Άνοιγμα κυρίου μενού
Βικιπαίδεια

Συμμετοχή του Βελγίου στη Eurovision

Το Βέλγιο έχει συμμετάσχει στο διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision 61 φορές από τότε που έκανε το ντεμπούτο της ως μία από τις επτά χώρες στον πρώτο διαγωνισμό το 1956. Από τότε, το Βέλγιο έχει απουσιάσει 3 φορές (1994, 1997, 2001), λόγω των ισχυόντων τότε κανονισμών της διοργανώτριας αρχής (EBU) για τους αποκλεισμούς χωρών. Το Βέλγιο έχει κερδίσει μια φορά, το 1986.

Βέλγιο
Flag of Belgium.svg
Τηλεοπτ. φορέαςVRT, RTBF
Εθνικοί τρόποι επιλογής
Γενική συμμετοχή
Συμμετοχές61 (51 τελικοί)
Πρώτη συμμετοχή1956
Καλύτερη θέση1η: 1986
Χειρότερη θέσηΤελευταία: 1961, 1962, 1965, 1973, 1985, 1993, 2000
Μηδέν βαθμοί: 1962, 1965
Επιπλέον σύνδεσμοι
Η σελίδα του Βελγίου στο Eurovision.tv

Στα πρώτα 20 χρόνια του διαγωνισμού, καλύτερο αποτέλεσμα του Βελγίου ήταν η τέταρτη θέση με την Τόνια το 1966. Το 1978, ο Ζαν Βαγί πέτυχε για πρώτη φορά ένα φινίρισμα στις τρεις πρώτες θέσεις, τερματίζοντας δεύτερος. Το 1986, η Σάντρα Κιμ έγινε η πρώτη και μέχρι σήμερα (μέχρι το 2019) νικήτρια για το Βέλγιο, όταν τραγούδησε το τραγούδι "J'aime la vie", όταν ήταν 13 χρονών στο Μπέργκεν. Τα υπόλοιπα φινιρίσματα του Βελγίου στην πρώτη τριάδα ήρθαν το 2003, όταν το συγκρότημα Urban Trad τερμάτισε δεύτερο στη Ρίγα, χάνοντας από μόνο δύο βαθμούς. Το Βέλγιο έχουν τερμάτισαν στην τελευταία θέση στο διαγωνισμό πέντε φορές, και πιο πρόσφατα το 2000 και έχουν δύο φορές λάβει "μηδέν βαθμούς", το 1962 και το 1965. Μετά την εισαγωγή των ημιτελικών γύρων το 2004, το Βέλγιο δεν κατάφερε να φτάσει στον τελικό σε επτά από τους οκτώ διαγωνισμούς (2005-12), με εξαίρεση τον Τόμ Ντάις, ο οποίος τερμάτισε έκτος στον τελικό του 2010. Το Βέλγιο έχει έκτοτε καταφέρει τρία ακόμη φινιρίσματα στην πρώτη δεκάδα, με τον Λουάκ Νοτέτ να τερματίζει 4ος το 2015, τη Λάουρα Τεσόρο να τερματίζει 10η το 2016 και την Blanche να τερματίζει 4η το 2017 έτσι το Βελγίο τα τελευταία χρόνια άρχισε να γίνετε πιο πετυχημένο στον Διαγωνισμό Τραγουδιού από τα προηγούμενα χρόνια συμμετοχής του.

Πίνακας περιεχομένων

ΙστορίαΕπεξεργασία

Το Βέλγιο έχει δύο εθνικούς ραδιοτηλεοπτικούς σταθμούς του διαγωνισμού, τον φλαμανδικό ραδιοτηλεοπτικό φορέα Vlaamse Ραδιοφωνικός Σταθμός en Televisieomroep (VRT) και τον γαλλόφωνο ραδιοτηλεοπτικό φορέα Radio télévision belge de la communauté française (RTBF). Οι δύο ραδιοτηλεοπτικοί φορείς ανταλλάσσουν την επιλογή τραγουδιού για το διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision κάθε χρόνο.

Ενώ VRT φιλοξενεί συνήθως ένα εθνικό τελικό, το Eurosong, κατά την επιλογή συμμετοχές τους για την Eurovision, ήταν φυσιολογικό για το RTBF να κρατήσει μια εσωτερική διαδικασία επιλογής (το RTBF έχει φιλοξενήσει και εθνικούς τελικούς κατά καιρούς, για παράδειγμα, το 1998, το 2005 και το 2011 καθώς το VRT εσωτερικά επέλεξε τον Τόμ Ντάις για το 2010).

Το Βέλγιο έχει κερδίσει το διαγωνισμό μία φορά, το 1986, όταν η Σάντρα Κιμ κέρδισε με το τραγούδι της "J'aime la vie" στο Μπέργκεν της Νορβηγίας. Αν και ισχυρίστηκε ότι ήταν 15 ετών, ήταν στην πραγματικότητα μόνο 13, αλλά τελικά κατάφερε να κρατήσει τη νίκη της. Επί του παρόντος, η ελάχιστη ηλικία για τη συμμετοχή είναι 16 και έτσι η Σάντρα Κιμ θα παραμείνει ο νεότερος νικητής, εκτός εάν κάποτε μειωθεί το όριο ηλικίας. Με τη νίκη το 1986, το Βέλγιο έγινε η τελευταία από τις γαλλόφωνες χώρες που έχει κερδίσει το διαγωνισμό. Τώρα το Βέλγιο, η Γαλλία, το Λουξεμβούργο, το Μονακό και η Ελβετία έχουν όλες κερδίσει τουλάχιστον μία φορά. Το Βέλγιο σημείωσε ένα απόλυτο ρεκόρ για την εποχή, με την Σάντρα Κιμ να κερδίζει με ένα πρωτοφανές ποσό των 176 βαθμών (αυτό το ρεκόρ παρέμεινε μέχρι το 1993, με την Ιρλανδία σκοράροντας 187 βαθμούς), κατά μέσο όρο 9,26 βαθμούς ανά έθνος. Η Κιμ έλαβε 77,2% της μέγιστης δυνατής βαθμολογίας, η οποία, μέχρι το 2016, εξακολουθεί να κατατάσσεται 8η μεταξύ όλων των νικητών της Eurovision.

Η επόμενη καλύτερη θέση του Βελγίου ήταν η δεύτερη που έχει επιτευχθεί δύο φορές, στους διαγωνισμούς του 1978 και του 2003. Ωστόσο, έχει τερματίσει τελευταίο οκτώ φορές.

Το 2003, οι Urban Trad τραγούδησαν σε μια επινοημένη γλώσσα κερδίζοντας τη δεύτερη θέση με 165 βαθμούς, 2 βαθμούς λιγότερους από τον νικητή εκείνου του έτους, την Τουρκία. Οι Ishtar έκαναν το ίδιο το 2008, αλλά ήρθαν 17οι στον πρώτο ημιτελικό και, επομένως, δεν προκρίθηκαν στον τελικό.

2009Επεξεργασία

Το 2009, το Βέλγιο συμμετείχε στον πρώτο ημιτελικό στις 12 Μαΐου 2009, ωστόσο, έλαβαν μόνο έναν βαθμό που ήρθε από την Αρμενία και τερμάτισαν στην προτελευταία θέση.

2010Επεξεργασία

Η συμμετοχή του 2010 για το Βέλγιο ήταν ο Τόμ Ντάις, όπου βγήκε δεύτερος στη βελγική - φλαμανδική έκδοση του The X Factor το 2008. Ο Ντάις επιλέχθηκε εσωτερικά και ανακοινώθηκε από το VRT στις 25 Νοεμβρίου του 2009. Ο Τόμ Ντάις τερμάτισε 1ος στον πρώτο ημιτελικό, όπου το Βέλγιο προκρίθηκε στον τελικό για πρώτη φορά από την εισαγωγή των ημιτελικών. Στον τελικό τερμάτισε 6ος, καταφέρνοντας το καλύτερο αποτέλεσμα του Βελγίου από το 2003.

2011Επεξεργασία

Το 2011, η συμμετοχή για το Βέλγιο ήταν το συγκρότημα Witloof Bay. Δεν προκρίθηκαν στον τελικό, τερματίζοντας 11οι μόνο με έναν βαθμό διαφορά πίσω από τη Μολδαβία, και έτσι έναν βαθμό πίσω από την πρόκριση.

2012Επεξεργασία

Λόγω των καλών αποτελεσμάτων και την επιλογή του φλαμανδικού πληθυσμού, η VRT ακύρωσε τη διαδικασία επιλογής «Eurosong» και επέλεξε εσωτερικά για το 2012. Για το Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision 2012, επέλεξαν την 17χρονη τραγουδίστρια Iris, αλλά αποφάσισε να αφήσει το κοινό να επιλέξει ποιο τραγούδι θα τραγουδήσει για να εκπροσωπήσει το Βέλγιο. Ωστόσο, δεν προκρίθηκε στον τελικό, τερματίζοντας 17η στους 18 συμμετέχοντες στον πρώτο ημιτελικό, σκοράροντας μόλις 16 βαθμούς που ήταν το δεύτερο χαμηλότερο σύνολο όλων των 36 χωρών στους ημιτελικούς.

2013Επεξεργασία

Το 2012, ο Ρομπέρτο Μπελαρόζα, νικητής του The Voice Belgique, επιλέχθηκε να εκπροσωπήσει το Βέλγιο για το επόμενο διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision που θα πραγματοποιηθεί Μάιο του 2013 στη Σουηδία. Ο Μπελαρόζα προκρίθηκε στον τελικό και τερμάτισε στην 12η θέση.

2014Επεξεργασία

Το 2014, το VRT οργάνωσε πάλι έναν εθνικό τελικό και 30 συμμετέχοντες επιλέχθηκαν να μπούνε στα κάστινγκ. Ο Άξελ Χιρσού κέρδισε τον εθνικό τελικό, με περισσότερο από το 50 τοις εκατό των televotes και τέσσερις φορές (από 7 διεθνείς κριτικές επιτροπές) το μέγιστο των 12 βαθμών από τις διεθνείς κριτικές επιτροπές. Το τραγούδι που εκπροσώπησε το Βέλγιο ονομαζόταν "Mother" και είναι μια αργή μπαλάντα. Το τραγούδι δεν κατάφερε να προκριθεί στον τελικό, τερματίζοντας 14ο από τους 16.

2015Επεξεργασία

Το 2015, το RTBF επέλεξε και άλλον συμμετέχων από το "The Voice Belgique", τον Λουάκ Νοτέκ, που ήρθε δεύτερος το 2014. Εκπροσώπησε το Βέλγιο με το τραγούδι "Rhythm Inside" στον πρώτο ημιτελικό του διαγωνισμού. Κατάφερε να προκριθεί και ήρθε δεύτερος με 149 βαθμούς. Στον τελικό, ο Λουάκ τερμάτισε τέταρτος με 217 πόντους. Ήταν το καλύτερο αποτέλεσμα για το Βέλγιο από το 2003 και ήταν το υψηλότερο ποσό των βαθμών που δώθηκαν ποτέ στο Βέλγιο. Ήταν επίσης η πρώτη φορά που μια συμμετοχή τερμάτισε τέταρτη με πάνω από 200 βαθμούς.

2016Επεξεργασία

Στις 26 Μαΐου του 2015, το VRT επιβεβαίωσε ότι θα χρησιμοποιήσει και πάλι το Eurosong ως εθνικό τελικό για το διαγωνισμό του 2016. Αυτή τη φορά το σόου είχε μόνο 5 συμμετέχοντες. Το Eurosong 2016 θα είχε 3 σόου, αλλά μόνο στο τελευταίο σόου οι άνθρωποι θα μπορούσαν να ψηφίσουν για τον συμμετέχων που θα εκπροσωπούσε το Βέλγιο στο διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision το 2016. Στις 17 Ιανουαρίου 2016 η Λάουρα Τεσόρο κέρδισε το Eurosong 2016 με το τραγούδι "What's The Pressure", που συνυπογράφτηκε από τη βελγική τραγουδίστρια Selah Sue. Άλλοι υποψήφιοι ήταν οι Τόμ Φραντζής, Adil Aarab, Amaryllis Uitterlinden και Astrid Destuyver.

Η Λάουρα Τεσόρο ερμήνευσε το τραγούδι τελευταία στον δεύτερο ημιτελικό στις 12 Μαΐου του 2016 και προκρίθηκε στον τελικό τερματίζοντας στην τρίτη θέση με 274 βαθμούς. Στον τελικό της 14ης Μαΐου του 2016 ερμήνευσε το τραγούδι πρώτη και τερμάτισε δέκατη με 181 βαθμούς.

ΣυμμετοχέςΕπεξεργασία

Υπόμνημα
  Νικητής
  Δεύτερη θέση
  Τρίτη θέση
  Τελευταία θέση
Χρονιά Καλλιτέχνης Γλώσσα Τίτλος Τελικός Βαθμοί Ημιτελικός Βαθμοί
1956 Φιντ Λεκλέρ[1] Γαλλικά "Messieurs les noyés de la Seine" 2 [2] N/A1 Όχι ημιτελικοί
1956 Μόνυ Μαρκ Γαλλικά "Le plus beau jour de ma vie" 2 [3] N/A1
1957 Μπόμπγιαν Σούπεν[4] Φλαμανδικά "Straatdeuntje" 8 5
1958 Φιντ Λεκλέρ Γαλλικά "Ma petite chatte" 5 8
1959 Μπομπ Μπένι [5] Φλαμανδικά "Hou toch van mij" 6 9
1960 Φιντ Λεκλέρ Γαλλικά "Mon amour pour toi" 6 9
1961 Μπομ Μπένι Φλαμανδικά "September, gouden roos" 15 1
1962 Φιντ Λεκλέρ Γαλλικά "Ton nom" 13 0
1963 Ζακ Ραϊμόν [6] Φλαμανδικά "Waarom?" 10 4
1964 Ρομπέρ Κογκόι [7] Γαλλικά "Près de ma rivière" 10 2
1965 Λίζε Μάρκε [8] Φλαμανδικά "Als het weer lente is" 15 0
1966 Τόνια[9] Γαλλικά "Un peu de poivre, un peu de sel" 4 14
1967 Λουί Νεφς [10] Φλαμανδικά "Ik heb zorgen" 7 8
1968 Κλοντ Λομπάρ [11] Γαλλικά "Quand tu reviendras" 7 8
1969 Λούι Νιφς Φλαμανδικά "Jennifer Jennings" 7 10
1970 Ζαν Βαγιέ [12] Γαλλικά "Viens l'oublier" 8 5
1971 Τζακ Ρέιμοντ και Λιλί Καστέλ[13] Φλαμανδικά "Goeiemorgen, morgen" 14 68
1972 Σερζ και Κριστίν Γκιζολάντ[14] Γαλλικά "À la folie ou pas du tout" 17 55
1973 Νικόλ και Ουγκό[15] Φλαμανδικά "Baby, Baby" 17 58
1974 Ζακ Ιστέν [16] Γαλλικά "Fleur de liberté" 9 10
1975 Αν Κριστί [17] Φλαμανδικά "Gelukkig zijn" 15 17
1976 Πιέρ Ραπσά[18] Γαλλικά "Judy et Cie" 8 68
1977 Dream Express [19] Αγγλικά "A Million in One, Two, Three" 7 69
1978 Τζιν Βάλεϊ Γαλλικά "L'amour ça fait chanter la vie" 2 125
1979 Μισά Μαρά [20] Φλαμανδικά "Hey Nana" 18 5
1980 Telex[21] Γαλλικά "Euro-Vision" 17 14
1981 Εμλί Σταρ [22] Φλαμανδικά "Samson" 13 40
1982 Στέλλα Μάισεν[23] Γαλλικά "Si tu aimes ma musique" 4 96
1983 Pas de Deux [24] Φλαμανδικά "Rendez-vous" 18 13
1984 Ζακ Ζέγκερς [25] Γαλλικά, Ιταλικά "Avanti la vie" 5 70
1985 Λίντα Λεπόμ [26] Φλαμανδικά "Laat me nu gaan" 19 7
1986 Σάντρα Κιμ [27] Γαλλικά "J'aime la vie" 1 176
1987 Λιλιάν Σεν-Πιέρ .[28] Φλαμανδικά "Soldiers of Love" 11 56
1988 Ρέιναρτ[29] Γαλλικά "Laissez briller le soleil" 18 5
1989 Ingeborg [30] Φλαμανδικά "Door de wind" 19 13
1990 Φιλίπ Λαφοντέν [31] Γαλλικά "Macédomienne" 12 46
1991 Clouseau [32] Φλαμανδικά "Geef het op" 16 23
1992 Morgane [33] Γαλλικά "Nous, on veut des violons" 20 11
1993 Μπάρμπαρα Ντε [34] Φλλαμανδικά "Iemand als jij" 25 3 Kvalifikacija za Millstreet
1994 Δεν συμμετείχε Όχι ημιτελικοί
1995 Φρεντρίκ Εθερλίνκ [35] Γαλλικά "La voix est libre" 20 8
1996 Λίζα ντελ Μπο [36] Φλαμανδικά "Liefde is een kaartspel" 16 22 12 45
1997 Δεν συμμετείχε Όχι ημιτελικοί
1998 Μελανί Κολ [37] Γαλλικά "Dis oui" 6 122
1999 Βανέσα Σινιτόρ [38] Αγγλικά "Like the Wind" 12 38
2000 Ναταλί Σορς Γαλλικά "Envie de vivre" 24 2
2001 Δεν συμμετείχε
2002 Sergio & The Ladies [39] Αγγλικά "Sister" 13 33
2003 Ιρμπάν Τραντ[40] Τεχνητή γλώσσα "Sanomi" 2 165
2004 Xandee [41] Αγγλικά "1 Life" 22 7 Top 11 την προηγούμενη χρονιά
2005 Νούνο Ρεζέντε [42] Γαλλικά "Le grand soir" Δεν προκρίθηκε 22 29
2006 Κέιτ Ράιαν [43] Αγγλικά, Γαλλικά "Je t'adore" 12 69
2007 The KMG's [44] Αγγλικά "Love Power" 26 14
2008 Ishtar [45] Τεχνητή γλώσσα "O Julissi" 17 16
2009 Πατρίκ Ουσέν [46] Αγγλικά "Copycat" 17 1
2010 Τομ Ντις [47] Αγγλικά "Me and My Guitar" 6 143 1 167
2011 Ουίτλουφ Μπέι[48] Αγγλικά "With Love Baby" Δεν προκρίθηκε 11 53
2012 Iris [49] Αγγλικά "Would You?" 17 16
2013 Ρομπέρτο Μπελαρόζα [50] Αγγλικά "Love Kills" 12 71 5 75
2014 Αξέλ Ιρσού [51]) Αγγλικά "Mother" Δεν προκρίθηκε 14 28
2015 Λουάκ Νοτέ[52] Αγγλικά "Rhythm Inside" 4 217 2 149
2016 Λάουρα Τεζόρο[53] Αγγλικά "What's the Pressure?" 10 181 3 274
2017 Blanche [54] Αγγλικά "City Lights" 4 363 4 165
2018 Sennek[55] Αγγλικά "A Matter of Time" Δεν προκρίθηκε 12 91
2019 Έλιοτ Αγγλικά "Wake Up" 13 70
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

  1. ^ Τα ολοκληρωμένα αποτελέσματα του πρώτου διαγωνισμού είναι άγνωστα, μόνο ο νικητής ανακοινώθηκε. Η επίσημη ιστοσελίδα της Eurovision πλασάρει όλα τα υπόλοιπα τραγούδια στη δεύτερη θέση.[3]
  2. ^ Αν μια χώρα έχει κερδίσει το προηγούμενο έτος, δεν χρειάζεται να διαγωνιστούν στα ημιτελικά του επόμενου έτους. Επιπλέον, ανάμεσα στο 2004 με 2007, οι δέκα πρώτες χώρες που δεν ήταν μέλη των τεσσάρων μεγάλων (Big Four) δεν χρειαζόταν να ανταγωνιστούν στα ημιτελικά του επόμενου έτους. Αν, για παράδειγμα, η Γερμανία και η Γαλλία τερμάτιζαν μέσα στην πρώτη δεκάδα, οι χώρες που τερμάτισαν στην 11η και στη 12η θέση, προκρινόταν στον τελικό του επόμενου έτους, μαζί με τις υπόλοιπες δέκα χώρες.
  3. ^ Αρχικά η Ισπανία έδωσε τους 12 βαθμούς στο Ισραήλ και 10 στη Νορβηγία. Μετά ο ραδιοτηλεοπτικός φορέας ανακοίνωσε ότι η Ισπανία έδωσε λάθος τους βαθμούς και ότι η Γερμανία έπρεπε να πάρει τους 12 βαθμούς παρά να μην ψηφιστεί, όπως έγινε. Το λάθος διορθώθηκε και η Γερμανία τερμάτισε 7η πάνω από τη Νορβηγία. Το Ισραήλ και η Νορβηγία έλαβαν 2 βαθμούς λιγότερο από αυτούς που αρχικά πήραν και οι Κροατία, Μάλτα, Πορτογαλία, Ηνωμένο Βασίλειο, Ολλανδία, Βέλγιο, Εσθονία και Τουρκία πήραν ένα βαθμό λιγότερο από αυτά που έδωσε ο ραδιοτηλεοπτικός φορέας.

Ιστορικό ψηφοφορίαςΕπεξεργασία

Μέχρι το 2016, το ιστορικό ψηφοφορίας του Βελγίου έχει ως εξής:

Το Βέλγιο ως οικοδέσποιναΕπεξεργασία

Χρονιά Τοποθεσία Αρένα Παρουσιαστές
1987   Βρυξέλλες Παλάτι Εκατονταετηρίδας Βικτορ Λάζλο

Σχολιαστές και παρουσιαστές βαθμώνΕπεξεργασία

Χρονιά Φλαμανδικός σχολιαστής Βαλλωνικός σχολιαστής Παρουσιαστής βαθμών Δεύτερος Φλαμανδικός σχολιαστής Δεύτερος Βαλλωνικός σχολιαστής
1956 Ναντ Μπάερτ Janine Lambotte N/A Χωρίς δεύτερο σχολιαστή Χωρίς δεύτερο σχολιαστή
1957 Νικ Μπαλ Μπερτ Λέιζεν (Bert Leysen)
1958 Ναντ Μπάερτ Αρλέτ Βενσάν Πάουλε Χέρεμαν (Paule Herreman)
1959 Νικ Μπαλ Πάουλε Χέρεμαν Μπερτ Λέιζεν
1960 Ζορζ Ντεζίρ Αρλέτ Βενσάν
1961 Ρομπέρ Μποβέ Άγνωστο
1962 Βίλεμ Ντόις Νικόλα Βεντρές Αρλέτ Βενσάν
1963 Χέρμαν Φέρελστ Πιέρ Ντελχάς Άγνωστο Ντενίζ Μαές
1964 Πάουλε Χέρεμαν Αντρέ Αγκόν Χωρίς δεύτερο σχολιαστή
1965 Ναντ Μπάερτ
1966 Αντρέ Αγκόν
1967 Ζανίν Λαμπότ Γιαν Τεΐζ (Jan Theys)
1968 Αντρέ Αγκόν
1969 Πάουλε Χέρεμαν Βαρτ Μπόγκαερτ
1970 Κλοντ Ντελακρουά Αντρέ Αγκόν
1971 Ζανίν Λαμπότ Χωρίς παρουσιαστή βαθμών
1972 Αρλέτ Βενσάν
1973 Πάουλε Χέρεμαν
1974 Ζορζ Ντεζίρ Αντρέ Αγκόν
1975 Πάουλε Χέρεμαν Βαρτ Μπόγκαερτ
1976 Λικ Άπερμον Ζορζ Ντεζίρ Αντρέ Αγκόν
1977 Πάουλε Χέρεμαν Άνε Πλούγκαρτς (Anne Ploegaerts)
1978 Κλοντ Ντελακρουά Αντρέ Αγκόν
1979 Πάουλε Χέρεμαν Anne Ploegaerts
1980 Ζακ Μερσιέ Ζακ Ολιβιέ
1981 Βάλτερ Ντε Μεγιέρ (Walter De Meyere)
1982 Ζακ Ολιβιέ
1983 Anne Ploegaerts
1984 Ζακ Ολιβιέ
1985 Anne Ploegaerts
1986 Πατρίκ Ντιαμέλ Ζακ Ολιβιέ
1987 Κολντ Ντελακρουά Anne Ploegaerts
1988 Πιερ Κογιάρ-Μποβί Ζακ Ολιβιέ
1989 Ζακ Μερσιέ Anne Ploegaerts
1990 Κλοντ Ντελακρουά Ζακ Ολιβιέ
1991 Αντρέ Φερμόιλεν Anne Ploegaerts
1992 Ζακ Ολιβιέ
1993 Anne Ploegaerts
1994 Ζαν-Πιέρ Οτιέ Δεν έλαβε μέρος
1995 Μαρί-Φρανσουάζ Ρενσόν
1996 Μισέλ Φογιέ Anne Ploegaerts Γιόχαν Φέρστρεκεν Σάντρα Κιμ
1997 Αντρέ Φερμόιλεν Δεν έλαβε μέρος Χωρίς δεύτερο σχολιαστή Χωρίς δεύτερο σχολιαστή
1998 Μαρί-Ελέν Βάχντερμποργκτ (Vanderborght) Άντρεα Κρούνενμπεργκς (Andrea Croonenberghs)
1999 Σαμπίνε ντε Φος (Sabine De Vos) Μπαρτ Πίτερς
2000 Τόμας βαν Χαμ Άνια Ντεμς
2001 Δεν έλαβε μέρος
2002 Τζίνα Λίζα (Geena Lisa) Μπαρτ Πίτερς
2003 Κορίν Μπουλανζιέ Άνια Ντεμς
2004 Μαρτίνε Πρένεν Μπαρτ Πίτερς
2005 Αρμέγ Γκίσεν Άνια Ντεμς
2006 Γιασμίν Μπαρτ Πίτερς
2007 Μορίν Λουίς (Maureen Louys) Άνια Ντεμς Ζαν-Λουί Λαχάγιε
2008 Σαντρίνε βαν Χαντενχόφεν Μπαρτ Πίτερς
2009 Maureen Louys Άνια Ντεμς
2010 Κάτια Ρέτσιν Μπαρτ Πίτερς
2011 Maureen Louys Σβεν Πίτσαλ
2012 Πέτερ βαν ντε Βέιρε
2013 Maureen Louys Μπάρμπαρα Λούις Τομ Ντε Κοκ
2014 Πέτερ βαν ντε Βέιρε Αντζελίκ Φλιέγκε Εύα Ντέλεμαν
2015 Walid
2016 Ουμές Φάνγκαφερ (Umesh Vangaver) Χωρίς δεύτερο σχολιαστή
2017 Φανί Ζιγιάρ
2018 Ντανίρα Μπουχρίς Τερκεσίδη (Danira Boukhriss Terkessidis)
2019 Νταβίντ Ζανμότ

ΆλμπουμΕπεξεργασία

Εξωτερικοί σύνδεσμοιΕπεξεργασία

Σημειώσεις και παραπομπέςΕπεξεργασία

  1. ↑ Fud Leclerc, γ. 1924 - θ. 20 Σεπ. 2010.
  2. ↑ Barclay, Simon (June 17, 2010). The Complete and Independent Guide to the Eurovision Song Contest 2010. Silverthorn Press, σελ. 24. ISBN 978-1-4457-8415-1. http://books.google.com/books?id=BfuBF7fOnyoC&source=gbs_navlinks_s. 
  3. ↑ 3,0 3,1 Barclay, Simon (17-6-2010). The Complete and Independent Guide to the Eurovision Song Contest 2010. Silverthorn Press, σελ. 24. ISBN 978-1-4457-8415-1. https://books.google.com/books?id=BfuBF7fOnyoC&source=gbs_navlinks_s. 
  4. ↑ Ψευδώνυμο του Modest Schoepen, γ. 16 Μαΐου 1925 - θ. 17 Μαΐου 2010).
  5. ↑ Bob Benny, γ. 18 Μαΐου 1926 – θ. 29 Μαρτίου 2011.
  6. ↑ Jacques Raymond, γ. 13 Οκτ. 1938.
  7. ↑ Robert Cogoi, γ. 25 Οκτ. 1939.
  8. ↑ (Lize Marke. γ. Liliane Couck, 1η Δεκεμβρίου 1936).
  9. ↑ Γεννήθηκε ως Arlette Antoine Dominicus, 25 Ιουλ. 1947.
  10. ↑ Louis Neefs, γ. 8 Αυγ. 1937 - θ. 25 Δεκ. 1980.
  11. ↑ Claude Lombard, γ. 1945.
  12. ↑ Jean Vallée, γ. 2 Οκτ. 1941 - θ. 12 Μαρτ. 2014.
  13. ↑ Lili Castell. γ. 10 Απρ. 1937)
  14. ↑ Ζευγάρι, αμφότεροι γεννήθηκαν το 1946.
  15. ↑ Ντουέτο αποτελούμενο από τη Νικόλ Τζοσί (Nicole Josy, γ. 21 Οκτ. 1946) και τον Ουγκό Σιγκάλ (Hugo Sigal, γ. 10 Νοεμ. 1947)
  16. ↑ Jacques Hustin, γ. 15 Μαρτ. 1940- θ. 6 Απρ. 2009).
  17. ↑ Ann Christy, γ. 22 Σεπτ. 1945 - θ. 7 Αυγ. 1984)
  18. ↑ (Pierre Rapsat, γ. 28 Μαΐου 1948 - θ. 20 Απριλίου 2002).
  19. ↑ Τρίο (Hearts of Soul) αποτελούμενο από τις αδερφές Bianca, Stella και Patricia Maessen (1952- 15 Μαΐου 1996).
  20. ↑ Micha Marah, γ. 26 Σεπτ. 1953.
  21. ↑ Συγκρότημα της synthpop (1978-2006, 2009), που συστάθηκε το 1978 από τους Μαρκ Μουλέν (Marc Moulin, γ. 1η Σεπτ. 1942 - θ. 26 Σεπτ. 2008), Νταν Λακσμάν (Dan Lacksman, γεν. 19 Μαΐου 1950) και Μισέλ Μοέρ (Michel Moers).
  22. ↑ Emly Starr, πραγματικό όνομα: Marie-Christine Mareels, γ. 5 Σεπτ. 1957.
  23. ↑ Stella Maessen, γ. 6 Αυγ. 1953.
  24. ↑ Τρίο [1982-83] αποτελούμενο από τους Walter Verdin, Dett Peyskens και Hilde van Roy.
  25. ↑ Jacques Zegers, γ. 25 Ιουν. 1947.
  26. ↑ Linda Lepomme, γ. 16 Μαρτ. 1955.
  27. ↑ Sandra Caldarone, γ. 15 Οκτ. 1972, με ιταλικές ρίζες.
  28. ↑ Liliane Saint-Pierre, γεννήθηκε ως Liliane Keuninckx στις 18 Δεκ. 1948.
  29. ↑ Γεννήθηκε το 1955 ως Joseph Reynaerts.
  30. ↑ Γεννήθηκε ως Ιngeborg Thérèse Marguerite Sergeant στις 15 Οκτ. 1966.
  31. ↑ Philippe Lafontaine, γ. 24 Μαΐου 1955.
  32. ↑ Συγκρότημα της ποπ που συστάθηκε το 1984. Μέλη: Tjen Berghmans (ως το 1990), Karel Theys (ως το 1991), Bob Savenberg (ως το 1996), Kris Wauters και Koen Wauters.
  33. ↑ Ψευδώνυμο της Ingrid Simonis, γ. 23 Αυγ. 1975).
  34. ↑ Barbara Dex, γ. 22 Ιαν. 1974.
  35. ↑ Frédéric Etherlinck, πλήρες όνομα Frédéric Van Goitsenhoven-Maeterlinck, γεν. 11 Αυγ. 1968.
  36. ↑ Reinhilde Goossens, γ. 9 Ιουν. 1961.
  37. ↑ Mélanie Cohl, γ. 4 Ιαν. 1982
  38. ↑ Vanessa Chinitor, γ. 13 Οκτ. 1976.
  39. ↑ O Βέλγος τραγουδιστής Serge Quisquater (γ. 2 Απρ. 1965), μαζί με 3 Ολλανδές τραγουδίστριες, τις Ibernice Macbean, Ingrid Simons και Jodi Pijper.
  40. ↑ Λαϊκό συγκρότημα.
  41. ↑ Ψευδώνυμο της Sandy Boets, γ. 18 Δεκ. 1978.
  42. ↑ Nuno Resende, Πορτογάλος τραγουδιστής, γεν. 25 Ιουν. 1973.
  43. ↑ Kate Ryan, πραγμ. όνομα Katrien Verbeeck (γ. 22 Ιουλ. 1980).
  44. ↑ Συγκρότημα με πλήρες όνομα Krazy Mess Groovers, 6 μέλη του πήραν μέρος: οι Sexyfire (Wakas Ashiq, πακιστανικής καταγωγής, φωνή), Mr Scotch (Piotr Paluch, πολωνικής καταγωγής, πλήκτρα), Mr French Kiss (Raphaël Hallez, τρομπέτα, γαλλικής καταγωγής), Big Boss (Tuan N'Guyen, άλτο σαξόφωνο, με ρίζες από Βιετνάμ), Mr Cream (François Cremer, ντραμς) και Lady Soulflower (Chrystel Wautier, με ουκρανικές ρίζες, φωνή). Τα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος ήταν οι The Answer - τρομπόνι, Mr DeeBeeDeeBop - βαρύτονο σαξόφωνο, Captain Thunder - ηλεκτρική κιθάρα, Mr Y - φωνητικά.
  45. ↑ Φλαμανδικό λαϊκό συγκρότημα. Μέλη: Soetkin Baptist, Michel Vangheluwe, Ann Vandaele, Marleen Vandaele, Els Vandaele, Hans Vandaele, Lode Cartrysse, Frank Markey, Korneel Taeckens, Karel Vercruysse.
  46. ↑ Patrick Ouchène (γ. 21 Μαρτ. 1970).
  47. ↑ Tom Dice, γενν. ως Tom Eeckhout στις 25 Νοεμ. 1989.
  48. ↑ Συγκρότημα με μέλη τους: Stijn Bearelle, Étienne Debaisieux, Benoît Giaux, Nicolas Dorian, Florence Huby, Mathilde Sevrin.
  49. ↑ Ψευδώνυμο της Laura van den Bruel ( γ. 19 Ιαν. 1995).
  50. ↑ Roberto Bellarosa, γ. 23 Αυγ. 1994.
  51. ↑ Axel Hirsoux, γ. 28 Σεπτ. 1982.
  52. ↑ Ο Νοτέ γεννήθηκε στις 10 Απρ. 1996.
  53. ↑ Laura Tesoro, γ. 19 Αυγ. 1996.
  54. ↑ Πλήρες όνομα Ellie Blanche Delvaux, γεννημένη στις 10 Ιουν. 1999.
  55. ↑ Η Λάουρα Χουσενέκεν (30 Απρ. 1990-) είναι γνωστή με το ψευδώνυμο Sennek.


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Συμμετοχή_του_Βελγίου_στη_Eurovision&oldid=7550355"