Βικιπαίδεια

Ευρωπαϊκή Ραδιοτηλεοπτική Ένωση

Η Ευρωπαϊκή Ραδιοτηλεοπτική Ένωση (αγγλικά: European Broadcasting Union‎‎, συντ.: EBU· γαλλικά: Union européenne de radio-télévision‎‎, συντ.: UER) είναι μια συμμαχία δημοσίων ραδιοτηλεοράσεων των οποίων οι χώρες βρίσκονται εντός της Ευρωπαϊκής Ραδιοτηλεοπτικής Περιοχής ή που είναι μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης.

Ευρωπαϊκή Ραδιοτηλεοπτική Ένωση
Το λογότυπο της EBU (2012-σήμερα)
Οι χώρες με ένα ή περισσότερα μέλη απεικονίζονται με σκούρο μπλε χρώμα, ενώ τα συνεργαζόμενα μέλη με γαλάζιο.
ΣυντομογραφίαEBU
ΠροκάτοχοςΔιεθνής Ραδιοφωνική Ένωση (αγγλικά: International Broadcasting Union, IBU; γαλλικά: Union Internationale de Radiophonie, UIR)
Ίδρυση12 Φεβρουαρίου 1950
ΤύποςΈνωση ραδιοτηλεοπτικών οργανισμών
ΈδραΓενεύη, Ελβετία et Βέλγιο
Μέλη112 οργανισμοί από 54 χώρες
ΠρόεδροςDelphine Ernotte
Γενικός ΔιευθυντήςNoel Curran[1]
ΙστότοποςΕπίσημη ιστοσελίδα
δεδομένα (π • σ • ε )

Μέχρι το 2024, αποτελείται από 113 οργανισμούς-μέλη από 56 χώρες,[2] και 31 συνδεδεμένα μέλη από άλλες 20 χώρες.[3] Ιδρύθηκε το 1950 και έχει τη διοικητική του έδρα στη Γενεύη.

Η EBU κατέχει και διαχειρίζεται τα δίκτυα τηλεπικοινωνιών Eurovision και Euroradio στα οποία διανέμονται ζωντανά στα μέλη της σημαντικές τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές. Λειτουργεί επίσης το καθημερινό ανταλλακτήριο ειδήσεων της Eurovision στο οποίο τα μέλη μοιράζονται βίντεο έκτακτων ειδήσεων. Το 2017, η EBU ξεκίνησε το Eurovision Social Newswire, μια υπηρεσία αυτόπτων μαρτύρων και επαλήθευσης βίντεο. Με επικεφαλής τον Επικεφαλής του Social Newsgathering, Derek Bowler, η υπηρεσία παρέχει στα μέλη της EBU επαληθευμένα και καθαρά για χρήση μέσα αυτόπτων μαρτύρων που αναδύονται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.[4]

Η EBU, σε συνεργασία με τα μέλη της, παράγει προγράμματα και διοργανώνει εκδηλώσεις στις οποίες μπορούν να συμμετάσχουν τα μέλη της, όπως ο Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision, η πιο γνωστή παραγωγή της ή τα Ντιμπέϊτ της μεταξύ υποψηφίων προέδρων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τις κοινοβουλευτικές εκλογές του 2014, του 2019 και του 2024.[5] Γενικός Διευθυντής είναι ο Noel Curran από το 2017.

Γενική περιγραφή

Επεξεργασία

Τα μέλη της EBU είναι δημόσιοι ραδιοτηλεοπτικοί φορείς που έχουν ιδρυθεί με νόμο, αλλά είναι ακομμάτιστοι και ανεξάρτητοι λειτουργώντας προς όφελος του κοινωνικού συνόλου.

Τα μέλη της ένωσης προέρχονται από το βορρά (Ισλανδία), από το νότο (Αίγυπτος), από τη δύση (Ιρλανδία), από την ανατολή (Αζερμπαϊτζάν) και σχεδόν από κάθε άλλη χώρα της γεωγραφικής Ευρώπης. Συνεργαζόμενα μέλη στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής αποτελούν τα ABC, CBS, NBC, CPB, NPR, APM και ο ανεξάρτητος ραδιοφωνικός σταθμός WFMT που εδρεύει στο Σικάγο και μεταδίδει κλασική μουσική.[3]

Η ιδιότητα του κάθε μέλους αφορά τις οργανώσεις των μέσων ενημέρωσης, των οποίων τα κράτη είτε είναι εντός της Ευρωπαϊκής Ραδιοτηλεοπτικής Περιοχής όπως ορίζεται από τη ITU είτε είναι μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης.[6]

Τα μέλη επωφελούνται από:

  • Πλήρη πρόσβαση σε παγκόσμιας εμβέλειας περιεχόμενο από αποκλειστικά αθλητικά δικαιώματα έως ανταλλαγές για ειδήσεις, μουσική και προγράμματα για παιδιά.
  • Μια φωνή στις Βρυξέλλες και στις διεθνείς πλατφόρμες που ασκούν πιέσεις για τα δημόσια μέσα και εξασφαλίζουν το βέλτιστο νομικό και τεχνικό πλαίσιο.
  • Ευκαιρίες για ανταλλαγή, μάθηση και συνεργασία μέσω διασκέψεων, ομάδων εργασίας, κατάρτισης και ειδικών συμβουλών και καθοδήγησης.
  • Κέντρα εκμάθησης και ανταλλαγής νέων τεχνολογιών και καινοτομίας με μια ομάδα εμπειρογνωμόνων που παρέχουν στρατηγικές συμβουλές και καθοδήγηση.

Η μεγαλύτερη παραγωγή της EBU είναι ο Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision. Η EBU διοργανώνει επίσης τους ομότιτλους διαγωνισμούς χορού, παιδικού τραγουδιού, νέων χορευτών και πολλούς παρόμοιους.

Στις ραδιοφωνικές συνεργασίες περιλαμβάνεται το Euroclassic Notturno που αποτελεί μια εξάωρη ακολουθία κλασικής μουσικής του BBC Radio 3 και μεταδίδεται από το Ηνωμένο Βασίλειο με τον τίτλο "Through the Night" και επίσης διάφορα θεματικά προγράμματα, όπως οι ετήσιες Χριστουγεννιάτικες μουσικές εκδηλώσεις από όλη την Ευρώπη.[7] Η EBU αποτελεί μέλος του Διεθνούς Μουσικού Συμβουλίου με έδρα το Παρίσι.

Οι περισσότεροι φορείς-μέλη της EBU έχουν κάνει συμφωνία για τη διεξαγωγή μεγάλων αθλητικών εκδηλώσεων, όπως το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου και τα εναρκτήρια Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα.[8] Ένα άλλο επαναλαμβανόμενο γεγονός, που μεταδίδεται σε όλη την Ευρώπη είναι η Πρωτοχρονιάτικη συναυλία της Φιλαρμονικής της Βιέννης.[9]

Η Eurovision Media Services είναι το επιχειρηματικό σκέλος της EBU παρέχοντας τις πρώτες υπηρεσίες μέσων μαζικής ενημέρωσης για πολλούς οργανισμούς και αθλητικές ομοσπονδίες σε όλο τον κόσμο.

Μουσικό θέμα

Επεξεργασία

Το Πρελούδιο στη Δοξολογία (Te Deum) αποτελεί ένα από τα πιο δημοφιλή έργα του γάλλου συνθέτη Μαρκ-Αντουάν Σαρπαντιέ, κυρίως μετά την εδραίωσή του ως μουσικό σήμα του Διαγωνισμού Τραγουδιού της Eurovision. Παίζεται πριν και μετά τους τίτλους του συγκεκριμένου διαγωνισμού και σε άλλα σημαντικά γεγονότα.

Ιστορία

Επεξεργασία

Η EBU είναι διάδοχος της Διεθνούς Ραδιοφωνικής Ένωσης (IBU-UIR) η οποία ιδρύθηκε την 4η Απριλίου του 1925, με έδρα τη Γενεύη και παράρτημα στις Βρυξέλλες. Ενέτεινε τις ανταλλαγές ραδιοφωνικών προγραμμάτων και τις διαμεσολαβητικές τεχνικές διαμάχες μεταξύ των μελών που ασχολήθηκαν κυρίως με τα θέματα των συχνοτήτων και των παρεμβολών τους. Αναλήφθηκε ουσιαστικά από τη Ναζιστική Γερμανία κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και όταν η σύγκρουση τερμάτισε στα μάτια των συμμαχικών δυνάμεων ήταν μια συμβιβασμένη οργάνωση που δεν μπορούσαν να εμπιστευτούν.

Την άνοιξη του 1946, εκπρόσωποι της Σοβιετικής ραδιοφωνικής επιτροπής πρότειναν τη δημιουργία μιας νέας οργάνωσης. Ωστόσο, ταυτόχρονα, προετοιμάστηκαν για τη διακυβερνητική "Ευρωπαϊκή Ραδιοτηλεοπτική Διάσκεψη" η οποία διεξήχθη στην Κοπεγχάγη δύο χρόνια αργότερα, καταρτώντας ένα νέο σχέδιο για τη χρήση συχνοτήτων στην περιοχή των Ευρωπαϊκών ραδιοτηλεοπτικών εκπομπών. Θεωρήθηκε αναγκαία η ύπαρξη ενός οργανισμού ο οποίος θα μπορούσε να εφαρμόσει το "Σχέδιο μήκους κύματος της Κοπεγχάγης" αλλά υπήρξε διαφωνία μεταξύ των ραδιοτηλεοπτικών φορέων και ιδιαίτερα ο φόβος που εξέφρασε το BBC ότι μια νέα ένωση θα μπορούσε να κυριαρχείται από την ΕΣΣΔ παρόλο που πρότεινε να δώσει σε καθένα από τα τότε κράτη-μέλη μία ψήφο. Η Γαλλία πρότεινε τέσσερις ψήφους λόγω της ένταξης των βορειοαφρικανικών αποικιών στο κράτος, ενώ η Μεγάλη Βρετανία θεώρησε ότι θα είχε μια μικρή επιρροή με μία μόνο ψήφο.

Στις 27 Ιουνίου 1946 ιδρύθηκε ο εναλλακτικός Διεθνής Ραδιοτηλεοπτικός Οργανισμός (IBO) με 26 μέλη χωρίς τη συμμετοχή της Βρετανίας. Την επόμενη μέρα, η IBU είχε Γενική Συνέλευση με θέμα την προσπάθεια διάλυσής της, που απέτυχε, παρόλο που τα 18 από τα 28 μέλη της έφυγαν από την IBU για να ενταχθούν στον IBO.[10]

Για μια χρονική περίοδο στα τέλη της δεκαετίας του 1940 τόσο η IBU όσο και ο IBO διακρίθηκαν για το ρόλο της οργάνωσης των συχνοτήτων τους, αλλά η Βρετανία αποφάσισε να μην συμμετάσχει σε καμία από τις δύο. Το BBC προσπάθησε αλλά δεν κατάφερε να βρει κατάλληλες ρυθμίσεις εργασίας. Ωστόσο, για πρακτικούς σκοπούς, ο IBO μισθώνει το τεχνικό τμήμα της IBU στις Βρυξέλλες και απασχολεί το προσωπικό της.

Το BBC πρότεινε μια λύση βασισμένη στη λειτουργία του IBO αλλάζοντας τον κανονισμό της, ώστε να υπάρχει μόνο ένα μέλος ανά χώρα που συμμετέχει στην ITU, εξασφαλίζοντας μια δυτική πλειοψηφία έναντι της ΕΣΣΔ και των δορυφορικών κρατών της. Τον Αύγουστο του 1949 πραγματοποιήθηκε συνάντηση στη Στρέζα της Ιταλίας, αλλά κατέληξε σε διαφωνία μεταξύ των αντιπροσώπων σχετικά με τον τρόπο επίλυσης των προβλημάτων. Μια πρόταση ήταν να αντικατασταθεί η Ευρωπαϊκή Ραδιοτηλεοπτική Περιοχή από μια περιοχή που θα απέκλειε την Ανατολική Ευρώπη, τον Λεβάντε και τη Βόρεια Αφρική.

Μετά τη συνάντηση στη Στρέζα, προέκυψε συναίνεση μεταξύ των δυτικοευρωπαίων για τη δημιουργία ενός νέου οργανισμού και το BBC πρότεινε την έδρα της στο Λονδίνο. Οι συναντήσεις στο Παρίσι στις 31 Οκτωβρίου και 1η Νοεμβρίου 1949 σφράγισαν τη μοίρα της IBU και του IBO, αλλά αποφασίστηκε να μην επιτρέψει στη Δυτική Γερμανία να ιδρύσει το νέο οργανισμό. Στις 12 Φεβρουαρίου 1950, η νεοσυσταθείσα EBU είχε την πρώτη της συνάντηση με 23 μέλη από την Ευρωπαϊκή Ραδιοτηλεοπτική Περιοχή, στο ξενοδοχείο Imperial στην παραθαλάσσια πόλη της Torquay, στην κομητεία του Ντέβον, στην Αγγλία.

Ο πρώτος πρόεδρος ήταν ο Ίαν Τζέικομπ από το BBC, ο οποίος παρέμεινε για 10 χρόνια, ενώ η λειτουργία του κυριαρχούσε σε μεγάλο βαθμό από το BBC, λόγω των οικονομικών, τεχνικών και προσωπικών του στοιχείων. Η σημαντικότερη διαφορά μεταξύ της EBU και των προκατόχων της ήταν ότι η συμμετοχή της EBU ήταν για ραδιοτηλεοπτικούς φορείς και όχι για κυβερνήσεις.

Οι πρώτοι εκπρόσωποι δήλωσαν, ότι οι συναντήσεις της EBU ήταν εγκάρδιες, επαγγελματικές και πολύ διαφορετικές από τον απότομο τόνο των προκατόχων της. Η Δυτική Γερμανία έγινε δεκτή το 1951 και δημιουργήθηκαν εργασιακές σχέσεις με τον Σοβιετικό Διεθνή Ραδιοτηλεοπτικό Οργανισμό που υπήρχε παράλληλα με την EBU μέχρι την συγχώνευση δια της απορρόφησης της πρώτης από τη δεύτερη, την 1η Ιανουαρίου 1993, δύο χρόνια μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης.[10]

Το 1967, η πρώτη συναυλία κατά την διεθνή περίοδο της EBU μεταδόθηκε από το Queen Elizabeth Hall στο Λονδίνο.[11]

Τεχνικές δραστηριότητες

Επεξεργασία

Ο στόχος των τεχνικών δραστηριοτήτων της EBU είναι να βοηθήσει τα μέλη της στις τεχνολογικές εξελίξεις, παρέχοντας τεχνικές πληροφορίες μέσω διασκέψεων και σεμιναρίων, καθώς και σε γραπτή μορφή (όπως η Τεχνική Επισκόπηση και το περιοδικό tech-i). Η EBU επίσης ενθαρρύνει την ενεργό συνεργασία μεταξύ των μελών της, με βάση το ότι μπορούν να μοιραστούν ελεύθερα τη γνώση και την εμπειρία τους, επιτυγχάνοντας έτσι πολύ περισσότερα από όσα θα μπορούσαν να πετύχουν τα μέλη από μόνα τους.

Μεγάλο μέρος αυτής της συνεργασίας επιτυγχάνεται μέσω των Εργατικών Ομάδων που μελετούν συγκεκριμένα τεχνικά θέματα κοινού ενδιαφέροντος: για παράδειγμα, τα μέλη της EBU προετοιμάζονται από καιρό για την αναθεώρηση του σχεδίου της Στοκχόλμης του 1961.

Η EBU δίνει μεγάλη έμφαση στη χρήση ανοικτών προτύπων. Η ευρεία χρήση τους (όπως το MPEG-2, DAB, DVB κ.λπ.) εξασφαλίζει τη διαλειτουργικότητα μεταξύ προϊόντων από διάφορους προμηθευτές, και διευκολύνει την ανταλλαγή υλικού προγραμμάτων μεταξύ των μελών της ένωσης και την προώθηση ενός ευρέος βιομηχανικού φάσματος των "οριζόντιων αγορών" προς όφελος όλων των καταναλωτών.

Τα μέλη και το τεχνικό τμήμα της EBU διαδραμάτισαν εδώ και πολύ καιρό σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη πολλών συστημάτων που χρησιμοποιούνται σε ραδιοτηλεοπτικές εκπομπές, όπως:

  • Η διεπαφή ψηφιακού ήχου AES/EBU, επισήμως γνωστό ως AES3.
  • Σειριακές και παράλληλες διεπαφές για ψηφιακό βίντεο (Συστάσεις ITU-R 601 και 656).
  • RDS: Ραδιοφωνικό Σύστημα Δεδομένων που χρησιμοποιείται στην εκπομπή των FM.
  • Σύσταση Loudness R128 και μετρητές EBU Mode (EBU Tech 3341).

Η EBU ενθάρρυνε επίσης ενεργά την ανάπτυξη και εφαρμογή:

  • του ψηφιακού ραδιοφώνου (DAB) μέσω Eureka Project 147 και WorldDAB Forum.
  • του Digital Video Broadcasting μέσω DVB Project και DigiTAG.
  • του ψηφιακού ραδιοφώνου στις ζώνες συχνοτήτων που χρησιμοποιούνται σήμερα για την εκπομπή των AM μέσω της DRM.
  • της τυποποίησης των ψηφιακών συστημάτων εγγραφής βίντεο μέσω του TV-Anytime Forum.
  • της ανάπτυξης άλλων δικτύων διανομής περιεχομένου στο διαδίκτυο μέσω P2PTV; EBU Project Group D/P2P, από το Νοέμβριο του 2007 έως τον Απρίλιο του 2008, με δοκιμή επιλεγμένων καναλιών-μελών, χάρη στην πλατφόρμα διανομής της Octoshape.[12] Η EBU είναι επίσης μέρος του Ευρωπαϊκού Project P2P-Next.

Αντιπαραθέσεις

Επεξεργασία

Ελληνική κρατική ραδιοτηλεόραση (2013)

Επεξεργασία

Στις 11 Ιουνίου 2013 η Ελληνική κυβέρνηση, έκλεισε με «δικτατορικό τρόπο» την ΕΡΤ σε σύντομο χρονικό διάστημα, επικαλούμενη ανησυχίες των κυβερνητικών δαπανών που σχετίζονται με την Κρίση της Ευρωζώνης, κάτι που δεν ίσχυε.[13] Σε απάντηση, η EBU ίδρυσε ένα αυτοσχέδιο στούντιο την ίδια μέρα, κοντά στα πρώην γραφεία του φορέα στην Αθήνα, προκειμένου να συνεχίσει να παρέχει στα μέλη της υπηρεσίες συλλογής ειδήσεων και αναμετάδοσης που παρείχε η ΕΡΤ[14] ενώ έβγαλε ανακοίνωση εκφράζοντας τη βαθιά απογοήτευσή της για το αιφνίδιο κλείσιμό της και παρότρυνε τον Έλληνα πρωθυπουργό, Αντώνη Σαμαρά να χρησιμοποιήσει όλες τις δυνάμεις του για να ανακαλέσει αμέσως την απόφαση και προσέφερε τις συμβουλές, τη βοήθεια και την τεχνογνωσία που απαιτούνται για να διατηρηθεί σε λειτουργία η ΕΡΤ.[15]

Στις 4 Μαΐου του 2014, η ΝΕΡΙΤ, ο νέος προσωρινός δημόσιος ραδιοτηλεοπτικός φορέας ξεκίνησε την πανελλαδική μετάδοσή του και μετά από ένα επτάμηνο (4 Δεκεμβρίου) έγινε νέο ενεργό μέλος της ένωσης με επιφυλάξεις,[16][17] επειδή η ΝΕΡΙΤ παρουσίαζε μεγάλα προβλήματα, όπως έλλειψη ανεξαρτησίας και προγράμματος, και πολύ χαμηλό προσωπικό εργαζομένων, ενώ ακόμη δεν διέθετε ποτέ παγκόσμιο κανάλι, για τους Έλληνες του Εξωτερικού.

Αποτέλεσμα, αντ' αυτού η Κυβέρνηση Τσίπρα, να ψηφίσει νομοσχέδιο για την πλήρη και υποχρεωτική επαναλειτουργία της ΕΡΤ, η οποία πραγματοποιήθηκε στις 11 Ιουνίου 2015 με ολοκληρωμένο πρόγραμμα, δύο χρόνια μετά το κλείσιμο της ΕΡΤ, καθώς η ΝΕΡΙΤ Α.Ε. αντικαταστάθηκε από τη νέα ΕΡΤ Α.Ε.,[18][19] η οποία το 2016, επαναλειτούργησε και την ERT World, ενώ το 2020 αναβάθμισε και το εμπορικό της σήμα, και άρχισε να εκπέμπει σε High Definition, τα τηλεοπτικά της προγράμματα, δημιουργώντας μια νέα εποχή για την Ελληνική κρατική ραδιοτηλεόραση.

Λευκορωσική κρατική ραδιοτηλεόραση (2021)

Επεξεργασία

Η κρατική ραδιοτηλεόραση της Λευκορωσίας (BTRC) κατηγορήθηκε για καταστολή των εργαζόμενων της, έχοντας απολύσει παραπάνω από 100 μετά το κύμα διαδηλώσεων για φερόμενη εκλογική νοθεία. Πολλοί από αυτούς έχουν επίσης φυλακιστεί ενώ άλλοι έχουν υψωθεί κατά της συμμετοχής της Λευκορωσίας και του BTRC στον κατά τα άλλα αντιπολιτικό διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision το 2021, με το επιχείρημα ότι η EBU θα έκανε πολιτική δήλωση εάν υποστήριζε τη Λευκορωσία λέγοντας ουσιαστικά και σιωπηλά, ότι η δημοκρατία δεν είναι σημαντική, καταπατώντας βασικά ανθρώπινα δικαιώματα, όπως η ελευθερία του λόγου.[20]

Στις 28 Μαΐου 2021, η EBU ανέστειλε τη συμμετοχή του BTRC λόγω ιδιαίτερης ανησυχίας από τη μετάδοση συνεντεύξεων που προφανώς έγιναν υπό πίεση όπως του Ρομάν Προτάσεβιτς. Το BTRC έλαβε δυο εβδομάδες προθεσμία για να απαντήσει για την αναστολή, χωρίς να το κάνει[21] και η οποία τέθηκε σε ισχύ μετά από σχεδόν ένα μήνα (1η Ιουλίου).[22][23] Αν και οι αρχικές αναφορές έλεγαν για τριετή αναστολή, τον Απρίλιο του 2024 η EBU έβγαλε ανακοίνωση για επ' αόριστον αναστολή.[24]

Ρωσική κρατική ραδιοτηλεόραση (2022)

Επεξεργασία

Και τα 3 μέλη της EBU, το Channel One Russia, το VGTRK και το Radio Dom Ostankino ελέγχονται από τη Ρωσική κυβέρνηση,[25] η οποία στις 21 Φεβρουαρίου 2022 αναγνώρισε το Ντονέτσκ και το Λουγκάνσκ ως ανεξάρτητα κράτη παρότι υπάρχει αμφισβήτηση καθώς είναι αναγνωρισμένα διεθνώς ως Ουκρανικά εδάφη. Το UA:PBC κάλεσε την EBU να τερματίσει τη συμμετοχή των δύο εκ των τριών μελών (Channel One και VGTRK) και να εξετάσει το ενδεχόμενο αποκλεισμού της χώρας από τον Διαγωνισμό Τραγουδιού Eurovision 2022, επικαλούμενη τη χρήση των δύο μέσων από την κυβέρνηση για την προπαγάνδα που δημιουργείται σχετικά με τον Ρωσο-Ουκρανικό πόλεμο[26] και τον οποίον αποκλεισμό ζήτησαν και άλλοι κρατικοί φορείς, όπως η Yle και η ERR οι οποίες δήλωσαν ότι δε θα έστελναν εκπρόσωπο.[27][28] Αφού αρχικά δήλωσε ότι τόσο στη Ρωσία όσο και στην Ουκρανία θα επιτραπεί να διαγωνιστούν,[29] η EBU ανακοίνωσε στις 25 Φεβρουαρίου 2022 την απαγόρευση της συμμετοχής της Ρωσίας στον Διαγωνισμό.[30]

Και οι 3 φορείς ανακοίνωσαν την αποχώρησή τους από την EBU την επόμενη μέρα, επικαλούμενοι την αυξημένη πολιτικοποίηση της ένωσης[31] δηλώνοντας ότι ήταν ενήμερη για τις εξελίξεις, χωρίς όμως να την ενημερώσουν και επίσημα.[32] Την 1η Μαρτίου, η EBU ανακοίνωσε ότι είχε αναστείλει τα Ρωσικά μέλη της από τις δομές διακυβέρνησής της.[33] Στις 26 Μαΐου, η EBU έθεσε σε ισχύ την επ' αόριστον αναστολή των ρωσικών μελών της.[34][35]

Το 2023, μια εκτεταμένη έρευνα του δικτύου ερευνητικής δημοσιογραφίας της EBU αποκάλυψε στοιχεία μιας πρωτοβουλίας υπό την αιγίδα του Κρεμλίνου για τη μεταφορά παιδιών από την κατεστραμμένη από τον πόλεμο Ουκρανία στη Ρωσία, ένα έγκλημα πολέμου σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο.[36]

Μέλη

Επεξεργασία
 
Ο χάρτης των χωρών ως ενεργά μέλη της EBU με πράσινο χρώμα σε χρονική σειρά από το 1950.

Ο κατάλογος των ενεργών μελών (με τελευταία ενημέρωση τον Μάρτιο του 2024) περιλαμβάνει τους ακόλουθους 68 ραδιοτηλεοπτικούς φορείς από 56 χώρες.[2]

Ενεργά μέλη

Επεξεργασία

Οι Πέντε μεγαλύτεροι χρηματοοικονομικοί συντελεστές, της Ευρωπαϊκής Ραδιοτηλεοπτικής Ένωσης

Επεξεργασία

Οι συγκεκριμένες χώρες, που αποτελούν πλήρη μέλη της EBU, είναι οι Κύριοι χρηματοδότες του Διαγωνισμού Τραγουδιού της Eurovision, στον οποίο συμμετέχουν απευθείας στον μεγάλο τελικό του Σαββάτου, ενώ οι συγκεκριμένοι ραδιοτηλεοπτικοί φορείς των συγκεκριμένων χωρών έχουν φιλοξενήσει και διαγωνισμούς της Eurovision, άλλων χωρών οι οποίοι δεν μπορούσαν να φιλοξενήσουν κυρίως για οικονομικούς λόγους.

Χώρα Ραδιοτηλεοπτικός οργανισμός Συντομογραφία Έτος ένταξης
  Γαλλία Groupement des Radiodiffuseurs Français de l’UER:
France Télévisions, Radio France, France Médias Monde		 GRF 1950
  Γερμανία The Working Group of Public Broadcasters in the Federal Republic of Germany (Arbeitsgemeinschaft der öffentlich-rechtlichen Rundfunkanstalten der Bundesrepublik Deutschland)
Bavarian Broadcasting (Bayerischer Rundfunk, BR)
Hessian Broadcasting (Hessischer Rundfunk, HR)
Central German Broadcasting (Mitteldeutscher Rundfunk, MDR)
Northern German Broadcasting (Norddeutscher Rundfunk, NDR)
Radio Bremen (RB)
Berlin-Brandenburg Broadcasting (Rundfunk Berlin-Brandenburg, RBB)
Saarland Broadcasting (Saarländischer Rundfunk, SR)
Southwest Broadcasting (Südwestrundfunk, SWR)
West German Broadcasting (Westdeutscher Rundfunk, WDR)
German Wave (Deutsche Welle, DW)
Radio Germany (Deutschlandradio, DLR)		 ARD 1952
Second German Television (Zweites Deutsches Fernsehen) ZDF 1963
  Ηνωμένο Βασίλειο British Broadcasting Corporation BBC 1950
United Kingdom Independent Broadcasting
Independent Television (ITV)
Scottish Television (STV)
Channel Four Television Corporation
Channel Four Wales Authority (Awdurdod Sianel Pedwar Cymru)		 UKIB 1981
  Ισπανία Spanish Radio and Television Corporation
(Corporación de Radio y Televisión Española)		 RTVE 1955
  Ιταλία Italian radio and television (Radiotelevisione italiana) RAI 1950

Χώρες Μέλη της Ευρωπαϊκής Ραδιοτηλεοπτικής Ένωσης, που ανήκουν γεωγραφικά εξ ολοκλήρου στην Ευρώπη

Επεξεργασία
Χώρα Ραδιοτηλεοπτικός οργανισμός Συντομογραφία Έτος ένταξης
  Άγιος Μαρίνος Radio and Television of the Republic of San Marino SMRTV 1995
  Αλβανία Albanian Radio and Television (Radio Televizioni Shqiptar) RTSH 1999
  Ανδόρρα Radio and Television of Andorra (Ràdio i Televisió d'Andorra) RTVA 2002
  Αυστρία Österreichischer Rundfunk ORF 1953
  Βατικανό Vatican Radio (Radio Vaticana, Statio Radiophonica Vaticana) VR 1950
  Βέλγιο Radio-télévision belge de la Communauté française (Γαλλόφωνος) RTBF 1950
Vlaamse Radio- en Televisieomroeporganisatie (Ολλανδόφωνος) VRT
  Βόρεια Μακεδονία Macedonian Radio Television (Македонска Радио Телевизиjа, Makedonska Radio Televizija) MRT 1993
  Βοσνία και Ερζεγοβίνη Radio and Television of Bosnia and Herzegovina (Bosanskohercegovačka radiotelevizija) BHRT 1993
  Βουλγαρία Bulgarian National Radio (Българско национално радио, Bǎlgarsko nacionalno radio) BNR 1993
Bulgarian National Television (Българска национална телевизия, Balgarska natsionalna televizia) BNT
  Δανία Danish Broadcasting Corporation (Danmarks Radio) DR 1950
TV2 Danmark A/S DK / TV2 1989
  Ελβετία Swiss Broadcasting Corporation
Schweizerische Radio- und Fernsehgesellschaft (Γερμανόφωνος)
Société suisse de radiodiffusion et télévision (Γαλλόφωνος)
Società svizzera di radiotelevisione (Ιταλόφωνος)
Societad Svizra da Radio e Televisiun (Ρομανσόφωνος)		 SRG SSR 1950
  Ελλάδα Ελληνική Ραδιοφωνία Τηλεόραση ERT 2015
  Εσθονία Estonian Public Broadcasting (Eesti Rahvusringhääling) ERR 1993
  Ιρλανδία Radio and Television of Ireland (Raidió Teilifís Éireann) RTÉ 1950
Irish Television Four (Teilifís na Gaeilge Ceathair) TG4 2007
  Ισλανδία Icelandic National Broadcasting Service (Ríkisútvarpið) RÚV 1956
  Κροατία Croatian Radiotelevision (Hrvatska radiotelevizija) HRT 1993
  Λετονία Public Broadcasting of Latvia (Latvijas Sabiedriskais medijs)
Latvian Radio (Latvijas Radio), Latvian Television (Latvijas Televīzija)		 LSM 1993
  Λιθουανία Lithuanian National Radio and Television (Lietuvos nacionalinis radijas ir televizija) LRT 1993
  Λουξεμβούργο RTL Group RTL 1950
Sociocultural Broadcasting Institution of the Grand Duchy of Luxembourg (Établissement de Radiodiffusion Socioculturelle du Grand-Duché de Luxembourg - radio 100,7) ERSL 1996
  Μάλτα Public Broadcasting Services Limited PBS 1970
  Μαυροβούνιο Radio i televizija Crne Gore (Радио и телевизија Црне Горе) RTCG 2006
  Μολδαβία TeleRadio-Moldova TRM 1993
  Μονακό Monaco Média Diffusion MMD 1994
TVMonaco TVM 2024
  Νορβηγία Norwegian Broadcasting Corporation (Norsk rikskringkasting) NRK 1950
TV2 / Egmont Group NO / TV2 1993
  Ολλανδία Dutch Public Broadcaster (Nederlandse Publieke Omroep)
AVROTROS
BNNVARA
Evangelical Broadcasting (Evangelische Omroep, EO)
Humanist Broadcasting (Humanistische Omroep - HUMAN)
KRO-NCRV
MAX
Dutch Broadcasting Foundation (Nederlandse Omroep Stichting - NOS)
NTR
Unheard Netherlands (Ongehoord Nederland - ON)
PowNed
Foundation for Ether Advertisement (Stichting Ether Reclame - STER)
VPRO
WNL
Broadcaster Black (ZWART)		 NPO 1950
  Ουγγαρία Media Services and Support Trust Fund (Médiaszolgáltatás-támogató és Vagyonkezelő Alap)
Duna Media Service Provider (Duna Médiaszolgáltató)		 MTVA 2014
  Ουκρανία National Public Broadcasting Company of Ukraine (Національна суспільна телерадіокомпанія України, Natsionalna Suspilna Teleradiokompaniya Ukrayiny) SU 1993
  Πολωνία Polish Radio (PR S.A.: Polskie Radio) PR 1993
Polish Television (TVP S.A.: Telewizja Polska) TVP
  Πορτογαλία Radio and Television of Portugal (Rádio e Televisão de Portugal) RTP 1950
  Ρουμανία Romanian Radio Broadcasting Company (Societatea Română de Radiodifuziune) ROR 1993
Romanian Television Corporation (Societatea Românǎ de Televiziune) RO / TVR
  Σερβία Radio-televizija Srbije (Радио-телевизија Србије) RTS 2006
  Σλοβακία Slovak Television and Radio (Slovenská televízia a rozhlas) STVR 2024
  Σλοβενία Radio-Television of Slovenia (Radiotelevizija Slovenija) RTVSLO 1993
  Σουηδία Swedish Broadcasting Service (Sveriges Rundradiotjänst)
Sweden's Television (Sveriges Television, SVT)
Sweden's Radio (Sveriges Radio, SR)
Swedish Educational Broadcasting Company (Sveriges Utbildningsradio, UR)		 SRT 1950
  Τσεχία Czech Radio (Český rozhlas) ČR 1993
Czech Television (Česká televize) ČT
  Φινλανδία Yleisradio (Rundradion) Yle 1950

Διηπειρωτικές Χώρες, Μέλη της της Ευρωπαϊκής Ραδιοτηλεοπτικής Ένωσης (Ευρώπη-Ασία)

Επεξεργασία

Οι συγκεκριμένες χώρες, που αποτελούν πλήρη μέλη της EBU, ανήκουν γεωγραφικά κατά το ήμισυ και στην Ευρώπη και στην Ασία (όπως η Γεωργία και το Αζερμπαϊτζάν) ή εξ ολοκλήρου στην Ασία (όπως η Κύπρος και η Αρμενία, που πολιτικά και πολιτισμικά θεωρούνται Ευρωπαϊκές χώρες). Το Ισραήλ, ανήκει γεωγραφικά στην Ασία, αλλά επειδή αποτελεί απομονωμένο κράτος, από τα κράτη της Ευρύτερης Μέσης Ανατολής, έχει και αυτό πολιτικούς και πολιτιστικούς δεσμούς με την Ευρώπη.

Χώρα Ραδιοτηλεοπτικός οργανισμός Συντομογραφία Έτος ένταξης
  Αζερμπαϊτζάν İctimai Televiziya və Radio Yayımları Şirkəti
İctimai Televiziya (İctimai Television, İTV) İctimai Radio (IR)		 İCTI / İTV 2007
  Αρμενία Public Radio of Armenia (Հայաստանի Հանրային Ռադիո, Hayastani Hanrayin Radio) ARMR 2005
Public Television of Armenia (Հայաստանի Հանրային Հեռուստաընկերություն, Hayastani Hanrayin Herrustaynkerut’yun) ARMTV
  Γεωργία Georgian Public Broadcasting (საქართველოს საზოგადოებრივი მაუწყებელი, sakartvelos sazogadoebrivi mauts'q'ebeli) GPB 2005
  Ισραήλ Israeli Public Broadcasting Corporation (תַּאֲגִיד הַשִׁיְדּוּר הַיִשְׂרָאֵלִי, Taʾăḡid HaŠidûr HaYiśrāʾēli) (هَيْئَة اَلْبَثّ اَلْإِسْرَائِيلي, Hayʾat al-Baṯṯ al-Isrāʾīlī) KAN 2017
  Κύπρος Cyprus Broadcasting Corporation
Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου (Ελληνικά)
Kıbrıs Radyo Yayın Kurumu (Τουρκικά)		 CyBC / ΡΙΚ 1969
  Τουρκία Türkiye Radyo ve Televizyon Kurumu TRT 1950

Χώρες Μέλη της Ευρωπαϊκής Ραδιοτηλεοπτικής Ένωσης, που ανήκουν γεωγραφικά στην Αφρική και την Ασία, και απαρτίζουν την Ευρύτερη Μέση Ανατολή

Επεξεργασία

Οι συγκεκριμένες χώρες, αποτελούν πλήρη μέλη της Ευρωπαϊκής Ραδιοτηλεοπτικής Ένωσης, αλλά δεν έχουν συμμετάσχει ποτέ στον Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision (με εξαίρεση το Μαρόκο, το οποίο συμμετείχε για μια και μοναδική φορά το 1980, και έκτοτε δεν ξανασυμμετείχε ποτέ ξανά), είτε σε άλλα προγράμματα της EBU.

Χώρα Ραδιοτηλεοπτικός οργανισμός Συντομογραφία Έτος ένταξης
  Αίγυπτος National Media Authority (الهيئة الوطنية للإعلام) NTU 1985
  Αλγερία National Sound Broadcasting Company (المؤسسة العمومية للبث الإذاعي, Entreprise nationale de radiodiffusion sonore) ENRS 1970
Public Establishment of Television (المؤسّسة العمومية للتلفزيون, Établissement public de télévision) EPTV
Algerian Broadcasting Company (البث الإذاعي والتلفزي الجزائري, Télédiffusion d’Algérie) TDA
  Ιορδανία Jordan Radio and Television Corporation (مؤسسة الإذاعة والتلفزيون الأردني) JRTV 1970
  Λίβανος Télé Liban (تلفزيون لبنان) TL 1950
  Λιβύη Libya National Channel (قناة ليبيا الوطنية) LNC 2011
  Μαρόκο Société Nationale de Radiodiffusion et de Télévision (الشركة الوطنيَة للإِذاعة والتلفزة, ⵜⴰⵎⵙⵙⵓⵔⵜ ⵜⴰⵏⴰⵎⵓⵔⵜ ⵏ ⵓⵏⵣⵡⴰⵢ ⴷ ⵜⵉⵍⵉⴼⵉⵣⵢⵓⵏ) SNRT 1950
  Τυνησία Établissement de la Radio Tunisienne (مؤسسة الإذاعة التونسية) RTT 2007
Établissement de la Télévision Tunisienne (مؤسسة التلفزة التونسية)

Μέλη σε αναστολή, από την Ευρωπαϊκή Ραδιοτηλεοπτική Ένωση

Επεξεργασία
Χώρα Ραδιοτηλεοπτικός οργανισμός Συντ. Από Έως
  Λευκορωσία National State TV and Radio Company of the Republic of Belarus
(Нацыянальная дзяржаўная тэлерадыёкампанія Рэспублікі Беларусь)		 BTRC 1993 επ' αόριστον από τo 2021, λόγω λογοκρισίας από την κυβέρνηση της χώρας[37][38]
  Ρωσία Channel One Russia (Perviy kanal Rossii) C1R 1995 επ' αόριστον από το 2022, λόγω της Εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία[39]
All-Russia State Television and Radio Broadcasting Company
(Vserossiyskaya Gosudarstvennaya Televizionnaya i Radioveshchatelnaya Kompaniya)		 VGTRK 1993
Radio House Ostankino (Radio Dom Ostankino)
Radio Mayak (MK) Radio Orpheus (Radio Orfey, OP)		 RDO 1996

Παλαιότερα ενεργά μέλη

Επεξεργασία
Χώρα Ραδιοτηλεοπτικός οργανισμός Συντ. Από Έως
  Γαλλία Radiodiffusion-Télévision Française RTF 1950 1964
Office de Radiodiffusion Télévision Française ORTF 1964 1975
Télédiffusion de France TDF 1975 1982
TF1 (Télévision Française 1 - ιδιοκτησία του ομότιτλου ομίλου) TF1 1975 2018
Europe 1 (Lagardère) E1 1978 2022
Organisme Français de Radiodiffusion et de Télévision (μετατράπηκε στο Groupement des Radiodiffuseurs Français de l’UER) OFRT 1983 1992
Canal+ C+ 1984 2018
  Ελλάδα Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας ΕΙΡ 1950 1970
Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας Τηλεοράσεως ΕΙΡΤ 1970 1975
Ελληνική Ραδιοφωνία Τηλεόραση (ο παλαιός φορέας, ο οποίος τέθηκε σε εκκαθάριση, μετά το αιφνίδιο κλείσιμο) ΕΡΤ 1975 2013
Δημόσια Τηλεόραση (έγινε μέλος της EBU, λίγο πριν μετονομαστεί σε ΝΕΡΙΤ) ΔΤ 2013 2014
Δημόσια Ραδιοφωνία (έγινε μέλος της EBU, λίγο πριν μετονομαστεί σε ΝΕΡΙΤ) ΔΡ
Νέα Ελληνική Ραδιοφωνία, Ίντερνετ και Τηλεόραση (μετατράπηκε στη σημερινή ΕΡΤ) NERIT 2014 2015
  Ηνωμένο Βασίλειο Independent Television Authority ITA 1959 1972
Independent Television Companies Association ITCA 1959 1981
Independent Broadcasting Authority (μετατράπηκε στο United Kingdom Independent Broadcasting) IBA 1972 1981
Association of Independent Radio Contractors (μετατράπηκε στο Commercial Radio Companies Association) AIRC 1981 1996
Commercial Radio Companies Association[40] (νυν Radiocentre) CRCA 1996 2006
  Ισπανία Antena 3 Radio A3R 1986 1993
People's Radiowaves of Spain Network (Cadena de Ondas Populares Españolas) COPE 1998 2019[41]
Spanish Broadcasting Company (Sociedad Española de Radiodifusión) SER 1982 2020
  Ισραήλ Israel Broadcasting Authority (רָשׁוּת השִּׁדּוּר, Rashút HaShidúr) IBA 1957 2017[α]
  Μάλτα Maltese Broadcasting Authority MBA 1970 2003
  Μονακό Groupement de Radiodiffusion monégasque:
Radio Monte Carlo (RMC ιδιοκτησία ομίλου Altice)
Télé Monte-Carlo France (TMC ιδιοκτησία ομίλου TF1)		 GRMC 1950 2021
Telemontecarlo Italia (νυν La7) TMC 1981 2001
  Ουγγαρία Hungarian Radio (Magyar Rádió) MR 1993[42] 2015
Hungarian Television (Magyar Televízió) MTV
Duna Channel (Duna Televízió) Duna 2013
  Ρωσία Channel One Ostankino (Первый канал Останкино) C1O 1994 1995[β]
  Σλοβακία Slovak Radio (Slovenský rozhlas) SRo 1993 2011[γ]
Slovak Television (Slovenská televízia) STV
Radio and Television of Slovakia (Rozhlas a televízia Slovenska) RTVS 2011 2024
  Σουηδία TV4 (Telia Company) SE / TV4 2004 2019[43]
  Τυνησία Établissement de la radiodiffusion-télévision tunisienne (Tunisian Radio and Television Establishment) ERTT 1950 2007[δ]
  Φινλανδία Commercial Television Three (Mainos-TV Kolme) FI / MTV 1993 2019[44]

Κράτη που δεν υφίστανται πλέον

Επεξεργασία
Χώρα Ραδιοτηλεοπτικός οργανισμός Συντ. Από Έως
  Γιουγκοσλαβία Yugoslav Radio Television (Југославенска радиотелевизија, Jugoslavenska radiotelevizija) JRT 1950 1992
  Λιβύη (επί Μουαμάρ Καντάφι) Libyan Jamahiriya Broadcasting Corporation LJBC 1974 2011
  Σερβία και Μαυροβούνιο Alliance of Public Radio and Television (Udruženje javnih radija i televizija) UJRT 2001 2006[ε]
  Τσεχοσλοβακία Czechoslovak Television (Československá televize) ČST 1991[45] 1992[ζ]

Συνεργαζόμενα μέλη της Ευρωπαϊκής Ραδιοτηλεοπτικής Ένωσης

Επεξεργασία
 
Ο χάρτης των χωρών ως συνεργαζόμενα μέλη της EBU.

Οποιοσδήποτε όμιλος ή οργανισμός από ένα κράτος-μέλος της Διεθνούς Ένωσης Τηλεπικοινωνιών, που παρέχει υπηρεσίες εκτός Ευρώπης, μπορεί να υποβάλλει αίτηση ένταξης στην EBU ως συνεργαζόμενο μέλος.[46]

Οποιαδήποτε χώρα είναι συνεργαζόμενο μέλος της ένωσης δεν αποκτά πρόσβαση στα προγράμματα της Eurovision[3] με αξιοσημείωτες εξαιρέσεις της Αυστραλίας στους διαγωνισμούς τραγουδιού Eurovision, τον ενήλικο από το 2015 και τον παιδικό την περίοδο 2015-2019, του Καναδά στο διαγωνισμό νέων χορευτών το 1987 και το 1989 και του Καζακστάν στον παιδικό διαγωνισμό τραγουδιού την περίοδο 2018-2022, και οι οποίες προσκλήθηκαν ξεχωριστά.

Ο κατάλογος των συνεργαζόμενων μελών (με τελευταία ενημέρωση τον Δεκέμβριο του 2023) περιλαμβάνει τους ακόλουθους 31 φορείς - οργανισμούς από 20 χώρες.[3]

Χώρα Ραδιοτηλεοπτικός οργανισμός Συντ. Έτος ένταξης
  Αυστραλία Australian Broadcasting Corporation ABC 1950
Free TV Australia Free 1962
Special Broadcasting Service SBS 1979
  Βραζιλία TV Cultura (Father Anchieta Foundation) FPA 2012
  Γεωργία Rustavi 2 (რუსთავი 2) RB 2003
Teleimedi (Imedi Media Holding) TEME 2004
  Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής National Broadcasting Company NBC 1953
Columbia Broadcasting System CBS 1956
American Broadcasting Company ABC 1959
National Public Radio NPR 1971
WFMT Radio Network WFMT 1980
American Public Media APM 2004
  Ιαπωνία Japan Broadcasting Corporation (Nippon Hoso Kyokai) NHK 1951
TBS Holdings (TBSホールディングス) TBS 2000
  Ιράν Islamic Republic of Iran Broadcasting (صدا و سيمای جمهوری اسلامی ايران) IRIB 1968
  Καζακστάν Khabar Agency ("Хабар" Агенттігі, Агентство «Хабар») KA 2016
  Καναδάς Canadian Broadcasting Corporation (Societé Radio Canada) CBC 1950
  Κίνα China Media Group (中央广播电视总台) CMG 2010
Shanghai Media Group (上海文化廣播影視集團有限公司) SMG 2016
  Κούβα Cuban Institute of Radio and Television (Instituto Cubano de Radio y Televisión) ICRT 1992
  Μαλαισία Radio Television Malaysia (Radio Televisyen Malaysia, راديو تيليۏيشن مليسيا) RTM 1970
  Μαυρίκιος Mauritius Broadcasting Corporation MBC 1980
  Μπανγκλαντές National Broadcasting Authority of Bangladesh NBAB 1974
  Νέα Ζηλανδία Radio New Zealand (Te Reo Irirangi o Aotearoa) RNZ 1950
Television New Zealand (Te Reo Tātaki o Aotearoa) TVNZ 1980
  Νεπάλ Association of Community Radio Broadcasters Nepal ACORAB 2023
  Νότια Κορέα Korean Broadcasting System (한국방송공사) KBS 1974
  Ομάν Public Authority for Radio and Television of Oman PART 1976
  Συρία Syrian Arab Radio and TV Organization (Organisme de la Radio-Télévision Arabe Syrienne) ORTAS 1978
  Χιλή Universidad Católica de Chile Televisión (Canal 13) C13 1971
  Χονγκ Κονγκ Radio Television Hong Kong RTHK 1983

Παλαιότερα συνεργαζόμενα μέλη

Επεξεργασία
Χώρα Ραδιοτηλεοπτικός οργανισμός Συντ. Από Έως
  Αυστραλία Australian Fine Music Network AFMN 2008 2010
  Βενεζουέλα Teleinversiones S.A. 1969 1970
  Βραζιλία Network of Independent Broadcasters (Rede de Emissoras Independentes) REI 1974 1975
Rádio Nacional RN 1974 1975
  Γροιλανδία Kalaallit Nunaata Radioa (Greenlandic Broadcasting Corporation) KNR 1978 2011
  Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής Minnesota Public Radio MPR 2004 2007
New York Public Radio NYPR 2012 2016
WGBH Educational Foundation WGBH 2014 2014
  Ιαπωνία Fuji Television FTN 1969 2012/2013
Tokyo FM Broadcasting Co., Ltd. TFM 1986 2021
  Ινδία All India Radio AIR 1979 2021
  Ινδονησία Radio Republik Indonesia RRI 1973 1981
Televisi Republik Indonesia TVRI 1973 1981
  Καναδάς Agency for Tele-Education in Canada ATEC 1975 1981
  Κατάρ Al Jazeera Children's Channel JCC 2008 2013
Qatar Radio (إذاعة قطر) QR 2009 2009
  Κόστα Ρίκα Telesistema Nacional S.R.L. TSN 1969 1971
  Μαυριτανία Television of Mauritania MR/TVM 2003 2013
  Μεξικό Televisión Independiente de México (Mexican Independent Television) TIM 1969 1973
Tele-Cadena Mexicana TCM 1969 1973
Televisa TVA 1973 2005
  Μπαρμπάντος Caribbean Broadcasting Corporation BB/CBC 1971 2005
  Νότια Αφρική South African Broadcasting Corporation SABC 1951 2022
  Ονδούρα Televisora de Honduras, S.A. TH 1969 1971
  Ουρουγουάη Sociedad Televisora Larrañaga (Tele 12) C12 1970 1976
  Πακιστάν Pakistan Television Corporation (پاکستان ٹیلی وژن نیٹ ورک) PK/PTV 1971 2010
  Παλαιστίνη Palestinian Broadcasting Corporation (هيئة الإذاعة والتلفزيون الفلسطينية) PBC 2002 2014
  Περού Teledos T2 1969 1971
  Σενεγάλη Radiodiffusion Télévision Sénégalaise RTS 1973 2006
  Σρι Λάνκα Sri Lanka Broadcasting Corporation (ශ්‍රී ලංකා ගුවන් විදුලි සංස්ථාව, Shrī Lankā Guvan Viduli Sansthāva) (இலங்கை ஒலிபரப்புக் கூட்டுத்தாபனம், Ilangkai Oliparappuk Kūṭṭuttāpaṉam) SLBC 2007 2010
  Τζαμάικα Jamaica Broadcasting Corporation JBC 1970 1981
  Χονγκ Κονγκ Television Broadcasts Limited TVB 1973 2012/2013

Χώρες και περιοχές που είχαν εκφράσει στο παρελθόν ή πρόσφατα την ένταξη τους, στην Ευρωπαϊκή Ραδιοτηλεοπτική Ένωση

Επεξεργασία
Χώρα/Περιοχές Ραδιοτηλεοπτικός οργανισμός Σημειώσεις
  Κόσοβο RTK Η δημόσια ραδιοτηλεόραση RTK έχει δείξει ενδιαφέρον για να ενταχθεί στην EBU. Ωστόσο, τα Ηνωμένα Έθνη διοικούν το Κόσοβο σύμφωνα με την Απόφαση 1244 του Συμβουλίου Ασφαλείας από το 1999, και με τη συνεργασία της ΕΕ από το 2008. Έκτοτε, η Σερβία, διεκδικεί το Κόσοβο ως μέρος της επικράτειάς της, και ισχυρίζεται ότι εξακολουθεί να έχει την περιοχή, υπό την κυριαρχία της, καθότι νομικά αποτελεί την Αυτόνομη Επαρχία του Κοσσυφοπεδίου και των Μετοχιών. Ωστόσο, η πλειοψηφία των χωρών-μελών του ΟΗΕ, αναγνωρίζει το Κόσοβο, ως περιοχή της Σερβίας. Το περιστατικό αυτό, εμποδίζει το RTK, να γίνει μέλος της EBU, καθότι το Κόσοβο, δεν είναι κυρίαρχο κράτος, και ως εκ τούτου το Κόσοβο, δεν έχει το δικαίωμα, να συμμετέχει σε καμία από της διοργανώσεις της EBU, επειδή νομικά είναι μέρος της Σερβίας. Παρόλα αυτά όμως το Κόσοβο, λαμβάνει μέρος, από το 2011 στον Διαγωνισμό για Νέους Χορευτές, κάτι που παρενέβη, κατά πολύ τα όρια της EBU, διότι δεν είναι κυρίαρχη χώρα, και για να είναι διεθνώς αποδεκτή, πρέπει άμεσα το Κόσοβο, να λύσει άμεσα και γρήγορα τις διαφορές του με τη Σερβία.
  Λίχτενσταϊν Το πριγκιπάτο, λόγω του μικρού πληθυσμού του, δεν μπήκε ποτέ στη διαδικασία, να δημιουργήσει δημόσια ραδιοτηλεόραση, κάτι που τους επηρέασε όταν δεν τους επιτράπηκε να συμμετάσχουν στους Διαγωνισμούς Τραγουδιού της Eurovision το 1969 και το 1976. Ωστόσο, δεν δείχνει ενδιαφέρον να συμμετάσχει σε Διαγωνισμούς της, παρότι είναι δημοφιλής στη χώρα που τους παρακολουθεί, μέσω των δημόσιων ραδιοτηλεοράσεων της Ελβετίας (SRG SSR) και της Αυστρίας (ORF), που λόγω γεωμορφολογίας, έχουν εμβέλεια και στο Λίχτενσταϊν.
  Μαρόκο 2M Ο δεύτερος ημικρατικός τηλεοπτικός σταθμός 2M ζήτησε να γίνει μέλος της EBU. Είναι άγνωστο όμως αν θα συμμετάσχει είτε στον Διαγωνισμό Τραγουδιού είτε στον Παιδικό Διαγωνισμό της Eurovision. Ωστόσο, το κύριο πρόβλημα, τόσο για το Μαρόκο, όσο και για άλλα αραβικά κράτη, που συμμετείχαν ή μετέδωσαν την Eurovision, στο παρελθόν (Τυνησία, Λίβανος και Ιορδανία) είναι καθαρά πολιτικό και θρησκευτικό θέμα, το ότι δεν αναγνωρίζουν ως κυρίαρχο κράτος το Ισραήλ και δεν αποδέχονται την ύπαρξη του καθώς «θεωρούν» ότι είναι «μέρος» του Κράτους της Παλαιστίνης, με αποτέλεσμα όσες αραβικές χώρες συμμετείχαν ή μετέδωσαν στο παρελθόν τους διαγωνισμούς, να μποϊκοτάρουν και να μην μεταδώσουν, οποιαδήποτε, συμμετοχή του Ισραήλ στη Eurovision, καταβάλλοντας μάλιστα και εμπάργκο, μέχρι και τρία χρόνια από την EBU.

Κράτος μέλος της EBU που παραβιάζει ρητά διεθνείς κανόνες

Επεξεργασία
Χώρα Ραδιοτηλεοπτικός οργανισμός Σημειώσεις
  Βόρεια Μακεδονία MRT Η MRT (πλήρες μέλος της EBU από το 1993), κατόπιν της Συμφωνίας των Πρεσπών, είναι υποχρεωμένη μέσα σε πέντε χρόνια βάσει της Συμφωνίας, αλλά και από την EBU, να αλλάξει όνομα, το οποίο πρέπει να βασίζεται στη νέα σύνθετη ονομασία της χώρας Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας (το υπάρχων όνομα της βασίζεται στην παλιά ονομασία της χώρας, Δημοκρατία της Μακεδονίας). Παρά την επίσημη αλλαγή του ονόματος, στη χώρα, πολλές ονομασίες εξακολουθούν, να παραμένουν για πάνω από πέντε χρόνια στη Βόρεια Μακεδονία, καθώς, και διάφορες άλλες πολιτικές εκκρεμότητες, με το όνομα «Μακεδονία», κάτι που δεν είναι αποδεκτό, από την Ελλάδα, τη Βουλγαρία, καθώς και την Ευρωπαϊκή Ένωση, και η χώρα αυτή έχει διεθνώς εκκρεμείς πολιτικές σκοπιμότητες, καθυστερήσεις στις Ενταξιακές διαπραγματεύσεις στην ΕΕ, και υποχρεούται άμεσα να τις επιλύσει, ώστε να είναι αποδεκτή διεθνώς, σε όλες τις Ευρωπαϊκές και διεθνείς διοργανώσεις και εκδηλώσεις, και πρώτα από όλα αναγκαστικά πρέπει να σεβαστεί τις γειτονικές της χώρες.

Λογότυπα

Επεξεργασία
       
1950-1980 1980-1993 1993-1998 1998-2012 2012-σήμερα

Δείτε Επίσης

Επεξεργασία

Σημειώσεις

Επεξεργασία
  1. ↑ Μετατράπηκε στην Israeli Public Broadcasting Corporation.
  2. ↑ Μετατράπηκε στο Channel One Russia.
  3. ↑ Και οι δύο ξεχωριστοί φορείς συγχωνεύτηκαν για να συσταθεί η ενιαία δημόσια ραδιοτηλεόραση της Σλοβακίας (RTVS).
  4. ↑ Διασπάστηκε σε δύο ξεχωριστούς φορείς, Radio Tunisienne και Télévision Tunisienne.
  5. ↑ Διασπάστηκε στις δημόσιες ραδιοτηλεοράσεις του Μαυροβουνίου (RTCG) και της Σερβίας (RTS) ξεχωριστά.
  6. ↑ Διασπάστηκε στις δημόσιες τηλεοράσεις της Τσεχίας (ČT) και της Σλοβακίας (STV) ξεχωριστά.

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. ↑ «European Broadcasting Union (EBU)». Ανακτήθηκε στις 27 Ιουλίου 2012. 
  2. ↑ 2,0 2,1 «EBU Active Members». ebu.ch. EBU. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουνίου 2015. 
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 «EBU Associate Members». ebu.ch. EBU. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουνίου 2015. 
  4. ↑ «The Eurovision News Exchange Social Newswire: the EBU'S First Line of Defence in Breaking News». ebu.ch. EBU. 27 Νοεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 8 Οκτωβρίου 2022. 
  5. ↑ «Eurovision Debate». ebu.ch. EBU. Ανακτήθηκε στις 29 Μαΐου 2024. 
  6. ↑ EBU. 42 countries to take part in the 2018 Eurovision Song Contest. Δελτίο τύπου.
  7. ↑ «Joy to the World: a guide to the European Broadcasting Union's Christmas broadcast». CBC Music. https://www.cbcmusic.ca/posts/17773/joy-to-the-world-a-guide-to-the-european-broadcast. 
  8. ↑ «Live Broadcasts Finally Okayed». Variety Asia Online. 10 Ιουλίου 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Οκτωβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουλίου 2008. 
  9. ↑ «Vienna Philharmonic Orchestra New Year's Concert». ebu.ch. EBU. 1 Ιανουαρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2016. 
  10. ↑ 10,0 10,1 «50 years of Eurovision (1954–2004)» (PDF). ebu.ch. EBU. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 13 Αυγούστου 2016. 
  11. ↑ «Euroradio: 50 years» (PDF). ebu.ch. EBU. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 31 Μαρτίου 2018. Ανακτήθηκε στις 31 Μαρτίου 2018. 
  12. ↑ «P2P Media Portal Trial». ebu.ch. EBU. 10 Ιουλίου 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Φεβρουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουλίου 2008. 
  13. ↑ «Greek public broadcaster ERT to be shut down, reopened with fewer employees | eKathimerini.com». www.ekathimerini.com (στα Αγγλικά). 11 Ιουνίου 2013. Ανακτήθηκε στις 18 Μαΐου 2023. 
  14. ↑ O'Carroll, Lisa (12 June 2013). «ERT shutdown: European Broadcasting Union sets up makeshift studio». The Guardian (London). https://www.theguardian.com/media/2013/jun/12/ert-shutdown-european-broadcasting-union-makeshift-studio-greece. 
  15. ↑ Roverelli, Michelle (11 Ιουνίου 2013). «EBU urges the Greek government to reverse decision on ERT». ebu.ch. EBU. Ανακτήθηκε στις 28 Απριλίου 2014. 
  16. ↑ ΙΝ, Σύνταξη (4 Δεκεμβρίου 2014). «Πλήρες μέλος της EBU η ΝΕΡΙΤ - Κανονικά και στην Eurovision». in.gr. Ανακτήθηκε στις 18 Μαΐου 2023. 
  17. ↑ «Greece profile - Media». BBC News. 13 January 2014. https://www.bbc.com/news/world-europe-17372888. Ανακτήθηκε στις 13 January 2014. 
  18. ↑ «Greece's state broadcaster ERT back on air after two years». BBC News. 11 Ιουνίου 2015. Ανακτήθηκε στις 18 Ιανουαρίου 2016. 
  19. ↑ Maltezou, Renee (28 Απριλίου 2015). «In symbolic move, Greece to reopen shuttered state broadcaster». Reuters. Ανακτήθηκε στις 18 Ιανουαρίου 2016. 
  20. ↑ «Belarus: Protestors Call For The EBU To Remove BTRC From Eurovision». wiwibloggs (στα Αγγλικά). 28 Ιανουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου 2021. 
  21. ↑ EBU (28 May 2021). EBU Executive Board agrees to suspension of Belarus Member BTRC. Δελτίο τύπου.
  22. ↑ «Белтэлерадыёкампанію выключылі з Еўрапейскага вяшчальнага саюза». euroradio.fm. 30 Ιουνίου 2021. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουνίου 2021. 
  23. ↑ Granger, Anthony (27 Αυγούστου 2021). «Belarus: BTRC Reveals EBU Suspension Scheduled to Expire in 2024». Eurovoix. Ανακτήθηκε στις 27 Αυγούστου 2021. 
  24. ↑ Farren, Neil (23 Απριλίου 2024). «Belarus: BTRC Indefinitely Suspended From EBU». Eurovoix. Ανακτήθηκε στις 23 Απριλίου 2024. 
  25. ↑ «Russia media guide» (στα αγγλικά). BBC News. 8 June 2021. https://www.bbc.com/news/world-europe-17840134. Ανακτήθηκε στις 27 February 2022. 
  26. ↑ Suspilne. Суспільне вимагає припинити членство російських ЗМІ у ЄМС. Δελτίο τύπου.
  27. ↑ Yleisradio. Yle calls upon the European Broadcasting Union to exclude Russia from the Eurovision Song Contest. Δελτίο τύπου. Ανακτήθηκε στις 2022-02-27.
  28. ↑ Kaldoja, Kerttu (25 Φεβρουαρίου 2022). «Eesti osalemine Eurovisioonil sõltub Venemaa osalusest» [Estonia's participation in Eurovision depends on Russia's participation] (στα Εσθονικά). ERR. Ανακτήθηκε στις 25 Φεβρουαρίου 2022. 
  29. ↑ Gonzalez, Sandra (24 Φεβρουαρίου 2022). «Russia will be allowed to compete in Eurovision despite invasion, organizer says». CNN. Ανακτήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 2022. 
  30. ↑ «Russia banned from Eurovision song contest over invasion of Ukraine». Reuters (στα Αγγλικά). 25 Φεβρουαρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 2022. 
  31. ↑ «Rusijos televizijos traukiasi iš EBU» [Russian television stations leave the EBU]. lrt.lt (στα Λιθουανικά). 26 Φεβρουαρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 2022. 
  32. ↑ Rainford, Claire (26 Φεβρουαρίου 2022). «EBU Statement on RTR, Channel One and Radio House Ostankino membership». ebu.ch (στα Αγγλικά). EBU. Ανακτήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 2022. 
  33. ↑ Rainford, Claire (1 Μαρτίου 2022). «EBU Statement on Russian Members». ebu.ch (στα Αγγλικά). EBU. Ανακτήθηκε στις 4 Μαρτίου 2022. 
  34. ↑ Vidal, Fernando Nicolás (26 Μαΐου 2022). «La UER hace efectiva la suspensión indefinida a sus miembros rusos». ESCplus España (στα Ισπανικά). Ανακτήθηκε στις 26 Μαΐου 2022. 
  35. ↑ Suspilne. Європейська мовна спілка призупинила членство російських ЗМІ. Δελτίο τύπου.
  36. ↑ EBU (14 February 2023). Where are the missing children of Ukraine?. Δελτίο τύπου.
  37. ↑ Granger, Anthony (27 Αυγούστου 2021). «Belarus: BTRC Reveals EBU Suspension Scheduled to Expire in 2024». Eurovoix. Ανακτήθηκε στις 27 Αυγούστου 2021. 
  38. ↑ Farren, Neil (23 Απριλίου 2024). «Belarus: BTRC Indefinitely Suspended From EBU». Eurovoix. Ανακτήθηκε στις 23 Απριλίου 2024. 
  39. ↑ Granger, Anthony (29 Μαΐου 2022). «European Broadcasting Union Formally Suspends Russian Broadcasters». Eurovoix. Ανακτήθηκε στις 29 Μαΐου 2022. 
  40. ↑ «House of Lords - BBC Charter Review - Minutes of Evidence». publications.parliament.uk. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουνίου 2021. 
  41. ↑ «Radio Cadena COPE abandona la UER» [Radio Cadena COPE leaves the EBU]. 15 Αυγούστου 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Δεκεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 15 Αυγούστου 2019. 
  42. ↑ «74 Active Members of the EBU» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 11 Αυγούστου 2016. Ανακτήθηκε στις 11 Αυγούστου 2016. 
  43. ↑ Granger, Anthony (13 Νοεμβρίου 2019). «Sweden: TV4 Ends Membership of the European Broadcasting Union». Eurovoix. Ανακτήθηκε στις 14 Νοεμβρίου 2019. 
  44. ↑ Granger, Anthony (13 Νοεμβρίου 2019). «Finland: MTV3 Leaves European Broadcasting Union». Eurovoix. Ανακτήθηκε στις 14 Νοεμβρίου 2019. 
  45. ↑ Potter, W. (24 Οκτωβρίου 1994). The implementation of satellite technology in the Eurovision network (PDF). Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2020. 
  46. ↑ «Admission». ebu.ch. EBU. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουνίου 2009. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ευρωπαϊκή_Ραδιοτηλεοπτική_Ένωση&oldid=10816672"