Βικιπαίδεια

Μυτιλήνη

πόλη και πρωτεύουσα της Λέσβου

Συντεταγμένες: 39°6′16.9″N 26°33′13.0″E / 39.104694°N 26.553611°E / 39.104694; 26.553611

Η Μυτιλήνη είναι πόλη κτισμένη στο νοτιοανατολικό άκρο της νήσου Λέσβου.[1] Είναι πρωτεύουσα του νησιού, και του νομού της Λέσβου έδρα του Δήμου Μυτιλήνης και της περιφέρειας Βορείου Αιγαίου, διοικητικό, εμπορικό και πνευματικό κέντρο με πληθυσμό 32.740 κατοίκους.[2]

Μυτιλήνη
Τοποθεσία στο χάρτη
Τοποθεσία στο χάρτη
Μυτιλήνη
39°6′17″N 26°33′13″E
ΧώραΕλλάδα
Διοικητική υπαγωγήΔήμος Μυτιλήνης
Γεωγραφική υπαγωγήΛέσβος
Έκταση107,46 km²
Υψόμετρο8 μέτρα
Πληθυσμός32.740 (2021)
Ταχ. κωδ.81100
Τηλ. κωδ.22510
Ζώνη ώραςUTC+02:00 (επίσημη ώρα)
UTC+03:00 (θερινή ώρα)
ΙστότοποςΕπίσημος ιστότοπος
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Πληθυσμός και δόμηση Επεξεργασία

Η έκταση της πόλης της Μυτιλήνης είναι σχετικά μεγάλη, αλλά δυσανάλογη ως προς τον πληθυσμό της. Ο σχετικά μικρός πληθυσμός (32.740 κάτοικοι) ως προς την έκταση της οφείλεται στο ότι μόνο το νότιο και το νοτιοδυτικό τμήμα της πόλης έχουν υποστεί τον οικοδομικό οργασμό των δεκαετιών του 80' και του 90' της πυκνής δόμησης - κατασκευής πολυκατοικιών άρα και τη συγκέντρωση της πλειοψηφίας του πληθυσμού εκεί, δηλαδή στο 35-40% μόνο όλης της έκτασης της πόλης.[εκκρεμεί παραπομπή]

 
Ο ναός του Αγίου Αθανασίου, μητροπολιτικός ναός της Μυτιλήνης.

Η υπόλοιπη μεγαλύτερη πιο αραιοκατοικημένη έκταση της Μυτιλήνης αντιπροσωπεύεται σχεδόν ακόμη από χαμηλά, παλαιά κυρίως κτήρια, μεταξύ των οποίων πολλά διατηρητέα νεοκλασικά (αρχοντικά) και κάποια δυτικής ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής κτήρια, από τα οποία ξεχωρίζουν ο Ι.Ν. Αγίου Θεράποντα, έργο του Αργύριου Αδαλή, αναγεννησιακού ρυθμού με το μεγαλοπρεπή μπαρόκ τρούλο του να δεσπόζει στο λιμάνι της πόλης, το καμπαναριό της μητροπόλεως που είναι νεογοτθικού ρυθμού, το οποίο είναι και το μοναδικό στην Ελλάδα αυτού του ρυθμού, το όμορφο νεο-μπαρόκ 4όροφο κτήριο στην Πλατεία Σαπφούς στην προκυμαία και αρκετά αρχοντικά σε όλη την επικράτεια της πόλης, από τα οποία ξεχωρίζουν αυτά της περιοχής Σουράδα στο νοτιοανατολικό τμήμα της πόλης στο δρόμο προς αεροδρόμιο, τα οποία χτίστηκαν από Έλληνες στα τέλη του 19ου αι. και αρχές του 20ού αι. που ζούσαν στο εξωτερικό. Κι έτσι τα κτήρια αυτά φέρουν πάνω τους πολλά δυτικοευρωπαϊκά αρχιτεκτονικά στοιχεία, όπως μπαρόκ, νεογοτθικά, μπελ επόκ, αναγεννησιακά, νεοκλασικά και πολλές φορές αναμεμιγμένα μεταξύ τους συμπληρώνουν μια όμορφη, παράξενη αρχιτεκτονική εικόνα για την πόλη αλλά και για το νησί. Χαρακτηριστικό αρχιτεκτονικό αριστούργημα της περιοχής είναι ο αρκετά γνωστός "Πύργος Μυτιλήνης" μπελ επόκ ρυθμού, που λειτουργούσε μέχρι πρόσφατα ως πολυτελής ξενώνας.[3] Υπάρχει επίσης ιερός ναός στο νησί της Λέσβου, που τιμά τον Άγιο Συμεών τον νέο στυλίτη τoν Λέσβιο. Η εκκλησία ονομάζεται Άγιος Συμεών Μυτιλήνης και βρίσκεται κοντά στην παλιά αγορά. Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή εγκαταστάθηκαν στον συνοικισμό της Επάνω Σκάλας πολλές οικογένειες Ελλήνων Μικρασιατών. Εκεί βρίσκεται και το ιστορικό Μνημείο της Μικρασιάτισσας Μάνας.

Συνοικίες Επεξεργασία

Οι σημαντικότερες συνοικίες της πόλης της Μυτιλήνης είναι οι εξής:

  • Αγορά
  • Αλυσίδα (Πλατεία Αλυσίδας)
  • Βουναράκι
  • Επάνω Σκάλα
  • Καλλιθέα
  • Καμάρες-Πλάτανος
  • Κιόσκι
  • Κράτηγος
  • Λαγκάδα
  • Λαζαρέτο
  • Μακρύς Γιαλός
  • Νεάπολη
  • Πυργέλια
  • Σαβαρλί (Συνοικισμός)
  • Σουράδα
  • Χάλικας (Πάνω, Μεσαίος, Κάτω)
  • Χρυσομαλλούσα

Ιστορία Επεξεργασία

Αρχαιότητα Επεξεργασία

Στην αρχαιότητα η Μυτιλήνη βρισκόταν στην ανατολικότερη ακτή της Λέσβου πάνω σε ένα μικρό νησί που ενώθηκε αργότερα με τη Λέσβο, επεκτεινόταν ανάμεσα στο βόρειο και το νότιο λιμάνι.[4] Το νησάκι της Μυτιλήνης χώριζε με την υπόλοιπη Λέσβο ένας πορθμός μήκους 700 μέτρων και πλάτους 30 μέτρων. Ο Λέσβιος συγγραφέας Λόγγος που έζησε στους Ρωμαϊκούς χρόνους καταγράφει τις μεγάλες πέτρινες γέφυρες με τις οποίες γινόταν μετάβαση ανάμεσα στις δύο πλευρές του πορθμού. Η Ελληνική λέξη "Εύριπος" χρησιμοποιείται συχνά στις αναφορές για κάποιον Πορθμό, κάτι αντίστοιχο με τη Χαλκίδα. Το στενό επέτρεπε τη διέλευση πλοίων που ήταν γνωστά ως Τριήρης με τρεις σειρές κουπιών, είχαν έξι μέτρα πλάτος, περισσότερα κουπιά και δυο μέτρα βάθος. Η πόλη επεκτεινόταν και στις δυο πλευρές του Πορθμού, η μετάβαση από το ένα τμήμα στο άλλο γινόταν με μαρμάρινες γέφυρες. Ο πορθμός ξεκινούσε από την παλιά αγορά που ονομάζεται σήμερα "Επάνω Σκάλα", διέσχιζε τη διαδρομή που βρίσκεται σήμερα η κεντρική Οδός Ερμού και κατέληγε στο νότιο λιμάνι. Ο πορθμός σταδιακά γέμισε με απορρίμματα και λάσπη, χρειάστηκε ανθρώπινη επέμβαση για να διασωθεί το κάστρο της Μυτιλήνης, την περίοδο του Μεσαίωνα ο πορθμός επιχωματώθηκε.[5] Τον 7ο αιώνα π.Χ. η Μυτιλήνη ανταγωνιζόταν τη Μήθυμνα Λέσβου στα βόρεια για την ηγεσία της Λέσβου, σε αυτή συγκεντρώθηκε ολόκληρη η ανατολική αριστοκρατία του νησιού. Η Μυτιλήνη ήταν γενέτειρα μεγάλων προσωπικοτήτων όπως οι ποιητές Σαπφώ και Αλκαίος ο Μυτιληναίος και ο πανίσχυρος Πίνδαρος, ένας από τους Επτά Σοφούς. Η πόλη έκοβε από τα τέλη του 6ου αιώνα π.Χ. μέχρι τα μέσα του 4ου αιώνα π.Χ. δικά της νομίσματα από ήλεκτρο.[6]

Η Αποστασία της Μυτιλήνης απέναντι στην Αρχαία Αθήνα (429 π.Χ.) γνώρισε βίαιη καταστολή. Η Αθηναϊκή Σύνοδος αποφάσισε να σφάξουν όλους τους άντρες της πόλης και να πουλήσουν τα γυναικόπαιδα σαν δούλους αλλά η Σύνοδος την επόμενη μέρα ακύρωσε την απόφαση. Η ακύρωση έγινε αργά, μια Τριήρης είχε διασχίσει τα 186 μίλια που ισοδυναμούν σε 344 χιλιόμετρα σε λιγότερο από μια μέρα για να εκτελέσει την εντολή της πρώτης Συνέλευσης δηλαδή τη σφαγή, 3.000 κάτοικοι εκτελέστηκαν. Ο Αριστοτέλης έζησε στη Μυτιλήνη δύο χρόνια (337 - 335 π.Χ.), ο φίλος και διάδοχος του Θεόφραστος ήταν γνήσιος Μυτιληνιός, ο Αριστοτέλης έγινε κατόπιν δάσκαλος του Μεγάλου Αλεξάνδρου, του γιου του Μακεδόνα βασιλιά Φιλίππου Β΄.[7][8] Η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία και ο Ιούλιος Καίσαρας νίκησαν επιτυχώς τους Λέσβιους στη "μάχη της Μυτιλήνης" (81 π.Χ.) και κατέκτησαν το νησί.[9] Παρά το γεγονός ότι εκείνη την εποχή οι Μυτιληνιοί συνήθως υποστήριζαν τους ηττημένους κατόρθωσαν να αποσπάσουν την εύνοια των Ρωμαίων και να γνωρίσουν μεγάλη ανάπτυξη.

Νεότερα χρόνια Επεξεργασία

Ο Ευαγγελιστής Λουκάς και ο Απόστολος Παύλος σταμάτησαν για λίγο στη Μυτιλήνη στο 3ο Αποστολικό Ταξίδι (Πράξεις Αποστόλων 2:14), αφετηρία τους ήταν η Μικρασιατική Άσσος και επόμενος προορισμός τους η Χίος (Πράξεις Αποστόλων 2:15). Το μυθιστόρημα Δάφνις και Χλόη που έγραψε ο Λέσβιος συγγραφέας Λόγγος περιγράφει λεπτομερώς τον τρόπο ζωής των κατοίκων της Μυτιλήνης εκείνη την εποχή. Ο ιστορικός Ζαχαρίας Σχολαστικός ή "Ζαχαρίας της Μυτιλήνης" έζησε την περίοδο 465-536, έγινε επίσκοπος Μυτιλήνης αλλά ασπάστηκε την αίρεση των Χαλκηδονίων. Ο Σχολαστικός πέθανε ή εκθρονίστηκε την περίοδο 536 - 553.[10]

H πόλη της Μυτιλήνης ήταν τον 9ο αιώνα η πατρίδα τριών Βυζαντινών αδελφών Αγίων : Αρχιεπίσκοπος Γεώργιος, Συμεών ο Στυλίτης ο Λέσβιος, και Δαυίδ ο Μοναχός, η εκκλησία Άγιος Συμεών Μυτιλήνης τιμά τον έναν από τους τρεις αδελφούς. Ο μελλοντικός αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Θ´ ο Μονομάχος μπήκε στο στόχαστρο της αυτοκράτειρας Ζωής, τον έστειλε εξορία στη Μυτιλήνη ο δεύτερος σύζυγος της Μιχαήλ Δ΄ ο Παφλαγών. Μετά τον θάνατο του Μιχαήλ Δ΄ (1042) ο Κωνσταντίνος ο Μονομάχος ανακλήθη από την εξορία και διορίστηκε Δικαστής.[11] Στη Μυτιλήνη και στη Λέσβο γενικά υπήρχαν πολλοί Εβραίοι από την αρχαιότητα, ο Μπέντζαμιν του Τούντελα καταγράφει 10 Εβραικούς οικισμούς στο νησί (1170).[12] Τον Μεσαίωνα ανήκε στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, για κάποιο χρονικό διάστημα όταν την κατέλαβε ο Τζαχάς (1085) πέρασε στη Δυναστεία των Σελτζούκων. Η Δημοκρατία της Βενετίας διεκδίκησε δικαιώματα για εμπόριο στα λιμάνια του νησιού. Τον 13ο αιώνα την κατέκτησε ο Αυτοκράτορας της Νίκαιας Θεόδωρος Α΄ Λάσκαρης. Οι Βυζαντινοί με τη βοήθεια Οθωμανικών δυνάμεων ανακατέλαβαν τη Λέσβο από τον Γενοβέζο ευγενή Ντομένικο Καττάνεο (1335). Ο αυτοκράτορας Ιωάννης Ε΄ Παλαιολόγος έδωσε τη Λέσβο προίκα στον Γενοβέζο ευγενή Φραντσέσκο Α΄ Γκαττιλούζιο όταν παντρεύτηκε την αδελφή του Μαρία Παλαιολογίνα της Λέσβου. Η Δημοκρατία της Γένοβας ανακαίνισε το "κάστρο της Λέσβου" (1373), η Λέσβος παρέμεινε στη Γένοβα μέχρι τη χρονιά που την κατέκτησε ο Οθωμανός Σουλτάνος Μωάμεθ Β΄ ο Πορθητής (1462). Παρέμεινε στην κυριαρχία των Οθωμανών μέχρι τον 20ο αιώνα, όταν ξέσπασε ο Α΄ Βαλκανικός Πόλεμος (1912) εισήλθε στο Βασίλειο της Ελλάδας.

Πολιτισμός Επεξεργασία

 
Κτήριο λαϊκής μορφολογίας με διαγώνια προβολή των σαχνισιών του, Έτος κατασκευής 1850, Πόλη Μυτιλήνης

Μνημεία Επεξεργασία

Μουσεία Επεξεργασία

  • Μουσείο Θεόφιλου[17]
  • Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης – Βιβλιοθήκη Teriade[18]

Αρχιτεκτονική Επεξεργασία

 
Αρχοντικό Ιωάννη Λαλέλλη, Αρχιτέκτων Ασημάκης Φούσκας (1924-1926)

Απο το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα η Λέσβος γνωρίζει μεγάλη εμπορική και οικονομική άνθηση (ελαιοπαραγωγή, σαπωνοποιεία, βυρσοδεψία, ναυτιλία) γεγονός που έχει ως αποτέλεσμα την ανέγερση δημοσίων (Νοσοκομείο, Α΄Ελληνικό Γυμνάσιο, Παρθεναγωγείο) και ιδιωτικών κτιρίων.[19] Ο πιο σημαντικός αρχιτέκτονας της εποχής ήταν ο Μυτιληναίος Αργύριος Αδαλής, βοηθός του  Θεόφιλου Χάνσεν και του Ερνέστου Τσίλλερ, με κυριότερα έργα του την κατασκευή του Αγίου Θεράποντα, του Α΄ Γυμνασίου Μυτιλήνης, του Παρθεναγωγείου (1861) και του Δημαρχείου, καθώς και πολλών αρχοντικών (κατοικίες Αχιλλέα Βουρνάζου στο Κιόσκι και στη Βαρειά)[20][21]. Επίσης, ο Σμυρναίος αρχιτέκτονας Ξενοφών Λάτρης, ο Μυτιληναίος πολιτικός μηχανικός Ιγνάτιος Βαφειάδης (κατοικία Λουκά Γούτου) και οι εμπειροτέχνες αρχιτέκτονες Δημήτριος Μεϊμάρης (Τουρκικό Γυμνάσιο, Ινταντιέ, Ναός Αγίου Αθανασίου, Οικία Σωτ. Κατσακούλη) και Ασημάκης Φούσκας (Αρχοντικό Ιωάννη Λαλέλλη).

Οικονομία Επεξεργασία

 
Λαδοτύρι Μυτιλήνης
 
Ούζο Πλωμαρίου

Η Μυτιλήνη συνδέεται ακτοπλοϊκά με τα κοντινά νησιά της Λήμνου, της Χίου, και τα λιμάνια του Αϊβαλίκ και περιοδικά του Ντικιλί στην Τουρκία. Η πόλη συνδέεται με τις κύριες ηπειρωτικές πόλεις της χώρας (Πειραιάς, Αθήνα και Θεσσαλονίκη). Το πλοίο Αίολος Κεντέρης (το οποίο ονομάστηκε από τον Κώστα Κεντέρη) συνέδεε την πόλη με εξάωρα δρομολόγια προς Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Το κύριο λιμάνι που συνδέει την πόλη με την ηπειρωτική Ελλάδα είναι αυτό του Πειραιά.

Η πόλη παράγει ούζο. Υπάρχουν πάνω από 15 εμπορικοί παραγωγοί στο νησί.

Η πόλη εξάγει σαρδέλες οι οποίες συλλέγονται από τον κόλπο της Καλλονής, ελαιόλαδο, λαδοτύρι, τυρί και ξυλεία.

Συγκοινωνίες Επεξεργασία

Ακτοπλοϊκές Επεξεργασία

Το λιμάνι της πόλης, που είναι από τα μεγαλύτερα του Αιγαίου, έχει καθημερινά ακτοπλοϊκή συγκοινωνία με το λιμάνι του Πειραιά μέσω Χίου και ακτοπλοϊκή συγκοινωνία με τη Λήμνο και την Καβάλα όπως επίσης και με ένα εβδομαδιαίο επιβατικό δρομολόγιο από τη Θεσσαλονίκη μόνο τους χειμερινούς μήνες. Το επικρατέστερο δρομολόγιο για τη Βόρεια Ελλάδα είναι Μυτιλήνη - Καβάλα. Επίσης το συνδέουν και δρομολόγια με μικρά πλοία με τις πόλεις Αϊβαλί και Δεκελί (ή Δικελί) στα απέναντι τουρκικά παράλια.

Αεροπορικές Επεξεργασία

Η Μυτιλήνη διαθέτει το σύγχρονο διεθνές αεροδρόμιο "Οδυσσέας Ελύτης" και συνδέεται με την Αθήνα και αραιότερα με τη Θεσσαλονίκη και την Κρήτη, καθώς και με νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, μέσω των αερογραμμών της Aegean Airlines, της Astra Airlines, της Sky Express και της Minoan Air.[22] Κατά την τουριστική περίοδο πραγματοποιούνται ναυλωμένες πτήσεις από και προς διάφορες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.

Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Επεξεργασία

Η Βιβλιοθήκη Μυτιλήνης στεγάζεται σε ένα παλαιό αρχοντικό στο κέντρο της πόλης, (πρώην Κλινική Δούκαρου) απέναντι από το πάρκο της Αγίας Ειρήνης. Η πρώτη συγκρότησή της γίνεται το 1945 όταν με πρωτοβουλία της ΕΠΟΝ και του ΕΑΜ Μυτιλήνης, όταν μέρος της βιβλιοθήκης του ακαδημαϊκού Δημητρίου Βερναρδάκη μεταφέρθηκαν στο κτήριο όπου στεγάζεται σήμερα η Βιβλιοθήκη. Η εφημερίδα «Ελεύθερη Λέσβος» μάλιστα, δημοσιεύει στις 10-3-1945 την επίσημη ανακοίνωση λειτουργίας της Βιβλιοθήκης και ενημερώνει για το ωράριο λειτουργίας της. Από το 1952 η Βιβλιοθήκη, γίνεται Δημόσια και εμπλουτίζεται συνεχώς, με τεκμήρια που αριθμούν περισσότερους από 110.000 τίτλους και καλύπτουν ένα ευρύ πεδίο της ανθρώπινης γνώσης. Από τη δεκαετία του 1970 διαθέτει Κινητή Βιβλιοθήκη. Το 1992 ξεκινάει η μηχανοργάνωσή της. [23] Από τις συλλογές της ξεχωρίζουν η «Βιβλιοθήκη του Δημητρίου Βερναρδάκη» και το «Αρχείο του Θείελπι Λευκία».

Δήμος Μυτιλήνης Επεξεργασία

Δήμος Μυτιλήνης
Δήμος
Χώρα Ελλάδα
Έδρα Μυτιλήνη
Διοίκηση  
 • Δήμαρχος Στρατής Κύτελης (2019-σήμερα)
Διοικητική υπαγωγή  
 • Αποκ. διοίκηση Αποκεντρωμένη διοίκηση Αιγαίου
 • Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου
 • Περιφ. ενότητα Λέσβου
Διαμέρισμα Νησιά Αιγαίου
Νομός Λέσβου
 
Η Μυτιλήνη από το Βουναράκι

Η διάσπαση του δήμου αποτελούσε πάγιο αίτημα των κατοίκων της Λέσβου από την εποχή που εφαρμόστηκε το Πρόγραμμα Καλλικράτης. Έτσι, με τροπολογία που παρουσιάστηκε στις 25 Φεβρουαρίου 2019[24] από το Υπουργείο Εσωτερικών, αποφασίστηκε η διάσπαση του Δήμου, από τον Σεπτέμβριο του 2019 και με την ανάληψη των νέων δημοτικών αρχών που προέκυψαν από τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές 2019, σε:

Δήμο Μυτιλήνης με έδρα τη Μυτιλήνη, που περιλαμβάνει τις δημοτικές ενότητες Μυτιλήνης, Αγιάσου, Πλωμαρίου, Λουτροπόλεως Θερμής, Ευεργέτουλα και της Γέρας.

Δήμο Δυτικής Λέσβου με έδρα την Καλλονή, που περιλαμβάνει τις δημοτικές ενότητες Καλλονής, Μανταμάδου, Αγίας Παρασκευής, Ερεσού-Αντίσσης, Πολιχνίτου, Πέτρας και Μήθυμνας.

Πρώτος δήμαρχος Μυτιλήνης μετά την επανασύσταση του Δήμου εξελέγη ο Στρατής Κύτελης (2019).[25]

Εικόνες Επεξεργασία

  •  

    Ναός Αγίου Θεράποντα Μυτιλήνης

  •  

    Το κάστρο (βορειο-ανατολική όψη)

  •  

    Τα κάτω, Οθωμανικά τείχη του κάστρου

  •  

    Ο Συνοικισμός Βάρναλη και η Επάνω Σκάλα όπως φαίνεται από το κάστρο

  •  

    Το άλσος του Αρχαίου Θεάτρου

  •  

    Η προκυμαία της Μυτιλήνης

  •  

    Νόμισμα Μυτιλήνης. 1/6 του στατήρος. Ήλεκτρον (φυσικό κράμα χρυσού και αργύρου) π. 412-378 π.Χ., 11 mm, 2,5 γραμμ. Χίμαιρα και Σφίγγα.

  •  

    Το Δημαρχείο της Μυτιλήνης.

  •  

    Άγαλμα της Άρτεμης από τη Μυτιλήνη, έργο του 2ου αι. μ.Χ. (αντίγραφο έργου του 4ου αι. π.Χ.). Αρχαιολογικό Μουσείο Κωνσταντινούπολης.

  •  

    Ευρήματα αρχαίας κουζίνας, Αρχαιολογικό Μουσείο Μυτιλήνης.

  •  

    Ο Ρωσικός στόλος επιτίθεται στις 2-4 Νοεμβρίου 1771 στη Μυτιλήνη.

  •  

    Το νότιο λιμάνι της Μυτιλήνης.

  •  

    Το παλαιό Αρχαιολογικό Μουσείο της πόλης

  •  

    Το Πρότυπο Λύκειο Μυτιλήνης με τον ανδριάντα του δωρητή.

  •  

    Τα λουτρά της Μυτιλήνης

  •  

    Η Σαπφώ, Γλύπτης Αθανάσιος Λημναίος  1964, Πλατεία Σαπφούς, Μυτιλήνη, Λέσβος

Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης Επεξεργασία

Ραδιόφωνα

  • Love
  • Ράδιο Μυτιλήνη
  • Ρυθμός
  • Αίολος
  • Άστρα
  • Τοπική Μυτιλήνη
  • Best FM
  • Στο Νησί
  • Slam

Τηλεόραση

  • Από την Μυτιλήνη λειτουργεί ένας περιφερειακός τηλεοπτικός σταθμός: Aeolos TV

Εφημερίδες

  • Οι κύριες έντυπες εφημερίδες της πόλης είναι: Εμπρός ,Τα Νέα της Λέσβου, Δημοκράτης

Διαδικτυακά νέα :

  • Aeolos, Stonisi, Emprosnet, Lesvosnews, Lesvospost.

Πηγές Επεξεργασία

  • Βουκλαρή Ευαγγελία, 2014, Ο κτιριακός τύπος των ξενοδοχείων στον αστικό και περιαστικό χώρο της Μυτιλήνης (1850 - 1930), Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών, Εισαγωγή στην Αρχιτεκτονική Έρευνα-Διάλεξη
  • Σωτηρίου - Δωροβίνη, Ιωάννα, 2001.  Η αρχιτεκτονική των κατοικιών της ανώτερης αστικής τάξης της Μυτιλήνης (1850 - 1930), Διδακτορική Διατριβή, Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (ΕΜΠ)

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ «Η Ιστορία της Μυτιλήνης». Δήμος Μυτιλήνης. 28 Μαΐου 2021. Ανακτήθηκε στις 23 Μαρτίου 2023. 
  2. ↑ <Ελληνική Στατιστική Αρχή (2014) Τροποποίηση των αποτελεσματάτων της Απογραφής Πληθυσμού−Κατοικιών 2011 που αφορούν στον De facto Πληθυσμό της Χώρας ΦΕΚ 699/Β΄/20 Μαρτίου 2014 (pdf)
  3. ↑ Πολιτικά (15 Ιουνίου 2020). «Ο "Ζαχαρένιος Πύργος" της Μυτιλήνης μας αποχαιρετά...». Εφημερίδα Πολιτικά. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2022. 
  4. ↑ Ευσταθίου, Γεωργιάδου (1973). Τα Λεσβιακά Ή Η ιστορία της νήσου Λέσβου. Αθήνα: Εκδ. Πηγής. σελ. 29-30. Πρώτη έκειτο επί νησιδίου, απέχοντος της νεωτέρας πόλεως, και διαχωριζόμενου από της λοιπής νήσου δια του μέσου ρέοντος ευρίπου. 
  5. ↑ https://web.archive.org/web/20140808052712/http://www.ellinikiaktoploia.net/index.php/2011-06-28-15-10-27/2914-2012-02-26-08-51-08
  6. ↑ https://www.asiaminorcoins.com/gallery/thumbnails.php?album=56
  7. ↑ http://www.ivu.org/history/greece_rome/theophrastus.html
  8. ↑ https://www.gradesaver.com/author/aristotle/
  9. ↑ Thorne, James (2003). Julius Caesar: Conqueror and Dictator. The Rosen Publishing Group. σ. 34
  10. ↑ https://archive.org/details/cu31924027994726/page/n5/mode/2up?view=theater
  11. ↑ Finlay George "History of the Byzantine Empire from 716 – 1057" William Blackwood & Sons, 1853
  12. ↑ https://www.jewishpress.com/indepth/analysis/before-the-deluge-jews-of-the-mediterranean-islands/2011/10/26/2/?print
  13. ↑ LesvosPost.com. «Κτήριο – "φάντασμα" το ιστορικό παλιό λιμεναρχείο Μυτιλήνης στην προκυμαία- "Βούλιαξε" η σκεπή (ΦΩΤΟ)». LesvosPost.com | ΕΙΔΗΣΕΙΣ & ΝΕΑ ΤΗΣ ΛΕΣΒΟΥ. Ανακτήθηκε στις 17 Οκτωβρίου 2022. 
  14. ↑ «Νέο Κτίριο Αρχαιολογικού Μουσείου Μυτιλήνης». Εφορεία Αρχαιοτήτων Λέσβου. 11 Ιανουαρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 17 Οκτωβρίου 2022. 
  15. ↑ «Εκκλησιαστικό Βυζαντινό Μουσείο Μυτιλήνης». www.ebmm.gr. Ανακτήθηκε στις 17 Οκτωβρίου 2022. 
  16. ↑ «Δημοτική Πινακοθήκη». Δήμος Μυτιλήνης. Ανακτήθηκε στις 17 Οκτωβρίου 2022. 
  17. ↑ «Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού | Μουσείο Έργων Θεόφιλου». odysseus.culture.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Ιανουαρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 17 Οκτωβρίου 2022. 
  18. ↑ «Teriade – Μουσείο – Βιβλιοθήκη Στρατή Ελευθεριάδη». Ανακτήθηκε στις 17 Οκτωβρίου 2022. 
  19. ↑ «My Site». arxontikamytilenes.weebly.com. Ανακτήθηκε στις 17 Οκτωβρίου 2022. 
  20. ↑ «Αρχοντικό «Αχιλλέα Βουρνάζου»». Lesvos Arxontika. Ανακτήθηκε στις 17 Οκτωβρίου 2022. 
  21. ↑ «Τα Αρχοντικά της Μυτιλήνης | Lesvosnews.net». www.lesvosnews.net. Ανακτήθηκε στις 17 Οκτωβρίου 2022. 
  22. ↑ Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας. «Φορείς που δραστηριοποιούνται στον αερολιμένα Μυτιλήνης». Ανακτήθηκε στις 14 Νοεμβρίου 2014. [νεκρός σύνδεσμος]
  23. ↑ «Ιστορία της Δ.Κ.Β. Μυτιλήνης». 
  24. ↑ «Φ.Ε.Κ. Α' 43/9.3.2019 - Άρθρο 154 "Τροποποίηση του άρθρου 1 του ν.3852/2010" («Πρόγραμμα Καλλικράτης»)». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Δεκεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 2019. 
  25. ↑ Δημοτικές εκλογές 2019: Ο Στρατής Κύτελης είναι ο νέος δήμαρχος Μυτιλήνης, iefimerida.gr, 3 Ιουνίου 2019, ανακτήθηκε στις 17 Οκτωβρίου 2019.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία

Ψηφιακό αρχείο ΕΡΤ Επεξεργασία

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Μυτιλήνη&oldid=10145709"