Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 1984
Ο Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 1984, πραγματοποιήθηκε στις 5 Μαΐου 1984 στην Πόλη του Λουξεμβούργου. Η παρουσιάστρια Ντεζιρέ Νόσμπους, που ήταν μόλις 19 ετών εκείνη τη στιγμή, φιλοξένησε την παράσταση με χαλαρό τρόπο, κάτι που ήταν αρκετά ασυνήθιστο για την παράσταση εκείνη την εποχή. Εκδήλωσε την ευχέρεια της σε τέσσερις γλώσσες με εναλλαγή μεταξύ αγγλικών, γαλλικών, γερμανικών και λουξεμβουριανών κατά τη διάρκεια της ομιλίας, συχνά στην ίδια πρόταση.
| Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 1984 | |
|---|---|
| Ημερομηνίες | |
| Τελικός | 5 Μαΐου 1984 |
| Διοργάνωση | |
| Χώρος διεξαγωγής | Μεγάλο Θέατρο Πόλη του Λουξεμβούργου, Λουξεμβούργο |
| Παρουσιαστές | Ντεζιρέ Νόσμπους |
| Μουσική διεύθυνση | Πιέρ Καό |
| Σκηνοθέτης | Ρένε Στάιχεν |
| Εκτελεστικός επόπτης | Φρανκ Νεφ |
| Εκτελεστικός παραγωγός | Ράι βαν Καντ |
| Διοργανωτής | RTL Télévision (RTL) |
| Ιστοσελίδα | Επίσημος ιστότοπος |
| Έναρξη διαγωνισμού | Σε ένα εισαγωγικό βίντεο, ο Πιέρ Καό και η ορχήστρα του RTL ερμήνευσαν ορχηστρωτικές εκδόσεις όλων των προηγούμενων νικητών από το Λουξεμβούργο και το L'amour est bleu, μια από τις πιο δημοφιλείς συμμετοχές του Λουξεμβούργου. |
| Ενδιάμεση πράξη | Prague Theatre of Illuminated Drawings |
| Συμμετέχοντες | |
| Αριθμός συμμετοχών | 19 |
| Πρώτη εμφάνιση | Καμία |
| Επιστρέφουν |  Ιρλανδία |
| Αποχωρούν | |
 | |
| Ψηφοφορία | |
| Σύστημα ψηφοφορίας | Κάθε χώρα απένειμε 12, 10, 8-1 βαθμούς σε 10 τραγούδια |
| Μηδέν βαθμοί | Καμία |
| Νικητής | |
Οι Σουηδοί Herreys ήταν οι νικητές αυτού του διαγωνισμού με το τραγούδι «Diggi-Loo Diggi-Ley». Αυτή ήταν η δεύτερη νίκη της σκανδιναβικής χώρας, και η πρώτη στα σουηδικά, καθώς οι ABBA ερμηνεύσαν το «Waterloo» στα αγγλικά όταν κέρδισαν το 1974. Ο Ρίτσαρντ και ο Λούις Χέρρεϊ έγιναν οι πρώτοι έφηβοι που κέρδισαν την Eurovision και παραμένουν οι νεότεροι άνδρες νικητές, 19 ετών και 260 ημερών και 18 ετών και 184 ημερών αντίστοιχα.[1]
Το Ισραήλ δεν συμμετείχε λόγω του ότι ο διαγωνισμός έπεφτε τις ίδιες μέρες με τις γιορτές της χώρας, το Yom HaZikaron. Η Ισλανδία επρόκειτο να συμμετάσχει αλλά αποσύρθηκε λόγω έλλειψης οικονομικής υποστήριξης.[2] Το 1984 είναι επίσης αξιοσημείωτο για τις αποδοκιμασίες (booing) που μπορούσαν να ακουστούν από το κοινό, ειδικά στο τέλος της παράστασης του Ηνωμένου Βασιλείου. Λέγεται ότι οι αποδοκιμασίες οφείλονταν στους Άγγλους χούλιγκαν ποδοσφαίρου που προκάλεσαν ταραχές στο Λουξεμβούργο τον Νοέμβριο του 1983 μετά τον αποκλεισμό τους από το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου της UEFA.
Τοποθεσία
ΕπεξεργασίαΗ Πόλη του Λουξεμβούργου είναι μια κοινότητα με το καθεστώς της πόλης και η πρωτεύουσα του Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου. Βρίσκεται στη συμβολή των ποταμών Alzette και Pétrusse στο νότιο Λουξεμβούργο. Η πόλη περιέχει το ιστορικό Κάστρο του Λουξεμβούργου, που ιδρύθηκε από τους Φράγκους στον Πρώιμο Μεσαίωνα, γύρω από το οποίο αναπτύχθηκε ένας οικισμός.
Το Μεγάλο Θέατρο εγκαινιάστηκε το 1964 ως Δημοτικό Θέατρο (Théâtre Municipal de la Ville de Luxembourg) και εκεί παρουσιάζονται θεατρικές παραστάσεις, μπαλέτα και όπερες.[3][4] Στον ίδιο χώρο έγινε και ο Διαγωνισμός τραγουδιού του 1973.
Διευθυντές ορχηστρών
Επεξεργασία
Σουηδία – Κουρτ-Έρικ Χόμκουιστ
Λουξεμβούργο – Πασκάλ Στιβ
Γαλλία – Φρανσουά Ρομπέρ
Ισπανία – Έντι Γκέριν
Νορβηγία – Σίγουρτ Γιάνσεν
Ηνωμένο Βασίλειο – Τζον Κόλμαν
Κύπρος – Πιέρ Καό
Βέλγιο – Ζο Καρλιέ
Δημοκρατία της Ιρλανδίας – Νόελ Κέλιαν
Δανία – Χένρικ Κρόγκσγκαρτ
Ολλανδία – Ρόχιρ φαν Ότερλο
Γιουγκοσλαβία – Μάτο Ντόσεν
Αυστρία – Ρίχαρντ Εστεράιχερ
Γερμανία – Πιέρ Καό
Τουρκία – Σελτζούκ Μπαζάρ
Φινλανδία – Όσι Ρούνε
Ελβετία – Μάριο Ρομπιάνι
Ιταλία – Τζούστο Πίο
Πορτογαλία – Πέντρο Οζόριο
.svg){kind=small}
Καλλιτέχνες που επέστρεψαν
Επεξεργασία| Καλλιτέχνης | Χώρα | Προηγούμενη/ες χρονιά/ές |
|---|---|---|
| Μαίρη Ρους |  Γερμανία
|
1972 |
| Κιτ Ρόλφε (μέλος των Belle and the Devotions) |  Ηνωμένο Βασίλειο
|
1983 (φωνητικά) |
| Ιζόλντα Μπαρουτζίγια |  Γιουγκοσλαβία
|
1982 (μέλος του συγκροτήματος Aska), 1983 (μέλος των φωνητικών του Danijel) |
Αποτελέσματα
Επεξεργασία| Σειρά | Χώρα | Καλλιτέχνης | Τραγούδι | Γλώσσα[5][6] | Θέση | Βαθμοί |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 01 |  Σουηδία
|
Herreys | "Diggi-Loo Diggi-Ley" | Σουηδικά | 1 | 145 |
| 02 |  Λουξεμβούργο
|
Σοφί Καρλ | "100% d'amour" | Γαλλικά | 10 | 39 |
| 03 |  Γαλλία
|
Ανίκ Τουμαζό | "Autant d'amoureux que d'étoiles" | Γαλλικά | 8 | 61 |
| 04 |  Ισπανία
|
Bravo | "Lady, Lady" | Ισπανικά1 | 3 | 106 |
| 05 |  Νορβηγία
|
Dollie de Luxe | "Lenge leve livet" | Νορβηγικά | 17 | 29 |
| 06 | Ηνωμένο Βασίλειο
|
Belle and the Devotions | "Love Games" | Αγγλικά | 7 | 63 |
| 07 |  Κύπρος
|
Άντυ Πωλ | "Άννα Μαρία Λένα" | Ελληνικά | 15 | 31 |
| 08 |  Βέλγιο
|
Ζακ Ζεγκέρ | "Avanti la vie" | Γαλλικά | 5 | 70 |
| 09 | Ιρλανδία
|
Λίντα Μάρτιν | "Terminal 3" | Αγγλικά | 2 | 137 |
| 10 |  Δανία
|
Hot Eyes | "Det' lige det" | Δανικά | 4 | 101 |
| 11 |  Ολλανδία
|
Μαριμπέλ | "Ik hou van jou" | Ολλανδικά | 14 | 34 |
| 12 | Γιουγκοσλαβία
|
Βλάντο & Ισόλντα | "Ciao, amore" | Σερβο-Κροάτικα2 | 18 | 26 |
| 13 |  Αυστρία
|
Ανίτα | "Einfach weg" | Γερμανικά | 19 | 5 |
| 14 | Γερμανία
|
Μαίρη Ρους | "Aufrecht geh'n" | Γερμανικά | 13 | 34 |
| 15 |  Τουρκία
|
Beş Yıl Önce, On Yıl Sonra | "Halay" | Τουρκικά | 12 | 37 |
| 16 |  Φινλανδία
|
Κίρκα | "Hengaillaan" | Φινλανδικά | 9 | 46 |
| 17 |  Ελβετία
|
Rainy Day | "Welche Farbe hat der Sonnenschein?" | Γερμανικά | 16 | 30 |
| 18 |  Ιταλία
|
Άλις & Φράνκο Μπατιάτο | "I treni di Tozeur" | Ιταλικά3 | 6 | 70 |
| 19 |  Πορτογαλία
|
Μαρία Γκινότ | "Silêncio e tanta gente" | Πορτογαλικά | 11 | 38 |
Σημειώσεις
Δομή ψηφοφορίας
ΕπεξεργασίαΠριν από το διαγωνισμό, η Σουηδία δεν αναμενόταν να κερδίσει ούτε καν να πετύχει μια υψηλή θέση. Κατά την πορεία προς το Διαγωνισμό, η στοιχηματική εταιρία Ladbrokes είχε τις χαμηλότερες αποδόσεις σε τραγούδια από την Ιρλανδία, την Ιταλία και το Ηνωμένο Βασίλειο. Η Σουηδία θεωρήθηκε "dark horse" με υψηλές αποδόσεις.
Κάθε χώρα είχε μια κριτική επιτροπή που έδωσε από 1 έως 8, 10 και 12 πόντους για τα δέκα κορυφαία τραγούδια τους.
Στο τέλος των προτελευταίων ψήφων της κριτικής επιτροπής, υπήρχε μόνο διαφορά έξι βαθμών μεταξύ Σουηδίας και Ιρλανδίας, στους 141 και 135 αντίστοιχα. Ωστόσο, η Γιουγκοσλαβία ήταν η μόνη χώρα που δεν είχε δώσει πόντους στην Ιρλανδία και η Πορτογαλία, η τελευταία κριτική επιτροπή, έδωσε στη δυτική χώρα μόνο δύο βαθμούς, συνθλίβοντας τις πιθανότητές τους. Η ψηφοφορία της Πορτογαλίας κόστισε επίσης στη Δανία, η οποία κράτησε σε μια ισχυρή τρίτη θέση και προηγούταν για ένα μικρό χρονικό διάστημα, σε εκείνη τη θέση, όταν οι 12 της Πορτογαλίας ανέβασαν την Ισπανία από 94 σε 106 βαθμούς. Ταυτόχρονα, η Πορτογαλία έδωσε στη Δανία μόνο έναν βαθμό, κάνοντας 101 τους συνολικούς βαθμούς της. Παρ' όλα αυτά, αυτή ήταν η καλύτερη θέση της τελευταίας χώρας σε πάνω από 20 χρόνια.
Στα μισά της ψηφοφορίας, ο πίνακας αποτελεσμάτων έγινε μπλε και παρέμεινε έτσι μέχρι το τέλος της ψηφοφορίας. Αυτό ήταν ορατό μόνο σε τηλεθεατές.
Πίνακας βαθμολογίας
Επεξεργασία| Αποτελέσματα | |||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Σουηδία | 145 | 6 | 6 | 4 | 10 | 7 | 12 | 7 | 12 | 12 | 10 | 4 | 12 | 12 | 3 | 8 | 10 | 6 | 4 | ||
| Λουξεμβούργο | 39 | 7 | 7 | 5 | 5 | 8 | 4 | 3 | |||||||||||||
| Γαλλία | 61 | 2 | 2 | 6 | 3 | 10 | 12 | 8 | 4 | 7 | 7 | ||||||||||
| Ισπανία | 106 | 10 | 8 | 10 | 6 | 4 | 6 | 3 | 7 | 7 | 2 | 2 | 6 | 12 | 3 | 8 | 12 | ||||
| Νορβηγία | 29 | 8 | 7 | 1 | 3 | 2 | 6 | 2 | |||||||||||||
| Ηνωμένο Βασίλειο | 63 | 3 | 1 | 3 | 8 | 2 | 2 | 8 | 1 | 4 | 1 | 2 | 7 | 1 | 4 | 10 | 6 | ||||
| Κύπρος | 31 | 4 | 1 | 4 | 10 | 12 | |||||||||||||||
| Βέλγιο | 70 | 12 | 12 | 2 | 3 | 8 | 3 | 4 | 5 | 10 | 1 | 10 | |||||||||
| Ιρλανδία | 137 | 12 | 5 | 3 | 10 | 4 | 8 | 10 | 12 | 3 | 7 | 10 | 10 | 10 | 7 | 12 | 12 | 2 | |||
| Δανία | 101 | 5 | 3 | 8 | 6 | 12 | 12 | 5 | 8 | 10 | 3 | 6 | 4 | 5 | 2 | 5 | 1 | 5 | 1 | ||
| Ολλανδία | 34 | 2 | 7 | 8 | 1 | 6 | 5 | 5 | |||||||||||||
| Γιουγκοσλαβία | 26 | 2 | 3 | 8 | 3 | 8 | 2 | ||||||||||||||
| Αυστρία | 5 | 1 | 4 | ||||||||||||||||||
| Γερμανία | 34 | 4 | 7 | 2 | 6 | 2 | 5 | 1 | 2 | 5 | |||||||||||
| Τουρκία | 37 | 6 | 5 | 4 | 2 | 1 | 10 | 3 | 6 | ||||||||||||
| Φινλανδία | 46 | 7 | 5 | 1 | 5 | 4 | 6 | 3 | 5 | 1 | 6 | 3 | |||||||||
| Ελβετία | 30 | 1 | 10 | 1 | 5 | 8 | 1 | 4 | |||||||||||||
| Ιταλία | 70 | 10 | 12 | 1 | 7 | 6 | 7 | 12 | 7 | 8 | |||||||||||
| Πορτογαλία | 38 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 8 | ||||||||||||||
12 βαθμοί
ΕπεξεργασίαΑκολουθεί μια περίληψη όλων των 12 πόντων στον τελικό:
| N. | Συμμετέχων | Χώρα που ψηφίζει |
|---|---|---|
| 5 | Σουηδία | Αυστρία, Γερμανία, Δανία, Ιρλανδία, Κύπρος |
| 4 | Ιρλανδία | Βέλγιο, Ελβετία, Ιταλία, Σουηδία |
| 2 | Βέλγιο | Γαλλία, Λουξεμβούργο |
| Δανία | Ηνωμένο Βασίλειο, Νορβηγία | |
| Ιταλία | Ισπανία, Φινλανδία | |
| Ισπανία | Πορτογαλία, Τουρκία | |
| 1 | Κύπρος | Γιουγκοσλαβία |
| Γαλλία | Ολλανδία |
Σχολιαστές
Επεξεργασία- Σουηδία – Φρέντρικ Μπελφράγκε (SVT, TV1)[7]
- Λουξεμβούργο – Βαλερί Σαρν και Ζακ Ναβαντίκ (RTL Télévision),[8] Κάρλχεν και Χέλμουτ Τόμα (RTL plus)
- Γαλλία – Λεόν Ζιτρόν (Antenne 2)[8]
- Ισπανία – Χοσέ Μιγκέλ Ουγιάν (TVE2)[9]
- Νορβηγία – Ρόαλντ Έγιεν (NRK)[10]
- Ηνωμένο Βασίλειο – Τέρι Ουόγκαν (BBC1),[11] Richard Nankivell (British Forces Radio)[12]
- Κύπρος – Παύλος Παύλου (ΡΙΚ)[13]
- Βέλγιο – Ζακ Μερσιέ (RTBF1),[8] Luc Appermont (BRT TV1)[14]
- Δημοκρατία της Ιρλανδίας – Γκέι Μπερν (RTÉ1), Λάρι Γκόγκαν (RTÉ Radio 1)
- Δανία – Γιούργκεν ντε Μίλιους (DR TV)[15]
- Ολλανδία – Ίβο Νίε (Nederland 1)[16]
- Γιουγκοσλαβία – Μλάντεν Πόποβιτς (TVB2), Όλιβερ Μλάκαρ (TVZ 1), Τόμαζ Τέρτσεκ (TVL1)
- Αυστρία – Ερνστ Γκρίσεμαν (FS2)[17]
- Γερμανία – Άντο Σλίερ (ARD Deutsches Fernsehen),[18] Ρόγκερ Ορνέ (Deutschlandfunk)
- Τουρκία – Μπασάκ Ντογρού (TRT)
- Φινλανδία – Χέικι Σέπαλα (YLE TV1),[19] Γιάκε Νίμαν (YLE Rinnakkaisohjelma)
- Ελβετία – Μπέρναρντ Τέρνχεερ (TV DRS), Σερζ Μουασόν (TSR), Έτσιο Γκίντι (TSI)
- Ιταλία – Αντόνιο ντε Ρομπέρτις (Raidue και Rai Radio 1)
- Πορτογαλία – Φιάλιο Γκουβέια (RTP1)[20]
Ισλανδία (μη συμμετέχουσα χώρα) – TBC (Sjónvarpið)
Ισραήλ (μη συμμετέχουσα χώρα) – Χωρίς σχολιαστή
Εκπρόσωποι βαθμών
Επεξεργασία- Σουηδία – Ανιέτα Μπόλμε-Μπέριεφορς[7]
- Λουξεμβούργο – Ζακ Αρβέι
- Γαλλία – Νικόλ Αντρέ [21]
- Ισπανία – Ματίλδε Χαρρίν
- Νορβηγία – Έγκιλ Τάιγκε[22]
- Ηνωμένο Βασίλειο – Κόλιν Μπέρι[23]
- Κύπρος – Άννα Παρτελίδου[13]
- Βέλγιο – Ζακ Ολιβιέ
- Δημοκρατία της Ιρλανδίας – Τζον Σκίαν
- Δανία – Μπεντ Χένιους[15]
- Ολλανδία – Φλιπ φαν ντερ Σάλι[24]
- Γιουγκοσλαβία – Σνεζάνα Λίπκοφσκα-Χατζιναούμοβα (Snežana Lipkovska-Hadžinaumova)
- Αυστρία – Τίλια Χέρολντ[23]
- Γερμανία – Κέρτσιν Σβάιγκχεφερ
- Τουρκία – Φατίχ Ορμπάι
- Φινλανδία – Σόλβεϊγκ Χέρλιν[25]
- Ελβετία – Μισέλ Στοκέρ[26]
- Ιταλία – Μαριολίνα Κανούλι
- Πορτογαλία – Ελάντιο Κλίμακο
Μέλη εθνικής κριτικής επιτροπής
Επεξεργασία- Ισπανία – Φρανθίσκο Γκουαρντόν (εργαζόμενος σε εργαστήριο και ειδικός στη φωτογραφία), Κάρμεν Γκονθάλεθ (μεταφράστρια), Ραφαέλ Ρουγιάν (καλαθοσφαιριστής), Μάιτε Σάντσο (ηθοποιός), Βικτοριάνο Βαλένθια (πρώην ταυρομάχος και επιχειρηματίας), Αντρές Μαγκνταλένο (ηθοποιός και θεατρικός επιχειρηματίας), Εύα Νασάρε (καθηγήτρια μπαλέτου και γυμναστικής), Λουίς ντελ Βαλ (θεατρικός συγγραφέας), Κάρμεν Γαρίδο (δημόσιες σχέσεις), Λουίς Φερνάντο Αμπάντ (βιομήχανος), Κοντσίτα Μίνγκεθ (ιππέας). [27]
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ O'Connor, John Kennedy. The Eurovision Song Contest - The Official Celebration. Carlton Books, 2015. (ISBN 978-1-78097-638-9). Pages 32-33
- ↑ «Morgunblaðið, 20.03.1983». Timarit.is. Ανακτήθηκε στις 29 Απριλίου 2013.
- ↑ «The "Grand Théâtre" of Luxembourg City offers high quality cultural events». Luxembourg National Tourist Office, London. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 27 Δεκεμβρίου 2010.
- ↑ «Grand Théâtre de Luxembourg». Théâtre Info Luxembourg. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 17 Δεκεμβρίου 2010. (Γαλλικά)
- ↑ «Eurovision Song Contest 1984». The Diggiloo Thrush. Ανακτήθηκε στις 4 Μαρτίου 2012.
- ↑ «Eurovision Song Contest 1984». 4Lyrics.eu. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Μαρτίου 2021. Ανακτήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου 2020.
- ↑ 7,0 7,1 «Infosajten.com». Infosajten.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Ιουλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ 8,0 8,1 8,2 Christian Masson. «1984 - Luxembourg». Songcontest.free.fr. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ «FORO FESTIVAL DE EUROVISIÓN • Ver Tema - Uribarri comentarista Eurovision 2010». Eurosongcontest.phpbb3.es. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ «Hvem kommenterte før Jostein Pedersen? - Debattforum». Nrk.no. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Νοεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ Eurovision Song Contest 1984 BBC Archives
- ↑ Roxburgh, Gordon (2017). Songs For Europe - The United Kingdom at the Eurovision Song Contest Volume Three: The 1980's. UK: Telos Publishing. σελ. 202. ISBN 978-1-84583-118-9.
- ↑ 13,0 13,1 Savvidis, Christos (OGAE Cyprus)
- ↑ Adriaens, Manu & Loeckx-Van Cauwenberge, Joken. Blijven kiken!. Lannoo, Belgium. 2003 (ISBN 90-209-5274-9)
- ↑ 15,0 15,1 «Forside». esconnet.dk. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ «Welkom op de site van Eurovision Artists». Eurovisionartists.nl. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ «Grissmenn». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Οκτωβρίου 2007.
- ↑ «Eurovision Song Contest 1984». Ecgermany.de. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ «Selostajat ja taustalaulajat läpi vuosien? • Viisukuppila». Viisukuppila.fi. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ «Comentadores Do ESC - escportugalforum.pt.vu | o forum eurovisivo português». 21595.activeboard.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Απριλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ Zitrone, Léon και άλλοι. (5 Μαΐου 1984). 29ème Concours Eurovision de la Chanson 1984 [29th Eurovision Song Contest 1984] (Television production). Luxembourg: RTL, Antenne 2 (commentary).
- ↑ Dyrseth, Seppo (OGAE Norway)
- ↑ 23,0 23,1 «The Eurovision Song Contest (1984 TV Special) : Full Cast & Crew». IMDb.com. Ανακτήθηκε στις 22 Οκτωβρίου 2013.
- ↑ Leidse Courant, 5 Μαΐου 1984
- ↑ «Selostajat ja taustalaulajat läpi vuosien? • Viisukuppila». Viisukuppila.fi. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ Baumann, Peter Ramón (OGAE Switzerland)
- ↑ «000webhost.com - free web hosting provider». Eurofestival.host22.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Αυγούστου 2011. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επεξεργασία- Η επίσημη ιστοσελίδα της Eurovision (Αγγλικά)