Χαρακοπιό Μεσσηνίας
Συντεταγμένες: 36°48′31.000″N 21°54′47.999″E / 36.80861111°N 21.91333306°E
To Χαρακοπιό,[4] αναφερόμενο παλαιότερα και ως το Χαροκοπιό(ν) ή Χαροκοποιό(ν) ή Χαροκοπείο(ν), είναι οικισμός κοντά στην Κορώνη και υπάγεται διοικητικά στον Δήμο Πύλου - Νέστορος, της Περιφερειακής Ενότητας Μεσσηνίας.
| Χαρακοπιό | |
|---|---|
| Διοίκηση | |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Περιφέρεια | Πελοποννήσου |
| Περιφερειακή Ενότητα | Μεσσηνίας |
| Δήμος | Πύλου - Νέστορος |
| Δημοτική Ενότητα | Κορώνης |
| Γεωγραφία | |
| Γεωγραφικό διαμέρισμα | Πελοπόννησος |
| Νομός | Μεσσηνίας |
| Υψόμετρο | 120 μέτρα[1] |
| Πληροφορίες | |
| Πολιούχος | Άγιος Γεώργιος |
| Παλαιά ονομασία | Χαρακοπιά Χαροκοπιόν Χαροκοποιόν Χαροκοπειόν |
| Ονομασία κατοίκων | Χαρακοπιαδίτες |
| Ταχ. κώδικας | 24004[2] |
| Τηλ. κωδικός | 2725[3] |
| https://pylos-nestor.gr/ | |
| Διοικητική υπαγωγή οικισμού:
το Χαρακοπιό | ||
|---|---|---|
.svg){kind=small} Ελληνική Δημοκρατία
| ||
| Αποκεντρωμένη Διοίκηση | Πελοποννήσου - Δυτικής Ελλάδας - Ιονίου | |
| Περιφέρεια | Πελοποννήσου | |
| Περιφερειακή Ενότητα | Μεσσηνίας | |
| Δήμος | Πύλου - Νέστορος | |
| Δημοτική Ενότητα | Κορώνης | |
| Δημοτική Κοινότητα | ||
| Οικισμός | Χαρακοπιό | |
Τοποθεσία Επεξεργασία
To Χαρακοπιό βρίσκεται βορειοδυτικά από την Κορώνη από την οποία απέχει 5 περίπου χιλιόμετρα και νοτιοανατολικά από την Πύλο από την οποία απέχει περίπου 33,5 χιλιόμετρα. Έχει υψόμετρο 120[1] μέτρα και απέχει περίπου 3 χιλιόμετρα από τη θάλασσα του Μεσσηνιακού κόλπου. Κοντά στo Χαρακοπιό βρίσκονται, προς τα βόρειά του ο Άγιος Ιωάννης σε απόσταση 2 περίπου χιλιομέτρων, προς τα βορειοανατολικά του οι Κόμποι και τα Περούλια σε αποστάσεις περίπου 2 και 4,5 χιλιομέτρων αντίστοιχα, προς τα ανατολικά του η Αγία Τριάδα σε απόσταση 3 περίπου χιλιομέτρων, προς τα νότιά του ο Άγιος Ισίδωρος σε απόσταση 1,5 περίπου χιλιομέτρου και προς τα δυτικά του, η Ποταμιά σε απόσταση 1 περίπου χιλιομέτρου και η Υάμεια σε απόσταση 6 χιλιομέτρων, πάνω στη 13η Επαρχιακή Οδό Χαρακοπιού - Μεθώνης.[5]
Ιστορία Επεξεργασία
Το χωριό, έχει μακρόχρονη ιστορία που ακολουθεί την ιστορία της Μεσσηνίας και της ευρύτερης περιοχής της Κορώνης και της Πυλίας. Η περιοχή του χωριού κατά την αρχαιότητα, ήταν υπό τον έλεγχο της Ασίνης, της αρχαίας πόλης, η οποία μεταγενέστερα αναπτύχθηκε ως η σύγχρονη Κορώνη. Το Χαρακοπιό και η ευρύτερη περιοχή του κατοικήθηκε σε όλα τα στάδια της ιστορίας του, όπως μαρτυρούν Μυκηναϊκοί τάφοι και διάφορα αρχαιολογικά ευρήματα, καθώς και το περίφημο ρωμαϊκό ψηφιδωτό της έπαυλης στην Αγία Τριάδα.[6][7] Το χωριό αναφέρεται τουλάχιστον από την εποχής της Ενετοκρατίας με την ονομασία το Χαρακοπιό και θεωρείται ως ένα από τα γραφικά κεφαλοχώρια της περιοχής της Κορώνης.[8] Κάποιοι από τους κατοίκους του χωριού προέρχονται από Αρκάδες κτηνοτρόφους, γνωστούς και ως οι «ανεβοκατεβάτες», ονομασία που αποδόθηκε παλαιότερα στους βοσκούς αυτούς, καθώς την Άνοιξη ανέβαιναν με τα κοπάδια τους στην Αρκαδία, ενώ τον Χειμώνα κατέβαιναν στα χειμαδιά της Μεσσηνίας.[9] Το χωριό, περί το 1860, ήταν επίσης ακμαίο σταυροδρόμι της διαδρομής μεταξύ Πύλου-Μεθώνης-Κορώνης και στην περιοχή του υπήρχαν βιοτεχνίες και ανεπτυγμένο εμπόριο.[7] Για την προέλευση του ονόματος του χωριού υπάρχουν δύο εκδοχές, σύμφωνα με την τοπική παράδοση της περιοχής. Σύμφωνα με την πρώτη εκδοχή η ονομασία προήλθε από τα γλέντια και την «χαρά» που έκαναν οι πραματευτάδες, οι οποίοι ταξίδευαν με προορισμό την Κορώνη, ενώ σύμφωνα με τη δεύτερη εκδοχή η ονομασία προήλθε από τα πήλινα κεραμικά που κατασκευάζονταν στην περιοχή με χαρακτηριστικά αυλακώματα (χαράκι - χαράγματα), καθώς, ως και τη δεκαετία του 1960, στην περιοχή του χωριού κατασκευάζονταν πήλινα πιθάρια, γνωστά και ως «τζάρες».[7][8]
Β΄ Ενετοκρατία Επεξεργασία
Την εποχή της Β΄ Ενετοκρατίας ο οικισμός αναφερόταν ως το Χαρακοπιό (Caracapiò[10]). Ο οικισμός αναφέρεται επίσης σε διάφορες απογραφές των Βενετών Προνοητών της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας, οι οποίες έγιναν στο χρονικό διάστημα της τριακονταετίας (1683/84-1715), κατά την οποία οι Βενετοί κατείχαν την Πελοπόννησο. Το χωριό Χαρακοπιό (Caracapiò), ανήκε, στα τέλη του 17ου αιώνα, σύμφωνα με το Breve descrittione del Regno di Morea στην επαρχία της Κορώνης (Territorio di Coron).[10][11]
Διοικητική ιστορία Επεξεργασία
To Χαρακοπιό ή Χαροκοπιόν[12] προσαρτήθηκε, το 1835,[13] στον παλαιό Δήμο Κολωνίδων,[14] με έδρα την Κορώνη, όπου και παρέμεινε, ως το 1912, που ο δήμος αυτός καταργήθηκε. Τουλάχιστον από το 1844 ως το 1907 το χωριό αναφερόταν επίσημα ως το Χαρακοπιό, ενώ από το 1907 ως το 1928 ως το Χαροκοπιόν. Από το 1928 ως το 1940 αναφερόταν ως το Χαροκοποιόν και από το 1940 ως το 1986 ως το Χαροκοπειόν. Από το 1986 ως σήμερα το χωριό αναφέρεται επίσημα ως το Χαρακοπιό. Το χωριό αναφέρεται, το 1853, επίσης ως η Χαρακοπιά στον β΄ τόμο των «Ελληνικών» του Ιάκωβου Ρίζου Ραγκαβή, ως χωριό του Δήμου Κολωνίδων της Επαρχίας Πυλίας με πληθυσμό 356 κατοίκων, με βάση την απογραφή του 1851.[15] Το 1912[16] το χωριό προσαρτάται ως οικισμός και έδρα στην Κοινότητα Χαροκοπιού,[17] Το 1927[18] με έδρα το Χαροκοπιόν. Στην ίδια κοινότητα είχαν προσαρτηθεί επίσης οι οικισμοί Αγία Τριάδα, Αϊδίνι (καταργήθηκε το 1920), Αρμενοί (καταργήθηκε το 1940), Κανδερόγλι (σήμερα η Ποταμιά), Κατηνιάδες (καταργήθηκε το 1940), Κόμποι, Μουσουλί (σήμερα ο Άγιος Ισίδωρος) και Πετριάδες (καταργήθηκε το 1971 και προσαρτήθηκε στο Χαρακοπιό). Το 1940[19] τα ονόματα του οικισμού Χαροκοπιόν και της Κοινότητας Χαροκοπιού διορθώνονται σε Χαροκοπειόν και Κοινότητα Χαροκοπειού. Το 1986[20] το Χαροκοπειόν και η Κοινότητα Χαροκοπειού μετονομάζονται σε Χαρακοπιό και Κοινότητα Χαρακοπιού αντίστοιχα. Το Χαρακοπιό παρέμεινε ως οικισμός και έδρα της Κοινότητας Χαρακοπιού, με τις αλλαγές σε ονομασίες, από το 1912 ως το 1997, όταν τότε, στα πλαίσια των αλλαγών που επήλθαν στη τοπική αυτοδιοίκηση, μέσω του σχεδίου «Καποδίστριας», το Χαρακοπιό υπήχθη στον κατηργημένο Δήμο Κορώνης,[21][22] με έδρα την Κορώνη, ως το 2010. Από το 2011, μετά τις νέες αλλαγές του σχεδίου «Καλλικράτης» το Χαρακοπιό ανήκει πλέον στον νέο Δήμο Πύλου - Νέστορος.[23][24] Ο δήμος αυτός, συστάθηκε με το Πρόγραμμα Καλλικράτης με την συνένωση των προϋπαρχόντων δήμων Κορώνης, Μεθώνης, Παπαφλέσσα, Πύλου, Νέστορος και Χιλιοχωρίων. Το Χαρακοπιό σήμερα είναι οικισμός και έδρα της Κοινότητας Χαρακοπιού, του Δήμου Πύλου-Νέστορος,[4] στην οποία υπάγονται επίσης οι οικισμοί: Αγία Τριάδα, Άγιος Ισίδωρος, Άγιος Ιωάννης, Κοτρωνάκια, Μυρτιά και Ποταμιά.
Κάτοικοι Επεξεργασία
Ο οικισμός, με βάση την Απογραφή του 2011, έχει 680 μόνιμους κατοίκους, οι οποίοι απασχολούνται κυρίως σε διάφορες αγροτικές εργασίες, το εμπόριο και τον τουρισμό.
| Απογραφή | Πληθυσμός | Διάγραμμα εξέλιξης πληθυσμού |
|---|---|---|
| 1844 | 325[25] | |
| 1851 | 356[15] | |
| 1879 | 734[26] | |
| 1889 | 912[27] | |
| 1896 | 1.035[28] | |
| 1907 | 1.068[29] | |
| 1920 | 893[30] | |
| 1928 | 1.044[31] | |
| 1940 | 1.080[32] | |
| 1951 | 955[33] | |
| 1961 | 935[34] | |
| 1971 | 965[35] | |
| 1981 | 803[36] | |
| 1991 | 781[37] | |
| 2001 | 743[38] | |
| 2011 | 680[39] |
Επισήμανση: Ο πληθυσμός του κοντινού οικισμού της Αγίας Τριάδας κατά τη χρονική περίοδο μεταξύ 1940 και 1991, λόγω μικρού αριθμητικού μεγέθους, απογράφεται και αναφέρεται, είτε ενιαία μαζί με το οικισμό Χαρακοπιό, είτε με άλλους κοντινούς οικισμούς. Επίσης ο πληθυσμός του οικισμού Πετριάδες, ο οποίος καταργήθηκε το 1971 και προσαρτήθηκε στο Χαρακοπιό, καταγράφεται έκτοτε ενιαία μαζί με τον οικισμό του Χαρακοπιού.
Κτίρια – αξιοθέατα Επεξεργασία
Εκτός από τα παραδοσιακά σπίτια υπάρχουν τα τρία κτίρια, ένα του παλαιότερου και δύο του νεότερου Δημοτικού Σχολείου του χωριού. Στο πρώτο παλαιότερο κτίριο, λειτούργησε για πρώτη φορά, από το 1856,[40] το δημοτικό σχολείο, ενώ σήμερα το κτίριο αυτό πλέον χρησιμοποιείται για τις ανάγκες του Αγροτικού Ιατρείου του Χαρακοπιού. Το δεύτερο κτίριο του Δημοτικού Σχολείου κτίσθηκε περί το 1950, ενώ το 1995 προστέθηκε ένα ακόμα νεότερο τρίτο κτίριο. Στα κτίρια αυτά στεγάζονται επίσης το νηπιαγωγείο και ο παιδικός σταθμός του Χαρακοπιού.[41] Η κεντρική εκκλησία του χωριού είναι ο Ιερός Ναός του Αγίου Γεωργίου, ο οποίος υπάγεται στην Ιερά Μητρόπολη Μεσσηνίας. Στα αξιοθέατα του χωριού περιλαμβάνονται οι κοντινές παραλίες, Περούλια, Γαργαρού και Αγίας Τριάδας, οι οποίες βρίσκονται στα ανατολικά του.
Δείτε επίσης Επεξεργασία
Χάρτης περιοχής Επεξεργασία
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 Χαρακοπιό, από την ιστοσελίδα: buk.gr
- ↑ Ταχυδρομικός Κώδικας Χαρακοπιό Μεσσηνίας.
- ↑ Τηλεφωνικοί κωδικοί της Ελλάδας, Ζώνη 27: Κορώνη: 27250
- ↑ 4,0 4,1 Δημοτική Ενότητα Κορώνης Αρχειοθετήθηκε 2018-05-03 στο Wayback Machine., από την ιστοσελίδα: www.pylos-nestor.gr του Δήμου Πύλου - Νέστορος.
- ↑ «ΔΙΑΥΓΕΙΑ (ΑΔΑ: ΒΛ417Λ1-7ΒΦ) - ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΤΟΥ ΠΡΑΚΤΙΚΟΥ 10, ΤΗΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗΣ ΤΗΣ 22-4-2013, ΤΟΥ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ, ΑΡΙΘΜΟΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ 188 (σελ. 15)». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Ιουλίου 2020.
- ↑ Γ. Ασημακοπούλου - Ατζακά, «Κατάλογος ρωμαϊκών ψηφιδωτών δαπέδων με ανθρώπινες μορφές στον ελληνικό χώρο», περιοδικό "Ελληνικά" Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, τόμος 26ος, τεύχος 2ο Αρχειοθετήθηκε 2016-03-14 στο Wayback Machine., Θεσσαλονίκη 1973, σελ. 229-230: [...] "Κορώνη Μεσσηνίας. Νο 22 Αγία Τριάδα. Δωμάτιο έπαυλης. Αρχαιολογικό Μουσείο Καλαμάτας. Θέμα: Στο κέντρο, μέσα σε κύκλο, όρθιος, γυμνός, στεφανωμένος Διόνυσος και πίσω του σάτυρος. Γύρω από τον κύκλο, ημικύκλια με παραστάσεις κυνηγιού και τεταρτοκύκλια με ζώα και αγγεία. Στα κοιλόπλευρα τετράγωνα, που σχηματίζονται μεταξύ του κεντρικού κύκλου και των ημικυκλίων, κεφαλές σιληνών και μαινάδων (προσωπεία). (πιν. 13α). Χρονολόγηση: Εποχή Αδριανού". [...]
- ↑ 7,0 7,1 7,2 Ιωάννης Κωστάκης, «Ειδικές Μορφές Τουρισμού: Η Περίπτωση της Μεθώνης»,(Διπλωματική Εργασία), Επιβλέπων καθηγητής: Αθανάσιος Κουρεμένος, Πανεπιστήμιο Πειραιώς, Σχολή Οικονομικών, Επιχειρηματικών και Διεθνών Σπουδών, Τμήμα Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων, Πειραιάς 2016, Βιβλιοθήκη Πανεπιστημίου Πειραιώς, ιστοσελίδα: dione.lib.unipi.gr - Διώνη, ενότητα: "Χαροκοπιό", σελ. 108.
- ↑ 8,0 8,1 "Messinia: Olive Culture in the land of Messinia" - "Μεσσηνία. Ο Πολιτισμός της Ελιάς στη Μεσσηνιακή Γη", Biotourism Guide - Βιοτουριστικός Οδηγός, από την ιστοσελίδα: biopolitics.gr, Biotourism – Olive Culture in the land of Messinia, έκδοση: "Biopolitics International Organisation" - "Διεθνής Οργάνωση Βιοπολιτικής", Αθήνα 2015, ISBN 978-960-7508-55-3, ενότητα: "Το γραφικό κεφαλοχώρι Χαρακοπιό", σελ. 188.
- ↑ «Τσοπάνηδες της Αρκαδίας στα χειμαδιά της Μεσσηνίας Αρχειοθετήθηκε 2018-01-19 στο Wayback Machine.», 01/12/2016, Αναδημοσίευση του άρθρου «Βλάχοι και Αρβανίτες στο Μοριά», από την εφημερίδα "Αρκαδικοί Ορίζοντες", με πηγή το βιβλίο του Νίκου Πασαγιώτη «Ανεβοκατεβάτες: Οι παραχειμάζοντες βοσκοί της Αρκαδίας στη Μεσσηνία», εκδόσεις Β. Γιαννίκος - Β. Καλδής, Αθήνα 2001, ISBN 960-7296-63-Χ, ISBN 978-960-7296-63-4, από την ιστοσελίδα του τοπικού ΜΜΕ www.arkadiapress.gr
- ↑ 10,0 10,1 Κωνσταντίνος Ντόκος, "BREVE DESCRITTONE DEL REGNO DI MOREA. Αφηγηματική ιστορική πηγή ή επίσημο βενετικό έγγραφο της Β' Βενετοκρατίας στην Πελοπόννησο; Αρχειοθετήθηκε 2016-06-06 στο Wayback Machine.", "ΕΩΑ ΚΑΙ ΕΣΠΕΡΙΑ", Vol 1, DOI: http://dx.doi.org/10.12681/eoaesperia.24 Αθήνα 1993, σελ. 111 (Terzo Territorio di Coron tutto montuoso - Caracapiò), p. 126 (Provincia di Messenia).
- ↑ Pier Antonio Pacifico, "Breve descrizzione corografica del Peloponneso o' Morea: Con una gr. Carta", Domenico Lovisa, 1704, p. 126: Caracapiò.
- ↑ Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών > Χαροκοπιόν (Μεσσηνίας), από την ιστοσελίδα: www.eetaa.gr
- ↑ 21-04-1835.
- ↑ Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών > Δ. Κολωνίδων (Μεσσηνίας), από την ιστοσελίδα: www.eetaa.gr
- ↑ 15,0 15,1 Ιακώβου Ρ. Ραγκαβή, Τα Ελληνικά Αρχειοθετήθηκε 2021-09-20 στο Wayback Machine., Εν Αθήναις, 1853, τόμος δεύτερος, σελ. 576.
- ↑ ΦΕΚ 262Α - 31/08/1912.
- ↑ Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών Κ. Χαροκοπιού (Μεσσηνίας), από την ιστοσελίδα: www.eetaa.gr
- ↑ ΦΕΚ 306Α - 22/12/1927.
- ↑ 16/10/1940.
- ↑ ΦΕΚ 18Α - 28/02/1986.
- ↑ Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών > Δ. Κορώνης (Μεσσηνίας), από την ιστοσελίδα: www.eetaa.gr
- ↑ ΦΕΚ 244Α - 04/12/1997.
- ↑ ΦΕΚ 87Α - 07/06/2010.
- ↑ Διοικητικές μεταβολές οικισμών > Δ. Πύλου-Νέστορος (Μεσσηνίας), από την ιστοσελίδα: www.eetaa.gr
- ↑ Σταματάκης, Ι. Δ., "Πίναξ χωρογραφικός της Ελλάδος, Περιέχων τα Ονόματα, τας Αποστάσεις και τον Πληθυσμόν των Δήμων, Πόλεων Κωμοπόλεων και Χωρίων. / Ερανισθείς εκ διαφόρων επισήμων εγγράφων της Β. Κυβερνήσεως, και εκδοθείς υπό Ι. Δ. Σταματάκη". Εκ του Τυπογραφείου Γ. Βλασσαρίδου. Εν Αθήναις 1846, σελ. 46.
- ↑ Υπουργείο Εσωτερικών, "Στατιστική της Ελλάδος - Πληθυσμός 1879, εκ του Τυπογραφείου Σ. Κ. Βλαστού, Εν Αθήναις 1881. Επίσης: "Στατιστική της Ελλάδος - Πληθυσμός 1879", σελ. 121.
- ↑ Υπουργείο Εσωτερικών, Τμήμα Δημόσιας Οικονομίας και Στατιστικής, "Στατιστική της Ελλάδος - Πληθυσμός - Απογραφή της 15-16 Απριλίου 1889", Μέρος Δεύτερον - Πίνακες Α', εκ του Εθνικού Τυπογραφείου και Λιθογραφείου, Εν Αθήναις 1890, σελ. 88.
- ↑ Υπουργείο Εσωτερικών, Τμήμα Δημόσιας Οικονομίας και Στατιστικής, "Στατιστικά Αποτελέσματα της Απογραφής του Πληθυσμού, κατά την 5-6 Οκτωβρίου 1896", Μέρος Δεύτερον - Πίνακες - Α' Πληθυσμός κατά Νομούς, Επαρχίας, Δήμους, εκ του Εθνικού Τυπογραφείου και Λιθογραφείου, Εν Αθήναις 1897, σελ. 104.
- ↑ Υπουργείο των Εσωτερικών, Υπηρεσία Απογραφής, Στατιστικά Αποτελέσματα της Γενικής Απογραφής του Πληθυσμού, κατά την 27 Οκτωβρίου 1907", Επιμέλεια: Γεωργίου Χωματιανού, τόμος δεύτερος, εκ του Τυπογραφείου Μιχαήλ Νικολαΐδου, Εν Αθήναις 1909, σελ. 394.
- ↑ Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας, Διεύθυνσις Στατιστικής, "Πληθυσμός του Βασιλείου της Ελλάδος, κατά την Απογραφήν της 19 Δεκεμβρίου 1920", εκ του Εθνικού Τυπογραφείου, Εν Αθήναις 1921. Επίσης: "Πληθυσμός του Βασιλείου της Ελλάδος, κατά την Απογραφήν της 19 Δεκεμβρίου 1920", σελ. 237.
- ↑ Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας, Γενική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, "Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφήν της 15-16 Μαΐου 1928". (Πραγματικός πληθυσμός κυρωθείς δια του από 23 Νοεμβρίου 1928 διατάγματος), εκ του Εθνικού Τυπογραφείου, Εν Αθήναις 1935. Επίσης: "Πληθυσμός της Ελλάδος, κατά την Απογραφήν της 15-16 Μαΐου 1928", σελ. 277.
- ↑ Υπουργείον Εθνικής Οικονομίας, Γενική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, "Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την απογραφήν της 16 Οκτωβρίου 1940". (Πραγματικός πληθυσμός κατά νομούς, επαρχίας, δήμους, κοινότητας, πόλεις και χωρία), εκ του Εθνικού Τυπογραφείου, Εν Αθήναις 1950. Επίσης: "Πληθυσμός της Ελλάδος, κατά την Απογραφήν της 16 Οκτωβρίου 1940", σελ. 304.
- ↑ Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, "Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφήν της 7ης Απριλίου 1951". (Πραγματικός πληθυσμός κατά νομούς, επαρχίας, δήμους, κοινότητας, πόλεις και χωρία), εκ του Εθνικού Τυπογραφείου, Εν Αθήναις 1955. Επίσης: "Πληθυσμός της Ελλάδος, κατά την Απογραφήν της 7ης Απριλίου 1951 Αρχειοθετήθηκε 2013-05-14 στο Wayback Machine.", σελ. 148.
- ↑ Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, "Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφήν της 19ης Μαρτίου 1961". (Πραγματικός πληθυσμός κατά νομούς, επαρχίας, δήμους, κοινότητας και οικισμούς. Κυρωθείς δια της υπ' αριθ. 46929/6877/1961 κοινής αποφάσεως των Υπουργών Συντονισμού και Εσωτερικών), εκ του Εθνικού Τυπογραφείου, Εν Αθήναις 1962. Επίσης: "Πληθυσμός της Ελλάδος, κατά την Απογραφήν της 19ης Μαρτίου 1961", σελ. 144.
- ↑ Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, "Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφήν της 14ης Μαρτίου 1971". (Πραγματικός πληθυσμός κατά νομούς, επαρχίας, δήμους , κοινότητας και οικισμούς. Κυρωθείς δια της υπ' αριθ, 3893/Ε637/1972 κοινής αποφάσεως των Υπουργών Βοηθού Πρωθυπουργού και Εσωτερικών), Αθήναι 1972. Επίσης: "Πληθυσμός της Ελλάδος, κατά την Απογραφήν της 14ης Μαρτίου 1971", σελ. 139.
- ↑ Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, "Πραγματικός Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφή της 5 Απριλίου 1981". (Κυρώθηκε με την 7908/Δ'554/12-4-1982 κοινή απόφαση των Υπουργών Συντονισμού και Εσωτερικών), Αθήναι 1982. Επίσης: "Πραγματικός Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφή της 5 Απριλίου 1981", σελ. 150.
- ↑ Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, "Πραγματικός Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφή της 17ης Μαρτίου 1991". (Κυρώθηκε με την 24197/Γ' 3812/24-11-1993 κοινή απόφαση των Υπουργών Εθνικής Οικονομίας και Εσωτερικών), Αθήνα 1994. Επίσης: "Πραγματικός Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την Απογραφή της 17ης Μαρτίου 1991", σελ. 182.
- ↑ Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος, "Πραγματικός Πληθυσμός της Ελλάδος. Απογραφή 2001". (Κυρώθηκε με την 6821/Γ5-908/4-6-2002 κοινή απόφαση των Υπουργών Οικονομίας και Οικονομικών και Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης), Αθήνα 2003. Επίσης: "Πραγματικός Πληθυσμός της Ελλάδος. Απογραφή 2001", σελ. 183.
- ↑ "Απογραφή Πληθυσμού - Κατοικιών 2011. Μόνιμος Πληθυσμός Αρχειοθετήθηκε 2016-04-18 στο Wayback Machine.", Ελληνική Στατιστική Αρχή (ΕΛΣΤΑΤ).
- ↑ Χαρακόπειο Μεσσηνίας, Αρχειακό και οπτικο-ακουστικό υλικό ερευνών, από την ιστοσελίδα: repository.academyofathens.gr του «Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Κοινωνίας» (ΚΕΕΚ) της Ακαδημίας Αθηνών.
- ↑ Δημοτικό Σχολείο Χαρακοπιού[νεκρός σύνδεσμος].
Πηγές Επεξεργασία
- Οι απογραφές των Προνοητών της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας, Corner (1689), Grimani (1700) Angelo Emo (ίσως το 1708), η αχρονολόγητη απογραφή που αναφέρεται στο χειρόγραφο Querini-Stampalia (ίσως το 1711), είναι τέσσερις από τις διάφορες βενετσιάνικες απογραφές, οι οποίες επιχειρήθηκαν στο χρονικό διάστημα της τριακονταετίας (1683/84-1715), κατά την οποία οι Βενετοί κατείχαν την Πελοπόννησο. Μέχρι σήμερα πλήρως έχει δημοσιευθεί μόνο η απογραφή Grimani, από τον ιστορικό και ομότιμο διευθυντή ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών (ΕΙΕ) Βασίλη Παναγιωτόπουλο, στο έργο του "Πληθυσμός και οικισμοί της Πελοποννήσου. 13ος - 18ος αιώνας", (1985).
- Βασίλης Παναγιωτόπουλος, "Πληθυσμός και οικισμοί της Πελοποννήσου. 13ος - 18ος αιώνας", Σειρά: Μελέτες Νεοελληνικής Ιστορίας, μετάφραση: Χριστίνα Αγριαντώνη, επιμέλεια: Αγγελική Κόκκου, έκδοση: Εμπορική Τράπεζα Ελλάδος - Ιστορικό Αρχείο, Αθήνα 1985, 2η έκδοση: 1987.
- Κωνσταντίνος Ντόκος, "BREVE DESCRITTONE DEL REGNO DI MOREA. Αφηγηματική ιστορική πηγή ή επίσημο βενετικό έγγραφο της Β' Βενετοκρατίας στην Πελοπόννησο;", "ΕΩΑ ΚΑΙ ΕΣΠΕΡΙΑ", Vol 1, DOI: http://dx.doi.org/10.12681/eoaesperia.24 Αθήνα 1993.
- Γ. Ασημακοπούλου - Ατζακά, «Κατάλογος ρωμαϊκών ψηφιδωτών δαπέδων με ανθρώπινες μορφές στον ελληνικό χώρο», περιοδικό "Ελληνικά" Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, τόμος 26ος, τεύχος 2ο, Θεσσαλονίκη 1973.
- Ιωάννης Κωστάκης, «Ειδικές Μορφές Τουρισμού: Η Περίπτωση της Μεθώνης»,(Διπλωματική Εργασία), Επιβλέπων καθηγητής: Αθανάσιος Κουρεμένος, Πανεπιστήμιο Πειραιώς, Σχολή Οικονομικών, Επιχειρηματικών και Διεθνών Σπουδών, Τμήμα Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων, Πειραιάς 2016, Βιβλιοθήκη Πανεπιστημίου Πειραιώς, ιστοσελίδα: dione.lib.unipi.gr - Διώνη.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία
- Δήμος Πύλου - Νέστορος, από την ιστοσελίδα: www.pylos-nestor.gr του Δήμου Πύλου - Νέστορος.
- Δημοτικό Σχολείο Χαρακοπιού[νεκρός σύνδεσμος].
- Περίχωρα Κορώνης - Χαροκοπιό, από την ιστοσελίδα: koroni-messinias.gr
- Χαρακοπιό, από την ιστοσελίδα: koroni-messhnias.webnode.gr
- "Αρχαία Ασίνη, Κορώνη: Η πόλη των Δρυόπων στην Μεσσηνία", 15/09/2014. (Αναφορά στο ψηφιδωτό δάπεδο ρωμαϊκής έπαυλης από την Αγία Τριάδα Κορώνης), από την ιστοσελίδα του τοπικού ΜΜΕ "Αριστομένης ο Μεσσήνιος".