Φίνος Φιλμ

Η Φίνος Φιλμ είναι ελληνική εταιρεία παραγωγής ταινιών. Ιδρύθηκε το 1943 από τον Φιλοποίμενα Φίνο και λειτούργησε αδιάκοπα μέχρι το θάνατό του, το 1977. Από το 2006, ωστόσο, επανήλθε στην παραγωγή και χρηματοδότηση ταινιών με ταινίες όπως η Uranya του Κώστα Καπάκα και το remake του Ο Ηλίας του 16ου. Ο συνολικός αριθμός των ταινιών ανήλθε στις 196 και σε 8 έκανε διανομή. Το διάστημα 1943-1977 (έτος θανάτου του Φιλοποίμενα) ήταν η μεγαλύτερη εταιρεία του κλάδου και μια από τις μεγαλύτερες στο χώρο της Ανατολικής Μεσογείου. Υπήρξε για χρόνια ανταγωνιστής με την εταιρεία Καραγιάννης - Καρατζόπουλος η οποία αποτελούσε την δεύτερη σε μέγεθος εταιρεία στην Ελλάδα.

Finos Film

Νομική μορφή	Παραγωγή ταινιών
Κλάδος	Κινηματογραφική βιομηχανία
Ίδρυση	1942
Ιδρυτής	Φιλοποίμην Φίνος
Διάλυση	1977
Έδρα	Αθήνα, Ελλάδα
Ιστότοπος	Επίσημος ιστότοπος
Μέσα κοινωνικής δικτύωσης
δεδομένα ()

Ιστορία

Η έδρα της Φίνος Φιλμ, στην οδό Χίου

Το 1954 ο Φίνος μεταφέρει για τελευταία φορά την έδρα της εταιρείας του στο παλιό κτήριο σαπωνοποιίας του Παπουτσάνη στην οδό Χίου 53, κοντά στον σταθμό Λαρίσης, όπου παραμένει έως σήμερα. Στο νεοκλασικό της οδού Χίου αναπτύσσονται τα εργαστήρια, από την εμφάνιση μέχρι την τελική κόπια (εμφανιστήρια, μοντάζ, μιξάζ κλπ.) τα γραφεία και ο σχεδιασμός παραγωγής της εταιρείας. Ο Φίνος ταυτόχρονα αναζητά μεγαλύτερα πλατό αφού οι ανάγκες της παραγωγής αυξάνονται συνεχώς. Το πλατό ΑΤΛΑΝΤΙΣ, όπως το είχαν ονομάσει επειδή ήταν δίπλα στο παλιό εργοστάσιο τσιμέντων ΑΤΛΑΝΤΙΣ, στην περιοχή Θυμαράκια της οδού Λιοσίων, δεν ανταποκρίνεται πλέον στις ανάγκες της εταιρείας.

Το 1958 ξεκινά η λειτουργία των νέων πλατό της εταιρείας στους Αγίους Αναργύρους, στην περιοχή Μυκονιάτικα. Ήταν τα παλιά βουστάσια του Ιωάννη Μέρλα. Η ανακατασκευή τους κράτησε περισσότερο από δύο χρόνια. Υπήρχαν δύο πλατό, ένα μεγάλο και ένα μικρό, καθώς και αποθήκη, ξυλουργείο, καμαρίνια και ένας μεγάλος περίβολος που εξυπηρετούσε την δυνατότητα κατασκευής ντεκόρ πόλης, όπως συμβαίνει στην ταινία Λόλα, όπου όλη η Τρούμπα έχει κατασκευαστεί στον περίβολο των πλατό. Τα στούντιο ήταν κοντά στον αστικό ιστό και ταυτόχρονα απομονωμένα. Το μεγαλύτερο μέρος των ταινιών της χρυσής περιόδου της εταιρείας γυρίστηκαν στα πλατό των Αγίων Αναργύρων. Όταν οι ταινίες ήταν πολλές και το γκρουπάρισμα δεν έβγαινε, χρησιμοποιούσαν και το στούντιο της Ανζερβός στην Φιλοθέη, το οποίο κατεδαφίστηκε πριν το 2004 και ήταν ένα από τα πρώτα στούντιο της χώρας, χρηματοδοτούμενο με δάνειο από την Εθνική Τράπεζα.

Όλα αυτά συνέβαιναν μέχρι το 1970, όταν και εγκαινιάστηκαν τα νέα στούντιο της εταιρείας στα Σπάτα, που αποτελούσαν ένα μεγάλο όνειρο του Φίνου, που σύμφωνα με συνεργάτες του ήθελε να φτιάξει μια ελληνική Cinecittà. Στο πλαίσιο αυτού του οράματος ο Φίνος έστειλε αρχιτέκτονα και συνεργάτες στην Cinecittà στη Ρώμη, ώστε να πάρουν πληροφορίες για την κατασκευή των πλατό - μπορεί κανείς να διακρίνει αρχιτεκτονικές ομοιότητες με τα πλατό της Cinecittà. Τα νέα στούντιο αποτελούνταν από δύο μεγάλες σκηνές και όλους τους αναγκαίους χώρους ενός αντίστοιχου συγκροτήματος. Τη δεκαετία του 1970 θεωρούνταν από τα καλύτερα πλατό στην Ευρώπη και προς στιγμήν φάνηκε ότι θα προσέφεραν ακόμα πιο ραγδαία ανάπτυξη στην εγχώρια κινηματογραφική παραγωγή.

Τότε όμως, από το 1972-1973 και μετά, κοινωνικοί και οικονομικοί λόγοι της εποχής, με κυρίαρχη αιτία την ανάπτυξη της τηλεόρασης, καθώς και η αδυναμία του Φίνου να δημιουργήσει επιχειρηματικές συνεργασίες και να λειτουργήσει στο πνεύμα της νέας εποχής, προκάλεσαν μεγάλη κρίση στον ελληνικό κινηματογράφο, από την οποία η Φίνος Φιλμ χτυπήθηκε σοβαρά. Με τον θάνατο του ιδρυτή της το 1977, η εταιρεία ασχολήθηκε κυρίως με την ενοικίαση των ταινιών της και την εκμετάλλευση των πλατό, ώστε να αποπληρωθούν τα τεράστια χρέη. Τα στούντιο της Φίνος Φιλμ στα Σπάτα ακόμα και σήμερα συγκαταλέγονται ανάμεσα στα μεγαλύτερα πλατό της χώρας και το μοναδικό κινηματογραφικό αρχιτεκτονικό δείγμα (μαζί με το Studio Alfa στα Μελίσσια) μιας εταιρείας, που λειτούργησε στο μοντέλο συγκεντρωτισμού της κινηματογραφικής παραγωγής, όπως και τα μεγάλα αμερικανικά και ευρωπαϊκά στούντιο από το 1930 έως τις αρχές της δεκαετίας του 1960.

Εισιτήρια

Πρώτες σε εισιτήρια ήρθαν οι ακόλουθες 18 ταινίες της Φίνος Φιλμ:

• Χαμένοι άγγελοι (1948 - 1949) 107.508 (1η/8)
• Ο μεθύστακας (1949 - 1950) 304.438 (1η/7)
• Το σωφεράκι (1952 - 1953) 190.589 (1η/22)
• Το αμαξάκι (1956 - 1957) 138.620 (1η/30)
• Η θεία απ΄ το Σικάγο (1957 - 1958) 142.459 (1η/28)
• Αστέρω (1958 - 1959) 139.501 (1η/45)
• Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο (1959 - 1960) 239.530 (1η/52)
• Η Αλίκη στο ναυτικό (1960 - 1961) 213.409 (1η/58)
• Ο Κατήφορος (1961 - 1962) 161.331 (1η/68)
• Μερικοί το προτιμούν κρύο (1962 - 1963) 212.247 (1η/82)
• Κάτι να καίει (1963 - 1964) 660.791 (1η/92)
• Κορίτσια για φίλημα (1964 - 1965) 619.236 (1η/93)
• Ραντεβού στον αέρα (1965 - 1966) 617.423 (1η/101)
• Η αρχόντισσα και ο αλήτης (1968 - 1969) 750.000 (1η/108)
• Η δασκάλα με τα ξανθά μαλλιά (1969 - 1970) 739.001 (1η/99)
• Υπολοχαγός Νατάσσα (1970 - 1971) 751.117 (1η/87)
• Η Μαρία της σιωπής (1972 - 1973) 202.403 (1η/64)
• Ο Θανάσης στη χώρα της σφαλιάρας (1975 - 1976) 248.982 (1η/38)

Δεύτερες σε εισιτήρια ήρθαν οι ακόλουθες 18 ταινίες της Φίνος Φιλμ:

• Εκείνες που δεν πρέπει ν' αγαπούν (1950 - 1951) 148.300 (2η/11)
• Η Αγνή του λιμανιού (1951 - 1952) 165.475 (2η/13)
• Χαρούμενο ξεκίνημα (1954 - 1955) 124.749 (2η/14)
• Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο (1955 - 1956) 126.530 (2η/22)
• Η καφετζού (1956 - 1957) 137.267 (2η/30)
• Το κλωτσοσκούφι (1959 - 1960) 202.542 (2η/52)
• Μανταλένα (1960 - 1961) 192.378 (2η/58)
• Η Λίζα και η άλλη (1961 - 1962) 152.896 (2η/68)
• Η ψεύτρα (1962 - 1963) 196.250 (2η/82)
• Το δόλωμα (1964 - 1965) 557.302 (2η/93)
• Το χώμα βάφτηκε κόκκινο (1965 - 1966) 588.101 (2η/101)
• Κοινωνία ώρα μηδέν (1966 - 1967) 596.289 (2η/117)
• Μια κυρία στα μπουζούκια (1967 - 1968) 615.483 (2η/99)
• Ορατότης Μηδέν (1969 - 1970) 640.720 (2η/99)
• Ένα αστείο κορίτσι (1970 - 1971) 549.614 (2η/87)
• Σ' αγαπώ (1971 - 1972) 393.137 (2η/90)
• Ο τσαρλατάνος (1973 - 1974) 174.834 (2η/44)
• Η δίκη των δικαστών (1974 - 1975) 98.299 (2η/47)

Τρίτες σε εισιτήρια ήρθαν οι ακόλουθες 17 ταινίες της Φίνος Φιλμ:

• Τελευταία αποστολή (1948 - 1949) 78.318 (3η/8)
• Έλα στο θείο (1950 - 1951) 124.740 (3η/11)
• Ο γρουσούζης (1952 - 1953) 121.007 (3η/22)
• Γκόλφω (1954 - 1955) 115.285 (3η/14)
• Η άγνωστος (1955 - 1956) 111.065 (3η/22)
• Λατέρνα, φτώχεια και γαρύφαλλο (1956 - 1957) 113.641 (3η/30)
• Μια ζωή την έχουμε (1957 - 1958) 98.584 (3η/28)
• Η χαρτοπαίχτρα (1964 - 1965) 534.085 (3η/93)
• Τζένη Τζένη (1965 - 1966) 587.323 (3η/101)
• Οι θαλασσιές οι χάντρες (1966 - 1967) 531.287 (3η/117)
• Νύχτα γάμου (1967 - 1968) 525.647 (3η/99)
• Η λεωφόρος του μίσους (1968 - 1969) 550.847 (3η/108)
• Η νεράιδα και το παλικάρι (1969 - 1970) 626.540 (3η/99)
• Η θεία μου η χίπισσα (1970 - 1971) 481.598 (3η/87)
• Κατάχρησις εξουσίας (1971 - 1972) 378.790 (3η/90)
• Δικτάτωρ καλεί Θανάση (1973 - 1974) 148.001 (3η/44)
• Ένα τανκς στο κρεβάτι μου (1974 - 1975) 85.860 (3η/47)
• Ο κυρ Γιώργης εκπαιδεύεται (1976 - 1977) 48.888 (3η/17)

Η ταινία της Φίνος Φιλμ με τα περισσότερα εισιτήρια:

• Υπολοχαγός Νατάσσα (1970 - 1971) 751.117 (1η/87) Νίκος Φώσκολος

Η ταινία της Φίνος Φιλμ με τα λιγότερα εισιτήρια:

• Οι παράνομοι (1958 - 1959) 13.364 (28η/45) Νίκος Κούνδουρος

Βραβεία - Διακρίσεις - Συμμετοχές

Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Έτος	Ταινία	Βραβεία / συμμετοχές
1960	Μανταλένα	3 βραβεία (σεναρίου, α’ γυναικείου ρόλου και β’ ανδρικού ρόλου)
1960	Το ποτάμι	2 βραβεία (σκηνοθεσίας και μουσικής)
1960	Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο (1959)	Βραβείο καλύτερης ταινίας ρετροσπεκτίβας
1960	Αστέρω (1959)	Συμμετοχή εκτός συναγωνισμού
1962	Ηλέκτρα	9 βραβεία (καλύτερης ταινίας μεγάλου μήκους, σκηνοθεσίας, α’ γυναικείου ρόλου, κριτικών καλύτερης ταινίας μεγάλου μήκους, κριτικών σκηνοθεσίας, κριτικών α’ γυναικείου ρόλου, κριτικών β’ γυναικείου ρόλου, κριτικών β’ ανδρικού ρόλου και κριτικών μουσικής)
1965	Ιστορία μιας ζωής	Επίσημη συμμετοχή
1966	Στεφανία	Συμμετοχή εκτός συναγωνισμού
1967	Πυρετός στην άσφαλτο	3 βραβεία (αρτιότερης παραγωγής, σκηνοθεσίας και α’ ανδρικού ρόλου)
1967	Οι σφαίρες δεν γυρίζουν πίσω	Βραβείο μουσικής
1969	Πανικός	Βραβείο μουσικής
1970	Αστραπόγιαννος	2 βραβεία (αρτιότερης παραγωγής και α’ ανδρικού ρόλου)
1971	Παπαφλέσσας	3 βραβεία (αρτιότερης παραγωγής, σκηνοθεσίας και τιμητική διάκριση για τα ντεκόρ και τα κοστούμια)
1971	Κατάχρησις εξουσίας	Επίσημη συμμετοχή
1972	Ναι μεν αλλά...	2 βραβεία (σεναρίου και τιμητική διάκριση για το μοντάζ)
1972	Η τελευταία άνοιξη	Επίσημη συμμετοχή
1973	Ο βάλτος	Τιμητική διάκριση φωτογραφίας
1974	Η δίκη των δικαστών	2 βραβεία (τιμητική διάκριση για το μακιγιάζ και κοινού χειρότερης ταινίας μεγάλου μήκους (είναι η μοναδική χρονιά που το κοινό έδωσε βραβείο χειρότερης ταινίας))

Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Καννών

Έτος	Ταινία	Βραβεία / συμμετοχές
1949	Τελευταία αποστολή (1949)	Επίσημη συμμετοχή
1952	Νεκρή πολιτεία (1951)	Επίσημη συμμετοχή
1958	Το τελευταίο ψέμα	Επίσημη συμμετοχή
1961	Μανταλένα (1960)	Επίσημη συμμετοχή
1961	Η Αλίκη στο ναυτικό	Ανεπίσημη συμμετοχή
1962	Ηλέκτρα	2 βραβεία (κινηματογραφικής μεταφοράς και ηχητικής επένδυσης)
1966	Το χώμα βάφτηκε κόκκινο (1965)	Ανεπίσημη συμμετοχή
1967	Οι θαλασσιές οι χάντρες	Ανεπίσημη συμμετοχή

Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βερολίνου

Έτος	Ταινία	Βραβεία / συμμετοχές
1958	Οι παράνομοι	Επίσημη συμμετοχή
1959	Αστέρω	Επίσημη συμμετοχή
1962	Ηλέκτρα	Αργυρή Δάφνη σκηνοθεσίας

Όσκαρ

Έτος	Ταινία	Βραβεία / συμμετοχές
1963	Ηλέκτρα (1962)	Υποψήφιο για Oscar ξενόγλωσσης ταινίας
1966	Το χώμα βάφτηκε κόκκινο (1965)	Υποψήφιο για Oscar ξενόγλωσσης ταινίας

Άλλα βραβεία - συμμετοχές

• Το αμαξάκι (1957):

Επίσημη συμμετοχή στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Karlovy Vary (Τσεχοσλοβακία) 1958

• Το τελευταίο ψέμα (1958):

Επίσημη συμμετοχή στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Μελβούρνης (Αυστραλία) 1959
Επίσημη συμμετοχή στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Σαν Φρανσίσκο (ΗΠΑ) 1959
Επίσημη συμμετοχή στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Αδελαΐδας (Αυστραλία) 1962
Επίσημη συμμετοχή στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Εδιμβούργου (Σκωτία) 1959
Υποψήφιο για βραβείο καλύτερης ξένης ηθοποιού στα βραβεία BAFTA (Μεγάλη Βρετανία) 1960

• Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο (1959):

Επίσημη συμμετοχή στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Εδιμβούργου (Σκωτία) 1961

• Το ποτάμι (1960):

Βραβείο σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βοστόνης (ΗΠΑ) 1961

• Ηλέκτρα (1962):

Δίπλωμα αξίας στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Εδιμβούργου (Σκωτία) 1962
Ειδικό βραβείο σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ακαπούλκο (Μεξικό) 1962
Βραβείο Femina στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βελγίου 1962
Βραβείο κινηματογραφικού τύπου και κριτικής Αμβέρσας (Βέλγιο) 1964
Βραβείο καλύτερης ταινίας στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Διεθνούς Ένωσης Νέων Γαλλίας
Βραβείο καλύτερης ταινίας από τους αντιπροσώπους διεθνούς τύπου στο Φεστιβάλ Βαλκανικού Κινηματογράφου 1964

• Το χώμα βάφτηκε κόκκινο (1965):

Επίσημη συμμετοχή στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Karlovy Vary (Τσεχία) 1966

• Κοντσέρτο για πολυβόλα (1967):

3 Κρατικά Κινηματογραφικά Βραβεία 1967 (σκηνοθεσίας, Αργυρός Απόλλων ερμηνείας ΕΚΚΑ)

• Κατάχρησις εξουσίας (1971):

Αργυρός Απόλλων ερμηνείας ΕΚΚΑ 1971

• Ο βάλτος (1973):

Επίσημη συμμετοχή στο Φεστιβάλ Ναυτικού Κινηματογράφου Καρθαγένης (Ισπανία) 1974.

Πηγές

• Μάρκος Ζέρβας, "Finos Film 1939-1977 Ο Μύθος και η πραγματικότητα". εκδ. Άγκυρα.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Επίσημη ιστοσελίδα
• Σελίδα στο IMDb
• Κανάλι στο YouTube
• Γιατί η Φίνος Φιλμ αποσύρει το κανάλι από το Youtube.