Διοικητική διαίρεση της Ελλάδας

Για παλαιότερες διοικητικές διαιρέσεις, δείτε: Διοικητικές διαιρέσεις της Ελλάδας.

Η σημερινή διοικητική διαίρεση της Ελλάδας διαμορφώθηκε από το Πρόγραμμα Καλλικράτης[1] και από το Πρόγραμμα Κλεισθένης Ι [2] και ισχύει από την 1η Σεπτεμβρίου 2019. Σύμφωνα με αυτήν, η χώρα διαιρείται σε επτά αποκεντρωμένες διοικήσεις, δεκατρείς περιφέρειες και 332 δήμους. Οι περιφέρειες και οι δήμοι είναι αυτοδιοικούμενα νομικά πρόσωπα, δηλαδή οι αρχές τους εκλέγονται με καθολική ψηφοφορία από τους εγγεγραμμένους δημότες και με τη σειρά τους διαιρούνται σε 74 Περιφερειακές ενότητες.

Η νέα διαίρεση σύμφωνα με το πρόγραμμα «Καλλικράτης». Κάθε χρώμα αντιστοιχεί σε περιφέρεια. Με μαύρη γραμμή χωρίζονται οι περιφερειακές ενότητες (πλην Αττικής), με λευκή οι δήμοι (πλην πολεοδομικών συγκροτημάτων Αθηνών και Θεσσαλονίκης).

Πιο συγκεκριμένα:

  • Πρωτοβάθμιος οργανισμός τοπικής αυτοδιοίκησης (Ο.Τ.Α.) είναι ο "δήμος". Διοικείται από δήμαρχο και δημοτικό συμβούλιο που εκλέγονται κάθε 5 έτη με καθολική ψηφοφορία. Κάθε δήμος χωρίζεται σε διαμερίσματα με την ονομασία «δημοτικές ενότητες».
  • Δευτεροβάθμιος Ο.Τ.Α. είναι η "περιφέρεια", η οποία αντιστοιχεί σε μία ευρεία γεωγραφική περιοχή της χώρας. Διοικείται από περιφερειάρχη και περιφερειακό συμβούλιο που εκλέγονται κάθε 5 έτη (άλλαξε σε τέσσερα έτη, με το Σχέδιο Κλεισθένης Ι) με καθολική ψηφοφορία ανάμεσα στους εγγεγραμμένους δημότες των δήμων που υπάγονται στην περιφέρεια. Κάθε περιφέρεια διαιρείται σε «περιφερειακές ενότητες», οι οποίες συνήθως συμπίπτουν με τους νομούς. Κάθε περιφερειακή ενότητα διαθέτει δικό της αντιπεριφερειάρχη που προέρχεται από τον εκλογικό συνδυασμό του περιφερειάρχη.
  • Η "αποκεντρωμένη διοίκηση" δεν αποτελεί θεσμό αυτοδιοίκησης αλλά διοικητικής αποκέντρωσης του κράτους. Περιλαμβάνει από 1 έως 12 νομούς και ο επικεφαλής της (με τον τίτλο «γενικός γραμματέας») διορίζεται από την Κυβέρνηση και συγκεντρώνει όλες τις αποφασιστικές αρμοδιότητες, το δε συμβούλιό της, στο οποίο συμμετέχουν οι οικείοι αιρετοί περιφερειάρχες και εκπρόσωποι των περιφερειακών ενώσεων δήμων, έχει κυρίως συμβουλευτικό χαρακτήρα.

Εξαίρεση σε όλα τα παραπάνω αποτελεί το Άγιο Όρος, το οποίο αποτελεί μεν ελληνικό έδαφος, αλλά αυτοδιοικείται αποκλειστικά με τους δικούς του θεσμούς βάσει του Καταστατικού Χάρτη του Αγίου Όρους του 1924. Έδρα (και μεγαλύτερος οικισμός, πληθυσμιακά), είναι οι Καρυές, ενώ βάσει της σημερινής Διοικητικής διαίρεσης της Ελλάδας, ονομάζεται επίσημα Ιερά Κοινότητα Αγίου Όρους, και διοικείται μονάχα από Διορισμένο Διοικητή, που τον διορίζει το κράτος (σε αντίθεση με τις υπόλοιπες περιοχές της χώρας, που διοικούνται από Περιφερειάρχη και Αντιπεριφερειάρχες, οι οποίοι εκλέγονται από τις Αυτοδιοικητικές Εκλογές, κάθε 4 χρόνια, και αναφέρονται παραπάνω).

Αποκεντρωμένη Διοίκηση Αττικής

Επεξεργασία
  • Περιφερειακές Ενότητες Υπόλοιπης Αττικής: Ανατολική Αττική, Δυτική Αττική και Νήσοι
  • Περιφερειακές Ενότητες Εντός Πολεοδομικού Συγκροτήματος Αθηνών-Πειραιώς: Βόρειος Τομέας, Κεντρικός Τομέας, Δυτικός Τομέας, Νότιος Τομέας και Πειραιάς
  • Έδρα (και μεγαλύτερος Δήμος, πληθυσμιακά): Αθήνα

Αποκεντρωμένη Διοίκηση Θεσσαλίας - Στερεάς Ελλάδας

Επεξεργασία

Περιφέρεια Θεσσαλίας

Επεξεργασία

Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας

Επεξεργασία

Αποκεντρωμένη Διοίκηση Ηπείρου - Δυτικής Μακεδονίας

Επεξεργασία

Περιφέρεια Ηπείρου

Επεξεργασία

Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας

Επεξεργασία

Αποκεντρωμένη Διοίκηση Πελοποννήσου, Δυτικής Ελλάδας και Ιονίου

Επεξεργασία

Περιφέρεια Πελοποννήσου

Επεξεργασία

Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας

Επεξεργασία

Περιφέρεια Ιονίων Νήσων

Επεξεργασία

Αποκεντρωμένη Διοίκηση Αιγαίου

Επεξεργασία

Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου

Επεξεργασία

Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου

Επεξεργασία

Αποκεντρωμένη Διοίκηση Κρήτης

Επεξεργασία

Περιφέρεια Κρήτης

Επεξεργασία

Αποκεντρωμένη Διοίκηση Μακεδονίας - Θράκης

Επεξεργασία

Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης

Επεξεργασία

Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας

Επεξεργασία

Αναφορές

Επεξεργασία
  1. «Ν. 3852/2010» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 27 Απριλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 24 Αυγούστου 2015. 
  2. ν.4555/2018 ΦΕΚ 133/Α/19-7-2018

Δείτε επίσης

Επεξεργασία