Γκρέις Κέλι
Η Γκρέις Πατρίσια Κέλι, πριγκίπισσα του Μονακό (αγγλ.: Grace Patricia Kelly, 12 Νοεμβρίου 1929 - 14 Σεπτεμβρίου 1982), γνωστότερη ως Γκρέις Κέλι, ήταν βραβευμένη με Όσκαρ Αμερικανίδα ηθοποιός και μετέπειτα πριγκίπισσα του Μονακό. Τον Απρίλιο του 1956 η Κέλι παντρεύτηκε τον πρίγκιπα Ρενιέ Γ' του Μονακό και έκτοτε αποκαλούνταν Η Αυτής Γαλήνια Υψηλότης, πριγκίπισσα του Μονακό ή πιο απλά Πριγκίπισσα Γκρέις.
| Γκρέις Κέλι | |
|---|---|
 Η Γκρέις Κέλι σε διαφημιστική φωτογραφία του 1956. | |
Πριγκίπισσα του Μονακό | |
| Περίοδος | 19 Απριλίου, 1956 - 14 Σεπτεμβρίου, 1982 |
| Στέψη | Μονακό |
| Γέννηση | 12 Νοεμβρίου 1929 Φιλαδέλφεια, Πενσιλβάνια, ΗΠΑ  |
| Θάνατος | 14 Σεπτεμβρίου 1982 (52 ετών) Μονακό  |
| Τόπος ταφής | Καθεδρικός ναός του Μονακό |
| Σύζυγος | Ρενιέ Γ' |
| Επίγονοι | Καρολίνα Αλβέρτος Στεφανία |
| Οίκος | Οίκος των Γκριμάλντι |
| Πατέρας | Τζον Μπρένταν Κέλι |
| Μητέρα | Μάργκαρετ Κάθριν Μάγερ |
| Υπογραφή |  |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Στα έξι χρόνια που η Κέλι εργάστηκε στο Χόλιγουντ, γύρισε μόνο 11 ταινίες, εντούτοις κατατάσσεται στις πιο πολυαγαπημένες πρωταγωνίστριες του Χόλιγουντ και το όνομά της αποτελεί συνώνυμο του στιλ, της ακτινοβολίας και της χάρης. Συνεργάστηκε τρεις φορές με τον Άλφρεντ Χίτσκοκ για τις ταινίες Σιωπηλός Μάρτυς (Rear Window, 1954), Τηλεφωνήσατε Ασφάλεια Αμέσου Δράσεως (Dial M for Murder, 1954) και Το Κυνήγι του Κλέφτη (To Catch A Thief, 1955) και κέρδισε το Όσκαρ Α΄ Γυναικείου Ρόλου το 1954 για την ταινία Η χωριατοπούλα (The Country Girl). Το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου την έχει κατατάξει 13η στη λίστα με τις 25 μεγαλύτερες σταρ όλων των εποχών.[1]
Πρώτα ΒήματαΕπεξεργασία
Η Γκρέις Κέλι γεννήθηκε το 1929 σε ρωμαιοκαθολική οικογένεια,[2][3] από τον Τζον Μπρένταν Κέλι και τη σύζυγό του Μάργκαρετ Κάθριν Μάγερ στη Φιλαδέλφεια της Πενσυλβάνια. Ονομάστηκε Γκρέις προς τιμή της αδικοχαμένης σε νεαρή ηλικία αδερφής της μητέρας της. Ο πατέρας της είχε προέλθει από Ιρλανδούς γονείς που είχαν μεταναστεύσει στις ΗΠΑ λίγα χρόνια νωρίτερα,[4][5] ενώ η μητέρα της είχε Γερμανούς γονείς.[6][7]
Η οικογένειά της ήταν εύπορη, καθώς ο τρεις φορές ολυμπιονίκης στο άθλημα της κωπηλασίας πατέρας της, που είχε τη μεγαλύτερη επιχείρηση οικοδομικών υλικών στην ανατολική ακτή, ήταν αυτοδημιούργητος εκατομμυριούχος. Η μητέρα της είχε σπουδάσει φυσική αγωγή και αργότερα ανέλαβε την έδρα της φυσικής αγωγής στο πανεπιστήμιο της Πενσιλβανία. Η Κέλι είχε δυο μεγαλύτερα αδέρφια την Πέγκι και τον Τζον και μια μικρότερη αδερφή τη Λιζάν. Ο Τζον χρόνια αργότερα έγινε χάλκινος ολυμπιονίκης στους ολυμπιακούς αγώνες του 1956 στη Μελβούρνη. Ο δρόμος της Φιλαδέλφεια Kelly Drive ονομάστηκε έτσι προς τιμήν του αδελφού της Κέλι. Οι αδελφοί του πατέρα της Γκρέις Κέλι ήταν διακεκριμένοι καλλιτέχνες. Ο Γουόλτερ Κέλι, ο μεγαλύτερος αδερφός του πατέρα της, ήταν σταρ της επιθεώρησης και ο άλλος, ο Τζορτζ Κέλι, ήταν ένας βραβευμένος με Πούλιτζερ δραματουργός.
Κινηματογραφική καριέραΕπεξεργασία
Από την παιδική της ηλικία η Κέλι ονειρευόταν να κάνει καριέρα στο θέατρο. Ήδη στα δώδεκά της είχε εμφανιστεί στον πρωταγωνιστικό ρόλο του θεατρικού Don't Feed the Animals που ανέβασε η τοπική θεατρική ομάδα. Στα 18 της δεν κατάφερε να μπει στο κολέγιο Μπένινγκτον, λόγω των χαμηλών της βαθμών στα μαθηματικά, κάτι που την ώθησε στο να ακολουθήσει το όνειρό της να γίνει ηθοποιός. Κατά συνέπεια, απαγγέλοντας ένα μονόλογο από το θεατρική παράσταση The Torch-Bearers, που είχε συγγράψει ο θείος της Τζωρτζ, κατάφερε να μπει στην Αμερικανική ακαδημία των δραματικών τεχνών. Η Κέλι δούλεψε ως μοντέλο για να συντηρήσει τις σπουδές της και εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο Μπρόντγουεϊ στο πλευρό του Ρέιμοντ Μάσεϊ στο θεατρικό του Στρίντμπεργκ, Ο Πατέρας. Μετά την αποφοίτησή της το 1948, ο σκηνοθέτης Ντέλμπερτ Μαν την προσέλαβε για τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην τηλεοπτική μεταφορά του μυθιστορήματος του Σίνκλερ Λιούις Μπέθελ Μέριντεϊ. Η επιτυχία αυτής της παραγωγής για την τηλεόραση, που μόλις είχε αρχίσει να μπαίνει πλέον στη ζωή των Αμερικανών, την οδήγησε στον πρώτο κινηματογραφικό της ρόλο στην ταινία Δεκατέσσερεις ώρες αγωνίας (Fourteen Hours, 1951). Ο ρόλος αυτός ήταν μικρός και η Γκρέις πέρασε απαρατήρητη, με αποτέλεσμα να μην έχει άλλες προσφορές για κινηματογραφικούς ρόλους για κάμποσο καιρό. Ένα χρόνο αργότερα, επικοινώνησε μαζί της ο παραγωγός και αργότερα σκηνοθέτης Στάνλεϊ Κρέιμερ, ο οποίος της προσέφερε ένα ρόλο στο πλάι του Γκάρι Κούπερ στην ταινία Το τρένο θα σφυρίξει τρεις φορές (High Noon, 1952), που επρόκειτο να σκηνοθετήσει ο Φρεντ Τσίνεμαν. Η ταινία είχε μεγάλη επιτυχία και της χάρισε μεγάλη δημοτικότητα.
Επόμενός της στόχος ήταν η οντισιόν για την ταινία του Τζον Φορντ, Μογκάμπο, όπου θα πρωταγωνιστούσε πλάι στον Κλαρκ Γκέιμπλ και την Άβα Γκάρντνερ. Η Τζιν Τίρνεϊ που είχε προσληφθεί αρχικά, αποφάσισε να αφήσει το ρόλο λόγω της ψυχολογικής αστάθειας που την ταλαιπωρούσε εκείνη την περίοδο. Η οντισιόν της Κέλι ήταν επιτυχημένη και ο ρόλος ήταν δικός της. Δυο μήνες αργότερα το συνεργείο και οι συντελεστές της ταινίας βρέθηκαν στη Ναϊρόμπι της Κένυα για να ξεκινήσουν τα γυρίσματα. Το γεγονός ότι η ταινία γυριζόταν στην Αφρική αποτέλεσε τότε μεγάλο δέλεαρ για την Γκρέις. Η ταινία προβλήθηκε το 1953 και η Κέλι που είχε πλέον γίνει σταρ προτάθηκε για όσκαρ Β' γυναικείου ρόλου. Η επιτυχία ακολούθησε όταν το 1954 πρωταγωνίστησε στη μεταφορά του θεατρικού του Φρέντρικ Νοτ Τηλεφωνήσατε Ασφάλεια Αμέσου Δράσεως (Dial M for Murder, 1954) με σκηνοθέτη τον Άλφρεντ Χίτσκοκ. Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων ο Χίτσκοκ της μιλούσε συνέχεια για την επόμενή του ταινία με τίτλο Σιωπηλός Μάρτυς (Rear Window), εντυπωσιάζοντάς την σε τέτοιο βαθμό, ώστε να αρνηθεί την ευκαιρία να πρωταγωνιστήσει στο πλευρό του Μάρλον Μπράντο στην ταινία του Ηλία Καζάν Το λιμάνι της αγωνίας (On The Waterfront, 1954). Ο Χίτσκοκ προσέλαβε την Κέλι για το Σιωπηλός Μάρτυς και η Έυα Μαρί Σεντ ερμήνευσε το ρόλο της Ίντι στο πλευρό του Μπράντο. Ο Τζέιμς Στιούαρτ, συμπρωταγωνιστής της στην ταινία Σιωπηλός Μάρτυς, ενθουσιάστηκε με την ερμηνεία της. Το φιλμ έκανε πρεμιέρα τον Οκτώβριο του 1954 και η Κέλι έλαβε διθυραμβικές κριτικές. Κατά τη διάρκεια του 1954 γύρισε άλλες δυο ταινίες και τις δυο με συμπρωταγωνιστή τον Γουίλιαμ Χόλντεν. Η πρώτη ήταν το Οι γέφυρες του Τόκο-Ρι (The Bridges at Toko-Ri) και η δεύτερη ήταν Η χωριατοπούλα (The Country Girl), βασισμένη στο ομώνυμο θεατρικό δράμα του Κλίφορντ Όντετς. Εκτός από τον Χόλντεν, στην ταινία πρωταγωνιστούσε και ο Μπινγκ Κρόσμπι στο ρόλο του αλκοολικού της συζύγου. Η Κέλι δεν ήταν η πρώτη επιλογή για το ρόλο. Πρώτη επιλογή ήταν η Τζένιφερ Τζόουνς, που αναγκάστηκε όμως να τον απορρίψει λόγω εγκυμοσύνης. Η Metro-Goldwyn-Mayer που έπρεπε να τη δανείσει στην εταιρεία Paramount δεν της επέτρεπε να αναλάβει το ρόλο. Όταν όμως η Κέλι απείλησε να μαζέψει τα πράγματά της και να σπάσει το συμβόλαιό της με την εταιρεία, της επέτρεψαν να λάβει μέρος στην ταινία.
Όσκαρ και αριστοκρατίαΕπεξεργασία
Η ερμηνεία της στη Χωριατοπούλα έλαβε τις καλύτερες κριτικές και η Κέλι θεωρούταν το φαβορί για το όσκαρ Α' γυναικείου ρόλου το 1954. Η πιο κοντινή της αντίπαλος για το βραβείο ήταν η Τζούντι Γκάρλαντ, που είχε κάνει επιτυχημένη επανεμφάνιση την ίδια χρονιά με το Ένα αστέρι γεννιέται (A star is Born). Τα σκανδαλοθηρικά περιοδικά ανέφεραν κόντρα μεταξύ των δυο σταρ. Τη βραδιά της απονομής η Γκάρλαντ βρισκόταν στο νοσοκομείο έχοντας μόλις γεννήσει το γιο της Τζόζεφ και δίπλα της υπήρχαν κάμερες, ώστε σε περίπτωση που κέρδιζε το βραβείο να μπορούσε να βγάλει ευχαριστήριο λόγο από το νοσοκομείο. Νικήτρια όμως αναδείχτηκε η Κέλι, κάτι που η Γκάρλαντ δεν ξέχασε ποτέ. Τα επόμενα δυο χρόνια γύρισε άλλες τρεις ταινίες, εκ των οποίων η πρώτη ήταν η τρίτη και τελευταία της συνεργασία με τον Άλφρεντ Χίτσκοκ στην ταινία Το Κυνήγι του Κλέφτη (To Catch A Thief, 1955), όπου σαγηνεύει με τη γοητεία της τον μικροαπατεώνα Κάρι Γκραντ στο ηλιόλουστο Μόντε Κάρλο. Την ίδια χρονιά στο φεστιβάλ των Καννών γνώρισε τον πρίγκιπα Ρενιέ Γ' του Μονακό, με τον οποίον κράτησε για μήνες επικοινωνία. Επιστρέφοντας στη Αμερική γύρισε την ταινία Ο κύκνος (The Swan, 1956) όπου πλάι στον Άλεκ Γκίνες υποδύθηκε μια πριγκίπισσα. Η ταινία ήταν προφητική και η ζωή να μιμήθηκε την τέχνη, καθώς ο Ρενιέ μετά το τέλος των γυρισμάτων τη ζήτησε σε γάμο. Η εταιρεία παραγωγής της ταινίας καθυστέρησε την κυκλοφορία της μέχρι την ημέρα του γάμου της Κέλι με το Ρενιέ. Στο μεταξύ είχε προβληθεί και η πρoτελευταία της ταινία το Υψηλή κοινωνία (High Society, 1956) που αποτέλεσε ριμέικ της ταινίας του 1940, Κοινωνικά σκάνδαλα (The Philadelphia Story). Στην αυτή ταινία συμπρωταγωνιστούσε με τον Φρανκ Σινάτρα και τον Μπινγκ Κρόσμπι.
Πριγκίπισσα του ΜονακόΕπεξεργασία
Εννιά μήνες και τέσσερις μέρες μετά το γάμο της με το Ρενιέ, η Κέλι έφερε στον κόσμο το πρώτο της παιδί, την πριγκίπισσα Καρολίνα, της οποίας των ερχομό ανακοίνωσαν 21 πυροβολισμοί και η ημέρα της γέννησής της κηρύχθηκε ημέρα αργίας. Ο πρίγκιπας Ρενιέ και η πριγκίπισσα Γκρέις απέκτησαν τρία παιδιά: την πριγκίπισσα Καρολίνα, τον πρίγκηπα Αλβέρτο και την πριγκίπισσα Στεφανί. Μετά το γάμο ο Ρενιέ απαγόρευσε την προβολή των φιλμ της Κέλι. Το 1962 ο Άλφρεντ Χίτσκοκ της προσέφερε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο φιλμ Μάρνι (Marnie) και η Κέλι ήθελε να ξανασυνεργαστεί μαζί του. Όταν όμως η κοινή γνώμη στράφηκε εναντίον της, λόγω του γεγονότος ότι η υπόθεση του φιλμ θα αμαύρωνε την εικόνα της, αναγκάστηκε να μη δεχτεί το ρόλο. Το 1977 ο σκηνοθέτης Χέρμπερτ Ρος προσπάθησε να τη δελεάσει να επιστρέψει στη μεγάλη οθόνη, προσφέροντάς της τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία Η Κρίσιμη Καμπή (The Turning Point). Συνεπώς η Κέλι δεν επέστρεψε ποτέ στη μεγάλη οθόνη, προσπάθησε παρ' όλα αυτά να υποστηρίξει την καλλιτεχνική άνθιση στο Μονακό, ιδρύοντας το Ίδρυμα Πριγκίπισσα Γκρέις που βοηθούσε όλους τους καλλιτέχνες και τεχνίτες της περιοχής. Επίσης οργάνωνε κάθε χρόνο γιορτή για τα ορφανά. Τα χρόνια πέρασαν και το 1981 η Γκρέις και ο Ρενιέ γιόρτασαν 25 χρόνια γάμου.
ΘάνατοςΕπεξεργασία
Στις 13 Σεπτεμβρίου του 1982, ενώ επέστρεφε οδικώς μαζί με τη 17-χρονη της κόρη της Στεφανί, από το εξοχικό τους στην επαρχία, σε έναν δρόμο με στροφές, η πριγκίπισσα Γκρέις υπέστη ένα ξαφνικό εγκεφαλικό επεισόδιο που την έκανε να χάσει τις αισθήσεις της και να ρίξει το αυτοκίνητο, ένα Rover P6 3500 V8 του 1971,[18] από βουνοπλαγιά ύψους 37 μέτρων. Η κόρη της καθόταν στη θέση του συνοδηγού και προσπάθησε να ανακτήσει τον έλεγχο του αυτοκινήτου, αλλά μάταια.[19] Το σώμα της Γκρέις ανασύρθηκε από το αυτοκίνητο, αλλά είχε υποστεί πολλαπλά κατάγματα και είχε πέσει σε κώμα. Μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο του Μονακό, όπου της διαγνώστηκε σοβαρή εγκεφαλική βλάβη. Ο πρίγκηπας Ρενιέ, μία μέρα μετά δέχτηκε να της αποσυνδέσουν το μηχανισμό που την κρατούσε στη ζωή. Η κόρη της Στεφανί είχε υποστεί σοβαρό κάταγμα στην αυχενική μοίρα και αναγκάστηκε να φορέσει κολάρο, ενώ λόγω της κατάστασής της δεν μπόρεσε να παρακολουθήσει την κηδεία της μητέρας της.[20]
Η κηδεία της έγινε στις 18 Σεπτεμβρίου στον καθεδρικό ναό του Αγίου Νικολάου στο Μονακό.[21] Ανάμεσα στους παρευρισκόμενους στην κηδεία της, ήταν οι πρώην συμπρωταγωνιστές της Τζέιμς Στιούαρτ και Κάρι Γκραντ, καθώς και η Νταϊάνα, πριγκίπισσα της Ουαλίας. Ενώ την κηδεία της παρακολούθησαν από την τηλεόραση 100 εκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως.[22] Ο πρίγκηπας Ρενιέ που δεν ξαναπαντρεύτηκε, κηδεύτηκε στο πλευρό της μετά το θάνατό του το 2005.[23]
Επιλεγμένη ΦιλμογραφίαΕπεξεργασία
| Έτος | Τίτλος | Ελληνικός τίτλος | Σκηνοθέτης | Σημειώσεις |
| 1951 | Fourteen Hours | Δεκατέσσερεις ώρες αγωνίας | Χένρι Χάθαγουεϊ | |
| 1952 | High Noon | Το τρένο θα σφυρίξει τρεις φορές | Φρεντ Τσίνεμαν | |
| 1953 | Mogambo | Μογκάμπο | Τζον Φορντ | Υποψηφιότητα: Όσκαρ Β' γυναικείου ρόλου Νίκη: Χρυσή Σφαίρα: Β' Γυναικείος Ρόλος Υποψήφια - Βραβείο βρετανικής ακαδημίας κινηματογράφου (BAFTA) |
| 1954 | Dial M for Murder | Τηλεφωνήσατε Ασφάλεια Αμέσου Δράσεως | Άλφρεντ Χίτσκοκ | Νίκη: Βραβείο κύκλου κριτικών Νέας Υόρκης Νίκη: National Board Of Review - Καλύτερη γυναικεία ερμηνεία |
| Rear Window | Σιωπηλός Μάρτυς | Άλφρεντ Χίτσκοκ | Νίκη: Βραβείο κύκλου κριτικών Νέας Υόρκης Νίκη: National Board Of Review - Καλύτερη γυναικεία ερμηνεία | |
| The Country Girl | Η χωριατοπούλα | Τζορτζ Σίτον | Νίκη: Όσκαρ Α' γυναικείου ρόλου Νίκη: Χρυσή Σφαίρα: Καλύτερη Ηθοποιός (σε Δραματική ταινία) Νίκη: Βραβείο κύκλου κριτικών Νέας Υόρκης Νίκη: National Board Of Review - Καλύτερη γυναικεία ερμηνεία Υποψήφια: Βραβείο βρετανικής ακαδημίας κινηματογράφου (BAFTA) | |
| Green Fire | Τίμιοι με λασπωμένα χέρια | Άντριου Μάρτον | ||
| The Bridges at Toko-Ri | Οι γέφυρες του Τόκο-Ρι | Μαρκ Ρόμπσον | ||
| 1955 | To Catch a Thief | Το Κυνήγι του Κλέφτη | Άλφρεντ Χίτσκοκ | |
| 1956 | The Swan | Ο κύκνος | Τσαρλς Βίντορ | |
| High Society | Υψηλή κοινωνία | Τσαρλς Γουόλτερς | ||
| Νίκη: Χρυσή Σφαίρα: Δημοφιλέστερη ηθοποιός παγκοσμίως (1956) |
ΔισκογραφίαΕπεξεργασία
- True Love, ντουέτο με τον Μπινγκ Κρόσμπι, από την ταινία High Society (1956).
- L'Oiseau du Nord et L'Oiseau du Soleil, στα γαλλικά και στα αγγλικά (1978).
- Birds, Beasts & Flowers: A Programme of Poetry, Prose and Music (1980).
ΠαραπομπέςΕπεξεργασία
- ↑ «AFI's 100 Years...100 Stars». American Film Institute. Ανακτήθηκε στις 23 Οκτωβρίου 2006.
- ↑ Spoto, Donald; Forshaw, Barry (May 28, 2009). «Grace Kelly and Hollywood by Donald Spoto». The Times (UK). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις January 10, 2022. https://ghostarchive.org/archive/20220110/https://www.telegraph.co.uk/culture/books/bookreviews/5514352/High-Society-Grace-Kelly-and-Hollywood-by-Donald-Spoto-review.html. Ανακτήθηκε στις May 20, 2010. «Born in 1929 and raised by stiff-necked Catholic parents in Philadelphia ... Philadelphia convent girl (always remaining Roman Catholic) ...»
- ↑ Jacobs, Laura (May 2010). «Grace Kelly's Forever Look». Vanity Fair. https://www.vanityfair.com/hollywood/features/2010/05/grace-kelly-201005. Ανακτήθηκε στις December 30, 2010.
- ↑ Jacobs, Laura (March 30, 2010). «Grace Kelly's Forever Look». Vanity Fair. https://www.vanityfair.com/hollywood/features/2010/05/grace-kelly-201005. Ανακτήθηκε στις September 7, 2020.
- ↑ «John B. Kelly Sr: a historic achievement in Antwerp, and a legendary dynasty». Olympics. Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2021.
John B. Kelly was born in Philadelphia on 4 October 1889, one of a family of 10 children. His Irish parents had emigrated to the United States a few years earlier
- ↑ Department of Records. «Margarethe M. Majer, 13 Dec 1898; "Pennsylvania, Philadelphia City Births, 1860–1906"». FamilySearch. σελ. 378.
- ↑ «Margaret Majer Kelly (1899–1990)». University of Pennsylvania. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Απριλίου 2018. Ανακτήθηκε στις 4 Απριλίου 2016.
- ↑ (Αγγλικά) Internet Movie Database. nm0000038. Ανακτήθηκε στις 17 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ 9,0 9,1 (Αγγλικά) Discogs. 289568. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 10,0 10,1 (Αγγλικά) Internet Broadway Database. 67951. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας, Κρατική Βιβλιοθήκη του Βερολίνου, Βαυαρική Κρατική Βιβλιοθήκη, Εθνική Βιβλιοθήκη της Αυστρίας: (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας, Κρατική Βιβλιοθήκη του Βερολίνου, Βαυαρική Κρατική Βιβλιοθήκη, Εθνική Βιβλιοθήκη της Αυστρίας: (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 9 Απριλίου 2014.
- ↑ «Notable Past Students». Notable Past Students. Αμερικανική Ακαδημία Δραματικών Τεχνών.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 22 Μαΐου 2019.
- ↑ The Fine Art Archive. cs
.isabart .org /person /100543. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2021. - ↑ p11526.htm#i115252. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ 17,0 17,1 17,2 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ References:
- Establishing the age and marque of the car: «1982: Hollywood princess dead». BBC News. September 14, 1982. http://news.bbc.co.uk/onthisday/hi/dates/stories/september/14/newsid_2516000/2516601.stm. «After leaving the road her 10-year-old Rover tumbled 100 ft (30.5 m) down a ravine...»
- Establishing the model: Parish, James Robert (2002). The Hollywood Book of Death: The Bizarre, Often Sordid, Passings of More than 125 American Movie and TV Idols (eBook έκδοση). McGraw Hill. σελ. 23. ISBN 978-0-07-178476-4. Ανακτήθηκε στις 18 Οκτωβρίου 2014.
After loading her Rover 3500 with luggage and dresses to be altered, she informed her chauffeur that there was now no room for him in the car, and that she would drive instead.
- Establishing the platform: Gerard, Jasper (January 24, 2011). «Classic Rover P6 review». The Telegraph (London, UK). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις December 26, 2012. https://web.archive.org/web/20121226204047/http://www.telegraph.co.uk/motoring/classiccars/8259679/Classic-Rover-P6-review.html. Ανακτήθηκε στις October 18, 2014. «It's always a little ominous when a car is best remembered for a tragic mishap, but such, alas, is the fate of the P6; this is what Grace Kelly was driving when she careered off the Corniche in Monaco.»
- ↑ Werner, Jennifer (2014). Grace Kelly of Monaco: The Inspiring Story of How An American Film Star Became a Princess. BookCaps Study Guides. pp. 40–44. ISBN 978-1-62917-248-4.
- ↑ «BBC On This Day September 14th 1982». BBC News. 14 Σεπτεμβρίου 1985. Ανακτήθηκε στις 13 Μαρτίου 2010.
- ↑ «Death of Princess Grace - history - central - British Council - LearnEnglish». British Council. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Φεβρουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 13 Μαρτίου 2010.
- ↑ Puente, Maria (10 Σεπτεμβρίου 2007). «Princess Grace lingers in memory». Usatoday.Com. Ανακτήθηκε στις 13 Μαρτίου 2010.
- ↑ «Monaco Cathedral». Service Informatique du Ministère d'Etat (Monaco Minister of State Information Service). 28 Ιουλίου 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Μαΐου 2011. Ανακτήθηκε στις 16 Οκτωβρίου 2010.
ΒιβλιογραφίαΕπεξεργασία
- Bren, Paulina (2021). The Barbizon: The Hotel That Set Women Free. New York: Simon & Schuster. ISBN 978-1-9821-2389-5.
- Haugland, H. Kristina (2006). Grace Kelly: Icon of Style to Royal Bride (Philadelphia Museum of Art). Yale University Press. ISBN 978-0-300-11644-1. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Αυγούστου 2013. Ανακτήθηκε στις 16 Οκτωβρίου 2015.
- Leigh, Wendy (2007). True Grace: The Life and Times of an American Princess. New York: Thomas Dunne Books. ISBN 978-0-312-34236-4.
- Spoto, Donald (1994). High Society: The Life of Grace Kelly. Crown Publishing Group. ISBN 978-0-307-39562-7.
- Spoto, Donald (2010). High Society: Grace Kelly and Hollywood. Random House. ISBN 978-0-09-951537-1.
- Taraborrelli, J. Randy (2003). Once Upon a Time: Behind the Fairy Tale of Princess Grace and Prince Rainier. Grand Central Publishing. ISBN 978-0-7595-2790-4.
- Wydra, Thilo (2014). Grace. A Biography. New York: Skyhorse Publishing. ISBN 978-1-62914-541-9.
Εξωτερικοί σύνδεσμοιΕπεξεργασία
- Γκρέις Κέλι στην IMDb (Αγγλικά)
- Η Γκρέις Κέλι στο cine.gr Αρχειοθετήθηκε 2013-01-13 στο Wayback Machine.