση της δισκογραφικής του καριέρας από διασκευές και συλλογές.

Από τις 18 Απριλίου έως τις 10 Ιουνίου 1989, ο Μάνιλοου ανέβασε μια παράσταση με τίτλο Barry Manilow at the Gershwin, κάνοντας 44 εμφανίσεις[54] στο Gershwin Theatre (γνωστό και ως Theatre Uris), όπου είχε ηχογραφήσει επίσης το Barry Manilow Live το 1976. Ένα επιτυχημενο βίντεο 90 λεπτών κυκλοφόρησε τον επόμενο χρόνο ως Barry Manilow Live on Broadway .

Δεκαετία του 1990

Επεξεργασία

Ο Μάνιλοου κυκλοφόρησε μια σειρά από διασκευές τη δεκαετία του 1990, ξεκινώντας με κομμάτια στο άλμπουμ του 1989 Barry Manilow και συνεχίζοντας με το χριστουγεννιάτικο LP του 1990 Because It's Christmas. Στο χριστουγεννιάτικο άλμπουμ, ο Μάνιλοου συνεργάτηκε με το ποπ κοριτσίστικο τρίο Exposé και μαζί ηχογράφησαν το "Jingle Bells" που είχαν ερμηνεύσει το 1943 οι Μπινγκ Κρόσμπι και The Andrews Sisters. Ο Μάνιλοου έχει αναφέρει τις Πάτι, Μαξίν και Λαβέρν Άντριους ως πηγή έμπνευσής του.[55] Ακολούθησε τα άλμπουμ Showstoppers, μια συλλογή τραγουδιών από μιούζικαλ (1991),[56] Singin' with the Big Bands (1994) και Summer of '78 (1996). Η δεκαετία τελείωσε με τον Μάνιλοου να ηχογραφεί ένα αφιέρωμα στον Φρανκ Σινάτρα με τίτλο Manilow Sings Sinatra (1998) που κυκλοφόρησε μερικούς μήνες μετά τον θάνατο του Σινάτρα.[57]

Το 1990, κυκλοφόρησε εκ νέου στην Ιαπωνία το National Eolia Special: Barry Manilow On Broadway όπου τραγούδησε το τραγούδι του τίτλου "Eolia", το οποίο χρησιμοποιήθηκε ως τραγούδι σε ένα διαφημιστικό για μια εταιρεία κλιματιστικών. Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, ο Μάνιλοου υπέγραψε συμβόλαιο για να συνθέσει τραγούδια με τους στιχουργούς Τζακ Φέλντμαν και Μπρους Σάσαν για τρεις ταινίες κινουμένων σχεδίων.

Ο Μάνιλοου έκανε την παραγωγή στο άλμπουμ του 1991 With My Lover Beside Me με τη θρυλική τραγουδίστρια της τζαζ Νάνσι Γουίλσον.[56] Ο δίσκος βασίζεται σε αμελοποίητους στίχους που άφησε πίσω του ο διάσημος συνθέτης Τζόνι Μέρσερ. Ο Μάνιλοου προσκλήθηκε το 1993 από τη χήρα του Μέρσερ για να ολοκληρώσει τα τραγούδια. Η δική του ηχογράφηση του "When October Goes" σε στίχους του Μέρσερ κυκλοφόρησε ως σινγκλ το 1984, από το άλμπουμ του 2:00 AM Paradise Cafe.[56] Περαιτέρω συνθέσεις του Μέρσερ μελοποιήθηκαν από τον Μάνιλοου τα επόμενα χρόνια.

Το 1993, το PBS πρόβαλε το Barry Manilow: The Best of Me, το οποίο μαγνητοσκοπήθηκε στο Wembley Arena στην Αγγλία νωρίτερα το ίδιο έτος. Το BBC έπαιξε επίσης μια ωριαία έκδοση του ίδιου σόου συμπεριλαμβανομένου του "The Best of Me", που τραγουδήθηκε κατά τη διάρκεια της συναυλίας, ως μπόνους τραγούδι. Ωστόσο, το τραγούδι συμπεριλήφθηκε στο ομότιτλο DVD. Ο Μάνιλοου έκανε 14 συναυλίες ως μέρος μιας εκτεταμένης περιοδείας που στη Γερμανία, την Αυστρία και τη Δανία. Ο Μάνιλοου, μαζί με τον στιχουργό Μπρους Σάσμαν, ανέβασε το Copacabana, ένα μιούζικαλ βασισμένο σε προηγούμενες διασκευές. Έγραψαν νέα τραγούδια και η παράσταση παιζόταν για δύο χρόνια στο West End του Λονδίνου, ενώ δημιουργήθηκεκαι περιοδεύων θίασος.[58]

Τον Δεκέμβριο του 1996, το A&E μετέδωσε το Barry Manilow: Live By Request, την πρώτη από τις δύο εμφανίσεις του στο Live By Request. Η μετάδοση ήταν το πιο επιτυχημένο μουσικό πρόγραμμα του A&E και προσέλκυσε περίπου 2,4 εκατομμύρια θεατές. Η εκπομπή μεταδόθηκε ταυτόχρονα και από το ραδιόφωνο. Τον Μάρτιο του 1997, το VH-1 πρόβαλε το Barry Manilow: The Summer of '78, ένα μονόωρο σόλο του Μάνιλοου στο πιάνο όπου έπαιζε τις μεγαλύτερες επιτυχίες του. Σε μια άλλη συνεργασία Μάνιλοου και Σάσμαν, δημιουργήθηκε το μιούζικαλ Harmony: A New Musical, το οποίο ανέβηκε από τις 7 Οκτωβρίου έως τις 23 Νοεμβρίου 1997, στο La Jolla Playhouse στη La Jolla της Καλιφόρνιας.[59]

Το 1998, ο Μάνιλοου κυκλοφόρησε το άλμπουμ Manilow Sings Sinatra που του χάρισε μια υποψηφιότητα για Βραβείο Γκράμι για καλύτερου ποπ φωνητικό άλμπουμ στα 42α Ετήσια Βραβεία Grammy το 1999.[39]

Στις 23 Οκτωβρίου 1999, το NBC μετέδωσε το δίωρο αφιέρωμα StarSkates Salute to Barry Manilow που μαγνητοσκοπήθηκε στο Mandalay Bay Hotel στο Λας Βέγκας της Νεβάδας, με πολλούς αθλητές του καλλιτεχνικού πατινάζ να αγωνίζονται πάνω στη μουσική του Μάνιλοου.

Δεκαετία του 2000

Επεξεργασία

Το 2000, ο Μάνιλοου κυκλοφόρησε δύο άλμπουμ, το Manilow Country και το Manilow Live!, που ηχογραφήθηκε σε δύο συνεχόμενες ημέρες στο Tennessee Performing Arts Center στο Νάσβιλ του Τενεσί. Στις 11 Απριλίου 2000, το The Nashville Network (TNN) πρόβαλε το δίωρο Manilow Country, στο οποίο συμμετείχαν οι σταρ της κάντρι Τρίσα Γίαργουντ, Νιλ Μακόι, Ντίνα Κάρτερ, Τζο Ντι Μεσίνα, Λόρι Μόργκαν, Κέβιν Σαρπ, Λίλα Μακάν, Γκίλιαν Γουέλτς και Τζάκι Βελάσκες τραγουδώντας τις αγαπημένες τους επιτυχίες από τον Μάνιλοου σε στιλ κάντρι. Έπαιξε και ο ίδιος ο Μάνιλοου.

Τον Ιούνιο του 2000, το DirectTV μετέδωσε τη δίωρη συναυλία Manilow Live! όπου ο Μάνιλοου είχε την μπάντα του, μια 30μελή ορχήστρα και μια χορωδία. Αυτή η εκπομπή κατέγραψε την περιοδεία του εκείνη την εποχή με τις μεγαλύτερες επιτυχίες της καριέρας του και κυκλοφόρησε και σε βίντεο. Την ίδια χρονιά, δούλεψε με τη Μόνικα Μαντσίνι στο άλμπουμ της Concord The Dreams of Johnny Mercer, το οποίο περιελάμβανε επτά τραγούδια σε στίχους Μέρσερ και μουσική Μάνιλοου. Εντωμεταξύ, το δισκογραφικό συμβόλαιο τυο Μάνιλοου με την Arista Records δεν ανανεώθηκε λόγω νέας διοίκησης. Έπειτα υπέγραψε συμβόλαιο στην Concord Records, μια δισκογραφική εταιρεία της Καλιφόρνιας με προσανατολισμό στην τζαζ, και άρχισε να εργάζεται για το πολυαναμενόμενο concept άλμπουμ Here at the Mayflower.

 
Ο Μάνιλοου ερμηνεύει ζωντανά το 2008

Τον Φεβρουάριο του 2002, ο Μάνιλοου επέστρεψε στους πίνακες επιτυχιών όταν η Arista κυκλοφόρησε ένα άλμπουμ με τις μεγαλύτερες επιτυχίες του, το Ultimate Manilow. Στις 18 Μαΐου 2002, ο Μάνιλοου επέστρεψε στο CBS με το Ultimate Manilow, το πρώτο του αφιέρωμα στο δίκτυο μετά το Big Fun on Swing Street του 1988. Η εκπομπή γυρίστηκε στο θέατρο Kodak στο Χόλιγουντ της Καλιφόρνιας και ήταν υποψήφια για Βραβείο Έμμυ Μουσικής ΔΙεύθυνσης στα 54α Primetime Emmy Awards.[44]

Σε παραγωγή Μάνιλοου, κυκλοφόρησε στις 30 Σεπτεμβρίου 2003 το Bette Midler Sings the Rosemary Clooney Songbook. Ήταν η πρώτη φορά μετά από περισσότερα από είκοσι χρόνια που το ντουέτο δούλευε μαζί. Το άλμπουμ έγινε χρυσό και οι δυο τους συνεργάστηκαν ξανά το 2005 στο Bette Midler Sings the Peggy Lee Songbook. Στις 3 Δεκεμβρίου 2003, η A&E πρόβαλε το A Barry Manilow Christmas: Live by Request, τη δεύτερη από τις δύο συναυλίες του στη σειρά. Στο δίωρο αφιέρωμα ο Μάνιλοου δεχόταν αιτήματα για χριστουγεννιάτικα τραγούδια που ερμήνευε ζωντανά με ένα συγκρότημα και μια ορχήστρα. Επίσης καλεσμένοι ήταν οι Σίντι Λόπερ, Χοσέ Φελισιάνο και Μπέτι Μίντλερ (η Μίντλερ, απασχολημένη με την προετοιμασία της περιοδείας της στο Λος Άντζελες, εμφανίστηκε μόνο σε μαγνητοσκοπημένο τμήμα).

Το 2004, ο Μάνιλοου κυκλοφόρησε δύο άλμπουμ: ένα ζωντανό άλμπουμ, τα 2 Nights Live! (BMG Strategic Marketing Group, 2004); και Scores: Songs from Copacabana & Harmony, ένα άλμπουμ του Μάνιλοου που τραγουδά τραγούδια από τα μιούζικάλ του. Το Scores ήταν το τελευταίο δημιουργικό πρότζεκτ του Μάνιλοου με την ετικέτα της Concord.

 
Ο Μάνιλοου ζωντανά στο πιάνο (2008).

Κατά την τρίτη εμφάνισή του στο The Oprah Winfrey Show στις 15 Σεπτεμβρίου 2004, η Όπρα Γουίνφρεϊ ανακοίνωσε ότι ο Μάνιλοου είναι ένας από τους πιο περιζήτητους καλεσμένους όλων των εποχών στην εκπομπή της. Στην εκπομπή προώθησε την περιοδεία One Night Live του! Μια τελευταία φορά! Περίπου την ίδια χρονική περίοδο, ο Μάνιλοου εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο πρόγραμμα του FOX American Idol.

Τα στελέχη του Λας Βέγκας Hilton σε κοινή συνέντευξη Τύπου με τον Μάνιλοου στις 14 Δεκεμβρίου 2004, ανακοίνωσαν την υπογραφή του για μακροχρόνια δέσμευση.[60] Η συνεργασία ξεκίνησε τον Φεβρουάριο του 2005 με μια παράσταση με τίτλο Manilow: Music and Passion.[61] Τον Μάρτιο του 2006, το συμβόλαιο του Μάνιλοου παρατάθηκε μέχρι το 2008.[61]

Ο Μάνιλοου επέστρεψε στην Arista Records για ένα νέο άλμπουμ, που κυκλοφόρησε στις 31 Ιανουαρίου 2006, με τίτλο The Greatest Songs of the Fifties. Ο Μάνιλοου είπε ότι ήταν ενθουσιασμένος με την ιδέα, την οποία παρουσίασε ο Ντέιβις όταν επισκέφτηκε τον Μάνιλοου στο Λας Βέγκας.[62] Ήταν μια απροσδόκητη επιτυχία, που ανέβηκε στο νούμερο ένα του Billboard 200. Ήταν τνπρώτη φορά που ένα άλμπουμ του Μάνιλοου ανέβαινε απευθείας στην κορυφή του πίνακα επιτυχιών, καθώς και η πρώτη φορά που ένα άλμπουμ του Μάνιλοου έφτανε στο νούμερο ένα μετά από 29 χρόνια. Τελικά έγινε πλατινένιο στις ΗΠΑ και πούλησε περισσότερα από 3 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως.

Τον Μάρτιο του 2006, το PBS μετέδωσε το Barry Manilow: Music and Passion, μια συναυλία στο Hilton που ηχογραφήθηκε αποκλειστικά για συγκέντρωση χρημάτων του δικτύου. Ο Μάνιλοου ήταν υποψήφιος για δύο Βραβεία Έμμυ, κερδίζοντας Έμμυ Ατομικής Ερμηνείας σε Variety ή Μουσικό Πρόγραμμα στα 58α Primetime Emmy Awards. Ένα άλμπουμ συνέχεια του άλμπουμ αφιέρωμα της δεκαετίας του '50, το The Greatest Songs of the Sixties, κυκλοφόρησε στις 31 Οκτωβρίου 2006, με τραγούδια όπως τα "And I Love Her" και "Can't Help Falling in Love". Σχεδόν επανέλαβε την επιτυχία του προηγούμενου άλμπουμ, ανεβαίνοντας απευθείας στο νούμερο 2 στο Billboard 200.

 
Ο Μάνιλοου ζωντανά στο Xcel Energy Center (2008).

Τον Ιανουάριο του 2007, ο Μάνιλοου επέστρεψε στη γενέτειρά του τη Νέα Υόρκη για τρεις παραστάσεις στο Madison Square Garden. Αυτές περιλάμβαναν την εμφάνισή του στην οθόνη, σε μια από τις πρώτες τηλεοπτικές εμφανίσεις του, ενώ ο "ζωντανός" Μάνιλοου έπαιζε στη σκηνή. Τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς έδωσε πολλές συναυλίες στην ανατολική ακτή των Ηνωμένων Πολιτειών. Άλλες τέσσερις συναυλίες πραγματοποιήθηκαν τον Δεκέμβριο. Ο Μάνιλοου ξεκίνησε άλλη μία σύντομη περιοδεία στις αρχές του 2008, επισκεπτόμενος αρκετούς μεγάλους χώρους, όπως το Xcel Energy Center στο Σαιντ Πολ της Μινεσότα.

Ο Μάνιλοου κυκλοφόρησε το τρίτο του χριστουγεννιάτικο άλμπουμ τον Νοέμβριο του 2007, με τίτλο In the Swing of Christmas, το οποίο έγινε χρυσό και του χάρισε άλλη μια υποψηφιότητα για το βραβείο Γκράμι για ποπ φωνητικού άλμπουμ στα 51α βραβεία Grammy το 2008.[63][64]

Τον Δεκέμβριο του 2008, ο Μάνιλοου έκανε την αφήγηση στη χριστουγεννιάτικη τηλεταινία κινουμένων σχεδίων Cranberry Christmas, η οποία μεταδόθηκε στο ABC Family. Εκτός από την αφήγηση, συνέβαλε επίσης με δύο πρωτότυπα τραγούδια που συνέθεσε με τον επί χρόνια συνεργάτη του, στιχουργό Μπρους Σάσμαν: "Christmas Is Just Around the Corner" και "Watch Out for Mr. Grape". Το "Christmas Is Just Around the Corner" κυκλοφόρησε και ως σινγκλ και ως μπόνους κομμάτι το 2009, στην επανέκδοση του In the Swing of Christmas.[65]

Τον Οκτώβριο του 2009, ξεκίνησε το Manilow TV, μια μηνιαία συνδρομητική υπηρεσία βίντεο. Μία φορά το μήνα, ο Μάνιλοου επιλέγει μια διαφορετική συναυλία από το προσωπικό του αρχείο για να δείξει στους συνδρομητές.

Ο Μάνιλοου τελείωσε τη συνεργασία του με το Hilton με μια παράσταση με τίτλο "Ultimate Manilow: the Hits" στις 30 Δεκεμβρίου 2009, μετά από 300 παραστάσεις μπροστά σε 450.000 άτομα.[61]

Δεκαετία του 2010

Επεξεργασία

Στις 26 Ιανουαρίου 2010, ο Μάνιλοου κυκλοφόρησε το The Greatest Love Songs of All Time, και, τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους, το άλμπουμ προτάθηκε για Βραβείο Γκράμι Παραδοσιακού Ποπ Φωνητικού Άλμπουμ στα 52α Βραβεία Γκράμι.[39]

Άνοιξε τη νέα του παράσταση "Manilow Paris Las Vegas" στο Paris Hotel & Casino στο Λας Βέγκας τον Μάρτιο του 2010.[66]

Στις 11 Δεκεμβρίου 2010, ο Μάνιλοου εμφανίστηκε στη Συναυλία των Νόμπελ Ειρήνης στο Όσλο της Νορβηγίας.[67]

 
Ο Μάνιλοου στη συναυλία των Νόμπελ Ειρήνης, 2010

Ο Μάνιλοου ολοκλήρωσε τη δουλειά στο νέο του άλμπουμ, 15 Minutes, τον Μάρτιο του 2011, με την επίσημη σελίδα του στο Facebook να ανακοινώνει ότι είχε βάλει τις «τελικές πινελιές» στο άλμπουμ στις 16 Μαρτίου 2011.[68]

Στις 13 Μαρτίου 2011, ο Μάνιλοου εμφανίστηκε στα βραβεία Λόρενς Ολίβιε 2011 στο Theatre Royal του Λονδίνου, τραγουδώντας το "Copacabana" με την Ορχήστρα του BBC.[69]

Από τον Μάρτιο του 2011, ο Μάνιλοου παρουσίαζε το They Write the Songs, μια σειρά ντοκιμαντέρ για το BBC Radio 2, στην οποία εξέταζε τη ζωή και το έργο δημοφιλών συνθετών.[70]

Τον Μάιο του 2011, ο Μάνιλοου ηχογράφησε τις συναυλίες του στο O2 Arena στο Λονδίνο, για κυκλοφορία σε CD και σε DVD στις αρχές του 2012.[71]

Σε μια συνέντευξη του Ιουνίου 2011 στν εφημερίδα Los Angeles Times, ο Μάνιλοου είπε ότι το νέο του άλμπουμ είναι επηρεασμένο από την Μπρίτνεϊ Σπίαρς. Το άλμπουμ είναι για τις απολαύσεις και τις παγίδες της φήμης και επηρεάστηκε άμεσα από τους προσωπικούς αγώνες της Σπίαρς στα τέλη του 2007.[72] Το άλμπουμ 15 Minutes έκανε μπήκε απευθείας στο νούμερο 7 στο US Billboard 200. Το πρώτο σινγκλ από το 15 Minutes, το "Bring on Tomorrow", μπήκε στο αμερικανικό Billboard Hot 200 Singles Chart's, και έγινε η 47η επιτυχία του Μάνιλοου στο τοπ 40.

Τον Νοέμβριο του 2011, ο Μάνιλοου ηχογράφησε τις εκπομπές του στο Paris στον Λας Βέγκας για ένα επερχόμενο τηλεοπτικό αφιέρωμα και για κυκλοφορία DVD.

Ο Μάνιλοου ολοκλήρωσε τη διετή συνεργασία του με το Paris Hotel του Λας Βέγκας στις 11 Δεκεμβρίου 2012. Έτσι τελείωσε και η επταετής του παραμονή στο Λας Βέγκας.

Τον Ιανουάριο του 2013, ο Μάνιλοου επέστρεψε στο Μπρόντγουεϊ με τη σειρά συναυλιών του "Manilow on Broadway". Ήταν η πρώτη του εμφάνιση στο Μπρόντγουεϊ μετά από δύο και πλέον δεκαετίες.[73]

Στις 4 Ιουλίου 2013, ο Μάνιλοου εμφανίστηκε ζωντανά στον κήπο του Καπιτωλίου των ΗΠΑ ως μέρος του A Capitol Fourth.[74]

Στις 12 Νοεμβρίου 2013, ο Μάνιλοου εμφανίστηκε στο Children in Need Rocks 2013 του BBC.[75]

Στις 11 Μαρτίου 2014, ο Μάνιλοου κυκλοφόρησε το Night Songs, ένα άλμπουμ με στάνταρντ που ερμηνεύτηκαν μόνο με πιάνο και ακουστικό μπάσο σε συνθεσάιζερ από τον ίδιο τον Μάνιλοου. Του άλμπουμ του χάρισε μια υποψηφιότητα παραδοσιακού ποπ φωνητικού άλμπουμ στα 57α Βραβεία Γκράμι.[39]

Στις 28 Οκτωβρίου 2014, ο Μάνιλοου κυκλοφόρησε το My Dream Duets, το οποίο του χάρισε την τέταρτη υποψηφιότητά του για Γκράμι για καλύτερου παραδοσιακού ποπ φωνητικού άλμπουμ στα 58α Ετήσια Βραβεία Γκράμι. Αυτή ήταν η 15η υποψηφιότητα για βραβείο Γκράμι στην καριέρα του.[76][13]

Στις 11 Φεβρουαρίου 2015, ο Μάνιλοου ξεκίνησε την περιοδεία του One Last Time στο CenturyLink Centre Omaha στην Όμαχα της Νεμπράσκα με στάσεις στις περισσότερες σημαντικές αίθουσες της Βόρειας Αμερικής . Άλλοι προορισμοί ήταν το Σικάγο στο United Center, το Λος Άντζελες στο Staples Center και το Μπρούκλιν στο Barclay's Center για το φινάλε της περιοδείας στις 17 Ιουνίου, όπου ο Μάνιλοου γιόρτασε τα 72α γενέθλιά του παίζοντας για πρώτη φορά σστο Barclays Center.[77]

Το 2019, ανακοινώθηκε ότι το πρωτότυπο μιούζικαλ Harmony του Μάνιλοου θα ανέβαινε στη Νέα Υόρκη στο National Yiddish Theatre Folksbiene στο Μουσείο Εβραϊκής Κληρονομιάς, από τις 11 Φεβρουαρίου έως τις 29 Μαρτίου 2020.[78] Η διαδρομή ακυρώθηκε λόγω του ξεσπάσματος της πανδημίας COVID-19 και προγραμματίστηκε εκ νέου για την άνοιξη του 2022.[79]

Δεκαετία του 2020

Επεξεργασία

Στις 14 Φεβρουαρίου 2020, ο Μάνιλοου κυκλοφόρησε το Night Songs II, το οποίο βρέθηκε απευθείας στο Νο. 32 του Billboard 200.

Τον Απρίλιο του 2020, ο Μάνιλοου σημείωσε την 36η τοπ-20 επιτυχία του στο Billboard Adult Contemporary με το "When the Good Times Come Again" που έφτασε στο νούμερο 12 την εβδομάδα της 2ας Ιουλίου. Το τραγούδι ηχογραφήθηκε αρχικά για το ομώνυμο άλμπουμ του 1989 και δεν κυκλοφόρησε ποτέ ως σινγκλ. Ένας θαυμαστής γύρισε ένα βίντεο για το τραγούδι όταν χτύπησε η πανδημία COVID-19 . Ο Μάνιλοου βρήκε το βίντεο και το δημοσίευσε στη σελίδα του στο Facebook, οδηγώντας την εταιρεία του να στείλει το τραγούδι σε ραδιοφωνικούς σταθμούς για αναπαραγωγή.[80]

Τον Αύγουστο του 2020, ο Μάνιλοου πούλησε τον κατάλογο τραγουδιών του στο Hipgnosis Songs Fund.[81]

Το 2021, ο Μάνιλοου άρχισε να συνεργάζεται με το Westgate Hotel στο Λας Βέγκας.[36]

Στις 11 Δεκεμβρίου 2023, το NBC μετέδωσε το χριστουγεννιάτικο αφιέρωμα Barry Manilow's A Very Barry Christmas, με τη συμμετοχή του Μάνιλοου.[82][83]

Προσωπική ζωή

Επεξεργασία

Ο Μάνιλοου παντρεύτηκε την αγαπημένη του από το γυμνάσιο, Σούζαν Ντάιξλερ, το 1964.[24] Αργότερα δήλωσε ότι ήταν ερωτευμένος με τη σύζυγό του και ότι το πάθος του για μια μουσική καριέρα, εκτός από το ότι έδειχνε έλλειψη ωριμότητας, προσέθετε πίεση στη σχέση τους. Άφησε τη γυναίκα που θεωρούσε «την τέλεια σύζυγο» μετά από μόλις έναν χρόνο γάμου, κυνηγώντας μια «θαυμάσια μουσική περιπέτεια». Ο Μάνιλοου έγραψε για το πρόβλημά του στο περιοδικό Playboy τον Δεκέμβριο του 1965. Είπε για αυτό:

Ρώτησα πολλούς τι πρέπει να κάνω και ο καθένας απάντησε κάτι διαφορετικό. Τελικά, ήμουν τόσο απελπισμένος, που έγραψα στο Playboy.[84]

Η Ντάιξλερ ακύρωσε τον γάμο το 1966.[85] Ο Μάνιλοου δήλωσε το 2017 ότι, παρά τη μετέπειτα μακροχρόνια σχέση του με έναν, ήταν ερωτευμένος με τον Ντάιξλερ και η αποτυχία του γάμου του δεν σχετιζόταν με ζητήματα σεξουαλικού προσανατολισμού.[24]

Ο Μάνιλοου ξεκίνησε μια σχέση με το τηλεοπτικό στέλεχος Γκάρι Κεφ, ο οποίος σύντομα έγινε μάνατζέρ του, το 1978. Οι δυο τους παντρεύτηκαν το 2014, όταν ο γάμος ομοφύλων έγινε νόμιμος στην Καλιφόρνια.[36] Κράτησαν τη σχέση και τον σεξουαλικό του προσανατολισμό μυστικά μέχρι που ο γάμος έγινε πρωτοσέλιδο το 2015. Ο Μάνιλοου δεν ήθελε αρχικά να δημοσιοποιηθεί η προσωπική του σχέση με τον Κεφ. Τα μέσα άρχισαν να δημοσιοποιούν το γεγονός όταν μια φίλη του Μάνιλοου, η Σουζάν Σόμερς, αποκάλυψε δημόσια την ιδιωτική τελετή στο σπίτι του Μάνιλοου στο Παλμ Σπρινγκς της Καλιφόρνιας. Αν και δεν κατατέθηκαν επίσημα έγγραφα, αναφέρθηκε ότι ο Μάνιλοου και ο Κεφ αντάλλαξαν γαμήλιους όρκους ως ένδειξη της αφοσίωσής τους.[86][87] Ο Μάνιλοου έκανε επίσημο coming out ως ομοφυλόφιλος τον Απρίλιο του 2017, λέγοντας στο περιοδικό People ότι εξεπλάγη ευχάριστα ανακαλύπντοντας ότι η βάση των θαυμαστών του, ως επί το πλείστον γυναικών, υποστήριζε τον γάμο. Είχε φοβηθεί ότι τα νέα θα τις απογοήτευαν.[36][88][89]

Ο Μάνιλοου έχει μια θετή κόρη από τον προηγούμενο γάμο του συζύγου του και μια υιοθετημένη εγγονή.[90]

Φιλανθρωπία και συγκέντρωση χρημάτων

Επεξεργασία

Για να βοηθήσει τα θύματα του τυφώνα Χιούγκο το 1989, ο οποίος έπληξε την περιοχή του Τσάρλεστον στη Νότια Καρολίνα, ο Μάνιλοου πραγματοποίησε μια συναυλία στις 12 Νοεμβρίου 1989, στο Carolina Coliseum του Πανεπιστημίου της Νότιας Καρολίνας στην Κολούμπια όπου τα τα εισιτήρια αξίας 10 δολαρίων εξαντλήθηκαν σε τρεις ώρες.[91] Πριν από τη συναυλία, ο δήμαρχος Τ. Πάτον Άνταμς ονόμασε εκείνη την ημέρα «Ημέρα Μπάρι Μάνιλοου» και ο Μάνιλοου δώρισε στον Ερυθρό Σταυρό και τον Στρατό της Σωτηρίας επιταγές 42.500 δολαρίων έκαστη.[92]

Στις 15 Ιανουαρίου 1994, τρεις ώρες πριν από την ώρα της συναυλίας, ο Μάνιλοου ακύρωσε τη συμμετοχή του σε ένα Ethnic Pride and Heritage Festival στο Ατλάντικ Σίτι του Νιου Τζέρσεϊ.[93]

Για να βοηθήσει στον απόηχο του τυφώνα Κατρίνα το 2005, ο Μάνιλοου έδωσε 150.000 δολάρια, που συγκεντρώθηκαν σε 48 ώρες, στον Αμερικανικό Ερυθρό Σταυρό.[94]

Στις 27 Οκτωβρίου 2011, ο Μάνιλοου επισκέφτηκε το Τζόπλιν του Μιζούρι, λίγο περισσότερο από πέντε μήνες αφότου ένας ανεμοστρόβιλος κατέστρεψε το ένα τρίτο της πόλης, συνεισφέροντας 300.000 δολάρια.[95]

Δίκη

Επεξεργασία

Στις 8 Φεβρουαρίου 1994, ο Μάνιλοου άσκησε αγωγή κατά του ραδιοφωνικού σταθμού του Λος Άντζελες KBIG (104.3 FM), ζητώντας13 εκατομμύρια δολάρια για ζημιές και 15 εκατομμύρια δολάρια αποζημίωση, ισχυριζόμενος ότι μια από τις διαφημίσεις τους προκαλούσε ανεπανόρθωτη ζημιά στην επαγγελματική του φήμη. Η διαφήμιση, ένα σποτ που άρχισε να προβάλλεται τον Ιανουάριο, πρότεινε στον κόσμο να ακούει KBIG επειδή δεν παίζει τη μουσική του Μάνιλοου. Η αγωγή κατατέθηκε στο Ανώτατο Δικαστήριο της Κομητείας Όραντζ.[96] Δύο μέρες αργότερα, ο KBIG/104.3 FM συμφώνησε να σταματήσει να μεταδίσει τη διαφήμιση, αλλά ένας δικηγόρος δεν συμφώνησε να αποσύρει την αγωγή αξίας 28 εκατομμυρίων δολαρίων.[97]

Ένας δικαστής του Εφετείου της Αριζόνας έκανε αγωγή στον Μάνιλοου για την ένταση στον ήχο μιας συναυλίας στις 23 Δεκεμβρίου 1993, στην οποία παρακολούθησε με τη σύζυγό του.[98] Ο δικαστής είπε στην αγωγή ότι είχε συνεχές κουδούνισμα στα αυτιά του (εμβοές) και παραλίγο τα αυτιά του να εκραγούν. Η δίκη ορίστηκε για τις 23 Σεπτεμβρίου 1997. Η αγωγή ανέφερε επίσης την εταιρεία παραγωγής του Μάνιλοου, διοργανώτρια συναυλιών στην Αριζόνα, και τον δήμο της Τούσον, η οποία διευθύνει το συνεδριακό κέντρο όπου πραγματοποιήθηκε η συναυλία. Τον Ιούλιο του 1997, για να διευθετηθεί η υπόθεση αναφέρθηκε ότι ο Τούσον δώρισε 5.000 δολάρια στην Αμερικανική Ένωση Εμβοών.[99]

Στα ΜΜΕ

Επεξεργασία

Το 1979, το μουσικό στιλ του Μάνιλοου σατιρίστηκε στο τραγούδι "I Need Your Help Barry Manilow" που ερμήνευσε ο Ρέι Στίβενς.[100] Το τραγούδι ξεκινά με μια μουσική φράση που μοιάζει με το άνοιγμα του "I Write the Songs" και επίσης αναφέρει τα "Mandy", "Copacabana", "Can't Smile Without You", "Weekend in New England", "Could It Be Magic" και "Tryin' to Get the Feeling Again" σε μια ιστορία όπου ο τραγουδιστής περιγράφει μια σειρά από κωμικά ατυχή γεγονότα στη ζωή του, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι χρειάζεται ο Μάνιλοου να τραγουδήσει ένα από τα πιο μελαγχολικά και θλιβερά τραγούδια του για να τον παρηγορήσει. Πολλές από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του Μάνιλοου αναφέρονται σε βάσανα και ατυχίες.

Το τραγούδι έφτασε στο νούμερο 49 στο αμερικανικό Billboard Hot 100 και στο νούμερο 11 στο Adult Contemporary. Συνολικά πέρασε οκτώ εβδομάδες στο Hot 100 και επίσης στη Μεγάλη Βρετανία, τον Καναδά και την Αυστραλία. Το εξώφυλλο του σινγκλ είναι ένα ψεύτικο άλμπουμ του Μάνιλοου, το Barry Manilow II , που παρωδεί τον τίτλο και το εξώφυλλο του Tryin' to Get the Feeling.

Το 1989, μια αμερικανικη σκανδαλοθηρική εφημερίδα ισχυρίστηκε ότι ο Μάνιλοου ήταν αρραβωνιασμένος με τον πορνοστάρ Ρόμπιν Μπερντ. Σε μια εμφάνιση στις 22 Ιουνίου 1989 στο The Tonight Show, ο Τζόνι Κάρσον ρώτησε τον Μάνιλοου για το θέμα.[101] Ο Μάνιλοου απάντησε ότι ήταν απλώς φίλος με τον Μπερντ, είχε τραβήξει μια αθώα φωτογραφία και ότι δεν ήταν αλήθεια ο υποτιθέμενος αρραβώνας. Αφού γνώρισε τον Μπερντ, το συγκρότημά του του έκανε δώρο μια βιντεοκασέτα με το Debbie Does Dallas για τα γενέθλιά του. Ο Μάνιλοου είπε στον Κάρσον ότι δεν μπορούσε να βλέπει τον φίλο του να κάνει αυτό που κάνει σε εκείνη την ταινία.[102]

Ο Μάνιλοου έγινε πρωτοσέλιδο τον Ιούνιο του 2006, όταν Αυστραλοί αξιωματούχοι έπαιζαν μουσική του από τις 9:00 μ.μ. μέχρι τα μεσάνυχτα κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή για να εμποδίζουν τις συμμορίες νέων να συγκεντρώνονται σε μια κατοικημένη περιοχή αργά το βράδυ.[103] Τον Φεβρουάριο του 2022, οι αρχές της Νέας Ζηλανδίας χρησιμοποίησαν παρόμοια τακτική εναντίον διαδηλωτών που κατασκήνωσαν έξω από το κτίριο του κοινοβουλίου της χώρας για να διαμαρτυρηθούν για τα υποχρεωτικά εμβόλια για τον COVID-19.[104]

Δισκογραφία

Επεξεργασία

 

  • II Tour (1974-75)[105]
  • Barry Manilow in Person (1975-76)
  • This One's for You Tour (1976-77)[106]
  • Even Now Tour (1978)[107]
  • 1980 World Tour (1980)[108]
  • In the Round World Tour (1981-82)[109]
  • Around the World in 80 Dates (1982)[110]
  • Hot Tonight Tour (1983)[111]
  • Paradise Tour (1984-85)[112]
  • Big Fun Tour de Force (1987-89)[113]
  • Barry Manilow in Concert (1989-90)[114]
  • Showstoppers Tour (1991-92)[115]
  • Greatest Hits...and Then Some Tour (1992-95)[116]
  • World Tour '96 (1996)[117]
  • Reminiscing Tour (1997-98)[118]
  • Manilow Live! (1999-2000)[119]
  • Live 2002 (2002)[120]
  • One Night Live! One Last Time! Tour (2004)[121]
  • An Evening of Music and Passion (2006, 2008)[122]
  • The Hits...and Then Some Tour (2009)[123]
  • 2012 Tour (2012)[124]
  • Manilow in Concert: Direct from Broadway (2013)[125]
  • 2014 Tour (2014)[126]
  • One Last Time! Tour (2015-16)[127]
  • A Very Barry Christmas (2017, 2018)[128]
  • This is My Town Tour (2017-18)[129]
  • 2022 UK Tour (2022)[130]
  • Manilow: Hits 2023! (2023)[131]

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. ↑ (Αγγλικά) Internet Movie Database. nm0005180. Ανακτήθηκε στις 21  Ιουλίου 2015.
  2. ↑ (Αγγλικά) AllMusic. www.allmusic.com/artist/barry-manilow-mn0000018977. Ανακτήθηκε στις 21  Νοεμβρίου 2015.
  3. ↑ www.jewishvirtuallibrary.org/jsource/biography/Barry_Manilow.html. Ανακτήθηκε στις 27  Νοεμβρίου 2015.
  4. ↑ Ανακτήθηκε στις 4  Μαρτίου 2021.
  5. ↑ (Ρουμανικά) CineMagia. 169226. Ανακτήθηκε στις 4  Απριλίου 2022.
  6. ↑ (Γαλλικά, Ολλανδικά, Αγγλικά, Γερμανικά, Ιταλικά, Ισπανικά) Musicalics. 100020. Ανακτήθηκε στις 5  Απριλίου 2022.
  7. ↑ Ανακτήθηκε στις 21  Μαΐου 2019.
  8. ↑ us.7digital.com/artist/barry-manilow/release/the-essential-barry-manilow-1.
  9. ↑ Ανακτήθηκε στις 6  Ιουνίου 2021.
  10. ↑ «The 50 best-selling music artists of all time, ranked by platinum albums». Business Insider. https://www.businessinsider.com/best-selling-artists-all-time-ranked-by-platinum-albums-2017-7#38-john-denver-13-13. 
  11. ↑ Tannenbaum, Rob (5 Αυγούστου 2019). «Barry Manilow Just Wanted to Write the Songs. He's Still Singing Them». The New York Times. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2024. He was not just knocked but pilloried by music critics, including those at The New York Times, who wrote him off as schlock 
  12. ↑ Bardin, Brantley (1 Δεκεμβρίου 2015). «Mr. Generosity». Palm Springs Life. Palm Springs, California. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Απριλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 6 Απριλίου 2017. 
  13. ↑ 13,0 13,1 «Search Results for barry manilow». National Academy of Recording Arts and Sciences.  Σφάλμα αναφοράς: Μη έγκυρη ετικέτα <ref> • όνομα " grammy.com " ορίζεται πολλές φορές με διαφορετικό περιεχόμενο
  14. ↑ Barry Manilow Receives 15th Grammy Nomination for MY DREAM DUETS. Δελτίο τύπου.
  15. ↑ «Barry Manilow Broadway comeback hit by bronchitis». BBC News. January 25, 2013. https://www.bbc.com/news/entertainment-arts-21193841. Ανακτήθηκε στις August 4, 2017. 
  16. ↑ «Hipgnosis acquires recording royalties for Barry Manilow catalog». 3 Αυγούστου 2020. 
  17. ↑ «Barry Manilow Biography: Singer, Songwriter (1943–)». Biography.com. Ανακτήθηκε στις 8 Απριλίου 2015. 
  18. ↑ Butler, Patricia (2001). Barry Manilow: The Biography. Omnibus Press. σελ. 223. ISBN 978-0711985476. 
  19. ↑ «Barry Manilow dismayed at how his Irish roots were denied». IrishCentral. 22 Μαΐου 2012. Ανακτήθηκε στις 11 Νοεμβρίου 2012. 
  20. ↑ 20,0 20,1 20,2 «Barry Manilow: I'm a secret Irishman». Irish Independent. Mediahuis/Independent.ie. 21 Μαΐου 2012. Ανακτήθηκε στις 7 Απριλίου 2023. 
  21. ↑ «Barry Manilow comes out of the closet». The Times of Israel. Ανακτήθηκε στις 12 Νοεμβρίου 2022. 
  22. ↑ «Megan Smolenyak: Barry Manilow Is a Limerick Man». Medium. March 3, 2021. https://smolenyak.medium.com/barry-manilow-is-a-limerick-man-612bd5959a04. Ανακτήθηκε στις March 15, 2021. 
  23. ↑ «Barry Manilow: Williamsburg Was A Dump, Music Saved Me From Getting Beat Up». New York City: WCBS-FM. 27 Οκτωβρίου 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Αυγούστου 2016. Ανακτήθηκε στις 11 Σεπτεμβρίου 2017. 
  24. ↑ 24,0 24,1 24,2 «Inside Barry Manilow's Secret Wedding to Longtime Love Garry Kief: 'I Didn't Think It Was Going to Be That Emotional!'». Peoplemag. http://people.com/music/barry-manilow-emotional-wedding-garry-kief/.  Σφάλμα αναφοράς: Μη έγκυρη ετικέτα <ref> • όνομα " people.com " ορίζεται πολλές φορές με διαφορετικό περιεχόμενο
  25. ↑ 25,0 25,1 John M. Cunningham. «Barry Manilow». Encyclopædia Britannica. https://www.britannica.com/EBchecked/topic/1472231/Barry-Manilow. Ανακτήθηκε στις May 9, 2015. 
  26. ↑ Λάθος στην χρήση του Πρότυπο:cite press release: Η παράμετρος title είναι απαραίτητη
  27. ↑ Λάθος στην χρήση του Πρότυπο:cite press release: Η παράμετρος title είναι απαραίτητη
  28. ↑ Spitznagel, Eric (June 2, 2011). «Barry Manilow only ever played one bathhouse with Bette Midler». Vanity Fair. https://www.vanityfair.com/hollywood/2011/06/barry-manilow-qa. Ανακτήθηκε στις March 25, 2024. 
  29. ↑ Manilow, Barry (11 Απριλίου 1980). «Barry Manilow letter to press regarding his jingle credits». Reno Gazette-Journal. Reno, Nevada. σελ. 75. Ανακτήθηκε στις 11 Σεπτεμβρίου 2017. I am about to give you a break down of which commercials I did what to. ... And if one more person gives me credit for writing that stupid MacDonald's jingle, I will not be responsible for what I do with my next Big Mac. ... Kentucky Fried Chicken – Sang; Bowlene Toilet Cleaner – Wrote, arranged; State Farm Insurance – Wrote; Stridex – Wrote, sang; Chevrolet – Wrote, sang, arranged; Dr. Pepper – Sang; Pepsi – Sang; Jack-in-the-Box – Sang; McDonald's – Sang; Band-Aids – Wrote, arranged 
  30. ↑ «CLIO Video: Barry Manilow». Adweek. 15 Μαΐου 2009. Ανακτήθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου 2023. 
  31. ↑ «Barry Manilow Keeps Flying High Critics? 'They Really Can't Hurt Me'». Tulsa World. 21 Ιανουαρίου 1983. 
  32. ↑ Knopper, Steve (23 Ιουλίου 2015). «Tony Orlando still hasn't needed that backup career option, despite his mother's advice». Chicago Tribune. 
  33. ↑ «Knock 3 times if you want Tony Orlando». 16 Φεβρουαρίου 2012. 
  34. ↑ 34,0 34,1 «Featherbed Featuring Barry Manilow - Could It Be Magic / Could It Be Magic - Bell - USA - 45-133». 45cat.com. Ανακτήθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου 2023. 
  35. ↑ 35,0 35,1 «Featherbed Featuring Barry Manilow – Could It Be Magic». Discogs. 1971. 
  36. ↑ 36,0 36,1 36,2 36,3 Bell, Sadie (5 Ιανουαρίου 2024). «Barry Manilow on singing at a gay bathhouse early in his career and its impact on his sexuality: 'great audience'». People. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιανουαρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 25 Μαρτίου 2024.  Σφάλμα αναφοράς: Μη έγκυρη ετικέτα <ref> • όνομα " bathhouse " ορίζεται πολλές φορές με διαφορετικό περιεχόμενο
  37. ↑ «Barry Manilow». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Ιουνίου 2006. Ανακτήθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου 2023. 
  38. ↑ «Bette Midler: The Divine Miss M Tour (1972–73)». Betteontheboards.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Νοεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 2010. 
  39. ↑ 39,0 39,1 39,2 39,3 «Barry Manilow». 28 Νοεμβρίου 2017.  Σφάλμα αναφοράς: Μη έγκυρη ετικέτα <ref> • όνομα " grammy.com1 " ορίζεται πολλές φορές με διαφορετικό περιεχόμενο
  40. ↑ «The new record company», Billboard, November 23, 1974, https://books.google.com/books?id=eQkEAAAAMBAJ&q=%22the+new+record+company%22%2B+arista&pg=PT25, ανακτήθηκε στις August 24, 2012 
  41. ↑ «Barry Manilow: his 10 best songs». The Daily Telegraph. August 31, 2018. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις January 11, 2022. https://ghostarchive.org/archive/20220111/https://www.telegraph.co.uk/music/artists/barry-manilow-10-best-songs/strange-medley-vsm/. Ανακτήθηκε στις January 5, 2018. 
  42. ↑ «American Bandstand - Season 18, Episode 24: Barry Manilow / Minnie Ri…». archive.ph. 14 Σεπτεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουλίου 2024. 
  43. ↑ Trust, Gary (May 16, 2012). «Barry Manilow on Highest Charting Since the 1970s, Dick Clark's Friendship, How to Write Hits». Billboard. https://www.billboard.com/biz/articles/news/1096609/barry-manilow-on-highest-charting-since-the-1970s-dick-clarks-friendship. Ανακτήθηκε στις April 6, 2017. 
  44. ↑ 44,0 44,1 44,2 44,3 44,4 44,5 «Academy of Television Arts & Sciences». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Οκτωβρίου 2006. Ανακτήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 2006. 
  45. ↑ The Official Academy Awards Database, Academy Awards Database – AMPAS Αρχειοθετήθηκε July 23, 2008, στο Wayback Machine..
  46. ↑ HBO Guide, February 1979
  47. ↑ People, The Dallas Morning News, November 3, 1984.
  48. ↑ «Barry Manilow, live in...». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Οκτωβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 28 Απριλίου 2016 – μέσω YouTube. 
  49. ↑ Newsmakers, The Philadelphia Inquirer.
  50. ↑ Peopletalk.
  51. ↑ «Washington Monthly: The longest shot; measuring Al Gore Jr. for the White House - Albert Gore Jr». web.archive.org. 27 Μαρτίου 2005. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουλίου 2024. 
  52. ↑ Kavitsky, Joyce (13 Μαΐου 2008). «Manilow's 1986 Blanket License Lobbying». Phillips Philes. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουλίου 2024. 
  53. ↑ Barry Manilow swings on album – and at critics, Chicago Sun-Times, November 29, 1987.
  54. ↑ The Broadway League. «Internet Broadway Database». Ibdb.com. Ανακτήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 2010. 
  55. ↑ Sforza, John: "Swing It! The Andrews Sisters Story;" University Press of Kentucky, 2000; 289 pages.
  56. ↑ 56,0 56,1 56,2 Holden, Stephen (13 Οκτωβρίου 1991). «Barry Manilow: yes, he still writes the songs». The New York Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Μαΐου 2015. Ανακτήθηκε στις 25 Μαρτίου 2024. 
  57. ↑ Demasters, Karen (23 Απριλίου 2000). «Jersey Footlights; he sings to songs of Sinatra». The New York Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Μαΐου 2015. Ανακτήθηκε στις 25 Μαρτίου 2024. 
  58. ↑ «Manilow and Sussman Control Harmony Musical Again; Is It Broadway-Bound?». Playbill. 19 Φεβρουαρίου 2004. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Δεκεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 2012. 
  59. ↑ La Jolla Playhouse Harmony – 1997.
  60. ↑ «Las Vegas Hilton Signs Barry Manilow to Long-Term Engagement». 14 Δεκεμβρίου 2004. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Αυγούστου 2017. Ανακτήθηκε στις 18 Μαρτίου 2024. 
  61. ↑ 61,0 61,1 61,2 «Manilow celebrates 300th show at Hilton». Las Vegas Review-Journal. 16 Μαρτίου 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Μαρτίου 2024. Ανακτήθηκε στις 18 Μαρτίου 2024.  Σφάλμα αναφοράς: Μη έγκυρη ετικέτα <ref> • όνομα " auto " ορίζεται πολλές φορές με διαφορετικό περιεχόμενο
  62. ↑ Barry Manilow Croons For ET, Entertainment Tonight, January 27, 2006 Αρχειοθετήθηκε January 28, 2007, στο Wayback Machine.
  63. ↑ «Gold & Platinum». Recording Industry Association of America. Ανακτήθηκε στις 30 Νοεμβρίου 2023. 
  64. ↑ «51st Annual GRAMMY Awards». Grammy Awards. The Recording Academy. Ανακτήθηκε στις 30 Νοεμβρίου 2023. 
  65. ↑ «Ocean Spray Proudly Announces Its First Television Special 'Cranberry Christmas' on ABC Family». Ocean Spray. 8 Δεκεμβρίου 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Μαρτίου 2019. Ανακτήθηκε στις 30 Νοεμβρίου 2023. 
  66. ↑ «Manilow Paris Las Vegas». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Νοεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 16 Αυγούστου 2010. 
  67. ↑ «Jamiroquai, Barry Manilow To Perform At Nobel Concert». Billboard. https://www.billboard.com/music/music-news/jamiroquai-barry-manilow-to-perform-at-nobel-concert-950770/. Ανακτήθηκε στις March 10, 2024. 
  68. ↑ Spitznagel, Eric (June 2, 2011). «Barry Manilow only ever played one bathhouse with Bette Midler». Vanity Fair. https://www.vanityfair.com/hollywood/2011/06/barry-manilow-qa. Ανακτήθηκε στις March 25, 2024. 
  69. ↑ Shenton, Mark (13 Μαρτίου 2011). «London's Olivier Awards Presented March 13; Stephen Sondheim Honored». Playbill. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουλίου 2024. 
  70. ↑ «Radio 2 Programmes – They Write the Songs, George Gershwin». The BBC. 15 Μαρτίου 2011. Ανακτήθηκε στις 19 Σεπτεμβρίου 2011. 
  71. ↑ Franzen, Marty (7 Σεπτεμβρίου 2012). «Barry Manilow will dip into his expansive portfolio». Burlington County Times. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουλίου 2024. 
  72. ↑ «New Manilow album inspired by Britney Spears». The Marquee Blog (CNN). June 6, 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις June 8, 2011. https://web.archive.org/web/20110608112429/http://marquee.blogs.cnn.com/2011/06/06/new-manilow-album-inspired-by-britney-spears/. Ανακτήθηκε στις June 28, 2011. 
  73. ↑ «Manilow on Broadway on Broadway – Information, Cast, Crew, Synopsis and Photos». Playbill Vault. Ανακτήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 2012. 
  74. ↑ Catlin, Roger (June 28, 2013). «Barry Manilow returns to 'a capitol fourth'». The Washington Post. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις October 11, 2013. https://web.archive.org/web/20131011153733/http://articles.washingtonpost.com/2013-06-28/entertainment/40250962_1_jackie-evancho-inspiring-song-fireworks. Ανακτήθηκε στις March 18, 2024. 
  75. ↑ «Barry Manilow». BBC Music Events. 25 Ιουνίου 2024. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουλίου 2024. 
  76. ↑ Varela Media. Barry Manilow Receives 15th Grammy Nomination for 'My Dream Duets': Manilow Has Received a Grammy Nomination in Each of the Last Five Decades. Δελτίο τύπου.
  77. ↑ «Farewell Barry Manilow Tour to Launch in 2015». Ανακτήθηκε στις 19 Νοεμβρίου 2014. 
  78. ↑ Coleman, Nancy (August 16, 2019). «Barry Manilow's Original Musical is (Finally) Making it to New York». The New York Times. https://www.nytimes.com/2019/08/16/theater/barry-manilow-harmony.html. Ανακτήθηκε στις August 20, 2019. 
  79. ↑ «Harmony: A New Musical • TKTS Now On Sale!». National Yiddish Theatre Folksbiene. Ανακτήθηκε στις 8 Οκτωβρίου 2021. 
  80. ↑ «Barry Manilow Is As Surprised As You Are By His Pandemic Hit, 'When The Good Times Come Again'». Billboard. June 12, 2020. http://www.billboard.com/articles/news/features/9401180/barry-manilow-when-the-good-times-come-again-interview. Ανακτήθηκε στις June 30, 2020. 
  81. ↑ «Barry Manilow Sells Song Catalog to Hipgnosis». Variety. 3 Αυγούστου 2020. Ανακτήθηκε στις 7 Απριλίου 2023. 
  82. ↑ Otterson, Joe (27 Οκτωβρίου 2023). «Barry Manilow Sets NBC Christmas Special (EXCLUSIVE)». Variety. PMC. Ανακτήθηκε στις 23 Δεκεμβρίου 2023. 
  83. ↑ Abramovitch, Seth (5 Ιανουαρίου 2024). «Looks Like He Made It: Barry Manilow at 80». The Hollywood Reporter. Ανακτήθηκε στις 6 Ιανουαρίου 2024. 
  84. ↑ Van Matre, Lynn (16 Ιουνίου 1985). «Barry Manilow visits 'Copacabana' again—this time as an actor». The Chicago Tribune. Ανακτήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2018. 
  85. ↑ Webber, Stephanie (April 8, 2015). «Barry Manilow Marries Longtime Manager Garry Kief». Us Weekly. http://www.usmagazine.com/celebrity-news/news/barry-manilow-marries-longtime-manager-garry-kief-201584. Ανακτήθηκε στις April 8, 2015. 
  86. ↑ Levine, Daniel S. (5 Απριλίου 2017). «Garry Kief, Barry Manilow's Husband: 5 Fast Facts You Need to Know». 
  87. ↑ Ramisetti, Kirthana· Slattery, Denis (12 Απριλίου 2015). «Barry Manilow secretly wed longtime manager Garry Kief last year: report». Daily News. New York: Tronc. Ανακτήθηκε στις 15 Ιουνίου 2018. 
  88. ↑ Nelson, Jeff (April 5, 2017). «Barry Manilow Reveals Why He Didn't Come Out for Decades: I Thought I Would 'Disappoint' Fans If They Knew I Was Gay». People. http://people.com/music/barry-manilow-hid-sexuality-thought-being-gay-would-disappoint-fans. Ανακτήθηκε στις April 5, 2017. 
  89. ↑ «Barry Manilow says he's gay, and he kept sexuality secret for fans». Los Angeles Daily News. April 5, 2017. http://www.dailynews.com/arts-and-entertainment/20170405/barry-manilow-says-hes-gay-and-he-kept-sexuality-secret-for-fans. Ανακτήθηκε στις April 5, 2017. 
  90. ↑ Nelson, Jeff· Andaloro, Angela (18 Οκτωβρίου 2023). «Barry Manilow Reveals He's a Grandfather». Peoplemag. Ανακτήθηκε στις 9 Ιανουαρίου 2024. 
  91. ↑ «Barry Manilow concert scheduled benefit performance to raise money for hurricane relief effort». The Charlotte Observer. October 9, 1989. http://nl.newsbank.com/nl-search/we/Archives?p_product=CO&s_site=charlotte&p_multi=CO&p_theme=realcities&p_action=search&p_maxdocs=200&p_topdoc=1&p_text_direct-0=0EB6C535A4D2188D&p_field_direct-0=document_id&p_perpage=10&p_sort=YMD_date:D&s_trackval=GooglePM. 
  92. ↑ «For a song». The State (Columbia, SC). November 13, 1989. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις May 18, 2013. https://web.archive.org/web/20130518233606/http://nl.newsbank.com/nl-search/we/Archives?p_product=CS&s_site=thestate&p_multi=CS&p_theme=realcities&p_action=search&p_maxdocs=200&p_topdoc=1&p_text_direct-0=0EB58FD878E418E3&p_field_direct-0=document_id&p_perpage=10&p_sort=YMD_date:D&s_trackval=GooglePM. Ανακτήθηκε στις September 26, 2023. 
  93. ↑ «Manilow passes on gala». The Palm Beach Post. January 17, 1994. http://docs.newsbank.com/g/GooglePM/PBPB/lib00161,0EAF86CE9819E992.html. 
  94. ↑ «Manilow fund set to triple aid for hurricane Katrina relief». Press Release Newswire. September 3, 2005. http://www.prnewswire.com/cgi-bin/stories.pl?ACCT=104&STORY=/www/story/09-03-2005/0004099775&EDATE=. 
  95. ↑ «Barry Manilow saves the music in Joplin, Mo». ABC News. 17 Οκτωβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 11 Νοεμβρίου 2012. 
  96. ↑ Volzke, Jonathan (February 11, 1994). «Don't play Barry? Then pay Barry radio: Singer sues KBIG for touting no-Manilow format». The Orange County Register. http://docs.newsbank.com/g/GooglePM/OC/lib00049,0EAF3F3B8374B5AA.html. 
  97. ↑ Lycan, Gary (February 11, 1994). «KBIG stops needling Manilow: The Los Angeles radio station backs down after mocking the singer in ads». The Orange County Register. http://docs.newsbank.com/g/GooglePM/SL/lib00171,0EB04E767104663D.html. 
  98. ↑ «Barry Manilow». Associated Press. March 29, 1997. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις August 8, 1997. https://web.archive.org/web/19970808120656/http://www.s-t.com/daily/03-97/03-29-97/zzzwnppl.htm#XINDEX3. 
  99. ↑ «Small victory against loud music». Associated Press. July 12, 1997. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις September 9, 2006. https://web.archive.org/web/20060909001351/http://www.quiet.org/readings/bites.htm. Ανακτήθηκε στις November 21, 2006. 
  100. ↑ Carlisle, Dolly (May 28, 1979). «Satirist Ray Stevens turns Barry Manilow on his musical ear». People. https://people.com/archive/satirist-ray-stevens-turns-barry-manilow-on-his-musical-ear-vol-11-no-21/. Ανακτήθηκε στις September 23, 2023. 
  101. ↑ «Guest search 22 June 1989 program». Johnny Carson / official Tonight Show website. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Δεκεμβρίου 2006. 
  102. ↑ «Robin Byrd with Barry Manilow». RobinByrdWeb.tripod.com. Ανακτήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 2010. 
  103. ↑ Maley, Jacqueline (June 5, 2006). «Forget Asbos. Australia uses Barry Manilow». The Guardian. https://www.theguardian.com/world/2006/jun/06/arts.australia. Ανακτήθηκε στις August 18, 2017. 
  104. ↑ «New Zealand plays Barry Manilow to repel parliament protesters». BBC News. 12 Φεβρουαρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 2022. 
  105. ↑ Marchese, Joe (17 Νοεμβρίου 2011). «Reissue theory: Barry Manilow, "Live at the Troubadour 1975"». The Second Disc. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Δεκεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 6 Δεκεμβρίου 2020. 
  106. ↑ Palmer, Robert (September 12, 1976). «Barry Manilow — the master of romantic pop». The New York Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις December 6, 2020. https://archive.today/20201206064529/https://www.nytimes.com/1976/09/12/archives/barry-manilow-the-master-of-romantic-pop-manilow.html. Ανακτήθηκε στις December 6, 2020. 
  107. ↑ Marinkovic, Mel M. (July 11, 1978). «Stadium opens for Manilow concert; Boston sponsors 'Summerthing' benefit». The Harvard Crimson (Harvard University). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις December 6, 2020. https://archive.today/20201206070455/https://www.thecrimson.com/article/1978/7/11/stadium-opens-for-manilow-concert-boston/. Ανακτήθηκε στις December 6, 2020. 
  108. ↑ Kornheiser, Tony (July 24, 1980). «Manilow: He sings the songs». The Washington Post. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις December 6, 2020. https://archive.today/20201206070955/https://www.washingtonpost.com/archive/lifestyle/1980/07/24/manilow-he-sings-the-songs/4f0b7a26-fece-45d4-8874-b500fa48ea4d/. Ανακτήθηκε στις December 6, 2020. 
  109. ↑ «Barry Manilow in concert at Crisler Arena, October 3, 1981». Bentley Historical Library. University of Michigan. 3 Οκτωβρίου 1981. Ανακτήθηκε στις 6 Δεκεμβρίου 2020. 
  110. ↑ «Manilow plans '80 date' tour». Ohio State Lantern (Columbus, Ohio: Ohio State University) 101 (201): 7. October 19, 1982. https://osupublicationarchives.osu.edu/?a=d&d=LTN19821019-01.2.34&e=-------en-20--1--txt-txIN-------. Ανακτήθηκε στις December 6, 2020. 
  111. ↑ «Springtime hope? Bookers high on concert prospects». Billboard (New York, NY) 94 (6): 35. February 12, 1983. ISSN 0006-2510. https://worldradiohistory.com/hd2/IDX-Business/Music/Billboard-Index/IDX/1983/1983-02-12-Billboard-Page-0031.pdf. Ανακτήθηκε στις December 6, 2020. 
  112. ↑ University of Toledo (June 2001). Events of Savage Hall (a.k.a. Centennial Hall). Δελτίο τύπου.
  113. ↑ Kart, Larry (December 4, 1987). «Some may hate to hear this, but Barry Manilow was just fabulous». Chicago Tribune. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις December 6, 2020. https://archive.today/20201206081225/https://www.chicagotribune.com/news/ct-xpm-1987-12-04-8703310572-story.html. Ανακτήθηκε στις December 6, 2020. 
  114. ↑ Longsdorf, Amy (October 15, 1989). «Barry Manilow grows up in public 'On Broadway'». The Morning Call. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις December 6, 2020. https://archive.today/20201206081605/https://www.mcall.com/news/mc-xpm-1989-10-15-2721260-story.html. Ανακτήθηκε στις December 6, 2020. 
  115. ↑ Hunt, Dennis (October 20, 1991). «Broadway Barry: Uncertain about his place in the pop world, Barry Manilow challenges himself with an album of show tunes». Los Angeles Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις December 6, 2020. https://archive.today/20201206082322/https://www.latimes.com/archives/la-xpm-1991-10-20-ca-118-story.html. Ανακτήθηκε στις December 6, 2020. 
  116. ↑ Pierce, Scott D. (August 11, 1995). «Manilow to deliver the goods». Deseret News. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις December 6, 2020. https://archive.today/20201206082834/https://www.deseret.com/1995/8/11/19187149/manilow-to-deliver-the-goods. Ανακτήθηκε στις December 6, 2020. 
  117. ↑ Catlin, Roger (August 1, 1996). «Busy Peter, Paul, and Mary take time for Oakdale concert». Hartford Courant. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις December 6, 2020. https://archive.today/20201206084613/https://www.courant.com/news/connecticut/hc-xpm-1996-08-01-9608010035-story.html. Ανακτήθηκε στις December 6, 2020. 
  118. ↑ Morago, Greg (April 15, 1997). «Manilow draws adulation at Oakdale». Hartford Courant. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις December 6, 2020. https://archive.today/20201206085123/https://www.courant.com/news/connecticut/hc-xpm-1997-04-15-9704150290-story.html. Ανακτήθηκε στις December 6, 2020. 
  119. ↑ Sisario, Ben (May 9, 1999). «An abundance of performing arts nationwide». The New York Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις July 13, 2020. https://archive.today/20200713043721/https://www.nytimes.com/1999/05/09/arts/summer-festivals-pop-jazz-an-abundance-of-performing-arts-nationwide.html. Ανακτήθηκε στις December 6, 2020. 
  120. ↑ Sullivan, James (May 18, 2002). «Looks like he made it / Barry Manilow writes the songs that put him back atop pop kingdom». San Francisco Chronicle. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις December 6, 2020. https://archive.today/20201206085827/https://www.sfgate.com/entertainment/article/Looks-like-he-made-it-Barry-Manilow-writes-the-2834560.php. Ανακτήθηκε στις December 6, 2020. 
  121. ↑ Jeckell, Barry A.; Cohen, Jonathan (June 9, 2004). «Manilow to tour 'one last time'?». Billboard. http://www.billboard.com/bb/daily/article_display.jsp?vnu_content_id=1000528115. Ανακτήθηκε στις December 6, 2020. 
  122. ↑ Mirkin, Steven (February 18, 2008). «Barry Manilow». Variety. https://variety.com/2008/music/markets-festivals/barry-manilow-5-1200547973/. Ανακτήθηκε στις December 6, 2020. 
  123. ↑ O'Connor, Keith J. (August 16, 2009). «Barry Manilow loved by fans, dissed by critics, thrills casino crowd». The Republican (Springfield, MA). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις December 6, 2020. https://archive.today/20201206095441/https://www.masslive.com/entertainment/2009/08/barry_manilow_loved_by_fans_di.html. Ανακτήθηκε στις December 6, 2020. 
  124. ↑ McLean, Craig (May 14, 2012). «Barry Manilow: 'If it wasn't for therapy, I wouldn't be sitting here now'». The Daily Telegraph. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις August 6, 2014. https://archive.today/20140806214049/http://www.telegraph.co.uk/culture/music/rockandpopfeatures/9257558/Barry-Manilow-If-it-wasnt-for-therapy-I-wouldnt-be-sitting-here-now.html. Ανακτήθηκε στις December 6, 2020. 
  125. ↑ Muther, Christopher (May 9, 2013). «Manilow brings his Broadway show on the road». The Boston Globe. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις December 6, 2020. https://archive.today/20201206102527/https://www.bostonglobe.com/arts/music/2013/05/09/manilow-brings-his-broadway-show-road/WxJg3Gh2Enhb3IlqR8xtEP/story.html. Ανακτήθηκε στις December 6, 2020. 
  126. ↑ Daly, Sean (January 31, 2014). «Barry Manilow rising from punch line to cool». Tampa Bay Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις December 6, 2020. https://archive.today/20201206104711/https://www.tampabay.com/things-to-do/music/interview-barry-manilow-rising-from-punch-line-to-cool/2163120/. Ανακτήθηκε στις December 6, 2020. 
  127. ↑ Pittman, Sarah Marie (November 19, 2014). «One Last Tour From Barry Manilow». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις May 9, 2015. https://web.archive.org/web/20150509064847/http://www.pollstar.com/news_article.aspx?ID=815076. Ανακτήθηκε στις December 6, 2020. 
  128. ↑ Noel, Michelle (December 14, 2018). «Barry Manilow – "Very Barry Manilow Christmas"». KKSM. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις December 6, 2020. https://archive.today/20201206110342/https://www2.palomar.edu/pages/kksm/concert-review-barry-manilow-very-barry-manilow-christmas/. Ανακτήθηκε στις December 6, 2020. 
  129. ↑ Edel, Raymond A. (14 Φεβρουαρίου 2017). «Barry Manilow to perform in New York, Chicago, and L.A.». The Record. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Δεκεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 6 Δεκεμβρίου 2020. 
  130. ↑ Baines, Huw (May 27, 2020). «Barry Manilow Reschedules UK tour for Spring 2021». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις December 14, 2020. https://archive.today/20201214054424/https://www.stereoboard.com/content/view/228363/9. Ανακτήθηκε στις December 14, 2020. 
  131. ↑ (November 16, 2022). World of Westgate Presents Manilow: Hits 2023. Δελτίο τύπου.
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Μπάρι_Μάνιλοου&oldid=10665858"