Βικιπαίδεια

Δημοκρατίες της Ρωσίας

ομόσπονδη ενότητα της Ρωσίας

Σύμφωνα με το Σύνταγμα, η Ρωσική Ομοσπονδία χωρίζεται σε 85 ομοσπονδιακά υποκείμενα (συνιστώσες μονάδες), 22 από τα οποία είναι "δημοκρατίες". Οι περισσότερες από τις δημοκρατίες αντιπροσωπεύουν περιοχές μη ρωσικής καταγωγής, αν και υπάρχουν αρκετές δημοκρατίες με ρωσική πλειοψηφία. Η αυτόχθονη εθνική ομάδα μιας δημοκρατίας που δίνει το όνομά της αναφέρεται ως "τιμητικό έθνος". Λόγω δεκαετιών (σε μερικές περιπτώσεις αιώνων) εσωτερικής μετανάστευσης μέσα στη Ρωσία, κάθε εθνικότητα δεν είναι απαραιτήτως η πλειοψηφία του πληθυσμού μιας δημοκρατίας.

Χάρτης των δημοκρατιών της Ρωσίας

Συνταγματικό καθεστώς Επεξεργασία

 
Εθνικότητα των επικεφαλής των δημοκρατιών της Ρωσίας

Οι δημοκρατίες διαφέρουν από τα άλλα ομοσπονδιακά υποκείμενα της Ρωσίας στο ότι έχουν το δικαίωμα να καθιερώσουν τη δική τους επίσημη γλώσσα[1] και έχουν το δικό τους σύνταγμα. Άλλα ομοσπονδιακά υποκείμενα, όπως τα κράι (επικράτειες) και τα ομπλάστ (περιφέρειες), δεν έχουν ρητά το δικαίωμα αυτό. Οι επικεφαλής πολλών δημοκρατιών είχαν τον τίτλο του προέδρου, αλλά το 2010 υιοθετήθηκε μια τροποποίηση του ομοσπονδιακού νόμου που διατηρεί τον τίτλο αυτό αποκλειστικά για τον επικεφαλής του ρωσικού κράτους.[2]

Το επίπεδο της πραγματικής αυτονομίας που παρέχεται σε αυτές τις πολιτικές μονάδες ποικίλλει, αλλά γενικά είναι αρκετά εκτεταμένο. Οι κοινοβουλευτικές συνελεύσεις τέτοιων δημοκρατιών έχουν συχνά θεσπίσει νόμους που έρχονται σε αντίθεση με το ομοσπονδιακό σύνταγμα. Τα στελέχη των δημοκρατιών τείνουν να είναι πολύ ισχυρά. Ωστόσο, αυτή η αυτονομία μειώθηκε σημαντικά στο πλαίσιο της προεδρίας του Βλαντιμίρ Πούτιν, ο οποίος επεδίωξε να επιβάλει την υπεροχή του ομοσπονδιακού συντάγματος.[3] Κατά τη διάρκεια της προεδρίας του Πούτιν, όλες οι συμφωνίες αυτονομίας που υπογράφηκαν μεταξύ της ομοσπονδιακής κυβέρνησης και των δημοκρατιών μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης έπαυσαν να ισχύουν. Στις 24 Ιουλίου 2017, το Ταταρστάν έγινε η τελευταία δημοκρατία που έχασε το ειδικό της καθεστώς.[4]

Η ίδρυση οκτώ μεγάλων "ομοσπονδιακών διαμερισμάτων" πάνω από τις περιφέρειες και τις δημοκρατίες της Ρωσίας, με διορισμένους από τον πρόεδρο διοικητές που εποπτεύουν τις δραστηριότητες των δημοκρατιών, ενίσχυσε τον ομοσπονδιακό έλεγχο και τον σεβασμό της ομοσπονδιακής υπεροχής στις δημοκρατίες. Επιπλέον, ο Πούτιν ενίσχυσε τη θέση των νομοθετικών σωμάτων των δημοκρατιών, αποδυναμώνοντας παράλληλα τη δύναμη των στελεχών τους. Σε ορισμένες δημοκρατίες οι εκτελεστικοί επικεφαλής εκλέγονται με λαϊκές ψηφοφορίες (π.χ. Μπασκορτοστάν, Ταταρστάν κ.λπ.), ενώ σε ορισμένες δημοκρατίες οι εκτελεστικοί αρχηγοί των δημοκρατιών διορίζονται τώρα από τον ίδιο τον πρόεδρο της Ρωσίας (π.χ. Τσετσενία). Η υποψηφιότητα του Προέδρου πρέπει να γίνει αποδεκτή από το κοινοβούλιο της δημοκρατίας. Στις 30 Μαΐου 2014, ο Πρόεδρος της Ρωσίας, Βλαντιμίρ Πούτιν, αποδέχτηκε την παραίτηση του Χαμίτοφ για να συμμετάσχει στις περιφερειακές εκλογές. Στις 14 Σεπτεμβρίου 2014, οι περισσότερες από τις ψήφους (82,17%) δόθηκαν στον ενεργό επικεφαλής της δημοκρατίας από τους πολίτες της Δημοκρατίας του Μπασκορτοστάν. Στις 25 Σεπτεμβρίου 2015, η διαδικασία ορκωμοσίας πραγματοποιήθηκε στο κρατικό συμβούλιο-Κουρουλτάι της Δημοκρατίας του Μπασκορτοστάν.

Υπάρχουν αποσχιστικά κινήματα στις περισσότερες δημοκρατίες, αλλά γενικά αυτά δεν είναι πολύ ισχυρά. Ωστόσο, υπήρξε σημαντική στήριξη για την απόσχιση μεταξύ των Τάταρων, των Μπασκίρ, των Γιακούτιων και των Τσετσένων μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, με αποτέλεσμα τον πόλεμο στην περίπτωση της Τσετσενίας. Η επιθυμία για απόσχιση σε πολλές δημοκρατίες, ωστόσο, περιπλέκεται πολύ από το βαθμό στον οποίο άλλες εθνοτικές ομάδες κατοικούν στις κατονομαζόμενες δημοκρατίες τους (Ταταρστάν, Μπασκορτοστάν και Δημοκρατία των Σαχά, λόγω του πρώτου και του δεύτερου Τσετσενικού πολέμου, πολύ λίγοι μη Τσετσένοι διαμένουν τώρα στην Τσετσενία.) Επίσης, η πλειοψηφία των Τατάρων, σε αντίθεση με άλλες κατονομαζόμενες εθνοτικές ομάδες, κατοικεί εκτός του Ταταρστάν.

Κατάσταση της Κριμαίας Επεξεργασία

Δείτε επίσης: Προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσική Ομοσπονδία και Πολιτική κατάσταση της Κριμαίας

Στις 18 Μαρτίου 2014, η Δημοκρατία της Κριμαίας και η Σεβαστούπολη, μετά από αμφισβητούμενο δημοψήφισμα, προσαρτήθηκαν στη Ρωσική Ομοσπονδία.[5][6] Μεγάλο μέρος της διεθνούς κοινότητας και της ουκρανικής κυβέρνησης δεν αναγνωρίζουν την ένταξη της Κριμαίας στη Ρωσία και θεωρούν την Κριμαία αναπόσπαστο μέρος της Ουκρανίας.[7][8]

Πρώην Αυτόνομες Δημοκρατίες και Αυτόνομες Περιφέρειες Επεξεργασία

Η Ρωσική ΣΟΣΔ της πρώην Σοβιετικής Ένωσης περιελάμβανε τρεις τύπους εθνοτικών συνιστωσών μονάδων, τις παρακάτω (με σειρά από το μεγαλύτερο στο μικρότερο επίπεδο αυτονομίας): Αυτόνομες Σοβιετικές Σοσιαλιστικές Δημοκρατίες (ή απλά αυτόνομες δημοκρατίες), αυτόνομες περιφέρειες και αυτόνομα οκρούγκ.

Μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ, μια δημοκρατία με παρόμοιο όνομα διαδέχτηκε την "αυτόνομη δημοκρατία" (ή, στην περίπτωση της Τσετσενο-Ινγκουσετικής ΑΣΣΔ, τη διαδέχτηκαν δύο δημοκρατίες: Τσετσενία και Ινγκουσετία). Αρκετές "αυτόνομες περιφέρειες" (Αντιγκέα, Αλτάι, Καράτσαϊ-Τσερκεσσίας, Χακασσίας) έχουν γίνει επίσης δημοκρατίες. Επίσης γεωγραφικά, οι περισσότερες Δημοκρατίες της Ρωσίας, ανήκουν και απλώνονται και στις δύο ηπείρους (Ευρώπη και Ασία), κυριότερα όμως οι Καυκασικές, οι Μογγολικές, οι Ιρανικές και οι Τουρκικές, υπάγονται περισσότερο πολιτισμικά και γεωγραφικά στην Ασιατική ήπειρο, ενώ αντίστοιχα οι Ουραλικές, υπάγονται περισσότερο πολιτισμικά και γεωγραφικά στην Ευρωπαϊκή ήπειρο.

Η έκφραση "αυτόνομη δημοκρατία" εξακολουθεί να χρησιμοποιείται μερικές φορές για τις δημοκρατίες της Ρωσίας. Αν και είναι αυτόνομες και δημοκρατίες, η χρήση αυτού του όρου δεν είναι τεχνικά σωστή, αφού τα επίσημα ονόματά τους, σύμφωνα με το Σύνταγμα της Ρωσίας του 1993 και τα δικά τους συντάγματα, είναι απλώς «δημοκρατία» και όχι «αυτόνομη δημοκρατία».

Δημογραφικά στοιχεία Επεξεργασία

Δημοκρατίες της Ρωσίας Επεξεργασία

Σημαία Δημοκρατία Ήπειρος Πρωτεύουσα Δικαιούχο έθνος1 Δικαιούχο έθνος στον πληθυσμό της δημοκρατίας (2010) Δικαιούχο έθνος: Γλωσσική ομάδα Δικαιούχα εθνικότητα: Κύρια θρησκεία Εθνοτικοί Ρώσοι στον πληθυσμό της δημοκρατίας (2010) Πληθυσμός (2010)4
  Αντιγκέα (Адыгея, Адыгэ) Όριο Ευρώπης-Ασίας Μαϊκόπ Αντίγκε (συμπεριλαμβανομένων και των Σαπσούγκων) 25.2% Καυκασική Ορθόδοξος Χριστιανισμός, Σουνιτικό Ισλάμ 63.6% 440,388
  Αλτάι (Алтай) Ασία Γκόρνο-Αλτάισκ Αλτάι 34.5% Τουρκική Μπουρχανισμός, Θιβετιανός Βουδισμός, Σαμανισμός, Ορθόδοξος Χριστιανισμός 56.6% 206,195
  Μπασκορτοστάν (Башкортостан, Башкирия, Башҡортостан) Όριο Ευρώπης-Ασίας Ουφά Μπασκίρ 29.5% Τουρκική Σουνιτικό Ισλάμ 36.1% 4,072,102
  Μπουργιατία (Бурятия, Буряад) Ασία Ουλάν-Ουντέ Μπουριάτες (συμπεριλαμβανομένων και των Σογιότ) 30.0% Μογγολική Θιβετιανός Βουδισμός, Σαμανισμός. μια μικρή Ρωσική Ορθόδοξη μειονότητα γνωστή ως Ονγκόλοι, που συχνά θεωρούνται ξεχωριστή εθνική ομάδα 66.1% 972,658
  Τσετσενία (Чеченская Республика, Нохчийчоь) Όριο Ευρώπης-Ασίας Γκρόζνι Τσετσένοι2 95.3% Καυκασική Σουνιτικό Ισλάμ, προσανατολισμένο στους Σούφι Σουνιτικό Ισλάμ 1.9% 1,103,686
  Τσουβασία (Чувашская Республика, Чӑваш Республики) Όριο Ευρώπης-Ασίας Τσεμποκσάρι Τσουβάς 67.7% Τουρκική Ρωσική Ορθοδοξία, Ισλάμ, Σαμανισμός 26.9% 1,251,599
  Νταγκεστάν (Дагестан) Όριο Ευρώπης-Ασίας Μαχατσκαλά 10 αυτόχθονες εθνικότητες3 88.0% Καυκασική, Τουρκική5 Σουνιτικό Ισλάμ, Ιουδαϊσμός (εάν θεωρούνται έτσι οι Ορεινοί Εβραίοι και οι Εβραίοι Τατ) 3.6% 2,576,531
  Ινγκουσετία (Ингушетия, ГӀалгӀай Мохк) Όριο Ευρώπης-Ασίας Μαγκάς Ινγκούς2 94.1% Καυκασική Σουνιτικό Ισλάμ, προσανατολισμένο στους Σούφι Σουνιτικό Ισλάμ 0.8% 467,294
  Καμπαρντίνο-Μπαλκαρία (Кабардино-Балкарская Республика, Къэбэрдей-Балъкъэр, Къабарты-Малкъар) Όριο Ευρώπης-Ασίας Νάλτσικ Καμπαρντίνοι, Μπαλκάροι 69.9% (Καμπαρντίνοι 57.2%, Μπαλκάρ 12.7%) Καυκασική (Καμπαρντινική), Τουρκική (Μπαλκάρ) Σουνιτικό Ισλάμ, Ρωσική Ορθοδοξία6 22.5% 859,802
  Καλμικία (Калмыкия, Хальмг Таңһч) Όριο Ευρώπης-Ασίας Ελίστα Καλμούκοι 57.4% Μογγολική Θιβετιανός Βουδισμός 30.2% 289,464
  Καρατσάγεβο-Κιρκασία (Карачаево-Черкесская Республика) Όριο Ευρώπης-Ασίας Τσερκέσκ Καρατσαΐτες, Τσερκέσιοι 52.9% (Καρατσάι 41.0%, Τσερκέσιοι 11.9%) Τουρκική (Καρατσάι), Καυκασική (Τσερκεσική) Σουνιτικό Ισλάμ 31.6% 478,517
  Καρελία (Карелия, Karjala) Ευρώπη Πετροζαβόντσκ Καρέλιοι (και ορισμένοι Φινλανδοί) 7.4% Ουραλική Ρωσική Ορθοδοξία 82.2% 643,548
  Χακασσία (Хакасия) Ασία Αμπακάν Χακασιανοί 12.1% Τουρκική Σαμανισμός, Ρωσική Ορθοδοξία 81.7% 532,403
  Κόμι (Коми) Όριο Ευρώπης-Ασίας Σικτιβκάρ Κόμι (συμπεριλαμβανομένων και των Κόμι-Περμιάκ) 23.7% Ουραλική Ρωσική ορθοδοξία, Σαμανισμός 65.1% 901,189
  Μαρί Ελ (Марий Эл) Όριο Ευρώπης-Ασίας Γιοσκάρ-Ολά Μάρι 43.9% Ουραλική Ρωσική Ορθοδοξία, ιθαγενής παγανιστική πίστη, πίστη Μάρλα 47.4% 696,357
  Μορδοβία (Мордовия) Όριο Ευρώπης-Ασίας Σαράνσκ Μορδβίνοι 40.0% Ουραλική Ρωσική Ορθοδοξία 53.4% 834,819
  Βόρεια Οσσετία-Αλανία (Северная Осетия-Алания, Цӕгат Ирыстоны Аланийы) Όριο Ευρώπης-Ασίας Βλαντικαφκάς Οσσέτες, Αλανοί 65.1% Ιρανική Ανατολική Ορθοδοξία, Σουνιτική μειονότητα 20.8% 712,877
  Σαχά (Γιακουτία) (Саха (Якутия)) Ασία Γιακούτσκ Σαχά (Γιακούτιοι) (συμπεριλαμβανομένων και των Ντολγκάνων) 49.9% Τουρκική Ρωσική Ορθοδοξία, Σαμανισμός 37.8% 958,291
  Ταταρστάν (Татарстан, ταταρικά: κυριλικό Татарстан, λατινικό Tatarstan) Όριο Ευρώπης-Ασίας Καζάν Τάταροι, Κοζάκοι (και ορισμένοι Ουκρανοί) 53.2% Τουρκική Σουντικό Ισλάμ, Ρωσική Ορθοδοξία 39.7% 3,786,358
  Τιβά (Тыва, Тува) Ασία Κιζίλ Τουβανοί 82.0% Τουρκική Θιβετιανός Βουδισμός, Σαμανισμός, μικρή Ρωσική Ορθόδοξη μειονότητα 16.3% 307,930
  Ουντμουρτία (Удмуртская Республика, Удмурт Элькун) Όριο Ευρώπης-Ασίας Ιζέφσκ Ουντμούρτιοι (περιλαμβανομένων και των Μπεσερμιάν) 28.0% Ουραλική Ρωσική Ορθοδοξία 62.2% 1,522,761
Σημειώσεις:
  1. Η Καμπαρντίνο-Μπαλκαρία, η Καράτσαι-Τσερκεσσία και το Νταγκεστάν έχουν περισσότερα από ένα δικαιούχα έθνη.
  2. Η πρώην Τσετσενο-Ινγκουσετική Αυτόνομη Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία είχε δύο δικαιούχες εθνικότητες μέχρι τη διαίρεση της στις Δημοκρατίες της Τσετσενίας και της Ινγκουσετίας τον Απρίλιο του 1992.
  3. Οι δέκα μεγαλύτερες αυτόχθονες εθνικές ομάδες του Νταγκεστάν είναι: Αγκούλοι, Άβαροι, Δαργίνοι, Κουμίκοι, Λάκοι, Λεζγκί, Νογκάι, Ρουτούλ, Ταμπασαράνοι και Τσαχούρι. Πληθυσμιακά το Νταγκεστάν είναι το πιο ανομοιογενές ομοσπονδιακό υποκείμενο της Ρωσίας. Στα εδάφη του ζει μια πανσπερμία εθνοτήτων. Με εξαίρεση τους Ρώσους, τα υπόλοιπα φύλα είναι είτε καυκάσια είτε τουρκικά, τα οποία έχουν διατηρήσει τις ιδιαιτερότητές τους λόγω του ορεινού αναγλύφου της περιοχής και της χαμηλής αστικοποίησης (σχεδόν 60% ζει σε χωριά). Για τη συνεννόηση όλων αυτών μεταξύ τους χρησιμοποιείται κυρίως η ρωσική, ενώ απαντώνται τριάντα ακόμα γλώσσες. Αντίστοιχα υπάρχει σε μικρό βαθμό συγκρούσεις μεταξύ των εθνικοτήτων και της Ρωσικής Κυβέρνησης.
  4. Όλοι οι αριθμοί πληθυσμού στον πίνακα αυτό είναι σε τρεις σημαντικούς αριθμούς.
  5. Οι Μπαλκάροι, οι Καρατσαΐτες, οι Κουμίκοι, οι Αζέροι και οι Νογκάι είναι τουρκικά φύλα ενώ οι Αγκούλ, οι Άβαροι, Τσερκέσιοι, οι Δαργίνοι, οι Λάκοι, οι Λεζγκί, οι Ρουτούλ, οι Ταμπασαράνοι και οι Τσαχούρ είναι Καυκασικά.
  6. Ο Καμπαρντίνοι και η πλειοψηφία των Μπαλκάρ είναι μουσουλμάνοι, αλλά μερικοί Μπαλκάρ είναι Ρώσοι Ορθόδοξοι.

Δημοκρατίες που διεκδικούνται από τη Ρωσία Επεξεργασία

Η Κριμαία, είναι όμορη και Διεκδικούμενη μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας, και υπάρχουν από το 2014, στη χερσόνησο, δύο καθεστώτα το «Ουκρανικό» (το οποίο αναγνωρίζει η πλειοψηφία όλων των χωρών μελών του ΟΗΕ, η Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ, και θεωρείται πολλές φορές ως το μόνο «Νόμιμο», αλλά όχι το «επίσημο», επειδή δεν έχει ξεκαθαρίσει ακόμη η πολιτική κατάσταση στην Κριμαία) και το «Ρωσικό» (το οποίο αναγνωρίζει, μονάχα η Ρωσία και μερικές ακόμη χώρες με σκληρό σοσιαλιστικό καθεστώς όπως η Λευκορωσία, η Συρία, η Ερυθραία και η Βόρεια Κορέα, αλλά και κράτη με περιορισμένη αναγνώριση όπως για παράδειγμα η Νότια Οσετία και η Υπερδνειστερία, οι οποίες υποστηρίζουν την πολιτική θέση της Ρωσίας, ενώ από τον Δυτικό κόσμο θεωρείται ως το «Παράνομο καθεστώς», λόγω της χρήσης βίας και της παράνομης Εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία, η οποία καταδικάστηκε από την πλειοψηφία των χωρών παγκοσμίως, επειδή απειλεί τη Νόμιμη Εδαφική Ακεραιότητα της Ουκρανίας).

Επίσης η Κριμαία δεν έχει δικαιούχο έθνος. Εκτός από τη Ρωσική, η οποία ομιλείται από την πλειοψηφία του πληθυσμού της, αναγνωρίζει επίσης, ως επίσημες γλώσσες, την Κριμαϊκή Ταταρική και την Ουκρανική. Τα στοιχεία για τον πληθυσμό της Κριμαίας προέρχονται από την απογραφή του Ομοσπονδιακού Διαμερίσματος της Κριμαίας το 2014. Η Δημοκρατία της Κριμαίας είναι όμορη με τη διεκδικούμενη από την Ουκρανία Αυτόνομη Δημοκρατία της Κριμαίας και αναγνωρίζεται διεθνώς ως τμήμα της Ουκρανίας από το μεγαλύτερο μέρος της διεθνούς κοινότητας.

Σημαία Δημοκρατία Ήπειρος Πρωτεύουσα Δικαιούχο έθνος1 Δικαιούχο έθνος στον πληθυσμό της δημοκρατίας (2010) Δικαιούχο έθνος: Γλωσσική ομάδα Δικαιούχα εθνικότητα: Κύρια θρησκεία Εθνοτικοί Ρώσοι στον πληθυσμό της δημοκρατίας (2010) Πληθυσμός (2010)4
  Κριμαία (Крым) Ευρώπη Συμφερόπολη (De facto) 5 αυτόχθονες εθνικότητες1 10.6% διάφορες1 Ορθόδοξος Χριστιανισμός, Σουνιτικό Ισλάμ, Ρωμαιοκαθολικισμός, Ιουδαϊσμός 67.9% 2,284,769
Σημειώσεις:
  1. Οι πέντε μεγαλύτερες αυτόχθονες εθνικές ομάδες της Κριμαίας είναι: Τάταροι της Κριμαίας (οι οποίοι ζουν διασκορπισμένοι σε διάφορες περιοχές της χερσονήσου), Γερμανοί της Μαύρης Θάλασσας (στο θρήσκευμα είναι Ρωμαιοκαθολικοί), Καραΐτες και Κριμτσάκοι (τουρκόφωνες μειονότητες, που ασπάζονται τον Ιουδαισμό) και Ουρούμ (τουρκόφωνη μειονότητα ελληνικής καταγωγής). Ωστόσο, κατά πλειοψηφία του πληθυσμού της Κριμαίας είναι οι Ρώσοι (περίπου το 76%), ενώ οι Ουκρανοί, συγκεντρώνουν σχεδόν μόνο το 10%, του πληθυσμού της. Είναι πληθυσμιακά επίσης η Κριμαία από το πιο ανομοιογενή ομοσπονδιακά υποκείμενά (αν θεωρηθεί «ότι είναι Ρωσικό έδαφος» - δεν είναι επίσημα εξακριβωμένο ακόμη σε ποιόν ανήκει, καθότι η κυριαρχία της Αμφισβητείται).

Δημογραφική τάση Επεξεργασία

Εθνοτική ομάδα Δικαιούχο έθνος (%) Ρώσοι (%) άλλοι (%)[9]
Δημοκρατία 1979 1989 2002 2010[10] 1979 1989 2002 2010 1979 1989 2002 2010
Αντιγκέα 21,3   22,1   24,1   25,2 70,8   68,0   64,4   63,6
Αλτάι  29,1   31,0   33,4   33,9  63,3   60,4   57,4   56,6 5,6   5,9 (Καζάκοι)   6,2
Μπασκορτοστάν 24,3   21,9   29,7   29,5 40,3   39,2   36,3   36,1 24,5   28,4   24,1 (Τάταροι)   25,4
Μπουργιατία  23,0   24,0   27,8   30  72,1   69,9   67,8   66,1
Νταγκεστάν 86,0 11,0   9,2   4,6   3,6
Ινγκουσετία  11,7   12,9   77,2   94,1  31,7   23,1   1,1   0,8
Καμπαρντίνο-Μπαλκαρία 45,6   52,2   55,3   57,2 35,1   31,9   25,1   22,5 9,0   9,4   11,6   12,7
Καλμικία  41,4   45,3   53,3   57,4  42,7   37,6   33,5   30,2
Καρατσάι-Τσερκεσία 29,7   31,2   38,5   41 45,0   42,4   33,6   31,6 9,3   9,7   11,2   11,9
Καρελία  11,1   10,0   9,2   7,4  71,3   73,6   76,6   82,2
Κόμι  25,3   23,3   25,1   23,7  56,7   57,7   59,5   65,1
Μάρι Ελ  43,6   43,3   42,8   43,9  47,6   47,4  47,4  47,4
Μορδοβία  34,2   32,5   31,9   40  59,7   60,8  60,8   53,4
Σαχά (Γιακουτία)  36,9   33,4   45,5   49,9  50,5   50,3   41,1   37,8
Βόρεια Οσσετία-Αλανία  50,5   52,9   62,7   65,1  34,0   29,9   23,1   20,8
Ταταρστάν  47,7   48,4   52,9   53,2  44,0   43,2   39,4   39,7
Τιβά  60,4   64,3   77,0   82  36,2   32,0   20,1   16,3
Ουντμουρτία  32,2   30,9   29,3   28  58,3   58,9   60,1   62,2
Χακασία  11,4   11,1   11,9   12,1  79,5   79,4   80,2   81,7
Τσετσενία 52,9   57,8   93,4   95,3 31,7   23,1   3,6   1,9
Τσουβασία  68,4   67,7   67,6   67,7  26,0   26,6   26,5   26,9

Προτεινόμενες δημοκρατίες Επεξεργασία

Έχουν υπάρξει διάφορες προσπάθειες για την ίδρυση δημοκρατιών εντός της Ρωσίας από το 1991:

  • Ουραλική Δημοκρατία (ζουν δεκάδες εθνικότητες στην περιοχή των Ουραλίων, με αποτέλεσμα να εγκαταλειφθεί πλήρως η ιδέα για ίδρυση Δημοκρατίας, για αποφυγή συγκρούσεων μεταξύ των εθνικοτήτων και της Ρωσικής Κυβέρνησης)
  • Αμπαζινική Δημοκρατία
  • Δημοκρατία των Γερμανών του Βόλγα[11] (με κυρίαρχη εθνικότητα τους Γερμανούς που ζουν εντός της Ρωσίας, αν και πολλοί Γερμανοί, ειδικότερα μετά τη Διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης το 1991, έφυγαν στη Γερμανία, και σε άλλες Γερμανόφωνες χώρες, όπως την Ελβετία)
  • Καζακική Δημοκρατία του Άνω Κουμπάν (με κυρίαρχη εθνικότητα τους Καζάκους που ζουν εντός της Ρωσίας, αν και πολλοί Καζάκοι μετά τη Διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης το 1991, μετανάστευσαν στο τότε νεοσύστατο ανεξάρτητο Καζακστάν, και εγκαταλείφθηκε πλήρως η ιδέα για ίδρυση Δημοκρατίας)
  • Δημοκρατία των Καρατσάι (με κυρίαρχη εθνικότητα τους Καρατσαίτες, τούρκικο φύλο στον Καύκασο)
  • Νότια Ουραλική Δημοκρατία
  • Σιβηρική Δημοκρατία[12]
  • Δημοκρατία των Νενέτσιων[13] (με κυρίαρχη εθνικότητα τους Νένετς, Ουραλικό φύλο που ζει στη Βόρεια Ρωσία, κοντά στη Λευκή Θάλασσα)
  • Δημοκρατία του Πριμόριε[14]

Δείτε επίσης Επεξεργασία

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ Article 68 of the Constitution of Russia
  2. ↑ «Regional presidents to choose new job titles». RT International. Ανακτήθηκε στις 7 Μαΐου 2016. 
  3. ↑ Sharafutdinova, Gulnaz (2013). «Gestalt Switch in Russian Federalism: The Decline in Regional Power under Putin». Comparative Politics 45 (3): 357–376. https://www.jstor.org/stable/43664325. 
  4. ↑ Smirnova, Lena (2017-07-24). «Tatarstan, the Last Region to Lose Its Special Status Under Putin» (στα αγγλικά). The Moscow Times. https://themoscowtimes.com/articles/tatarstan-special-status-expires-58483. Ανακτήθηκε στις 2017-08-07. 
  5. ↑ Kremlin.ru. Договор между Российской Федерацией и Республикой Крым о принятии в Российскую Федерацию Республики Крым и образовании в составе Российской Федерации новых субъектов (Treaty Between the Russian Federation and the Republic of Crimea on Ascension to the Russian Federation of the Republic of Crimea and on Establishment of New Subjects Within the Russian Federation) (Ρωσικά)
  6. ↑ Steve Gutterman and Pavel Polityuk (18 Μαρτίου 2014). «Putin signs Crimea treaty as Ukraine serviceman dies in attack». Reuters. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Μαρτίου 2014. Ανακτήθηκε στις 7 Μαΐου 2016. 
  7. ↑ U.N. General Assembly declares Crimea secession vote invalid Αρχειοθετήθηκε 2015-10-01 στο Wayback Machine.. Reuters. March 27, 2014.
  8. ↑ «PACE: News». Assembly.coe.int. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Φεβρουαρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 18 Μαΐου 2014. 
  9. ↑ Indigenous peoples that are second in number in republics with two prevalent ethnicities.
  10. ↑ «Информационные материалы об окончательных итогах Всероссийской переписи населения 2010 года». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Απριλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 7 Μαΐου 2016. 
  11. ↑ «D.Kurier/Russlanddeutsche Allgemeine – Offene Tribüne/Открытая трибуна – Журналистские рас-следования / BNS-Ermittlungen». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Ιουνίου 2016. Ανακτήθηκε στις 7 Μαΐου 2016. 
  12. ↑ «Сибирь больше не хочет кормить Москву». The Kiev Times. 3 Αυγούστου 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Αυγούστου 2017. Ανακτήθηκε στις 7 Μαΐου 2016. 
  13. ↑ «"Няръяна вындер" 191–192 (18736-18737)». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 7 Μαΐου 2016. 
  14. ↑ «Ъ-Газета – Создается Приморская республика». Ανακτήθηκε στις 7 Μαΐου 2016. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Δημοκρατίες_της_Ρωσίας&oldid=10490885"