Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 1991
Ο Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 1991 ήταν ο 36ος Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision και πραγματοποιήθηκε στις 4 Μαΐου 1991 στη Ρώμη. Λόγω του Πολέμου του Κόλπου και των αυξανόμενων εντάσεων στη Γιουγκοσλαβία, το RAI αποφάσισε να μεταφέρει τον διαγωνισμό από το Σαν Ρέμο στη Ρώμη, ο οποίος θεωρήθηκε ασφαλέστερος.[1]
| Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 1991 | |
|---|---|
 | |
| Ημερομηνίες | |
| Τελικός | 4 Μαΐου 1991 |
| Διοργάνωση | |
| Χώρος Διεξαγωγής | Στούντιο 15 της Cinecittà Ρώμη, Ιταλία |
| Παρουσιαστές | |
| Μουσική Διεύθυνση | Μπρούνο Κανφόρα |
| Σκηνοθέτης | Ρικάρντο Ντόνα |
| Εκτελεστικός επόπτης | Φρανκ Νεφ |
| Εκτελεστικός παραγωγός | Σίλβια Σαλβέττι |
| Διοργανωτής | Radiotelevisione Italiana (RAI) |
| Έναρξη διαγωνισμού | Τραγούδια από τη Σάρα Κάρλσον εν μέσω των ερειπίων της αρχαίας Ρώμης, ερμηνεία του "Insieme: 1992" από τον Τότο Κουτούνιο και του "Non ho l'età" από την Τζιλιόλα Τσινκουέτι |
| Κατά τη διάρκεια του σόου | Αρτούρο Μπρακέτι |
| Συμμετέχοντες | |
| Αριθμός συμμετοχών | 22 |
| Πρώτη εμφάνιση | Καμία |
| Επιστρέφουν |  Μάλτα |
| Αποχωρούν |  Ολλανδία |
  | |
| Ψηφοφορία | |
| Σύστημα ψηφοφορίας | Κάθε χώρα απένειμε 12, 10, 8-1 βαθμούς σε 10 τραγούδια |
| Μηδέν βαθμοί |  Αυστρία |
| Νικητής | |
Αυτή ήταν η τελευταία εκδήλωση στην οποία συμμετείχε η Σοσιαλιστική Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας. Στο διαγωνισμό του 1992 συμμετείχε η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας (που περιλαμβάνει μόνο τη Σερβία και το Μαυροβούνιο). Ήταν επίσης η πρώτη φορά που η Γερμανία εκπροσωπήθηκε στην επανενωμένη μορφή της από τότε που η Ανατολική Γερμανία προσχώρησε στη Δυτική Γερμανία με τη Γερμανική επανένωση.
Η Καρόλα ήταν η νικήτρια αυτού του Διαγωνισμού με το τραγούδι "Fångad av en stormvind". Αυτή ήταν η τρίτη νίκη για τη Σουηδία, μετά το 1974 και το 1984. Υπήρξε ισοπαλία μεταξύ της Καρόλα και της Αμινά της Γαλλίας, καθώς και οι δύο είχαν 146 βαθμούς. Αυτό απαιτούσε μια "αναμέτρηση", μια ισοπαλία που θεσπίστηκε μετά την περίφημη τετράδρομη ισοπαλία το 1969. Τόσο η Σουηδία όσο και η Γαλλία είχαν λάβει τέσσερα σετ των 12 πόντων, αλλά η Σουηδία είχε λάβει πέντε σετ των 10 πόντων έναντι των δύο της Γαλλίας, οπότε η Καρόλα ανακηρύχθηκε νικήτρια. Σήμερα, οι κανόνες ορίζουν ότι η χώρα που έχει περισσότερους πόντους από περισσότερες χώρες κερδίζει την Eurovision, επομένως η Γαλλία θα είχε κερδίσει τον διαγωνισμό (Γαλλία 18/22 έναντι Σουηδίας 17/22 ψήφοι χωρών).
ΤοποθεσίαΕπεξεργασία
Ο διαγωνισμός είχε αρχικά προγραμματιστεί να διεξαχθεί στο Teatro Ariston στο Σαν Ρέμο, όπου το Φεστιβάλ του Σαν Ρέμο πραγματοποιείται κάθε χρόνο. Ήταν για τους διοργανωτές να αποτίσουν φόρο τιμής στο ιταλικό φεστιβάλ που ενέπνευσε τη δημιουργία του διαγωνισμού τραγουδιού της Eurovision. Ωστόσο, μετά την εισβολή στο Κουβέιτ από το Ιράκ και το ξέσπασμα του Πολέμου του Κόλπου, ο ραδιοτηλεοπτικός οργανισμός RAI αποφάσισε τον Ιανουάριο του 1991, για να εξασφαλίσει καλύτερα την ασφάλεια των ξένων αντιπροσωπειών, τη μεταφορά του διαγωνισμού στη Ρώμη. Αυτό προκάλεσε σοβαρά οργανωτικά προβλήματα και καθυστερήσεις.[1]
Η Ρώμη είναι η πρωτεύουσα της Ιταλίας και μιας ειδικής κοινότητας (ονομάζεται Comune di Roma Capitale). Η Ρώμη χρησιμεύει επίσης ως η πρωτεύουσα της Περιφέρειας του Λάτιο. Το Στούντιο 15 της Cinecittà, ένα μεγάλο στούντιο ταινιών στη Ρώμη, επιβεβαιώθηκε αργότερα ως ο νέος χώρος. Με έκταση 400.000 τετραγωνικών μέτρων, είναι το μεγαλύτερο κινηματογραφικό στούντιο στην Ευρώπη και θεωρείται το κέντρο του ιταλικού κινηματογράφου. Τα στούντιο κατασκευάστηκαν κατά τη διάρκεια της φασιστικής εποχής ως μέρος ενός σχεδίου για την αναβίωση της ιταλικής κινηματογραφικής βιομηχανίας.
Επισκόπηση διαγωνισμούΕπεξεργασία
Οι παρουσιαστές ήταν οι Τζιλιόλα Τσινκουέτι και Τότο Κουτούνιο, οι οποίοι εκπροσώπησαν την Ιταλία όταν κέρδισαν την Eurovision το 1964 και το 1990 αντίστοιχα. Ο Κουτούνιο άνοιξε το διαγωνισμό τραγουδιού με το "Insieme: 1992", και η Τσινκουέτι ερμηνεύσε το "Non ho l'età". Ο Κουτούνιο είχε κάποια δυσκολία με την προφορά των τίτλων του τραγουδιού και των ονομάτων των καλλιτεχνών και των διευθυντών. Παρ 'όλα αυτά, στην Ιταλία σχεδόν επτά εκατομμύρια άνθρωποι παρακολούθησαν την παράσταση. Κατά τη διάρκεια της ψηφοφορίας, εκτός από τα Αγγλικά και τα Γαλλικά, οι Τσινκουέτι και Κουτούνιο χρησιμοποίησαν και τα Ιταλικά σε κάθε ψήφο που δινόταν.
Σχεδόν όλα τα σχόλια κατά την ψηφοφορία δόθηκαν στα ιταλικά, τα οποία δεν είναι επίσημη γλώσσα της Ευρωπαϊκής Ραδιοτηλεοπτικής Ένωσης (τα αγγλικά και τα γαλλικά είναι, και στον διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision είναι υποχρεωτικό να παραχθούν σχόλια σε τουλάχιστον μία από αυτές τις γλώσσες). Το συνολικό στάδιο στάσης και παραγωγής έλαβε σημαντική κριτική στη συνέχεια, συμπεριλαμβανομένης της σπατάλης χρόνου που είδε την εκπομπή να ξεπερνά τον προγραμματισμένο χρόνο της και για την τυχαία, περιστασιακή και κατά καιρούς άσχημη προσέγγιση των δύο παρουσιαστών καθ' όλη τη διάρκεια, αλλά ιδιαίτερα κατά την ψηφοφορία, που είδε ο Φρανκ Νεφ, ο ανεξάρτητος ελεγκτής της Ευρωπαϊκής Ραδιοτηλεοπτικής Ένωσης, που απαιτείται να παρέμβει στη διαδικασία σε πρωτοφανές επίπεδο.
Η Sara Carlson ερμήνευσε στην τελετή έναρξης ένα κομμάτι με τίτλο Celebration, ένα μείγμα σύγχρονου χορού σε αρχαίες τοποθεσίες της Αρχαίας Ρώμης. Η παράσταση περιελάμβανε την Κάρλσον να τραγουδά, και ένα μείγμα χορού του δρόμου και κλασικού χορού χορογραφημένο σε δημοφιλή μουσική που ακουγόταν εκείνη την εποχή. Εκείνη την εποχή, η Carlson είχε εμφανιστεί πολλές φορές στην ιταλική τηλεόραση και αυτό θεωρήθηκε ως ένα από τα μεγαλύτερα ακροατήρια της.
Η Ολλανδία δεν συμμετείχε σε αυτόν τον διαγωνισμό, καθώς έρχονταν σε σύγκρουση με τη εθνική εορτή της Ημέρας Μνήμης των Νεκρών, και ως εκ τούτου επετράπη στη Μάλτα να συμμετάσχει στον Διαγωνισμό για πρώτη φορά μετά από 16 χρόνια, ανίκανη πριν από λόγω περιορισμών στον αριθμό των επιτρεπόμενων χωρών να συμμετάσχουν.
Αυτός είναι ο τελευταίος διαγωνισμός όπου το επίσημο λογότυπο είναι σε γλώσσα διαφορετική από τα Αγγλικά (εδώ, είναι στα Ιταλικά). Από το 1992, το επίσημο λογότυπο του διαγωνισμού τραγουδιού της Eurovision παραμένει στα αγγλικά.
Διευθυντές ορχήστραςΕπεξεργασία
Για κάθε ερμηνεία εμφανίστηκε και ένας μαέστρος, ο οποίος διηύθυνε την ορχήστρα.
Γιουγκοσλαβία – Σλόμπονταν Μάρκοβιτς
Ισλανδία – Γιον Όλαφσον[2]
Μάλτα – Πολ Αμπέλα
Ελλάδα – Χάρης Ανδρεάδης
Ελβετία – Φλαβιάνο Κουφάρι
Αυστρία – Ρίχαρντ Εστεράιχερ
Λουξεμβούργο – Φρανσίς Γκογιά
Σουηδία – Άντερς Μπέργκλουντ
Γαλλία – Ζερόμ Πιγιεμάν
Τουρκία – Τουρχάν Γιουκσελέρ
Ιρλανδία – Νόελ Κέλιαν
Πορτογαλία – Φερνάντο Κορέια Μαρτίνς
Δανία – Χένρικ Κρόγκσγκαρτ
Νορβηγία – Πιτ Κνούτσεν
Ισραήλ – Κόμπι Οσράτ
Φινλανδία – Όλι Αβενλάχτι
Γερμανία – Χέρμαν Βάιντορφ
Βέλγιο – Ρόλαντ Βερλούφεν
Ισπανία – Εδουάρδο Λέιβα
Ηνωμένο Βασίλειο – Ρόνι Χέζλχερστ
Κύπρος – Αλεξάντερ Κίροβ Ζογράφοβ
Ιταλία – Μπρούνο Κανφόρα
Καλλιτέχνες που επέστρεψανΕπεξεργασία
| Καλλιτέχνης | Χώρα | Προηγούμενες χρονιές |
|---|---|---|
| Τόμας Φόρστνερ |  Αυστρία
|
1989 |
| Στεφάν Χιλμάρσον (μέλος του ντουέτου Stefán & Eyfi) |  Ισλανδία
|
1988 (με το συγκρότημα Beathoven) |
| Έιρικουρ Χάουκσον (μέλος του συγκροτήματος Just 4 Fun) |  Νορβηγία
|
1986 (για την Ισλανδία, μέλος των ICY) |
| Χάνε Κρουγκ (μέλος των Just 4 Fun) | Νορβηγία
|
1971, 1985 (με τους Bobbysocks!, κέρδισαν τον διαγωνισμό) |
| Καρόλα |  Σουηδία
|
1983 |
ΑποτελέσματαΕπεξεργασία
Προβλήματα και δομή ψηφοφορίαςΕπεξεργασία
Κάθε χώρα είχε μια κριτική επιτροπή που απένειμε 12, 10, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2, 1 πόντους για τα δέκα κορυφαία τραγούδια τους.
Στην αρχή της ερμηνείας της Καρόλα (εκπροσώπου της Σουηδίας), η επιστροφή ήχου στην αίθουσα σταμάτησε απότομα. Το κοινό δεν άκουσε τίποτα σχετικά με το τραγούδι. Η Καρόλα κατάφερε να κρατήσει την ψυχραιμία της και να ερμηνεύσει το τραγούδι της μέχρι το τέλος, με επιτυχία. Έγινε αμέσως προφανές ότι η ερμηνεία είχε αναμεταδοθεί κανονικά και ότι οι τηλεθεατές και οι εθνικές κριτικές επιτροπές δεν είχαν παρατηρήσει τίποτα.
Το κυριότερο πρόβλημα που παρουσιάστηκε ήταν η ισοφάριση των νικητών (της Σουηδίας και της Γαλλίας). Κατά την τελική ψηφοφορία (Ιταλία) κανένας από τους τρεις κορυφαίους υποψηφίους - Σουηδία, Ισραήλ και Γαλλία - δεν είχε λάβει πόντους μέχρι το τελευταίο σετ των 12 πόντων. Αυτό πήγε στη Γαλλία και για πρώτη φορά μετά από είκοσι δύο χρόνια, υπήρξε ισοπαλία για την πρώτη θέση, με τη Γαλλία να ξεπερνά ένα μεγάλο έλλειμμα για να καλύψει τη Σουηδία. Ωστόσο, από την τετράδρομη ισοπαλία του 1969, οι κανόνες είχαν αλλάξει για να διασφαλιστεί ένας μοναδικός νικητής. Μετρήθηκε η ανώτερη βαθμολογία που έλαβαν οι δύο χώρες. Στα 12άρια ήταν πάλι ίδιες, με 4 χώρες να δίνουν 12 πόντους σε αμφότερες τη Σουηδία και τη Γαλλία. Ωστόσο, τα δεκάρια ήταν περισσότερα για τη Σουηδία (5) έναντι των 2 για τη Γαλλία, κρίνοντας τη νικήτρια.[5].
Αποτελέσματα μετά την ισοπαλίαΕπεξεργασία
| Θέση | Χώρα | Καλλιτέχνης | Βαθμοί | 12 βαθμοί | 10 βαθμοί | Βαθμοί από την κάθε χώρα |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 |  Σουηδία |
Καρόλα | 146 | 4 | 5 | 17 χώρες επί συνόλου 21 |
| 2 |  Γαλλία |
Αμινά | 146 | 4 | 2 | 18 χώρες από τις συνολικά 21 |
Πίνακας βαθμολογίαςΕπεξεργασία
| Αποτελέσματα | ||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Γιουγκοσλαβία | 1 | 1 | ||||||||||||||||||||||
| Ισλανδία | 26 | 4 | 10 | 5 | 7 | |||||||||||||||||||
| Μάλτα | 106 | 1 | 2 | 6 | 4 | 10 | 12 | 2 | 7 | 12 | 7 | 6 | 10 | 4 | 6 | 7 | 10 | |||||||
| Ελλάδα | 36 | 4 | 5 | 2 | 1 | 1 | 4 | 1 | 1 | 5 | 10 | 2 | ||||||||||||
| Ελβετία | 118 | 5 | 5 | 7 | 8 | 12 | 8 | 4 | 2 | 2 | 6 | 5 | 3 | 8 | 5 | 6 | 12 | 8 | 8 | 4 | ||||
| Αυστρία | 0 | |||||||||||||||||||||||
| Λουξεμβούργο | 29 | 4 | 5 | 1 | 3 | 2 | 4 | 3 | 2 | 3 | 2 | |||||||||||||
| Σουηδία | 146 | 6 | 12 | 10 | 10 | 7 | 6 | 3 | 10 | 12 | 8 | 10 | 8 | 12 | 10 | 4 | 12 | 6 | ||||||
| Γαλλία | 146 | 10 | 7 | 3 | 8 | 7 | 12 | 5 | 7 | 5 | 12 | 12 | 10 | 8 | 7 | 8 | 6 | 7 | 12 | |||||
| Τουρκία | 44 | 7 | 7 | 8 | 7 | 2 | 5 | 8 | ||||||||||||||||
| Ιρλανδία | 47 | 3 | 4 | 3 | 1 | 8 | 4 | 7 | 1 | 2 | 2 | 5 | 4 | 3 | ||||||||||
| Πορτογαλία | 62 | 8 | 4 | 1 | 2 | 7 | 10 | 5 | 1 | 2 | 7 | 10 | 4 | 1 | ||||||||||
| Δανία | 8 | 3 | 5 | |||||||||||||||||||||
| Νορβηγία | 14 | 6 | 1 | 1 | 2 | 4 | ||||||||||||||||||
| Ισραήλ | 139 | 12 | 10 | 8 | 5 | 8 | 5 | 6 | 3 | 12 | 8 | 4 | 10 | 7 | 6 | 8 | 12 | 10 | 5 | |||||
| Φινλανδία | 6 | 1 | 1 | 4 | ||||||||||||||||||||
| Γερμανία | 10 | 6 | 1 | 3 | ||||||||||||||||||||
| Βέλγιο | 23 | 3 | 2 | 5 | 3 | 3 | 2 | 5 | ||||||||||||||||
| Ισπανία | 119 | 8 | 2 | 6 | 10 | 12 | 7 | 6 | 4 | 6 | 8 | 6 | 8 | 4 | 2 | 4 | 7 | 6 | 1 | 12 | ||||
| Ηνωμένο Βασίλειο | 47 | 10 | 3 | 5 | 6 | 3 | 1 | 1 | 3 | 5 | 3 | 1 | 6 | |||||||||||
| Κύπρος | 60 | 2 | 3 | 12 | 12 | 4 | 12 | 5 | 3 | 6 | 1 | |||||||||||||
| Ιταλία | 89 | 7 | 2 | 6 | 2 | 8 | 10 | 10 | 12 | 10 | 3 | 12 | 7 | |||||||||||
12 βαθμοίΕπεξεργασία
Ακολουθεί μια περίληψη όλων των 12 πόντων στον τελικό:
| N. | Συμμετέχων | Χώρα που ψηφίζει |
|---|---|---|
| 4 | Γαλλία | Αυστρία, Ισραήλ, Ιταλία, Νορβηγία |
| Σουηδία | Γερμανία, Δανία, Ηνωμένο Βασίλειο, Ισλανδία | |
| 3 | Κύπρος | Γαλλία, Ελλάδα, Μάλτα |
| Ισραήλ | Γιουγκοσλαβία, Ισπανία, Τουρκία | |
| 2 | Ιταλία | Πορτογαλία, Φινλανδία |
| Μάλτα | Ιρλανδία, Σουηδία | |
| Ισπανία | Ελβετία, Κύπρος | |
| Ελβετία | Βέλγιο, Λουξεμβούργο |
Καρτ ποστάλΕπεξεργασία
Η εισαγωγή κάθε συμμετοχής (πριν παίξει το τραγούδι) ήταν ένα βίντεο με τους καλλιτέχνες να τραγουδούν ένα απόσπασμα από ένα τραγούδι στα ιταλικά.
| Σειρά | Χώρα | Καλλιτέχνης/ες | Τραγούδι στα ιταλικά | Αρχικός ερμηνευτής/ές |
|---|---|---|---|---|
| 01 | .svg){kind=small} Γιουγκοσλαβία
|
Baby Doll | Non ho l'età | Τζιλιόλα Τσινκουέτι |
| 02 |  Ισλανδία
|
Stefán & Eyfi | Se bastasse una canzone | Έρος Ραματσότι |
| 03 | Μάλτα
|
Τζορτζίνα & Πολ | Questo piccolo grande amore | Κλαούντιο Μπαλιόνι |
| 04 |  Ελλάδα
|
Σοφία Βόσσου | Caruso | Λούτσιο Ντάλλα |
| 05 |  Ελβετία
|
Σάντρα Σιμό | Un'estate italiana | Εντοάρντο Μπενάτο & Τζάνα Νανίνι |
| 06 | Αυστρία
|
Τόμας Φόρστνερ | Adesso tu | Έρος Ραματσότι |
| 07 |  Λουξεμβούργο
|
Σάρα Μπρε | Sarà perchè ti amo | Ricchi e Poveri |
| 08 | Σουηδία
|
Καρόλα | Non voglio mica la luna | Fiordaliso |
| 09 | Γαλλία
|
Αμινά | La partita di Pallone | Ρίτα Παβόνε |
| 10 |  Τουρκία
|
Ιζέλ, Ρεϊχάν & Καν | Amore scusami | Δαλιδά |
| 11 |  Ιρλανδία
|
Κιμ Τζάκσον | Nel blu dipinto di blu | Ντομένικο Μοντούνιο |
| 12 |  Πορτογαλία
|
Ντούλτσε Πόντες | Dio, come ti amo | Ντομένικο Μοντούνιο |
| 13 |  Δανία
|
Άντερς Φράντσεν | Nessun dorma | Τζάκομο Πουτσίνι |
| 14 |  Νορβηγία
|
Just 4 Fun | Santa Lucia | Μάριο Λάντσα |
| 15 |  Ισραήλ
|
Duo Datz | Lontano dagli occhi | Σέρτζιο Εντρίγκο |
| 16 |  Φινλανδία
|
Κάιγια Κάρκινεν | Maruzzella | Ρενάτο Καροζόνε |
| 17 |  Γερμανία
|
Atlantis 2000 | L'italiano | Τότο Κουτούνιο |
| 18 |  Βέλγιο
|
Clouseau | Musica è | Έρος Ραματσότι |
| 19 |  Ισπανία
|
Σέρχιο Ντάλμα | Sono tremendo | Ρόκι Ρόμπερτς |
| 20 |  Ηνωμένο Βασίλειο
|
Σαμάνθα Γιάνους | Ricordati di me | Αντονέλο Βεντίτι |
| 21 | .svg){kind=small} Κύπρος
|
Έλενα Πατρόκλου | Io che amo solo te | Σέρτζιο Εντρίγκο |
| 22 |  Ιταλία
|
Πεπίνο ντι Κάπρι | Champagne | Πεπίνο ντι Κάπρι |
ΣχολιαστέςΕπεξεργασία
ΤηλεόρασηΕπεξεργασία
|
ΡαδιόφωνοΕπεξεργασία
|
Εκπρόσωποι βαθμώνΕπεξεργασία
Γιουγκοσλαβία – Μεμπρούρα Τοπολόβατς- Ισλανδία – Σίγριδουρ Πετουρσδότιρ (Sigríður Pétursdóttir)
Μάλτα – Ντομινίκ Μικάλεφ [20]- Ελλάδα – Φωτεινή Γιαννουλάτου[21]
Ελβετία – Μισέλ Στοκέρ[22]
Αυστρία – Γκαμπριέλε Χάρινγκ
Λουξεμβούργο – Ζαν Λικ Μπερτράν
Σουηδία – Μπο Χάγκστρεμ[10]
Γαλλία – Μαρί-Φρανς Μπριέρ[23]
Τουρκία – Κανάν Κουμπασάρ
Δημοκρατία της Ιρλανδίας – Έιλιν Νταν
Πορτογαλία – Μαρία Μαργκαρίντα Γκάσπαρ[11]
Δανία – Μπεντ Χένιους[12]- Νορβηγία – Σβέρε Κριστόφερσεν[24]
Ισραήλ – Γιτζχάκ Σιμόνι[25]
Φινλανδία – Χάιντι Κόκι[26]- Γερμανία – Κρίστιαν Έκχαρτ
Βέλγιο – Άνε Πλούγκερτς[27]
Ισπανία – Μαρία Άνχελες Μπαλανιάκ[28]- Ηνωμένο Βασίλειο – Κόλιν Μπέρι
- Κύπρος – Άννα Παρτελίδου[18]
Ιταλία – Ροζάνα Βαουντέτι
Μέλη εθνικών κριτικών επιτροπώνΕπεξεργασία
Από τη χρονιά αυτή, τα μισά από τα μέλη έπρεπε να είναι επαγγελματίες μουσικοί.
- Τουρκία – Ουμίτ Έρογλου (μαέστρος για την Τουρκία στον διαγωνισμό του 1990 και του 1998), Γκιοκσάν Αρμάν
- Δημοκρατία της Ιρλανδίας – Ντάνι Γκουίναν
- Νορβηγία – Κριστίνε Χολμ, Γιούλιε Χολμ, Τίνε Σμιθ, Γιαν Πάουλ Μπρέκε, Ρούνε Άρνεσεν, Νιλς Έιναρ Βινιόρ, Κριστίν Σκάαρε, Βίμπεκε Βέσενλουντ, Ζαν-Πολ Σουκρούν], Γκουστάβο Πολάστρι, Ράγκνιλντ Φάαλερ, Ράιντουν Χάνσεν, Κάρι Όλστατ, Έρικ Βέσελτοφτ, Έγκιλ Στοράιντε, Κνουτ Ράιερσρουτ[29]
- Βέλγιο – Νέλι Μπιλ
- Ισπανία – Αντόνιο Σέμπερε (δημοσιογράφος και εκπαιδευτικός), Μαρία Ισαμπέλ Γιορέτ (γυμνάστρια), Μάρκος Φερνάντεθ (φοιτητής), Νουρία Εστέρ Μεντόθα (χορεύτρια), Γκαμπριέλ Χαράμπα (δημοσιογράφος), Μαρία Αντονία Βαλς (δημοσιογράφος), Πάκο Κλαβέλ (καλλιτέχνης), Σαλομέ (τραγουδίστρια, συμμετέχουσα και νικήτρια του διαγωνισμού του 1969), Λόλες Λεόν (ηθοποιός), Αλφόνσο ντελ Ρεάλ (ηθοποιός), Μαρία Κασάλ (ηθοποιός), Ρικάρντο Κανταλαπιέδρα (κριτικός μουσικής), Θέλια Κοσγκάια (φοιτήτρια), Χεσούς ντε Βέγα (γιατρός), Μαρία Εουχένια Καστεγιάνος (δημόσιες σχέσειςs), Μπεγκόνια Κάστρο (χορεύτριαr)[30]
ΠαραπομπέςΕπεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 West, Chris (2017). Eurovision!: A History of Modern Europe Through the World's Greatest Song Contest. Melville House UK. σελ. 112. ISBN 1911545558.
- ↑ «Jón Ólafsson». andtheconductoris.eu. Ανακτήθηκε στις 8 Οκτωβρίου 2020.
- ↑ «Eurovision Song Contest 1991». The Diggiloo Thrush. Ανακτήθηκε στις 5 Μαρτίου 2012.
- ↑ «Eurovision Song Contest 1991». 4Lyrics.eu. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Νοεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου 2020.
- ↑ FEDDERSEN Jan & LYTTLE Ivor, Congratulations. 50 Years of The Eurovision Song Contest. The Official DVD. 1981-2005, Copenhague, CMC Entertainement, 2005, p.12.
- ↑ «Morgunblaðið, 04.05.1991». Timarit.is. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ «Η Δάφνη Μπόκοτα και η EUROVISION (1987-2004)». Retromaniax.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Σεπτεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ Oberösterreichische Nachrichten, 3-5-1997
- ↑ 9,0 9,1 9,2 Christian Masson. «1991 - Rome». Songcontest.free.fr. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ 10,0 10,1 «Infosajten.com». Infosajten.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Ιουλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ 11,0 11,1 «Comentadores Do ESC - escportugalforum.pt.vu | ο forum eurovisivo português». 21595.activeboard.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Απριλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ 12,0 12,1 «Forside». esconnet.dk. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ «Hvem kommenterte før Jostein Pedersen? - Debattforum». Nrk.no. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Νοεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ «Selostajat ja taustalaulajat läpi vuosien? • Viisukuppila». Viisukuppila.fi. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ «Eurovision Song Contest 1991». Ecgermany.de. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ «Hasselt 2005: Jarige André Vermeulen verzorgt commentaar met Ilse Van Hoecke –». Eurosong.be. 25 Οκτωβρίου 2005. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ «FORO FESTIVAL DE EUROVISIÓN • Ver Tema - Uribarri comentarista Eurovision 2010». Eurosongcontest.phpbb3.es. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ 18,0 18,1 Savvidis, Christos (OGAE Cyprus)
- ↑ «Peppino Di Capri Comme è ddoce o mare Eurofestival 1991». YouTube. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ Times of Malta, 5-5-1991
- ↑ «Εκφωνητές της ΕΡΤ για τις ψήφους της Ελλάδας στην EUROVISION - Page 3». Retromaniax.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Σεπτεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ Baumann, Peter Ramón (OGAE Switzerland)
- ↑ «Concours Eurovision de la Chanson • Consulter le sujet - Porte-paroles des jurys des pays francophones». Eurovision.vosforums.com. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ Dyrseth, Seppo (OGAE Norway)
- ↑ «פורום אירוויזיון». Sf.tapuz.co.il. 13 Σεπτεμβρίου 1999. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Οκτωβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ «Selostajat ja taustalaulajat läpi vuosien? • Viisukuppila». Viisukuppila.fi. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ «ESC 1991 Belgian Votes by An Ploegaerts and a jumping Carola». YouTube. 13 Απριλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ «María Ángeles Balañac». Imdb.es. 1 Μαΐου 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ Dagbladet, 5-5-1991
- ↑ «000webhost.com - free web hosting provider». Eurofestival.host22.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Αυγούστου 2011. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
Εξωτερικοί σύνδεσμοιΕπεξεργασία
- Η επίσημη ιστοσελίδα της Eurovision (Αγγλικά)