Φίνος Φιλμ

Ελληνική εταιρεία παραγωγής ταινιών
(Ανακατεύθυνση από Φίνος Φιλμς)

Η Φίνος Φιλμ είναι ελληνική εταιρεία παραγωγής ταινιών. Ιδρύθηκε το 1943 από τον Φιλοποίμενα Φίνο και λειτούργησε αδιάκοπα μέχρι το θάνατό του, το 1977. Από το 2006, ωστόσο, επανήλθε στην παραγωγή και χρηματοδότηση ταινιών με ταινίες όπως η Uranya του Κώστα Καπάκα και το remake του Ο Ηλίας του 16ου. Ο συνολικός αριθμός των ταινιών ανήλθε στις 196 και σε 8 έκανε διανομή. Το διάστημα 1943-1977 (έτος θανάτου του Φιλοποίμενα) ήταν η μεγαλύτερη εταιρεία του κλάδου και μια από τις μεγαλύτερες στο χώρο της Ανατολικής Μεσογείου. Υπήρξε για χρόνια ανταγωνιστής με την εταιρεία Καραγιάννης - Καρατζόπουλος η οποία αποτελούσε την δεύτερη σε μέγεθος εταιρεία στην Ελλάδα.

Finos Film
Νομική μορφήΠαραγωγή ταινιών
ΚλάδοςΚινηματογραφική βιομηχανία
Ίδρυση1942
ΙδρυτήςΦιλοποίμην Φίνος
Διάλυση1977
ΈδραΑθήνα, Ελλάδα
ΙστότοποςΕπίσημος ιστότοπος
Μέσα κοινωνικής δικτύωσης
Σελίδα στο Facebook Σελίδα στο Twitter

ΙστορίαΕπεξεργασία

 
Η έδρα της Φίνος Φιλμ, στην οδό Χίου

Το 1954 ο Φίνος μεταφέρει για τελευταία φορά την έδρα της εταιρείας του στο παλιό κτήριο σαπωνοποιίας του Παπουτσάνη στην οδό Χίου 53, κοντά στον σταθμό Λαρίσης, όπου παραμένει έως σήμερα. Στο νεοκλασικό της οδού Χίου αναπτύσσονται τα εργαστήρια, από την εμφάνιση μέχρι την τελική κόπια (εμφανιστήρια, μοντάζ, μιξάζ κλπ.) τα γραφεία και ο σχεδιασμός παραγωγής της εταιρείας. Ο Φίνος ταυτόχρονα αναζητά μεγαλύτερα πλατό αφού οι ανάγκες της παραγωγής αυξάνονται συνεχώς. Το πλατό ΑΤΛΑΝΤΙΣ, όπως το είχαν ονομάσει επειδή ήταν δίπλα στο παλιό εργοστάσιο τσιμέντων ΑΤΛΑΝΤΙΣ, στην περιοχή Θυμαράκια της οδού Λιοσίων, δεν ανταποκρίνεται πλέον στις ανάγκες της εταιρείας.

Το 1958 ξεκινά η λειτουργία των νέων πλατό της εταιρείας στους Αγίους Αναργύρους, στην περιοχή Μυκονιάτικα. Ήταν τα παλιά βουστάσια του Ιωάννη Μέρλα. Η ανακατασκευή τους κράτησε περισσότερο από δύο χρόνια. Υπήρχαν δύο πλατό, ένα μεγάλο και ένα μικρό, καθώς και αποθήκη, ξυλουργείο, καμαρίνια και ένας μεγάλος περίβολος που εξυπηρετούσε την δυνατότητα κατασκευής ντεκόρ πόλης, όπως συμβαίνει στην ταινία Λόλα, όπου όλη η Τρούμπα έχει κατασκευαστεί στον περίβολο των πλατό. Τα στούντιο ήταν κοντά στον αστικό ιστό και ταυτόχρονα απομονωμένα. Το μεγαλύτερο μέρος των ταινιών της χρυσής περιόδου της εταιρείας γυρίστηκαν στα πλατό των Αγίων Αναργύρων. Όταν οι ταινίες ήταν πολλές και το γκρουπάρισμα δεν έβγαινε, χρησιμοποιούσαν και το στούντιο της Ανζερβός στην Φιλοθέη, το οποίο κατεδαφίστηκε πριν το 2004 και ήταν ένα από τα πρώτα στούντιο της χώρας, χρηματοδοτούμενο με δάνειο από την Εθνική Τράπεζα.

Όλα αυτά συνέβαιναν μέχρι το 1970, όταν και εγκαινιάστηκαν τα νέα στούντιο της εταιρείας στα Σπάτα, που αποτελούσαν ένα μεγάλο όνειρο του Φίνου, που σύμφωνα με συνεργάτες του ήθελε να φτιάξει μια ελληνική Cinecittà. Στο πλαίσιο αυτού του οράματος ο Φίνος έστειλε αρχιτέκτονα και συνεργάτες στην Cinecittà στη Ρώμη, ώστε να πάρουν πληροφορίες για την κατασκευή των πλατό - μπορεί κανείς να διακρίνει αρχιτεκτονικές ομοιότητες με τα πλατό της Cinecittà. Τα νέα στούντιο αποτελούνταν από δύο μεγάλες σκηνές και όλους τους αναγκαίους χώρους ενός αντίστοιχου συγκροτήματος. Τη δεκαετία του 1970 θεωρούνταν από τα καλύτερα πλατό στην Ευρώπη και προς στιγμήν φάνηκε ότι θα προσέφεραν ακόμα πιο ραγδαία ανάπτυξη στην εγχώρια κινηματογραφική παραγωγή.

Τότε όμως, από το 1972-1973 και μετά, κοινωνικοί και οικονομικοί λόγοι της εποχής, με κυρίαρχη αιτία την ανάπτυξη της τηλεόρασης, καθώς και η αδυναμία του Φίνου να δημιουργήσει επιχειρηματικές συνεργασίες και να λειτουργήσει στο πνεύμα της νέας εποχής, προκάλεσαν μεγάλη κρίση στον ελληνικό κινηματογράφο, από την οποία η Φίνος Φιλμ χτυπήθηκε σοβαρά. Με τον θάνατο του ιδρυτή της το 1977, η εταιρεία ασχολήθηκε κυρίως με την ενοικίαση των ταινιών της και την εκμετάλλευση των πλατό, ώστε να αποπληρωθούν τα τεράστια χρέη. Τα στούντιο της Φίνος Φιλμ στα Σπάτα ακόμα και σήμερα συγκαταλέγονται ανάμεσα στα μεγαλύτερα πλατό της χώρας και το μοναδικό κινηματογραφικό αρχιτεκτονικό δείγμα (μαζί με το Studio Alfa στα Μελίσσια) μιας εταιρείας, που λειτούργησε στο μοντέλο συγκεντρωτισμού της κινηματογραφικής παραγωγής, όπως και τα μεγάλα αμερικανικά και ευρωπαϊκά στούντιο από το 1930 έως τις αρχές της δεκαετίας του 1960.

ΕισιτήριαΕπεξεργασία

Πρώτες σε εισιτήρια ήρθαν οι ακόλουθες 18 ταινίες της Φίνος Φιλμ:

Δεύτερες σε εισιτήρια ήρθαν οι ακόλουθες 18 ταινίες της Φίνος Φιλμ:

Τρίτες σε εισιτήρια ήρθαν οι ακόλουθες 17 ταινίες της Φίνος Φιλμ:

Η ταινία της Φίνος Φιλμ με τα περισσότερα εισιτήρια:

Η ταινία της Φίνος Φιλμ με τα λιγότερα εισιτήρια:

Βραβεία - Διακρίσεις - ΣυμμετοχέςΕπεξεργασία

Φεστιβάλ Κινηματογράφου ΘεσσαλονίκηςΕπεξεργασία

Έτος Ταινία Βραβεία / συμμετοχές
1960
Μανταλένα
3 βραβεία (σεναρίου, α’ γυναικείου ρόλου και β’ ανδρικού ρόλου)
1960
Το ποτάμι
2 βραβεία (σκηνοθεσίας και μουσικής)
1960
Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο (1959)
Βραβείο καλύτερης ταινίας ρετροσπεκτίβας
1960
Αστέρω (1959)
Συμμετοχή εκτός συναγωνισμού
1962
Ηλέκτρα
9 βραβεία (καλύτερης ταινίας μεγάλου μήκους, σκηνοθεσίας, α’ γυναικείου ρόλου, κριτικών καλύτερης ταινίας μεγάλου μήκους, κριτικών σκηνοθεσίας, κριτικών α’ γυναικείου ρόλου, κριτικών β’ γυναικείου ρόλου, κριτικών β’ ανδρικού ρόλου και κριτικών μουσικής)
1965
Ιστορία μιας ζωής
Επίσημη συμμετοχή
1966
Στεφανία
Συμμετοχή εκτός συναγωνισμού
1967
Πυρετός στην άσφαλτο
3 βραβεία (αρτιότερης παραγωγής, σκηνοθεσίας και α’ ανδρικού ρόλου)
1967
Οι σφαίρες δεν γυρίζουν πίσω
Βραβείο μουσικής
1969
Πανικός
Βραβείο μουσικής
1970
Αστραπόγιαννος
2 βραβεία (αρτιότερης παραγωγής και α’ ανδρικού ρόλου)
1971
Παπαφλέσσας
3 βραβεία (αρτιότερης παραγωγής, σκηνοθεσίας και τιμητική διάκριση για τα ντεκόρ και τα κοστούμια)
1971
Κατάχρησις εξουσίας
Επίσημη συμμετοχή
1972
Ναι μεν αλλά...
2 βραβεία (σεναρίου και τιμητική διάκριση για το μοντάζ)
1972
Η τελευταία άνοιξη
Επίσημη συμμετοχή
1973
Ο βάλτος
Τιμητική διάκριση φωτογραφίας
1974
Η δίκη των δικαστών
2 βραβεία (τιμητική διάκριση για το μακιγιάζ και κοινού χειρότερης ταινίας μεγάλου μήκους (είναι η μοναδική χρονιά που το κοινό έδωσε βραβείο χειρότερης ταινίας))[2]

Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου ΚαννώνΕπεξεργασία

Έτος Ταινία Βραβεία / συμμετοχές
1949
Τελευταία αποστολή (1949)
Επίσημη συμμετοχή
1952
Νεκρή πολιτεία (1951)
Επίσημη συμμετοχή
1958
Το τελευταίο ψέμα
Επίσημη συμμετοχή
1961
Μανταλένα (1960)
Επίσημη συμμετοχή
1961
Η Αλίκη στο ναυτικό
Ανεπίσημη συμμετοχή
1962
Ηλέκτρα
2 βραβεία
(κινηματογραφικής μεταφοράς και ηχητικής επένδυσης)
1966
Το χώμα βάφτηκε κόκκινο (1965)
Ανεπίσημη συμμετοχή
1967
Οι θαλασσιές οι χάντρες
Ανεπίσημη συμμετοχή

Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου ΒερολίνουΕπεξεργασία

Έτος Ταινία Βραβεία / συμμετοχές
1958
Οι παράνομοι
Επίσημη συμμετοχή
1959
Αστέρω
Επίσημη συμμετοχή
1962
Ηλέκτρα
Αργυρή Δάφνη σκηνοθεσίας

ΌσκαρΕπεξεργασία

Έτος Ταινία Βραβεία / συμμετοχές
1963
Ηλέκτρα (1962)
Υποψήφιο για Oscar ξενόγλωσσης ταινίας
1966
Το χώμα βάφτηκε κόκκινο (1965)
Υποψήφιο για Oscar ξενόγλωσσης ταινίας

Άλλα βραβεία - συμμετοχέςΕπεξεργασία

Επίσημη συμμετοχή στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Karlovy Vary (Τσεχοσλοβακία) 1958

Επίσημη συμμετοχή στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Μελβούρνης (Αυστραλία) 1959
Επίσημη συμμετοχή στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Σαν Φρανσίσκο (ΗΠΑ) 1959
Επίσημη συμμετοχή στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Αδελαΐδας (Αυστραλία) 1962
Επίσημη συμμετοχή στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Εδιμβούργου (Σκωτία) 1959
Υποψήφιο για βραβείο καλύτερης ξένης ηθοποιού στα βραβεία BAFTA (Μεγάλη Βρετανία) 1960

  • Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο (1959):

Επίσημη συμμετοχή στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Εδιμβούργου (Σκωτία) 1961

  • Το ποτάμι (1960):

Βραβείο σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βοστόνης (ΗΠΑ) 1961

Δίπλωμα αξίας στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Εδιμβούργου (Σκωτία) 1962
Ειδικό βραβείο σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ακαπούλκο (Μεξικό) 1962
Βραβείο Femina στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βελγίου 1962
Βραβείο κινηματογραφικού τύπου και κριτικής Αμβέρσας (Βέλγιο) 1964
Βραβείο καλύτερης ταινίας στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Διεθνούς Ένωσης Νέων Γαλλίας
Βραβείο καλύτερης ταινίας από τους αντιπροσώπους διεθνούς τύπου στο Φεστιβάλ Βαλκανικού Κινηματογράφου 1964

  • Το χώμα βάφτηκε κόκκινο (1965):

Επίσημη συμμετοχή στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Karlovy Vary (Τσεχία) 1966

3 Κρατικά Κινηματογραφικά Βραβεία 1967 (σκηνοθεσίας, Αργυρός Απόλλων ερμηνείας ΕΚΚΑ)

Αργυρός Απόλλων ερμηνείας ΕΚΚΑ 1971

  • Ο βάλτος (1973):

Επίσημη συμμετοχή στο Φεστιβάλ Ναυτικού Κινηματογράφου Καρθαγένης (Ισπανία) 1974.

ΠαραπομπέςΕπεξεργασία

  1. (κατάταξη σε εισιτήρια/αριθμός προβληθεισών ταινιών τη συγκεκριμένη χρονιά)
  2. «15o Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου (Βραβεία 1974)». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 12 Απριλίου 2009. 

ΠηγέςΕπεξεργασία

  • Μάρκος Ζέρβας, "Finos Film 1939-1977 Ο Μύθος και η πραγματικότητα". εκδ. Άγκυρα.

Εξωτερικοί σύνδεσμοιΕπεξεργασία