Ανοναί

Το Ανοναί (γαλλικά: Annonay‎‎, προφορά: [anɔnɛ], οξιτανικά: Anonai) είναι Γαλλική κοινότητα στα βόρεια του νομού Αρντές στην περιοχή Ωβέρνη-Ρον-Αλπ της νότιας Γαλλίας. Αποτελεί την πιο πυκνοκατοικημένη κοινότητα στο διαμέρισμα Αρντές αν και δεν είναι πρωτεύουσα του, η οποία είναι η μικρότερη πόλη Πριβά.

Ανοναί
Σφραγίδα Έμβλημα
Ανοναί 45°14′24″N 4°40′15″E
Χώρα	Γαλλία
Διοικητική υπαγωγή	καντόνιο του Ανοναί-Νορ
Διοίκηση
• Mayor of Annonay	Olivier Dussopt
Έκταση	21,2 km²
Υψόμετρο	358 μέτρα
Πληθυσμός	16.873 (1  Ιανουαρίου 2021)
Ταχ. κωδ.	07100
Ζώνη ώρας	UTC+01:00 (επίσημη ώρα) UTC+02:00 (θερινή ώρα)
Ιστότοπος	Επίσημος ιστότοπος
Σχετικά πολυμέσα

Γεωγραφία

Η κοινότητα αποτελείται από την πόλη του Ανοναί και τους οικισμούς Βισεντύ (Vissenty), Σατιναί (Chatinais), και Μπουσιέ (Boucieu). Λόγω της οικιστικής ανάπτυξης, οι τέσσερις αυτές οντότητες συγχωνεύθηκαν σε μία. Λίγο πιο μακριά βρίσκεται ο οικισμός του Τουασιέ (Toissieu).

Το Ανοναί κτίστηκε σε αρκετούς μικρούς λόφους στη συμβολή των ποταμών Κανς (Canse) και Ντεόμ (Deôme). Το Ανοναί βρίσκεται στο σταυροδρόμι των εμπορικών διαδρομών: από την Κοιλάδα του Ροδανού στην επαρχία του Σαιντ-Ετιέν (ανατολικά-δυτικά) και από τη Λυών νότια προς το Μασίφ Σαντράλ (βόρεια-νότια). Βρίσκεται 75 χιλιόμετρα (47 μίλια) νότια της Λυών, 13 χιλιόμετρα (8 μίλια) νοτιοδυτικά του Σαιντ-Ραμπέρ-ντ'Αλμπόν και 13 χιλιόμετρα (8 μίλια) βορειοδυτικά του Σεντ Βαλλιέ στους πρόποδες του όρους Βιβαραί μόλις 6 χιλιόμετρα (4 μίλια) δυτικά του ποταμού Ροδανού. Η πρόσβαση στην κοινότητα γίνεται μέσω της οδού D121 από το Νταβεζιέ στα βορειοανατολικά περνώντας μέσα από την κοινότητα και συνεχίζοντας προς το Βιλβοκάνς νοτιοδυτικά. Υπάρχει επίσης η οδός D578 από την πόλη Κιντενά στα νότια και η οδός D206 προς το Σαιντ-Μαρσέλ-λε-Ανοναί στα βόρεια. Ακόμη, ανατολικά της κοινότητας περνούν οι οδοί D371 και D370.

Γεωλογικά ο τόπος αποτελείται κυρίως από γκρί ή ανοιχτό πορτοκαλί λευκογρανίτη και γνεύσιο πλούσιο σε βιοτίτη, σιλιμανίτη και κορδιερίτη με εναλλασσόμενες ζώνες φελσικών και φεμικών υλικών. Οι γκρεμοί του Ανοναί είναι περικυκλωμένοι από οροπέδια και ομαλούς λόφους που χρησιμοποιούνται για την καλλιέργεια κερασιών, ροδακίνων, μήλων, αχλαδιών και άλλων καρπών. Μια δεξαμενή που δημιουργήθηκε μέσω φράγματος στον Ποταμό Τερναί βορειοδυτικά της πόλης παρέχει νερό για βιομηχανική και οικιακή χρήση. Το υψηλότερο σημείο της πόλης είναι 746 μέτρα (2.448 πόδια) και βρίσκεται στην τοποθεσία που ονομάζεται « Sagne Ronde », ενώ το χαμηλότερο σημείο της πόλης βρίσκεται στα 270 μέτρα (890 πόδια) και είναι η όχθη του ποταμού Κανς κοντά στα ερείπια του « Mill Baru ». Το Μοντμιαντόν με θέα στην πόλη, βρίσκεται στα 679 μέτρα (2.228 πόδια) πάνω από το επίπεδο της θάλασσας.

Ονομασία

Η προέλευση του ονόματος της πόλης έχει πολυάριθμες υποθέσεις. Μια από αυτές αναφέρει πως η λέξη Annonay προέρχεται από το Annoniacum το οποίο σημαίνει κτήση κάποιου "Annonius", ενός πλούσιου Ρωμαίου που έζησε στην περιοχή. Μια άλλη εξήγηση είναι πως η λέξη Annonay προήλθε από την παρουσία καταστήματος τροφίμων του praefectus annonae. Σε κάθε περίπτωση, η τοποθεσία της πόλης κατοικείται από την αρχαιότητα. Το 1851 κατά τις ανασκαφές της Rue Malleval βρέθηκαν ρωμαϊκά νομίσματα και μετάλλια.

Ιστορία

Μεσαίωνας

Το καμπαναριό του Παρεκκλησίου Τρασίν.

Η πρώτη γραπτή αναφορά για το Ανοναί χρονολογείται το 403. Ένα χρονικό αρχείων της Βιέν χαρακτήρισε την πόλη, ως μικρή κωμόπολη «χτισμένη από γυμνούς εργάτες που χάθηκαν στα βουνά του Χοτ-Βιβαραί».

Ένα χειρόγραφο το οποίο τώρα έχει εξαφανιστεί, το History of Annonay (Ιστορία του Ανοναί) του Π. Μπαρτολόμιου Πόπον ανέφερε πως ο Εβάνς, Επίσκοπος της Βιέν, έχτισε στην τοποθεσία της Πλατείας Ελευθερίας ναό αφιερωμένο στην Παναγία το 584.

Ένας καταστατικός χάρτης του 790 («Οι νόμοι της Εκκλησίας της Βιέν») που επικυρώθηκε το 805, αναφέρει πως αποσπάστηκε από την κυριαρχία της Εκκλησίας της Βιέν και ακόμη πως το Ανοναί έγινε έδρα αγροτικού αρχιερέα.

Τον 13ο αιώνα και στις αρχές του 14ου η μικρή πόλη του Ανοναί ήταν σημαντικό σημείο στο προσκυνηματικό δρόμο της Παρθένου του Πουί-αν-Βελαί. Ως μαρτυρία αυτού είναι οι ξενώνες των προσκυνητών, πέντε μοναστήρια συμπεριλαμβανομένηε της Μονής Σαιντ-Κλαιρ, ένα Κορντελιέ, και δύο κοινόβια εκ των οποίων το ένα ήταν το παρεκκλήσι του Τρασίν.

Η οικογένεια de Roussillon κατείχε την περιοχή. Ένα από τα μέλη της, ο Γουλιέλμος ντε Ρουσιγιόν (Guillaume de Roussillon), συμμετείχε στις Σταυροφορίες. Το 1288 υπεγράφη καταστατικός χάρτης μεταξύ της πόλης και του Λόρδου του Ανοναί. Μέσω αυτού πιστωνόταν κάποιου είδους αυτονομία στην πόλη: πιο συγκεκριμένα το δικαίωμα είσπραξης φόρων.

Το 1342 ή το 1347 το Ανοναί υπέφερε από τη Μαύρη πανώλη η οποία μαινόταν στην Ευρώπη. Μεγάλο μέρος του πληθυσμού αποδεκατίστηκε. Από το 1365 δύο ύπατοι ήταν υπεύθυνοι για την πόλη.

Κατά τον 15ο αιώνα, το Ανοναί επιβεβαιώθηκε ως εμπορικό σταυροδρόμι: εξάγοντας το κρασί του, διακινώντας εμπορεύματα στην κοιλάδα του Ροδανού, το Ντωφινέ και τα γύρω βουνά με μουλάρια, η βυρσοδεψεία αναπτύχθηκε με τη χρήση των υδάτων του ποταμού Ντεόμ. Η πόλη, χτισμένη σε βραχώδη προεξοχή ανάμεσα στους δύο ποταμούς, υπερασπιζόταν από το κάστρο των Ροσιγιόν στα νότια και δύο οχυρωμένες οικίες: στα βόρεια το Μαλετόν (Maleton) και στα δυτικά το Ντυ Πελού (Du Peloux). Μια γραμμή προπυργίων τα συνέδεε μεταξύ τους. Τα προάστια αναπτύχθηκαν προς το Σαμπ ντε Μαρς (Champ de Mars) κατά μήκος των οχθών του Κανς και του Ντεόμ. Η σχετική ευημερία ωστόσο προσέλκυσε κλέφτες, ληστές και μισθοφόρους. Κατά τη διάρκεια του Εκαντοετούς Πολέμου η πόλη ενίσχυσε τις οχυρώσεις της με παρατηρητήρια, όπως ο αποκαλούμενος πύργος των Μαρτύρων. Τα τείχη διαπερνώνταν από πύλες για τον έλεγχο της εισόδου και της εξόδου από την πόλη. Υπάρχουν γραπτές αναφορές για τις εισόδους του Ντεόμ, του Κανς και του Σαμπ, ως οι πιο σημαντικές.

Το 1487 η πόλη διέθετε δεκατέσσερις εκκλησίες ή παρεκκλήσια για τους περίπου διακόσιους κατοίκους της. Στο κέντρο της πόλης βρισκόταν η ενορία της Εκκλησίας της Παναγίας στην οποία βρισκόταν σώμα μοναχών του τάγματος του Αγίου Ρούφου (Saint-Ruf). Μέχρι τους Θρησκευτικούς Πολέμους οι κληρικοί αποτελούσαν τον μισό πληθυσμό της πόλης.

Σύγχρονη εποχή (16ος και 17ος αιώνας)

Place Grenette (Πλατεία Γκρενέτ)

Το 1524 το Ανοναί ανήκε στην κυριαρχία του Βασιλιά της Γαλλίας στις αρχές της επανάστασης από τον Κάρολο Γ΄ των Βουρβόνων: οι κτήσεις του, στις οποίες περιλαμβανόταν το Ανοναί, κατασχέθηκαν. Η χώρα τότε κυριεύθηκε από τους Lévis-Ventadour, Rohan-Soubises και άλλους.

Θρησκευτικοί Πόλεμοι

Κατά την περίοδο αυτή το Ανοναί είχε 3.500 κατοίκους. Οι περιοχές του Κανς και του Ντεόμ παραμελήθηκαν από τους εύπορους για χάρη των Place Vielle (Παλαιά Πλατεία - πλέον Place de la Liberté ή Πλατεία Ελευθερίας), Place Grenette, Rue des Forges (πρώην Κύρια Οδός και σήμερα Rue Franki Kramer).

Το Ανοναί υιοθέτησε τον Προτεσταντισμό πριν από τη Γενεύη. Από το 1528 ένας Φραγκισκανός μοναχός, ο Etienne Machopolis - ο οποίος είχε ακούσει τον Μαρτίνο Λούθηρο να κηρύττει στη Σαξονία, διέδωσε τις νέες ιδέες. Το 1539 δύο έμποροι από το Ανοναί κάηκαν ζωντανοί για τη διάδοση των ιδεών του Λούθηρου. Ήταν οι υπερβολές των κληρικών που ωθούσαν τους ανθρώπους στα χέρια της Μεταρρύθμισης. Επιπλέον, Προτεστάντες στην περιοχή όπως η οικογένεια Μπεναί είχαν αναπτύξει την κουλτούρα των μεταξοσκώληκων και είχαν υπό την προστασία τους Ιταλούς τεχνίτες που μετέβησαν στην περιοχή για την ανάπτυξη των μεταξουργείων.

Το Ανοναί, όταν ήταν στα χέρια των Προτεσταντών, καταλήφθηκε για πρώτη φορά το 1562 από τα Καθολικά στρατεύματα του Χριστοφόρου του Σαιντ-Σαμόν, Λόρδου του Τορένς και του Αντάνς. Η πόλη λήφθηκε και πάλι πίσω στα τέλη του 1562 από τους Προτεστάντες με την καθοδήγηση του Ζαν ντε Σαιντ-Ρομαίν. Ο Σαιντ-Ρομαίν και τα στρατεύματα του κατέστρεψαν τους τόπους λατρείας των Καθολικών στο Ανοναί εκτός από το Παρεκκλήσι Τρασίν το οποίο έγινε Προτεσταντικός ναός. Στις 10 Ιανουαρίου 1563 τρις χιλιάδες Καθολικοί υπό την καθοδήγηση του Σαιντ-Σαμόν εκτοπίστηκαν από το Ανοναί. Η πόλη λεηλατήθηκε σε πέντε μέρες. Το Έδικτο του Αμπουάζ (Μάρτιος 1563) απεκατέστησε την ειρήνη δίνοντας στους Προτεστάντες ελευθερία για τη λατρεία τους σε ορισμένες περιοχές δικαιοδοσίας όπως το Ανοναί. Σε αυτή την ατυχία προστέθηκε ακόμη μία: ξέσπασε πανούκλα το 1564.

Το 1568 οι Προτεστάντες του Σαιντ-Ρομαίν κατέλαβαν το Ανοναί και κατέσφαξαν το τάγμα μοναχών της Παναγίας. Λίγους μήνες αργότερα, τον Σεπτέμβριο, οι Καθολικοί, υπό τις οδηγίες του Σαιντ-Σαμόν, επανακατέλαβαν την πόλη. Τα στρατεύματα του Σαιντ-Ρομαίν έγιναν κύριοι του Ανοναί και πάλι στις 17 Ιουλίου 1574. Οι οικίες στις περιοχές του Κανς και του Μπουργκβίλ ισοπεδώθηκαν και τα προπύργια καταστράφηκαν, το σώμα μοναχών και πολλά παρεκκλήσια στο Ανοναί καταστράφηκαν εξ ολοκλήρου με εξαίρεση το Παρεκκλήσι Τρεσίν. Το 1574 ο Προτεστάντης Λόρδος Ζαν ντε Φέι του Βιριέ εστάλη από τον Ερρίκο Γ΄ για να διαπραγματευθεί την ειρήνη μεταξύ Καθολικών και Προτεσταντών. Ο συμβιβασμός βρέθηκε στο κάστρο Λα Κονταμίν (La Condamine): ο Προτεστάντης λόρδος ήταν υπεύθυνος για τον έλεγχο των τοποθεσιών της περιοχής που είχαν αφοπλιστεί. Το έδικτο της ειρήνευσης υπογράφηκε το 1577. Η πόλη τότε είχε μακρά περίοδο ειρήνης αλλά το εμπόριο και οι βιοτεχνίες της πόλης είχαν μακροπρόθεσμα καταστραφεί. Η πόλη, μέσα στα συντρίμια, είχε μόνο 300 σπίτια ή περίπου 1.500 κατοίκους. Τα θρησκευτικά τάγματα εκδιώχθηκαν. Το 1583, το 1584, και το 1585, οι κακές συγκομιδές προκάλεσαν πληθωρισμό, ελλείψεις τροφίμων και λιμό. Η πανούκλα έσπειρε τον όλεθρο στην περιοχή Άνω Βιβαραί.

Με την υπογραφή του Εδίκτου της Νάντης η πόλη επανέκτησε την ευημερία της. Στο τέλος του 16ου αιώνα τριάντα βυρσοδεψεία βρισκόταν στις όχθες των ποταμών Ντεόμ και Κανς, λόγω της ποιότητας των υδάτων αλλά και των ευδόκιμων γαιών στην περιοχή. Τα βυρσοδεψία αναπτύχθηκαν. Υπήρχαν 11 βυρσοδέψες και 4 μεταποιητές το 1590, και αντίστοιχα το 1704, 20 βυρσοδέψες και 37 μεταποιητές.

17ος - 18ος αιώνας

Η πρώτη πτήση του αεροστάτου Montgolfière

Ο Καθολικισμός έγινε η νέα πλειοψηφία στην πρωτεύουσα της περιοχής Άνω Βιβεραί λόγω της μεγάλης εισροής ξένου πληθυσμού. Η επανακατασκευή του Ναού της Παναγίας έγινε με περιορισμένο προϋπολογισμό. Την ίδια στιγμή, το Παρεκκλήσι Τρασίν, το μοναδικό άθικτο θρησκευτικό κτίριο, έγινε ενοριακός ναός. Προτεσταντικός ναός κτίστηκε στην περιοχή Place Saint-Ursula (Πλατεία Αγίας Ούρσουλα). Τον Σεπτέμβριο του 1601 το Ανοναί έγινε τόπος επίσκεψης του μετέπειτα Αγίου Φραγκίσκου ντε Σαλ και λίγο αργότερα του μετέπειτα Αγίου Ιωάννη Φραγκίσκου Ρεγκί. Η επανακατασκευή της πόλης χαρακτηρίστηκε από την άφιξη νέων θρησκευτικών κοινοτήτων και τη δημιουργία εκπαιδευτικών ινστιτούτων όπως η γυναικεία Μονή της Σάντα Μαρία. Ένα νέο νοσοκομείο, που έσμιξε με τα μεσαιωνικά κτίσματα των Νοτρ-Νταμ λα Μπελ και Νοτρ-Νταμ ντε Ωμόν δημιουργήθηκε στις 16 Μαρτίου 1686 στο Σαμπ-ντε-Μαρς.

Το 1685 η ανάκληση του Εδίκτου της Νάντης επηρέασε το Ανοναί. Οι Προτεστάντες που ήταν το 50% του πληθυσμού την εποχή αυτή έπρεπε να επιλέξουν ανάμεσα στην εξορία, την αποκήρυξη, ή τη συνέχιση άσκησης της θρησκείας τους μυστικά. Οι Προτεστάντες ήταν κυρίως τεχνίτες, κατασκευαστές, οινοπαραγωγοί, και έμποροι. Έναν αιώνα αργότερα απογραφή έδειξε πως μόνο το 7% ήταν Προτεστάντες και αυτοί κυρίως από τις ανώτερες τάξεις.

Η χαρτοβιοτεχνία ξεκίνησε στο Ανοναί τον 17ο αιώνα με τους Μονγκολφιέ, χαρτοποιούς από το Ωβέρν, που εγκαταστάθηκαν στο Βινταλόν-λε-Ανοναί (σήμερα οικισμός στην κοινότητα του Νταβεζιέ). Η Γιοχανό (Johannot), ακόμη μια οικογένεια από το Ωβέρν, εγκαταστάθηκε στο Φαγιά από το 1634. Προσελκυόμενοι από την ποιότητα των υδάτων, την κινητήρια δύναμη των ποταμών, και την αφθονία πρώτων υλών (κουρέλια), εισήγαγαν τεχνολογικές καινοτομίες από την Ολλανδία: π.χ. τους Ολλανδικούς πασσάλους.

Στους λαβύρινθους των δρόμων και των μικρών πλατειών του Ανοναί, υπήρχε κινητικότητα με την έναρξη λειτουργίας τεσσάρων δημοσίων συντριβανιών με ύδατα από φυσικές πηγές το 1726.

Το 1780 η βιοτεχνική παραγωγή εκτοξεύτηκε: 25.000 δέρματα μοσχαριών και 500.000 δέρματα αρνιών μεταποιήθηκαν στα βυρσοδεψεία. Οι χαρτοβιομηχανίες κατασκεύασαν 300 τόνους χαρτιού. Η επιτυχία αυτή δεν ήλθε ομαλά: η απασχόληση μεγάλου αριθμού των καλύτερων εργατών από τους Μονγκολφιέ προκάλεσε έλλειψη εργατικού δυναμικού και απαιτήσεις για αύξηση των μισθών. Υπήρξε απεργία στο Εργαστήριο των Βινταλόν για δύο μήνες στα τέλη του 1781 μετά από μακρά περίοδο έντασης μεταξύ του εργοδότη και των εργαζομένων του, με τον πρώτο να χάνει τους καλύτερους εργάτες το λόγω της αδιάλλακτης συμπεριφοράς του σε μια εποχή όπου οι διαφωνίες μεταξύ ανειδίκευτων (gavot) και των ειδικευμένων τεχνιτών ήταν συνηθισμένο φαινόμενο.

Το 1781, ο όρος Bailiage άλλαξε σε Sénéchaussée, αναφορικά με την περιοχή δικαιοδοσίας των θρησκειών.

Στις 14 Δεκεμβρίου 1782, χάρη στους Ετιέν και Ζοζέφ Μονγκολφιέ, απογειώθηκε το πρώτο αερόστατο πάνω από το Βινταλόν-λε-Ανοναί. Αποτελούνταν από ένα μεγάλο χάρτινο κάλυμμα φοδραρισμένο με ύφασμα πάνω από τη φωτιά με υγρό άχυρο και μαλλί. Ωστόσο παρέμεινε ιδιωτική εμπειρία: η πρώτη δημόσια επίσημη πτήση αεροστάτου θερμού αέρα έλαβε χώρα στις 4 Ιουνίου 1783 στο Ανοναί, ή ακριβέστερα από την Place des Cordeliers - μπροστά σε επιλεγμένο κοινό: τα Μέλη της Κυβέρνησης, ειδικά του Βιβαραί. Μερικές ακόμη καινοτομίες πιστώνονται στον Ζοζέφ Μονγκολφιέ: το υδραυλικό έμβολο, η μέθοδος της κατασκευής πλεκτού χαρτιού και χαρτιού φίλτρου, που ονομαζόταν χαρτί ζοζέφ.

Το Ανοναί αναπτύχθηκε με το εμπόριο. Επωφελήθηκε από το βελτιωμένο οδικό δίκτυο (αν και αυτό ήταν αποτέλεσμα της επανάστασης των καμισάριων). Το 1787 το Ανοναί είχε 130 εμπόρους σε σύνολο 7.000 κατοίκων. Μεταξύ αυτών: 11 υφασματέμποροι, 11 κατασκευαστές ενδυμάτων, 26 παντοπώλες, 3 χρυσοχόοι, 26 εμπόροι υποδημάτων, και 28 ράπτες. Την ίδια εποχή, η Καθολική ενορία της πόλης ήταν υπό την καθοδήγηση ενός ιερέα-αρχιερέα, και βικάριων. Το σώμα μοναχών αποτελούνταν από τον ηγούμενο και τους 12 μοναχούς. Η μονή της Αγίας Κλάρας είχε δώδεκα μοναχές και δύο ηγουμένες, η Μονή της Σάντα Μαρία τριάντα μοναχές και τέσσερις ηγουμένες. Ακόμη στη θρησκευτική παρουσία προστίθεται και ο πάστορας της Προτεσταντικής κοινότητας.

Γαλλική Επανάσταση

Η Γαλλική Επανάσταση άρχισε από αυτή την οργάνωση. Η περιοχή χαρακτηριζόταν από ένα κύμα αποχριστιανισμού το οποίο προκάλεσε πνεύμα αντίστασης μεταξύ των Καθολικών και Προτεσταντικών πληθυσμών. Η Βασιλεία του Τρόμου είχε θύματα όπως τον Πιερ-Φρανσουά Ντυλώ-Νταλεμάν, τον πάστορα του Σαιντ-Ζυλιέν-Βοκάνς, τον Μπαρτολόμεου Μονμπλάν, τον Βικάριο του Γκιβόρ να κρυφτούν γύρω από το Ανοναί, όπως και τους ιερείς του Ρουβίλ, του Μπακ-ετ-Γκαρντς και πρώην Ιησουίτες. Σε αυτούς πρέπει να προστεθούν οι τρεις Αδελφές του Σαιντ-Ζοζέφ από την κοινότητα του Βερνόσκ-λες-Ανοναί.

Οι αντιπρόσωποι του Ανοναί, ενώ ήταν πολύ αρεστοί στη νέα τάξη, υιοθέτησαν μετριοπαθή στάση. Αυτή η μετριοπάθεια απεικονίζεται σε σημαντικό βαθμό από την προσωπικότητα του δικηγόρου Μπουασύ ντ'Ανγκλά, ο οποίος ήταν στενά συνδεδεμένος με τους Γιρονδίνους. Ο Αντρέ Ζοζέφ Αμπριάλ, γηγενής από το Ανοναί, έγινε Υπουργός Δικαιοσύνης και ήταν ο υπεύθυνος για τη συγγραφή του Αστικού Κώδικα (Ναπολεόντειος Κώδικας).

19ος αιώνας

Άγαλμα των αδελφών Μονγκολφιέ (1883-1885)

Κατά το πρώτο μισό του 19ου αιώνα, η ανάγκη για εργατικό δυναμικό στη χαρτοποιία και τα βυρσοδεψεία στο Ανοναί προσέλκυσε πληθυσμό από τις τριγύρω αγροτικές περιοχές. Ο αριθμός των κατοίκων διπλασιάστηκε από 5.550 το 1801 σε 11.398 το 1846 (έφτασε τους 18.445 το 1866). Η φυσιογνωμία της πόλης άλλαξε με τη ραγδαία ανάπτυξη ή το άνοιγμα νέων εμπορικών οδών (Rue Sadi Carnot, Montgolfier, Boissy d'Anglas, Tournon, Melchior de Vogue). Νέο δημαρχείο χτίστηκε στην αναπτυσσόμενη περιοχή.

Το 1822, το Εκκλησίασμα του Αγίου Βασιλείου, τάγμα Καθολικών ιερέων ιδρύθηκε στην πόλη.

Στις 26 Φεβρουαρίου 1848, οι εργάτες της πόλης έδειξαν βιαίως την υποστήριξη τους στους επαναστάτες Παριζιάνους (κατά τον Φεβρουάριο του 1848), συμπεριλαμβανομένου του λιθοβολισμού των οικιών που ανήκαν σε πολίτες της ανώτερης τάξης. Ο στρατός διατήρησε την τάξη.

Με δημογραφική πίεση, το μέγεθος των υπαρχόντων υποδομών συμπεριλαμβανομένης της μόνης Καθολικής εκκλησίας δεν επέτρεψε την κατάλληλη υποδοχή των νέων κατοίκων στην πίστη. Δύο νέες εκκλησίες κατασκευάστηκαν: Άγιος Φραγκίσκος και Άγιος Ιωσήφ. Γύρω από την πόλη, περίπου ένα ή δύο χιλιόμετρα κατασκευάστηκαν νέες αστικές οικίες.

Η βυρσοδεψία καθοδήγησε τη βιομηχανική ευημερία του Ανοναί. Γάντια υψηλής ποιότητας φτιάχτηκαν στη Γκρενόμπλ αλλά τα καλύτερα δέρματα προερχόταν από το Ανοναί. Το 1870 η βυρσοδεψεία του Ανοναί μεταποίησε 8 εκατομμύρια δέρματα και απασχόλησε το 50% των εργατών της πόλης. Τρεις χιλιάδες εξ αυτών εργαζόταν την εποχή αυτή στο εργοστάσιο αυτό.

Η βελτίωση του οδικού δικτύου και η δημιουργία των πρώτων σιδηροδρομικών γραμμών έδωσαν τέλος στον ρόλο του Ανοναί ως εμπορικό κέντρο για τις ορεινές απόμακρες αγροτικές περιοχές. Οι τελευταίες ήταν πλέον σε άμεση επαφή με την πόλη του Σαιντ-Ετιέν. Το εμπόριο μεταξύ ανατολής και δύσης που έδινε το πλεονέκτημα στο Ανοναί αντικαταστάθηκε από το εμπόριο βορρά-νότου ακολουθώντας κυρίως την κοιλάδα του Ροδανού. Από εδώ και πέρα το Ανοναί, αν και ήταν η πατρίδα του Μαρκ Σεγκίν, συνδεόταν με το σιδηροδρομικό δίκτυο μέσω συνδετήριας γραμμής.

Ο Γαλλοπρωσικός Πόλεμος του 1870 απέκλεισε τις εξαγωγές: τα εμπορεύματα των εργοστασίων του Ανοναί αποκλείστηκαν για κάποια χρονική περίοδο στο Παρίσι. Η κρίση αυτή ήταν ο λόγος συρρίκνωσης των βυρσοδεψείων του Ανοναί μαζί με τις ασθενείς βιομηχανικές επενδύσεις. Περισσότεροι από 2.000 εργαζόμενοι απολύθηκαν και βρήκαν δουλειά σε άλλους τομείς.

Ο Μπαρτέλεμυ Μπαρύ Κανσόν νυμφεύτηκε την κόρη του Ετιέν ντε Μονγκολφιέ. Τέθηκαν νέες διαδικασίες χαρτοποιίιας και η παραγωγή έγινε πιο εξειδικευμένη. Η χαρτοποιία απασχολούσε 1.500 ανθρώπους το 1875. Τέτοιου είδους δραστηριότητες χρειάζονται αρκετό νερό το οποίο παρεχόταν από τη δεξαμενή του Τερναί από το 1867. Το νερό της επίσης διανεμόταν στους κατοίκους μέσω σωληνών σταθερής πίεσης που ήταν τοποθετημένοι σε κάθε γειτονιά.

Ενώ η σύγχρονη ζωή στην κοινότητα άρχισε με τη δημιουργία του πρώτου αθλητικού συλλόγου όπως το Annonéenne, μια εταιρεία γυμναστικής που υπάρχει ακόμη, ο αρτιγενής τοπικός τύπος ανέφερε γεγονότα όπως οι εορτασμοί για την εκατονταετηρίδα της πρώτης πτήσης με αερόστατο. Το Ανοναί βελτίωσε την κύρια είσοδό του με τη δημιουργία μιας νέας οδού που συνέδεε τον σιδηροδρομικό σταθμό με το κέντρο της πόλης: τη Λεωφόρο της Δημοκρατίας (1883-1888).

20ος αιώνας

Γέφυρα Βαλγκελά

Στις αρχές του 20ου αιώνα, η πόλη διατηρούσε ακόμη την εμφάνιση που είχε μετά τους Θρησκευτικούς πολέμους εκτός από τη γειτονιά του σιδηροδρομικού σταθμού. Τα έργα κατασκευής επικεντρώθηκαν κυρίως στις βιομηχανικές κοιλάδες του Κανς και του Ντεόμ. Στο ιστορικό κέντρο κτίστηκε το πρώτο εμπορικό κέντρο του Ανοναί, το « Les Galeries Modernes » (πλέον γραφεία Δημόσιων Υπηρεσιών) και την ανακατασκευή σε διαφορετική περιοχή του ιστορικού ναού της Παναγίας. Αυτή την εποχή ήρθε στην πόλη ο ηλεκτρισμός (1910). Το τηλέφωνο ήταν γνωστό και χρησιμοποιούνταν ήδη. Τα εθνικά νέα και οι νόμοι των θρησκευτικών εκκλησιασμάτων καθώς και ο διαχωρισμός εκκλησίας και κράτους ήταν πόθος για το Ανοναί και τα περίχωρα του. Υπήρξαν απελάσεις μοναχών και καλογριών με το Querelle des inventaires να είναι πιο συγκεκριμένα ενεργό κατά τις βίαιες διαδηλώσεις που παρακινούνταν από τον φόβο της επιστροφής των υπερβολών της περιόδου 1793-1794.

Ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος και οι πρόσφυγες του, οι τραυματίες του, οι ακρωτηριασμένοι και οι νεκροί του (552 από το Ανοναί) έδωσαν τέλος στις διαδηλώσεις.

Η περίοδος ανάμεσα στους δύο πολέμους σημαδεύτηκε από τον προεδρική επίσκεψη του Αλεξάντερ Μιλεράν το 1923 με αφορμή την τελετή εγκαινίων μνημείου προς τιμήν του Μαρκ Σεγκίν και την 150η επέτειο από την πρώτη πτήση αεροστάτου (1933). Η εμφάνιση της πόλης παρέμενε η ίδια: βρώμικη, σκοτεινοί δρόμοι, λίγα νέα κτίρια όπως ο οίκος « Vanaude ». Η «ζώνη» κάστρων έρχονται σε αντίθεση με το κέντρο της πόλης των φτωχογειτονιών και των ρυπογόνων εργοστασίων. Στο οικονομικό μέτωπο οι μηχανολογικές βιομηχανίες αναπτύχθηκαν: μηχανές για τα βυρσοδεψεία των αδελφών Μερσιέ και ειδικά για την κατασκευή λεωφορείων. Οι παλιές βιοτεχνικές επιχειρήσεις του Ζαν-Ζοζέφ Μπεσέ έγιναν Renault και έπειτα Irisbus, η οποία κατασκευάζει ολόκληρο το εύρος λεωφορείων για τη Γαλλία. Οι επιχειρηματίες αυτοί ανακάλυψαν την έννοια της βιομηχανικής ζώνης. Οι απόγονοι των αδελφών Μονγκολφιέ, Μπ. και Ε. ντε Κανσόν εφηύραν το χαρτί αντιγραφής και το φωτογραφικό χαρτί. Η υφαντουργία είχε ισχυρή ανάπτυξη.

Κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο το Ανοναί ήταν ο τόπος διεξαγωγής των τελευταίων μαχών του 1940. Στις 6 Ιουνίου 1944 η τοπική αντίσταση του Μυστικού Στρατού ήταν η πρώτη που απελευθέρωσε την πόλη της. Τα γεγονότα αυτά έδωσαν στην πόλη τον Σταυρό του Πολέμου 1939-1945 και μια θέση στο τάγμα του έθνους.

Όταν επέστρεψε η ειρήνη, οι βιομηχανικοί τομείς όπως η μεταποίηση των τροφίμων και η φαρμακευτική παραγωγή αναπτύχθηκαν στο Ανοναί. Άλλες βιομηχανίες συρρικνώθηκαν μετά την περιθωριοποίηση των εργασιών στο δέρμα και το ύφασμα μετά τη μεγάλη κοινωνική αναταραχή. Το πρόσωπο της πόλης άλλαξε. Από το 1949 κοντά στο εργοστάσιο Μπεσέ δημιουργήθηκε μια νέα γειτονιά από την αρχή εκεί που ήταν αγροί. Περιλαμβάνει μεγάλες οικιστικές υποδιαιρέσεις, σχολεία, αθλητικές εγκαταστάσεις και καταστήματα. Οι Καθολικοί έχτισαν τον τέταρτο ναό τους στην πόλη. Η αστικοποίηση μεταφέρθηκε προς το Μπουλιέ-λε-Ανοναί, το Ρουαφιέ και ειδικά το Νταβεζιέ με την εμπορική και βιομηχανική περιοχή του. Στο κέντρο, σχεδιάζονται η ανακαίνιση της παλιάς πόλης, η ανακατατσκευή των οχθών του Ντεόμ και των λόφων του Κανς. Από μια πόλη με μαύρες προσόψεις, φτωχογειτονιές, και βιομηχανικές χωματερές, το Ανοναί έγινε μια πολύχρωμη πόλη φτιαγμένη από νέα ή αποκατεστημένα κτίρια. Ο ποταμός Ντεόμ καλύφθηκε για περισσότερο από ένα χιλιόμετρο και ένας νέος άξονας μεταφέρει την κίνηση: η Λεωφόρος της Ευρώπης (Avenue de l'Europe).

Οι κάτοικοι το Ανοναί γιόρτασαν με μεγάλη λαμπρότητα την εκατονταετηρίδα της σιδηροδρομικής σύνδεσης (1970), τον Μαρκ Σεγκίν (1975 και 1986), και τη διεκατονταετηρίδα της πρώτης πτήσης με αερόστατο θερμού αέρα (1983).

21ος αιώνας

Πανοραμική άποψη του Ανοναί

Η πόλη επωμίστηκε το βάρος της αποβιομηχάνισης. Τα οικονομικά διαμάντια εξαφανίστηκαν προκαλώντας την απώλεια θέσεων εργασίας (υφαντουργία, κατασκευές και χαρτοποιία). Την ίδια περίοδο νέες εταιρείες αναφάνηκαν φέρνοντας την ελπίδα στους τομείς των τροφίμων και του εξοπλισμού καθαριότητας.

Αν και πιο διακρική στην κοσμική κοινωνία, η θρησκευτική ζωή παραμένει. Η Καθολική κοινότητα δημιούργησε ενορία της Αγίας Κλαίρης με τη συγχώνευση των ενοριών της πόλης του Ανοναί, των οικισμών του Ρουαφιέ, Βοκάνς, Βιλβοκάνς, Βανόσκ, Σαιντ-Ζυλιέν-Βοκάνς, Μονεστιέ και του Τουασιέ. Η Προτεσταντική κοινότητα μοιράζεται μεταξύ της Ευαγγελικής Εκκλησίας και της Ενωμένης Προτεσταντικής Εκκλησίας της Γαλλίας. Η Μουσουλμανική κοινότητα έχτισε τον Οίκο της Ανατολής, κτίριο στο οποίο βρίσκεται το πρώτο τέμενος στο Ανοναί.

Η αθλητική και πολιτιστική ζωή είναι πλούσια. Οι άνθρωποι του Ανοναί γιόρτασαν την εκατονταετηρίδα από τα θυρανοίξια του νέου Ναού της Παναγίας (2012) και της εγκατάστασης του εργοστασίου του Ζοζέφ Μπεσέ (2013).

Θυρεός

Το ρητό (μόττο) του Ανοναί είναι: Cives et semper cives (Πολίτες και για πάντα πολίτες) Οικόσημο: Échiqueté, d'or et de gueules de quatre tires (Καρό με χρυσά και κόκκινα χρώματα των τεσσάρων βλαστών)

Διοικηση

Κατάλογος διατελέσαντων Δημάρχων

Δήμαρχοι από τη Γαλλική Επανάσταση έως το 1942 

Από	Έως	Όνομα	Κόμμα	Απασχόληση
1790	1791	Γκακού (Gacou)
1791	1795	Ζιλμπέρ Μισέλ Κολονιόν (Gilbert Michel Colonjon)
1795	1797	Ζαν-Μαρί Ντεφρανσουά ντε Λολμ (Jean-Marie Desfrançois de Lolme)
1798	1799	Σαμπέρ (Chabert)
1799	1802	Μισέλ Μαρί Σαπουά (Michel Marie Chapuis)
1802	1815	Ζαν-Μαρί Ντεφρανσουά ντε Λολμ (Jean-Marie Desfrançois de Lolme)
1815	1817	Ματιέ Λουί Πιερ Ντυρέ (Mathieu Louis Pierre Duret)
1817	1823	Πιερ Φρανσουά Λιού (Pierre François Lioud)
1823	1830	Λουί Λωρέν Ζιρού (Louis Laurent Giraud)
1830	1848	Ζαν Αντρέ Ταβερνιέ (Jean André Tavernier)
1848	1870	Ετιέν Αντρέ Φρασόν (Etienne André Frachon)
1871	1874	Σαρλ Σαπουί (Charles Chapuis)
1874	1878	Ζοζέφ Ζαν Λακάζ (Joseph Jean Lacaze)
1878	1880	Φρανσουά Ωγκύστ Ριμπουλόν (François Auguste Riboulon)
1880	1882	Ετιέν Ισιντόρ Λέον Αντεράν (Etienne Isidore Léon Adheran)
1882	1888	Φρανσουά Ανρί (ονομαζόμενος Φράνκι) Κράερ (François Henry (Franki) Kramer)
1894	1897	Μαρσελέν Γκαρνιέ (Marcellin Garnier)
1897	1901	Σατουρνέν Αλεξάντερ Ντεώ (Saturnin Alexandre Deaux)
1900	1904	Πωλ Γιουζέν Ζεάλ (Paul Eugène Geal)
1904	1919	Αντουάν Γκριμώ (Antoine Grimaud)
1919	1925	Λυσιέν Μπαΐλ (Lucien Bayle)
1925	1927	Λέον Μουαράν (Léon Moirand)
1927	1935	Γκυστάβ Λαπλουί (Gustave Lapluye)
1935	1942	Γκαστόν Ντυκλό (Gaston Duclos)

Δήμαρχοι από το 1942

Από	Έως	Όνομα	Κόμμα	Απασχόληση
1942	1944	Πιερ Λαπίζ ντε Σαλέε (Pierre Lapize de Sallee)
1944	1944	Ζακ Μωντρέ ντε Συνί (Jacques Meaudres de Sugny)	PCF
1944	1950	Φερντινάντ Ζανβιέ (Ferdinand Janvier)	SFIO	Ανώτερο Στέλεχος
1950	1953	Ζοζέφ Πουρέ (Joseph Pourret)	SFIO
1953	1959	Ντανιέλ Αιμ (Daniel Aim)	SFIO	Διευθυντής Κολλεγίου
1959	1965	Φερνάντ Ντυσιέ (Fernand Duchier)	CNIP	Βιομήχανος
1965	1971	Ντανιέλ Αιμ (Daniel Aime)	SFIO	Πρώην Διευθυντής Κολλεγίου
1971	1977	Ανρί Φωρέ (Henri Faure)	UDR	Βιομήχανος
1977	1983	Ζαν Παριζέ (Jean Parizet)	PS	Ανώτερο Στέλεχος
1983	1986	Ρέζι Περμπέ (Régis Perbet)	RPR	Διευθυντής Αγροτικού συνεταιρισμού, Βουλευτής 1980-1992
1986	1997	Κλωντ Φωρέ (Claude Faure)	RPR	Ανώτερο Στέλεχος
1997	2001	Ζαν-Κλωντ Τουρναιρέ (Jean-Claude Tournayre)	PS	Αρχιτέκτονας
2001	2008	Ζέραρ Βέμπερ (Gérard Weber)	UMP	Φυσιοθεραπευτής, Βουλευτής 2002-2007
2008	2020	Ολιβιέ Ντυσσόπ (Olivier Dussopt)	PS	Βουλευτής της περιοχής Αρντές

(Μερικά δεδομένα είναι άγνωστα)

Αδελφοποιήσεις

Το Ανοναί έχει αδελφοποιηθεί με:

• Μπάκνανγκ (Γερμανία) από το 1966.
• Μπάργκε (Ιταλία) από το 2001.
• Τσέλμσφορντ (Ηνωμένο Βασίλειο) από το 1999.

Δημογραφικά στοιχεία

Το 2009 η κοινότητα είχε 16.923 κατοίκους. Η εξέλιξη του πληθυσμού είναι γνωστή μέσω των απογραφών που γινόταν στην κοινότητα από το 1793. Από τον 21ο αιώνα, απογραφή σε κοινότητες με λιγότερους από 10.000 κατοίκους διεξάγονται κάθε πέντε χρόνια, εν αντιθέσει με τις μεγαλύτερες πόλες στις οποίες διεξάγεται απογραφή κάθε χρόνο.

1793	1800	1806	1821	1831	1836	1841	1846	1851
5.800	5.550	6.083	7.748	8.277	9.031	10.384	11.938	13.214

1856	1861	1866	1872	1876	1881	1886	1891	1896
13.679	16.271	18.445	17.033	15.848	17.291	17.308	17.626	17.028

1901	1906	1911	1921	1926	1931	1936	1946	1954
17.490	17.300	16.661	15.032	14.690	15.427	15.669	15.462	16.201

1962	1968	1975	1982	1990	1999	2006	2009	-
18.434	20.757	20.832	19.484	18.525	17.522	-	16.923	-

Πηγές: Ldh/EHESS/Cassini μέχρι το 1962, Βάση δεδομένων INSEE από το 1968 (πληθυσμός χωρίς διπλό υπολογισμό και δημοτικός πληθυσμός από το 2006)

Πληθυσμός του Ανοναί

Κατανομή των Ηλικιακών Ομάδων

Ο πληθυσμός της πόλης είναι σχετικά γηραιός. Το ποσοστό των ανθρώπων πάνω από 60 ετών (28%) είναι μεγαλύτερο από τον εθνικό μέσο όρο (21,8%). Όπως στα εθνικά και περιφερειακά ποσοστά, ο γυναικείος πληθυσμός της κοινότητας είναι περισσότερος από τον ανδρικό πληθυσμό. Η αναλογία (54%) είναι μεγαλύτερη κατά δύο μονάδες από την εθνική αναλογία (51,9%).

Ποσοστά κατανομής Ηλικιακών Ομάδων στο Ανοναί και την Περιφέρεια Αρντές το 2009

	Ανοναί	Ανοναί	Αρντές	Αρντές
Εύρος ηλικίας	Άνδρες	Γυναίκες	Άνδρες	Γυναίκες
0-14	18,0	14,8	18,7	16,9
15-29	18,4	16,6	15,4	14,0
30-44	19,5	16,3	19,9	18,9
45-59	18,4	18,3	21,5	20,6
60-74	14,9	17,1	16,1	16,4
75-89	10,2	15,1	8,0	11,7
90+	0,5	1,9	0,4	1,5

Πηγές:

• Εξέλιξη και Δομή του πληθυσμού της Κοινότητας το 2009, INSEE.
• Εξέλιξη και Δομή του πληθυσμού της Περιφέρειας το 2009, INSEE.

Οικονομία

Το Ανοναί διαθέτει ισχυρή βιομηχανική παράδοση, που προέρχεται από τα νερά που ρέουν στα βαθιά φαράγγια γύρω από την πόλη. Τον 19ο αιώνα, συνδεόταν με τον Σιδηρόδρομο Παρίσι-Λυών και φημιζόταν για το καλύτερο χαρτί στη Γαλλία. Ακόμη παρήγαγε δέρμα γαντιών και αγαθά από βαμβάκι, μαλλί και μετάξι. Σύγχρονο φράγμα κατασκευάστηκε στον ποταμό Τερναί, παραπόταμο του Ντεόμ, βορειοδυτικά της πόλης, το οποίο επέκτεινε την ισχύ που διατίθεται για τα τοπικά εργοστάσια. Από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η βιομηχανία δέρματος έγινε η επικρατέστερη, ενώ η οικονομία επεκτάθηκε και περιέλαβε περισσότερο πρωτογενές μετάξι, άλευρα, χημικά λιπάσματα, κόλλες, ζελατίνες, πινέλα, σοκολάτες και κεριά. Αν και η βιομηχανία δέρματος έχει έκτοτε συρρικνωθεί, η Tannerie d'Annonay («Βυρσοδεψεία του Ανοναί») συνεχίζει την παράδοση με την επωνυμία Grison.

Η Irisbus (κοινοπραξία της Renault Vehicles Industries και της Fiat Iveco) κατασκευάζει λεωφορεία και απασχολεί τους περισσότερους εργάτες με περίπου 2.000 εργατικό δυναμικό σε πολλές σχετικές επιχειρήσεις.

Η διεθνής εταιρεία χαρτοποιίας Arjo Wiggins μέσω της θυγατρικής της Papeteries Canson et Montgolfier SA, η οποία χρονολογείται από το 1557 κατέχει τρια εργοστάσια χαρτοποίιας στην πόλη.

Σε άλλες βιομηχανίες εντός ή πλησίον της πόλης περιλαμβάνονται τα πλαστικά, τα υφάσματα καθώς και φαρμακευτικές εταιρείες όπως οι Ciba, Aguettant και Tetra Médical.

Υπάρχει πληθώρα αμπελιών κοντά στην πόλη.

Το μέσο μηνιαίο εισόδημα στην περιοχή είναι 1.431 ευρώ.

Πολιτισμός και κληρονομιά

Αστική κληρονομιά

Αδελφοί Μονγκολφιέ

«Οι αδελφοί Μονγκολφιέ»

• Άγαλμα των αδελφών Ζοζέφ και Ετιέν Μονγκολφιέ βρίσκεται στην Place de Liberation (Πλατεία Ελευθερίας). Αποτελεί έργο του γλύπτη Ανρί Κορντιέ, και παρουσιάστηκε στις 5 Ιουνίου 1888.
• Ο πέτρινος οβελίσκος Πυραμίδα, έργο του Ετιέν-Φρανσουά Ιμπάρ βρίσκεται στη Boulevard de la République (Λεωφόρο Δημοκρατίας). Κατασκευάστηκε μεταξύ 1819 και 1822, και αποτελεί τιμά τη μνήμη της πρώτης πτήσης με αερόστατο των αδελφών Μονγκολφιέ.
• Η Χαρτοποιία Μονγκολφιέ-Κανσόν (18ος αιώνας) θεωρείται ιστορικό μνημείο.

Μαρκ Σεγκίν

Άγαλμα του Μαρκ Σεγκίν

• Μνημείο του Μαρκ Σεγκίν, Place de la Liberté (Πλατεία Ελευθερίας, 1923). Το μπρούτζινο αυτό άγαλμα, έργο του Φρανσουά Κλεμενσέν, απομακρύνθηκε από τον Γερμανικό στρατό το 1942 και αντικαταστάθηκε από άγαλμα του ιδίου γλύπτη το οποίο παρουσιάστηκε τη 1η Ιουνίου 1947.
• Το Κτήμα του Μαρκ Σεγκίν στο Βαρανέ (19ος αιώνας) θεωρείται ιστορικό μνημείο.

Μπουασύ ντ'Ανγκλά

• Άγαλμα του Φρανσουά-Αντουάν ντε Μπουασύ ντ'Ανγκλα βρίσκεται στο Champ de Mars. Το έργο του γλύπτη Πιερ Χέμπερ, παρουσιάστηκε στις 5 Οκτωβρίου 1862. Η βάση είναι διακοσμημένη με ανάγλυφο χαλκό (επίσης έργο του Πιερ Χέμπερ) αναπαριστά τη συνάντηση τη 1η μέρα του 9ου μήνα του 3ου έτους της Γαλλικής επανάστασης στην Εθνική Συνέλευση.
• Πίνακας ζωγραφικής: Μπουασύ ντ'Ανγκλά στην Εθνική Συνέλευση, 1η 9ου Μήνα Έτος III, έργο του Ωγκύστ Ζαν-Μπαπτίστ Βινσόν, εκτίθεται στην αίθουσα τελετών του Δημαρχείου.

Συντριβάνια

Το συντριβάνι του Ζαν-Μπαπτίστ Μπεσετουάλ

• Το συντριβάνι Ζαν-Μπαπτίστ Μπεσετουάλ (1900). Έργο του αρχιτέκτονα Μιλφώ.
• Το συντριβάνι στην Place Grenette (1726).
• Το συντριβάνι στην Place de la Liberté που άρχισε να λειτουργεί το 1923.

Άλλα σημεία ενδιαφέροντος

Το κάστρο του Ντέομα.

• Το Δημαρχείο νεοκλασσικής έμπνευσης (1835), κτίστηκε ξανά δύο φορές μετά από πυρκαγιές (1870 και 1926).
• Η Οχυρωμένη οικία του Νικολά ντυ Πελού στην Rue de la Postern (Κυβερνήτης το 1577).
• Επαύλεις Μπουρζουά στην Rue de Trachin από τους 17ο και 18ο αιώνα.
• Η Γέφυρα Βαλγκελά (14ος αιώνας), πρώην πύλη της πόλης.
• Η Οικιία Λα Βανώ (La Vanaude) στη Λεωφόρο Μαρκ Σεγκίν αρ. 33 (1930) θεωρείται ιστορικό μνημείο. Είναι έργο των αρχιτεκτόνων Ούγκω Γκοσελέν και Μωρίς Φράπα.
• Το Μουσείο Σέζαρ Φιλόλ (César Filhol) στην Rue Bechetoille (1700), πρώην βασιλικός οίκος θρησκευτικής δικαιοδοσίας. Το μουσείο διαθέτει δύο αντικείμενα τα οποία θεωρούνται ιστορικά:
  • Ομαδικό γλυπτό: Η Παρθένος του Πιτύ (16ος αιώνας)
  • Άγαλμα: Χριστός (17ος αιώνας) πιθανώς από τον Βεϋρίν.
• Η Place Mayol (16ος αιώνας) όπου υπάρχει πύλη με γυάλινα σφαιρίδια.
• Το Κάστρο (Château) του Ντέομα (1876) αναπαράσταση της «Ζώνης του Ανοναί».
• Σημαντικά απομεινάρια του σιδηροδρόμου μεταξύ Φιρμινί, Μπουργκ-Αργκεντάλ, και Σαιντ-Ραμπέρ-ντ'Αλμπόν:
  • Η Σήραγγα του Βινταλόν, πέρασμα ενός άκρου πάνω από τον ποταμό Ντεόμ (καλυμμένο με χλωρίδα πλέον).
  • Τοίχοι συγκράτησης με χαρακτηριστική τοποθέτηση λίθων της «γειτονιάς του Σταθμού» (στην Place de la Gare [Πλατεία του Σταθμού] στο Ανοναί), Σήραγγα Σακρέ-Κερ (Sacré-Cœur).
  • η τομή στο Βισεντί.

Θρησκευτική κληρονομιά

Εκκλησία στον οικισμό του Τουαζιέ

• Ο Ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, με νεοβυζαντινό Ρωμαϊκό ρυθμό, χτισμένος μεταξύ 1904 και 1912. Το καμπαναριό διαθέτει Καριγιόν με πέντε καμπάνες και ζυγίζει περισσότερο από 2.100 κιλά (4.630 λίβρες). Αντικατέστησε εκκλησία που ήταν αφιερωμένη και αυτή στην Κοίμηση της Θεοτόκου και βρισκόταν στην Place de la Liberté. Αποτελεί έργο των αρχιτεκτόνων Ρέι, Αλένγκρι και Ζολί. Η εσωτερική του διακόσμηση είναι εμπνευσμένη από τις Λιτανείες της Παναγίας, τη Λιτανεία του Λορέτο, τη Βίβλο, την αγιογραφία και την ιστορία του Ανοναί. Ανακαινισμένος το 1954, ο ναός περιλαμβάνει αρκετά αντικείμενα που θεωρούνται ιστορικά:
  • 2 Αγάλματα: Λατρευτικοί άγγελοι (18ος αιώνας)
  • Άγαλμα: Παρθένος και τέκνο (18ος αιώνας)
  • Όργανο του θεωρείου (1880) υπογεγραμμένο ως Cavaillé-Coll.
  • Όργανο χορωδίας (1848)
  • 2 Αγάλματα: Ακόλουθοι Άγγελοι (17ος αιώνας)
  • 2 Αγάλματα: Χερουβείμ (17ος αιώνας)
  • Προτομή-λειψανοθήκη: Άγιος Ιωάννης του Σταυρού (17ος αιώνας)
  • Προτομή-λειψανοθήκη: Άγιος Πέτρος της Αλκάνταρα (17ος αιώνας)
• Ο Ναός του Αγίου Φραγκίσκου της Ασίζης, με νεογοτθικό ύφος (1863-1866).
• Ο Ναός του Αγίου Ιωσήφ του Κανς, με νεογοτθικό ύφος (1870-1872).
• Ο Ναός της Αγίας Οικογενείας του Περιέρ, με σύγχρονο ύφος (1957-1958).
• Ο Ναός του Αγίου Μαυρικίου του Τουαζιέ, με νεογοτθικό ύφος (1876-1878).
• Το Παρεκκλήσι της Ευαγγελικής Ελεύθερης Εκκλησίας, Boulevard de la République (1900).
• Ο Ναός της Εκκλησίας της Μεταρρύθμισης, Rue Franki Kramer, πύλη από τον 18ο αιώνα.
• Οίκος της Ανατολής, Μουσουλμανικό πολιτιστικό και θρησκευτικό κέντρο (2008-2013).
• Το Παρεκκλήσι του Νοσοκομείου, που χρονολογείται από τον 17ο αιώνα. Το παρεκκλήσι αποτελείται από πολλά αντικείμενα που θεωρούνται ιστορικά:
  • Σκευοθήκη (19ος αιώνας)
  • 2 Βάζα Φαρμακοποιών (19ος αιώνας)
  • Καθρέφτης λαμπτήρα Ενετικού τοίχου (18ος αιώνας)
  • Μπαούλο με συρτάρια και διαμάντια στις γωνίες (18ος αιώνας)
  • Πίνακας: Ο Χριστός στον Σταυρό (17ος αιώνας)
  • Πίνακας: Το Μαρτύριο του Αγίου Σεβαστιανού (17ος αιώνας)
  • Πίνακας με χρυσό πλαίσιο: Πάπας Κλήμης ΣΤ΄ (18ος αιώνας)
  • Πίνακας με χρυσό πλαίσιο: Άγιος Ζερόμ (17ος αιώνας)
  • Πίνακας με χρυσό πλαίσιο: Προσκήνυμα της Αγίας Τριάδας (17ος αιώνας)
  • 24 Βάζα Φαρμακοιποιών (19ος αιώνας)
  • Γουδί και γουδοχέρι (1654)
  • Γουδί και γουδοχέρι με μπλοκ κοπής (13ος αιώνας)
• Το Παρεκκλήσι της Μονής της Αγίας Μαρίας (1633) θεωρείται ιστορικό μνημείο. Η μονή κατασκευάστηκε εκεί που βρισκόταν κάστρο με την ονομασία Μαλατούρ το 1630, ενώ το παρεκκλήσι κατασκευάστηκε μετά το 1633. Στο παρεκκλήσι υπάρχουν πολλά αντικείμενα που θεωρούνται ιστορικά:
  • Τρίπτυχο: 3 πίνακες ζωγραφικής για τη ζωή του Αγίου Φραγκίσκου Ρεγκί (1888)
  • Τέμπλο (17ος αιώνας)
  • Πίνακας με πλαίσιο: Ραφαέλ Σαρά και Τομπί (17ος αιώνας)
  • Ξύλινη επένδυση και πίνακες (17ος αιώνας)

Η Παναγιά στους βράχους του Σαιντ-Ντενί

• Το Άγαλμα της Αδιακρίτου Παρθένου (Vierge des Fouines) ή Άγαλμα της Παναγίας της Πίστης βρίσκεται στα βράχια του Σαιντ-Ντενί. Έχει ύψος 5,22 μέτρων και είναι έργο του Μπακίνι από τη Λυών. Παρουσιάστηκε στις 26 Σεπτεμβρίου 1943.
• Το Παρεκκλήσι Τρασίν ή Τρασί είναι Γοτθικού ρυθμού με οκταγωνικό καμπαναριό, με ερείπια του κοινοβίου που υπήρχε εκεί πριν το 1320. Στο παρεκκλήσι υπάρχουν αντικείμενα τα οποία θεωρούνται ιστορικά:
  • Διακοσμητική τοιχογραφία στην οροφή (19ος αιώνας)
  • Προτομή του Αγίου Φραγκίσκου ντε Σαλέ (17ος αιώνας)
  • Πίνακας ζωγραφικής: Η Γέννηση της Θεοτόκου (18ος αιώνας)
  • Πίνακας ζωγραφικής: Οι Άγιοι Ιάκωβος και Φίλιππος (1658)
  • Άγαλμα: Η Παρθένος και το τέκνο (18ος αιώνας)
• Το Παρεκκλήσι του Βινταλόν-λε-Ανοναί όπου υπάρχει Όργανο θεωρείου (1818) το οποίο θεωρείται ιστορικό αντικείμενο.
• Το πρώην Παρεκκλήσι της Αγίας Κλαίρης στην Rue Sadi Carnot (14ος αιώνας) θεωρείται ιστορικό μνημείο. Κατασκευάστηκε σε Γοτθικό ύφος από το 1348 έως το 1356.
• Το Παρεκκλήσι του κοιμητηρίου στο Τουασιέ.

Στρατιωτική κληρονομιά

• Το Ηρώο του Πολέμου (1914-1918, 1939-1945, και οι ακόλουθοι πόλεμοι). Σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα Μωρίς Λουκέ, και τα αγάλματα του Σκεπτόμενου Στρατιώτη και της Πληγωμένης Γυναίκας φιλοτεχνήθηκαν από τον Πωλ Λαντόφσκι. Παρουσιάστηκαν στις 25 Ιουνίου 1922.
• Το Μνημείο των Ευκίνητων (1907) στο κοιμητήριο. Σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα Τεοντόρ Ζολί και τον γλύπτη Αιμέ Μιγιέ.
• Παλιά πύλη στο κάστρο που χρονολογείται από τον 12ο αιώνα.
• Οι Κρήπτες Σουμπισέ, υπολείμματα των τειχών με καλυμμένο μονοπάτι γύρω (12ος-13ος αιώνας).
• Ο Πύργος των Μαρτύρων, από τον 12ο αιώνα, τα υπολείμματα των προπυργίων της πόλης, ο πύργος βρίσκεται πάνω από τον ποταμό Ντεόμ. Λέγεται πως οι καταδικασμένοι ριχνόταν στον ποταμό ως το μέσο εκτέλεσης τους. Ακόμη θεωρείται πως το όνομα ίσως προέρχεται από το πέρασμα Μάρτινς το οποίο υπερασπιζόταν.

Πολιτιστική κληρονομιά

Πρόσοψη του θεάτρου Bassin d'Annonay

• Το «Ιταλικό» Θέατρο (1887), στην Place des Cordeliers, χτισμένο στην τοποθεσία του παρεκκλησίου του πρώην τάγματος Φραγκισκανών.

Αξιοσημείωτοι άνθρωποι που συνδέονται με την κοινότητα

• Φρανσουά-Αντουάν ντε Μπουασύ ντ'Ανγκλά
• Γουλιέλμος ντε Ρουσιγιόν, Λόρδος του Ανοναί από το 1271 έως το 1277. Απεσταλμένος του βασιλιά της Γαλλίας, Φιλίππου Γ΄ του Φαλακρού και του Πάπα Γρηγορίου Ι΄ στη Σαιν Ζαν ντ'Ακρ η οποία, το 1275, ήταν η πρωτεύουσα του Βασιλείου της Ιερουσαλήμ. Θύμα πλεκτάνης του Καρόλου του Ανζού και του Γουλιέλμου του Μπωζού, Διοικητή των Ναϊτών Ιπποτών: δεν επέστρεψε ποτέ και ο γιός του Αρτώ ανέλαβε τη διαδοχή στο «παλαιό κάστρο».
• Πιερ Μπερτράν (1280-1349): καρδινάλιος, Νομικός ο οποίος υπερασπίστηκε τη δικαιοδοσία της εκκλησίας στα συνέδρια του Βινσέν (1329).
• Κάρολος Φραγκίσκος του Αβιώ των Δασών του Σανζαί (1736-1826), Αρχιεπίσκοπος της Βιέν και ιδρυτής, κατά την Επανάσταση, ενός μυστικού σεμιναρίου στην τοποθεσία του κολλεγίου της πόλης (Κολλέγιο της Ιεράς Καρδιάς).
• Λουδοβίκος τω Μπωντίν Ρομανέ ντε Λαστράνζ (1749-1815), αξιωματικός των στρατών της Δημοκρατίας, γεννήθηκε στο Σαιν-Φελισιάν και απεβίωσε στο Ανοναί.
• Κόμης Αμπριάλ (1750-1826): πολιτικός και και άρχοντας που έπαιξε σημαντικό ρόλο στο Προξενείο, την Αυτοκρατορία και την Αποκατάσταση.
• Αντρέ Μπαρτελέμι Μπουασονέ (γενν. 24 Αυγούστου 1765 στο Ανοναί, απεβ. 26 Μαΐου 1839 στο Σέζαν), Γάλλος στρατιωτικός και πολιτικός του 19ου αιώνα.
• Μπαρτελέμι ντε Κανσόν (1774-1859): Ομότιμος της Γαλλίας και γνωστός χαρτοποιός, που επινοήθηκε το καλλιτεχνικό χαρτί Κανσόν.
• Οι αδελφοί Μοννερόν, ιδρυτές της Τράπεζας Μοννερόν (1791-1792): Πωλ Μέρω Μοννερόν, αρχιμηχανικός της εκστρατείας Λα Περούς, Ζοζέφ Φρανσουά Ωγκιστέν Μοννερόν, Πιερ Αντουάν Μοννερόν, Λουί Μοννερόν και Σαρλ Κλωντ Ανζέ Μοννερόν.
• Οι Αδελφοί Μονγκολφιέ
• Μαρκ Σεγκίν (1786-1875), μηχανικός, εφευρέτης της κρεμαστής γέφυρας σύρματος του λέβητα πυρός.
• Ωγκύστ Μπραβαί (1811-1863), φυσικός που δημιούργησε τα μαθηματικά μοντέλα των κρυσταλλικών δομών γνωστά και ως πλέγματα Μπραβαί. Πραγματοποίησε μια από τις πρώτες επιστημονικές αναβάσεις στο Μον Μπλαν (1844).
• Μαρί-Ζοζέφ Καντελούμπ ντε Μαλαρέ (γενν. στο Ανοναί στις 21 Οκτωβρίου 1879, απεβ. στο Παρίσι στις 4 Νοεμβρίου 1957): συνθέτης, μαθητής του Βινσάν ντ'Ιντί, ειδικός στα λαϊκά τραγούδια των Γαλλικών Επαρχιών και ειδικά στα « Chants d'Auvergne ». Έγραψε και όπερες.
• Βιτάλ Σομέλ (γενν. 24 Αυγούστου 1922 στο Ανοναί): επιμελητής και στη συνέχεια Διευθυντής των Αρχείων του Ιζέρ (1958-1988), συγγραφέας σημαντικών βιβλίων της ειδικότητας του αλλά και του Ντωφινέ γενικότερα.
• Ζακ Τρέμολεν: γνωστός ως παραμυθάς των ζώων, μαχητής της αριστοκρατικής αντίστασης και οργανωμένος κομμουνιστής, με το ψευδώνυμο Loyola (αναφορά στην εκπαίδευση του με τους Ιησουίτες), κατά την απελευθέρωση της πόλης τον Ιούνιο του 1944, όπου και διακήρυξε τη δημοκρατία και έγινε δήμαρχος της μέχρι την κατάληψη από του Γερμανούς.
• Η Οικογένεια Μπεσετουάλ, έμποροι υφασμάτων και τραπεζίτες.
• Η Οικογένια Γιοχανό, Προτεσταντική οικογένεια η οποία κατασκεύασε την πρώτη χαρτοποιία στο Ανοναί το 1634. (Το "Jo" στη λέξη Arjomari: οι τέσσερις μεγαλύτερες Γαλλικές χαρτοποιείες) (Ζαν-Μπαπτίστ Γιοχανό, Ζαν-Ζοζέφ Γιοχανό).
• Η Οικογένεια Μπινέτ, Προτεσταντικής καταγωγής, ξάδελφοι των Γιοχανό και γνωστοί για τις κατασκευές τσόχας υπό την ίδια ονομασία που χρησιμοποιούνταν στο στέγνωμα του χαρτοπολτού. Η τεχνική αυτή χρησιμοποιείται ακόμη και σήμερα για την παραγωγή χαρτονομισμάτων.
• Ολιβιέ Ντυσόπ (1978-), πολιτικός.
• Μωρίς Γκριμώ (1913-2009), επικεφαλής της αστυνομίας του Παρισιού τον Μάιο του 1968 και εγγονός του Αντουάν Γκριμώ (1852-1926), Δημάρχου του Ανοναί από το 1904 έως το 1919.
• Φρεντ (1924-) και Ρενέ Μεγιά (1926-), τενόροι.
• Ροτζέρ Ντυμά (1932-2016) κωμικός και συγγραφέας, γεννημένος στην κοινότητα.
• Φρανσουά Ζοζέφ Κλοζέλ (1860-1918), κυβερνήτης της Γαλλικής Δυτικής Αφρικής.
• Αμπού Λαγκρά (1970-) χορευτής και χορογράφος, γεννημένος στο Ανοναί.
• Νταβί Μουριέ (1976-), ηθοποιός, συγγραφέας, σκηνοθέτης, σχεδιαστής και ανιματέρ, γεννημένος στην κοινότητα.
• Ζακ Ρουβιέρ (1938-), συγγραφέας, και πρώην διοικητής της Τράπεζας της Γαλλίας. Μέλος της Ακαδημίας των Γραμμάτων των Πυρηναίων.
• Πωλ Ντεγκράν (1799-1878), ξάδελφος των αδελφών Μονγκολφιέ και Σεγκίν, ήταν μεγάλος έμπορος Γαλλικών υφασμάτων.
• Κλέμεν Γκρενιέ (1991-), ποδοσφαιριστής της Ολιμπίκ Λιονναί και πρωταθλητής Ευρώπης Κ19.

Πολιτισμός

• Αρχεία: Ενοριακά και Πολιτικά Αρχεία, γενεαλογική ανάλυση, δημοτικές αποφάσεις
• Μουσείο των χαρτοποιών Κανσόν και Μονγκολφιέ: καταγράφει την ιστορία της χαρτοποιίας. Είναι το μοναδικό μουσείο στο οποίο υπάρχει μεγάλη μηχανή παραγωγής χαρτιού που λειτουργεί.
• Δημοτικό Μουσείο Σέζαρ Φίλιολ του Βιβαρουά: παρουσιάζει την τοπική εθνολογία, συλλογές, και καταγράφει την ιστορία των τοπικών εφευρέσεων των Μονγκολφιέ και Σεγκίν.
• Η οξιτανική κουλτούρα κατέχει ακόμη σημαντική θέση.
• Ο Ζαν-Πιερ Μοκύ χρησιμοποίησε την πόλη ως τόπο γυρισμάτων της ταινίας Litan (1982).
• Η Βρετανική ταινία L'homme du train (Ο άνδρας στο τρένο) του 2003 γυρίστηκε στο Ανοναί.

Γαστρονομικές σπεσιαλιτέ

• Φτερούγες αγγέλου (Bugnes)
• Pantins
• Pogne του Ανοναί

Τοπικός τύπος

Η περιφερειακή εφημερίδα Le Dauphiné Libéré πωλείται στο Ανοναί. Ακόμη υπάρχουν γραφεία της εβδομαδιαίας εφημερίδας Le Reveil du Vivarais. Ακόμη μια εβδομαδιαία εφημερίδα η L'Hebdo de l'Ardèche καλύπτει επίσης την περιοχή. Από τις αρχές της δεκαετίας του 2000, εμφανίστηκε μια δωρεάν μηνιαία εφημερίδα, η L'Indispensable που διακινείται ανάμεσα στους εμπόρους του Ανοναί. Ενημερώνει τους αναγνώστες για τα πολιτιστικά συμβάντα που λαμβάνουν χώρα στην περιοχή.

Εκδηλώσεις

Κάθε χρόνο

• Τον Φεβρουάριο:
  • Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου
• Τον Ιούνιο:
  • Το Φεστιβάλ Αεροστάτων θερμού αέρα (1ο Σαββατοκύριακο).
  • Το Festi'roc 07, φεστιβάλ σύγχρονης θρησκευτικής μουσικής, που οργανώνεται από τις Καθολικές ενορίες του Ανοναί.
• Το Νοέμβριο:
  • Η Αγάπη του καλού φαγητού του Αρντές και του Άνω Βιβαραί, (3ο Σαββατοκύριακο). Οργανώνεται από ομοσπονδία με το ίδιο όνομα. Κατά τη διάρκεια του σαββατοκύριακου, η Place des Cordeliers γίνεται χώρος έκθεσης των προϊόντων του Αρντές.
• Γαλλικό Πρωτάθλημα Αεροστάτων θερμού αέρα

Φωτογραφίες

• 
  Δημαρχείο
• 
  Καμπαναριό του Παρεκκλησίου του Τρασίν
• 
  Η Γέφυρα Βαλγκελά κοντά στις Κρύπτες Σουμπισέ και την Place de la Mure
• 
  Ναός της Παναγίας
• 
  Παλιά πύλη στην Place Grenette (16ος αιώνας)
• 
  Εκκλησία του Αγίου Φραγκίσκου
• 
  Chemin des Terres
• 
  Παρεκκλήσι του Νοσοκομείου (18ος αιώνας)
• 
  Οικία « Sainte-Barbe »
• 
  Άποψη του Κάστρου Μιρκουλύ

Βιβλιογραφία

(Γαλλικά)

• François Chomel, Annonay pas à pas, pierre à pierre, Édition du Vivarais, Annonay, 1995, 250 p.
• Pierre Fanget, Annonay ma ville, Annonay, 1971.
• Abbé Filhol, Histoire religieuse et civile d’Annonay et du Haut–Vivarais depuis l’origine de cette ville jusqu’à nos jours, Tomes 1, 2, 3 et 4, Moussy ainé, 1882.
• Emmanuelle Faure, Claude Osset, Annonay, Mémoire en images, Éditions Alan Sutton, Saint-Cyr-sur-Loire, 127 σελ., 2004.
• Emmanuelle Faure, Bernard Faure, Claude Osset, Annonay en Fêtes, 1860–2000, Jean Pierre Huguet Editeur, Saint-Julien-Molin-Molette, 2002, 283 σελ.
• La Gazette d’Annonay, Hebdomadaire local paraissant entre 1889 et 1944.
• Antoine Grimaud, Annonay, la vie municipale de 1870 à 1920, Imprimerie Hervé, Annonay, 1926, 540 σελ.
• Gaston Grimaud, Mon vieil Annonay, Decombe frères, Annonay, 1948, 48 σελ.
• Le Journal d’Annonay, Hebdomadaire local paraissant entre 1865 et 1944.
• Abbé Léorat Picansel, Annonay pendant la Terreur, Tomes 1 et 2, Amis du Fonds Vivarois, 1988.
• Rémy Bernard, Histoire d’Annonay et sa région, Horvath, Roanne, 1981, 149 σελ.
• Le Réveil du Vivarais et de la vallée du Rhône, Hebdomadaire local paraissant depuis 1944.

Αναφορές

• Baynes, T.S., επιμ.. (1878) «Annonay» Encyclopædia Britannica 2 (9η έκδοση), New York, Charles Scribner's Sons, σελ. 72
•  Chisholm, Hugh, επιμ.. (1911) «Annonay» Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάννικα 2 (11η έκδοση) Cambridge University Press, σελ. 75 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Ιστοσελίδα του Δήμου του Ανοναί (Γαλλικά)
• Εμπορικό και Βιοτεχνικό Επιμελητήριο του Αρντές Αρχειοθετήθηκε 2008-11-06 στο Wayback Machine. (Γαλλικά)
• Ανοναί στο Géoportail, Εθνικό Γεωγραφικό Ινστιτούτο (IGN) (Γαλλικά)
• Ανοναί στο Cassini Map του 1750
• Ανοναί στην ιστοσελίδα της INSEE (Γαλλικά)
• INSEE (Γαλλικά)