Άνοιγμα κυρίου μενού
Βικιπαίδεια

Γιάννης Δαλιανίδης

Ο Γιάννης Δαλιανίδης (31 Δεκεμβρίου 1923 - 16 Οκτωβρίου 2010) ήταν Έλληνας σκηνοθέτης και σεναριογράφος, από τους πιο εμπορικούς του Ελληνικού κινηματογράφου.

Γιάννης Δαλιανίδης
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση 31  Δεκεμβρίου 1923[1]
Θεσσαλονίκη
Θάνατος 16  Οκτωβρίου 2010[1]
Αθήνα
Αιτία θανάτου organ dysfunction
Τόπος ταφής Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών
Χώρα πολιτογράφησης Ελλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες Νέα ελληνική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα σκηνοθέτης κινηματογραφικών έργων
σεναριογράφος
χορογράφος
σκηνοθέτης τηλεόρασης
ηθοποιός[2]
δεδομένα (π)

Πίνακας περιεχομένων

ΒιογραφίαΕπεξεργασία

Γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη στις 31 Δεκεμβρίου 1923[3] και μεγάλωσε με θετούς γονείς. Ξεκίνησε την σταδιοδρομία του ως χορευτής και χορογράφος χρησιμοποιώντας το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο «Γιάννης Νταλ». Από το 1958 άρχισε να γράφει σενάρια για κινηματογραφικές ταινίες. Το πρώτο του σενάριο ήταν για την ταινία «Το Τρελοκόριτσο». Την σκηνοθετική σταδιοδρομία του ξεκίνησε το 1959 με την ταινία «Η Μουσίτσα» και ακολούθησε την ίδια χρονιά η ταινία «Λαός και Κολωνάκι». Το 1961 ξεκίνησε η συνεργασία του με την Φίνος Φιλμς με την ταινία «Ο Κατήφορος». Η ταινία σημείωσε μεγάλη επιτυχία και η φήμη του Δαλιανίδη εκτινάχτηκε. Ακολούθησε η δημιουργία μιας σειράς ταινιών, κυρίως μιούζικαλ, ένα είδος στο οποίο διακρίθηκε ιδιαίτερα. Συνολικά έχει σκηνοθετήσει περισσότερες από 60 ταινίες, στις περισσότερες από τις οποίες έχει γράψει και το σενάριο. Από την δεκαετία του 1970 εργάστηκε και στην τηλεόραση, δημιουργώντας αρκετές τηλεοπτικές σειρές, οι περισσότερες από τις οποίες σημείωσαν μεγάλη επιτυχία. Απεβίωσε το Σάββατο 16 Οκτωβρίου 2010 σε ηλικία 87 ετών[4].

Πολιτικά και θρησκευτικά πιστεύω του ΔαλιανίδηΕπεξεργασία

Κατά μία άποψη ο Δαλιανίδης υπήρξε δηλωμένος άθεος και βαθιά αριστερός. Απόπειρα στοιχειοθέτησης του συγκεκριμένου έχει γίνει στη βάση της στήριξης του στην ίδρυση του κόμματος της Δημοκρατικής Αριστεράς. [5][6] Ωστόσο, η σχέση του με την αριστερά αμφισβητείται καθώς η παραπάνω «στήριξη» γίνεται λίγους μήνες πριν το θάνατο του, στην ηλικία των 87 ετών, ενώ δεν υπάρχει καμιά προηγούμενη γνωστή σχέση του με τον συγκεκριμένο πολιτικό χώρο και τους εκπροσώπους του. Αντιθέτως ο Δαλιανίδης έχει κατηγορηθεί, εμμέσως πλην σαφώς, για συνεργασία με την τελευταία δοσιλογική κυβέρνηση Τσιρονίκου (την επονομαζόμενη «κυβέρνηση της Βιέννης» του 1944-45), ως εκπρόσωπος της νεολαίας.

ΦιλμογραφίαΕπεξεργασία

  1. Το Τρελοκόριτσο (1958)
  2. Η Μουσίτσα (1959)
  3. Λαός και Κολωνάκι (1959)
  4. Ένας βλάκας και μισός (1959)
  5. Χριστίνα (1960)
  6. Το κοροϊδάκι της δεσποινίδος (1960)
  7. Κρουαζιέρα στη Ρόδο (1960)
  8. Ο σκληρός άντρας (1961)
  9. Ο Κατήφορος (1961)
  10. Ζητείται ψεύτης (1961)
  11. Ο Δήμος από τα Τρίκαλα (1962)
  12. Ο ατσίδας (1962)
  13. Νόμος 4000 (1962)
  14. Μερικοί το προτιμούν κρύο (1962)
  15. Η κυρία του κυρίου (1962)
  16. Χωρίς ταυτότητα (1963)
  17. Ένα κορίτσι για δύο (1963)
  18. Ίλιγγος (1963)
  19. Η ψεύτρα (1963)
  20. Κάτι να καίει (1963)
  21. Οι κληρονόμοι (1964)
  22. Η χαρτοπαίχτρα (1964)
  23. Εγωισμός (1964)
  24. Κορίτσια για φίλημα (1964)
  25. Τέντυ μπόι αγάπη μου (1965)
  26. Ραντεβού στον αέρα (1965)
  27. Ιστορία μιας ζωής (1965)
  28. Ένα έξυπνο έξυπνο μούτρο (1965)
  29. Οι θαλασσιές οι χάντρες (1966)
  30. Ο ξυπόλυτος πρίγκηψ (1966)
  31. Στεφανία (1966)
  32. Δάκρυα για την Ηλέκτρα (1966)
  33. Νύχτα γάμου (1967)
  34. Γαμπρός απ' το Λονδίνο (1967)
  35. Μια κυρία στα μπουζούκια (1967)
  36. Το παρελθόν μιας γυναίκας (1968)

35. Όλγα αγάπη μου (1968)
36. Ο ψεύτης (1968)
37. Ο Μικές παντρεύεται (1968)
38. Ένας ιππότης για τη Βασούλα (1968)
39. Γοργόνες και μάγκες (1968)
40. Το ανθρωπάκι (1969)
41. Όταν η πόλη πεθαίνει (1969)
42. Ο γόης (1969)
43. Ξύπνα Βασίλη (1969)
44. Η Παριζιάνα (1969)
45. Γυμνοί στο δρόμο (1969)
46. Μια τρελή τρελή σαραντάρα (1970)
47. Το κοροϊδάκι της πριγκηπέσσας (1971)
48. Ο κατεργάρης (1971)
49. Ο επαναστάτης ποπολάρος (1971)
50. Μια Ελληνίδα στο χαρέμι (1971)
51. Μαριχουάνα στοπ (1971)
52. Ο μάγκας με το τρίκυκλο (1972)
53. Ο εχθρός του λαού (1972)
54. Η αμαρτία της ομορφιάς (1972)
55. Η Μαρία της σιωπής (1972)
56. Έικοσι γυναίκες κι εγώ (1973)
57. Στον αστερισμό της παρθένου (1973)
58. Αγάπη μου Ουά-Ουά (1974)
59. Οι εραστές του ονείρου (1974)
60. Ένα τάνκς στο κρεβάτι μου (1975)
61. O τρομοκράτης (1975)
62. Ο κυρ Γιώργης εκπαιδεύεται (1977)
63. Τα τσακάλια (1981)
64. Βασικά καλησπέρα σας (Οι ραδιοπειρατές) (1982)
65. Η στροφή (1982)
66. Καμικάζι αγάπη μου (1983)
67. Οι επικίνδυνοι (1983)
68. Έλα να αγαπηθούμε ντάρλινγκ (1984)
69. Όταν οι ρόδες χορεύουν (1984)
70. Περάστε φιλήστε τελειώσατε (1986)
71. Ισόβια (1988)

Τηλεοπτικές σειρέςΕπεξεργασία

ΒιντεοταινίεςΕπεξεργασία

Φουτ μπωλ, 1985

Ένα τρελό τρελό μούτρο, 1986

Αρέσω και κυκλοφορώ, 1986

Ο μαφιόζος, 1986

Πάρτυ για τρεις, 1986

Μπανάνες, 1987

Ο κουρδιστός εραστής, 1987

Χαμένοι στο Μανχάτταν, 1987

Οι συνένοχοι, 1988

Πως τη λεν τη βαζελίνη τούρκικα, 1988

Επικίνδυνος έρωτας : Ρωμαίος και Ιουλιέτα του Απρίλη, 1989

Μάρθα, 1989

Παγίδες 1: Ένοχο χτες, 1989

Παγίδες 2: Επικίνδυνο αύριο, 1989



ΠαραπομπέςΕπεξεργασία

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 (Αγγλικά) SNAC. w6ds739d. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. ↑ Ανακτήθηκε στις 20  Ιουνίου 2019.
  3. ↑ Φιλμογραφία στα 90 λεπτά.
  4. ↑ Ελευθεροτυπία - Πέθανε ο Γιάννης Δαλιανίδης
  5. ↑ «tovima.gr - Νίκος Κούρκουλος: Ιστορίες από τη ζωή του». TO BHMA. Ανακτήθηκε στις 2016-05-25. 
  6. ↑ «Έφυγε από τη ζωή ο Γιάννης Δαλιανίδης». tlife.gr. Ανακτήθηκε στις 2016-05-25. 
  7. ↑ Πληροφορίες για το σίριαλ "Τ' ανάποδα, στο retrodb.gr

Εξωτερικοί σύνδεσμοιΕπεξεργασία

Βιβλία για τον Γιάννη ΔαλιανίδηΕπεξεργασία

  • Γιάννης Δαλιανίδης, Ο κινηματογράφος, τα πρόσωπα κι εγώ, επιμ. Θανάσης Νιάρχος, εκδ. Καστανιώτης, Αθήνα, 2005


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Γιάννης_Δαλιανίδης&oldid=7387498"