Βικιπαίδεια

Συμμετοχή της Γαλλίας στη Eurovision

Η Γαλλία συμμετείχε στο διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision 60 φορές από το ντεμπούτο της στον πρώτο διαγωνισμό το 1956. Η Γαλλία είναι μία από τις μόλις επτά χώρες που είναι παρούσα στον πρώτο διαγωνισμό και απουσιάζει από δύο μόνο διαγωνισμούς στην ιστορία της, το 1974 και το 1982. Η Γαλλία έχει κερδίσει τον διαγωνισμό πέντε φορές και μαζί με τη Γερμανία, την Ιταλία, την Ισπανία και το Ηνωμένο Βασίλειο είναι μία από τις "Big Five" οι οποίες επιτρέπεται αυτόματα να συμμετάσχουν στον τελικό, επειδή είναι οι πέντε μεγαλύτεροι οικονομικοί συντελεστές στην Ευρωπαϊκή Ραδιοτηλεοπτική Ένωση (EBU).

Γαλλία
Flag of France.svg
Τηλεοπτ. φορέαςFrance 2 (France Télévisions)
Εθνικοί τρόποι επιλογής
Γενική συμμετοχή
Συμμετοχές62
Πρώτη συμμετοχή1956
Καλύτερη θέση1η: 1958, 1960, 1962, 1969, 1977
Χειρότερη θέσηΤελευταία: 2014
Επιπλέον σύνδεσμοι
French broadcaster page
Η σελίδα της Γαλλίας στο Eurovision.tv

Η Γαλλία κέρδισε για πρώτη φορά τον διαγωνισμό το 1958 με το "Dors, mon amour" που εκτελείται από τον André Claveau. Στη δεκαετία του '60, κέρδισαν τρεις φορές, με το "Tom Pillibi" της Jacqueline Boyer το 1960, το "Un Premier Amour" που πραγματοποίησε η Isabelle Aubret το 1962 και το "Un jour, un enfant" της Frida Boccara, μια νίκη που τη μοιράστηκε με την Ολλανδία, την Ισπανία και το Ηνωμένο Βασίλειο. Η πέμπτη νίκη της Γαλλίας ήρθε το 1977, όταν η Marie Myriam κέρδισε με το τραγούδι "L'oiseau et l'enfant". Η Γαλλία τερμάτισε δεύτερη τέσσερις φορές, με την Paule Desjardins το 1957, την Catherine Ferry το 1976, τον Joëlle Ursull το 1990 και την Amina το 1991, η οποία έχασε από την Carola της Σουηδίας σε μια tie-break.

Μετά την επίτευξη των πέντε κορυφαίων σε 24 αγώνες τον 20ό αιώνα, η Γαλλία είχε λιγότερη επιτυχία στον 21ο αιώνα, σημειώνοντας μόνο τα πέντε πρώτα δύο φορές, με την Natasha St-Pier να έρχεται τέταρτη το 2001 και την Sandrine François πέμπτη το 2002. Η Γαλλία τελείωσε τελευταία για πρώτη φορά το 2014, όταν οι Twin Twin έλαβε μόνο δύο βαθμούς. Η Γαλλία δεν κατάφερε να φτάσει στους 10 πρώτους σε 13 από τους 15 τελευταίους αγώνες, με εξαίρεση την Patricia Kaas, η οποία ήταν η όγδοη το 2009, και τον Amir, ο οποίος ήρθε έκτος το 2016.

ΟργάνωσηΕπεξεργασία

Πολλοί γαλλικοί ραδιοτηλεοπτικοί φορείς έχουν χρησιμοποιηθεί για να παρουσιάσουν τη Eurovision στη χώρα, πρώην RTF (1956-64), ORTF (1965-74) και TF1 (1975-81). Από το 1983, η France Télévisions ήταν υπεύθυνη για τη συμμετοχή της Γαλλίας στον διαγωνισμό, με τον τελικό να μεταδίδεται στη Γαλλία 2 (1983-98) και τη Γαλλία 3 (1999-2014), ενώ ο ημιτελικός που ψήφισε η Γαλλία στην Γαλλία 4 (2005-10, 2016) και αργότερα στη Γαλλία Ô (2011-15). Ο πρώτος ημιτελικός το 2004 δεν μεταδόθηκε. Από το 2015, η Γαλλία 2 επανέλαβε την ευθύνη της διοργάνωσης εισόδου και μετάδοσης του τελικού και από το 2016 και οι δύο ημιτελικοί θα μεταδοθούν από τη Γαλλία 4. Η αλλαγή είναι μια προσπάθεια να εξασφαλιστούν καλύτερες αξιολογήσεις και αποτελέσματα σε επικείμενες διοργανώσεις. Η ραδιοφωνική κάλυψη παρέχεται, αν και όχι κάθε χρόνο, από τη Γαλλία Inter από το 1971 έως το 1998 και από το 2001 από τη Γαλλία Bleu (επίσης το 1976). Το 1982, η RTL Radio διαβίβασε το διαγωνισμό λόγω της απουσίας της χώρας εκείνου του έτους.

Η Γαλλία έχει συχνά αλλάξει τη διαδικασία επιλογής που χρησιμοποιήθηκε για να βρει την είσοδο της χώρας στο διαγωνισμό, είτε η εθνική τελική είτε η εσωτερική επιλογή (ενίοτε ένας συνδυασμός και των δύο μορφών) έχει τηρηθεί από τον ραδιοτηλεοπτικό φορέα εκείνη την εποχή.

Διαγωνιστική ιστορίαΕπεξεργασία

Η Γαλλία είναι μία από τις πιο επιτυχημένες χώρες της Eurovision, κερδίζοντας τον διαγωνισμό πέντε φορές, έρχεται δεύτερος τέσσερις φορές και έρχεται τρίτος επτά φορές. Η Γαλλία κατατάχθηκε πρώτη σε αριθμό νίκων (είτε μόνη της είτε δεμένη με άλλες χώρες) χωρίς διακοπές από το 1960 έως το 1993. Επιπλέον, η Αίνα ήταν κοντά στη νίκη με το τραγούδι "Le Dernier qui a parlé ..." το 1991, όταν τελείωσε Σε κοινή πρώτη θέση (με τον ίδιο αριθμό σημείων με τη Σουηδία). Ως εκ τούτου, εφαρμόστηκε ο κανόνας "countback", αλλά και οι δύο χώρες είχαν ίσο αριθμό δώδεκα μονάδων (τέσσερις παρτίδες), αλλά η νίκη πήγε στη Σουηδία, όταν η Γαλλία είχε λιγότερες βαθμολογίες 10 βαθμών. Σήμερα, με τους νέους κανόνες, η Γαλλία θα είχε κερδίσει τον ανταγωνισμό, επειδή έλαβε σημεία από περισσότερες χώρες από τη Σουηδία. Ένα χρόνο πριν, η Γαλλία ήταν επίσης κοντά στη νίκη με τον Joëlle Ursull να παίζει το τραγούδι του Serge Gainsbourg "White and Black Blues". Το τραγούδι τελείωσε στην δεύτερη θέση με την συμμετοχή της Ιρλανδίας.

Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια, τα γαλλικά αποτελέσματα ήταν κάπως απογοητευτικά. Από το 1998, όταν επινοήθηκε η τηλεοπτική μετάδοση, η Γαλλία ήταν σχεδόν πάντοτε στις 10 χώρες κάτω από τον τελικό, έρχονται 18 (2003 και 2008), 19 (1999), 22 (2006, 2007 και 2012) 2005 και 2013), 24 (1998) και 25 (2015). Η Γαλλία έφτασε στην τελευταία θέση, για πρώτη φορά στην ιστορία της Eurovision, το 2014 με μόνο 2 πόντους.

Ωστόσο, η Γαλλία είχε καλά αποτελέσματα κατά τη διάρκεια του 21ου αιώνα. Το 2001, η καναδική τραγουδίστρια Natasha St-Pier ήρθε 4η για τη Γαλλία με το τραγούδι της "Je n'ai que mon âme", που ήταν το φαβορί για να κερδίσει το διαγωνισμό από τους οπαδούς και τις αποδόσεις. Αυτό το καλό αποτέλεσμα μεταφέρθηκε στο διαγωνισμό του 2002, όταν ο Sandrine François ήρθε 5ος με το "Il faut du temps" και έλαβε το διεθνές βραβείο Μαρσέλ Μπεζανσόν για την καλύτερη είσοδο εκείνης της χρονιάς. Τέλος, η θετική εμπειρία με το Sébastien Tellier το 2008 δημιούργησε σημαντικό ενδιαφέρον για τη γαλλική επιχείρηση επίδειξης για το διαγωνισμό, γεγονός που οδήγησε στο γεγονός ότι η Eurovision εμφανίζεται τώρα στα γαλλικά μέσα ενημέρωσης ως μεγάλη διαφημιστική καμπάνια και έχει αποφασιστεί ότι μεγάλα ονόματα Αντιπροσωπεύουν τη Γαλλία στο μέλλον. Με αυτές τις φιλοδοξίες, η γαλλική σούπερ σταρ Patricia Kaas εκπροσώπησε τη Γαλλία στο διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision 2009 στη Μόσχα της Ρωσίας. Η Kaas είναι ένας από τους πιο επιτυχημένους γαλλόφωνους τραγουδιστές στον κόσμο και έχει πουλήσει πάνω από 16 εκατομμύρια δίσκους παγκοσμίως.[1] Τελείωσε στην 8η θέση. Ο Kaas έλαβε το καλλιτεχνικό βραβείο Μαρσέλ Μπεζανσόν, το οποίο ψηφίστηκε από προηγούμενους νικητές και παρουσιάστηκε στον καλύτερο καλλιτέχνη. Στον διαγωνισμό του 2016 στη Στοκχόλμη της Σουηδίας, ο Amir με το τραγούδι του "J'ai cherché" κατέληξε στην 6η θέση και έσπασε το ρεκόρ βαθμολογώντας τα περισσότερα σημεία της ιστορίας της Γαλλίας με τη βαθμολογία 257 βαθμών στον τελικό.

ΑπουσίεςΕπεξεργασία

Από το ντεμπούτο τους το 1956 η Γαλλία έχασε μόνο δύο διαγωνισμούς, το 1974 και το 1982. Το 1974, αφού επέλεξε έναν τραγουδιστή και ένα τραγούδι για να τους εκπροσωπήσει στο διαγωνισμό, η Γαλλία αποχώρησε αφού πέθανε ο Πρόεδρος της Γαλλίας Ζωρζ Πομπιντού την εβδομάδα του διαγωνισμού.[2] Αν είχαν συμμετάσχει στο διαγωνισμό, η Γαλλία θα εκπροσωπήθηκε από τον Dani με το τραγούδι "La vie à vingt-cinq ans".

Τον Νοέμβριο του 1981, ο TF1 αρνήθηκε να εισέλθει στο διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision για το 1982, με τον υπεύθυνο ψυχαγωγίας Pierre Bouteiller, λέγοντας: "Η απουσία ταλέντων και η μετριότητα των τραγουδιών ήταν εκεί όπου η ενόχληση τέθηκε. Η Eurovision είναι ένα μνημείο της αγριότητας"."[3] Η Antenne 2 ανέλαβε τη δουλειά λόγω της δημόσιας αντίδρασης της απόσυρσης του TF1, φιλοξενώντας έναν εθνικό τελικό για να επιλέξει και την είσοδό τους από τον διαγωνισμό του 1983.

Η Γαλλία και οι Big Five (Μεγάλες Πέντε)Επεξεργασία

Από το 1999, τέσσερις συγκεκριμένες χώρες προκρίνονται αυτόματα για τον τελικό της Eurovision, ανεξάρτητα από τις θέσεις τους στον πίνακα αποτελεσμάτων σε προηγούμενους διαγωνισμούς.[4] Αποκόμισαν αυτό το ειδικό καθεστώς με το να είναι οι τέσσερις μεγαλύτεροι οικονομικοί συνεισφέροντες στην EBU. Αυτές οι χώρες είναι το Ηνωμένο Βασίλειο, η Γερμανία, η Γαλλία και η Ισπανία. Λόγω της ανυπόστατης κατάστασής τους στον Διαγωνισμό, αυτές οι χώρες έγιναν γνωστές ως "Big Four". Η Ιταλία επέστρεψε στο διαγωνισμό το 2011, καθιστώντας έτσι μέρος ενός "Big Five".[5][6]

ΣυμμετοχέςΕπεξεργασία

Υπόμνημα
  Νικητής
  Δεύτερη θέση
  Τρίτη θέση
  Τελευταία θέση
  Αποχώρηση
Έτος Καλλιτέχνης Γλώσσα Τραγούδι Τελικός Βαθμοί Ημιτελικός Βαθμοί
1956 Ματέ Αλτερί [7] Γαλλικά "Le Ο temps perdu" 2 [8] Όχι ημιτελικοί
1956 Ντανί Ντομπερσόν [9] Γαλλικά "Il est là" 2[8]
1957 Πολ Ντεζαρντέν [10] Γαλλικά "La belle amour" 2 17
1958 Αντρέ Κλαβό [11] Γαλλικά "Dors, mon amour" 1 27
1959 Ζαν Φιλίπ[12] Γαλλικά "Oui, oui, oui, oui" 3 15
1960 Ζακλίν Μπουαγιέ [13] Γαλλικά "Tom Pillibi" 1 32
1961 Ζαν-Πολ Μορίκ [14] Γαλλικά "Printemps, avril carillonne" 4 13
1962 Ιζαμπέλ Ομπρέ [15] Γαλλικά "Un premier amour" 1 26
1963 Αλέν Μπαριέρ [16] Γαλλικά "Elle était si jolie" 5 25
1964 Ρασέλ Γαλλικά "Le chant de Mallory" 4 14
1965 Γκι Μαρντέλ [17] Γαλλικά "N'avoue jamais" 3 22
1966 Ντομινίκ Ουόλτερ [18] Γαλλικά "Chez nous" 16 1
1967 Νοέλ Κορντιέ [19] Γαλλικά "Il doit faire beau là-bas" 3 20
1968 Ιζαμπέλ Ομπρέ [20] Γαλλικά "La source" 3 20
1969 Φρίντα Μποκαρά [21] Γαλλικά "Un jour, un enfant" 1 18
1970 Γκι Μπονέ [22] Γαλλικά "Marie-Blanche" 4 8
1971 Σερζ Λαμά [23] Γαλλικά "Un jardin sur la terre" 10 82
1972 Μπέτι Μαρ [24] Γαλλικά "Comé-comédie" 11 81
1973 Μαρτέν Κλεμανσό [25] Γαλλικά "Sans toi" 15 65
1974 Ντανί Γαλλικά "La vie à vingt-cinq ans" Αποχώρησε
1975 Νικόλ Ριέ [26] Γαλλικά "Et bonjour à toi l'artiste" 4 91
1976 Κατρίν Φερί [27] Γαλλικά "Un, deux, trois" 2 147
1977 Μαρί Μιριάμ [28] Γαλλικά "L'oiseau et l'enfant" 1 136
1978 Ζοέλ Πρεβό [29] Γαλλικά "Il y aura toujours des violons" 3 119
1979 Αν-Μαρί Νταβίντ [30] Γαλλικά "Je suis l'enfant soleil" 3 106
1980 Profil[31] Γαλλικά "Hé, hé M'sieurs dames" 11 45
1981 Ζαν Γκαμπιλού [32] Γαλλικά "Humanahum" 3 125
1982 Δε συμμετείχε
1983 Γκι Μπονέ [33] Γαλλικά "Vivre" 8 56
1984 Ανίκ Τουμαζό [34] Γαλλικά "Autant d'amoureux que d'étoiles" 8 61
1985 Ροζέ Μπεν [35] Γαλλικά "Femme dans ses rêves aussi" 10 56
1986 Cocktail Chic[36] Γαλλικά "Européennes" 17 13
1987 Κριστίν Μινιέ [37] Γαλλικά "Les mots d'amour n'ont pas de dimanche" 14 44
1988 Ζεράρ Λενορμάν [38] Γαλλικά "Chanteur de charme" 10 64
1989 Ναταλί Πακ [39] Γαλλικά "J'ai volé la vie" 8 60
1990 Ζοέλ Ιρσίλ [40] Γαλλικά "White and Black Blues" 2 132
1991 Αμίνα Άνναμπι[41] Γαλλικά "C'est le dernier qui a parlé qui a raison" 2 146
1992 Καλί [42] Γαλλικά, Κρετολικά Αϊτής "Monté la riviè" 8 73
1993 Πατρίκ Φιορί [43] Γαλλικά, Κορσικανικά "Mama Corsica" 4 121 Kvalifikacija za Millstreet
1994 Νίνα Μοράτο [44] Γαλλικά "Je suis un vrai garçon" 7 74 Όχι ημιτελικοί
1995 Ναταλί Σανταμαρία [45] Γαλλικά "Il me donne rendez-vous" 4 94
1996 Νταν Αρ Μπραζ[46] και L'Héritage des Celtes Βρετονικά "Diwanit Bugale" 19 18 11 55
1997 Φάννι[47] Γαλλικά "Sentiments songes" 7 95 Όχι ημιτελικοί
1998 Μαρί Λιν [48] Γαλλικά "Où aller" 24 3
1999 Νάγια[49] Γαλλικά "Je veux donner ma voix" 19 14
2000 Σοφία Μεσταρί [50] Γαλλικά "On aura le ciel" 23 5
2001 Νατάσα Σαν Πιέρ [51] Γαλλικά, Αγγλικά "Je n'ai que mon âme" 4 142
2002 Σαντρίν Φρανσουά [52] Γαλλικά "Il faut du temps (je me battrai pour ça)" 5 104
2003 Λουιζά Μπαϊλές [53] Γαλλικά "Monts et merveilles" 18 19
2004 Ζονατάν Σεραντά [54] Γαλλικά "À chaque pas" 15 40 Μέλος των "Big 4"
2005 Ορτάλ [55] Γαλλικά "Chacun pense à soi" 23 11
2006 Βιρζινί Πουσέν [56] Γαλλικά "Il était temps" 22 5
2007 Les Fatals Picards [57] Γαλλικά, Αγγλικά "L'amour à la française" 22 19
2008 Σεμπαστιάν Τεγιέ [58] Αγγλικά, Γαλλικά "Divine" 19 47
2009 Πατρίσια Κάας [59] Γαλλικά "Et s'il fallait le faire" 8 107
2010 Ζεσί Ματαδόρ [60] Γαλλικά "Allez Ola Olé" 12 82
2011 Αμορί Βασιλί [61] Κορσικανικά "Sognu" 15 82 Μέλος των "Big 5"
2012 Ανγκούν [62] Γαλλικά, Αγγλικά "Echo (You and I)" 22 21
2013 Αμαντίν Μπουρζουά [63] Γαλλικά "L'enfer et moi" 23 14
2014 Twin Twin [64] Γαλλικά "Moustache" 26 2
2015 Λίζα Ανζέλ [65] Γαλλικά "N'oubliez pas" 25 4
2016 Αμίρ [66] Αγγλικά, Γαλλικά "J'ai cherché" 6 257
2017 Αλμά [67] Γαλλικά, Αγγλικά "Requiem" 12 135
2018 Madame Monsieur[68] Γαλλικά "Mercy" 13 173
2019 Μπιλάλ Ασανί Γαλλικά, Αγγλικά "Roi" 16 105

Σημείωση: Τα πλήρη αποτελέσματα για τον πρώτο διαγωνισμό του 1956 είναι άγνωστα, ανακοινώθηκε μόνο ο νικητής. Ο επίσημος ιστότοπος της Eurovision αναγράφει μόνο τα τραγούδια που κατατάχθηκαν στη 2η θέση.

Ιστορικό ψηφοφορίαςΕπεξεργασία

Μέχρι το 2018, το ιστορικό ψηφοφορίας της Γαλλίας έχει ως εξής:

Η Γαλλία ως διοργανώτρια χώραΕπεξεργασία

Έτος Πόλη Τοποθεσία Παρουσιαστές
1959   Κάννες Παλάτι Φεστιβάλ και Συνεδριών Ζακλίν Ζουμπέρ
1961
1978   Παρίσι Παλάτι Συνεδριών του Παρισιού Ντενίς Φάμπρ & Λεόν Ζιτρόν

Άλλα βραβείαΕπεξεργασία

Βραβεία Marcel BezençonΕπεξεργασία

Κύριο λήμμα: Βραβεία Μαρσέλ Μπεζανσόν

Βραβείο Τύπου

Χρονιά Τραγούδι Εκτελεστής Τελικό αποτέλεσμα Βαθμοί Οικοδέσποινα πόλη
2002 "Il faut du temps" Σαντρίν Φρανσουάς 5η 104   Τάλιν
2018 "Mercy" Madame Monsieur 13η 173   Λισαβόνα

Καλλιτεχνικό βραβείο (Ψηφίστηκε από προηγούμενους νικητές)

Χρονιά Εκτελεστής Τραγούδι Τελικό αποτέλεσμα Βαθμοί Οικοδέσποινα πόλη
2009 Πατρίτσια Κάας "Et s'il fallait le faire" 8η 107   Μόσχα

Βραβείο Συνθέτη

Χρονιά Τραγούδι Συνθέτες
Στίχοι (σ) / Μουσική (μ) 		Εκτελεστής Τελικό αποτέλεσμα Βαθμοί Οικοδέσποινα πόλη
2011 "Sognu" Ντανιέλ Μοΐν (μ), Κεντέν Μπασλέ(μ)
και Ζαν Πιέρ Μαρτσελέζι (σ), Ζιλί Μιλέρ (σ) 		Αμάουρι Βασιλί 15η 82   Ντίσελντορφ

Δημοσκόπηση της OGAE για τον Διαγωνισμό Τραγουδιού EurovisionΕπεξεργασία

Κύριο λήμμα: OGAE
Χρονιά Τραγούδι Εκτελεστής Τελικό αποτέλεσμα Βαθμοί Οικοδέσποινα πόλη
2016 "J'ai cherché" Αμίρ 6η 257   Στοκχόλμη

Σχολιαστές και εκπρόσωποι βαθμώνΕπεξεργασία

Χρονιά Σχολιαστής τελικού Δεύτερος σχολιαστής τελικού Εκπρόσωπος βαθμών Σχολιαστής ημιτελικού Δεύτερος σχολιαστής ημιτελικού
1956 Μισέλ Ρεμπέλ N/A N/A Όχι ημιτελικοί Όχι ημιτελικοί
1957 Ρομπέρ Μποβέ Κλοντ Νταρζέ
1958 Πιέρ Τσερνιά Αρμάν Λανού
1959 Κλοντ Νταρζέ Μαριάν Λεσέν
1960 Πιέρ Τσερνιά Αρμάν Λανού
1961 Ρομπέρ Μποβέ
1962 Πιέρ Τσερνιά Αντρέ Βαλμί
1963 Αρμάν Λανού
1964 Ρομπέρ Μποβέ Κλοντ Νταρζέ
1965 Πιέρ Τσερνιά Ζαν Κλοντ Μασουλιέ
1966 Φρανσουά Ντεγκέλ
1967 Πιέρ Τσερνιά
1968
1969
1970
1971 Ζορζ ντε Κον N/A
1972 Πιέρ Τσερνιά
1973
1974 Δε συμμετείχε
1975 Ζορζ ντε Κον Μισέλ Ντρικέρ
1976 Ζαν Κλοντ Μασουλιέ
1977 Ζορζ ντε Κον
1978 Λεόν Ζιτρόν Ντενίζ Φαμπρ TBC
1979 Μαρκ Μενάν N/A Φαμπιάν Εγκάλ
1980 Πατρίκ Σαμπατιέ
1981
1982 Αντρέ Τοράν Δε συμμετείχε
1983 Λεόν Ζιτρόν Ζενεβιέβ Μολ
1984 Ζιλέτ Αό
1985 Πατρίς Λαφόν Ελίζαμπετ Τόρτζμαν
1986 Πατρίσια Λεζιέ
1987 Πάτρικ Σίμσον-Τζόουνς Λιονέλ Κασάν
1988 Λιονέλ Κασάν Κατρίν Σεϊλά
1989 Μαρί-Ανζ Ναρντί
1990 Ρισάρ Ανταριντί Βαλερί Μορίς
1991 Λεόν Ζιτρόν Μαρί Φρανς Μπριέρ
1992 Τιερί Μπεκαρό Λοράν Ρομεζκό
1993 Πατρίς Λαφόν
1994
1995 Ολιβιέ Μιν Τιερί Μπεκαρό
1996 Λοράν Μπρουμέντ
1997 Φρεντερίκ Φερέρ & Μαρί Μιριάμ
1998 Κρις Μαΐν Λόρα Μαΐν Μαρί Μιριάμ
1999 Ζιλιάν Λεπέρ N/A
2000
2001 Μαρκ Ολιβιέ Φοζιέλ Ντέιβ Κορίν Ερμές
2002 Μαρί Μιριάμ
2003 Λοράν Ρικιέ Ιζαμπέλ Μεργκό Σαντρίν Φρανσουά
2004 Έλσα Φαγιέρ Άλεξ Τέιλορ Όχι εκπομπή Όχι εκπομπή
2005 Ζιλιάν Λεπέρ Γκι Καρλιέ Μαρί Μιριάμ Πέγκι Όλμι N/A
2006 Μισέλ Ντρικέρ Κλοντί Σιάρ Σοφί Ζοβιγιάρ Ερίκ Ζανζάν
2007 Ζιλιάν Λεπέρ Tex Βανέσα Ντολμάν Γιαν Ρενουάρ
2008 Ζαν-Πολ Γκοτιέ Σιρίλ Ανουνά
2009 Σιρίλ Ανουνά Ζιλιάν Κουρμπέ Γιαν Ρενουάρ
2010 Στεφάν Μπερν Οντρί Σοβό
2011 Λοράν Μπουαγιέ Κατρίν Λαρά Σιρίλ Φερό Οντρί Σοβό Μπρουνό Μπερμπερές
2012 Σιρίλ Φερό Μιρέιγ Ντιμά Αμορί Βασιλί
2013 Μαρίν Βιν
2014 Νατάσα Σαν Πιέρ Ελοντί Σιγκό
2015 Στεφάν Μπερν Μαριάν Τζέιμς
Αμίρ Χαντάντ		 Βιρζινί Γκιγιόμ Μαρεβά Γκαλαντέρ Ζερεμί Παραΐρ
2016 Ελοντί Γκοσίν Μαριάν Τζέιμς Ζαρί
2017 Marianne James
Amir
2018 Κριστόφ Βίλεμ
Αλμά		 Κριστόφ Βιλέμ Αντρέ Μανουκιάν
2019 Αντρέ Μανουκιάν Τζούλια Μολχού Σάντι Εριμπέρ


ΆλμπουμΕπεξεργασία

  • Ο André Claveau στο Χίλφερσουμ (1958)

  • Ο Guy Mardel στην Νάπολη (1965)

  • Ο Dan Ar Braz στο Όσλο (1996)

  • Ο Jonatan Cerrada στην Κωνσταντινούπολη (2004)

  • Οι Les Fatals Picards στο Ελσίνκι (2007)

  • Ο Sébastien Tellier στο Βελιγράδι (2008)

  • Η Patricia Kaas στην Μόσχα (2009)

  • Ο Amaury Vassili στο Ντιζελτόρφ (2011)

  • Η Amandine Bourgeois στο Μάλμο (2013)

  • Οι Twin Twin στην Κοπεγχάγη (2014)

  • Η Lisa Angell στη Βιέννη (2015)

  • Ο Amir Haddad στη Στοκχόλμη (2016)

  • Η Alma στο Κίεβο (2017)

  • Οι Madame Monsieur στη Λισαβόνα (2018)

  • Ο Μπιλάλ Ασανί στο Τελ Αβίβ (2019)


Σημειώσεις και παραπομπέςΕπεξεργασία

  1. ↑ kabaretkaas.com
  2. ↑ History - Eurovision Song Contest 1974 Eurovision.tv
  3. ↑ 1982 Eurovision source in French
  4. ↑ O'Connor, John Kennedy (2005). The Eurovision Song Contest 50 Years The Official History. London: Carlton Books Limited. ISBN 1-84442-586-X. 
  5. ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Φεβρουαρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 26 Μαΐου 2017. 
  6. ↑ Fulton, Rick (14 Μαΐου 2007). «The East V West Song Contest». Daily Record. Ανακτήθηκε στις 24 Μαΐου 2009. 
  7. ↑ Mathé Altéry, πλήρες όνομα: Marie-Thérèse Altare (γ. 12 Σεπτ. 1927).
  8. ↑ 8,0 8,1 Barclay, Simon. The Complete and Independent Guide to the Διαγωνισμός Τραγουδιού της Eurovision 2010. Silverthorn Press. σελ. 24. ISBN 978-1-4457-8415-1.  Text "date17-6- 2010" ignored (βοήθεια)
  9. ↑ Dany Dauberson, τραγουδίστρια και ηθοποιός (γ. 16 Ιανουαρίου 1925 - θ. 16 Νοεμβρίου 1979).
  10. ↑ (Paule Desjardins)
  11. ↑ André Claveau, γ. 17 Δεκεμβρίου 1911 - θ. 4 Ιουλίου 2003).
  12. ↑ Γεννήθηκε το 1931.
  13. ↑ Jacqueline Boyer, γ. 23 Απριλίου 1941.
  14. ↑ Jean-Paul Mauric (γ. 17 Ιουνίου 1933 - θ. 5 Ιανουαρίου 1971).
  15. ↑ Isabelle Aubret (γ. 28 Ιουλίου 1938) 1η φορά.
  16. ↑ Alain Barrière (γ. 18 Νοεμβρίου 1935).
  17. ↑ Guy Mardel, Γαλλοαλγερινός, γενν. ως Mardochée Elkoubi στις 30 Ιουνίου 1944.
  18. ↑ Dominique Walter, γενν, ως Dominique Gruère στις 22 Μαΐου 1942.
  19. ↑ Noëlle Cordier (γ. 7 Απριλίου 1944).
  20. ↑ 2η φορά.
  21. ↑ Frida Boccara (γ. 29 Οκτωβρίου 1940 - θ. 1η Αυγούστου 1996).
  22. ↑ Guy Bonnet, γ. 1945) 1η φορά.
  23. ↑ Serge Lama, γ. 11 Φεβρουαρίου 1943.
  24. ↑ H Betty Mars γεννήθηκε στις 30 Ιουνίου 1944 και αυτοκτόνησε με πτώση από το μπαλκόνι του σπιτιού της στις 20 Φεβρουαρίου 1989.
  25. ↑ Martine Clemenceau (γ. 18 Μαρτίου 1949).
  26. ↑ Nicole Rieu (γ. 16 Μαΐου 1949).
  27. ↑ Catherine Ferry (γ. 1η Ιουλίου 1953).
  28. ↑ Marie Myriam (γ. 8 Μαΐου 1957).
  29. ↑ Joël Prévost γενν. ως Richard-Jacques Bonay στις 16 Φεβρουαρίου 1950.
  30. ↑ Anne-Marie David, γεννήθηκε στις 23 Μαΐου 1952. Εκπροσώπησε και το Λουξεμβούργο στον ίδιο διαγωνισμό το 1973.
  31. ↑ Συγκρότημα που είχε μέλη τους Martine Havet, Martine Bauer, Francis Rignault, Jean-Claude Corbel και Jean-Pierre Izbinski.
  32. ↑ Ταϊτινός, Jean Gabilou, γενν. ως Gabriel Lewis Laughlin στις 28 Φεβρουαρίου 1944.
  33. ↑ 2η φορά.
  34. ↑ Annick Thoumazeau (γ. 1960).
  35. ↑ (Roger Bens)
  36. ↑ Συγκρότημα που αποτελείτο από τις αδερφές Dominique Poulain και Catherine Bonnevay και τα ξαδέρφια τους Francine Chanterau και Martine Latorre. Αρχικά συστάθηκαν στα τέλη της δεκαετίας του ' 60 με το όνομα Les OP'4, εν συνεχεία μετονομάστηκαν σε Les Fléchettes. Από το 1979 ως το 1986 το συγκρότημα σταμάτησε τη λειτουργία του και το 1986 επέστρεψε και πήρε μέρος στη Eurovision.
  37. ↑ Christine Minier (γ. 1964).
  38. ↑ Gérard Lenorman (γ. 9 Φεβρουαρίου 1945).
  39. ↑ Nathalie Pâque (γ. 11 Μαΐου 1977), η νεότερη σε ηλικία διαγωνιζόμενη στην ιστορία του διαγωνισμού.
  40. ↑ Joëlle Ursull, τραγουδίστρια με ρίζες από τη Γουαδελούπη, γεννημένη στις 9 Νοεμβρίου 1960.
  41. ↑ Η Γαλλοτυνήσια Amina Al-Annabi γεννήθηκε στις 5 Μαρτίου 1962.
  42. ↑ Καλλιτεχνικό ψευδώνυμο του Jean-Marc Monnerville από τη Μαρτινίκα (γ. 21 Φεβρουαρίου 1956).
  43. ↑ Patrick Fiori, πραγμ. όνομα: Patrick Jean-François Chouchayan (γ. 23 Σεπτεμβρίου 1969).
  44. ↑ Nina Morato (γ. 2 Μαρτίου 1966).
  45. ↑ Nathalie Santamaria, γεννημένη το 1973 στην Κορσική.
  46. ↑ Kατά κόσμον Daniel Le Bras (γ. 15 Ιανουαρίου 1949)
  47. ↑ Fanny Biascamano (γ. 16 Σεπτεμβρίου 1979).
  48. ↑ (Marie Line και Maro Lany)
  49. ↑ Ψευδώνυμο της Sylvie Mestre.
  50. ↑ Sofia Mestari (γ. 1980).
  51. ↑ Natasha St-Pier, Καναδή, γεννημένη στις 10 Φεβρουαρίου 1981.
  52. ↑ Sandrine François (γ. Δεκ. 1980).
  53. ↑ Louisa Baïleche (γ. 4 Ιανουαρίου 1977).
  54. ↑ Jonatan Cerrada (γ. 12 Σεπτεμβρίου 1985).
  55. ↑ Γεννήθηκε στο Ισραήλ ως Marie Ortal Malka.
  56. ↑ Virginie Pouchain (γ. 1980).
  57. ↑ Συγκρότημα της πανκ/ροκ, που συστάθηκε το 1996.Μέλη: Laurent Honel : κιθάρα/τραγούδι/μπάσο (2000-), Jean-Marc Sauvagnargues : ντραμς (2002-), Paul Léger : κύρια φωνή (2004-), Yves Giraud : μπάσο (2005-). Πρώην μέλος: Ivan Callot : Κύρια φωνή (ως το Δεκέμβριο του 2007)
  58. ↑ Sébastien Tellier ( γ. 30 Νοεμβρίου 1974).
  59. ↑ Patricia Kaas, γεννημένη στις 5 Δεκεμβρίου 1966.
  60. ↑ Jessy Matador, Γαλλοκογκολέζος, κατά κόσμον Jessy Kimbangi, γεννημένος στις 27 Οκτωβρίου 1982.
  61. ↑ Amaury Vassili (γ. 8 Ιουνίου 1989).
  62. ↑ Από Ινδονησία, πλήρες όνομα: Anggun Cipta Sasmi (γ. 29 Σεπτεμβρίου 1974).
  63. ↑ Amandine Bourgeois (γ. 12 Ιουνίου 1979).
  64. ↑ Συγκρότημα συσταθέν το 2009, αποτελούμενο από τους Lorent Idir, François Djemel και Patrick Biyik).
  65. ↑ Lisa Angell (γ. 21 Σεπτ. 1968).
  66. ↑ Amir, Πλήρες όνομα: Laurent Amir Khlifa Khedider Haddad (γ. 20 Ιουν. 1984).
  67. ↑ Alma, Πραγματικό όνομα: Alexandra Maquet, γεννημένη στις 27 Σεπτεμβρίου 1988.
  68. ↑ Ντουέτο με μέλη τους: Εμιλί Σάττ — κύρια φωνητικά, γεννημένη στις 30 Νοεμβρίου 1984 και Ζαν-Καρλ Λούκας — δεύτερα φωνητικά, μουσικός συνθέτης και παραγωγός από το 2009, γεννημένος στις 22 Ιουνίου 1982.


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Συμμετοχή_της_Γαλλίας_στη_Eurovision&oldid=7872068"