Ολυμπιακός Σ.Φ.Π. (καλαθοσφαίριση ανδρών)
Αυτό το λήμμα αφορά το τμήμα καλαθοσφαίρισης ανδρών του Ολυμπιακού Σ.Φ.Π.. Για τον αθλητικό σύλλογο, δείτε: Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς. Η ΚΑΕ Ολυμπιακός Σ.Φ.Π. είναι ελληνικός σύλλογος καλαθοσφαίρισης με έδρα τον Πειραιά. Ιδρύθηκε το 1931 ως τμήμα του αθλητικού συλλόγου «Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς» (1925) και αποτελεί μία από τις πιο επιτυχημένες ομάδες στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Αγωνίζεται με χρώματα το κόκκινο και το λευκό, ενώ κεντρική φιγούρα στο έμβλημα του αποτελεί ο δαφνοστεφανωμένος έφηβος.
| Ολυμπιακός Σ.Φ.Π. | |||||
|---|---|---|---|---|---|
 | |||||
| Ταυτότητα | |||||
| Πλήρες όνομα | Κ.Α.Ε. Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς | ||||
| Ψευδώνυμο | «Ερυθρόλευκοι», «Θρύλος», «Δαφνοστεφανωμένος» | ||||
| Ίδρυση | Σύλλ.: 1925 Τμήμα: 1931 | ||||
| Χρώματα | Κόκκινο & Λευκό | ||||
| Περιφέρεια | Νότια Αττική | ||||
| Έδρα | Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας (χωρητικότητα: 10.570) | ||||
| Περιοχή | Πειραιάς, Πειραιώς, Ελλάδα | ||||
| Διεύθυνση | Λ. Εθνάρχου Μακαρίου 1, Τ.Κ. 18547, Νέο Φάληρο | ||||
| Ιστότοπος | Επίσημος ιστότοπος | ||||
| Πρόσωπα | |||||
| Ιδιοκτήτης |  Γιώργος & Παναγ. Αγγελόπουλος | ||||
| Πρόεδρος | Παναγιώτης Αγγελόπουλος | ||||
| Αντιπρόεδρος(οι) | Γεώργιος Σκινδήλιας | ||||
| Γενικός διευθυντής | Νίκος Λεπενιώτης | ||||
| Σύμβουλος | Δημήτριος Πράσσος | ||||
| Προπονητής | Γιώργος Μπαρτζώκας | ||||
| Συνεργάτης | Χρήστος Παππάς Γιώργος Μποζίκας Στέφανος Τριαντάφυλλος Μιχάλης Καλαβρός | ||||
| Διοργανώσεις | |||||
| Διοργανώσεις | Α1 Εθνική Κατηγορία Κύπελλο Ελλάδος EuroLeague | ||||
| 2023-2024 | Α1 Εθνική → 2η θέση | ||||
| Διακρίσεις | |||||
| Διεθνείς | EuroLeague 3 (1997, 2012, 2013) Διηπειρωτικό Κύπελλο 1 (2013) | ||||
| Πρωταθλήματα | Πρωταθλήματα Ελλάδας 14 (1949, 1960, 1976, 1978, 1993, 1994, 1995, 1996, 1997, 2012, 2015, 2016, 2022, 2023) | ||||
| Κύπελλα | Κύπελλα Ελλάδας 12 (1976, 1977, 1978, 1980, 1994, 1997, 2002, 2010, 2011, 2022, 2023, 2024) Σούπερ Καπ Ελλάδας 2 (2022, 2023) | ||||
| Υποδομές | Πανελλήνια Πρωταθλήματα Εφήβων 4 (2018, 2019, 2021, 2024) Πανελλήνια Πρωταθλήματα Παίδων 4 (1995, 1996, 2001, 2024) Πρωταθλήματα ΕΣΚΑΝΑ Εφήβων 7 (2017, 2018, 2019, 2020, 2021, 2022, 2023) Πρωταθλήματα ΕΣΚΑΝΑ Παίδων 5 (1996, 2001, 2021, 2022, 2023) Πρωτάθλημα ΕΣΚΑ Παίδων 1 (1995) | ||||
| Εμφανίσεις | |||||
| |||||
| Μέσα κοινωνικής δικτύωσης | |||||
    | |||||
 Πολυμέσα σχετικά με την ομάδα | |||||
_pictogram.svg){kind=small}
_pictogram.svg){kind=small}
Ο Ολυμπιακός το 1997 έγινε η πρώτη ελληνική ομάδα που πέτυχε το Τριπλ Κράουν (Πρωτάθλημα, Κύπελλο, Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα). Την ίδια χρονιά, αγωνίστηκε ως Πρωταθλητής Ευρώπης στο τουρνουά McDonald's NBA-FIFA Open (McDonald's Championship 1997), όπου αντιμετώπισε στον τελικό της διοργάνωσης τους πρωταθλητές του NBA, Σικάγο Μπουλς, του μεγαλύτερου καλαθοσφαιριστή όλων των εποχών,[1] Μάικλ Τζόρνταν.
Το 2012 ο Ολυμπιακός κατέκτησε το δεύτερο Πρωτάθλημα Ευρώπης στην ιστορία του, στο Final Four της Κωνσταντινούπολης με νίκη 62–61 επί της ΤΣΣΚΑ Μόσχας, ανατρέποντας διαφορά 19 πόντων στα τελευταία 12 λεπτά και πετυχαίνοντας έτσι τη μεγαλύτερη ανατροπή στην ιστορία των ευρωπαϊκών τελικών και μία από τις μεγαλύτερες στην ιστορία του παγκόσμιου μπάσκετ.[2][3][4]
Το 2013 ο Ολυμπιακός κατέκτησε για 2η συνεχόμενη φορά και 3η συνολικά το Πρωτάθλημα Ευρώπης, νικώντας στον τελικό του Final Four στο Λονδίνο τη Ρεάλ Μαδρίτης με 100–88, ανατρέποντας και πάλι διαφορά 17 πόντων που είχε διαμορφωθεί κατά τη διάρκεια του πρώτου δεκαλέπτου του αγώνα.[5] Έγινε έτσι η μοναδική ελληνική ομάδα που έχει κατακτήσει δύο συνεχόμενα Πρωταθλήματα Ευρώπης και αποτελεί μαζί με τη Μακάμπι Τελ Αβίβ και την Αναντολού Εφές τις μόνες ομάδες με αυτό το επίτευγμα από την έναρξη της νέας Ευρωλίγκας (2000) .[6]
Αφού στέφθηκε πρωταθλητής στην Ευρωλίγκα, ο Ολυμπιακός κατέκτησε την ίδια χρονιά και το Διηπειρωτικό Κύπελλο στη Βραζιλία.[7] Σε ρεπορτάζ της ισπανικής εφημερίδα AS για την Ευρωλίγκα 2017–18, ο Ολυμπιακός αναφέρεται ως η καλύτερη ομάδα της δεκαετίας.[8] Έχει αγωνιστεί συνολικά σε 13 Φάιναλ Φορ και μετράει 9 τελικούς στην κορυφαία ευρωπαϊκή διοργάνωση, ενώ το 1994 αποτέλεσε και την πρώτη ελληνική συμμετοχή σε αυτούς.
Ιστορία
Ίδρυση και πρώτες δεκαετίες
Το τμήμα καλαθοσφαίρισης του Ολυμπιακού αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες ομάδες στον ελληνικό και στον ευρωπαϊκό χώρο. Το 1931 αθλητές του τμήματος πετοσφαίρισης της ομάδας ξεκίνησαν τη δημιουργία της ομάδας καλαθοσφαίρισης.
Το 1937 η καλαθοσφαίριση έχει ατονήσει στον Πειραιά. Η διοίκηση του Ολυμπιακού επιθυμώντας να φέρει και πάλι στην επιφάνεια το άθλημα, καλεί ορισμένους φιλάθλους του Πειραιά και τους εξουσιοδοτεί εν λευκώ να δημιουργήσουν και πάλι ομάδα καλαθοσφαίρισης. Με επικεφαλής τον Γ. Ιερώνυμο, έφορο τον Γιάννη Κουτσουλέντη και βοηθούς τους Σ. Παπαδάκη, Μ. Κρικίδη και με παίκτες από την Ιωνίδειο Σχολή Πειραιά (η οποία είχε εξαιρετική ομάδα αποτελούμενη από μαθητές που ήταν φίλαθλοι του Ολυμπιακού) ο Ολυμπιακός αποκτά και πάλι μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα ομάδα καλαθοσφαίρισης.
Την προπόνηση είχε αναλάβει ο Ν. Καραβιάς, ο οποίος μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα είχε φτιάξει ένα ισχυρό συγκρότημα, το οποίο αποτέλεσαν οι γνωστοί καλαθοσφαιριστές της εποχής εκείνης: Ξενοφών Νικολαΐδης, Σπύρος Ανδρεάδης, ο αδελφός του Γιώργος Ανδρεάδης, Πέτρος Δημητρόπουλος, Μανώλης Χατζηνικολάου, Αλέξανδρος Κουτσούκος, Σ. Μιχόπουλος, Κατσαβής, Αναγνωστόπουλος. Πριν όμως ισχυροποιηθεί η ομάδα, ήρθε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και σταμάτησε κάθε κίνηση. Αμέσως μετά τον πόλεμο ο Ολυμπιακός με γενικό αρχηγό τον Γιάννη Κουτσουλέντη βρίσκεται εξ αρχής μεταξύ των καλύτερων ομάδων.
Το πρώτο γήπεδο που χρησιμοποίησε η ομάδα ήταν αυτό του «Μπάκαλα» στην Καστέλλα, το οποίο κατασκευάστηκε το 1938 με προσωπική εργασία μελών του Ολυμπιακού. Το 1948 μεταφέρθηκε στο γήπεδο της οδού Μικράς Ασίας και μετέπειτα στο Πασαλιμάνι.
Πρώτες επιτυχίες
Το 1949 ο Ολυμπιακός κατέκτησε το πρώτο Πρωτάθλημα Ελλάδας στην ιστορία του μετά από νίκη στον τελικό του πρωταθλήματος επί του Τρίτωνα. Σημαντικότεροι παίκτες και πρωταγωνιστές της κατάκτησης του τίτλου ήταν οι Γιάννης και Αλέκος Σπανουδάκης, Εμμανουήλ Χατζηνικολάου, Αλέξανδρος Κουτσούκος και Στυλιανός Τσικάτος. Ο Αλέκος Σπανουδάκης μάλιστα, αναδείχτηκε πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος.
Το δεύτερο πρωτάθλημα του Ολυμπιακού θα έρθει 11 χρόνια μετά, το 1960, με πρωταγωνιστές και πάλι τα αδέρφια Σπανουδάκη και τους Θεόδωρο Βαμβακούση, Βασίλη Φασιλή, Νίκο Νικολαϊδη, Μάρκο Καλούδη και Μίμη Δουράτσο. Με την κατάκτηση του τίτλου ο Ολυμπιακός εξασφάλισε την συμμετοχή του στο Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης για πρώτη φορά στην ιστορία του, όπου αντιμετώπισε τη Γαλατασαράι.
Οι αδερφοί Αλέκος και Γιάννης Σπανουδάκης, ο οποίος ήταν παίκτης-προπονητής του Ολυμπιακού και στα 2 πρώτα πρωταθλήματα που κατέκτησε η ομάδα, εφάρμοσαν σημαντικές καινοτομίες στον τρόπο παιχνιδιού. Ο Αλέκος Σπανουδάκης ήταν ο πρώτος Ευρωπαίος που χρησιμοποίησε το τζαμπ σουτ, ενώ ο Γιάννης είχε μάθει αρκετά από τα μυστικά του αθλήματος από τον θρυλικό παίκτη και προπονητή του NBA Μπομπ Κούζι.[9] Οι δυο τους υπήρξαν σημαντικότατοι συντελεστές στη δημιουργία μιας αξιόλογης ομάδας και ήταν από τους πρωταγωνιστές στα πρωταθλήματα του 1949 και του 1960.
Το αήττητο πρωτάθλημα και οι επιτυχίες της δεκαετίας του '70
Οι Στηβ Γιατζόγλου, Γιώργος Καστρινάκης, Γιώργος Μπαρλάς, Παύλος Διάκουλας, Πολ Μελίνι, Νίκος Σισμανίδης, Θανάσης Ράμμος. Παρασκευάς Τσάνταλης, Γιάννης Γκαρώνης, Τόλης Σπανός και Κίμωνας Κοκορόγιαννης με προπονητή τον Φαίδωνα Ματθαίου, οδηγούν τον Ολυμπιακό στο πρώτο νταμπλ της ιστορίας του, το 1976. Μεγάλη επιτυχία ήταν ότι τη χρονιά εκείνη κατέκτησε το τρίτο του πρωτάθλημα, αήττητος, έχοντας 22 νίκες σε ισάριθμα παιχνίδια, ενώ έφτασε και στα προημιτελικά του Κυπέλλου Κυπελλούχων. Νωρίτερα και συγκεκριμένα την περίοδο 1972–73, ο Ολυμπιακός υπό τις οδηγίες του Ματθαίου είχε αγωνιστεί για πρώτη φορά στην ιστορία του στο Κύπελλο Κυπελλούχων, φτάνοντας στους 16 της διοργάνωσης. Στα ευρωπαϊκά παιχνίδια εκείνης της περιόδου, την ομάδα είχε ενισχύσει και ο σπουδαίος Αμερικανός Τσάρλι Γιέλβερτον που είχε αγωνιστεί στους Πόρτλαντ Τρέιλ Μπλέιζερς.
Το 1977 θα κατακτήσει και πάλι το Κύπελλο Ελλάδας με τον Κώστα Μουρούζη στον πάγκο της ομάδας, με πιο χαρακτηριστική τη νίκη με 110–68 επί του Παναθηναϊκού εκτός έδρας σε νοκ-άουτ παιχνίδι, που συνιστά την μεγαλύτερη νίκη στις αναμετρήσεις μεταξύ των 2 αιωνίων αντιπάλων (42 πόντοι διαφορά και μάλιστα εκτός έδρας).[10] Πρωταγωνιστές του Ολυμπιακού ήταν οι Μελίνι με 24 πόντους και Καστρινάκης με 22, ενώ σημαντική ήταν η συνεισφορά των Διάκουλα με 18 και Γιατζόγλου με 15 πόντους αντίστοιχα.
Το επόμενο Πρωτάθλημα που κατακτήθηκε το 1978 συνοδεύτηκε πάλι με την κατάκτηση του Κυπέλλου και η ομάδα πανηγύρισε την κατάκτηση του δεύτερου συνεχόμενου ντάμπλ σε τρία χρόνια. Διακριθέντες ήταν και πάλι οι Στηβ Γιατζόγλου και Γιώργος Καστρινάκης με προπονητή τον Κώστα Μουρούζη. Το 1979 ο Ολυμπιακός έφτασε στην τελική φάση του Κυπέλλου Πρωταθλητριών (ημιτελικός γύρος των «6»), που αποτελεί τη σημαντικότερη επιτυχία του μέχρι τότε στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση.
Η περίοδος Γιατζόγλου–Καστρινάκη ολοκληρώθηκε με 1 ακόμα Κύπελλο Ελλάδος το 1980, έχοντας για προπονητή τον Γιώργο Μπαρλά. Από τότε ξεκινάει μια εποχή πτώσης για την ομάδα, η οποία θα διαρκέσει μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1990.
Περίοδος κρίσης
Τα επόμενα χρόνια υπήρξε στον Ολυμπιακό μια σταδιακή ανανέωση, όμως οι αθλητές που αποκτήθηκαν δεν ήταν σε θέση να κάνουν τη διαφορά και να κατακτήσουν κάποιο τίτλο. Το 1986 κατέκτησε τη δεύτερη θέση και ήταν φιναλίστ του κυπέλλου. Μεγάλη μορφή της ομάδας εκείνη την περίοδο ήταν ο Αργύρης Καμπούρης, που ταυτίστηκε με την ομάδα. Στα τέλη της δεκαετίας αξιόλογοι ξένοι, όπως ο Κάρεϊ Σκάρι, που αποκτήθηκε από το ΝΒΑ, ο Λάρι Μίντλετον και ο Τοντ Μίτσελ, δεν κατάφεραν να οδηγήσουν την ομάδα σε διακρίσεις.
Περίοδος μεγάλων επιτυχιών: 5 συνεχόμενα Πρωταθλήματα, 2 Νταμπλ, Πρωτάθλημα Ευρώπης και Τριπλ Κράουν
Το 1991 ανέλαβε την προεδρία της ομάδας ο Σωκράτης Κόκκαλης, ο οποίος προσέλαβε ως προπονητή τον Γιάννη Ιωαννίδη και ο σύλλογος μετά από απαίτηση του νέου του προπονητή μετακόμισε από το Παπαστράτειο στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Επιπλέον, τα επόμενα χρόνια πραγματοποιήθηκαν μετεγγραφές ξένων παικτών διεθνούς κλάσης, όπως οι Ζάρκο Πάσπαλι, Έντι Τζόνσον, Ντέιβιντ Ρίβερς, Ρόι Τάρπλεϊ, Γουόλτερ Μπέρι, Ντράγκαν Τάρλατς, Αλεξάντερ Βολκόφ, Φράνκο Νάκιτς, Μίλαν Τόμιτς και Κρίστιαν Βελπ που συνδυάστηκαν ιδανικά με Έλληνες πάικτες όπως οι Παναγιώτης Φασούλας, Γιώργος Σιγάλας και Δημήτρης Παπανικολάου. Ο Ολυμπιακός κατέκτησε 5 συνεχόμενα Πρωταθλήματα την περίοδο 1993–97 και δύο κύπελλα το 1994 και το 1997. Παράλληλα, έφτασε σε δύο συνεχόμενα φάιναλ φορ της Ευρωλίγκα το 1994 στο Τελ Αβίβ και το 1995 στη Σαραγόσα. Και τις δύο φορές έφτασε στον τελικό κερδίζοντας στον ημιτελικό τον Παναθηναϊκό και εν συνεχεία ηττήθηκε από δύο ισπανικές ομάδες, τη Μπανταλόνα και τη Ρεάλ Μαδρίτης αντίστοιχα.
Το 1996 κέρδισε το Πρωτάθλημα Ελλάδας, νικώντας στον πέμπτο τελικό των πλέι-οφ του πρωταθλήματος τον Παναθηναϊκό στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, με 35 πόντους διαφορά και σκορ 73–38,[11] που αποτελεί την δεύτερη μεγαλύτερη σε εύρος νίκη απέναντι στον αιώνιο αντίπαλο, μετά την νίκη του Ολυμπιακού με 110–68 (42 πόντοι διαφορά) στο Κύπελλο Ελλάδας το 1977.[12]
Το 1997 με προπονητή τον Ντούσαν Ίβκοβιτς, η ομάδα κατέκτησε όλους τους τίτλους που διεκδίκησε (Πρωτάθλημα, Κύπελλο, Ευρωλίγκα) και έγινε η πρώτη χρονολογικά ελληνική ομάδα που πανηγύρισε το Τριπλ Κράουν. Στον τελικό του φάιναλ φορ της Ευρωλίγκα στη Ρώμη, κέρδισε την Μπαρτσελόνα με 73–58 και στέφθηκε Πρωταθλητής Ευρώπης. Στο φάιναλ φορ προκρίθηκε αφού απέκλεισε στα προημιτελικά τον Παναθηναϊκό με 2 νίκες, 69–49 στο ΟΑΚΑ και 65–57 στο ΣΕΦ. Κατέκτησε το Πρωτάθλημα Ελλάδας επικρατώντας της ΑΕΚ με 3−1 νίκες και το Κύπελλο με νίκη 80–78 επί του Απόλλωνα Πατρών στον τελικό. Την επόμενη περίοδο ο Ολυμπιακός αγωνίστηκε στο τουρνουά ΝΒΑ-FIBA McDonald's Open και έφτασε στον τελικό, όπου αντιμετώπισε τους πρωταθλητές του NBA, Σικάγο Μπουλς του Μάικλ Τζόρνταν.
Περιορισμένες διακρίσεις και περίοδος κρίσης
Από το 1998 έως το 2002 οι διακρίσεις του ήταν περιορισμένες. Το 1999 ο Ολυμπιακός έφτασε στο φάιναλ φορ της Ευρωλίγκα στο Μόναχο και αποκλείστηκε στον ημιτελικό από την μετέπειτα Πρωταθλήτρια Ευρώπης, Ζαλγκίρις Κάουνας, καταλαμβάνοντας τελικά την τρίτη θέση. Ο μοναδικός τίτλος του συλλόγου ήρθε το 2002 με την κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας.
Από το 2003 έως το 2005 ο Ολυμπιακός αντιμετώπισε μια από τις χειρότερες περιόδους της ιστορίας του, καθώς κατετάγη 4ος το 2003, 8ος το 2004 και πάλι 8ος το 2005. Μοναδική διάκριση η συμμετοχή στον τελικό κυπέλλου το 2004, όπου και ηττήθηκε από τον Άρη.
Ανασυγκρότηση και επιστροφή στις διακρίσεις
Από το 2006 ο Ολυμπιακός, ο οποίος περνάει πλέον στα χέρια των αδερφών Αγγελόπουλων, επιστρέφει σε τροχιά διεκδίκησης του πρωταθλήματος, συμμετέχοντας συνεχόμενα στους τελικούς (2006, 2007, 2008, 2009, 2010). Η διοίκηση του συλλόγου ξοδεύει πολύ μεγάλα χρηματικά ποσά και φέρνει στην ομάδα παίχτες αναγνωρισμένης αξίας όπως οι Τζος Τσίλντρες και Λίνας Κλέιζα, που μαζί με ταλαντούχους Έλληνες και ξένους αθλητές όπως οι Γιάννης Μπουρούσης, Σοφοκλής Σχορτσιανίτης, Νίκολα Βούισιτς, Μίλος Τεόντοσιτς και Θεόδωρος Παπαλουκάς οδηγούν την ομάδα στον δρόμο των επιτυχιών. Το 2008 και το 2009 είναι φιναλίστ του Κυπέλλου, ενώ σημαντική επιτυχία είναι η συμμετοχή του στο φάιναλ φορ της Ευρωλίγκα το 2009, που ουσιαστικά σηματοδοτεί την επιστροφή του, μετά από 10 χρόνια, στις κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης. Το Σεπτέμβρη του 2009 η ομάδα ταξιδεύει στις ΗΠΑ και δίνει φιλικά παιχνίδια με τους Σαν Αντόνιο Σπερς και Κλίβελαντ Καβαλίερς. Παράλληλα, κατακτά την πρώτη θέση του πρωταθλήματος στην κανονική περίοδο με 25 νίκες και 1 ήττα, επίδοση που την καταρρίπτει την περίοδο 2010–11, με το απόλυτο 26–0, που αποτελεί ρεκόρ στη σύγχρονη ιστορία του θεσμού (μετά το τελευταίο αήττητο πρωτάθλημα του Άρη το 1987–88).
Το 2010 επιστρέφει στους τίτλους με την κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας, ενώ στην Ευρώπη φτάνει στον τελικό της Ευρωλίγκα, όπου χάνει το τρόπαιο από τη Μπαρτσελόνα. Την επόμενη περίοδο έρχεται στην ομάδα ο Βασίλης Σπανούλης και αυτή κατακτάει το δεύτερο συνεχόμενο Κύπελλο Ελλάδας και 9ο συνολικά στην ιστορία της, ενώ ηττάται στους τελικούς του πρωταθλήματος.
Ευρωπαϊκό θαύμα και παγκόσμια κορυφή: Back-to-back Πρωταθλητής Ευρώπης (2012, 2013), Διηπειρωτικό Κύπελλο (2013)
Την περίοδο 2011–12 η ομάδα αλλάζει φιλοσοφία και μειώνει δραστικά τον προϋπολογισμό της. Στηριζόμενη κυρίως σε νεαρούς Έλληνες παίχτες όπως οι Κώστας Παπανικολάου, Κώστας Σλούκας και Βαγγέλης Μάντζαρης, αλλά και σε εμπειρότερους όπως οι Βασίλης Σπανούλης και Γιώργος Πρίντεζης κατακτά την Ευρωλίγκα στην Κωνσταντινούπολη με προπονητή ξανά τον Ντούσαν Ίβκοβιτς σε έναν ανεπανάληπτο τελικό, όταν επέστρεψε στο παιχνίδι έχοντας μειονέκτημα 19 πόντων στο 28ο λεπτό και κέρδισε με 62–61, πετυχαίνοντας το νικητήριο καλάθι εφτά δέκατα του δευτερολέπτου πριν τη λήξη του αγώνα με τον Πρίντεζη. Η ανατροπή του Ολυμπιακού από το -19 είναι η μεγαλύτερη ανατροπή που έχει καταγραφεί από ευρωπαϊκή ομάδα στην ιστορία των τελικών του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος. Στις εγχώριες διοργανώσεις χάνει το Κύπελλο Ελλάδας ύστερα από δύο χρόνια συνεχών κατακτήσεων, αλλά επιστρέφει στην κορυφή της ελληνικής καλαθοσφαίρισης κατακτώντας το Πρωτάθλημα Ελλάδας ύστερα από 15 χρόνια, νικώντας στους τελικούς τον Παναθηναϊκό με συνολικό σκορ νικών 3–2 και στέφεται Πρωταθλητής Ελλάδας μέσα στο κατάμεστο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας.
Το 2013, ο Ολυμπιακός κατέκτησε για 2η συνεχόμενη φορά και 3η συνολικά στην ιστορία του το Πρωτάθλημα Ευρώπης, νικώντας στον τελικό του φάιναλ φορ την 8 φορές (τότε) κάτοχο του τροπαίου Ρεάλ Μαδρίτης με 100–88, κι αφού προηγουμένως είχε προηγηθεί η νίκη του με 69–52 επί της ΤΣΣΚΑ Μόσχας στον ημιτελικό, που αποτελεί τη μεγαλύτερη σε έκταση νίκη ελληνικής ομάδας σε φάιναλ φορ. Ο Ολυμπιακός έγινε έτσι η μοναδική ελληνική ομάδα και μόλις η τρίτη στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ (μετά τη Γιουγκοπλάστικα και τη Μακάμπι Τελ Αβίβ) που κατακτά συνεχόμενα Πρωταθλήματα Ευρώπης. Επίσης, κατάφερε να γίνει μόλις η δεύτερη ομάδα στην Ευρώπη που καταφέρνει να φτάσει τους 100 πόντους σε τελικό Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος μετά τη Μακάμπι στον τελικό του 2004 (118–74 τη Φορτιτούντο Μπολόνια).
Τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς η ομάδα κατακτά και το Διηπειρωτικό Κύπελλο, επικρατώντας με 2–0 νίκες (81–70, 86–69) επί της Πρωταθλήτριας Αμερικής Πινιέιρος στo Σάο Πάολο της Βραζιλίας.[13]
Το 2015, ο Ολυμπιακός επιστρέφει στην κορυφή της ελληνικής καλαθοσφαίρισης κατακτώντας το Πρωτάθλημα Ελλάδας ύστερα από 3 χρόνια, νικώντας στους τελικούς τον Παναθηναϊκό με συνολικό σκορ νικών 3–0 και στέφεται Πρωταθλητής Ελλάδας στο κατάμεστο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, επίτευγμα που επαναλαμβάνει και την επόμενη περίοδο, επικρατώντας του αιωνίου αντιπάλου με 3–1 νίκες.
Η αποχώρηση από το πρωτάθλημα, ο υποβιβασμός και η επιστροφή στην κορυφή
.png)
Την περίοδο 2018–19 ο Ολυμπιακός αρχικά αποχώρησε στο ημίχρονο του ημιτελικού κυπέλλου με τον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ (40–25 υπέρ του Π.Α.Ο.) ως διαμαρτυρία για τις αποφάσεις των διαιτητών στον συγκεκριμένο αγώνα.[14] Στη συνέχεια η διοίκηση της ομάδας διαμήνυσε στην ΕΟΚ ότι δεν θα δεχθεί τους τρεις συγκεκριμένους διαιτητές σε οποιονδήποτε αγώνα της και ότι στους επόμενους αγώνες με τον Παναθηναϊκό θα αγωνιστεί μόνο με ξένους διαιτητές.[15] Η απόφαση ελήφθη ως πράξη διαμαρτυρίας του συλλόγου απέναντι στους συνεχείς ορισμούς συγκεκριμένων διαιτητών στα παιχνίδια με τον αιώνιο αντίπαλο από την ΕΟΚ και των αδιαφανών διαδικασιών μέσα από τις οποίες προκύπτανε.[16] Η Ομοσπονδία, ως αναμενόταν, δεν έκανε δεκτό το αίτημα περί ξένων διαιτητών και έτσι ο Ολυμπιακός δεν κατέβηκε 2 φορές σε αγώνα πρωταθλήματος με τον Παναθηναϊκό (κανονική περίοδος και πλεϊ-οφ). Έτσι βάσει των κανονισμών του ΕΣΑΚΕ και με απόφαση του αθλητικού δικαστή υποβιβάστηκε στην Α2 Εθνική.[17] Η απόφαση της ΚΑΕ βρήκε την στήριξη από μεγάλο μέρος του φίλαθλου κόσμου της ομάδας, παρά τις όποιες συνέπειες.[18][19][20]
Τις περιόδους 2019–20 και 2020–21 ο Ολυμπιακός αγωνίστηκε κανονικά στην Ευρωλίγκα, στην οποία συμμετέχει ανελλιπώς από το 1993.[21] Η διοίκηση της ΚΑΕ είχαν γνωστοποιήσει ότι ο Ολυμπιακός θα συμμετέχει στις εγχώριες διοργανώσεις (Κύπελλο Ελλάδας και Α2 Εθνική) με τη διακριτική ονομασία Ολυμπιακός Β - Αναπτυξιακή Ομάδα, με νέο σήμα και με ένα διαφορετικό νεανικό ρόστερ (ως δεύτερη ομάδα), όπως και έγινε.[22]
Την αγωνιστική περίοδο 2021-22 ο Ολυμπιακός αφού πρώτα επέστρεψε στην Α1 Εθνική κατηγορία ως δευτεραθλητής της Α2, κατέκτησε το Πρωτάθλημα, το Κύπελλο και το Σούπερ καπ κάνοντας τρέμπλ. Στην Ευρωλίγκα έφτασε στο 11ο Φάιναλ Φορ της ιστορίας του, που διεξήχθη στο Βελιγράδι της Σερβίας και κατέλαβε την 4η θέση.
Έμβλημα
Το έμβλημα του τμήματος καλαθοσφαίρισης του Ολυμπιακού, έχει εξελιχθεί με το πέρασμα του χρόνου. Στο παρελθόν η ομάδα είχε χρησιμοποιήσει διάφορες παραλλαγές του εμβλήματος. Από την περίοδο 1992-93 το έμβλημα απέκτησε τριγωνικό σχήμα και χρησιμοποιήθηκε έως και την περίοδο 2002-03. Την περίοδο 2003-04, όλα τα τμήματα του Ολυμπιακού χρησιμοποιούσαν μία νέα εκδοχή του εμβλήματος, το οποίο ήταν πλαισιωμένο από ένα κόκκινο κύκλο με την επιγραφή «Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς». Την περίοδο 2009-10, το τμήμα καλαθοσφαίρισης δημιούργησε και πάλι τη δική του εκδοχή του εμβλήματος.[23]
Έδρα
Έδρα του τμήματος καλαθοσφαίρισης του Ολυμπιακού αποτελεί το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας (ΣΕΦ). Το ΣΕΦ βρίσκεται στο Φάληρο του Πειραιά, απέναντι από το Στάδιο Γεώργιος Καραϊσκάκης.
Το στάδιο κτίστηκε το 1985. Είναι το πλέον πολυ-λειτουργικό κλειστό γήπεδο στην Ελλάδα, καθώς εκτός από καλαθοσφαίριση μπορεί επίσης να φιλοξενήσει αγώνες στίβου, πετοσφαίρισης, γυμναστικής, παγοδρομιών, super-cross και άλλων αθλημάτων, καθώς και ποικίλες διοργανώσεις όπως συναυλίες, συνέδρια και εκθέσεις. Το 1991, έλαβε το Χρυσό Βραβείο στον παγκόσμιο διαγωνισμό που διοργάνωσε το IAKS για τη λειτουργικότητα και την ποιότητά του. Το 2004 ανακατασκευάστηκε για να φιλοξενήσει τους αγώνες πετοσφαίρισης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, ενώ στο παρελθόν έχει φιλοξενήσει κι άλλες μεγάλες διεθνείς αθλητικές συναντήσεις και οργανώσεις όπως το Ευρωπαικό Πρωτάθλημα καλαθοσφαίρισης του 1987 όπου η Ελληνική Εθνική ομάδα των ανδρών κατέκτησε την 1η θέση νικώντας την ΕΣΣΔ με 103–101. Αποτελεί από τα πιο καλά γήπεδα μπάσκετ στην Ελλάδα, με διεθνείς προδιαγραφές.
Τίτλοι και διακρίσεις
Διεθνείς
- 1 Διηπειρωτικό Κύπελλο
- 2013
- 3 Πρωταθλήματα Ευρώπης
Πανελλήνιοι
- 14 Πρωταθλήματα Ελλάδας
- 12 Κύπελλα Ελλάδας
- 3 Σούπερ Καπ Ελλάδας
- 1 Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Β' κατηγορίας
- 1967
Τοπικοί
- 4 Πρωταθλήματα Πειραιά Ανδρών
- 2 Πρωταθλήματα Αθηνών-Πειραιώς Ανδρών
- 1957, 1959
- 1 Πρωτάθλημα Αθηνών-Πειραιώς (ΣΕΓΑΣ και ΕΟΑΠ)
- 1967
- 1 Πρωτάθλημα Αθηνών-Πειραιώς Β' Ομάδων Ανδρών
- 1958
Τουρνουά
Εγχώρια
Διεθνή
- 3 Διεθνές Τουρνουά Κρήτης
- Τουρνουά Χριστουγέννων FIBA Ρεάλ Μαδρίτης: 2η θέση 1996
- Τουρνουά Μόσχας «Γκομέλσκι Καπ»:
- Φιναλίστ: 2019
- 3η θέση: 2012, 2018
Μικρές ηλικίες
- 4 Πανελλήνια Πρωταθλήματα Εφήβων
- 4 Πανελλήνια Πρωταθλήματα Παίδων
- 1995, 1996, 2001, 2024
- 7 Πρωταθλήματα ΕΣΚΑΝΑ Εφήβων
- 5 Πρωταθλήματα ΕΣΚΑΝΑ Παίδων
- 1996, 2001, 2021, 2022 [33], 2023
- 1 Πρωτάθλημα ΕΣΚΑ Παίδων
- 1995
Λοιπές διεθνείς διακρίσεις
- 1 Τριπλ Κράουν
- 1997
- McDonald's Championship
2 Χρυσά βραβεία One Team: 2021,[35] 2022
2 Ασημένια βραβεία One Team: 2018, 2020
Λοιπές εγχώριες διακρίσεις
- 6 Νταμπλ
- 1976, 1978, 1994, 1997, 2022, 2023
Οι ευρωπαϊκές και παγκόσμιες διακρίσεις
| Περίοδος | Διάκριση | Σημειώσεις | |
|---|---|---|---|
| Κύπελλο Πρωταθλητριών | |||
| 1978–79 | Τελικός γύρος | Κατακτά την 6η θέση. Αντιμετώπισε τις: Μπόσνα Σαράγιεβο, Βαρέζε, Μακάμπι Τελ Αβίβ, Ρεάλ Μαδρίτης και Ζουβεντού Μπανταλόνα | |
| 1992–93 | Προημιτελικός | Αποκλείεται από τη Λιμόζ με συνολικό σκορ 1–2, 70–67 στην Πάτρα, 53–59 και 58–60 στη Λιμόζ | |
| 1993–94 | Τελικός | Νίκη επί του Παναθηναϊκού 77–72 στον ημιτελικό, ήττα 57–59 στον τελικό από την Ζουβεντού Μπανταλόνα στο Φάιναλ Φορ του Τελ Αβίβ | |
| 1994–95 | Τελικός | Νίκη επί του Παναθηναϊκού 58–52 στον ημιτελικό, ήττα 61–73 στον τελικό από την Ρεάλ Μαδρίτης στο Φάιναλ Φορ της Σαραγόσα | |
| 1995–96 | Προημιτελικός | Αποκλείεται από τη Ρεάλ Μαδρίτης με συνολικό σκορ 1–2, 68–49 στον Πειραιά, 77–80 και 65–80 στη Μαδρίτη | |
| 1996–97 | Πρωταθλητής Ευρώπης | Στέφεται Πρωταθλητής Ευρώπης στη Ρώμη νικώντας 74–65 την Ολίμπια Λιουμπλιάνας στον ημιτελικό και 73–58 τη Μπαρτσελόνα στον τελικό | |
| 1998–99 | Φάιναλ Φορ | 3η θέση στο Μόναχο. Ήττα 71–87 από την Ζαλγκίρις Κάουνας στον ημιτελικό, νίκη 74–63 στον μικρό τελικό επί της Φορτιτούντο Μπολόνια | |
| Ευρωλίγκα | |||
| 2000–01 | Προημιτελικός | Αποκλείεται από τη Σάσκι Μπασκόνια με συνολικό σκορ 0–2, 72–78 στον Πειραιά, 76–98 στη Βιτόρια | |
| 2001–02 | Προημιτελικός | 2η θέση σε όμιλο με Παναθηναϊκό, ΑΕΚ και Ολίμπια Λιουμπλιάνας | |
| 2002–03 | Προημιτελικός | 2η θέση σε όμιλο με Μπαρτσελόνα, Ολίμπια Λιουμπλιάνας και Βιλερμπάν | |
| 2005–06 | Προημιτελικός | Αποκλείεται από την Μακάμπι Τελ Αβίβ με συνολικό σκορ 1–2, 78–87 στο Τελ Αβίβ, 76–70 στον Πειραιά, 73–77 στο Τελ Αβίβ | |
| 2006–07 | Προημιτελικός | Αποκλείεται από τη Τάου Θεράμικα με συνολικό σκορ 0–2, 59–84 στη Βιτόρια, 89–95 στον Πειραιά | |
| 2007–08 | Προημιτελικός | Αποκλείεται από την ΤΣΣΚΑ Μόσχας με συνολικό σκορ 1–2, 76–74 στη Μόσχα, 73–83 στον Πειραιά, 56–81 στη Μόσχα | |
| 2008–09 | Φάιναλ Φορ | 4η θέση στο Βερολίνο: Ήττα 84–82 από τoν Παναθηναϊκό στον ημιτελικό και ήττα 95-79 από την Μπαρτσελόνα στον μικρό τελικό. | |
| 2009–10 | Τελικός | Νίκη επί της Παρτιζάν Βελιγραδίου 83–80 στον ημιτελικό, ήττα 68–86 από την Μπαρτσελόνα στον τελικό στο Φάιναλ Φορ του Παρισιού | |
| 2010–11 | Προημιτελικός | Αποκλείεται από την Σιένα με συνολικό σκορ 1–3, 89–41 και 65–82 στον Πειραιά, 72–81 και 76–88 στη Σιένα | |
| 2011–12 | Πρωταθλητής Ευρώπης | Κατακτά το Πρωτάθλημα Ευρώπης για δεύτερη φορά, νικώντας 68–64 τη Μπαρτσελόνα στον ημιτελικό και 62–61 την ΤΣΣΚΑ Μόσχας στον τελικό της Κωνσταντινούπολης | |
| 2012–13 | Πρωταθλητής Ευρώπης | Κατακτά το Πρωτάθλημα Ευρώπης για τρίτη φορά συνολικά και δεύτερη συνεχόμενη, νικώντας 69–52 την ΤΣΣΚΑ Μόσχας στον ημιτελικό και 100–88 την Ρεάλ Μαδρίτης στον τελικό του Λονδίνου. Γίνεται έτσι η μοναδική ελληνική ομάδα και η μόνη ομάδα –μαζί με τη Μακάμπι Τελ Αβίβ– στο ευρωπαϊκό μπάσκετ που έχει κατακτήσει δύο συνεχόμενα Πρωταθλήματα Ευρώπης από την καθιέρωση του συστήματος Final Four τo 1988 και μόλις η τρίτη ομάδα στην Ευρώπη που έχει κατακτήσει την Ευρωλίγκα συνεχόμενες χρονιές (back-to-back Euroleague Champions), μετά την Γιουγκοπλάστικα και τη Μακάμπι | |
| 2013–14 | Προημιτελικός | Αποκλείεται από την Ρεάλ Μαδρίτης, έχοντας μειονέκτημα έδρας και με συνολικό σκορ 2–3, 71–88 και 77–82 στη Μαδρίτη, 78–76 και 71–62 στον Πειραιά και 69–83 στο 5ο παιχνίδι στην ισπανική πρωτεύουσα | |
| 2014–15 | Τελικός | Νίκη επί της ΤΣΣΚΑ Μόσχας 70–68 στον ημιτελικό, ήττα 59–78 από την Ρεάλ Μαδρίτης στον τελικό στο Φάιναλ Φορ της Μαδρίτης | |
| 2016–17 | Τελικός | Νίκη επί της ΤΣΣΚΑ Μόσχας 82–78 στον ημιτελικό, ήττα 64–80 από την Φενερμπαχτσέ στον τελικό στο Φάιναλ Φορ της Κωνσταντινούπολης | |
| 2021–22 | Φάιναλ Φορ | 4η θέση στο Βελιγράδι: Ήττα 77–74 από την Αναντολού Εφές στον ημιτελικό και ήττα 84-74 από την Μπαρτσελόνα στον μικρό τελικό. | |
| 2022–23 | Τελικός | Νίκη επί της Μονακό 76–62 στον ημιτελικό, ήττα 78–79 από την Ρεάλ Μαδρίτης στον τελικό στο Φάιναλ Φορ του Κάουνας | |
| 2023–24 | Φάιναλ Φορ | 3η θέση στο Βερολίνο. Ήττα 76–87 από την Ρεάλ Μαδρίτης στον ημιτελικό, νίκη 87–84 στον μικρό τελικό επί της Φενερμπαχτσέ | |
| Διηπειρωτικό Κύπελλο | |||
| 2013 | Πρωταθλητής Ηπείρων | Κατακτά τον τίτλο με 2–0 νίκες (81–70, 86–69) επί της Πρωταθλήτριας Αμερικής Πινιέιρος στo Σάο Πάολο της Βραζιλίας | |
| Κύπελλο Σαπόρτα | |||
| 1975–76 | Προημιτελικός | Τερματίζει τέταρτος σε όμιλο μαζί με Ραμποτνίσκι, Τουρ και ΤΣΣΚΑ Σόφιας | |
| Κύπελλο Κόρατς | |||
| 1979–80 | Προημιτελικός | Τερματίζει δεύτερος σε όμιλο με Νουόβα Σεμπαστιάνι, Ζουβεντού Μπανταλόνα και Τόφας | |
| 1988–89 | Προημιτελικός | Τερματίζει τέταρτος σε όμιλο με Ζαντάρ, Ζουβεντού Μπανταλόνα και Χάποελ Τελ Αβίβ | |
| McDonald's OPEN | |||
| 1997 | Τελικός | Νίκη επί της Ατένας ντε Κόρντομπα 89–86 στον ημιτελικό, ήττα 78–104 στον τελικό από τους πρωταθλητές του NBA, Σικάγο Μπουλς του Μάικλ Τζόρνταν στο Παρίσι | |
Η πορεία προς την κατάκτηση των Ευρωπαϊκών Πρωταθλημάτων
|
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Φάση | Ομάδα | Εντός | Εκτός |
|---|---|---|---|
| Φάση ομίλων (Γ' Όμιλος) |
 Κάχα Λαμποράλ
|
85–81 | 89–72 |
 Αναντολού Εφές
|
75–53 | 72–98 | |
 Ζαλγκίρις Κάουνας
|
61–79 | 77–63 | |
 Τσεντεβίτα
|
79–77 | 84–62 | |
 Αρμάνι Μιλάνο
|
82–81 | 84–71 | |
| Φάση των 16 (Στ' Όμιλος) |
Κάχα Λαμποράλ
|
82–74 | 74–82 |
| Μπεσίκτας
|
77–64 | 79–60 | |
| Μπαρτσελόνα
|
77–90 | 68–76 | |
| Σιένα
|
72–74 | 68–67 | |
 Μακάμπι Τελ Αβίβ
|
67–73 | 78–77 | |
| Φενερμπαχτσέ
|
82–71 | 78–73 | |
 Χίμκι Μόσχας
|
79–70 | 87–82 | |
| Προημιτελικός | Αναντολού Εφές
|
67–62 | 72–83 |
| 71–53 | 73–74 | ||
| 82–72 | |||
| Ημιτελικός | ΤΣΣΚΑ Μόσχας
|
69–52 | |
| Τελικός | Ρεάλ Μαδρίτης
|
100–88 | |
Αναμετρήσεις του Ολυμπιακού με ομάδες του NBA
Το 1997 ο Ολυμπιακός έγινε η πρώτη ελληνική ομάδα που αντιμετώπισε ομάδα από το NBA. Αγωνίστηκε ως Πρωταθλητής Ευρώπης στο τουρνουά ΝΒΑ-FIBA McDonald's Open και έφτασε στον τελικό, όπου αντιμετώπισε τους πρωταθλητές του NBA, Σικάγο Μπουλς του Μάικλ Τζόρνταν. Τον Οκτώβριο του 2009 η ομάδα ταξίδεψε στις ΗΠΑ και αντιμετώπισε τους Σαν Αντόνιο Σπερς και τους Κλίβελαντ Καβαλίερς του ΛεΜπρόν Τζέιμς σε φιλικούς αγώνες.[36]
| Χρονιά | Διοργάνωση | Τόπος | Ομάδα NBA | Σκορ | |
| NBA-FIBA McDonald's OPEN | Παρίσι |  Σικάγο Μπουλς |
Ολυμπιακός |
104–78 | |
| Φιλικό | Σαν Αντόνιο | Σαν Αντόνιο Σπερς |
Ολυμπιακός |
107–89 | |
| Φιλικό | Κλίβελαντ | Κλίβελαντ Καβαλίερς |
Ολυμπιακός |
111–94 |
Η πορεία σε όλες τις διοργανώσεις
Τελικές κατατάξεις
Η πορεία στην Α' εθνική κατηγορία καλαθοσφαίρισης ανδρών Ελλάδας
Από την καθιέρωση της Α' εθνικής κατηγορίας την περίοδο 1963–64 και τον υποβιβασμό του, ο Ολυμπιακός απουσίασε συνολικά από πέντε διοργανώσεις. Την τριετία που συμμετείχε στο πρωτάθλημα της Β΄ Εθνικής (1965-1967) καθώς επίσης και την διετία 2019-2021 μετά την αποχώρησή του απ' το πρωτάθλημα της Α1 την περίοδο 2018-19.
| Θ. | 64 | 65 | 66 | 67 | 68 | 69 | 70 | 71 | 72 | 73 | 74 | 75 | 76 | 77 | 78 | 79 | 80 | 81 | 82 | 83 | 84 | 85 | 86 | 87 | 88 | 89 | 90 | 91 | 92 | 93 | 94 | 95 | 96 | 97 | 98 | 99 | 00 | 01 | 02 | 03 | 04 | 05 | 06 | 07 | 08 | 09 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| 2 | 2 | 2 | 2 | 2 | 2 | 2 | 2 | 2 | 2 | 2 | 2 | 2 | 2 | 2 | 2 | 2 | 2 | 2 | 2 | 2 | 2 | 2 | 2 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| 3 | 3 | 3 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| 4 | 4 | 4 | 4 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| 5 | 5 | 5 | 5 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| 6 | 6 | 6 | 6 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| 7 | 7 | 7 | 7 | 7 | 7 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| 8 | 8 | 8 | 8 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| 9 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| 10 | 10 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| 11 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| 12 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| 13 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| 14 | 14 |
Διακεκριμένοι καλαθοσφαιριστές
Αθλητές του Ο.Σ.Φ.Π. στο FIBA Hall of Fame
- Παναγιώτης Φασούλας [37] (2016) [38]
- Ντίνο Ράτζα (2018)
- Αλεξάντερ Βολκόφ [39] (2020) [38]
Σημαντικοί προπονητές
Τρέχουσα σύνθεση
Λίστα
| Σύνθεση Ολυμπιακού Σ.Φ.Π. | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Παίκτες | Τεχνικοί | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Σύνθεση | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Διάγραμμα ομάδας
| Θέση | Αρχικοί 5 | Πάγκος 1 | Πάγκος 2 | Πάγκος 3 |
|---|---|---|---|---|
| C | Μουσταφά Φολ | Νίκολα Μιλουτίνοφ | Μόουζες Ράιτ | Στέφανος Σπάρταλης |
| PF | Αλέξανδρος Βεζένκοφ | Άλεκ Πίτερς | Νέιθαν Μενσά | |
| SF | Εβάν Φουρνιέ | Κώστας Παπανικολάου | Σακίλ ΜακΚίσικ | |
| SG | Λούκα Βιλντόζα | Τάιλερ Ντόρσεϊ | Γιαννούλης Λαρεντζάκης | |
| PG | Τόμας Γουόκαπ | Νάιτζελ Γουίλιαμς-Γκος | Ναζ Μήτρου-Λονγκ | Κίναν Έβανς |
Προπονητικό τιμ
|
Τεχνικό επιτελείο
|
Ιατρικό επιτελείο
| Ιδιότητα | Ονοματεπώνυμο |
|---|---|
| Ιατρός | Θεοφάνης Τσαβίσης
|
| Φυσικοθεραπευτής | Βαγγέλης Μπενάτος
|
| Φυσικοθεραπευτής | Παναγιώτης Μαρούλης
|
| Φυσικοθεραπευτής | Μάρκελλος Γ. Τηλιόπουλος
|
Παραπομπές
- ↑ «Michael Jordan biography: "By acclamation, Michael Jordan is the greatest basketball player of all time"» (στα Αγγλικά). NBA.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Σεπτεμβρίου 2006. Ανακτήθηκε στις 15 Ιανουαρίου 2013.
- ↑ «2011–12 season, Final Four: The 2011-12 Euroleague season will always be remembered by providing one of the most exciting finishes in world basketball history. In one of the most unbelievable comebacks ever seen in continental basketball history, Olympiacos wrote a brilliant page in Euroleague history by rallying from 19 down in the final 12 minutes to beat CSKA Moscow 61-62 on a last-second shot by Georgios Printezis» (στα Αγγλικά). EUROLEAGUE.NET. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Απριλίου 2013. Ανακτήθηκε στις 3 Φεβρουαρίου 2013.
- ↑ «ΘΡΥΛΙΚΟΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑΣ». gazzetta.gr. Ανακτήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 2012.
- ↑ «Πρωταθλητής Ευρώπης ο Ολυμπιακός». real.gr.
- ↑ «Long Live the King». sportfm.gr. Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2013.
- ↑ Στην Ιστορία ο Ολυμπιακός! Αρχειοθετήθηκε 2022-11-16 στο Wayback Machine. www.gazzetta.gr
- ↑ Παγκόσμιος Ολυμπιακός Αρχειοθετήθηκε 2022-07-06 στο Wayback Machine. www.contra.gr
- ↑ «Olympiacos: el mejor equipo de la década trae refuerzos = Ενισχύεται ο Ολυμπιακός, η καλύτερη ομάδα της δεκαετίας». AS.com (στα Ισπανικά). 11 Οκτωβρίου 2017. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Νοεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 25 Μαρτίου 2020. www.gazzetta.gr
- ↑ «Ιστορία του Ολυμπιακού, επίσημη ιστοσελίδα της ΚΑΕ Ολυμπιακός, www.olympiacosbc.gr». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Δεκεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 14 Οκτωβρίου 2019.
- ↑ «Το ιστορικό 110–68 του Ολυμπιακού». SPORTFM.GR.
- ↑ sportime.gr (19 Μαΐου 2020). «1996: Ολυμπιακός - Παναθηναϊκός 73-38: Η «35άρα» που έμεινε στην ιστορία (vid)». sportime.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Ιουλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουλίου 2020.
- ↑ «Το 110–68 του Ολυμπιακού επί του Παναθηναϊκού». SPORTFM.GR.
- ↑ «Ο Πλανήτης είναι κόκκινος». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Οκτωβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 6 Οκτωβρίου 2013.
- ↑ «Αποχώρησε στο ημίχρονο ο Ολυμπιακός!». www.avgi.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Νοεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουλίου 2020.
- ↑ Η απόφαση της διοίκησης του Ολυμπιακού με τα αιτήματα προς την ΕΟΚ www.in.gr Αρχειοθετήθηκε 2020-09-21 στο Wayback Machine.
- ↑ «Ολυμπιακός: Συνειδητή 100% η απόφαση για αποχώρηση». www.sport24.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Νοεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουνίου 2021.
- ↑ «Επίσημος ο υποβιβασμός του Ολυμπιακού στην Α2 από τον ΕΣΑΚΕ». Thema Sports. 23 Μαΐου 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Ιουλίου 2020.
- ↑ «Δεν κατεβαίνει στο «αιώνιo» ντέρμπι ο Ολυμπιακός! - Στηρίζει τους Αγγελόπουλους η Θύρα 7». Filathlos.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Νοεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουλίου 2020.
- ↑ «Πώς βλέπουν επτά ξένοι το πείραμα του Ολυμπιακού». gazzetta.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Νοεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 4 Οκτωβρίου 2019.
- ↑ «13/2/2019: Η μέρα που άλλαξε το ελληνικό μπάσκετ». www.sport24.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Νοεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουλίου 2021.
- ↑ «Ο Ολυμπιακός έχει ένα ρεκόρ στην Ευρωλίγκα που δεν θα καταρριφθεί». contra.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Νοεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2019.
- ↑ Ολυμπιακός: Εγένετο o Ολυμπιακός Β' - Αναπτυξιακή Ομάδα (Αλέξανδρος Τρίγκας - 16 Σεπτ. 2019) www.sport24.gr Αρχειοθετήθηκε 2022-11-24 στο Wayback Machine.
- ↑ rednews24.gr Αρχειοθετήθηκε 2019-03-15 στο Wayback Machine. Η ιστορία της φανέλας του Ολυμπιακού
- ↑ Εφημερίδα "Εμπρός", Φύλλο: 30/5/1950, Σελίδα: 2
- ↑ Εφημερίδα "Ελευθερία", Φύλλο: 4/6/1952, Σελίδα: 2
- ↑ 2o Τουρνουά Σπόρτιγκ Βλαδίμηρος Βάλλας (1990): Ολυμπιακός - ΑΕΚ 95-92 - Youtube.Com
- ↑ τουρνουά Βάκης Παρασκευόπουλος νίκησε την ΑΕΚ στον τελικό με 64-56 - tanea.gr (1998)
- ↑ Μπάσκετ: Ο Ολυμπιακός νικητής στο τουρνουά - tanea.gr
- ↑ Ο Ολυμπιακός κατέκτησε και φέτος το Διεθνές τουρνουά μπάσκετ του Ηρακλείου (2018) - maleviziotis.gr
- ↑ Φενέρμπαχτσε-Ολυμπιακός 70-73 - novasports.gr
- ↑ Back to back πρωταθλητές Ελλάδος οι Έφηβοι!
- ↑ Πρωταθλητής εφήβων ΕΣΚΑΝΑ ο Ολυμπιακός για 5η σερί χρονιά
- ↑ 33,0 33,1 ΕΣΚΑΝΑ: Back to Back Πρωταθλητές Έφηβοι και Παίδες!
- ↑ Όταν ο Ολυμπιακός συνάντησε τους Σικάγο Μπούλς
- ↑ Ολυμπιακός: Χρυσό βραβείο
- ↑ «Olympiacos falls to Spurs, Cavs in 2009 NBA Tour» (στα Αγγλικά). interbasket.net. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Μαΐου 2014. Ανακτήθηκε στις 12 Μαρτίου 2014.
- ↑ «FIBA.basketball - Hall of Fame - Panagiotis Fasoulas». FIBA.basketball (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 21 Ιουνίου 2022.
- ↑ 38,0 38,1 «FIBA.basketball - Hall of Fame - Famers». FIBA.basketball (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 21 Ιουνίου 2022.
- ↑ «FIBA.basketball - Hall of Fame - Alexander Volkov». FIBA.basketball (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 21 Ιουνίου 2022.