Τα κόκκινα φανάρια

Δραματική ταινία

Τα κόκκινα φανάρια (αγγλικός τίτλος: The Red Lanterns) είναι ασπρόμαυρη αισθηματική κοινωνικο-δραματική ταινία ελληνικής παραγωγής του 1963, σε σκηνοθεσία Βασίλη Γεωργιάδη και σενάριο Αλέκου Γαλανού, βασισμένο στο θεατρικό έργο «Το σπίτι με τα κόκκινα φανάρια» του Γαλανού. Πρωταγωνιστούν οι Τζένη Καρέζη, Γιώργος Φούντας, Μαίρη Χρονοπούλου, Δημήτρης Παπαμιχαήλ, Μάνος Κατράκης και Φαίδων Γεωργίτσης. [1]

Τα κόκκινα φανάρια
ΣκηνοθεσίαΒασίλης Γεωργιάδης
ΠαραγωγήΒίων Παπαμιχάλης
ΣενάριοΑλέκος Γαλανός
ΙστορίαΑλέκου Γαλανού
Βασισμένο σεΤο σπίτι με τα κόκκινα φανάρια (θεατρικό)
ΠρωταγωνιστέςΤζένη Καρέζη, Δημήτρης Παπαμιχαήλ, Μάνος Κατράκης, Γιώργος Φούντας, Δέσπω Διαμαντίδου, Αλεξάνδρα Λαδικού, Ελένη Ανουσάκη, Κατερίνα Χέλμη, Μαίρη Χρονοπούλου, Γιώργος Ξύδης, Φαίδων Γεωργίτσης, Θόδωρος Κεφαλόπουλος και Νότης Περγιάλης
ΜουσικήΣταύρος Ξαρχάκος
ΤραγούδιΓιώργος Ζαμπέτας
Γρηγόρης Μπιθικώτσης
Πόλυ Πάνου
Τζένη Καρέζη. Πάνος Γαβαλάς - Ρία Κούρτη
ΦωτογραφίαΝίκος Γαρδέλης
ΜοντάζΓεράσιμος Παπαδάτος
ΣκηνογραφίαΠέτρος Καπουράλης (και ενδυματολόγος)
Εταιρεία παραγωγήςΔαμασκηνός - Μιχαηλίδης
Πρώτη προβολή2 Δεκεμβρίου 1963 (Ελλάδα)
Κυκλοφορία19 Ιουνίου 2007 (DVD)
Διάρκεια132΄
ΠροέλευσηΕλλάδα
Γλώσσαελληνική
αγγλική

Εφτά γυναίκες, εφτά ιστορίες. Η Ελένη (Τζένη Καρέζη), μια κοπέλα που μεγάλωσε στις όχθες του Δούναβη και σπούδασε γλυπτική στο Βουκουρέστι, αλλά ο πόλεμος την έφερε στην Ελλάδα. Η «πριγκιπέσα», όπως την αποκαλούν, που συναντά κρυφά έναν νεαρό φοιτητή, τον Πέτρο (Δημήτρης Παπαμιχαήλ), ο οποίος δεν γνωρίζει τη ζωή που κάνει. Η Ελένη είναι έρμαιο στα χέρια του Μιχαήλου (Γιώργος Φούντας), του αδυσώπητου πατρώνου της, που απειλεί να τα πει όλα αν εκείνη δεν υποκύψει στις επιθυμίες του.

Η Μαίρη (Μαίρη Χρονοπούλου), που ερωτεύεται παράφορα τον Άγγελο (Φαίδων Γεωργίτσης), ένα ξανθό αγόρι το οποίο μαζί της γνώρισε για πρώτη φορά τον έρωτα.

Η Μαρίνα (Κατερίνα Χέλμη), παράφορα ερωτευμένη με έναν σωματέμπορο, τον Ντόρη (Κώστας Κούρτης), εξαρτά όλη της την ύπαρξη απ' αυτόν.

Η Άννα (Αλεξάνδρα Λαδικού) που κρατάει καλά φυλαγμένο το μεγάλο μυστικό της, την ύπαρξη ενός παιδιού, το οποίο εκείνη σπουδάζει κρυφά και αγαπά τον επί χρόνια πελάτη της καπετάν Νικόλα (Μάνος Κατράκης).

Η Μυρσίνη (Ελένη Ανουσάκη), μια νεόκοπη ιερόδουλη, η μόνη που βλέπει τις αλλαγές που έρχονται.

Η μαντάμ Παρί (Δέσπω Διαμαντίδου), η μεγαλύτερη σε ηλικία, είναι η "μάνατζερ" των κοριτσιών και ερωτευμένη με τον Μιχαήλο.

Η Κατερίνα (Ηρώ Κυριακάκη), η καθαρίστρια του σπιτιού, είναι μια ταλαιπωρημένη και μεσόκοπη γυναίκα, που περιμένει τον γέρο άντρα της (Νότης Περγιάλης) να βγει από το άσυλο και ονειρεύεται να φύγουν και να ζήσουν ειρηνικά στην παράγκα τους.

Τα κορίτσια ζουν και εργάζονται στο "σπίτι" με τα κόκκινα φανάρια της μαντάμ Παρί, που βρίσκεται στην Τρούμπα του Πειραιά και ονομάζεται Phryne's Bar. Λίγο αργότερα έρχονται τα πάνω κάτω. Κλείνουν με διαταγή όλα τα σπίτια της Τρούμπας και τα κορίτσια αναγκάζονται να φύγουν. Ο Πέτρος μαθαίνει τα πάντα για την Ελένη και γίνεται έξαλλος. Ο Άγγελος αποφασίζει να χωρίσει με τη Μαίρη για χάρη της οικογένειάς του και για να αποφύγει την κοινωνική κατακραυγή, ενώ η Μαίρη καταρρακώνεται. Η Άννα δέχεται την πρόταση γάμου του ναυτικού, αλλά εκείνος πεθαίνει σε ναυάγιο λίγο πριν από τον γάμο. Η Μυρσίνη σηκώνει κεφάλι και κάνει πρόταση στα υπόλοιπα κορίτσια να συνεργαστούν μαζί της. Ο Ντόρης εγκαταλείπει την Μαρίνα και εκείνη γίνεται ράκος. Ο Μιχαήλος ζητάει συγγνώμη από την Ελένη και της προσφέρει βοήθεια.

Το τέλος βρίσκει τους ήρωες χωριστά και σκορπισμένους. Η Άννα σταματάει τη δουλειά και μένει με το παιδί της. Η Μαρίνα και η Μαίρη φεύγουν για νέο σπίτι με αρχηγό την Μυρσίνη. Η Κατερίνα πραγματοποιεί τα σχέδιά της και φεύγει με τον άντρα της για την παράγκα τους. Η μαντάμ Παρί μένει πίσω πληγωμένη και μόνη, ενώ η Ελένη τα ξαναβρίσκει με τον Πέτρο και φεύγουν μαζί.

Διανομή ρόλων

Επεξεργασία

Συμμετέχουν

Πληροφορίες

Επεξεργασία

Η ταινία προβλήθηκε τη σαιζόν 1963-1964 και έκοψε 473.686 εισιτήρια. Τα Κόκκινα Φανάρια κατέλαβαν την 3η θέση σε 92 ταινίες. [2] To 1964 ήταν υποψήφια για βραβείο Όσκαρ, στην κατηγορία της καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας. [3] Τo Όσκαρ κέρδισε η ταινία του Φελίνι . Επίσης, προτάθηκε να διαγωνιστεί για τον Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Κανών, [4] όπου απέσπασε διθυραμβικές κριτικές. [5]

Από κριτική στο ιστολόγιο "Τα αριστουργήματα της 7ης τέχνης":

Ο σκηνοθέτης Βασίλης Γεωργιάδης, αφηγείται με μοναδικό τρόπο την ιστορία του και καταφέρνει να ξεναγήσει τον θεατή μέσα σε έναν οίκο ανοχής της εποχής εκείνης, μεταφέροντας μια χυδαία και αποκρουστική πραγματικότητα, αρκούμενος μόνο σε υπαινιγμούς, αποφεύγοντας την απεικόνιση ρεαλιστικών εικόνων. Ο ρομαντισμός και το συγκρατημένο μελό είναι τα στοιχεία που επικρατούν στην ταινία καθώς η ευτυχία και το δράμα των ηρώων εναλλάσσονται σε ένα εκπληκτικό ντεκόρ, με μια ατμόσφαιρα απέριττη και σκληρά φωτισμένη.

Η ιστορία εξελίσσεται με ομαλό τρόπο αφήγησης και ο σκηνοθέτης κατορθώνει με δεξιοτεχνία να οδηγήσει τον θεατή σε ένα τέλος το οποίο ενώ τακτοποιεί κάποια ζητήματα, δεν του προσφέρει πλήρη κάθαρση.

Η μουσική του Σταύρου Ξαρχάκου που πλαισιώνει τις σκηνές τις ταινίας είναι υπέροχη και διαχρονική. Το ίδιο υπέροχα και διαχρονικά είναι και τα τραγούδια που ακούγονται από τους Γρηγόρη Μπιθικώτση και Γιώργο Ζαμπέτα. Επίσης πανέμορφο και το τραγούδι «Κι ούτε ένα ευχαριστώ» που ερμηνεύει με συγκινητικό τρόπο η Τζένη Καρέζη. [6]

Δείτε επίσης

Επεξεργασία

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. Team, Cityportal (20 Ιουλίου 2021). «Τα Κόκκινα Φανάρια (1963) | Cityportal.gr». Ανακτήθηκε στις 23 Αυγούστου 2021. 
  2. «Δείτε πώς είναι σήμερα το σπίτι που γυρίστηκε η ταινία Τα κόκκινα φανάρια». iefimerida.gr. 1 Ιουνίου 2015. Ανακτήθηκε στις 23 Αυγούστου 2021. 
  3. «The 36th Academy Awards (1964) Nominees and Winners». oscars.org. Ανακτήθηκε στις 3 Νοεμβρίου 2011. 
  4. «Τα Κόκκινα Φανάρια και η μάχη με τον Federico Fellini». www.gazzetta.gr. Ανακτήθηκε στις 23 Αυγούστου 2021. 
  5. «Κ.Ο.Π.Ι - κινηματογραφική ομάδα πανεπιστημίου Ιωαννίνων». users.uoi.gr. Ανακτήθηκε στις 23 Αυγούστου 2021. 
  6. «Τα κόκκινα φανάρια (1963)». Τα Αριστουργήματα της 7ης Τέχνης. Ανακτήθηκε στις 23 Αυγούστου 2021. 

Δείτε επίσης

Επεξεργασία

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία