Βίκτωρ Εμμανουήλ Β΄

Ο Βίκτωρ Εμμανουήλ Β΄ (ιταλ. Vittorio Emanuele II, 14 Μαρτίου 1820 - 9 Ιανουαρίου 1878) ήταν βασιλιάς του Πεδεμοντίου, Δούκας της Σαβοΐας και Βασιλιάς της Σαρδηνίας (1849 - 1861). Έγινε ο πρώτος βασιλιάς της Ιταλίας, όταν στις 18 Φεβρουαρίου 1861 του δόθηκε ο τίτλος. Παρέμεινε στον θρόνο μέχρι και το θάνατό του το 1878.

Βίκτωρ Εμμανουήλ Β΄
Πορτρέτο του Βίκτωρος Εμμανουήλ Β΄ από άγνωστο καλλιτέχνη, γύρω στο 1860.
Βασιλιάς της Ιταλίας
Περίοδος	18 Φεβρουαρίου 1861 - 9 Ιανουαρίου 1878
Διάδοχος	Ουμβέρτος Α΄
Βασιλιάς της Σαρδηνίας
Περίοδος	23 Μαρτίου 1849 – 17 Μαρτίου 1861
Προκάτοχος	Κάρολος Αλβέρτος
Γέννηση	14 Μαρτίου 1820 Παλάτσο Καρινιάνο, Τορίνο
Θάνατος	9 Ιανουαρίου 1878 (57 ετών) Παλάτσο ντελ Κουιρινάλε, Ρώμη
Τόπος ταφής	Πάνθεον, Ρώμη
Σύζυγος	Αδελαΐδα της Αυστρίας Ρόζα Βερτσελλάνα
Επίγονοι	Μαρία Κλοτίλδη Ουμβέρτος Α΄ Αμεδαίος Όθων Μαρία Πία
Οίκος	Οίκος της Σαβοΐας
Πατέρας	Κάρολος Αλβέρτος της Σαρδηνίας
Μητέρα	Μαρία Θηρεσία της Αυστρίας
Θρησκεία	Ρωμαιοκαθολικισμός
Υπογραφή
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα ()

Ανδριάντας του Βίκτωρος Εμμανουήλ Β΄ στη Βενετία.

Βιογραφία

Ο Βίκτωρ Εμμανουήλ Μαρία Αλβέρτος Ευγένιος Φερδινάνδος Θωμάς γεννήθηκε στο Τορίνο και ήταν ο πρωτότοκος γιος του Κάρολου Αλβέρτου της Σαρδηνίας και της Μαρίας Θηρεσίας των Αψβούργων-Λωρραίνης, κόρης του Φερδινάνδου Γ΄ της Τοσκάνης. Ο πατέρας του ήταν βασιλιάς του Πεδεμοντίου και της Σαρδηνίας. Έζησε αρκετά από τα παιδικά του χρόνια στη Φλωρεντία, και έδειξε ένα πρώιμο ενδιαφέρον για την πολιτική, τη στρατιωτική, και τα αθλητικά.

Πήρε μέρος στον Πρώτο Πόλεμο της Ιταλικής Ανεξαρτησίας, υπό τον πατέρα του, αγωνιζόμενος στην πρώτη γραμμή κατά τις μάχες του Παστρένγκο, της Σάντα Λουτσία, του Γκόιτο και της Κούστοζα.

Έγινε βασιλιάς του Πεδεμοντίου και της Σαρδηνίας το 1849, όταν ο πατέρας του είχε εγκαταλείψει το θρόνο μετά από μια ταπεινωτική στρατιωτική ήττα από τους Αυστριακούς στη Νοβάρα. Ο Βίκτωρ Εμμανουήλ ήταν άμεσα σε θέση να αποκτήσει μια μάλλον ευνοϊκή συμφωνία εκεχειρίας από τον αυστριακό διοικητή, Στρατηγό Ραντέτσκυ. Η συνθήκη, όμως, δεν επικυρώθηκε από το Συμβούλιο του Πεδεμοντίου, και ο Βίκτωρ Εμμανουήλ αντέδρασε απολύοντας τον τότε πρωθυπουργό και αντικαθιστώντας τον με τον Μάσσιμο Ντ' Αλέζιο. Μετά από νέες εκλογές, η ειρήνη με την Αυστρία, έγινε δεκτή από τη νέα Βουλή των Αντιπροσώπων. Το 1849 αντιμετωπίζει την εξέγερση στη Γένοβα.

Το 1852, ο Βίκτωρ Εμμανουήλ Β΄ έδωσε στον κόμη Κάμιλλο Μπένσο Καβούρ τον τίτλο του πρωθυπουργού. Αυτό αποδείχθηκε ότι ήταν μια σοφή επιλογή, διότι ο Καβούρ ήταν μια πολιτική ιδιοφυΐα και έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ιταλική ενοποίηση. Ο Βίκτωρ Εμμανουήλ Β΄ έγινε σύντομα ένα σύμβολο της ιταλικής ενοποίησης. Ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής στο Βασίλειο της Σαρδηνίας, λόγω του σεβασμού για το νέο σύνταγμα και τις φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις.

Πόλεμος της Κριμαίας

Μετά τη συμβουλή του Βίκτωρος Εμμανουήλ, ο Καβούρ προσχώρησε στη συμμαχία της Βρετανίας και της Γαλλίας εναντίον της Ρωσίας. Ο Καβούρ ήταν προσεκτικός ως προς τη διένεξη πολέμου εναντίον της Ρωσίας, λόγω της μεγάλης της ισχύος και το μέγεθος των πολεμικών εξόδων. Ο Βίκτωρ Εμμανουήλ, ωστόσο, ήταν πεπεισμένος για την ανταμοιβή που θα είχε από τη συμμαχία που θα δημιουργηθεί μεταξύ της Βρετανίας και κυρίως με τη Γαλλία. Μετά την επιτυχή αναζήτηση βρετανικής υποστήριξης και την πραγματοποίηση του συνεδρίου του Παρισιού το 1856, μετά το τέλος του πολέμου, ο Καβούρ οργάνωσε μια μυστική συνάντηση με τον Γάλλο αυτοκράτορα. Το 1858, συναντήθηκαν στη Λωρραίνη, όπου συμφωνήθηκε ότι, αν οι Γάλλοι βοηθούσαν το Πεδεμόντιο να νικήσει την Αυστρία, η οποία εξακολουθεί να κατέχει το Βασίλειο της Λομβαρδίας και της Βενετίας στη βόρεια Ιταλία, θα έπαιρνε τη Νίκαια και τη Σαβοΐα.

Εκείνη την περίοδο ο Βίκτωρ Εμμανουήλ είχε γίνει καθολικό σύμβολο της κίνησης για την Ιταλική Ενοποίηση.

Πόλεμοι της ιταλικής ενοποίησης

Η ιταλο-γαλλική εκστρατεία κατά της Αυστρίας το 1858 ξεκίνησε με επιτυχία. Ωστόσο, ο Γάλλος Αυτοκράτορας, Ναπολέων Γ΄, καθώς ήταν φοβισμένος από τις βαριές απώλειες που είχε η Γαλλία συναντήθηκε μυστικά με τον Φραγκίσκο Ιωσήφ της Αυστρίας στη Βιγιαφράνκα όπου συμφώνησαν να δοθεί στο Πεδεμόντιο μόνο η Λομβαρδία. Η Γαλλία πήρε τη Νίκαια και τη Σαβοΐα, όπως είχε συμφωνηθεί, ενώ η Αυστρία διατήρησε την κυριαρχία της επί της Βενετίας, κάτι που έθιξε τα συμφέροντα του Πεδεμοντίου. Μετά από πολλές διαμάχες για την έκβαση του πολέμου, ο Καβούρ παραιτήθηκε και ο Βασιλιάς έπρεπε να βρει άλλους συμβούλους.

Αργότερα, την ίδια χρονιά, οδήγησε το στρατό του εναντίον του παπικού στρατού στο Καστελφιντάρντο και ανάγκασε τον Πάπα να επιστρέψει στο Βατικανό. Η επιτυχία του αυτή όμως, του στοίχισε καθώς αφορίστηκε από την Καθολική εκκλησία. Στη συνέχεια πραγματοποιήθηκαν στη Νάπολη και στη Σικελία δημοψηφίσματα για την ένωση της Ιταλίας. Στις 18 Φεβρουαρίου 1861 εγκαθιδρύθηκε επισήμως το Βασίλειο της Ιταλίας, με βασιλιά τον Βίκτωρα Εμμανουήλ Β΄. Αργότερα, το 1866 δόθηκε στην Ιταλία και η Βενετία, στο πλαίσιο της ειρηνευτικής συμφωνίας μετά τον πόλεμο των επτά εβδομάδων. Πέντε χρόνια μετά, το 1871, το Παπικό Κράτος, το οποίο προστατευόταν από τον Ναπολέοντα Γ΄, παραδόθηκε στα ιταλικά στρατεύματα και η Ρώμη έγινε πρωτεύουσα της Ιταλίας.

Θάνατος

Ο Βίκτωρ Εμμανουήλ πέθανε στη Ρώμη το 1878, λίγο μετά την αναίρεση του αφορισμού του από τους απεσταλμένους του Πάπα Πίου Θ΄. Ενταφιάστηκε στο Πάνθεον. Ο διάδοχός του ήταν ο γιος του Ουμβέρτος Α΄.

Οικογένεια

Νυμφεύτηκε το 1842 την εξαδέλφη του Αδελαΐδα των Αψβούργων-Λωρραίνης, κόρη του Ραϊνέριου Ιωσήφ της Αυστρίας, και είχε τέκνα:

• Μαρία Κλοτίλδη (1843 - 1911), παντρεύτηκε τον Ναπολέοντα Ιωσήφ Βοναπάρτη, Πρίγκιπα του Μονφόρ.
• Ουμβέρτος Α΄ (1844 - 1900), Βασιλιάς της Ιταλίας.
• Αμεδαίος (1845 - 1890), Βασιλιάς της Ισπανίας.
• Όθων (1846 - 1866), Δούκας του Μομφερράτου.
• Μαρία Πία (1847 - 1911), παντρεύτηκε τον Λουδοβίκο της Πορτογαλίας.

Το 1855 απεβίωσε η Αδελαΐδα και ο Βίκτωρ Εμμανουήλ Β΄ έκανε δεύτερο, μοργανατικό γάμο με την ερωμένη του Ρόζα Βερτσελλάνα, κόρη του Τζοβάννι Μπατίστα Βερτσελλάνα. Έγινε κόμισσα του Μιραφιόρι & Φονταναφρέντα. Είχαν τέκνα:

• Βιττόρια Γκουερριέρι (1848 - 1905), παντρεύτηκε τρεις φορές.
• Εμανουέλε Αλμπέρτο Γκουερριέρι (1851 - 1894), Κόμης του Μιραφιόρι & Φονταναφρέντα, νυμφεύτηκε.

Άλλες ερωμένες του ήταν: η Βιρτζίνια Ολντοΐνι, Κόμισσα του Καστιλιόνε.

Η Λάουρα Μπον στο Στουπίντζι, από την οποία είχε φυσικό τέκνο:

• (νόθη) Μαρία Εμανουέλα Αλμπέρτα Βιττόρια ντι Ροβερμπέλλα (1853 - π.1885).

Από τη Βιρτζίνια Ρο στο Τορίνο:

• (νόθος) Βιττόριο ντι Ρο (1861 - 1913), αξιοσημείωτος φωτογράφος.
• (νόθη) Μαρία Πία ντι Ρο (1866 - 1947).

Από μία άγνωστη ερωμένη στο Μοντοβί είχε τέκνο:

• (νόθος) Ντονάτο Έτνα (1858 - 1938), στρατιωτικός που παρασημοφορήθηκε πολλές φορές.

Από τη Ροζαλίντα Ινκορονάτα Ντε Ντομένικις απέκτησε μια κόρη:

• (νόθη) Βιττόρια Ντε Ντομένικις (1869 - 1935).

Από την Άντζελα Ρόζα Ντε Φίλιππο:

• (νόθος) Ντομένικο Σκαρπέττα (1876 - 1952), ηθοποιός.

Επίσης τη βαρόνη Βιττόρια Ντυπλασσί.

Πρόγονοι

8. Βίκτωρ Αμεδαίος Β΄ του Καρινιάνο

4. Κάρολος Εμμανουήλ της Σαβοΐας-Καρινιάν

9. Ιωσηφίνα της Λωρραίνης

2. Κάρολος Αλβέρτος της Σαρδηνίας

10. Κάρολος της Κουρλάνδης

5. Μαρία Χριστίνα της Σαξονίας (1770-1851)

11. Φραντσίσκα Κρασίνσκα

1. Βίκτωρ-Εμμανουήλ Β΄ της Σαρδηνίας, μετά της Ιταλίας

12. Λεοπόλδος Β΄ της Αυστρίας

6. Φερδινάνδος Γ΄ της Τοσκάνης

13. Μαρία Λουίζα της Ισπανίας (1745-1792)

3. Μαρία Θηρεσία της Αυστρίας (1801-1855)

14. Φερδινάνδος Α΄ των Δύο Σικελιών

7. Λουίζα της Νάπολης και της Σικελίας

15. Μαρία Καρολίνα της Αυστρίας

Τίτλοι, προσφωνήσεις και διακρίσεις

Προσφωνήσεις του Βασιλιά Βίκτωρ Εμμανουήλ Β΄
Προσφώνηση αναφοράς	Αυτού Μεγαλειότητα
Προφορική προσφώνηση	Μεγαλειότατε
Εναλλακτική προσφώνηση	Κύριε

Τίτλοι και προσφωνήσεις

• 14 Μαρτίου 1820 – 27 Απριλίου 1831: Αυτού Βασιλική Υψηλότητα Πρίγκιπας Βίκτωρ Εμμανουήλ της Σαβοΐας
• 27 Απριλίου 1831 – 23 Μαρτίου 1849: Αυτού Βασιλική Υψηλότητα Ο Πρίγκιπας του Πεδεμόντιου
• 23 Μαρτίου 1849 – 17 Μαρτίου 1861: Αυτού Μεγαλειότητα Ο Βασιλιάς της Σαρδηνίας
• 17 Μαρτίου 1861 – 9 Ιανουαρίου 1878: Αυτού Μεγαλειότητα Ο Βασιλιάς της Ιταλίας

Διακρίσεις

Ιταλικές

• Μέγας Μάγιστρος του Ανώτατου Τάγματος του Παναγιωτάτου Ευαγγελισμού
• Μέγας Μάγιστρος του Τάγματος των Αγίων Μαυρικίου και Λαζάρου
• Μέγας Μάγιστρος του Στρατιωτικού Τάγματος της Σαβοΐας
• Μέγας Μάγιστρος του Τάγματος του Στέμματος της Ιταλίας
• Μέγας Μάγιστρος του Πολιτικού Τάγματος της Σαβοΐας
• Χρυσό Μετάλλιο της Στρατιωτικής Αξίας
• Αργυρό Μετάλλιο της Στρατιωτικής Αξίας
• Μετάλλιο Απελευθέρωσης της Ρώμης (1849-1870)
• Αναμνηστικό Μετάλλιο των Εκστρατειών των Πολέμων της Ανεξαρτησίας
• Αναμνηστικό Μετάλλιο της Ενότητας της Ιταλίας

Διεθνείς

• Βέλγιο ! Βέλγιο: Μέγα Κορδόνι του Τάγματος του Λεοπόλδου in 1855.
• Ιπποτικός Μεγαλόσταυρος του Τάγματος του Καμεκαμέχα Α΄ (Χαβάη)
• Ιππότης του Τάγματος του Ελέφαντα (Δανία)
• Πρόσθετος Ιππότης του Τάγματος της Περικνημίδας (Ηνωμένο Βασίλειο)
• Ιππότης του Τάγματος του Χρυσόμαλλου Δέρατος (Αυστροουγγαρία)
• Ιπποτικός Μεγαλόσταυρος του Τάγματος του Αγίου Ιωσήφ (Τοσκάνη)
• Στρατιωτικό Μετάλλιο (Γαλλία)
• Ιππότης του Τάγματος του Σεραφείμ (Σουηδία)
• Αναμνηστικό μετάλλιο της Ιταλικής Εκστρατείας του 1859 (Γαλλία)