Γεωγραφία της Ασίας
Η γεωγραφία της Ασίας εξετάζει τις γεωγραφικές έννοιες της ταξινόμησης της Ασίας, του κεντρικού και ανατολικού τμήματος της Ευρασίας, που περιλαμβάνει περίπου πενήντα χώρες.
Γεωγραφικά χαρακτηριστικά Επεξεργασία
Όρια Επεξεργασία
Η χερσαία μάζα της ηπείρου της Ασίας δεν είναι το άθροισμα των χερσαίων μαζών κάθε περιοχής της, οι οποίες έχουν οριστεί ανεξάρτητα από το σύνολο. Για παράδειγμα, τα σύνορα της Κεντρικής Ασίας και της Μέσης Ανατολής εξαρτώνται από το ποιος τα ορίζει και για ποιον σκοπό. Αυτοί οι διαφορετικοί ορισμοί δεν αντικατοπτρίζονται γενικά στον χάρτη της Ασίας ως σύνολο. Έτσι, για παράδειγμα, η Αίγυπτος συμπεριλαμβάνεται τυπικά στη Μέση Ανατολή αλλά όχι στην Ασία, παρόλο που η Μέση Ανατολή είναι ένα τμήμα της Ασίας.
Η οριοθέτηση μεταξύ Ασίας και Αφρικής είναι η διώρυγα του Σουέζ και η Ερυθρά Θάλασσα. Τα σύνορα με την Ευρώπη ξεκινούν από την ακτή της ανατολικής Μεσογείου, παρόλο που η Τουρκία στην Εγγύς Ανατολή εκτείνεται εν μέρει στα νησιά του Αιγαίου και περιλαμβάνει την Κωνσταντινούπολη στην ευρωπαϊκή πλευρά του Βοσπόρου . Στον βορρά, τα σύνορα μεταξύ των ηπείρων της Ασίας και της Ευρώπης συνήθως θεωρείται ότι διασχίζουν τα Δαρδανέλια, τη Θάλασσα του Μαρμαρά, τον Βόσπορο, τη Μαύρη Θάλασσα, την οροσειρά του Καυκάσου, την Κασπία Θάλασσα, τον ποταμό Ουράλη μέχρι την πηγή του και γενικά ακολουθούν την ανατολική πλευρά των Ουραλίων Ορέων στη Θάλασσα του Κάρα της Ρωσίας. Ο Αρκτικός Ωκεανός είναι το βόρειο σύνορό της, ενώ τα στενά του Βερίγγειου πορθμού χωρίζουν την Ασία από τη Βόρεια Αμερική.
Στα νοτιοανατολικά της Ασίας βρίσκεται η Μαλαϊκή Χερσόνησος (που αποτελεί το όριο της ηπειρωτικής Ασίας) και η Ινδονησία ("Νησιά της Ινδίας", πρώην Ανατολικές Ινδίες), μια τεράστια χώρα στην υφαλοκρηπίδα Σούντα με χιλιάδες νησιά, μεγάλα και μικρά, κατοικημένα και ακατοίκητα. Η Αυστραλία βρίσκεται κοντά μα είναι μια διαφορετική ήπειρος. Τα νησιά του Ειρηνικού στα βορειοανατολικά της Αυστραλίας που απομακρύνονται πέρα από την Ιαπωνία και την Κορέα είναι Ωκεανία και όχι Ασία. Από την Ινδονησία, τα σύνορα της ηπείρου εκτείνονται κατά μήκος του Ινδικού Ωκεανού έως την Ερυθρά Θάλασσα. Τα περισσότερα από τα νησιά στον Ινδικό Ωκεανό είναι ασιατικά.
Συνολικές διαστάσεις Επεξεργασία
Πολλαπλές πηγές δίνουν διαφορετικές εκτιμήσεις για την περιοχή που περικλείεται από τα φανταστικά σύνορα της Ασίας. Ο Άτλας του Κόσμου της αμερικανικής εφημερίδας New York Times υπολογίζει τις διαστάσεις σε 43.608.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα. [1] Το Chambers World Gazetteer αναφέρεται σε 44.000.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα, ενώ η εγκυκλοπαίδεια Concise Columbia Encyclopedia μιλά για 44.390.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Το 2011, το Pearson's αναφέρει 44.030.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα. [2] Οι μέθοδοι απόκτησης αυτών των αριθμών και ποιες ακριβώς περιοχές περιλαμβάνουν είναι στοιχεία που δεν έχουν δημοσιοποιηθεί.
Η επιφάνεια του χάρτη της ηπειρωτικής Ασίας περιλαμβάνεται εξ ολοκλήρου σε ένα γεωδαιτικό τετράγωνο που σχηματίζεται από τμήματα γεωγραφικού πλάτους τα οποία διέρχονται από τα βόρεια και νότια άκρα της και τμήματα γεωγραφικού μήκους τα οποία διέρχονται από τα ανατολικά και δυτικά άκρα της. Το ακρωτήριο Chelyuskin βρίσκεται στις 77° 43′ Β. Το ακρωτήριο Piai στη Μαλαϊκή Χερσόνησο βρίσκεται στις 1° 16′ Β. Το ακρωτήριο Baba στην Τουρκία βρίσκεται στις 26° 4′ Α. Το ακρωτήριο Dezhnyov βρίσκεται στις 169° 40′ Δ. Εν ολίγοις, η ηπειρωτική Ασία κυμαίνεται σε περίπου 77° γεωγραφικού πλάτους και 195° γεωγραφικού μήκους, [3] περίπου 8.560 χιλιόμετρα μήκος και 9.600 χιλιόμετρα πλάτος σύμφωνα με το Chambers, ή 8.700 χιλιόμετρα μήκος και 9.700 χιλιόμετρα πλάτος σύμφωνα με το Pearson.
Η Ινδονησία στα νοτιοανατολικά, μια χώρα που αποτελείται από χιλιάδες νησιά, προσθέτει σημαντική έκταση στην ηπειρωτική Ασία και επεκτείνει το ακραίο ασιατικό γεωγραφικό πλάτος νοτιότερα. Η γεωγραφική φύση της χώρας εγείρει ερωτήματα όπως εάν η θάλασσα και ο βυθός υπολογίζονται ως Ασία. Τα σύνορα μεταξύ Αυστραλίας και Ινδονησίας βρίσκονται ακόμη υπό διαπραγμάτευση. Επί του παρόντος, μια συνθήκη του 1997 παραμένει ανεπικύρωτη. Καθώς υπάρχουν ζητήματα αλιευτικών δικαιωμάτων στα ύδατα και δικαιωμάτων σε ορυκτά στον πυθμένα της θάλασσας, βρίσκονται υπό διαπραγμάτευση δύο διαφορετικά όρια, ένα για τη στήλη ύδατος και ένα για τον βυθό της θάλασσας. Το νοτιότερο όριο του βυθού είναι 10° 50' Ν, το γεωγραφικό πλάτος του σημείου Α3, το κοινό τρίσημο της Αυστραλίας, της Ινδονησίας και της Παπούα Νέας Γουινέας. Το νοτιότερο όριο της στήλης ύδατος είναι ακόμα νοτιότερα στο Σημείο Z88, 13° 56' 31,8".
Ευρωπαϊκές απόψεις για την Ασία Επεξεργασία
Η γεωγραφική ή παραδοσιακή άποψη Επεξεργασία
Οι Ευρωπαίοι του Μεσαίωνα θεωρούσαν την Ασία μία ήπειρο, ένα ξεχωριστό κομμάτι στεριάς. Η ευρωπαϊκή αντίληψη των τριών ηπείρων από τον Παλαιό Κόσμο ανάγεται στην κλασική αρχαιότητα. Ο ορισμός των ηπείρων ήταν από καιρό και παραμένει κυρίως αρμοδιότητα των γεωγράφων, συμπεριλαμβανομένων των πολιτιστικών γεωγράφων καθώς και των φυσικών γεωγράφων. Η μεγάλη πλειονότητα των γεωγράφων, σχεδόν σε όλους τους άτλαντες και σε πολλές άλλες δημοσιεύσεις από το National Geographic μέχρι το CIA World Factbook και το Γεωγραφικό Λεξικό Merriam-Webster's, ορίζουν την Ευρώπη, την Ασία και την Αφρική ως ηπείρους.
Η ελληνική καταγωγή Επεξεργασία
Το σύστημα των τριών ηπείρων ήταν μια ιδέα που επινοήθηκε στην αρχαϊκή Ελλάδα, μια εποχή ελληνικής αποικιακής επέκτασης και του εμπορίου σε όλη τη Μεσόγειο που επανέφερε τη διάδοση της γραφής. Η γραφή είναι προϋπόθεση για την ύπαρξη της γραπτής γεωγραφίας. Είχε χαθεί κατά τη διάρκεια της ελληνικής Γεωμετρικής Περιόδου, μιας περιόδου πειρατείας στη θάλασσα και αμυντικής στάσης στη στεριά. Η προηγούμενη μυκηναϊκή Ελλάδα άφησε σποραδικά στοιχεία για ορισμένες υπηρέτριες από μια τοποθεσία της μεταγενέστερης Μικράς Ασίας η οποία ονομαζόταν Ασία. Η Ευρώπη ήταν κυρίως η Ελλάδα, ενώ η Λιβύη ήταν μια μικρή περιοχή στα δυτικά της Αιγύπτου. Δεν υπήρχε συστηματικός ορισμός του όρου «ήπειρος». Ωστόσο, οι Έλληνες ναυτικοί έκαναν μια διάκριση που επρόκειτο να επικρατήσει: τα νησιά (αἱ νῆσοι), έναντι της ηπειρωτικής χώρας (ἡ ἤπειρος). [4] Σύμφωνα με μια ετυμολογία, η λέξη ήπειρος σχετίζεται με το ēpeir- με την ίδια ινδοευρωπαϊκή ρίζα από την οποία προήλθε το αγγλικό over. [5] Η αρμενική μορφή της λέξης σήμαινε «όχθη, ακτή». Η ελληνική μορφή της πρέπει να σήμαινε «χερσαία», είτε συνεχής γη είτε μια ακτή που δεσπόζει. Στα λατινικά έγινε continens terra, «συνεχής γη», που συντομεύτηκε και έγινε just continens, stem continent-.
Τα περισσότερα πλοία της Αρχαϊκής Περιόδου δεν ήταν ποντοπόρα. Ακολουθούσαν προσεκτικά τις ακτές, έτοιμα να αράξουν με το πρώτο σημάδι θαλασσοταραχής. Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι οι πρώτες ήπειροι ήταν «ακτές», όπως αναφέρεται στον Ηρόδοτο, τον πρώτο ιστορικό του οποίου τα έργα σώζονται, που βασίζεται σε παλαιότερη γεωγραφία από την όποια δεν έχουν σωθεί παρά θραύσματα. Η Ασία ορίζεται από δύο άκρες ή «ακτές». Η μία ξεκινά από την πόλη Φάσις στην Κολχίδα (σημερινή Γεωργία) στο ανατολικό άκρο της Μαύρης Θάλασσας γύρω από τις ακτές της Μικράς Ασίας μέχρι τη Φοινίκη. Η δεύτερη εκτείνεται από τη Φοινίκη μέχρι την Ερυθρά Θάλασσα (η αρχαία Ερυθρά Θάλασσα περιλάμβανε επίσης τον Περσικό Κόλπο και τον Ινδικό Ωκεανό) και από εκεί στην Ινδία, μετά την οποία «κανείς δεν μπορεί να πει τι είδους περιοχή είναι». [6]
Η Ασία ισούται με τις ακτές της, οι οποίες ορίζουν επίσης την Ευρώπη και τη Λιβύη. Η βόρεια ακτή εκτείνεται ανατολικά κατά μήκος της γραμμής των ποταμών Φάση και Αράξης, δηλαδή νότια των βουνών του Καυκάσου και γύρω από τα νότια της Κασπίας Θάλασσας. Η νότια ακτή συνεχίζει προς την Ερυθρά Θάλασσα και τον ποταμό Νείλο, καθώς ο Δαρείος ο Μέγας είχε κατασκευάσει ένα κανάλι που ένωνε τα δύο. Ο Ηρόδοτος ομολογεί ότι δεν καταλαβαίνει το εγχείρημα: «Με εκπλήσσει το γεγονός ότι έπρεπε να διαιρεθούν η Λιβύη, η Ασία και η Ευρώπη όπως έγινε, γιατί είναι εξαιρετικά άνισες περιοχές». [7] Και η έκπληξή του συνεχίζεται: «Δεν μπορώ να συλλάβω γιατί θα έπρεπε να δοθούν ποτέ τρία ονόματα, και μάλιστα γυναικεία ονόματα, σε μια περιοχή που είναι στην πραγματικότητα μία... ούτε μπορώ καν να πω ποιος δίνει στις τρεις περιοχές τα ονόματά τους». Προηγουμένως είχε μιλήσει για δύο περιοχές . Λέει ότι ένα εναλλακτικό βόρειο σύνορο είναι οι εκβολές του ποταμού Ντον. [8]
Ο Στράβων, γεωγράφος της πρώιμης Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, έχει μια εξήγηση για τη γεωγραφία που ο Ηρόδοτος έβρισκε τόσο αινιγματική. Το κλειδί είναι οι απαιτήσεις της αρχαίας ναυσιπλοΐας. Καθώς ο αρχαίος θαλασσοπόρος περνούσε κάτω από τον βράχο του Γιβραλτάρ στον δρόμο του προς τη Μεσόγειο Θάλασσα («τη δική μας θάλασσα» για όσους κατοικούσαν εκεί), του εμφανίζονταν δύο μονοπάτια, η βόρεια ακτή ή η νότια ακτή. Ο Στράβων λέει: [9]
"Τώρα, πλέοντας στο στενό των Ηράκλειων Στηλών, η Λιβύη βρίσκεται στο δεξί σας χέρι μέχρι το ρεύμα του Νείλου, ενώ στο αριστερό σας χέρι κατά μήκος του στενού βρίσκεται η Ευρώπη μέχρι τον Ντον."
Για τους αρχαίους θαλασσοπόρους της Μεσογείου, οι ήπειροι χωρίζονταν από θάλασσες. Το κανάλι επέκτεινε τη νότια ακτή μέχρι την Ερυθρά Θάλασσα . Η συμμετρία του σχήματος παραήταν γεωμετρική για να της αντισταθούν οι Έλληνες, οι οποίοι, όποτε μπορούσαν, αναπαριστούσαν όλες τις γεωγραφικές μάζες με κανονικές μορφές. Ένα τρίγωνο κυριάρχησε στην ελληνική φαντασία με σημεία τις Ηράκλειες Στήλες, τον ποταμό Ντον και την Ερυθρά Θάλασσα. Μι απου οι πλευρές του ήταν τρεις όχθες, οι ήπειροι ήταν τρεις.
Αυτοκρατορική ρωμαϊκή γεωγραφία Επεξεργασία
Ο γεωγράφος Κλαύδιος Πτολεμαίος προχωρά στη διάκριση μεταξύ της γεωγραφίας, η οποία είναι "μια αναπαράσταση σε εικόνα ολόκληρου του γνωστού κόσμου" και της χωρογραφίας (της "μελέτης των τόπων"), η οποία "επεξεργάζεται πληρέστερα τα στοιχεία". [10] Η ιδέα των ηπείρων ανήκει στη γεωγραφία και παρουσιάζεται ως τέτοια. Ένας χωρογράφος, κατά την άποψη του Πτολεμαίου, ήταν ο ειδικός για μια συγκεκριμένη τοποθεσία, όπως ένας καπετάνιος, ένας έμπορος ή ένας ντόπιος. Οι γεωγράφοι τους συμβουλεύονται όλους αυτούς, αλλά αυτοί δεν γράφουν γεωγραφία εκτός αν τυχαίνει να έχουν και τις δύο ιδιότητες.
Ο Πτολεμαίος ήταν Αιγύπτιος γεωγράφος της Μέσης Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Η ιδέα των ηπείρων προηγήθηκε της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, αλλά κατά τη διάρκειά της έφτασε στη σύγχρονη εποχή για να καθορίσει τις σημερινές γεωγραφικές απόψεις, που αποτελούν βελτιώσεις και στρογγυλεύσεις των κλασικών. Δηλώνοντας ότι «οι ήπειροι οριοθετούνται πιο σωστά, όταν είναι δυνατόν, από θάλασσες παρά από ποτάμια», ο Πτολεμαίος ορίζει ένα σύστημα τριών ηπείρων: Ευρώπη, Λιβύη, Ασία. Η Λιβύη του είναι η σημερινή Βόρεια Αφρική, που περιέχει μία επαρχία, την Αφρική, το όνομα της οποίας αντικατέστησε τη Λιβύη. Απορρίπτοντας τον ποταμό Νείλο ως ασιατικό σύνορο για να μην χωρίσει την Αίγυπτο, ο Πτολεμαίος ορίζει την Ερυθρά Θάλασσα ως σύνορο μεταξύ Λιβύης και Ασίας. Στον βορρά, τα σύνορα μεταξύ Ασίας και Ευρώπης είναι ένας μεσημβρινός μέσω των εκβολών του ποταμού Ντον προς τη βόρεια «άγνωστη περιοχή». [11] Η Μικρά Ασία παραμένει «ορθώς λεγόμενη Ασία». [12]
Η Ασία του Πτολεμαίου εκτείνεται μέχρι την Άπω Ανατολή, περίπου όπως και η σημερινή Ασία, με τη διαφορά ότι τα ευρωπαϊκά σύνορα διασχίζουν τη μελλοντική τοποθεσία της Μόσχας, που τότε ήταν ένα έρημο δάσος που περικλειόταν από φυλές Σαρματών. Σε μια εντυπωσιακή προεπισκόπηση της Ευρωπαϊκής και της Ασιατικής Ρωσίας, η Ευρωπαϊκή Σαρματία βρίσκεται μεταξύ των ποταμώνΒιστούλα και Ντον, ενώ η Ασιατική Σαρματία εκτείνεται ανατολικά του Ντον έως τη Σκυθία. [13]
Γεωλογική άποψη Επεξεργασία
Η σχετικά πρόσφατη μελέτη των τεκτονικών πλακών αποκάλυψε το γεγονός ότι η Ασία έχει αρκετές περιοχές που θα θεωρούνταν διακριτές χερσαίες μάζες εάν χρησιμοποιούνταν αυστηρά γεωλογικά και τεκτονικά κριτήρια (για παράδειγμα, η Νότια Ασία και η Ανατολική Ασία). Ο ορισμός των τεκτονικών πλακών είναι αρμοδιότητα των γεωλόγων. Αυστηρά όσον αφορά τις γεωλογικές χερσαίες μάζες ή τις τεκτονικές πλάκες, η Ευρώπη είναι μια δυτική χερσόνησος της Ευρασίας και της ξηράς Αφρικής-Ευρασίας. Στην τελευταία, η Ευρώπη και η Ασία αποτελούν τμήματα της ευρασιατικής πλάκας, η οποία εξαιρεί την αραβική και την ινδική τεκτονική πλάκα.
Τοπική άποψη Επεξεργασία
Στην ανθρωπογεωγραφία, υπάρχουν πολλές θεωρητικές σχολές. Η πιο κοινή από αυτές ακολουθεί την ιστορική σύμβαση και αντιμετωπίζει την Ευρώπη και την Ασία ως διαφορετικές ηπείρους, κατηγοριοποιώντας την Ανατολική Ασία, τη Νότια Ασία και τη Μέση Ανατολή ως συγκεκριμένες περιοχές για πιο λεπτομερή ανάλυση. Άλλες σχολές εξισώνουν τη λέξη «ήπειρος» με τη τον όρο γεωγραφική «περιοχή», όταν αναφέρονται στην Ευρώπη και την Ασία όσον αφορά τη φυσική γεωγραφία.
Εθνοτική άποψη Επεξεργασία
Στις ευρωπαϊκές γλώσσες, ο όρος "Ασιάτης" αναφέρεται πιο συχνά στην εθνική κληρονομιά παρά σε μια αυστηρά γεωγραφική περιοχή. Στα αμερικάνικα αγγλικά, ο ίδιος όρος συχνά αναφέρεται σε Ανατολικοασιάτες, ενώ στα βρετανικά αγγλικά, συχνά αναφέρεται σε Νοτιοασιάτες. Η Ασία περιέχει την ινδική υποήπειρο, το ιρανικό οροπέδιο, την αραβική χερσόνησο, καθώς και ένα κομμάτι της βορειοαμερικανικής πλάκας στη Σιβηρία.
Περιοχές Επεξεργασία
Από τον 18ο αιώνα, η Ασία έχει χωριστεί σε διάφορες υποπεριοχές. Δεν υπάρχει καθολική συναίνεση για τη χρήση αυτών των όρων.
Παρακάτω αναφέρονται οι περιοχές της Ασίας:
- Κεντρική Ασία
- Κοινώς θεωρείται ότι περιλαμβάνει το Καζακστάν, το Κιργιστάν, το Τατζικιστάν, το Τουρκμενιστάν και το Ουζμπεκιστάν.
- Ανατολική Ασία
- Κοινώς θεωρείται ότι περιλαμβάνει [14] την Κίνα, το Χονγκ Κονγκ, την Ιαπωνία, το Μακάο, τη Μογγολία, τη Βόρεια Κορέα, τη Νότια Κορέα και την Ταϊβάν . Ένα κοινό συνώνυμο για την Ανατολική Ασία είναι η Βορειοανατολική Ασία, αν και ορισμένοι γεωγράφοι εντάσσουν σε αυτήν την υποπεριοχή μόνο την Ιαπωνία, την Κορέα και τη Βορειοανατολική Κίνα.
- Νότια Ασία
- Κοινώς θεωρείται ότι περιλαμβάνει [15] το Αφγανιστάν, το Μπαγκλαντές, το Μπουτάν, το Βρετανικό Έδαφος Ινδικού Ωκεανού, την Ινδία, τις Μαλδίβες, το Νεπάλ, το Πακιστάν και τη Σρι Λάνκα . Ένα κοινό κατά προσέγγιση συνώνυμο της Νότιας Ασίας είναι ινδική υποήπειρος, από την οποία εξαιρείται το Αφγανιστάν .
- Νοτιοανατολική Ασία
- Κοινώς θεωρείται ότι περιλαμβάνει [16] το Μπρουνέι, την Καμπότζη, τη Νήσος των Χριστουγέννων, τα Νησιά Κόκος, το Ανατολικό Τιμόρ, την Ινδονησία, το Λάος, τη Μαλαισία, τη Μιανμάρ, τις Φιλιππίνες, τη Σιγκαπούρη, την Ταϊλάνδη και το Βιετνάμ. Αυτή η υποπεριοχή μπορεί να υποδιαιρεθεί περαιτέρω σε δύο μικρότερες υποπεριοχές: Ηπειρωτική Νοτιοανατολική Ασία (Ινδοκινέζικη Χερσόνησος) και Θαλάσσια Νοτιοανατολική Ασία (Μαλαϊκό Αρχιπέλαγος).
- Δυτική Ασία
- Κοινώς θεωρείται ότι περιλαμβάνει [17] την Αρμενία, το Αζερμπαϊτζάν, το Μπαχρέιν, την Κύπρο, τη Γεωργία, το Ιράν, το Ιράκ, το Ισραήλ, την Ιορδανία, το Κουβέιτ, τον Λίβανο, το Ομάν, την Παλαιστίνη, τοΚατάρ, τη Σαουδική Αραβία, τη Χερσόνησο του Σινά (Αίγυπτος), τη Συρία, την Τουρκία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και την Υεμένη. Κοινά συνώνυμα για τη Δυτική Ασία είναι Νοτιοδυτική Ασία και Μέση Ανατολή. Η Μέση Ανατολή περιλαμβάνει γενικά και την Αίγυπτο, μια διηπειρωτική χώρα μεταξύ Αφρικής και Ασίας.
- Βόρεια Ασία
- Κοινώς θεωρείται ότι περιλαμβάνει την ασιατική Ρωσία. Ένα κοινό συνώνυμο της Βόρειας Ασίας είναι Σιβηρία.
Το μεταβαλλόμενο κλίμα της Ασίας Επεξεργασία
Μια έρευνα που πραγματοποιήθηκε το 2010 από την εταιρεία Maplecroft εντόπισε 16 χώρες που είναι εξαιρετικά ευάλωτες στην κλιματική αλλαγή. Η ευπάθεια κάθε χώρας υπολογίστηκε χρησιμοποιώντας 42 κοινωνικούς, οικονομικούς και περιβαλλοντικούς δείκτες, οι οποίοι προσδιόρισαν τις πιθανές επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής κατά τα επόμενα 30 χρόνια. Ασιατικές χώρες όπως Μπαγκλαντές, η Ινδία, το Βιετνάμ, η Ταϊλάνδη, το Πακιστάν και η Σρι Λάνκα ήταν μεταξύ των 16 χωρών που αντιμετωπίζουν ακραίο κίνδυνο από την κλιματική αλλαγή. Ήδη συντελλούνται κάποιες αλλαγές. Για παράδειγμα, σε τροπικά μέρη της Ινδίας που έχουν ημίξηρο κλίμα, η θερμοκρασία αυξήθηκε κατά 0,4°C μεταξύ 1901 και 2003. Μια μελέτη του 2013 από το International Crops Research Institute for the Semi-Arid Tropics (ICRISAT) είχε στόχο να βρει επιστημονικές προσεγγίσεις και τεχνικές υπέρ των φτωχών που θα επιτρέψουν στα αγροτικά συστήματα της Ασίας να αντιμετωπίσουν την κλιματική αλλαγή, ωφελώντας τους φτωχούς και ευάλωτους αγρότες. Η μελέτη συνέστηνε τη βελτίωση της χρήσης των πληροφοριών για το κλίμα στον τοπικό σχεδιασμό και την ενίσχυση των αγροσυμβουλευτικών υπηρεσιών με βάση τις καιρικές συνθήκες και την παροχή κινήτρων στους αγρότες να υιοθετήσουν μέτρα διατήρησης των φυσικών πόρων για την ενίσχυση της δασικής κάλυψης, την αναπλήρωση των υπόγειων υδάτων και χρήση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. [18]
Γεωπολιτικός χάρτης της Ασίας Επεξεργασία
Οι χώρες αυτού του χάρτη με μία σημαντική εξαίρεση (και μερικές δευτερεύουσες) είναι εκείνες που ορίζονται από το The World Factbook. Χρησιμοποιούνται σύντομες μορφές των ονομάτων, και ενίοτε συντομογραφίες. Όλες οι χώρες βρίσκονται στον παρακάτω πίνακα. Η μία σημαντική εξαίρεση στο σύστημα είναι η Ρωσία, που επί του παρόντος δεν βρίσκεται επίσημα στην ηπειρωτική περιοχή της Ασίας, αλλά ανεπίσημα στη Βόρεια Ασία, παρόλο που έχει ταξινομηθεί ως Ευρώπη.
Γεωπολιτικά δεδομένα για την Ασία Επεξεργασία
Δεν υπάρχει καθολικά καθορισμένη Ασία. Οι παραδοσιακές απόψεις είναι, στην καλύτερη περίπτωση, προσεγγιστικές. Ακόμη και σήμερα εξακολουθούν να ορίζονται κάποια σύνορα, όπως εκείνα μεταξύ Ινδονησίας, Αυστραλίας και Ωκεανίας. Όσο οι εδαφικές συγκρούσεις παραμένουν ανθρώπινο χαρακτηριστικό, μπορεί κάλλιστα να υπάρχει «ανατολικό ζήτημα», όπως είχε αποκαλέσει η Βρετανική Αυτοκρατορία την Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Επιμέρους χάρτες της Ασίας Επεξεργασία
|
|
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ The New York Times and Bartholomew, Edinburgh (1992). The New York Times Atlas of the World. New York: Times Books (Random House). σελ. 44.
- ↑ Edgar Thorpe· Shawick Thorpe (2011). The Pearson General Knowledge Manual. India: Dorling Kindersley. σελ. A.25.
- ↑ «Asia: The Land». The New Encyclopædia Britannica (15th έκδοση).
- ↑ Georg Autenrieth (1876). «ēpeiros». A Homeric Dictionary for Schools and Colleges.
- ↑ J.B. Hofmann (1950). «ēpeiros». Etymologisches Wörterbuch des Griechischen.
- ↑ Histories, Book IV, Articles 37-40.
- ↑ Histories, Book IV, Article 42.
- ↑ Histories, Book !V, Article 45
- ↑ Geography, 2.5.26.
- ↑ Geography, Book I, Chapter 1.
- ↑ Geography, Book II, Prologue.
- ↑ Geography, Book V, Chapter 11.
- ↑ Geography, Book V, Chapter 8.
- ↑ «East Asia». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Ιουλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2015.
- ↑ «The World Factbook: South Asia». Cia.gov. Ανακτήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 2021.
- ↑ «Southeast Asia». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Ιουλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2015.
- ↑ «West Asia/Middle East». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Νοεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2015.
- ↑ Vulnerability to Climate Change: Adaptation Strategies and layers of Resilience Αρχειοθετήθηκε 2018-07-11 στο Wayback Machine., ICRISAT, Policy Brief No. 23, February 2013