Συμμετοχή της Ιρλανδίας στη Eurovision
Η Ιρλανδία έχει συμμετάσχει στον Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision 57 φορές από τότε που έκανε το ντεμπούτο της στο διαγωνισμό του 1965 στη Νάπολη, χάνοντας μόνο δύο διαγωνισμούς από τότε (1983 και 2002). Ο τελικός του διαγωνισμού μεταδίδεται στην Ιρλανδία στο RTÉ One. Η Ιρλανδία έχει συνολικά ρεκόρ επτά νικών και είναι η μόνη χώρα που έχει κερδίσει τρεις συνεχόμενες φορές.
Ιρλανδία | |
---|---|
Τηλεοπτ. φορέας | RTÉ |
Εθνικοί τρόποι επιλογής | Εθνικός τελικός
National Song Contest
1965–1973 1974 (τραγούδι) 1975–1982 1984–1986 Eurosong 1987–2001 2006–2007 (τραγούδι, ως μέρος του The Late Late Show) 2008 2009–2015 (ως μέρος του The Late Late Show) 2022–2023 (ως μέρος του The Late Late Show) You're a Star 2003–2005 Εσωτερική επιλογή
1974 (καλλιτέχνης)
2006–2007 (καλλιτέχνης) 2016–2021 |
Γενική συμμετοχή | |
Συμμετοχές | 57 (46 τελικοί) |
Διοργανώσεις | 1971, 1981, 1988, 1993, 1994, 1995, 1997 |
Πρώτη συμμετοχή | 1965 |
Καλύτερη θέση | 1η: 1970, 1980, 1987, 1992, 1993, 1994, 1996 |
Χειρότερη θέση | Τελευταία: 2007, 2013, 2019 ΗΤ, 2021 ΗΤ |
Επιπλέον σύνδεσμοι | |
Σελίδα του RTÉ | |
Η σελίδα της Ιρλανδίας στο Eurovision.tv |
Τις επτά νίκες της Ιρλανδίας πέτυχαν η Ντάνα με το "All Kinds of Everything" (1970), ο Τζόνι Λόγκαν με το "What's Another Year" (1980) και το "Hold Me Now" (1987), η Λίντα Μάρτιν με το "Why Me" (1992), η Νίαμ Κάβανα με το "In Your Eyes" (1993), οι Πωλ Χάρρινγκτον και Τσάρλι ΜακΓκέττιγκαν με το "Rock 'n' Roll Kids" (1994) και η Ιμίαρ Χίνι με το "The Voice" (1996). Ο Τζόνι Λόγκαν είναι ο μόνος ερμηνευτής που κέρδισε δύο φορές και έγραψε επίσης τη νικητήρια συμμετοχή του 1992. Η Ιρλανδία, η οποία τερμάτισε επίσης δεύτερη με τους Σιν Ντάνφι (1967), Λίντα Μάρτιν (1984), Λίαμ Ρέιλι (1990) και Μαρκ Ρόμπερτς (1997), έχει συνολικά 18 αποτελέσματα στην πρώτη πεντάδα.
Από την εισαγωγή του προκριματικού γύρου το 1994, η Ιρλανδία κέρδισε τον διαγωνισμό δύο φορές. Από την εισαγωγή του ημιτελικού γύρου το 2004, η Ιρλανδία δεν κατάφερε να φτάσει στον τελικό δέκα φορές και δύο φορές τερμάτισε τελευταία στον τελικό, το 2007 και το 2013. Τα μόνα αποτέλεσμα της Ιρλανδίας στην πρώτη δεκάδα στους 17 τελευταίους διαγωνισμούς (2007–24) είναι η όγδοη θέση των Jedward το 2011, και η έκτη θεση του Bambie Thug το 2024.
Ιστορία
ΕπεξεργασίαΤο Raidió Teilifís Éireann (RTÉ) είναι ο αντιπρόσωπος της Ιρλανδίας στον διαγωνισμό. Οι ημιτελικοί μεταδίδονται στο RTÉ2, με τον τελικό στο RTÉ One.[1]
Η Ιρλανδία έχει στείλει 50 συμμετοχές στο διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision. Από αυτές, επτά έχουν κερδίσει και δεκαοκτώ έχουν τερματίσει στην πρώτη πεντάδα, καθιστώντας την Ιρλανδία την πιο επιτυχημένη χώρα στον διαγωνισμό συνολικά μέχρι το 2022. Από το ντεμπούτο της στο 1965, η χώρα έχασε μόνο δύο διαγωνισμούς: τον διαγωνισμό του 1983 στο Μόναχο και τον διαγωνισμό του 2002 στο Ταλίν. Μια απεργία στο RTÉ το 1983 σήμαινε ότι ο σταθμός δεν είχε τους πόρους για να στείλει έναν συμμετέχοντα, έτσι το RTÉ μετέδωσε τον διαγωνισμό με τη ροή σχολίων του BBC. Η Ιρλανδία υποβιβάστηκε το 2002, αλλά σύμφωνα με τους κανόνες της EBU δεδομένου ότι σκόπευαν να επιστρέψουν το 2003, το RTÉ μετέδωσε την εκδήλωση εκείνης της χρονιάς και ένας τηλεοπτικός σχολιαστής στάλθηκε στον διαγωνισμό στο Ταλίν. Η Ιρλανδία έχει φιλοξενήσει τον διαγωνισμό σε επτά περιπτώσεις, με όλες να έχουν διοργανωθεί στην ιρλανδική πρωτεύουσα Δουβλίνο εκτός από τον διαγωνισμό του 1993, ο οποίος διοργανώθηκε στο Μίλστριτ, μια πόλη βορειοδυτικά της Επαρχίας Κόρκ με πληθυσμό 1.500 κατοίκων.[2] Όλες οι ιρλανδικές συμμετοχές έχουν ερμηνευτεί στα Αγγλικά, με εξαίρεση τη συμμετοχή του 1972, "Ceol an Ghrá", η οποία ερμηνεύτηκε στα Ιρλανδικά.
Ο Σιν Ντάνφι τερμάτισε στη δεύτερη θέση στο διαγωνισμό του 1967, πίσω από τη Σάντι Σο, προτού η Ντάνα δώσει στην Ιρλανδία την πρώτη νίκη της το 1970, ερμηνεύοντας το "All Kinds of Everything". Το επόμενο καλύτερο αποτέλεσμα της χώρας από τη δεκαετία του 1970 ήταν το 1977, όταν οι The Swarbriggs Plus Two τερμάτισαν τρίτοι. Ακολούθησαν τερματισμοί στην πέμπτη θέση και για τον Κολμ Γουίλκινσον (1978) και για την Κάθαλ Νταν (1979).
Ο Τζόνι Λόγκαν έδωσε στην Ιρλανδία τη δεύτερη νίκη το 1980, με το "What's Another Year". Το γυναικείο συγκρότημα Sheeba στη συνέχεια τερμάτισε πέμπτο το 1981. Στη συνέχεια, ο Λόγκαν έγραψε την συμμετοχή του 1984, "Terminal 3", η οποία τερμάτισε δεύτερη και τραγουδήθηκε από τη Λίντα Μάρτιν. Το 1987, ο Λόγκαν έγινε ο πρώτος και (μέχρι σήμερα) μόνος τραγουδιστής, ο οποίος κέρδισε το διαγωνισμό δύο φορές, όταν κέρδισε με το "Hold Me Now" που το έγραψε ο ίδιος.
Η πιο επιτυχημένη δεκαετία της Ιρλανδίας μέχρι σήμερα στον διαγωνισμό είναι η δεκαετία του 1990, η οποία ξεκίνησε με τον Λίαμ Ρέιλι να τερματίζει δεύτερος το 1990. Η Ιρλανδία έπειτα πέτυχε μια άνευ προηγουμένου τρεις διαδοχικές νίκες στο διαγωνισμό. Το 1992, η δεύτερη θέση του 1984, Λίντα Μάρτιν, επέστρεψε για να κερδίσει με μια άλλη σύνθεση του Τζόνι Λόγκαν, το "Why Me", δίνοντάς στον Λόγκαν συνολικά τρεις νίκες είτε ως ερμηνευτής είτε ως συγγραφέας. Ακολούθησε η νίκη της Νίαμ Κάβανα έναντι στη δεύτερη Σόνια του Ηνωμένο Βασίλειο το 1993 με το "In Your Eyes" και των Πώλ Χάρρινγκτον και Τσάρλι ΜακΓκέττιγκαν το 1994 με το "Rock 'n' Roll Kids". Το σερί έσπασε το 1995 όταν το ιρλανδο-νορβηγικό συγκρότημα Secret Garden, που εκπροσωπούσε τη Νορβηγία, κέρδισε με το σχεδόν εξ ολοκλήρου ορχηστρικό "Nocturne". Η ομάδα περιέχει ένα μέλος από την Ιρλανδία, τη Φιοννουάλα Σέρι. Η δεκαετία είδε ακόμα μια νίκη το 1996 όταν η Ιμίαρ Χίνι κέρδισε με το "The Voice". Ο Μαρκ Ρόμπερτς θα τερματίσει επίσης δεύτερος για την Ιρλανδία το 1997, το οποίο σήμανε το τέλος της ιρλανδικής κυριαρχίας στο διαγωνισμό.
Στον 21ο αιώνα, η Ιρλανδία τα πήγε λιγότερο καλά, επιτυγχάνοντας σημαντικά χειρότερα αποτελέσματα σε σύγκριση με τη δεκαετία του 1990. Η μόνη θέση της χώρας στις 10 πρώτες θέσεις της δεκαετίας του 2000 ήρθε όταν ο Μπράιαν Κένεντι τερμάτισε δέκατος το 2006. Στο διαγωνισμό του 2007, οι εκπρόσωποι της Ιρλανδίας ήταν το ιρλανδικό φολκ συγκρότημα Dervish που ερμήνευσε το "They Can't Stop The Spring". Έχοντας προκριθεί αυτόματα στον τελικό, το γκρουπ τερμάτισε τελευταίο με πέντε βαθμούς (όλοι από την Αλβανία), όντας οι πρώτοι Ιρλανδοί συμμετέχοντες που ήρθαν τελευταίοι σε τελικό. Το 2008, ο Dustin the Turkey δεν κατάφερε να προκριθεί στον τελικό με το τραγούδι του, "Irelande Douze Pointe". Την ίδια μοίρα είχαν οι Σινέντ Μάλβεϊ και Black Daisy το 2009.[3]
Στο 2011, η τύχη της Ιρλανδίας άλλαξε όταν οι φιναλίστ του X Factor Jedward τερμάτισαν στην όγδοη θέση με 119 βαθμούς, καθιστώντας τους έτσι την πιο επιτυχημένη συμμετοχή της Ιρλανδίας σε 10 χρόνια. Το τραγούδι τους "Lipstick" βρέθηκε στην κορυφή των iTunes charts στην Αυστρία, τη Γερμανία, την Ιρλανδία και τη Σουηδία. Οι Jedward εκπροσώπησαν ξανά την Ιρλανδία το 2012 με το "Waterline", αλλά αφού πέρασαν στον τελικό, έλαβαν μόνο 46 βαθμούς, τερματίζοντας στη 19η θέση. Το 2013, η Ιρλανδία ήρθε τελευταία στον τελικό για δεύτερη φορά.
Το 2018, η Ιρλανδία προκρίθηκε στον τελικό για πρώτη φορά από το 2013 με τον Ράιαν Ο'Σόνεσσυ και το "Together", αλλά το 2019, η Σάρα ΜακΤέρναν τερμάτισε τελευταία στον δεύτερο ημιτελικό με το "22". Δεδομένου ότι το τραγούδι της έλαβε λιγότερους πόντους από το τραγούδι με το χειρότερο σκορ του πρώτου ημιτελικού, ήρθε ως εκ τούτου τελευταίο συνολικά, καθιστώντας το τη χειρότερη θέση για την Ιρλανδία μέχρι σήμερα. Μετά την ακύρωση του διαγωνισμού του 2020, η Λέσλι Ρόι, η οποία επρόκειτο να διαγωνιστεί με το "Story of My Life", επιλέχθηκε ξανά για να διαγωνιστεί το 2021 με το "Maps". Τερμάτισε τελευταία και στον πρώτο ημιτελικό, ωστόσο δεν ήρθε τελευταία συνολικά. Το 2022 έιχε άλλη μια μη πρόκριση για την Μπρουκ Σκούλιον με το "That's Rich", τερματίζοντας 15η από 18 χώρες στον δεύτερο ημιτελικό και μια άλλη το 2023 με το συγκρότημα Wild Youth που τερματίζει 12η στον πρώτο ημιτελικό. Το 2024 το Bambie Thug επιλέγεται να εκπροσωπήσει τη χώρα με το τραγούδι "Doomsday Blue" και τερματίζει 3η στον πρώτο ημιτελικό και 6η στον τελικό. Είναι η καλύτερη θέση που έχει πάρει η Ιρλανδία από το 2001.
Επτά τραγουδιστές έχουν εκπροσωπήσει την Ιρλανδία περισσότερες από μία φορές στο διαγωνισμό: ο Τζόνι Λόγκαν (1980, 1987), η Λίντα Μάρτιν (1984, 1992), η Νίαμ Κάβανα (1993, 2010), οι Τόμι και Τζίμι Σουάρμπριγκ (ως "The Swarbriggs" το 1975 και μέρος του "The Swarbriggs Plus Two" το 1977), η Maxi (ως σολίστ το 1973 και ως μέρος των Sheeba το 1981) και οι Jedward το 2011 και το 2012.
Οκτώ άνθρωποι έχουν γράψει και έχουν συνθέσει περισσότερες από μία συμμετοχές στην Ιρλανδία: ο Μπρένταν Γκράχαμ (1976, 1985, 1994, 1996), ο Τζόνι Λόγκαν (1984, 1987, 1992), οι Τόμι και Τζίμι Σουάρμπριγκ (1975, 1977), ο Λίαμ Ρέιλι (1990, 1991), ο Τζο Μπούρκετ (συνθέτης το 1972, στιχουργός το 1981) και οι Νίαλ Μούνεϊ & Γιόνας Γκλάντνικοφ (2009, 2010).[4]
Στα χρόνια που η ζωντανή ορχήστρα ήταν παρούσα στον διαγωνισμό, σχεδόν όλες οι συμμετοχές της Ιρλανδίας στη Eurovision διευθύνθηκαν ορχηστικά από τον Νόελ Κέλιαν. Οι εξαιρέσεις ήταν το 1965 (ο ιταλός μουσικός διευθυντής της διοργανώτριας χώρας Τζιάνι Φέριο), το 1970 (ο ολλανδός μουσικός διευθυντής της διοργανώτριας χώρας Ντολφ βαν ντερ Λίντεν), από το 1972 έως το 1975 (Κόλμαν Πέρς), το 1979 (Προϊνσίας Ο Ντουίν), το 1994 (κανένας διευθυντής ορχήστρας, αν και ο Κέλιαν διηύθυνε τρεις άλλες συμμετοχές από τη Ρουμανία, την Ελλάδα και την Πολωνία) και το 1997 (ο Φρανκ Μακνάμαρα ήταν ο μουσικός διευθυντής για τον διαγωνισμό που διοργανώθηκε στο Δουβλίνο, αλλά η ιρλανδική συμμετοχή παίχτηκε με ένα ορχηστρικό κομμάτι χωρίς ζωντανή ορχήστρα).
Ο Ρόναν Κίτινγκ (ο οποίος παρουσίασε επίσης τον διαγωνισμό του 1997) είχε συνεργαστεί για τη συμμετοχή της Δανίας το 2009.[5]
Ο παρουσιαστής του RTÉ, Μάρτι Ουέλαν, υπήρξε ο εθνικός σχολιαστής από το 2000.[6]
Ρεκόρ
ΕπεξεργασίαΗ Ιρλανδία κατέχει το ρεκόρ για το μεγαλύτερο αριθμό από νίκες: επτά νίκες συμπεριλαμβανομένων τριών συνεχόμενων νικών. Η χώρα κατέκτησε επίσης τη δεύτερη θέση τέσσερις φορές και μια φορά την τρίτη θέση.
Η Ιρλανδία είναι μια από τις λίγες χώρες που πέτυχαν διαδοχικές νίκες (μαζί με την Ισπανία, το Λουξεμβούργο και το Ισραήλ) και η μόνη χώρα που κέρδισε διαδοχικά τρεις φορές και το έθνος κέρδισε και πάλι το 1996, δηλαδή τέσσερις νίκες μέσα σε πέντε χρόνια.
Η Ιρλανδία είναι η μόνη χώρα που φιλοξενεί διαδοχικά τον Διαγωνισμό και είναι μία από τις οκτώ χώρες που ποτέ δεν απέρριψε την ευκαιρία να φιλοξενήσει τον Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision.
Από 51 εμφανίσεις και 44 τελικούς, η Ιρλανδία έφθασε στην πρώτη δεκάδα 31 φορές και την πρώτη πεντάδα 18 φορές. Μέχρι το 2016, η Ιρλανδία δεν έχει φτάσει την πρώτη πεντάδα από το 1997.
Η Ιρλανδία κατέχει το ρεκόρ για τους περισσότερους πόντους από μία χώρα σε ένα έτος (μαζί με τη Γαλλία) στο σύστημα ψηφοφορίας «ένας βαθμός ανά κριτή», επιτυγχάνοντας εννέα ψήφους από τους πιθανούς δέκα από το Βέλγιο (το 1970). Η Γαλλία είχε επιτύχει το ίδιο επίτευγμα το 1958.
Η Ιρλανδία έχει κατά μέσο όρο 74 βαθμούς ανά διαγωνισμό, το υψηλότερο κατά μέσο όρο δύο βαθμών πάνω από το Ηνωμένο Βασίλειο.
Κατά τη διάρκεια του πρώτου ημιτελικού του διαγωνισμού τραγουδιού Eurovision του 2014, αποκαλύφθηκε ότι το δίδυμο, Jedward, κατέχει δύο ρεκόρ Eurovision: τα υψηλότερα μαλλιά (18,9 εκ.) και τα μεγαλύτερα μαξιλάρια ώμων.
Συμμετοχές
Επεξεργασία1
|
Νικητής |
2
|
Δεύτερη θέση |
3
|
Τρίτη θέση |
Τελευταία θέση | |
X
|
Αποχώρηση |
†
|
Ανερχόμενος |
Χρονιά | Καλλιτέχνης | Τραγούδι | Γλώσσα | Τελικός | Βαθμοί | Ημιτελικός | Βαθμοί |
---|---|---|---|---|---|---|---|
1965 | Μπατς Μουρ[7] | "Walking the Streets in the Rain" | Αγγλικά | 6 | 11 | Όχι ημιτελικοί | |
1966 | Ντίκι Ροκ[8] | "Come Back to Stay" | Αγγλικά | 4 | 14 | ||
1967 | Σιν Ντάνφι[9] | "If I Could Choose" | Αγγλικά | 2 | 22 | ||
1968 | Πατ Μακγκίγκαν[10] | "Chance of a Lifetime" | Αγγλικά | 4 | 18 | ||
1969 | Μάριελ Ντέι[11] | "The Wages of Love" | Αγγλικά | 7 | 10 | ||
1970 | Ντάνα Ρόζμαρι Μπράουν | "All Kinds of Everything" | Αγγλικά | 1 | 32 | ||
1971 | Άντζελα Φάρελ[12] | "One Day Love" | Αγγλικά | 11 | 79 | ||
1972 | Σάντι Τζόουνς[13] | "Ceol an Ghrá" | Ιρλανδικά | 15 | 72 | ||
1973 | Maxi[14] | "Do I Dream" | Αγγλικά | 10 | 80 | ||
1974 | Τίνα Ρέινολντς | "Cross Your Heart" | Αγγλικά | 7 | 11 | ||
1975 | The Swarbriggs[15] | "That's What Friends Are For" | Αγγλικά | 9 | 68 | ||
1976 | Ρεντ Χάρλεϊ[16] | "When" | Αγγλικά | 10 | 54 | ||
1977 | The Swarbriggs Plus Two[17] | "It's Nice To Be In Love Again" | Αγγλικά | 3 | 119 | ||
1978 | Κολμ Γουίλκινσον[18] | "Born To Sing" | Αγγλικά | 5 | 86 | ||
1979 | Κάθαλ Νταν[19] | "Happy Man" | Αγγλικά | 5 | 80 | ||
1980 | Τζόνι Λόγκαν | "What's Another Year" | Αγγλικά | 1 | 143 | ||
1981 | Sheeba[20] | "Horoscopes" | Αγγλικά | 5 | 105 | ||
1982 | The Duskeys[21] | "Here Today Gone Tomorrow" | Αγγλικά | 11 | 49 | ||
1983 | Δε συμμετείχε | ||||||
1984 | Λίντα Μάρτιν | "Terminal 3" | Αγγλικά | 2 | 137 | ||
1985 | Μαρία Κρίστιαν[22] | "Wait Until the Weekend Comes" | Αγγλικά | 6 | 91 | ||
1986 | Luv Bug[23] | "You Can Count On Me" | Αγγλικά | 4 | 96 | ||
1987 | Τζόνι Λόγκαν | "Hold Me Now" | Αγγλικά | 1 | 172 | ||
1988 | Jump the Gun[24] | "Take Him Home" | Αγγλικά | 8 | 79 | ||
1989 | Kiev Connolly[25] & the Missing Passengers | "The Real Me" | Αγγλικά | 18 | 21 | ||
1990 | Λίαμ Ρέιλι[26] | "Somewhere in Europe" | Αγγλικά | 2 | 132 | ||
1991 | Κιμ Τζάκσον[27] | "Could It Be That I'm In Love" | Αγγλικά | 10 | 47 | ||
1992 | Λίντα Μάρτιν | "Why Me?" | Αγγλικά | 1 | 155 | ||
1993 | Νίαμ Κάβανα | "In Your Eyes" | Αγγλικά | 1 | 187 | Kvalifikacija za Millstreet | |
1994 | Πώλ Χάρρινγκτον & Τσάρλι ΜακΓκέττιγκαν | "Rock 'n' Roll Kids" | Αγγλικά | 1 | 226 | Όχι ημιτελικοί | |
1995 | Έντι Φρίελ[28] | "Dreamin'" | Αγγλικά | 14 | 44 | ||
1996 | Ιμίαρ Χίνι | "The Voice" | Αγγλικά | 1 | 162 | 2 | 198 |
1997 | Μαρκ Ρόμπερτς[29] | "Mysterious Woman" | Αγγλικά | 2 | 157 | Όχι ημιτελικοί | |
1998 | Ντόουν Μάρτιν[30] | "Is Always Over Now?" | Αγγλικά | 9 | 64 | ||
1999 | The Mullans | "When You Need Me" | Αγγλικά | 17 | 18 | ||
2000 | Ίμον Τολ | "Millennium of Love" | Αγγλικά | 6 | 92 | ||
2001 | Γκάρι Ο' Σόνεσι | "Without Your Love" | Αγγλικά | 21 | 6 | ||
2002 | Δε συμμετείχε | ||||||
2003 | Μίκι Χαρτ[31] | "We've Got the World" | Αγγλικά | 11 | 53 | ||
2004 | Κρις Ντόραν[32] | "If My World Stopped Turning" | Αγγλικά | 23 | 7 | Top 11 το 2003[α] | |
2005 | Ντόνα και Τζο[33] | "Love?" | Αγγλικά | Δεν προκρίθηκε | 14 | 53 | |
2006 | Μπράιαν Κένεντι[34] | "Every Song Is a Cry for Love" | Αγγλικά | 10 | 93 | 9 | 76 |
2007 | Dervish[35] | "They Can't Stop the Spring" | Αγγλικά | 24 | 5 | Top 10 το 2006[α] | |
2008 | Dustin the Turkey[36] | "Irelande Douze Pointe" | Αγγλικά | Δεν προκρίθηκε | 15 | 22 | |
2009 | Σινέντ Μάλβεϊ[37] & Black Daisy[38] | "Et Cetera" | Αγγλικά | 11 | 52 | ||
2010 | Νίαμ Κάβανα | "It's for You" | Αγγλικά | 23 | 25 | 9 | 67 |
2011 | Jedward[39] | "Lipstick" | Αγγλικά | 8 | 119 | 8 | 68 |
2012 | Jedward | "Waterline" | Αγγλικά | 19 | 46 | 6 | 92 |
2013 | Ράιαν Ντόλαν[40] | "Only Love Survives" | Αγγλικά | 26 | 5 | 8 | 54 |
2014 | Can-Linn feat. Κέισι Σμιθ[41] | "Heartbeat" | Αγγλικά | Δεν προκρίθηκε | 12 | 35 | |
2015 | Μόλι Στέρλινγκ[42] | "Playing with Numbers" | Αγγλικά | 12 | 35 | ||
2016 | Νίκι Μπάιρνε[43] | "Sunlight" | Αγγλικά | 15 | 46 | ||
2017 | Μπρένταν Μάρεϊ | "Dying to Try" | Αγγλικά | 13 | 86 | ||
2018 | Ράιαν Ο'Σόνεσσυ | "Together" | Αγγλικά | 16 | 136 | 6 | 179 |
2019 | Σάρα ΜακΤέρναν | "22" | Αγγλικά | Δεν προκρίθηκε | 18 | 16 | |
2020 | Λέσλι Ρόι | "Story of My Life" | Αγγλικά | Ακυρώθηκε[β] X | |||
2021 | Λέσλι Ρόι | "Maps" | Αγγλικά | Δεν προκρίθηκε | 16 | 20 | |
2022 | Μπρουκ Σκούλιον | "That's Rich" | Αγγλικά | 15 | 47 | ||
2023 | Wild Youth | "We Are One" | Αγγλικά | 12 | 10 | ||
2024 | Bambie Thug | "Doomsday Blue" | Αγγλικά | 6 | 278 | 3 | 124 |
Congratulations: 50 Χρόνια του Διαγωνισμού Τραγουδιού της Eurovision
ΕπεξεργασίαΗ Ιρλανδία ήταν μία από τις δύο χώρες που είχε δύο συμμετοχές στο Congratulations με τα νικητήρια τραγούδια του 1980 (What's Another Year) και του 1987 (Hold Me Now), και τα δύο του Τζόνι Λόγκαν. Ο Ιρλανδός οικοδεσπότης του 1997 Ronan Keating εμφανίστηκε. Ο Johnny Logan παρουσίασε το νέο του "When a Woman Loved a Man". Οι Ιρλανδοί νικητές, Τσάρλι ΜακΓκέττιγκαν και Λίντα Μάρτιν, ερμήνευσαν τα περισσότερα από τα τραγούδια με τον Τζέικομπ Σβέιστρουπ που εκπροσώπησε τη Δανία το 2005. Τελικά αποκαλύφθηκε μετά την παράσταση το "Hold Me Now" του Johnny Logan ψηφίστηκε το τρίτο πιο αγαπημένο τραγούδι στα πρώτα πενήντα χρόνια της Eurovision. Ο Marty Whelan υπέβαλε σχολιασμό του διαγωνισμού για την Ιρλανδία στο RTÉ.
Χρονιά | Καλλιτέχνης | Τίτλος | Γλώσσα | 2ος γύρος | Βαθμοί | 1ος γύρος | Βαθμοί | Θέση (1980 & 1987) | Βαθμοί (1980 & 1987) |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1980 | Τζόνι Λόγκαν | "What's Another Year" | Αγγλικά | Δεν προκρίθηκε | 12 | 74 | 1 | 143 | |
1987 | Τζόνι Λόγκαν | "Hold Me Now" | Αγγλικά | 3 | 262 | 3 | 182 | 1 | 172 |
Ιστορικό ψηφοφορίας
ΕπεξεργασίαΗ Ιρλανδία επωφελείται από τη "γειτονική" ψηφοφορία από το Ηνωμένο Βασίλειο. Πριν από την εισαγωγή της τηλεοπτικής μετάδοσης, οι ιρλανδικές επιτροπές τείνουν να απονέμουν στο Ηνωμένο Βασίλειο λίγο πολύ τον ίδιο αριθμό σημείων με τις άλλες χώρες. Από την εμφάνιση της τηλεοπτικής μετάδοσης, και οι δύο χώρες έδωσαν άνω του μέσου όρου σημεία μεταξύ τους. Συνήθως 8 πόντους. Τα τελευταία χρόνια η Ιρλανδία έδωσε λιγότερες ψήφους στο Ηνωμένο Βασίλειο. Η Ιρλανδία δεν έχει απονείμει το Ηνωμένο Βασίλειο 12 βαθμούς από το 1997. Η Ιρλανδία έχει επίσης ψηφίσει για χώρες στις οποίες σήμερα ζει μια μεγάλη διασπορά στην Ιρλανδία, όπως η Λετονία, η Λιθουανία και η Πολωνία. Το 2008, πριν από την επιστροφή των εθνικών δικαστηρίων για να μειωθεί ο αντίκτυπος της ψήφου της διασποράς, η Ιρλανδία έδωσε 8 βαθμούς στο Ηνωμένο Βασίλειο, 10 στην Πολωνία και 12 στη Λετονία. Το 2014, τόσο στον δεύτερο ημιτελικό όσο και στον τελικό, τα αποτελέσματα τηλεόρασης της Ιρλανδίας κατέταξαν την Πολωνία πρώτη και τη Λιθουανία δεύτερη.
Στατιστικά, η Ιρλανδία είναι η 11η καλύτερη χώρα στην πρόβλεψη του νικητή του διαγωνισμού. Από 32 φορές από την έγκριση του σημερινού συστήματος ψηφοφορίας το 1975 (και εξαιρουμένων των ετών κατά τα οποία η ίδια η Ιρλανδία ήταν ο νικητής, δεδομένου ότι οι χώρες δεν μπορούν να ψηφίσουν μόνοι τους), η Ιρλανδία έχει απονείμει κατά μέσο όρο 8,5 μονάδες στο νικητήριο τραγούδι. Η Ιρλανδία έδωσε 12 φορές στο νικητήριο τραγούδι 12 φορές (1979, 1982, 1984, 1985, 1986, 1989, 1990, 1997, 2000, 2012, 2013 και 2014). Μόνο δύο φορές, το 2003 και το 2011, η Ιρλανδία δεν κατάφερε να αποδώσει κανένα σημείο στο νικητήριο τραγούδι.
Ως το 2023, το ιστορικό ψηφοφορίας της Ιρλανδίας έχει ως εξής:
|
|
Διοργανώσεις
ΕπεξεργασίαΗ Ιρλανδία είναι η μόνη χώρα που φιλοξένησε πολλούς διαγωνισμούς συνεχόμενα: τρεις διαδοχικούς διαγωνισμούς μεταξύ 1993 και 1995. Έξι από τους επτά διαγωνισμούς που πραγματοποιήθηκαν στην Ιρλανδία διοργανώθηκαν στο Δουβλίνο, από αυτούς οι τρείς στο Θέατρο Πόιντ, οι δύο στο RDS και ένας στο Gaiety Theatre. Επιπλέον, ο Διαγωνισμός του 1993 διοργανώθηκε στο Μίλστριτ της Κομητείας Κορκ. Κατά τη διάρκεια του διαγωνισμού του 1994, το χορευτικό συγκρότημα Riverdance έκανε το ντεμπούτο του ως ενδιάμεση διαλειμματική πράξη.
Χρονιά | Πόλη | Τοποθεσία | Παρουσιαστές |
---|---|---|---|
1971 | Δουβλίνο | Gaiety Theatre | Μπερναντέτ νι Γκαλτσόιρ |
1981 | RDS Simmonscourt Pavilion | Ντοϊριν Νι Βριένι | |
1988 | Μικέλε Ρόκα και Πατ Κένι | ||
1993 | Μίλστριτ | Green Glens Arena | Φιονούλα Σουίνι |
1994 | Δουβλίνο | Θέατρο Πόιντ | Σίνθια Νι Εμχέρτσου και Τζέρι Ράιαν |
1995 | Μαίρη Κέννεντυ | ||
1997 | Κάρι Κράουλεϊ και Ρόναν Κίτινγκ |
Βραβεία
ΕπεξεργασίαΒραβεία Marcel Bezençon
ΕπεξεργασίαΧρονιά | Κατηγορία | Εκτελεστής | Τραγούδι | Θέση | Βαθμοί | Διοργανώτρια πόλη | Ref. |
---|---|---|---|---|---|---|---|
2011 | Καλλιτεχνικό Βραβείο[γ] | Jedward | "Lipstick" | 8 | 119 | Ντίσελντορφ |
Οι μεγάλες βαθμολογίες που έδωσε η Ιρλανδία
ΕπεξεργασίαΣτους τελικούς:
Κ.Ε. → Κριτική Επιτροπή
T. → Τηλεψηφοφορία
Στους ημιτελικούς:
Κ.Ε. → Κριτική Επιτροπή
T. → Τηλεψηφοφορία
Σχετική συμμετοχή
ΕπεξεργασίαΑρχηγοί αποστολών
ΕπεξεργασίαΧρονιά | Αρχηγός αποστολής | Ref. |
---|---|---|
2008 | Μάικλ Κέιλι | |
2009–2012 | Τζούλιαν Βιγκνόλες | |
2013–σήμερα | Μάικλ Κέιλι |
Σχολιαστές και εκπρόσωποι βαθμών
ΕπεξεργασίαΜε τα χρόνια ο σχολιασμός για το RTÉ έγινε από αρκετούς έμπειρους ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς παρουσιαστές, όπως οι Λάρι Γκόγκαν, Τζίμι Γκρίλι, Γκέι Μπάιρνε, Ρόναν Κόλινς, Πατ Κένι και Μάικ Μέρφι. Ωστόσο, ο Μάρτι Ουέλαν είναι ο τηλεοπτικός σχολιαστής της RTÉ από το 2000, παρόλο που ο ίδιος ο Ουέλαν είχε σχολιάσει προηγουμένως την εκδήλωση του 1987. Η Ιρλανδία δεν συμμετείχε στην έκδοση του 1983 στη Γερμανία, ούτε έστειλε σχολιαστή στο Μόναχο εκείνο το έτος, αλλά αντ' αυτού τον μετέδωσε μέσω του BBC με τον Τέρι Ουόγκαν ως σχολιαστή, ο οποίος καλωσόρισε τους θεατές στην Ιρλανδία κατά την εισαγωγή του. Το RTÉ Radio, ωστόσο, παρείχε σχόλια από τον Μπρένταν Μπάλφε.
Χρονιά | Τηλεοπτικός σχολιαστής | Ραδιοφωνικός σχολιαστής | Εκπρόσωπος βαθμών | Ref. |
---|---|---|---|---|
1965 | Μπάνι Καρ | Κέβιν Ρότσε | Φρανκ Χολ | |
1966 | Μπρένταν Ο' Ρέιλι | |||
1967 | Γκέι Μπάιρνε | |||
1968 | ||||
1969 | Γκέι Μπάιρνε | Τζον Σκέαν | ||
1970 | Βάλερι ΜακΓκόβερν | |||
1971 | Νόελ Άντριους | Όχι εκπρόσωπος βαθμών | ||
1972 | Μάικ Μέρφι | Κέβιν Ρότσε και Λίαμ Ντέβαλι | ||
1973 | Λίαμ Ντέβαλι | |||
1974 | Μπρένταν Μπάλφε | |||
1975 | ||||
1976 | ||||
1977 | ||||
1978 | Λάρι Γκόγκαν | Τζον Σκέαν | ||
1979 | Μάικ Μέρφι | Ντέιβιντ Χέφερναν | ||
1980 | Λάρι Γκόγκαν | Πατ Κένι | ||
1981 | Τζον Σκέαν | |||
1982 | ||||
1983 | Τέρι Ουόγκαν (μέσω BBC) | Μπρένταν Μπάλφε | Δε συμμετείχε | |
1984 | Γκέι Μπάιρνε | Λάρι Γκόγκαν | Τζον Σκέαν | |
1985 | Λίντα Μάρτιν | |||
1986 | Μπρένταν Μπάλφε | |||
1987 | Μάρτι Ουέλαν | |||
1988 | Μάικ Μέρφι | |||
1989 | Ρόναν Κόλινς και Μισέλ Ρόκα | Έιλιν Νταν | ||
1990 | Τζίμι Γκρίλι και Κλίονα Νι Μπουακάλα | |||
1991 | Πατ Κένι | |||
1992 | ||||
1993 | ||||
1994 | ||||
1995 | ||||
1996 | ||||
1997 | ||||
1998 | ||||
1999 | Κλερ ΜακΝαμάρα | |||
2000 | Μάρτι Ουέλαν | Ντέρεκ Μούνι | ||
2001 | Μπλάθναιντ Νι Κλόφαιγκ | |||
2002 | Δε μεταδόθηκε | Δε συμμετείχε | ||
2003 | Μάρτι Ουέλαν και Φιλ Κούλτερ | Πάμελα Φλοντ | ||
2004 | Μάρτι Ουέλαν | Τζόνι Λόγκαν | ||
2005 | Ντάνα Ρόζμαρι Μπράουν | |||
2006 | Ιμίαρ Χίνι | |||
2007 | Λίντα Μάρτιν | |||
2008 | Λάρι Γκόγκαν | Νίαμ Κάβανα | ||
2009 | Maxi | Ντέρεκ Μούνι | ||
2010 | ||||
2011 | Σάι Μπάιρνε και Ζμπισντέκ Ζαλίνσκι | |||
2012 | Γκρέιν Σόιγκ | |||
2013 | Νίκι Μπάιρνε | |||
2014 | ||||
2015 | ||||
2016 | Νιλ Ντόερτι και Ζμπισντέκ Ζαλίνσκι | Σινέντ Κέννεντυ | ||
2017 | Νίκι Μπάιρνε | |||
2018 | ||||
2019 | Σινέντ Κέννεντυ | |||
2021 | Ράιαν Ο'Σόνεσσυ | [49] | ||
2022 | Λίντα Μάρτιν | [50][51] [52][53] |
Διευθυντές ορχηστρών
ΕπεξεργασίαΧρονιά | Μαέστρος[δ] | Μουσική διεύθυνση | Σημ. | Ref. |
---|---|---|---|---|
1965 | Τζιάνι Φέριο | N/A | [ε] | [54] |
1966 | Νόελ Κέλιαν | |||
1967 | ||||
1968 | ||||
1969 | ||||
1970 | Ντολφ βαν ντερ Λίντεν | [ε] | [55] | |
1971 | Νόελ Κέλιαν | Κόλμαν Πέρς | ||
1972 | Κόλμαν Πέρς | N/A | ||
1973 | ||||
1974 | ||||
1975 | ||||
1976 | Νόελ Κέλιαν | |||
1977 | ||||
1978 | ||||
1979 | Προϊνσίας Ο Ντουίν | |||
1980 | Νόελ Κέλιαν | [56] | ||
1981 | Νόελ Κέλιαν | |||
1982 | N/A | |||
1984 | ||||
1985 | ||||
1986 | ||||
1987 | ||||
1988 | Νόελ Κέλιαν | |||
1989 | N/A | |||
1990 | ||||
1991 | ||||
1992 | ||||
1993 | Νόελ Κέλιαν | [ζ] | ||
1994 | Όχι μαέστρος | [η] | ||
1995 | Νόελ Κέλιαν | [θ] | ||
1996 | N/A | |||
1997 | Όχι μαέστρος | Φρανκ Μακνάμαρα | ||
1998 | Νόελ Κέλιαν | N/A |
Άλμπουμ
Επεξεργασία-
Ο Ryan O'Shaughnessy στη Λισαβόνα (2018)
-
Η Σάρα ΜακΤέρναν στο Τελ Αβίβ (2019)
Σημειώσεις και παραπομπές
ΕπεξεργασίαΣημειώσεις
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 Σύμφωνα με τους τότε κανονισμούς της Eurovision, οι πρώτες δέκα χώρες που δεν ήταν μέλη των Μεγάλων 4 από τον προηγούμενο διαγωνισμό μαζί με τις Μεγάλες Τέσσερις προκρίνονταν αυτόματα για τον τελικό της επόμενης χρονιάς χωρίς να χρειαστεί να συμμετάσχουν στα ημιτελικά. Για παράδειγμα, αν η Γερμανία και η Γαλλία τερμάτιζαν μέσα στις πρώτες δέκα θέσεις, οι χώρες που τερμάτισαν στην 11η και 12η θέση, προκρίνονται αυτόματα στον τελικό της επόμενης χρονιάς, μαζί με τις υπόλοιπες χώρες των πρώτων δέκα θέσεων.
- ↑ Ο διαγωνισμός του 2020 ακυρώθηκε λόγω της πανδημίας του κορονοϊού.
- ↑ Ψηφίστηκε από τους σχολιαστές
- ↑ Όλοι οι μαέστροι είναι Ιρλανδοί εκτός αν έχουν σημαία
- ↑ 5,0 5,1 Ο μουσικός διευθυντής της διοργανώτριας χώρας.
- ↑ Ο Κέλιαν διηύθυνε επίσης τη Βοσνιακή συμμετοχή.
- ↑ Ο Ιρλανδός σχολιαστής Πατ Κένι και ο Βρετανός σχολιαστής Τέρι Ουόγκαν, αμφότεροι ανέφεραν τον Κέλιαν ως μαέστρο της Ιρλανδικής συμμετοχής. Το τραγούδι πραγματοποιήθηκε χωρίς ορχήστρα. Ο Κέλιαν, ωστόσο, διηύθυνε τις συμμετοχές της Ελλάδας, της Πολωνίας και της Ρουμανίας.
- ↑ Ο Κέλιαν διηύθυνε επίσης την Πολωνική συμμετοχή. Η διαλειμματική ενδιάμεση πράξη, "Lumen", διευθύνθηκε από τον Προϊνσίας Ο Ντουίν.
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ RTÉ:Eurovision. RTÉ.ie. Retrieved on 5 September 2007.
- ↑ Millstreet. Cork-Guide.ie. Retrieved on 5 September 2007.
- ↑ «Ireland dumped out of Eurovision». BBC. 15 Μαΐου 2009. Ανακτήθηκε στις 15 Μαΐου 2009.
- ↑ Diggiloo Thrush - Ireland
- ↑ #2 BBC
- ↑ «Marty and the 'cool' Irish». Irish Independent. 23 Μαΐου 2006. Ανακτήθηκε στις 22 Νοεμβρίου 2008.
- ↑ (Butch Moore) 10 Ιαν. 1938 - 3 Απρ. 2001
- ↑ (Dickie Rock) γ. 10 Οκτ. 1936
- ↑ (Sean Dunphy) 30 Νοεμ. 1937 - 17 Μαΐου 2011
- ↑ (Pat McGeegan) 1935-1987
- ↑ (Muriel Day) γ. 11 Ιαν. 1942
- ↑ (Angela Farrell) γ. 1952
- ↑ (Sandie Jones) γ. 1951 - θ. 19 Σεπτεμβρίου 2019
- ↑ (πραγμ. όνομα Αϊρίν Μακάμπρεϊ) γ. 23 Φεβρ. 1950
- ↑ Ντουέτο αποτελούμενο από τους Thomas (Tommy) Swarbrigg και John James (Jimmy) Swarbrigg.
- ↑ (Red Hurley) γ. 11 Σεπτ. 1949
- ↑ Δεύτερη συμμετοχή του ντουέτου The Swarbriggs με τους Νίκολα Κερ και Άλμα Κάρολ επιπλέον.
- ↑ (Colm C.T. Wilkinson) γ. 5 Ιουν. 1944
- ↑ (Cathal Dunne) γ. 1951
- ↑ Γυναικείο συγκρότημα, αποτελούμενο από την Maxi, τη Μάριον Φόσετ και τη Φράνσις Κάμπελ.
- ↑ Ιρλανδο-ουαλικό κουαρτέτο αποτελούμενο από μέλη ίδιας οικογένειας. Το συγκρότημα αποτελείται από τους: Σάντι Κέλι, Μπάρμπαρα Έλις, Νίνα Ντάσκεϊ και Νταν Ντάσκεϊ.
- ↑ (Maria Christian) γ. 1965
- ↑ Συγκρότημα που συστάθηκε το 1982. Πρώτα μέλη ήταν οι: Τζουν Κάνινγκαμ, Χιου Κάνινγκαμ, Μαξ Κάνινγκαμ, Ρίκι Μέιλερ και Μάτζελα Γκραντ.
- ↑ Συγκρότημα που αποτελείτο από τους Ρόι Τέιλορ (τραγούδι, μπάσο), Έρικ Σαρπ (κιθάρα), Πίτερ Ιντς (πιάνο, πλήκτρα), Μπράιαν Ο' Ρέιλι (κρουστά) και Κιάραν Γουάιλντ (σαξόφωνο)
- ↑ Πραγματικό όνομα του Κίεβ Κόνολι είναι Κέβιν Κόνολι
- ↑ (Liam Reilly, γ. 29 Ιαν. 1955 - θ. 1 Ιανουαρίου 2021)
- ↑ (Kim Jackson) γ. 22 Αυγ. 1965
- ↑ (Eddie Friel) γ. 1962
- ↑ (Marc Roberts) γ. 25 Ιουν. 1968
- ↑ (Dawn Martin) γ. 1976
- ↑ (Mickey Harte) γ. 1973
- ↑ (Chris Doran) γ. 22 Νοεμ. 1979
- ↑ Ντουέτο αποτελούμενο από την Ντόνα (γ. 30 Μαΐου 1984) τον Τζόζεφ (γ. 1989) Μακ Κολ (McCaul).
- ↑ (Brian Kennedy) γ. 12 Οκτ. 1966
- ↑ Συγκρότημα που συστάθηκε το 1989. Μέλη: Κάθι Τζόρνταν (τραγούδι, μπντράν και κόκαλα), Μπράιαν Μακντονάου (μάντολα), Τομ Μόροου (βιολί), Μάικλ Χολμς (μπουζούκι), Σέιν Μίτσελ (ακορντεόν) και Λίαμ Κέλι (φλάουτο, φλογέρες).
- ↑ Μαριονέτα με μορφή γαλοπούλας, γ. 13 Νοεμ. 1988. Η φωνή της είναι του Τζον Μόρισον.
- ↑ Η Σινέντ Μάλβεϊ γεννήθηκε στις 22 Ιαν. 1988.
- ↑ Το συγκρότημα Black Daisy ήταν ενεργό το 2008 και αποτελείτο από τις Λέσλι Αν Χάλβεϊ, Άστα Μιλεριένε και Νικόλ Μπίλινγκς.
- ↑ Δίδυμα αδέρφια. Οι Τζον και Έντουαρντ Γκριμς γεννήθηκαν στις 16 Οκτ. 1991.
- ↑ (Ryan Dolan) γ. 22 Ιουλ. 1985
- ↑ Η Κέισι Σμιθ γεννήθηκε στις 29 Μαρτ. 1990.
- ↑ (Molly Sterling) γ. 1998
- ↑ (Nicky Byrne) γ. 9 Οκτ. 1978
- ↑ «Winners of the Marcel Bezençon Awards». eurovision.tv. 16 Μαΐου 2011. Ανακτήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 2019.
- ↑ 45,0 45,1 Lucas, John (12 Απριλίου 2016). «The HoD Spotlight: In Conversation with Ireland's Michael Kealy». ESCInsight. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2021.
- ↑ 46,0 46,1 Padraig, Mulligan (19 Μαρτίου 2018). «Interview: Ireland's Head of Delegation hopes to keep new selection process and has no plans to quit». Wiwibloggs. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2021.
- ↑ «Et Cetera - new key to success for Ireland?». eurovision.tv. EBU. 5 Μαΐου 2009. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2021.
- ↑ «Eurovision Ireland Meets Julian Vignoles (Head of Delegation) – We Talk Eurovision and Jedward». Eurovision Ireland. 3 Μαΐου 2012. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2021.
- ↑ «Lesley Roy in flag-flying form ahead of Eurovision semi-final tonight». 2021-05-18. https://www.rte.ie/entertainment/2021/0518/1222262-irish-eyes-on-eurovision-song-contest-semi-final/. Ανακτήθηκε στις 2021-05-18.
- ↑ «Brooke Scullion takes off for Turin and the Eurovision». rte.ie. RTÉ. 2 Μαΐου 2022. Ανακτήθηκε στις 3 Μαΐου 2022.
- ↑ Mulgrew, Seoirse (3 Μαΐου 2022). «Eurovision 2022: When is it on, where can I watch it and everything you need to know about Ireland». Independent.ie. Ανακτήθηκε στις 5 Μαΐου 2022.
- ↑ Grace, Emily (7 Μαΐου 2022). «🇮🇪 Ireland: Marty Whelan To Commentate On Eurovision 2022». Eurovoix (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 7 Μαΐου 2022.
- ↑ Mallon, Sandra (5 Μαΐου 2022). «Eurovision legend Linda Martin sends message to Irish hopeful Brooke Scullion». Irish Mirror (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2022.
- ↑ Roxburgh, Gordon (2012). Songs for Europe: The United Kingdom at the Eurovision Song Contest. Volume One: The 1950s and 1960s. Prestatyn: Telos Publishing. σελίδες 93–101. ISBN 978-1-84583-065-6.
- ↑ Roxburgh, Gordon (2014). Songs for Europe: The United Kingdom at the Eurovision Song Contest. Volume Two: The 1970s. Prestatyn: Telos Publishing. σελίδες 142–168. ISBN 978-1-84583-093-9.
- ↑ Roxburgh, Gordon (2016). Songs for Europe: The United Kingdom at the Eurovision Song Contest. Volume Three: The 1980s. Prestatyn: Telos Publishing. ISBN 978-1-84583-118-9.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επεξεργασία- Ireland Eurovision fan website escireland.com
- Βαθμοί προς και από την Ιρλανδία Αρχειοθετήθηκε 2013-11-02 στο Wayback Machine. eurovisioncovers.co.uk