Νίκη Τριανταφυλλίδη
| Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Η Νίκη Τριανταφυλλίδη (Αθήνα 27 Νοεμβρίου 1942 - Αθήνα 13 Μαΐου 2013) ήταν Ελληνίδα ηθοποιός, σκηνοθέτης και συγγραφέας.
| Νίκη Τριανταφυλλίδη | |
|---|---|
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Νίκη Τριανταφυλλίδη (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 27 Νοεμβρίου 1942[1] Αθήνα |
| Θάνατος | 13 Μαΐου 2013[2] Αθήνα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Σπουδές | Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου |
| Ιδιότητα | ηθοποιός και σκηνοθέτης κινηματογράφου |
| Σύζυγος | Κώστας Μεσσάρης |
| Τέκνα | Ζωή Μασούρα |
| Βραβεύσεις | Βραβείο Μαρίκα Κοτοπούλη, ως καλύτερη ηθοποιός της περιόδου 1970-71 |
Βιογραφικό
ΕπεξεργασίαΉταν κόρη του συνθέτη Πάνου Τριανταφυλλίδη. Αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου.
Πρωτοεμφανίστηκε για πρώτη φορά στο θέατρο το 1963, στο έργο «Το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα» του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα με τον θίασο της Αλέκας Κατσέλη. Έπαιξε σε αρκετές ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου. Συνεργάστηκε με σημαντικούς σκηνοθέτες όπως ο Αλέξης Μινωτής, ο Μίνως Βολανάκης, ο Λευτέρης Χαρωνίτης και άλλοι.
Το 1969 υπήρξε για ένα σύντομο διάστημα καλλιτεχνική διευθύντρια του θεατρικού οργανισμού «Χριστιανικό θέατρο», στο οποίο ανέβασε το έργο του Ευγένιου Ο' Νηλ, «Μέρες δίχως τέλος».
Το 1970 κέρδισε το βραβείο σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, για την ταινία μικρού μήκους «Συνηθισμένο μου όνειρο» ενώ το 1971 τιμήθηκε από το «Κέντρο Μελέτης και Έρευνας του Ελληνικού Θεάτρου» με το βραβείο «Μαρίκα Κοτοπούλη» ως η καλύτερη ηθοποιός της περιόδου 1970-71.
Δίδαξε στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, στη σχολή του Πέλου Κατσέλη και στη σχολή της Μαίρης Τράγκα. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του Θεάτρου Συνόλου και της Πανελλήνιας Πολιτιστικής Κίνησης και στη δεκαετία του '90 ίδρυσε το Θέατρο «Τριανταφυλλίδη» στην πλατεία Βάθης.
Έγραψε θεατρικά έργα τα οποία παρουσιάστηκαν με δική της σκηνοθεσία. Επίσης είχε μεταφράσει και έκανε διασκευές σε γνωστά έργα του παγκόσμιου θεατρικού ρεπερτορίου,αλλά και έργα του αρχαίου ελληνικού θεάτρου. Όλο αυτό το σημαντικό υλικό το κληροδότησε στην κόρη της, την ηθοποιό και σκηνοθέτη Ζωή Μασούρα.
Αγαπούσε πολύ τον κόσμο του θεάτρου και ιδιαίτερα τους ηθοποιούς και ήθελε τα έργα που έγραψε, διασκεύασε και μετέφρασε να τα ανεβάζουν νέες θεατρικές ομάδες και παραγωγές. Σημαντικότερη παράσταση των τελευταίων χρόνων που πραγματοποίησε υπήρξε η διασκευή και μετάφραση του θεατρικού έργου Πιρλιπλιν και Μπελίσσα του Λόρκα που αποδόθηκε ευπρόσδεκτα με δύο ρόλους από το Λεόντιο Πετμεζά και τη Ζωή Μασούρα. Για την παράσταση έγραψαν θετικά, ευμενή και επιδοκιμαστικά σχόλια οι ακαδημαϊκοί Ευάγγελος Μουτσόπουλος, Νικόλαος Λάος, οι κριτικοί θεάτρου Γιάννης Βαρβέρης, Λέανδρος Πολενάκης, Ροζίτα Σώκου, Μηνάς Χρηστίδης, Νέστορας Μάτσας, Κώστας Γεωργουσόπουλος και πολλοί άλλοι πνευματικοί άνθρωποι. Κύκνειο συγγραφικό της άσμα ήταν η μετάφραση-διασκευή του έργου του Αριστοφάνη Εκκλησιάζουσες που ανέβασε η Ζωή Μασούρα, αφιερώνοντας την παράσταση στη μνήμη της, με τη θεατρική ομάδα Πενίας Τέχνες τον Ιούνιο του 2013.
Τα τελευταία 20 χρόνια είχε αποσυρθεί λόγω σοβαρών προβλημάτων υγείας. Ήταν σύζυγος του ηθοποιού Κώστα Μεσσάρη.
Η Νίκη Τριανταφυλλίδη ανήκε πολιτικά στην Αριστερά και για ένα διάστημα υπήρξε δημοτική σύμβουλος με το ΚΚΕ.
Θέατρο
ΕπεξεργασίαΕγραψε τα θεατρικά εργα
Επεξεργασία| Τίτλος |
|---|
| Τρελλή Ελένη |
| Ηχώ και Νάρκισσος |
| Πάρτυ στο σπίτι της Ελισσάβετ Π. |
Μεταφράσεις-Διασκευές
Επεξεργασία| Τίτλος | Συγγραφέας |
|---|---|
| Οι δούλες | Ζαν Ζενέ |
| Εκκλησιάζουσες | Αριστοφάνης |
| Βασιλιάς Ληρ | Ουίλιαμ Σαίξπηρ |
| Πιρλιπλίν και Μπελίσσα | Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα |
| Οι εύθυμες κυράδες του Ουίνσδορ | Ουίλιαμ Σαίξπηρ |
Κινηματογράφος
Επεξεργασία| Έτος | Τίτλος | Ρόλος |
|---|---|---|
| 1962 | Ουρανός [3] | Ανθούλα |
| Η παγίδα [4] | ||
| Κατρακύλισμα στο βούρκο | Ελπίδα | |
| 1963 | Αμόκ [5] | Ρένα |
| 1964 | Ο κράχτης | Μίνα |
| Πικρή μου αγάπη | ||
| 1965 | Η μοίρα ενός αθώου | Μαρούλα Αμπάρα |
| Βρώμικη πόλη | Άννα | |
| 1966 | Ο θάνατος του Αλέξανδρου | |
| 1967 | Αντίο για πάντα | Λίζα |
| Ψωμί για έναν δραπέτη | Ειρήνη | |
| Καρδιές που ξέρουν να αγαπούν | Άννα | |
| 1968 | Καταραμένη αγάπη | Μαρίνα |
| Ο τάφος των εραστών [6] | Μαρία | |
| Το κανόνι και τ' αηδόνι [7] | Βασιλική | |
| Ένα κορίτσι αλλιώτικο από τα άλλα | Χριστίνα | |
| 1969 | Το νυφοπάζαρο | |
| Στον δάσκαλό μας με αγάπη [8] | Χρύσα | |
| Αγάπησα έναν προδότη | Ειρήνη | |
| 1970 | Όμορφες μέρες | Χριστίνα |
| Ο Αστραπόγιαννος [6] | Πασχαλία Βελούση | |
| Σε ικετεύω, αγάπη μου | Μάρθα | |
| Το όνειρο της Κυριακής | Μαργαρίτα Βαρδή | |
| Δεν υπάρχουν λιποτάκτες (aka Μεγάλες προσδοκίες) | ||
| Το συνηθισμένο μου όνειρο [9] | ||
| 1972 | Χωρίς συνείδηση | Χριστίνα |
| 1975 | Ο κατάδικος | Μαργαρίτα |
| Ευριδίκη ΒΑ 2037 [10] | νεκρό κορίτσι | |
| 1977 | Ξανθός ιππότης [11] | αφηγήτρια (φωνή) |
| 1982 | Νίνα | Νίνα [12] |
| 1983 | Ο ερωτισμός στην αρχαία ελληνική τέχνη [13] | |
| 1994 | Αντίο Βερολίνο [14] |
Σκηνοθεσία
Επεξεργασία| Έτος | Τίτλος | Είδος | Βραβείο |
|---|---|---|---|
| 1970 | Το συνηθισμένο μου όνειρο | ταινία μικρού μήκους | σκηνοθεσίας στο 11ο Φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης |
Τηλεόραση
ΕπεξεργασίαTηλεοπτικό θέατρο
Επεξεργασία| Έτος | Τίτλος | Συγγραφέας | Κανάλι | Σημειώσεις |
|---|---|---|---|---|
| 1976 | Βάκχες | Ευρυπίδης | ΥΕΝΕΔ | στα πλαίσια της εκπομπής «Το μεγάλο τηλεοπτικό θέαμα»
τηλεοπτική μεταφορά στο «Θέατρο της Δευτέρας» |
| 1982 | Χρυσόθεμις | Γιάννης Ρίτσος | ΕΡΤ | στο «Θέατρο της Δευτέρας» |
| 1983 | Τρωάδες | Ευρυπίδης | ΕΡΤ2 | στα πλαίσια της εκπομπής «Το θεατρικό έργο του μήνα» |
Τηλεταινίες
Επεξεργασία| Έτος | Τίτλος | Συγγραφέας | Είδος | Σημειώσεις |
|---|---|---|---|---|
| 1983 | Νίνα | Άννα Μπαλαμάκη | τηλεταινία μικρού μήκους | για την «Ημέρα της Γυναίκας» |
| 1985 | Γυναίκα από βελούδο | Φρέντυ Γερμανού | δραματοποιημένο ντοκυμαντέρ | για την ζωή της Σοφίας Τρικούπη |
Παρουσιάσεις τηλεοπτικών εκπομπών
Επεξεργασία| Έτος | Τίτλος | Είδος | Παρουσίαση |
|---|---|---|---|
| 1986 | Η γλώσσα της τέχνης | τηλεοπτικά ντοκυμαντέρ 13 επεισοδίων | Νίκη Τριανταφυλλίδη |
Τηλεοπτικές σειρές
Επεξεργασία| Έτος | Τίτλος | Κανάλι |
|---|---|---|
| 1972 | Το σπίτι των ξένων | ΕΙΡΤ |
| 1973 | Από την άλλη όχθη
Εν τούτω νίκα Αστυνομικές ιστορίες |
ΕΙΡΤ
ΥΕΝΕΔ ΥΕΝΕΔ |
| 1975 | Ο Χριστός ξανασταυρώνεται | ΕΙΡΤ |
| 1981 | Οι φρουροί της Αχαΐας | ΕΡΤ |
| 1982 | Γυναικείες μορφές της ελληνικής ιστορίας | ΕΡΤ |
| 1983 | Νίνα | ΕΡΤ |
| 1985 | Οι συμμαθήτριες
Γυναίκα από βελούδο |
ΕΡΤ
ΕΡΤ |
| 1986 | Κεφαλλονίτικες ιστορίες | ΕΡΤ |
| 1987 | Η συμμορία της Μαίρης | ΕΤ2 |
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ (Αγγλικά) Internet Movie Database. nm0872544. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουλίου 2016.
- ↑ (Αγγλικά) Internet Movie Database. Ανακτήθηκε στις 12 Οκτωβρίου 2019.
- ↑ Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, Ουρανός, https://www.filmfestival.gr/el/movie/movie/796, ανακτήθηκε στις 2023-03-06
- ↑ «Όταν το 1962 γυρίστηκε στο Μποχώρι η ταινία «Η Παγίδα» με τους Βόγλη και Παπαγιαννόπουλο». agriniopress.
- ↑ «Ίδρυμα Ωνάση: «Ζέτα, Φλωρέττα, Νίκη» - Κινηματογραφικό αφιέρωμα στη Μικρή Σκηνή της Στέγης». neolaia.
- ↑ 6,0 6,1 «Νίκη Τριανταφυλλίδη: Η ανένταχτη Πόντια και η άδικη ζωή που έζησε». www.pontosnews.gr. 27 Νοεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 6 Μαρτίου 2023.
- ↑ Ταινιοθήκη της Ελλάδος, Το κανόνι και τ’ αηδόνι, http://www.tainiothiki.gr//el/tainies/1486-to-kanoni-kai-t-aidoni, ανακτήθηκε στις 2023-03-06
- ↑ «ΕΡΤ - Πρόγραμμα Τηλεόρασης & Ραδιοφώνου». ΕΡΤ. Ανακτήθηκε στις 6 Μαρτίου 2023.
- ↑ «Το συνηθισμένο μου όνειρο». www.shortfilm.gr. Ανακτήθηκε στις 6 Μαρτίου 2023.
- ↑ Ταινιοθήκη της Ελλάδος, Ευρυδίκη ΒΑ 2037, http://www.tainiothiki.gr//el/tainies/669-evridiki, ανακτήθηκε στις 2023-03-06
- ↑ «Ξανθός ιππότης». www.shortfilm.gr. Ανακτήθηκε στις 6 Μαρτίου 2023.
- ↑ «Νίνα». www.shortfilm.gr. Ανακτήθηκε στις 6 Μαρτίου 2023.
- ↑ «Ο ερωτισμός στην αρχαία ελληνική τέχνη». www.shortfilm.gr. Ανακτήθηκε στις 6 Μαρτίου 2023.
- ↑ «Αντίο Βερολίνο!». Ριζοσπάστης. 23 Φεβρουαρίου 2003. Ανακτήθηκε στις 6 Μαρτίου 2023.