Βικιπαίδεια

Ευρωπαϊκή Ραδιοτηλεοπτική Ένωση

Η Ευρωπαϊκή Ραδιοτηλεοπτική Ένωση (αγγλικά: European Broadcasting Union, EBU; γαλλικά: Union Européenne de Radio-télévision, UER) είναι μια συμμαχία των δημοσίων (κρατικών) οργανισμών μέσων μαζικής ενημέρωσης, η οποία ιδρύθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 1950. Η ένωση αποτελείται από 112 οργανισμούς-μέλη σε 54 χώρες[2] και 30 συνεργαζόμενα μέλη από 19 χώρες.[3]

Ευρωπαϊκή Ραδιοτηλεοπτική Ένωση
European Broadcasting Union
Union européenne de radio-télévision
European Broadcasting Union logo.svg
Το λογότυπο της EBU (2012-σήμερα)
EBU Member Elliptic.svg
Οι χώρες με ένα ή περισσότερα μέλη απεικονίζονται με σκούρο μπλε χρώμα, ενώ τα συνεργαζόμενα μέλη με γαλάζιο.
ΣυντομογραφίαEBU
ΠροκάτοχοςΔιεθνής Ραδιοφωνική Ένωση (αγγλικά: International Broadcasting Union, IBU; γαλλικά: Union Internationale de Radiophonie, UIR)
Ίδρυση12 Φεβρουαρίου 1950
ΤύποςΈνωση ραδιοτηλεοπτικών οργανισμών
ΈδραΓενεύη, Ελβετία
Μέλη112 οργανισμοί από 56 χώρες
ΠρόεδροςDelphine Ernotte
Γενικός ΔιευθυντήςNoel Curran[1]
ΙστότοποςΕπίσημη ιστοσελίδα
δεδομένα (π • σ • ε )

Η EBU είναι ευρέως γνωστή για την παραγωγή του Διαγωνισμού Τραγουδιού της Eurovision. Επίσης φιλοξένησε συζητήσεις μεταξύ των υποψηφίων για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τις Ευρωεκλογές που διεξήχθησαν το 2014, παρόλο που δεν σχετίζεται με την Ευρωπαϊκή Ένωση.[4]

Γενική περιγραφήΕπεξεργασία

Τα μέλη της EBU είναι δημόσιοι φορείς των οποίων η παραγωγή προγραμμάτων πραγματοποιείται, χρηματοδοτείται και ελέγχεται από το κοινό, για το κοινό. Οι δημόσιοι ραδιοτηλεοπτικοί φορείς καθορίζονται συχνά από το νόμο, αλλά δεν είναι διακεκριμένοι και ανεξάρτητοι και λειτουργούν προς όφελος της κοινωνίας, στο σύνολό της.

Τα μέλη της ένωσης προέρχονται από το βορρά (Ισλανδία), από το νότο (Αίγυπτος), από τη δύση (Ιρλανδία), από την ανατολή (Αζερμπαϊτζάν) και σχεδόν από κάθε άλλη χώρα της γεωγραφικής Ευρώπης. Τα συνεργαζόμενα μέλη προέρχονται από χώρες και εδάφη πέραν της Ευρώπης, όπως ο Καναδάς, η Ιαπωνία, η Ινδία και η Κίνα ενώ από τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής είναι οι φορείς ABC, CBS, NBC, CPB, NPR, APM και το ανεξάρτητο ραδιόφωνο WFMT που εδρεύει στο Σικάγο και μεταδίδει κλασική μουσική.

Η ιδιότητα του κάθε μέλους αφορά τις οργανώσεις των μέσων ενημέρωσης, των οποίων τα κράτη είτε είναι εντός της περιοχής των Ευρωπαϊκών εκπομπών όπως ορίζεται από τη Διεθνή Ένωση Τηλεπικοινωνιών είτε είναι μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης.[5]

Τα μέλη επωφελούνται από:

  • Πλήρη πρόσβαση σε παγκόσμιας εμβέλειας περιεχόμενο από αποκλειστικά αθλητικά δικαιώματα έως ανταλλαγές για ειδήσεις, μουσική και προγράμματα για παιδιά.
  • Μια φωνή στις Βρυξέλλες και στις διεθνείς πλατφόρμες που ασκούν πιέσεις για τα δημόσια μέσα και εξασφαλίζουν το βέλτιστο νομικό και τεχνικό πλαίσιο.
  • Ευκαιρίες για ανταλλαγή, μάθηση και συνεργασία μέσω διασκέψεων, ομάδων εργασίας, κατάρτισης και ειδικών συμβουλών και καθοδήγησης.
  • Κέντρα εκμάθησης και ανταλλαγής νέων τεχνολογιών και καινοτομίας με μια ομάδα εμπειρογνωμόνων που παρέχουν στρατηγικές συμβουλές και καθοδήγηση.

Η μεγαλύτερη παραγωγή της EBU είναι ο Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision. Η EBU διοργανώνει επίσης τους ομότιτλους διαγωνισμούς χορού, παιδικού τραγουδιού, νέων χορευτών και πολλούς παρόμοιους.

Στις ραδιοφωνικές συνεργασίες περιλαμβάνεται το Euroclassic Notturno που αποτελεί μια εξάωρη ακολουθία κλασικής μουσικής του BBC Radio 3 και μεταδίδεται από το Ηνωμένο Βασίλειο με τον τίτλο "Through the Night" και επίσης διάφορα θεματικά προγράμματα, όπως οι ετήσιες Χριστουγεννιάτικες μουσικές εκδηλώσεις από όλη την Ευρώπη.[6] Η EBU αποτελεί μέλος του Διεθνούς Μουσικού Συμβουλίου με έδρα το Παρίσι.

Οι περισσότεροι φορείς-μέλη της EBU έχουν κάνει συμφωνία για τη διεξαγωγή μεγάλων αθλητικών εκδηλώσεων, όπως το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου και τα εναρκτήρια Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα.[7] Ένα άλλο επαναλαμβανόμενο γεγονός, το οποίο μεταδίδεται σε όλη την Ευρώπη μέσω της EBU είναι η πρωτοχρονιάτικη συναυλία της Βιέννης.[8]

Η Eurovision Media Services είναι το επιχειρηματικό σκέλος της EBU παρέχοντας τις πρώτες υπηρεσίες μέσων μαζικής ενημέρωσης για πολλούς οργανισμούς και αθλητικές ομοσπονδίες σε όλο τον κόσμο.

Το Πρελούδιο στη Δοξολογία (Te Deum) αποτελεί ένα από τα πιο δημοφιλή έργα του γάλλου συνθέτη Μαρκ-Αντουάν Σαρπαντιέ, κυρίως μετά την εδραίωσή του ως μουσικό σήμα του Διαγωνισμού Τραγουδιού της Eurovision. Είναι ευρέως γνωστό στους Ευρωπαίους καθώς παίζεται πριν και μετά τους τίτλους του συγκεκριμένου διαγωνισμού και σε άλλα σημαντικά γεγονότα και προγράμματα παραγωγής της EBU.

ΙστορίαΕπεξεργασία

Η EBU είναι διάδοχος της Διεθνούς Ραδιοφωνικής Ένωσης (IBU-UIR) η οποία ιδρύθηκε την 4η Απριλίου του 1925, με έδρα τη Γενεύη και παράρτημα στις Βρυξέλλες. Ενέτεινε τις ανταλλαγές ραδιοφωνικών προγραμμάτων και τις διαμεσολαβητικές τεχνικές διαμάχες μεταξύ των μελών που ασχολήθηκαν κυρίως με τα θέματα των συχνοτήτων και των παρεμβολών τους. Αναλήφθηκε ουσιαστικά από τη Ναζιστική Γερμανία κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και όταν η σύγκρουση τερμάτισε στα μάτια των συμμαχικών δυνάμεων ήταν μια συμβιβασμένη οργάνωση που δεν μπορούσαν να εμπιστευτούν.

Την άνοιξη του 1946, εκπρόσωποι της Σοβιετικής ραδιοφωνικής επιτροπής πρότειναν τη δημιουργία μιας νέας οργάνωσης. Ωστόσο, ταυτόχρονα, προετοιμάστηκαν για τη διακυβερνητική "Ευρωπαϊκή Ραδιοτηλεοπτική Διάσκεψη" η οποία διεξήχθη στην Κοπεγχάγη δύο χρόνια αργότερα, καταρτώντας ένα νέο σχέδιο για τη χρήση συχνοτήτων στην περιοχή των Ευρωπαϊκών ραδιοτηλεοπτικών εκπομπών. Θεωρήθηκε αναγκαία η ύπαρξη ενός οργανισμού ο οποίος θα μπορούσε να εφαρμόσει το "Σχέδιο μήκους κύματος της Κοπεγχάγης" αλλά υπήρξε διαφωνία μεταξύ των ραδιοτηλεοπτικών φορέων και ιδιαίτερα ο φόβος που εξέφρασε το BBC ότι μια νέα ένωση θα μπορούσε να κυριαρχείται από την ΕΣΣΔ παρόλο που πρότεινε να δώσει σε καθένα από τα τότε κράτη-μέλη μία ψήφο. Η Γαλλία πρότεινε τέσσερις ψήφους λόγω της ένταξης των βορειοαφρικανικών αποικιών στο κράτος, ενώ η Μεγάλη Βρετανία θεώρησε ότι θα είχε μια μικρή επιρροή με μία μόνο ψήφο.

Στις 27 Ιουνίου 1946 ιδρύθηκε ο εναλλακτικός Διεθνής Ραδιοφωνικός Οργανισμός με 26 μέλη χωρίς τη συμμετοχή της Βρετανίας. Την επόμενη μέρα, η IBU συναντήθηκε με το νεοσύστατο IBO στη Γενική Συνέλευση και έγινε προσπάθεια διάλυσής της, η οποία απέτυχε, παρόλο που τα 18 από τα 28 μέλη της έφυγαν από την IBU για να ενταχθούν στον IBO.[9]

Για μια χρονική περίοδο στα τέλη της δεκαετίας του 1940 τόσο η IBU όσο και ο IBO διακρίθηκαν για το ρόλο της οργάνωσης των συχνοτήτων τους, αλλά η Βρετανία αποφάσισε να μην συμμετάσχει σε καμία από τις δύο. Το BBC προσπάθησε αλλά δεν κατάφερε να βρει κατάλληλες ρυθμίσεις εργασίας. Ωστόσο, για πρακτικούς σκοπούς, ο IBO μισθώνει το τεχνικό τμήμα της IBU στις Βρυξέλλες και απασχολεί το προσωπικό της.

Το BBC πρότεινε μια λύση βασισμένη στη λειτουργία του IBO αλλάζοντας τον κανονισμό της, ώστε να υπάρχει μόνο ένα μέλος ανά χώρα που συμμετέχει στην Διεθνή Ένωση Τηλεπικοινωνιών, εξασφαλίζοντας μια δυτική πλειοψηφία έναντι της ΕΣΣΔ και των δορυφορικών κρατών της. Τον Αύγουστο του 1949 πραγματοποιήθηκε συνάντηση στη Στρέζα της Ιταλίας, αλλά κατέληξε σε διαφωνία μεταξύ των αντιπροσώπων σχετικά με τον τρόπο επίλυσης των προβλημάτων.

Μια πρόταση ήταν να αντικατασταθεί η ευρωπαϊκή ραδιοτηλεοπτική ζώνη από μια περιοχή που θα απέκλειε την Ανατολική Ευρώπη, τον Λεβάντε και τη Βόρεια Αφρική. Μετά τη συνάντηση στη Στρέζα της Ιταλίας, προέκυψε συναίνεση μεταξύ των δυτικοευρωπαίων για τη δημιουργία ενός νέου οργανισμού και το BBC πρότεινε την έδρα της στο Λονδίνο. Οι συναντήσεις στο Παρίσι στις 31 Οκτωβρίου και 1η Νοεμβρίου 1949 σφράγισαν τη μοίρα της IBU και του IBO, αλλά αποφασίστηκε να μην επιτρέψει στη Δυτική Γερμανία να ιδρύσει το νέο οργανισμό. Στις 12 Φεβρουαρίου 1950, η νεοσυσταθείσα EBU είχε την πρώτη της συνάντηση με 23 μέλη από την ευρωπαϊκή ραδιοτηλεοπτική ζώνη, στο ξενοδοχείο Imperial στην παραθαλάσσια πόλη της Torquay, στην κομητεία του Ντέβον, στην Αγγλία.

Ο πρώτος πρόεδρος ήταν ο Ίαν Τζέικομπ από το BBC, ο οποίος παρέμεινε για 10 χρόνια, ενώ η λειτουργία του κυριαρχούσε σε μεγάλο βαθμό από το BBC, λόγω των οικονομικών, τεχνικών και προσωπικών του στοιχείων. Η σημαντικότερη διαφορά μεταξύ της EBU και των προκατόχων της ήταν ότι η συμμετοχή της EBU ήταν για ραδιοτηλεοπτικούς φορείς και όχι για κυβερνήσεις. Οι πρώτοι εκπρόσωποι δήλωσαν, ότι οι συναντήσεις της EBU ήταν εγκάρδιες, επαγγελματικές και πολύ διαφορετικές από τον απότομο τόνο των προκατόχων της. Το 1951 ακυρώθηκε η αίτηση περί ιδρύσεως του οργανισμού στη Δυτική Γερμανία η οποία ανέπτυξε εργασιακές σχέσεις με τον μετέπειτα Διεθνή Ραδιοτηλεοπτικό Οργανισμό, ο οποίος μετέφερε τα γραφεία και το τεχνικό τμήμα του (πρώην) IBO από τις Βρυξέλλες στην Πράγα ένα χρόνο πριν. Ωστόσο, την 1η Ιανουαρίου 1993, δύο χρόνια μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, ο Διεθνής Ραδιοτηλεοπτικός Οργανισμός απορροφήθηκε μέσω συγχώνευσης από την EBU.

Τεχνικές δραστηριότητεςΕπεξεργασία

Ο στόχος των τεχνικών δραστηριοτήτων της EBU είναι απλά να βοηθήσει τα μέλη της ένωσης σε αυτή την περίοδο των πρωτοφανών τεχνολογικών εξελίξεων. Αυτό περιλαμβάνει την παροχή τεχνικών πληροφοριών στα μέλη μέσω διασκέψεων και σεμιναρίων, καθώς και σε γραπτή μορφή (όπως η Τεχνική Επισκόπηση της EBU και το περιοδικό tech-i). Η EBU επίσης ενθαρρύνει την ενεργό συνεργασία μεταξύ των μελών της, με βάση το ότι μπορούν να μοιραστούν ελεύθερα τη γνώση και την εμπειρία τους, επιτυγχάνοντας έτσι πολύ περισσότερα από όσα θα μπορούσαν να πετύχουν τα μέλη από μόνα τους.

Μεγάλο μέρος αυτής της συνεργασίας επιτυγχάνεται μέσω των Εργατικών Ομάδων που μελετούν συγκεκριμένα τεχνικά θέματα κοινού ενδιαφέροντος: για παράδειγμα, τα μέλη της EBU προετοιμάζονται από καιρό για την αναθεώρηση του σχεδίου της Στοκχόλμης του 1961.

Η EBU δίνει μεγάλη έμφαση στη χρήση ανοικτών προτύπων. Η ευρεία χρήση τους (όπως το MPEG-2, DAB, DVB κ.λπ.) εξασφαλίζει τη διαλειτουργικότητα μεταξύ προϊόντων από διάφορους προμηθευτές, και διευκολύνει την ανταλλαγή υλικού προγραμμάτων μεταξύ των μελών της ένωσης και την προώθηση ενός ευρέος βιομηχανικού φάσματος των "οριζόντιων αγορών" προς όφελος όλων των καταναλωτών.

Τα μέλη και το τεχνικό τμήμα της EBU διαδραμάτισαν εδώ και πολύ καιρό σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη πολλών συστημάτων που χρησιμοποιούνται σε ραδιοτηλεοπτικές εκπομπές, όπως:

  • Η διεπαφή ψηφιακού ήχου AES/EBU, επισήμως γνωστό ως AES3.
  • Σειριακές και παράλληλες διεπαφές για ψηφιακό βίντεο (Συστάσεις ITU-R 601 και 656).
  • RDS: Ραδιοφωνικό Σύστημα Δεδομένων που χρησιμοποιείται στην εκπομπή των FM.
  • Σύσταση Loudness R128 και μετρητές EBU Mode (EBU Tech 3341).

Η EBU ενθάρρυνε επίσης ενεργά την ανάπτυξη και εφαρμογή:

  • Digital Audio Broadcasting (DAB: Ψηφιακή εκπομπή ήχου) μέσω Eureka Project 147 και WorldDAB Forum.
  • Digital Video Broadcasting (DVB) μέσω DVB Project και DigiTAG.
  • του ψηφιακού ραδιοφώνου στις ζώνες συχνοτήτων που χρησιμοποιούνται σήμερα για την εκπομπή των AM μέσω της DRM.
  • της τυποποίησης των ψηφιακών συστημάτων εγγραφής βίντεο μέσω του TV-Anytime Forum.
  • της ανάπτυξης άλλων δικτύων διανομής περιεχομένου στο διαδίκτυο μέσω P2PTV; EBU Project Group D/P2P, από το Νοέμβριο του 2007 έως τον Απρίλιο του 2008, με δοκιμή επιλεγμένων καναλιών-μελών, χάρη στην πλατφόρμα διανομής της Octoshape.[10] Η EBU είναι επίσης μέρος του Ευρωπαϊκού Project P2P-Next.

Διαμάχη με την Ελληνική κρατική ραδιοτηλεόραση το 2013Επεξεργασία

Την Τρίτη 11 Ιουνίου 2013 η τότε Ελληνική κυβέρνηση, έκλεισε με «δικτατορικό τρόπο» τον κρατικό ραδιοτηλεοπτικό φορέα ΕΡΤ σε σύντομο χρονικό διάστημα, επικαλούμενη ανησυχίες των κυβερνητικών δαπανών που σχετίζονται με την Κρίση της Ευρωζώνης, κάτι που τελικά δεν ίσχυε.[11] Σε απάντηση, η EBU ίδρυσε ένα αυτοσχέδιο στούντιο την ίδια μέρα, κοντά στα πρώην γραφεία της ΕΡΤ στην Αθήνα, προκειμένου να συνεχίσει να παρέχει στα μέλη της υπηρεσίες αναμετάδοσης εκπομπών που παρείχε η παλιά ΕΡΤ[12] ενώ έβγαλε ανακοίνωση εκφράζοντας τη βαθιά απογοήτευσή της για το αιφνίδιο κλείσιμο της ΕΡΤ και παρότρυνε τον τότε Έλληνα πρωθυπουργό, Αντώνη Σαμαρά να χρησιμοποιήσει όλες τις εξουσίες του για να ανακαλέσει αμέσως την απόφαση και προσέφερε συμβουλές, βοήθεια και εμπειρογνωμοσύνη που απαιτούνται για τη διατήρηση της ΕΡΤ.[13]

Στις 4 Μαΐου του 2014, η ΝΕΡΙΤ, ο νέος προσωρινός δημόσιος ραδιοτηλεοπτικός φορέας ξεκίνησε την πανελλαδική μετάδοσή του και μετά από ένα επτάμηνο (4 Δεκεμβρίου) έγινε νέο πλήρες μέλος της ένωσης με επιφυλάξεις,[14][15] επειδή η ΝΕΡΙΤ παρουσίαζε μεγάλα προβλήματα, όπως έλλειψη ανεξαρτησίας και προγράμματος, και πολύ χαμηλό προσωπικό εργαζομένων, ενώ ακόμη δεν διέθετε ποτέ παγκόσμιο κανάλι, για τους Έλληνες του Εξωτερικού.

Αποτέλεσμα, αντ' αυτού η Κυβέρνηση Τσίπρα, να ψηφίσει νομοσχέδιο για την πλήρη και υποχρεωτική επαναλειτουργία της ΕΡΤ, η οποία πραγματοποιήθηκε στις 11 Ιουνίου 2015 με ολοκληρωμένο πρόγραμμα, δύο χρόνια μετά το κλείσιμο της ΕΡΤ, καθώς η ΝΕΡΙΤ Α.Ε. αντικαταστάθηκε από τη νέα ΕΡΤ Α.Ε.,[16][17] η οποία το 2016, επαναλειτούργησε και την ERT World, ενώ το 2020 αναβάθμισε και το εμπορικό της σήμα, και άρχισε να εκπέμπει σε High Definition, τα τηλεοπτικά της προγράμματα, δημιουργώντας μια νέα εποχή για την Ελληνική κρατική ραδιοτηλεόραση.

ΜέληΕπεξεργασία

 
Ο χάρτης των χωρών ως ενεργά μέλη της EBU με πράσινο χρώμα σε χρονική σειρά από το 1950.

Ο κατάλογος των ενεργών μελών (με τελευταία ενημέρωση τον Φεβρουάριο του 2022) περιλαμβάνει τους ακόλουθους 66 ραδιοτηλεοπτικούς φορείς από 54 χώρες.[2]

Ενεργά μέληΕπεξεργασία

Χώρες Μέλη που ανήκουν γεωγραφικά εξ ολοκλήρου στην ΕυρώπηΕπεξεργασία

Χώρα Ραδιοτηλεοπτικός οργανισμός Συντομογραφία Έτος ένταξης
  Άγιος Μαρίνος Radio and Television of the Republic of San Marino (San Marino RTV) SMRTV 1995
  Αλβανία Albanian Radio and Television (Radio Televizioni Shqiptar) RTSH 1999
  Ανδόρρα Radio and Television of Andorra (Ràdio i Televisió d'Andorra, S.A.) RTVA 2002
  Αυστρία Austrian Broadcasting Corporation (Österreichischer Rundfunk) ORF 1953
  Βατικανό Vatican Radio (Radio Vaticana) VR 1950
  Βέλγιο Belgian Radio-Television of the Wallonia-Brussels Federation
(Radio-Télévision belge de la Fédération Wallonie-Bruxelles)		 RTBF 1950
Flemish Radio and Television Broadcasting Organisation
(Vlaamse Radio- en Televisieomroeporganisatie)		 VRT
  Βόρεια Μακεδονία Macedonian Radio Television (Македонска Радио Телевизиjа, Makedonska Radio Televizija) MRT 1993
  Βοσνία και Ερζεγοβίνη Radio and Television of Bosnia and Herzegovina (Radiotelevizija Bosne i Hercegovine) BHRT 1993
  Βουλγαρία Bulgarian National Radio (Bŭlgarsko natsionalno radio) BNR 1993
Bulgarian National Television (Bŭlgarska natsionalna televiziya) BNT
  Γαλλία Groupement des Radiodiffuseurs Français de l’UER:
France Télévisions, Radio France, France Médias Monde		 GRF 1950
  Γερμανία Working group of public broadcasters of the Federal Republic of Germany (Arbeitsgemeinschaft der öffentlich-rechtlichen Rundfunkanstalten der Bundesrepublik Deutschland)
Bavarian Broadcasting (Bayerischer Rundfunk, BR)
Hessian Broadcasting Corporation (Hessischer Rundfunk, HR)
Central German Broadcasting (Mitteldeutscher Rundfunk, MDR)
Northern German Broadcasting (Norddeutscher Rundfunk, NDR)
Radio Bremen (RB)
Berlin-Brandenburg Broadcasting (Rundfunk Berlin-Brandenburg, RBB)
Saarland Broadcasting (Saarländischer Rundfunk, SR)
Southwest Broadcasting (Südwestrundfunk, SWR)
West German Broadcasting (Westdeutscher Rundfunk, WDR)
German Wave (Deutsche Welle, DW)
Germany Radio (Deutschlandradio, DLR)		 ARD 1952
Second German Television (Zweites Deutsches Fernsehen) ZDF 1963
  Δανία Danish Broadcasting Corporation (Danmarks Radio) DR 1950
TV2 Danmark A/S DK / TV2 1989
  Ελβετία Swiss Broadcasting Corporation
Schweizerische Radio- und Fernsehgesellschaft
Société suisse de radiodiffusion et télévision
Società svizzera di radiotelevisione
Societad Svizra da Radio e Televisiun		 SRG SSR 1950
  Ελλάδα Ελληνική Ραδιοφωνία Τηλεόραση ERT 2015
  Εσθονία Estonian Public Broadcasting (Eesti Rahvusringhääling) ERR 1993
  Ηνωμένο Βασίλειο British Broadcasting Corporation BBC 1950
United Kingdom Independent Broadcasting
Independent Television (ITV)
Scottish Television (STV)
Channel Four Television Corporation
Channel Four Wales Authority (Awdurdod Sianel Pedwar Cymru)		 UKIB 1981
  Ιρλανδία Radio and Television of Ireland (Raidió Teilifís Éireann) RTÉ 1950
Irish Television Four (Teilifís na Gaeilge Ceathair) TG4 2007
  Ισλανδία Icelandic National Broadcasting Service (Ríkisútvarpið) RÚV 1956
  Ισπανία Spanish Radio and Television Corporation
(Corporación de Radio y Televisión Española)		 RTVE 1955
  Ιταλία Italian radio and television (Radiotelevisione italiana) RAI 1950
  Κροατία Croatian Radiotelevision (Hrvatska radiotelevizija) HRT 1993
  Λετονία Public Broadcasting of Latvia (Latvijas Sabiedriskais medijs)
Latvian Radio (Latvijas Radio), Latvian Television (Latvijas Televīzija)		 LSM 1993
  Λιθουανία Lithuanian National Radio and Television (Lietuvos nacionalinis radijas ir televizija) LRT 1993
  Λουξεμβούργο RTL Group RTL 1950
Sociocultural Broadcasting Institution of the Grand Duchy of Luxembourg (Établissement de Radiodiffusion Socioculturelle du Grand-Duché de Luxembourg - radio 100,7) ERSL 1996
  Μάλτα Public Broadcasting Services Limited PBS 1970
  Μαυροβούνιο Radio and Television of Montenegro (Radio i televizija Crne Gore, Радио и телевизија Црне Горе) RTCG 2006
  Μολδαβία TeleRadio-Moldova TRM 1993
  Μονακό Monaco Média Diffusion MMD 1994
  Νορβηγία Norwegian Broadcasting Corporation (Norsk rikskringkasting) NRK 1950
TV2 (Egmont Group) NO / TV2 1993
  Ολλανδία Dutch Public Broadcaster (Nederlandse Publieke Omroep)
AVROTROS
BNNVARA
Evangelical Broadcasting (Evangelische Omroep, EO)
Humanist Broadcasting (Humanistische Omroep - HUMAN)
KRO-NCRV (Christian Broadcasting Association)
MAX
Dutch Broadcast Foundation (Nederlandse Omroep Stichting - NOS)
People's University Programme (NTR)
Unheard of Netherlands (Ongehoord Nederland - ON)
PowNed
Foundation for Ether Advertisement (Stichting Ether Reclame - STER)
Liberal Protestant Radio Broadcaster (Vrijzinnig Protestantse Radio Omroep - VPRO)
Netherlands Awake (Wakker Nederlands - WNL)
Black Broadcaster (ZWART)		 NPO 1950
  Ουγγαρία Media Services and Support Trust Fund (Médiaszolgáltatás-támogató és Vagyonkezelő Alap)
Duna Media Service Provider (Duna Médiaszolgáltató)		 MTVA 2014
  Ουκρανία National Public Broadcasting Company of Ukraine
Natsionalna Suspilna Teleradiokompaniya Ukrayiny		 UA:PBC 1993
  Πολωνία Polish Radio (PR S.A.: Polskie Radio) PR 1993
Polish Television (TVP S.A.: Telewizja Polska) TVP
  Πορτογαλία Radio and Television of Portugal (Rádio e Televisão de Portugal) RTP 1950
  Ρουμανία Romanian Radio Broadcasting Company (Societatea Română de Radiodifuziune) ROR 1993
Romanian Television Corporation (Societatea Românǎ de Televiziune) RO / TVR
  Σερβία Radio Television of Serbia (Radio-televizija Srbije) RTS 2006
  Σλοβακία Radio and Television of Slovakia (Rozhlas a televízia Slovenska) RTVS 2011
  Σλοβενία Radio-Television of Slovenia (Radiotelevizija Slovenija) RTVSLO 1993
  Σουηδία Swedish Broadcasting Service (Sveriges Rundradiotjänst)
Sweden's Television (Sveriges Television, SVT)
Sweden's Radio (Sveriges Radio, SR)
Swedish Educational Broadcasting Company (Sveriges Utbildningsradio, UR)		 SRT 1950
  Τσεχία Czech Radio (Český rozhlas) ČR 1993
Czech Television (Česká televize) ČT
  Φινλανδία Finnish Broadcasting Company (Yleisradio Oy) Yle 1950

Διηπειρωτικές Χώρες Μέλη της EBU (Ευρώπη-Ασία)Επεξεργασία

Οι συγκεκριμένες χώρες, που αποτελούν πλήρη μέλη της EBU, ανήκουν γεωγραφικά κατά το ήμισυ και στην Ευρώπη και στην Ασία (όπως η Γεωργία και το Αζερμπαϊτζάν) ή εξ ολοκλήρου στην Ασία (όπως η Κύπρος και η Αρμενία, που πολιτικά και πολιτισμικά θεωρούνται Ευρωπαϊκές χώρες). Το Ισραήλ, ανήκει γεωγραφικά στην Ασία, αλλά επειδή αποτελεί απομονωμένο κράτος, από τα κράτη της Ευρύτερης Μέσης Ανατολής, έχει και αυτό πολιτικούς και πολιτιστικούς δεσμούς με την Ευρώπη.

Χώρα Ραδιοτηλεοπτικός οργανισμός Συντομογραφία Έτος ένταξης
  Αζερμπαϊτζάν Public Broadcasting Company (İctimai Televiziya və Radio Yayımları Şirkəti)
Public Television (İctimai Televiziya), Public Radio (İctimai Radio)		 İCTI / İTV 2007
  Αρμενία Public Radio of Armenia (Հայաստանի Հանրային Ռադիո, Hayastani Hanrayin Radio) ARMR 2005
Public Television of Armenia (Հայաստանի Հանրային Հեռուստաընկերություն, Hayastani Hanrayin Herrustaynkerut’yun) ARMTV
  Γεωργία Georgian Public Broadcasting (საქართველოს საზოგადოებრივი მაუწყებელი, sakartvelos sazogadoebrivi mauts'q'ebeli) GPB 2005
  Ισραήλ Israeli Public Broadcasting Corporation (תאגיד השידור הישראלי, Ta'agid HaShidur HaYisra'eli) KAN 2017
  Κύπρος Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου (Cyprus Broadcasting Corporation, Kıbrıs Radyo Yayın Kurumu) CyBC 1969
  Τουρκία Turkish Radio and Television Corporation (Türkiye Radyo ve Televizyon Kurumu) TRT 1950

Χώρες Μέλη που ανήκουν γεωγραφικά στην Αφρική και την Ασία, και απαρτίζουν την Ευρύτερη Μέση ΑνατολήΕπεξεργασία

Οι συγκεκριμένες χώρες, αποτελούν πλήρη μέλη της Ευρωπαϊκής Ραδιοτηλεοπτικής Ένωσης, αλλά δεν έχουν συμμετάσχει ποτέ στον Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision (με εξαίρεση το Μαρόκο, το οποίο συμμετείχε για μια και μοναδική φορά το 1980, και έκτοτε δεν ξανασυμμετείχε ποτέ ξανά), είτε σε άλλα προγράμματα της EBU.

Χώρα Ραδιοτηλεοπτικός οργανισμός Συντομογραφία Έτος ένταξης
  Αίγυπτος Egyptian Radio and Television Union ERTU 1985
  Αλγερία National Sound Broadcasting Company - Algerian Radio
(Entreprise nationale de radiodiffusion sonore - Radio Algérienne)		 ENRS 1970
Public Establishment of Television (Établissement public de télévision) EPTV
Algerian Broadcasting Company (Télédiffusion d’Algérie) TDA
  Ιορδανία Jordan Radio and Television Corporation (مؤسسة الإذاعة والتلفزيون الأردني) JRTV 1970
  Λίβανος Télé Liban (تلفزيون لبنان‎) TL 1950
  Λιβύη Libya National Channel LNC 2011
  Μαρόκο National Radio and Television Society (Société Nationale de Radiodiffusion et de Télévision) SNRT 1950
  Τυνησία Radio Tunisienne RTT 2007
Télévision Tunisienne

Μέλη σε αναστολήΕπεξεργασία

Χώρα Ραδιοτηλεοπτικός οργανισμός Συντ. Από Έως
  Λευκορωσία National State TV and Radio Company of the Republic of Belarus
(Нацыянальная дзяржаўная тэлерадыёкампанія Рэспублікі Беларусь)		 BTRC 1993 2021-2024[18]
  Ρωσία Channel One Russia (Perviy kanal Rossii) C1R 1995 επ' αόριστον από το 2022[19]
All-Russia State Television and Radio Broadcasting Company
(Vserossiyskaya Gosudarstvennaya Televizionnaya i Radioveshchatelnaya Kompaniya)		 VGTRK 1993
Radio House Ostankino (Radio Dom Ostankino)
Radio Mayak (MK) Radio Orpheus (Radio Orfey, OP)		 RDO 1996

Παλαιότερα ενεργά μέληΕπεξεργασία

Χώρα Ραδιοτηλεοπτικός οργανισμός Συντ. Από Έως
  Γαλλία Radiodiffusion-Télévision Française RTF 1950 1964
Office de Radiodiffusion Télévision Française ORTF 1964 1975
Télédiffusion de France TDF 1975 1982
TF1 (ιδιοκτησία του ομότιτλου ομίλου) TF1 1975 2018
Europe 1 (Lagardère) E1 1978 2022
Organisme Français de Radiodiffusion et de Télévision (μετατράπηκε στο Groupement des Radiodiffuseurs Français de l’UER) OFRT 1983 1992
Canal+ C+ 1984 2018
  Ελλάδα Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας ΕΙΡ 1950 1970
Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας Τηλεοράσεως ΕΙΡΤ 1970 1975
Ελληνική Ραδιοφωνία Τηλεόραση (ο παλαιός φορέας, ο οποίος τέθηκε σε εκκαθάριση, μετά το αιφνίδιο κλείσιμο) ΕΡΤ 1975 2013
Δημόσια Τηλεόραση (έγινε μέλος της EBU, λίγο πριν μετονομαστεί σε ΝΕΡΙΤ) ΔΤ 2013 2014
Δημόσια Ραδιοφωνία (έγινε μέλος της EBU, λίγο πριν μετονομαστεί σε ΝΕΡΙΤ) ΔΡ
Νέα Ελληνική Ραδιοφωνία, Ίντερνετ και Τηλεόραση (μετατράπηκε στη σημερινή ΕΡΤ) NERIT 2014 2015
  Ηνωμένο Βασίλειο Independent Television Authority ITA 1959 1972
Independent Television Companies Association ITCA 1959 1981
Independent Broadcasting Authority (μετατράπηκε στο United Kingdom Independent Broadcasting) IBA 1972 1981
Association of Independent Radio Contractors (μετατράπηκε στο Commercial Radio Companies Association) AIRC 1981 1996
Commercial Radio Companies Association[20] (νυν Radiocentre) CRCA 1996 2006
  Ισπανία Antena 3 Radio A3R 1986 1993
People's Radiowaves of Spain Network (Cadena de Ondas Populares Españolas) COPE 1998 2019[21]
Spanish Broadcasting Company (Sociedad Española de Radiodifusión) SER 1982 2020
  Ισραήλ Israel Broadcasting Authority (μετατράπηκε στην Israeli Public Broadcasting Corporation) IBA 1957 2017
  Μάλτα Maltese Broadcasting Authority MBA 1970 2003
  Μονακό Groupement de Radiodiffusion monégasque:
Radio Monte Carlo (RMC ιδιοκτησία ομίλου Altice)
Télé Monte-Carlo France (TMC ιδιοκτησία ομίλου TF1)		 GRMC 1950 2021
Telemontecarlo Italia (νυν La7) TMC 1981 2001
  Ουγγαρία Hungarian Radio Corporation (Magyar Rádió) MR 1993[22] 2015
Hungarian Television (Magyar Televízió) MTV
Duna Channel (Duna Televízió) Duna 2013
  Ρωσία Channel One of Ostankino (μετατράπηκε στο Channel One Russia) C1O 1994 1995
  Σλοβακία Slovak Radio (Slovenský rozhlas) SRo 1993 2011
Slovak Television (Slovenská televízia) STV
  Σουηδία TV4 (Telia Company) SE / TV4 2004 2019[23]
  Τυνησία Établissement de la radiodiffusion-télévision tunisienne (διασπάστηκε στους φορείς Radio Tunisienne και Télévision Tunisienne) ERTT 1950 2007
  Φινλανδία Commercial Television Three (Mainos-TV Kolme) FI / MTV 1993 2019[24]

Κράτη που δεν υφίστανται πλέονΕπεξεργασία

Χώρα Ραδιοτηλεοπτικός οργανισμός Συντ. Από Έως
  Γιουγκοσλαβία Yugoslav Radio Television (Jugoslavenska radiotelevizija) JRT 1950 1992
  Λιβύη (επί Μουαμάρ Καντάφι) Libyan Jamahiriya Broadcasting Corporation LJBC 1974 2011
  Σερβία και Μαυροβούνιο Alliance of Public Radio and Television (Udruženje javnih radija i televizija) UJRT 2001 2006
  Τσεχοσλοβακία Czechoslovak Television (Československá televize / Československá televízia) CST 1991[25] 1992

Συνεργαζόμενα μέληΕπεξεργασία

 
Ο χάρτης των χωρών ως συνεργαζόμενα μέλη της EBU.

Οποιοσδήποτε όμιλος ή οργανισμός από ένα κράτος-μέλος της Διεθνούς Ένωσης Τηλεπικοινωνιών, που παρέχει υπηρεσίες εκτός Ευρώπης, μπορεί να υποβάλλει αίτηση ένταξης στην EBU ως συνεργαζόμενο μέλος.[26] Ο κατάλογος των συνεργαζόμενων μελών (με τελευταία ενημέρωση τον Ιανουάριο του 2018) περιλαμβάνει τους ακόλουθους 31 φορείς - οργανισμούς από 20 χώρες.[3]

Χώρα Ραδιοτηλεοπτικός οργανισμός Συντ. Έτος ένταξης
  Αυστραλία Australian Broadcasting Corporation ABC 1950
Free TV Australia Free 1962
Special Broadcasting Service SBS 1979
  Βραζιλία TV Cultura (Father Anchieta Foundation) FPA 2012
  Γεωργία Rustavi 2 Broadcasting Company RB 2003
Teleimedi (Imedi Media Holding) TEME 2004
  Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής National Broadcasting Company NBC 1953
Columbia Broadcasting System CBS 1956
American Broadcasting Company ABC 1959
National Public Radio NPR 1971
WFMT Radio Network WFMT 1980
American Public Media APM 2004
  Ιαπωνία Japan Broadcasting Corporation (Nippon Hoso Kyokai) NHK 1951
Tokyo Broadcasting System TBS 2000
  Καζακστάν Khabar Agency KA 2016
  Καναδάς Canadian Broadcasting Corporation (Societé Radio Canada) CBC 1950
  Κίνα China Media Group CMG 2010
Shanghai Media Group SMG 2016
  Κούβα Cuban Institute of Radio and Television (Instituto Cubano de Radio y Televisión) ICRT 1992
  Μαλαισία Radio Television Malaysia (Radio Televisyen Malaysia) RTM 1970
  Μαυρίκιος Mauritius Broadcasting Corporation MBC 1980
  Μπανγκλαντές National Broadcasting Authority of Bangladesh NBAB 1974
  Νέα Ζηλανδία Radio New Zealand RNZ 1950
Television New Zealand TVNZ 1980
  Νότια Αφρική South African Broadcasting Corporation SABC 1951
  Νότια Κορέα Korean Broadcasting System KBS 1974
  Ομάν Public Authority for Radio and Television of Oman PART 1976
  Συρία Syrian Arab Radio and TV Organization (Organisme de la Radio-Télévision Arabe Syrienne) ORTAS 1978
  Χιλή Universidad Católica de Chile Televisión (Canal 13) C13 1971
  Χονγκ Κονγκ Radio Television Hong Kong RTHK 1983

Παλαιότερα συνεργαζόμενα μέληΕπεξεργασία

Χώρα Ραδιοτηλεοπτικός οργανισμός Συντ. Από Έως
  Αυστραλία Australian Fine Music Network AFMN 2008 2010
  Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής Minnesota Public Radio MPR 2004 2007
New York Public Radio NYPR 2012 2012
  Ιαπωνία Tokyo FM Broadcasting Co., Ltd. TFM 1986 2021
  Ινδία All India Radio AIR 1979 2021
  Κατάρ Al Jazeera Children's Channel JCC 2008 2013
Qatar Radio (إذاعة قطر‎) QR 2009 2011/2012
  Μαυριτανία TV de Mauritanie MR/TVM 2003 2013
  Παλαιστίνη Palestinian Broadcasting Corporation (هيئة الإذاعة والتلفزيون الفلسطينية) PBC 2002 2014
  Σρι Λάνκα Sri Lanka Broadcasting Corporation SLBC 2007 2010

Χώρες που είχαν εκφράσει στο παρελθόν την ένταξη τους, στην EBUΕπεξεργασία

  •   Λίχτενσταϊν - Το πριγκιπάτο, δεν έχει κανέναν κρατικό τηλεοπτικό σταθμό, αλλά αν δημιουργήσει έναν, τότε θα μπορέσει να γίνει μέλος της EBU. Αυτό το γεγονός τους επηρέασε όταν δεν τους επιτράπηκε να συμμετάσχουν στους Διαγωνισμούς Τραγουδιού της Eurovision το 1969 και το 1976. Ωστόσο, λόγω του μικρού πληθυσμού του, το Λίχτενσταϊν, δεν μπήκε ποτέ στη διαδικασία, να δημιουργήσει δημόσια ραδιοτηλεόραση, ενώ τα τελευταία χρόνια, δεν δείχνει ενδιαφέρον να συμμετάσχει σε Διαγωνισμούς της Eurovision, παρότι είναι δημοφιλής στη χώρα η οποία τους παρακολουθεί και ακούει εδώ και πολλά χρόνια, μέσω των δημόσιων ραδιοτηλεοράσεων της Ελβετίας (SRG SSR) και της Αυστρίας (ORF), τα οποία λόγω γεωμορφολογίας, έχουν εμβέλεια και στο Λίχτενσταϊν.
  •   Μαρόκο - Ο δεύτερος ημικρατικός τηλεοπτικός σταθμός 2M ζήτησε να γίνει μέλος της EBU. Είναι άγνωστο όμως αν θα συμμετάσχει είτε στον Διαγωνισμό Τραγουδιού είτε στον Παιδικό Διαγωνισμό της Eurovision. Ωστόσο, το κύριο πρόβλημα, τόσο για το Μαρόκο, όσο και για άλλα αραβικά κράτη, που συμμετείχαν ή μετέδωσαν την Eurovision, στο παρελθόν (Τυνησία, Λίβανος και Ιορδανία) είναι καθαρά πολιτικό και θρησκευτικό θέμα, το ότι δεν αναγνωρίζουν ως κυρίαρχο κράτος το Ισραήλ και δεν αποδέχονται την ύπαρξη του καθώς «θεωρούν» ότι είναι «μέρος» του Κράτους της Παλαιστίνης, με αποτέλεσμα όσες αραβικές χώρες συμμετείχαν ή μετέδωσαν στο παρελθόν τους διαγωνισμούς, να μποϊκοτάρουν και να μην μεταδώσουν, οποιαδήποτε, συμμετοχή του Ισραήλ στη Eurovision, καταβάλλοντας μάλιστα και εμπάργκο, μέχρι και τρία χρόνια από την EBU.

Χώρες και περιοχές που παρενέβουν τα όρια και τους νόμους, της EBUΕπεξεργασία

  •   Βόρεια Μακεδονία - Η δημόσια ραδιοτηλεόραση MRT (πλήρες μέλος της EBU από το 1993), κατόπιν της Συμφωνίας των Πρεσπών, είναι υποχρεωμένη από την EBU, να αλλάξει όνομα, το οποίο πρέπει να βασίζεται στη νέα σύνθετη ονομασία της χώρας Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας (το υπάρχων όνομα της МРТ βασίζεται στην παλιά ονομασία της χώρας, Δημοκρατία της Μακεδονίας). Παρά την επίσημη αλλαγή του ονόματος, στη χώρα, πολλές ονομασίες εξακολουθούν, να παραμένουν μέχρι στιγμής στη Βόρεια Μακεδονία, καθώς, και διάφορες άλλες πολιτικές εκκρεμότητες, με το όνομα «Μακεδονία», κάτι που δεν είναι αποδεκτό, από την Ελλάδα, τη Βουλγαρία, καθώς και την Ευρωπαϊκή Ένωση, και η χώρα αυτή έχει διεθνώς εκκρεμείς πολιτικές σκοπιμότητες, και υποχρεούται άμεσα να τις επιλύσει, ώστε να είναι αποδεκτή διεθνώς, σε όλες τις Ευρωπαϊκές και διεθνείς διοργανώσεις και εκδηλώσεις, και πρώτα από όλα αναγκαστικά πρέπει να σεβαστεί τις γειτονικές της χώρες.
  •   Κόσοβο - Η δημόσια ραδιοτηλεόραση RTK έχει δείξει ενδιαφέρον για να ενταχθεί στην EBU. Ωστόσο, τα Ηνωμένα Έθνη διοικούν το Κόσοβο σύμφωνα με την Απόφαση 1244 του Συμβουλίου Ασφαλείας από το 1999, και με τη συνεργασία της ΕΕ από το 2008. Έκτοτε, η Σερβία, διεκδικεί το Κόσοβο ως μέρος της επικράτειάς της, και ισχυρίζεται ότι εξακολουθεί να έχει την περιοχή, υπό την κυριαρχία της, καθότι νομικά αποτελεί την Αυτόνομη Επαρχία του Κοσσυφοπεδίου και των Μετοχιών. Ωστόσο, η πλειοψηφία των χωρών-μελών του ΟΗΕ, αναγνωρίζει το Κόσοβο, ως περιοχή της Σερβίας. Το περιστατικό αυτό, εμποδίζει το RTK, να γίνει μέλος της EBU, καθότι το Κόσοβο, δεν είναι κυρίαρχο κράτος, και ως εκ τούτου το Κόσοβο, δεν έχει το δικαίωμα, να συμμετέχει σε καμία από της διοργανώσεις της EBU, επειδή νομικά είναι μέρος της Σερβίας. Παρόλα αυτά όμως το Κόσοβο, λαμβάνει μέρος, από το 2011 στον Διαγωνισμό για Νέους Χορευτές, κάτι που παρενέβη, κατά πολύ τα όρια της EBU, διότι δεν είναι κυρίαρχη χώρα, και για να είναι διεθνώς αποδεκτή, πρέπει άμεσα το Κόσοβο, να λύσει άμεσα και γρήγορα τις διαφορές του με τη Σερβία.
  •   Λευκορωσία - Η Δημόσια Ραδιοτηλεόραση Belteleradio (BTRC) κατηγορήθηκε για καταστολή των εργαζομένων της, έχοντας απολύσει περισσότερους από 100 μετά τις διαδηλώσεις του 2020 για φερόμενη εκλογική νοθεία. Πολλοί από αυτούς έχουν επίσης φυλακιστεί στη χώρα ενώ άλλοι έχουν υψωθεί κατά της συμμετοχής της Λευκορωσίας και του BTRC στον κατά τα άλλα αντιπολιτικό Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision το 2021, με το επιχείρημα ότι η EBU θα έκανε πολιτική δήλωση εάν υποστήριζε τη Λευκορωσία λέγοντας ουσιαστικά και σιωπηλά, ότι η δημοκρατία δεν είναι σημαντική, καταπατώντας βασικά ανθρώπινα δικαιώματα, όπως η ελευθερία του λόγου.[27] Στις 28 Μαΐου 2021, η EBU ανέστειλε τη συμμετοχή του BTRC καθώς είχαν «ανησυχηθεί ιδιαίτερα από τη μετάδοση συνεντεύξεων που προφανώς έγιναν υπό πίεση» όπως του Ρομάν Προτάσεβιτς. Το BTRC έλαβε δύο εβδομάδες προθεσμία για να απαντήσει για την αναστολή, χωρίς να το κάνει[28] και η οποία τέθηκε σε ισχύ την 1η Ιουλίου και θα διαρκέσει μέχρι το 2024.[29][18]
  •   Ρωσία - Και τα 3 μέλη της EBU ελέγχονται από τη Ρωσική κυβέρνηση[30] η οποία στις 21 Φεβρουαρίου 2022 αναγνώρισε το Ντονέτσκ και το Λουγκάνσκ ως ανεξάρτητα κράτη παρότι υπάρχει αμφισβήτηση καθώς είναι αναγνωρισμένα διεθνώς ως Ουκρανικά εδάφη. Το UA:PBC κάλεσε την EBU να τερματίσει τη συμμετοχή των δύο εκ των τριών μελών (Channel One και VGTRK) και να εξετάσει το ενδεχόμενο αποκλεισμού της χώρας από τον Διαγωνισμό Τραγουδιού Eurovision 2022, επικαλούμενη τη χρήση των δύο μέσων από την κυβέρνηση για την προπαγάνδα που δημιουργείται σχετικά με τον Ρωσο-Ουκρανικό πόλεμο[31] και τον οποίον αποκλεισμό ζήτησαν και άλλοι κρατικοί φορείς, όπως η Yleisradio και η ERR οι οποίες δήλωσαν ότι δε θα έστελναν εκπρόσωπο.[32][33] Αφού αρχικά δήλωσε ότι τόσο στη Ρωσία όσο και στην Ουκρανία θα επιτραπεί να διαγωνιστούν,[34] η EBU ανακοίνωσε στις 25 Φεβρουαρίου 2022 ότι θα απαγόρευε τη συμμετοχή της Ρωσίας στον Διαγωνισμό.[35] Και οι 3 φορείς ανακοίνωσαν την αποχώρησή τους από την EBU την επόμενη μέρα, επικαλούμενοι την αυξημένη πολιτικοποίηση της διοργάνωσης και της ένωσης[36] δηλώνοντας ότι ήταν ενήμερη για τις εξελίξεις, χωρίς όμως να την ενημερώσουν και επίσημα.[37] Την 1η Μαρτίου, η EBU ανακοίνωσε ότι είχε αναστείλει τα Ρωσικά μέλη της από τις δομές διακυβέρνησής της.[38] Στις 26 Μαΐου, η EBU έθεσε σε ισχύ την επ' αόριστον αναστολή των ρωσικών μελών της.[39][40]

ΛογότυπαΕπεξεργασία

       
1950-1980 1980-1993 1993-1998 1998-2012 2012-σήμερα

Δείτε ΕπίσηςΕπεξεργασία

ΠαραπομπέςΕπεξεργασία

  1. ↑ «European Broadcasting Union (EBU)». Ανακτήθηκε στις 27 Ιουλίου 2012. 
  2. ↑ 2,0 2,1 «EBU Active Members». ebu.ch. EBU. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουνίου 2015. 
  3. ↑ 3,0 3,1 «EBU Associate Members». ebu.ch. EBU. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουνίου 2015. 
  4. ↑ «Eurovision Debate». EBU. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Ιουλίου 2018. Ανακτήθηκε στις 24 Οκτωβρίου 2016. 
  5. ↑ «42 countries to take part in 2018 Eurovision Song Contest». EBU. Ανακτήθηκε στις 7 Νοεμβρίου 2017. 
  6. ↑ «Joy to the World: a guide to the European Broadcasting Union's Christmas broadcast». CBC Music. https://www.cbcmusic.ca/posts/17773/joy-to-the-world-a-guide-to-the-european-broadcast. 
  7. ↑ «Live Broadcasts Finally Okayed». Variety Asia Online. 10 Ιουλίου 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Οκτωβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουλίου 2008. 
  8. ↑ «Vienna Philharmonic Orchestra New Year's Concert». www.ebu.ch. European Broadcasting Union. Ιανουαρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2016. 
  9. ↑ (EBU), European Broadcasting Union. «50 years of Eurovision (1954-2004)» (PDF). www.ebu.ch. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 13 Αυγούστου 2016. 
  10. ↑ «P2P Media Portal Trial». EBU. 10 Ιουλίου 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Φεβρουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουλίου 2008. 
  11. ↑ «Greek public broadcaster ERT to be shut down, reopened with fewer employees | eKathimerini.com». www.ekathimerini.com (στα Αγγλικά). 11 Ιουνίου 2013. Ανακτήθηκε στις 18 Μαΐου 2023. 
  12. ↑ O'Carroll, Lisa (12 June 2013). «ERT shutdown: European Broadcasting Union sets up makeshift studio». The Guardian (London). https://www.theguardian.com/media/2013/jun/12/ert-shutdown-european-broadcasting-union-makeshift-studio-greece. 
  13. ↑ Union (EBU), European Broadcasting (11 Ιουνίου 2013). «EBU urges Greek government to reverse decision on ERT». www.ebu.ch (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 18 Μαΐου 2023. 
  14. ↑ ΙΝ, Σύνταξη (4 Δεκεμβρίου 2014). «Πλήρες μέλος της EBU η ΝΕΡΙΤ - Κανονικά και στην Eurovision». in.gr. Ανακτήθηκε στις 18 Μαΐου 2023. 
  15. ↑ «Greece profile - Media». BBC News. 13 January 2014. https://www.bbc.com/news/world-europe-17372888. Ανακτήθηκε στις 13 January 2014. 
  16. ↑ «Greece's state broadcaster ERT back on air after two years». BBC News. 11 Ιουνίου 2015. Ανακτήθηκε στις 18 Ιανουαρίου 2016. 
  17. ↑ Maltezou, Renee (28 Απριλίου 2015). «In symbolic move, Greece to reopen shuttered state broadcaster». Reuters. Ανακτήθηκε στις 18 Ιανουαρίου 2016. 
  18. ↑ 18,0 18,1 Granger, Anthony (27 Αυγούστου 2021). «Belarus: BTRC Reveals EBU Suspension Scheduled to Expire in 2024». Eurovoix. Ανακτήθηκε στις 27 Αυγούστου 2021. 
  19. ↑ Granger, Anthony (29 Μαΐου 2022). «European Broadcasting Union Formally Suspends Russian Broadcasters». Eurovoix. Ανακτήθηκε στις 29 Μαΐου 2022. 
  20. ↑ «House of Lords - BBC Charter Review - Minutes of Evidence». publications.parliament.uk. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουνίου 2021. 
  21. ↑ «Radio Cadena COPE abandona la UER» [Radio Cadena COPE leaves the EBU]. 15 Αυγούστου 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Δεκεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 15 Αυγούστου 2019. 
  22. ↑ «74 Active Members of the EBU» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 11 Αυγούστου 2016. Ανακτήθηκε στις 11 Αυγούστου 2016. 
  23. ↑ Granger, Anthony (13 Νοεμβρίου 2019). «Sweden: TV4 Ends Membership of the European Broadcasting Union». Eurovoix. Ανακτήθηκε στις 14 Νοεμβρίου 2019. 
  24. ↑ Granger, Anthony (13 Νοεμβρίου 2019). «Finland: MTV3 Leaves European Broadcasting Union». Eurovoix. Ανακτήθηκε στις 14 Νοεμβρίου 2019. 
  25. ↑ Potter, W. (24 Οκτωβρίου 1994). The implementation of satellite technology in the Eurovision network (PDF). Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2020. 
  26. ↑ «Admission». EBU.ch. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουνίου 2009. 
  27. ↑ «Belarus: Protestors Call For The EBU To Remove BTRC From Eurovision». wiwibloggs (στα Αγγλικά). 28 Ιανουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου 2021. 
  28. ↑ EBU (2021-05-28). EBU Executive Board agrees to suspension of Belarus Member BTRC. Δελτίο τύπου. Ανακτήθηκε στις 2021-05-31.
  29. ↑ «Белтэлерадыёкампанію выключылі з Еўрапейскага вяшчальнага саюза». euroradio.fm. 30 Ιουνίου 2021. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Ιουλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουλίου 2021. 
  30. ↑ «Russia profile - Media» (στα αγγλικά). BBC News. 2021-06-08. https://www.bbc.com/news/world-europe-17840134. Ανακτήθηκε στις 2022-02-27. 
  31. ↑ UA:PBC. Суспільне вимагає припинити членство російських ЗМІ у ЄМС. Δελτίο τύπου. Ανακτήθηκε στις 2022-02-24.
  32. ↑ Yleisradio. Yle calls upon the European Broadcasting Union to exclude Russia from the Eurovision Song Contest. Δελτίο τύπου. Ανακτήθηκε στις 2022-02-27.
  33. ↑ Kaldoja, Kerttu (25 Φεβρουαρίου 2022). «Eesti osalemine Eurovisioonil sõltub Venemaa osalusest» [Estonia's participation in Eurovision depends on Russia's participation] (στα Εσθονικά). ERR. Ανακτήθηκε στις 25 Φεβρουαρίου 2022. 
  34. ↑ Gonzalez, Sandra (24 Φεβρουαρίου 2022). «Russia will be allowed to compete in Eurovision despite invasion, organizer says». CNN. Ανακτήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 2022. 
  35. ↑ «Russia banned from Eurovision song contest over invasion of Ukraine». Reuters (στα Αγγλικά). 25 Φεβρουαρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 2022. 
  36. ↑ «Rusijos televizijos traukiasi iš EBU». lrt.lt (στα Λιθουανικά). 26 Φεβρουαρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 2022. 
  37. ↑ «EBU Statement on RTR, Channel One and Radio House Ostankino membership». ebu.ch (στα Αγγλικά). EBU. 26 Φεβρουαρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 2022. 
  38. ↑ «EBU Statement on Russian Members». ebu.ch (στα Αγγλικά). EBU. 1 Μαρτίου 2022. Ανακτήθηκε στις 4 Μαρτίου 2022. 
  39. ↑ Vidal, Fernando Nicolás (26 Μαΐου 2022). «La UER hace efectiva la suspensión indefinida a sus miembros rusos». ESCplus España (στα Ισπανικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Μαΐου 2022. Ανακτήθηκε στις 26 Μαΐου 2022. 
  40. ↑ UA:PBC. Європейська мовна спілка призупинила членство російських ЗМІ. Δελτίο τύπου. Ανακτήθηκε στις 2022-05-27.

Εξωτερικοί σύνδεσμοιΕπεξεργασία

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ευρωπαϊκή_Ραδιοτηλεοπτική_Ένωση&oldid=10052740"