Συμμετοχή της Ολλανδίας στη Eurovision
Η Ολλανδία έχει συμμετάσχει στο διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision 58 φορές από τότε που έκανε το ντεμπούτο της ως μία από τις επτά χώρες που αγωνίστηκαν στον πρώτο διαγωνισμό το 1956. Έχει χάσει μόνο τέσσερις διαγωνισμούς μέχρι σήμερα (1985, 1991, 1995 και 2002). Η διαδικασία προεπιλογής γίνεται συχνά μέσω του Nationaal Songfestival με τον ειδική νικητή να εκπροσωπεί την Ολλανδία στο διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision εκείνης της χρονιάς. Η Ολλανδία έχει κερδίσει το διαγωνισμό πέντε φορές.
| Ολλανδία | |
|---|---|
| |
| Τηλεοπτ. φορέας | AVROTROS (2014–)[1] |
| Εθνικοί τρόποι επιλογής | 1956–1984
1986–1990 1992–1994 1996–2001 2003–2006 2009–2012 Εσωτερική επιλογή
2007–2008
2013–present |
| Γενική συμμετοχή | |
| Συμμετοχές | 58 (49 τελικοί) |
| Πρώτη συμμετοχή | 1956 |
| Καλύτερη θέση | 1η: 1957, 1959, 1969, 1975, 2019 |
| Χειρότερη θέση | Tελευταία: 1958, 1962, 1963, 1968, 2011 ΗΤ Μηδέν βαθμοί: 1962, 1963 |
| Επιπλέον σύνδεσμοι | |
| songfestival.nl | |
| Η σελίδα της Ολλανδίας στο Eurovision.tv | |
Με πέντε νίκες, η Ολλανδία κατατάσσεται στην κορυφή 10 πιο επιτυχημένες χώρες της Eurovision. Οι δύο πρώτες νίκες της χώρας ήταν τη δεκαετία του 1950, με την Κόρι Μπρόκεν το 1957 και με την Teddy Scholten το 1959. Το 1960 ήταν ως επί το πλείστον αποτυχημένη δεκαετία για τη χώρα, με εξαίρεση ήταν το 1969, όταν η Lenny Kuhr κέρδισε τον τρίτο τίτλο για τους Ολλανδούς με το τραγούδι "De Troubadour", κερδίζοντας σε μια ισοπαλία με τέσσερις νικητές, συμπεριλαμβανομένων η Γαλλία, η Ισπανία και το Ηνωμένο Βασίλειο. Οι Sandra & Andres τερμάτισαν τέταρτοι το 1972 και οι Mouth & MacNeal τερμάτισαν τρίτοι το 1974, πριν από το συγκροτημα Teach-In πετύχει την τέταρτη νίκη το 1975 με το τραγούδι Ding-A-Dong. Το καλύτερο αποτέλεσμα της Ολλανδίας στη δεκαετία του 1980 ήταν η πέμπτη θέση, από τη Maggie MacNeal το 1980 και το 1987 με την Marcha. Στη δεκαετία του 1990, η Ruth Jacott τερμάτισε στην έκτη θέση το 1993 και η Edsilia Rombley τερμάτισε στην τέταρτη θέση το 1998, όπου ήταν το καλύτερο αποτέλεσμα της Ολλανδίας στη δεκαετία. Η Ολλανδία έχει τερματίσει τελευταία τέσσερις φορές, το 1958, το 1962, το 1963 και 1968. Επίσης, τερμάτισε τελευταία στον ημιτελικό το 2011.
Δεδομένου ότι οι ημιτελικοί εισήχθησαν το 2004, η Ολλανδία έχει φτάσει στον τελικό μόνο τρεις φορές, μη καταφέρνοντας να φθάσουν στον τελικό για οκτώ συνεχόμενα έτη (2005 - 2012). Η επιλογή για μια εσωτερική επιλογή τα πήγε καλά για την Ολλανδία από το 2013, όταν η Anouk έγινε η πρώτη ολλανδική συμμετοχή όπυ προκρίθηκε στον τελικό μετά απο 9 χρόνια, όπου τερμάτισε στην 9η θέση. Το 2014, μια άλλη εσωτερική επιλογή αποδείχθηκε να είναι μια επιτυχία, όταν το ντουέτο "The Common Linnets" έγινε η πιο επιτυχημένη συμμετοχή της Ολλανδίας από το 1975 μέχρι το 2018, τερματίζοντας στη δεύτερη θέση. Το 2019 κερδίζει τη πρώτη θέση και μεταφέρει το διαγωνισμό απο τη Μέση Ανατολή στην δυτική Ευρώπη. Μετά από 44 χρόνια η διοργάνωση της Eurovision επιστρέφει στην Ολλανδία
Η Ολλανδία έχει φιλοξενήσει το διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision τέσσερις φορές: το 1958, το 1970, το 1976 και το 1980. Οι πρώτες τρεις φορές ήταν μετά τη νίκη της χώρας το προηγούμενο έτος, ενώ ο διαγωνισμός του 1980 ανέβηκε στην Ολλανδία, μετά το Ισραήλ (που είχε κερδίσει το 1979) αρνήθηκε να διοργανώσει την εκδήλωση για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά. Ομοίως, στην Ολλανδία είχε μειωθεί το δικαίωμα να οργανώσει το διαγωνισμό του 1960, όπως είχε φιλοξένησε την εκδήλωση μόλις δύο χρόνια νωρίτερα.
Στα αξιοσημείωτα ανήκει και το γεγονός ότι από την πρώτη κιόλας προεπιλογή της για την εκπροσώπηση των 2 τραγουδιών στην διοργάνωση του 1956, έδωσε στους τηλεθεατές το δικαίωμα να αποφασίσουν, στέλνοντας γράμματα με τις επιλογές τους στην κρατική τηλεόραση. Επίσης αξιοσημείωτο είναι πως η Ολλανδή εκπρόσωπος του 1966 (Milly Scott), υπήρξε η πρώτη έγχρωμη τραγουδίστρια στην ιστορία της Eurovision.
Το 2015 η Συμμετοχή της Ολλανδίας ψηφίστηκε ως εκείνη με το χειρότερο ντύσιμο επί σκηνής στα βραβεία Barbara Dex Award και απέσπασε 1.324 βαθμούς , ανάμεσα σε 10 χώρες.
Χρονιές μη συμμετοχήςΕπεξεργασία
Το 1985 και το 1991 δεν συμμετείχε, διότι η ημερομηνία διεξαγωγής του διαγωνισμού και τις 2 χρονιές (4 Μαΐου), συνέπεσε με την επέτειο μνήμης που έχει καθιερώσει η Ολλανδία και που τιμά τους νεκρούς της στον Β' παγκόσμιο πόλεμο. Το 1995 και το 2002 είχε αποκλειστεί σύμφωνα με τους τότε κανονισμούς της EBU, λόγω κακών βαθμολογικών θέσεων τις αμέσως προηγούμενες χρονιές. Η Ολλανδία συμμετείχε το 2000. Όμως, στις 22:00 (Ώρα Κεντρικής Ευρώπης +2) το Σάββατο 13 Μαΐου, η εκπομπή ακυρώθηκε λόγω του δυστυχήματος των πυροτεχνημάτων στο Ενσέντε που συνέβη λίγες ώρες πριν. Οι βαθμοί που δώθηκαν απο την Ολλανδία, επιλέχθηκαν από την ψηφοφορία της κριτικής επιτροπής, αφού δεν υπήρχε τηλεψηφοφορία λόγω της αποκοπής του προγράμματος.
ΣυμμετοχέςΕπεξεργασία
| Νικητής | |
| Δεύτερη θέση | |
| Τρίτη θέση | |
| Τελευταία θέση | |
| Αποχώρηση |
| Χρονιά | Καλλιτέχνης | Τραγούδι | Γλώσσα | Τελικός | Βαθμοί | Ημιτελικός | Βαθμοί |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1956 | Γιέτι Περλ | "De vogels van Holland" | Ολλανδικά | 2 | N/A | Όχι ημιτελικοί | |
| Κόρι Μπρόκεν | "Voorgoed voorbij" | Ολλανδικά | 2 | N/A | |||
| 1957 | Κόρι Μπρόκεν | "Net als toen" | Ολλανδικά | 1 | 31 | ||
| 1958 | Κόρι Μπρόκεν | "Heel de wereld" | Ολλανδικά | 9 | 1 | ||
| 1959 | Τέντι Σόλτεν | "Een beetje" | Ολλανδικά | 1 | 21 | ||
| 1960 | Ρούντι Κάρελ | "Wat een geluk" | Ολλανδικά | 12 | 2 | ||
| 1961 | Γκρέτε Κάουφελντ | "Wat een dag" | Ολλανδικά | 10 | 6 | ||
| 1962 | De Spelbrekers | "Katinka" | Ολλανδικά | 13 | 0 | ||
| 1963 | Άνι Πάλμεν | "Een speeldoos" | Ολλανδικά | 13 | 0 | ||
| 1964 | Άνεκε Γκρενλόχ | "Jij bent mijn leven" | Ολλανδικά | 10 | 2 | ||
| 1965 | Κόνι Βαντενμπός | "'t Is genoeg" | Ολλανδικά | 11 | 5 | ||
| 1966 | Μίλι Σκοτ | "Fernando en Filippo" | Ολλανδικά | 15 | 2 | ||
| 1967 | Τερέζ Στάινμετς | "Ring-dinge-ding" | Ολλανδικά | 14 | 2 | ||
| 1968 | Ρόνι Τόμπερ | "Morgen" | Ολλανδικά | 16 | 1 | ||
| 1969 | Λένι Κουρ | "De troubadour" | Ολλανδικά | 1 | 18 | ||
| 1970 | Hearts of Soul | "Waterman" | Ολλανδικά | 7 | 7 | ||
| 1971 | Saskia & Serge | "Tijd" | Ολλανδικά | 6 | 85 | ||
| 1972 | Σάντρα Ρίμερ | "Als het om de liefde gaat" | Ολλανδικά | 4 | 106 | ||
| 1973 | Μπεν Κράμερ | "De oude muzikant" | Ολλανδικά | 14 | 69 | ||
| 1974 | Mouth & MacNeal | "I See A Star" | Αγγλικά | 3 | 15 | ||
| 1975 | Teach-In | "Ding-A-Dong" | Αγγλικά | 1 | 152 | ||
| 1976 | Σάντρα Ρίμερ | "The Party's Over" | Αγγλικά | 9 | 56 | ||
| 1977 | Χέντι Λέστερ | "De mallemolen" | Ολλανδικά | 12 | 35 | ||
| 1978 | Harmony | "'t Is OK" | Ολλανδικά | 13 | 37 | ||
| 1979 | Σάντρα Ρίμερ | "Colorado" | Ολλανδικά | 12 | 51 | ||
| 1980 | Μάγκι Μακνίλ | "Amsterdam" | Ολλανδικά | 5 | 93 | ||
| 1981 | Λίντα Ουίλιαμς | "Het is een wonder" | Ολλανδικά | 9 | 51 | ||
| 1982 | Μπιλ βαν Ντάικ | "Jij en ik" | Ολλανδικά | 16 | 8 | ||
| 1983 | Μπερναντέτ | "Sing Me a Song" | Ολλανδικά, Αγγλικά | 7 | 66 | ||
| 1984 | Μαριμπέλ | "Ik hou van jou" | Ολλανδικά | 13 | 34 | ||
| 1985 | Δε συμμετείχε | ||||||
| 1986 | Frizzle Sizzle | "Alles heeft ritme" | Ολλανδικά | 13 | 40 | ||
| 1987 | Μάρτσα | "Rechtop in de wind" | Ολλανδικά | 5 | 83 | ||
| 1988 | Γκέραρντ Γιόλινγκ | "Shangri-La" | Ολλανδικά | 9 | 70 | ||
| 1989 | Γιουστίνε Πελμελάι | "Blijf zoals je bent" | Ολλανδικά | 15 | 45 | ||
| 1990 | Maywood | "Ik wil alles met je delen" | Ολλανδικά | 15 | 25 | ||
| 1991 | Δε συμμετείχε | ||||||
| 1992 | Χάμφρεϊ Κάμπελ | "Wijs me de weg" | Ολλανδικά | 9 | 67 | ||
| 1993 | Ρουθ Γιάκοτ | "Vrede" | Ολλανδικά | 6 | 92 | Kvalifikacija za Millstreet | |
| 1994 | Βίλεκε Αλμπέρτι | "Waar is de zon?" | Ολλανδικά | 23 | 4 | Όχι ημιτελικοί | |
| 1995 | Δε συμμετείχε | ||||||
| 1996 | Maxine & Φράνκλιν Μπράουν | "De eerste keer" | Ολλανδικά | 7 | 78 | 9 | 63 |
| 1997 | Mrs. Einstein | "Niemand heeft nog tijd" | Ολλανδικά | 22 | 5 | Όχι ημιτελικοί | |
| 1998 | Εντσίλια Ρόμπλεϊ | "Hemel en aarde" | Ολλανδικά | 4 | 150 | ||
| 1999 | Μαρλέιν | "One Good Reason" | Αγγλικά | 8 | 71 | ||
| 2000 | Λίντα Βάγκενμακερς | "No Goodbyes" | Αγγλικά | 13 | 40 | ||
| 2001 | Μιχέλ Κόρτενς | "Out On My Own" | Αγγλικά | 18 | 16 | ||
| 2002 | Δε συμμετείχε | ||||||
| 2003 | Έστερ Χαρτ | "One More Night" | Αγγλικά | 13 | 45 | ||
| 2004 | Re-Union | "Without You" | Αγγλικά | 20 | 11 | 6 | 146 |
| 2005 | Γκλένις Γκρέις | "My Impossible Dream" | Αγγλικά | Δεν προκρίθηκε | 14 | 53 | |
| 2006 | Treble | "Amambanda" | Τεχνητή, Αγγλικά | 20 | 22 | ||
| 2007 | Εντσίλια Ρόμπλεϊ | "On Top of the World" | Αγγλικά | 21 | 38 | ||
| 2008 | Χιντ Λαρούσι | "Your Heart Belongs to Me" | Αγγλικά | 13 | 27 | ||
| 2009 | De Toppers | "Shine" | Αγγλικά | 17 | 11 | ||
| 2010 | Sieneke | "Ik ben verliefd (Sha-la-lie)" | Ολλανδικά | 14 | 29 | ||
| 2011 | 3JS | "Never Alone" | Αγγλικά | 19 | 13 | ||
| 2012 | Γιόαν Φράνκα | "You and Me" | Αγγλικά | 15 | 35 | ||
| 2013 | Anouk | "Birds" | Αγγλικά | 9 | 114 | 6 | 75 |
| 2014 | The Common Linnets | "Calm After The Storm" | Αγγλικά | 2 | 238 | 1 | 150 |
| 2015 | Τρίνκε Όστερχουϊς | "Walk Along" | Αγγλικά | Δεν προκρίθηκε | 14 | 33 | |
| 2016 | Ντάουε Μπομπ | "Slow Down" | Αγγλικά | 11 | 153 | 5 | 197 |
| 2017 | O’G3NE | "Lights and Shadows" | Αγγλικά | 11 | 150 | 4 | 200 |
| 2018 | Waylon | "Outlaw in 'Em" | Αγγλικά | 18 | 121 | 7 | 174 |
| 2019 | Ντάνκαν Λόρενς | "Arcade" | Αγγλικά | 1 | 492 | 1 | 280 |
| 2020 | Ζανγκού Μακρόι | "Grow" | Αγγλικά | Ακυρώθηκε[α] X | Διοργανώτρια χώρα | ||
| 2021 | Ζανγκού Μακρόι | ||||||
Ιστορικό ψηφοφορίαςΕπεξεργασία
Ως το 2019, το ιστορικό ψηφοφορίας της Ολλανδίας έχει ως εξής:
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
ΔιοργανώσειςΕπεξεργασία
Τέσσερις φορές έχει κερδίσει η Ολλανδία τον διαγωνισμό και άλλες τόσες τον διοργάνωσε, όχι όμως αμέσως μετά τις νίκες της όπως ορίζουν οι κανονισμοί. Αυτό συνέβη το 1958, το 1970 (όπου μάλιστα επιλέχθηκε ανάμεσα στις τέσσερις χώρες που είχαν μοιραστεί το βραβείο του 1969) και το 1976. Το 1960, αν και νικήτρια της προηγούμενης χρονιάς, παραχώρησε τη διοργάνωση στο Λονδίνο, ενώ αντίθετα ανέλαβε η ίδια τη διοργάνωση του 1980, τη στιγμή που η νικήτρια χώρα της προηγούμενης χρονιάς (Ισραήλ), αρνήθηκε να διοργανώσει τη Eurovision υπό τις προϋποθέσεις της EBU και όχι τις δικές της.
| Χρονιά | Πόλη | Τοποθεσία | Παρουσιαστής | Ref. |
|---|---|---|---|---|
| 1958 | Χίλφερσουμ | Στούντιο AVRO | Χάνι Λίπς | |
| 1970 | Άμστερνταμ | Congrescentrum | Γουίλι Ντόμπ | |
| 1976 | Χάγη | Congresgebouw | Κόρι Μπρόκεν | |
| 1980 | Μαρλούς Φλουίτσμα | |||
| 2020 | [β][3] | |||
| 2021 | Ρότερνταμ | Rotterdam Ahoy |
Eurovision: Europe Shine a LightΕπεξεργασία
Στις 16 Μαΐου 2020, το Χίλφερσουμ φιλοξένησε το ζωντανό σόου Eurovision: Europe Shine A Light σαν αντικατάσταση του ακυρωμένου Διαγωνισμού Τραγουδιού της Eurovision 2020.[5] Το σόου παρουσίασαν οι Σαντάλ Γιάνσεν, Εντσίλια Ρόμπλεϊ και Γιαν Σμιτ.[6]
| Χρονιά | Πόλη | Χώρος | Παρουσιαστής |
|---|---|---|---|
| 2020 | Χίλφερσουμ | Studio 21 | Σαντάλ Γιάνσεν, Εντσίλια Ρόμπλεϊ και Γιαν Σμιτ |
Βραβεία Marcel BezençonΕπεξεργασία
Artistic Award
Ψηφίστηκε από προηγούμενους νικητές
| Χρονιά | Ερμηνευτής | Τραγούδι | Τελικό αποτέλεσμα | Βαθμοί | Οικοδέσποινα πόλη |
|---|---|---|---|---|---|
| 2003 | Esther Hart | "One More Night" | 13η | 45 |  Ρίγα
|
Ψηφίστηκε από τους σχολιαστές
| Χρονιά | Ερμηνευτής | Τραγούδι | Τελικό αποτέλεσμα | Βαθμοί | Οικοδέσποινα πόλη |
|---|---|---|---|---|---|
| 2014 | The Common Linnets | "Calm After the Storm" | 2η | 238 |  Κοπεγχάγη
|
Composer Award
| Χρονιά | Τραγούδι | Συνθέτες Στίχοι (σ) / Μουσική (μ) |
Ερμηνευτής | Τελικό αποτέλεσμα | Βαθμοί | Οικοδέσποινα πόλη |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 2014 | "Calm After the Storm" | Ilse DeLange, JB Meijers, Rob Crosby, Matthew Crosby, Jake Etheridge | The Common Linnets | 2η | 238 | Κοπεγχάγη
|
Σχολιαστές και εκπρόσωποι βαθμώνΕπεξεργασία
Με το πέρασμα του χρόνου ήταν διαθέσιμος ο σχολιασμός από τα κανάλια NOS/TROS με τη βοήθεια έμπειρων ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών παρουσιαστών, συμπεριλαμβανομένων των Βίλεμ Ντόις, Ίβο Νίε, Πιμ Γιάκομπς και άλλων. Ο Βίλεμ βαν Μπόισεκομ παρουσίαζε το διαγωνισμό για λογαριασμό της τηλεόρασης του NOS από το 1987 ως το 2005.[7] Η παρουσίαση σταμάτησε με την ανακοίνωση από τον ίδιο, τον Νοέμβριο του 2005, ότι σταματά τις παρουσιάσεις.[8] Αντικαταστάθηκε ως συν-σχολιαστής από τον Κόρναλτ Μάας, ο οποίος απολύθηκε στις 29 Ιουνίου 2010 επειδή προσέβαλε με σχόλια στο Twitter το Sieneke, τον Γιόραν βαν ντερ Σλουτ και το Κόμμα για την Ελευθερία (PVV).[9] Έπειτα από αυτό, ο DJ Ντάνιελ Ντέκερ, ο οποίος παρουσίαζε μαζί με τον Μάας, ανέλαβε παρουσιαστής μαζί με τον τραγουδιστή Γιαν Σμιτ. Το 2014 επανήλθε ο Μάας, αντικαθιστώντας ο ίδιος τώρα τον Ντέκερ μαζί με τον Σμιτ.
| Χρονιά | Σχολιαστής | Δεύτερος σχολιαστής | Εκπρόσωπος βαθμών |
|---|---|---|---|
| 1956 | Πιτ τε Νόιλ | Όχι δεύτερος σχολιαστής | N/A |
| 1957 | Βίλεμ Ντόις | ||
| 1958 | Σίμπε βαν ντερ Ζέε | Πιτ τε Νόιλ | |
| 1959 | Πιτ τε Νόιλ | Σίμπε βαν ντερ Ζέε | |
| 1960 | |||
| 1961 | |||
| 1962 | Βίλεμ Ντόις | Γκερ Λούχτενμπουργκ (Lugtenburg) | |
| 1963 | Πιμ Γιάκομπς | ||
| 1964 | Άγκιτ Σέρπουις (Ageeth Scherphuis) | ||
| 1965 | Τέντι Σόλτεν | ||
| 1966 | |||
| 1967 | Λέο Νέλισεν | Έλεν Μπλάζερ | |
| 1968 | Έλες Μπέργκερ | Βίλεμ Ντόις | |
| 1969 | Πιμ Γιάκομπς | Λέο Νέλισεν | |
| 1970 | Φλιπ βαν ντερ Σάλι | ||
| 1971 | Όχι εκπρόσωπος βαθμών | ||
| 1972 | |||
| 1973 | |||
| 1974 | Βίλεμ Ντόις | Ντικ βαν Μπόμελ | |
| 1975 | |||
| 1976 | |||
| 1977 | Άτι Ντάικμιστερ (Dijckmeester) | Ραλφ Ίνμπαρ | |
| 1978 | Βίλεμ Ντόις | Ντικ βαν Μπόμελ | |
| 1979 | Ίβο Νίχε | ||
| 1980 | Πιμ Γιάκομπς | Φλιπ βαν ντερ Σάλι | |
| 1981 | |||
| 1982 | |||
| 1983 | Βίλεμ Ντόις | ||
| 1984 | Ίβο Νίχε | ||
| 1985 | Γκέριτ ντεν Μπράμπερ | Δε συμμετείχε | |
| 1986 | Λέο βαν ντερ Γκουτ | Γιοπ βαν Ζάιλ | |
| 1987 | Βίλεμ βαν Μπόισεκομ | Ραλφ Ίνμπαρ | |
| 1988 | Γιοπ βαν Ος | ||
| 1989 | |||
| 1990 | |||
| 1991 | Όχι τηλεοπτική μετάδοση | Δε συμμετείχε | |
| 1992 | Βίλεμ βαν Μπόισεκομ | Χέρμαν Σλάγκερ | |
| 1993 | Γιοπ βαν Ος | ||
| 1994 | |||
| 1995 | Πολ ντε Λέου (Paul de Leeuw) | Δε συμμετείχε | |
| 1996 | Βίλεμ βαν Μπόισεκομ | Μάργκα Μπουλτ | |
| 1997 | Κόρι Μπρόκεν | ||
| 1998 | Κόνι Βαντενμπός | ||
| 1999 | Εντσίλια Ρόμπλεϊ | ||
| 2000 | Marlayne | ||
| 2001 | |||
| 2002 | Δε συμμετείχε | ||
| 2003 | Marlayne | ||
| 2004 | Κόρναλτ Μάας | Έστερ Χαρτ | |
| 2005 | Νάνσι Κούλεν | ||
| 2006 | Κόρναλτ Μάας | Πολ ντε Λέου | Πολ ντε Λέου |
| 2007 | Πολ ντε Λέου και Εντσίλια Ρόμπλεϊ | ||
| 2008 | Όχι δεύτερος σχολιαστής | Έστερ Χαρτ | |
| 2009 | Γιολάντε Σνάιντερ-Καμπάου (Yolanthe Sneijder-Cabau) | ||
| 2010 | Ντάνιελ Ντέκερ | ||
| 2011 | Γιαν Σμιτ | Μάντι Χόιτς (Mandy Huydts) | |
| 2012 | Βιβιέν βαν ντεν Άσεμ (Viviënne van den Assem) | ||
| 2013 | Κόρναλτ Μάας | ||
| 2014 | Κόρναλτ Μάας | Τιμ Ντάουσμα | |
| 2015 | Εντσίλια Ρόμπλεϊ | ||
| 20161 | Τράινκα Ούστερουις (Trijntje Oosterhuis) | ||
| 2017 | Ντάου Μπομπ (Douwe Bob) | ||
| 2018 | O’G3NE | ||
| 2019 | Έμμα Βόρτελβουρ (Emma Wortelboer) |
ΆλμπουμΕπεξεργασία
Η Sandra Reemer με το φόρεμα που φόρεσε το 1979
Ο Ντάνκαν Λόρενς στο Τελ Αβίβ (2019)
.jpg)
._Photo_342.jpg)
Σημειώσεις και παραπομπέςΕπεξεργασία
ΣημειώσειςΕπεξεργασία
ΠαραπομπέςΕπεξεργασία
- ↑ «AVRO en TROS worden samen AvroTros». nu.nl (στα Dutch). Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2013.
- ↑ 2,0 2,1 van Tongeren, Mario (25 Ιανουαρίου 2009). «NOS quits Eurovision, Dutch participation goes on». Oikotimes. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Φεβρουαρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 25 Ιανουαρίου 2009.
- ↑ https://eurovision.tv/official-ebu-statement-and-faq-eurovision-song-contest-2020-cancellation
- ↑ «Rotterdam returns as Eurovision Song Contest Host City in 2021». eurovision.tv. EBU. 16 Μαΐου 2020. Ανακτήθηκε στις 17 Μαΐου 2020.
- ↑ Granger, Anthony (1 Απριλίου 2020). «Eurovision: Europe Shine a Light To Be Broadcast Live From Hilversum». Eurovoix (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2020.
- ↑ «Eurovision: Europe Shine A Light will bring audiences together on 16 May». Eurovision.tv. 31 Μαρτίου 2020. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2020.
- ↑ Dutch Commentators through the years
- ↑ Van Beusekom quits Eurovision role
- ↑ Maas get the sack