Βικιπαίδεια

Περιοχές Κυρίαρχων Βάσεων Ακρωτηρίου και Δεκέλειας

Βρετανική Υπερπόντια Επικράτεια στο νησί της Κύπρου
(Ανακατεύθυνση από Ανατολική Περιοχή Κυρίαρχων Βάσεων)

Συντεταγμένες: 34°35′N 32°59′E / 34.583°N 32.983°E / 34.583; 32.983

Οι Περιοχές Κυρίαρχων Βάσεων Ακρωτηρίου και Δεκέλειας (ΠΚΒ, αγγλικά: Sovereign Base Areas ή SBA) είναι δύο περιοχές στο νησί της Κύπρου υπό Βρετανική διαχείριση ως Βρετανικό Υπερπόντιο Έδαφος, διοικούμενες ως Περιοχές Κυρίαρχων Βάσεων του Ηνωμένου Βασιλείου. Οι βάσεις κρατήθηκαν από τους Βρετανούς μετά από την ανεξαρτησία και την μετάβαση της Κύπρου από Αποικία του Στέμματος σε ανεξάρτητο κυρίαρχο κράτος. Το Ηνωμένο Βασίλειο απαίτησε και πέτυχε την κατοχή ενός τμήματος της Κύπρου υπό μορφή στρατιωτικών βάσεων, λόγω της στρατηγικής θέσης της Κύπρου στη Μεσόγειο Θάλασσα, προς όφελος των Βρετανικών συμφερόντων.[2]

Περιοχές Κυρίαρχων Βάσεων
Ακρωτηρίου και Δεκέλειας
The Sovereign Base Areas
of Akrotiri and Dhekelia

Σημαία
Εθνόσημο
Εθνικός ύμνος: God Save the King
(Ο Θεός σώζει το Βασιλέα)
Τοποθεσία της χώρας στον κόσμο
Τοποθεσία Ακρωτηρίου (αριστερά) και Δεκέλειας (δεξιά) σε ροζ χρώμα στην Κύπρο (ροζ, γκρι και μπεζ)
Φρουρά Επισκοπής
Μεγαλύτερη πόλη
Επισκοπή
Αγγλικά, Ελληνικά
Χώρα
Ηνωμένο Βασίλειο (κυρίαρχο κράτος)
Βασιλευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία (de facto)
Κάρολος Γ'
Πήτερ Σκούαρς
Βρετανικά Υπερπόντια Εδάφη
(Συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου)
16 Αυγούστου 1960
 • Σύνολο
 • Σύνορα
Ακτογραμμή
254 km2
150,4 km
83,8 km
Πληθυσμός
 • Απογραφή 2020 
18.195[1] (χωρίς κατάταξη)  
ΝόμισμαΕυρώ (€) (EUR)
 • Θερινή ώραUTC+02:00 EET (UTC +03:00)
(UTC +03:00 EEST)
Οδηγούν στααριστερά
Κωδικός κλήσης+357
Η τελευταία σημαία της Κύπρου υπό Βρετανική αποικιακή κατοχή

Οι ΠΚΒ στην Κύπρο είναι μέρος ενός δικτύου στρατιωτικών εγκαταστάσεων του Ηνωμένου Βασιλείου σε μικρά ή απομακρυσμένα νησιά στη Μεσόγειο, στον Ατλαντικό και τον Ινδικό Ωκεανό, καθώς και σε ξένες χώρες με γεωγραφική θέση στρατηγικής σημασίας. Άλλες τέτοιες βάσεις βρίσκονται για παράδειγμα στο Γιβραλτάρ και στα νησιά Φώκλαντ.[3]

Οι βάσεις χωρίζονται σε δύο τμήματα, στη Δυτική Περιοχή Κυρίαρχων Βάσεων (Western Sovereign Base Area ή WSBA) στη χερσόνησο Ακρωτήρι, η οποία περιλαμβάνει τη Φρουρά Επισκοπής, και στην Ανατολική Περιοχή Κυρίαρχων Βάσεων (Eastern Sovereign Base Area ή ESBA) στη Δεκέλεια, η οποία περιλαμβάνει τον Σταθμό Αγίου Νικολάου.

Ιστορία

Επεξεργασία

Πριν την εισβολή

Επεξεργασία

Οι Περιοχές Κυρίαρχων Βάσεων δημιουργήθηκαν το 1960 από τις Συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου, με τις οποίες η Κύπρος ανεξαρτητοποιήθηκε από την Βρετανική Αυτοκρατορία. Από το 1954, το Ηνωμένο Βασίλειο επιθυμούσε να διατηρήσει κυριαρχία πάνω σε αυτές τις περιοχές, καθώς αυτό θα εγγυόταν τη λειτουργία στρατιωτικών βάσεων στη Κύπρο,[2][4] συμπεριλαμβανομένης της Βασιλικής Πολεμικής Αεροπορίας Ακρωτηρίου (RAF Akrotiri), και μιας φρουράς του Βρετανικού Στρατού. Η σημασία των βάσεων για τους Βρετανούς βασιζόταν πρώτα στη στρατηγική θέση της Κύπρου, στο Ανατολικό άκρο της Μεσογείου, κοντά στη Διώρυγα του Σουέζ και τη Μέση Ανατολή, δεύτερον στη δυνατότητα χρήσης της βάσης της RAF ως σταθμού για στρατιωτικές αεροπορικές επιχειρήσεις, και τρίτον γενικά για σκοπούς στρατιωτικής εκπαίδευσης.

 
Το ραντάρ της RAF στο Τρόοδος

Από τις συμφωνίες προβλέπονται, επιπλέον των δύο στρατιωτικών βάσεων, και άλλες «διευκολύνσεις» στο υπόλοιπο έδαφος της Δημοκρατίας. Αυτές αφορούν σε χρήση του οδικού δικτύου για μετακινήσεις στρατιωτικών οχημάτων, προσωπικού και εξοπλισμού μεταξύ των δύο βάσεων, σε χώρους στους οποίους μπορούν να διεξάγονται στρατιωτικές ασκήσεις, αλλά και σε εγκατάσταση εξοπλισμού εκτός των βάσεων, όπως είναι για παράδειγμα το ραντάρ της RAF στην κορυφή του Τροόδους.

Η νομιμότητα των βάσεων στην Κύπρο έχει αμφισβητηθεί νομικά, ως προσβολή του jus cogens δικαιώματος της Κυπριακής Δημοκρατίας για αυτοδιάθεση και ακεραιότητα των εδαφών της.[5]

Για τα πρώτα τέσσερα χρόνια μετά την ανεξαρτησία της Κύπρου, η Βρετανική κυβέρνηση υποστήριζε οικονομικά τη Δημοκρατία της Κύπρου, όπως αυτό προνοούνταν από τις Συμφωνίες, αλλά μετά τις Διακοινοτικές ταραχές 1963-64 η Βρετανία διέκοψε την υποστήριξη, ισχυριζόμενη ότι δεν υπάρχουν εγγυήσεις ότι οι δύο κοινότητες θα επωφελούνται εξίσου. Η Κυπριακή κυβέρνηση μέχρι σήμερα αξιώνει την καταβολή της στήριξης από το 1964 μέχρι σήμερα, παρότι μέχρι στιγμής δεν έχει ληφθεί διεθνής δικαστική κίνηση για αυτές τις αξιώσεις.[6] Οι εκτιμήσεις του ύψους αυτού του χρέους εκτείνονται από μερικές εκατοντάδες χιλιάδες έως και ένα δισεκατομμύριο ευρώ.

Μετά την εισβολή

Επεξεργασία

Η Τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974 δεν επηρέασε την κατάσταση των βάσεων, και οι Βρετανοί, παρότι ήταν μια από τις Εγγυητικές Δυνάμεις για την Δημοκρατία της Κύπρου, δεν αναμίχθηκαν στον σύντομο πόλεμο μετά την εισβολή, αθετώντας από τότε και μέχρι σήμερα τους όρους της Συνθήκης. Στους Ελληνοκύπριους που διέφευγαν από τα σημερινά κατεχόμενα εδάφη επιτράπηκε η είσοδος στη βάση της Δεκέλειας, όπου και τους παρασχέθηκε ανθρωπιστική βοήθεια. Η Τουρκική επέλαση σταμάτησε στα όρια των περιοχών των βάσεων, ώστε να αποφευχθεί η στρατιωτική διένεξη με το Ηνωμένο Βασίλειο.

Τον Ιούλιο του 2001, τα σχέδια των Βρετανών για εγκατάσταση κεραιών στις βάσεις, ως μέρος της αναβάθμισης των Βρετανικών στρατιωτικών επικοινωνιακών κόμβων διεθνώς, προκάλεσαν βίαιες αντιδράσεις από τους Κύπριους, οι οποίοι ισχυρίστηκαν ότι οι κεραίες θα έθεταν σε κίνδυνο τις ζωές των κατοίκων και θα είχαν αρνητικό αντίκτυπο στους βιότοπους των περιοχών. Η Βρετανική κυβέρνηση αρνήθηκε και τις δύο αυτές επιπτώσεις.[7]

Τον επόμενο χρόνο, στις 24 Σεπτεμβρίου, η Κοινή Επιτροπή Πληροφοριών της Βρετανίας συμπεριέλαβε την Κύπρο στους ενδεχόμενους στόχους που μπορούσαν να πληγούν από τα όπλα μαζικής καταστροφής του Ιράκ, χρησιμοποιώντας την ως αφορμή για την εμπλοκή της χώρας στον πόλεμο του Ιράκ, παρότι η κυβέρνηση Μπλερ δεν ειδοποίησε για αυτό ούτε την Κυπριακή κυβέρνηση, ούτε και τους Βρετανούς που ζούσαν στο νησί.[4]

Από την 1η Μαΐου του 2004 που η Κύπρος εντάχθηκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, έγινε η δεύτερη χώρα της Ευρώπης της οποίας ένα μέρος ελέγχεται από άλλο μέλος της Ένωσης (μαζί με την Ισπανία, της οποίας το Γιβραλτάρ επίσης ελέγχεται από τη Βρετανία).[4] Αργότερα τον ίδιο χρόνο, ως μέρος του σχεδίου Ανάν για τη λύση του Κυπριακού προβλήματος, το Ηνωμένο Βασίλειο πρόσφερε την επιστροφή στη Δημοκρατία 117 τετραγωνικών χιλιομέτρων αγροτικής γης (περίπου τη μισή έκταση των βάσεων). Το Βρετανικό Υπουργείο Εξωτερικών ανακοίνωσε ότι η παραχώρηση αυτής της έκτασης δεν μειώνει τη αποτελεσματικότητα των στρατιωτικών δυνάμεων στην Κύπρο.[8] Μετά το διπλό δημοψήφισμα από τις δύο κοινότητες, το σχέδιο απορρίφθηκε από τους Ελληνοκύπριους.

Τον Φεβρουάριο του 2008, η εκλογή του Δημήτρη Χριστόφια ως προέδρου της Δημοκρατίας, προκάλεσε κάποιες ανησυχίες στο Ηνωμένο Βασίλειο, γιατί σε προηγούμενες δηλώσεις του ο Χριστόφιας στήριξε την κατάργηση όλων των ξένων στρατιωτικών δυνάμεων στην Κύπρο ως μέρος της πρότασής του για την επίλυση του Κυπριακού, αποκαλώντας τη Βρετανική παρουσία στο νησί «μια αποικιοκρατική κηλίδα αίματος».[4][9]

Τον Ιανουάριο του 2010, ένα άρθρο στην Βρετανική εφημερίδα Times ισχυριζόταν ότι λόγω της οικονομικής κρίσης, η Βρετανική κυβέρνηση θα αναγκαζόνταν να κάνει οικονομικές περικοπές στη στρατιωτική χρηματοδότηση, μέρος των οποίων θα ήταν η απόσυρση των τριών χιλιάδων στρατευμάτων από την Κύπρο.[10]. Μετά από εκείνο το άρθρο, η κυβέρνηση των Εργατικών αντικαταστάθηκε στις εκλογές από αυτήν των Συντηρητικών, και το θέμα αυτό δεν αναφέρθηκε ξανά, μέχρι τα μέσα του 2011 όταν οι ταραχές στη Μέση Ανατολή υπενθύμισαν τη στρατηγική θέση των βάσεων.[11]

Σήμερα, στο Ακρωτήρι και τη Δεκέλεια βασίζονται περίπου 3.000 Βρετανοί στρατιώτες. Στην Ανατολική βάση, στον Σταθμό Αγίου Νικολάου, λειτουργεί ένα από τα «σημεία ακρόασης» του δικτύου πληροφοριών του Συμφώνου UKUSA,[12] γνωστού και ως Echelon, το οποίο έχει χαρακτηριστεί ως «Σταθμός Υποκλοπής» με βεληνεκές σε ολόκληρο τον κόσμο.[4]

Καθεστώς

Επεξεργασία

Οι Βάσεις απολαμβάνουν ένα καθεστώς sui generis. Με το Άρθρο 1 της Συνθήκης Εγγυήσεων του 1960, η περιοχή αναγνωρίζεται από την Κυπριακή Δημοκρατία ως κυρίαρχη Βρετανική περιοχή. Οι Βρετανικές βάσεις έχουν προνόμοια όπως να χρησιμοποιούν τα λιμάνια και τους αεροδιαδρόμους της Κυπριακής Δημοκρατίας οπως θέλουν. Τα προνόμοια που απολαμβάνουν συγκρίνονται μόνο με τις βάσεις των ΗΠΑ στο Γκουαντάναμο της Κούβας και στον Παναμά.[13]

Κατά τις διαπραγματεύσεις της Ζυρίχης-Λονδινου, συμφωνήθηκε το ΗΒ να καταβάλλει οικονομική βοήθεια ανα πενταετία στην Κυπριακή Δημοκρατία, για την χρήση εγκαταστάσεων που σχετίζονται με την λειτουργία των Βάσεων, όπως λιμάνια, δρόμοι, αεροδρόμια. Η Βρετανία κατάλαβε την πρώτη πενταετία το ποσό, όμως μετά τις διακοινοτικές ταραχές του 1963 αρνήθηκε να καταβάλει το ποσό ισχυριζόμενη πως το χρηματικό ποσό πρέπει να διανέμεται δίκαια στις δυο κοινότητηες. [14]

Σύνταγμα και διακυβέρνηση

Επεξεργασία

Οι ΠΚΒ όπως ορίστηκαν το 1960, είναι στρατιωτικές βάσεις υπό Βρετανική κυριαρχία,[15][16] και όχι αποικίες. Αυτή η είναι η βασική αρχή της διαχείρισης των βάσεων, όπως υπογράφτηκε από την Κυβέρνηση της Αυτής Μεγαλειότητος, στο «Παράρτημα Ο» της συμφωνίας του 1960 με την Κύπρο, η οποίο προνοούσε ότι η Βρετανική κυβέρνηση:

  • Θα χρησιμοποιούσε τις ΠΚΒ μόνο για στρατιωτικούς σκοπούς.
  • Δεν θα εγκαθιστούσε ούτε θα λειτουργούσε «αποικίες».
  • Δεν θα δημιουργούσε σημεία τελωνιακού ελέγχου μεταξύ των ΠΚΒ και της Δημοκρατίας.
  • Δεν θα δημιουργούσε και δεν θα επέτρεπε τη δημιουργία πολιτικών εμπορικών ή βιομηχανικών επιχειρήσεων, εκτός και αν αυτές συνδέονταν με τις απαιτήσεις του στρατού, και δεν θα υπέσκαπτε με οποιονδήποτε άλλο τρόπο την οικονομική εμπορική ή βιομηχανική ζωή του νησιού.
  • Δεν θα δημιουργούσε εμπορικά ή πολιτικά λιμάνια ή αεροδρόμια.
  • Δεν θα επέτρεπε την εγκατάσταση ανθρώπων στις ΠΚΒ εκτός για προσωρινούς σκοπούς.
  • Δεν θα απαλλοτρίωνε ιδιωτική ιδιοκτησία μέσα στις ΠΚΒ, εκτός για στρατιωτικούς σκοπούς, και με πληρωμή δίκαιης αποζημίωσης.[17]

Οι ΠΚΒ έχουν δικό τους νομικό σύστημα, ξεχωριστό από εκείνο του Ηνωμένου Βασιλείου και της Κύπρου, το οποίο αποτελείται από τους νόμους της Αποικίας της Κύπρου μέχρι τον Αύγουστο του 1960, όπως αυτοί τροποποιήθηκαν. Οι νόμοι διατηρούνται όσο είναι δυνατό ίδιοι με τους νόμους της Κύπρου. Το Δικαστήριο των Περιοχών Κυριάρχων Βάσεων ασχολείται με τα μη στρατιωτικά παραπτώματα οποιοδήποτε ατόμου μέσα στις ΠΚΒ. Ο νόμος και η τάξη τηρούνται από την Αστυνομία των ΠΚΒ, ενώ ο στρατιωτικός νόμος από την Ενωμένη Αστυνομική Μονάδα Κύπρου (αγγλ: Cyprus Joint Police Unit).

Σύμφωνα με το Βρετανικό Υπουργείο Άμυνας, «Επειδή οι ΠΚΒ είναι πρωτίστως στρατιωτικές βάσεις και ότι εξαρτώμενα εδάφη, η Διοίκηση αναφέρει στο Υπουργείου Άμυνας στο Λονδίνο. Δεν έχει επίσημους δεσμούς με το Γραφείο Εξωτερικών και Κοινοπολιτείας ή με τη Βρετανική Υψηλή Διοίκηση στη Λευκωσία, παρότι υπάρχουν στενές ανεπίσημες σχέσεις και με τα δύο γραφεία, πάνω σε θέματα πολιτικής».[18]

Επικεφαλής των βάσεων είναι ο Διοικητής των ΠΚΒ, ο οποίος είναι και Διοικητής των Βρετανικών Δυνάμεων Κύπρου. Διορίζεται από τον εκάστοτε Βρετανό μονάρχη, με εισήγηση του Υπουργείου Άμυνης του Ηνωμένου Βασιλείου και έχει όλες τις εκτελεστικές και νομικές δικαιοδοσίες ενός Διοικητή ενός Βρετανικού Υπερπόντιου Εδάφους. Για το υποσύνολο της πολιτικής κυβέρνησης διορίζεται ένας Ανώτατος Αξιωματούχος, ο οποίος αναφέρει στον Διοικητή. Στις Βάσεις δεν γίνονται εκλογές, αν και οι Βρετανοί πολίτες μπορούν να ψηφίζουν στις εκλογές του Ηνωμένου Βασιλείου, υπό ειδικό καθεστώς που ισχύει για τις Βρετανικές Δυνάμεις που βρίσκονται εκτός χώρας.

Γεωγραφία

Επεξεργασία
 
Ο κόλπος Επισκοπής στη δυτική ακτή του Ακρωτηρίου
 
Χάρτης της Δυτικής ΠΚΒ (Ακρωτήρι)
 
Χάρτης της Ανατολικής ΠΚΒ (Δεκέλεια)

Οι ΠΚΒ Ακρωτηρίου και Δεκέλειας καλύπτουν περίπου το 3% της έκτασης της Κύπρου, συνολικά 254 τ.χλμ. από τα οποία τα 123 τ.χλμ. είναι στη Δυτική Περιοχή Κυρίαρχων Βάσεων (βάση Ακρωτηρίου), και τα 131 τ.χλμ. στην Ανατολική Περιοχή Κυρίαρχων Βάσεων (βάση Δεκέλειας). Τα 60% εκείνης της γης αποτελεί ιδιωτική ιδιοκτησία, είτε από Βρετανούς είτε από Κύπριους πολίτες. Το υπόλοιπο 40% ανήκει στο Βρετανικό Υπουργείο Άμυνας, και θεωρείται γη του Βρετανικού Στέμματος. Επιπλέον από τις δύο περιοχές, βάσει των Συμφωνιών, η Βρετανική Κυβέρνηση μπορεί να χρησιμοποιεί μερικές υποδομές της Κύπρου.

Η Δυτική Περιοχή Κυρίαρχων Βάσεων (Ακρωτήρι) βρίσκεται στα νότια του νησιού, κοντά στην πόλη της Λεμεσού, και η Ανατολική Περιοχή Κυρίαρχων Βάσεων (Δεκέλεια) στα νοτιοανατολικά, κοντά στη Λάρνακα. Και οι δύο περιοχές συμπεριλαμβάνουν στρατιωτικές βάσεις, καθώς και αγροτική και οικιστική γη. Η βάση Ακρωτηρίου συνορεύει με εδάφη που ελέγχονται από τη Δημοκρατία, έχοντας 47,4 χλμ. χερσαίων ορίων και 56,3 χλμ. ακτογραμμής. Η βάση Δεκέλειας, εκτός από τη Δημοκρατία, συνορεύει επίσης με τη ζώνη κατάπαυσης του πυρός που ελέγχεται από τα Ηνωμένα Έθνη, καθώς και με περιοχές υπό Τουρκική κατοχή. Συνολικά, έχει 103 χλμ. χερσαίων ορίων, και 27,5 χλμ. ακτογραμμής.

Η γεωγραφική θέση της βάσης της Δεκέλειας και η γραμμή κατάπαυσης του πυρός δημιουργούν έναν θύλακα στα νοτιοανατολικά του νησιού. Ο θύλακας περιλαμβάνει την Αγία Νάπα, και τα χωριά Ξυλοτύμπου και Ορμήδεια. Ο Ηλεκτροπαραγωγός Σταθμός Δεκέλειας βρίσκεται εν μέρει σε έδαφος των ΠΚΒ, και χωρίζεται από τις βάσεις με έναν δρόμο ο οποίος μοιράζει τον σταθμό. Ο σταθμός ανήκει στη Δημοκρατία, το βόρειο τμήμα του θεωρείται και αυτό θύλακας, ενώ το νότιο βρίσκεται πάνω στην θάλασσα, άρα τυπικά δεν θεωρείται θύλακας, παρότι δεν έχει δικά του χωρικά ύδατα.

Δημογραφία

Επεξεργασία

Όταν δημιουργήθηκαν οι βάσεις, τα όριά τους σχεδιάστηκαν έτσι ώστε να μην διαπερνούν κέντρα πληθυσμού. Ωστόσο, περίπου 14.000 άνθρωποι ζουν μέσα στις βάσεις. Περίπου 7.000 από αυτούς είναι Κύπριοι, οι οποίοι είτε εργάζονται στις βάσεις, είτε σε αγροτική γη μέσα στα όρια των βάσεων. Ο υπόλοιπος πληθυσμός αποτελείται από τη Βρετανική στρατιωτική δύναμη και τις οικογένειές τους.

Δεν υπάρχει ειδική υπηκοότητα για τις βάσεις, παρότι μερικοί μη Βρετανοί υπήκοοι μπορούν να διεκδικήσουν υπηκοότητα των Βρετανικών Υπερπόντιων Εδαφών, η οποία όμως δεν αποτελεί πλήρη Βρετανική υπηκοότητα. Υπό τους όρους των Συμφωνιών του 1960 για τις ΠΚΒ, το Ηνωμένο Βασίλειο δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει τις περιοχές εκείνες για πολιτικούς σκοπούς, και αυτός ήταν ο κύριος λόγος που το 2002 οι ΠΚΒ εξαιρέθηκαν από την Συμφωνία του 2002 για τα Βρετανικά Υπερπόντια Εδάφη.

Οικονομία

Επεξεργασία

Δεν υπάρχουν οικονομικά στατιστικά στοιχεία για τις βάσεις Ακρωτηρίου και Δεκέλειας. Η βασική οικονομική δραστηριότητα είναι η παροχή υπηρεσιών στον στρατό, και σε περιορισμένο βαθμό η γεωργία. Οι δύο περιοχές υιοθέτησαν το ευρώ στις 1 Ιανουαρίου 2008 μαζί με την υπόλοιπη Κύπρο, παρότι δεν είναι μέρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι ΠΚΒ είναι οι μοναδικές περιοχές υπό Βρετανική κυριαρχία οι οποίες χρησιμοποιούν το ευρώ.[19]

Μέσα μαζικής ενημέρωσης

Επεξεργασία

Στις ΠΚΒ κυκλοφορεί το μηνιαίο περιοδικό «Forces Life», το οποίο πωλείται και εκτός των βάσεων. Λειτουργούν επίσης στα FM δύο ραδιοσταθμοί, οι BFBS 1 και BFBS 2, οι οποίοι εκπέμπουν παγκύπρια. Ακόμα, λειτουργεί ο τηλεοπτικός σταθμός BFBS Television, το σήμα του οποίου είναι επίτηδες όσο δυνατό χρειάζεται ώστε να καλύπτει γεωγραφικά μόνο τις βάσεις, και ταυτόχρονα κρυπτογραφημένο, για λόγους πνευματικών δικαιωμάτων.

Στη βάση Ακρωτηρίου βρίσκεται και ένας σταθμός αναμετάδοσης του σήματος του BBC προς τη Μέση Ανατολή.

Στις βάσεις παραχωρείται από τη Δημοκρατία ξεχωριστός κωδικός για ερασιτεχνική ραδιοφωνία, με το πρόθεμα ITU ZC4, το οποίο ανήκει κανονικά στην Μεγάλη Βρετανία. Το πρόθεμα ITU για την υπόλοιπη Κύπρο είναι το 5B, ενώ στα κατεχόμενα εδάφη χρησιμοποιείται το πρόθεμα 1B, το οποίο δεν έχει ανατεθεί σε κανέναν από το ITU, αναγνωρίζεται μόνο από την Τουρκία, και υπό τους κανόνες του ITU, του οργανισμού που ρυθμίζει τις εκπομπές ερασιτεχνικού ραδιοφώνου, θα πρέπει να χρησιμοποιείται μόνο σε επείγουσες περιπτώσεις.

Διοικητής από το 2022 είναι ο Πίτερ Σκουάιρ.

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. ↑ «Akrotiri». The World Factbook. Central Intelligence Agency. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Ιουνίου 2022. Ανακτήθηκε στις 5 Ιανουαρίου 2021. 
  2. ↑ 2,0 2,1 «Η βρετανική πολιτική στην Κύπρο μέσα από έγγραφα του Foreign Office». Περιοδικό Σύγχρονη Άποψη. Ιούνιος 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 2011. 
  3. ↑ Rogers, James; Simón, Luis (Φεβρουάριος 2009), The Status and Location of the Military Installations of the Member States of the European Union and Their Potential Role for the European Security and Defence Policy (ESDP), Βρυξέλλες: Υποεπιτροπή Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για θέματα Ασφάλειας και Άμυνας, σελ. 14, http://www.europarl.europa.eu/meetdocs/2004_2009/documents/dv/sede300309studype407004_/SEDE300309StudyPE407004_en.pdf, ανακτήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 2011  (pdf)
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 Clogg, Richard (14 Αυγούστου 2010). «Οι βρετανικές βάσεις στην Κύπρο». Εφημερίδα Καθημερινή. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Ιανουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 2011. 
  5. ↑ «Από νομική άποψη, παραμένει "ανοιχτό" το θέμα, των στρατιωτικών βρετανικών βάσεων στο νησί, σύμφωνα με τον καθηγητή του Διεθνούς Δικαίου, Α. Μπρεδήμα». Εφημερίδα Ελεύθερος Τύπος. 29 Ιανουαρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 2011. [νεκρός σύνδεσμος]
  6. ↑ Η Κύπρος Σήμερα. Γραφείο Τύπου και Πληροφοριών, Υπουργείο Εσωτερικών Κύπρου. 12 Απριλίου 2007, σελ. 2. ISSN 1450-3166. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2013-08-01. https://web.archive.org/web/20130801020318/http://www.moi.gov.cy/moi/pio/pio.nsf/All/A9ED402F9F42ED68C22574DA003A1173/$file/%CE%97%20%CE%9A%CF%8D%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CE%A3%CE%AE%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B1,%2012-25%20%CE%91%CF%80%CF%81%CE%B9%CE%BB%CE%AF%CE%BF%CF%85%202007,%20%CE%91%CF%81.%20612%20(%CE%9C%CE%AD%CE%B3%CE%B5%CE%B8%CE%BF%CF%82%20%CE%91%CF%81%CF%87%CE%B5%CE%AF%CE%BF%CF%85%20724%20KB).pdf. Ανακτήθηκε στις 12 Σεπτεμβρίου 2011.  (pdf)
  7. ↑ «Cyprus protesters clash at UK base». BBC NEWS. 4 Ιουλίου 2001. http://news.bbc.co.uk/2/hi/europe/1421365.stm. Ανακτήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 2011. 
  8. ↑ «UK offers to cede Cyprus land». BBC News. 24 Φεβρουαρίου 2003. 
  9. ↑ «Cyprus elects its first communist president». The Guardian. 25 Φεβρουαρίου 2008. http://www.guardian.co.uk/world/2008/feb/25/cyprus.greece. Ανακτήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 2011. 
  10. ↑ Oliver, Jonathan; Smith, Michael (24 Ιανουαρίου 2010). «Officer Training Corps faces the axe». London: The Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2011-06-28. https://web.archive.org/web/20110628103702/http://www.timesonline.co.uk/tol/news/politics/article6999920.ece. Ανακτήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 2011. 
  11. ↑ «Δεν εγκαταλείπουν οι Βρετανοί τις βάσεις τους στην Κύπρο». Εφημερίδα Το Βήμα. http://www.tovima.gr/world/article/?aid=402954. Ανακτήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 2011. 
  12. ↑ Richelson, Jeffrey· Ball, Desmond (1990). The Ties the Bind: Intelligence Cooperation between the UKUSA Countries. Boston/London: Unwin Hyman. σελ. 194. The UKUSA signals intelligence system is sometimes known as 'ECHELON,' which is a codeword used by the system whose exact status is not clear. 
  13. ↑ Stergiou 2014:The arduous process of the decolonization of Cyprus formally came to an end in 1960, when the Treaty of Establishment created the Republic of Cyprus. The treaty provided for the specific status of the Sovereign Base Areas (SBAs), which remained under British control, recognized by the Cypriots as sovereign British territory. The Annexes to the Establishment Treaty grant the UK a variety of rights and facilities regarding, for example, the use of Cyprus roads or ports or overflight in Cyprus airspace or the installation of lights and aids to navigation on the territory of Cyprus. These are the rights resulting from Annex A to the Treaty of Establishment of the Republic of Cyprus. Under Article 1 of the treaty, SBAs enjoy a privileged, sui generis status, only comparable to the United States’ rights in the Panama Canal and the Guant�anamo base in Cuba.2 The British have undertaken a series of obligations by way of self-commitment. These aimed to delimit British sovereignty areas, within a strictly military framework which could be termed as sui generis. Therefore, the SBAs do not file reports to the United Nations Organization; they are a special kind of military bases, subordinated to the UK Ministry of Defence
  14. ↑ Stergiou 2014, σελ. 291:During the 1960 negotiations, it was arranged that the United Kingdom would pay at five-year intervals an amount of financial aid to Cyprus for the use of the facilities, sites and installations associated with the operation of the bases (but not for the bases themselves). Indeed, until 1965 Britain paid £12 million. In 1965, after the bicommunal riots, London informed Nicosia that further payment was to be suspended unless equal distribution among the two communities could be guaranteed.32 In the following years, the United Kingdom repeatedly refused to reassume the payment of that aid. of that aid.
  15. ↑ «CIA World Factbook: Akrotiri». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Σεπτεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 2011. 
  16. ↑ «CIA World Factbook: Dhekelia». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Φεβρουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 2011. 
  17. ↑ «Appendix Ο to the Treaty of Establishment». Ανακτήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 2011. 
  18. ↑ «SBA Administration». Ανακτήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 2011. 
  19. ↑ Theodoulou, Michael (27 Δεκεμβρίου 2007). «Euro reaches field that is for ever England». Times Online. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2011-08-14. https://web.archive.org/web/20110814104634/http://www.timesonline.co.uk/tol/news/world/europe/article3097521.ece. Ανακτήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 2011. 

Βιβλιογραφία

Επεξεργασία

Andreas Stergiou (2015) The Exceptional Case of the British Military Bases on Cyprus, Middle Eastern Studies, 51:2, 285-300, DOI: 10.1080/00263206.2014.947283

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Περιοχές_Κυρίαρχων_Βάσεων_Ακρωτηρίου_και_Δεκέλειας&oldid=10778234"