Βικιπαίδεια

Θανατική ποινή στον κόσμο

κατάλογος εγχειρήματος Wikimedia

Σε 142 (από τις συνολικά 195 ανεξάρτητες) χώρες σύμφωνα με τη Διεθνή Αμνηστία δεν είναι πλέον σε ισχύ η θανατική ποινή.

Υπόμνημα
  Πλήρης κατάργηση: 111 χώρες
  Κατάργηση με εξαίρεση ειδικές περιπτώσεις (π.χ. εγκλήματα πολέμου): 7
  Μη εφαρμογή στην πράξη (με μορατόριουμ ή δεν έχει εκτελεστεί η θανατική ποινή τα τελευταία 10 χρόνια): 24
  Θανατική ποινή σε ισχύ: 53

Το 2010 πιστεύεται ότι εκτελέστηκαν θανατοποινίτες σε 21 χώρες[1], το 2011 σε 18 χώρες[2] και το 2012 σε 21 χώρες.[3] Τουλάχιστον 2.390 άνθρωποι εκτελέστηκαν στη διάρκεια του 2008 σε 25 χώρες και άλλοι 8.864 βρίσκονται στη σειρά περιμένοντας τον θάνατό τους με εκτέλεση. Οι περισσότερες εκτελέσεις (1.718) έγιναν στην Κίνα.[4] Στη διάρκεια του 2007 σε 24 χώρες (το 88% σε Κίνα, Ιράν, Πακιστάν, Σαουδική Αραβία και στις ΗΠΑ), εκτελέστηκαν 1.252 άνθρωποι έναντι 1.591 εκτελέσεων το 2006.

Σύνοψη Επεξεργασία

Σύμφωνα με τη Διεθνή Αμνηστία[5], από τα συνολικά 195 κράτη-μέλη του ΟΗΕ:

  • 109 χώρες κατήργησαν εντελώς τη θανατική ποινή, (συμπεριλαμβανομένων των Νήσων Κουκ και του Νιούε)
  • 10 κράτη τη διατηρούν, όμως μόνο για εξαιρετικές περιπτώσεις (π.χ. για εγκλήματα σε εμπόλεμες περιόδους)
  • 22 χώρες διατηρούν νομοθεσία που επιτρέπει τη χρήση της θανατικής ποινής για εγκλήματα του κοινού ποινικού δικαίου, ωστόσο στα κράτη αυτά δεν έχει εφαρμοστεί η θανατική ποινή τουλάχιστον για τα τελευταία 14 χρόνια.
  • 54 χώρες διατηρούν τη θανατική ποινή τόσο στη νομοθεσία τους όσο και στην πράξη. Οι χώρες αυτές αποτελούσαν κατά προσέγγιση το 66% του παγκόσμιου πληθυσμού το 2012, αν και ο αριθμός των χωρών που την έχουν σε ισχύ σταδιακά μειώνεται.[6]
Σημείωση: Στις χώρες που αναγράφονται στους πίνακες, περιλαμβάνονται και εξαρτημένα εδάφη, ειδικές διοικητικές περιοχές και μη αναγνωρισμένα διεθνώς κράτη ή εδάφη.

Οι παραπάνω πληροφορίες είναι ενημερωμένες για το 2022 οπότε η θανατική ποινή καταργήθηκε στη Παπούα Νέα Γουινέα, στη Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, στην Ισημερινή Γουινέα και τη Ζάμπια.

Χώρες που έχουν τη θανατική ποινή σε ισχύ Επεξεργασία

Στα κράτη και εδάφη αυτά, η εσχάτη των ποινών είναι σε ισχύ. Στη λίστα περιλαμβάνονται κυρίως χώρες από την Ευρύτερη Μέση Ανατολή καθώς και υποανάπτυκτα και φτωχά κράτη της Ασίας και Αφρικής, στα οποία επικρατεί η ακυβερνησία, τα δικτατορικά καθεστώτα, ενώ πολλά έχουν έντονο και το Ισλαμικό στοιχείο (όπως για παράδειγμα το Ιράν και το Αφγανιστάν). Δεν λείπουν όμως και δημοκρατικές χώρες, όπως η Ιαπωνία και οι Ηνωμένες Πολιτείες (αν και έχει καταργηθεί ή ανασταλεί σε περίπου 30 πολιτείες, με πλήρη κατάργηση σε 23 από αυτές).

Χώρα Έτος τελευταίας γνωστής εκτέλεσης Σημειώσεις
  Αίγυπτος 2023[7] Απαγχονισμός ή εκτελεστικό απόσπασμα. Θανατική ποινή για βιασμό, αν συνοδεύεται από την απαγωγή του θύματος, φόνο, εσχάτη προδοσία και οργανωμένο εμπόριο ναρκωτικών.
  Αφγανιστάν 2023[8] Απαγχονισμός, τυφεκισμός. Με βάση τη σημερινή νομοθεσία η θανατική ποινή εφαρμόζεται σε περιπτώσεις αποστασίας,[9] ομοφυλοφιλίας και φόνου
  Βιετνάμ 2022[10] Θανατηφόρα ένεση. Θανατική ποινή εφαρμόζεται για εσχάτη προδοσία, ενέργειες για ανατροπή της κυβέρνησης, κατασκοπεία, επανάσταση, ληστεία, τρομοκρατία, δολιοφθορά, αεροπειρατεία, καταστροφή σχεδίων για την εθνική ασφάλεια, υποβιβασμό της ειρήνης, εγκλήματα πολέμου, εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, φόνο, βιασμό, ληστεία, υπεξαίρεση, απάτη[11]
  Γκάμπια 2012[12] Για εσχάτη προδοσία. Καταργήθηκε το 1993 αλλά επαναφέρθηκε από το προσωρινό Κυβερνητικό Συμβούλιο των Ενόπλων Δυνάμεων τον Αύγουστο του 1995[13]Το 2018 η Γκάμπια ανακοίνωσε μορατόριουμ στη θανατική ποινή.[14]
  Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα 2017[15] Για φόνο, ναρκωτικά[16] εκτελεστικό απόσπασμα. Επίσης για βιασμό, εσχάτη προδοσία, ληστεία κατά συρροή, τρομοκρατία
  Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής 2023 Οι μέθοδοι ποικίλλουν ανά πολιτεία: συμπεριλαμβάνουν θανατηφόρα ένεση, ηλεκτρική καρέκλα, εκτελεστικό απόσπασμα και θάλαμο αερίων. Σύμφωνα με τον ομοσπονδιακό νόμο προβλέπεται θανατική ποινή για εγκλήματα σχετικά με ανθρωποκτονία, προδοσία, κατασκοπία, τρομοκρατία, φόνο, ληστεία μετά φόνου και ακραίες περιπτώσεις εμπορίας ναρκωτικών (όταν συμπεριλαμβάνει ανθρωποκτονία).[17][18] Σε 27 από τις 50 πολιτείες προβλέπεται η θανατική ποινή, παρότι σε μερικές ισχύει μορατόριουμ. Η Αμερικανική Σαμόα έχει τη θανατική ποινή σε ισχύ[19] ενώ άλλα εδάφη την έχουν καταργήσει. Με απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου δεν προβλέπεται πλέον η θανατική ποινή για άτομα ηλικίας κάτω των 18. Ένορκοι ή δικαστής δύνανται να εκδίδουν καταδικαστικές αποφάσεις σε θάνατο.
  Ιαπωνία 2022[20] Απαγχονισμός. Η Ιαπωνία, παρότι είναι δημοκρατική χώρα, έχει σε ισχύ τη θανατική ποινή. Οι εισαγγελείς ζητούν την επιβολή της ποινής του θανάτου μόνο σε περιπτώσεις φόνων κατά συρροή ή ενός φόνου υπό συνθήκες επιδείνωσης.[21] Από το 1946 ως το 2003 καταδικάστηκαν σε θάνατο 766 άτομα, εκ των οποίων εκτελέστηκαν τα 608. Επί 40 μήνες, την περίοδο από το 1989 ως το 1993 οι υπουργοί Δικαιοσύνης αρνήθηκαν να επικυρώσουν εκτελέσεις, κάτι που ισοδυναμεί με ανεπίσημο μορατόριουμ.
  Ινδία 2020[22] Απαγχονισμός. Θανατική ποινή για φόνο, πρόκληση παιδιού σε αυτοκτονία, εσχάτη προδοσία, τρομοκρατικές πράξεις, δεύτερη καταδίκη για διακίνηση ναρκωτικών, αεροπειρατεία, ληστεία κατά συρροή, βιασμό κατά συρροή και λαθρεμπόριο ναρκωτικών υπό δυσχερείς συνθήκες.
  Ινδονησία 2016[23] Εκτελεστικό απόσπασμα. Θανατική ποινή για φόνο, διακίνηση ναρκωτικών[24] τρομοκρατία[25]

Η θανατική ποινή εφαρμόζεται με βάση το νόμο 2/1964.[26]

  Ιορδανία 2017[27] Θανατική ποινή για φόνο[28]
  Ιράκ 2022[29] Απαγχονισμός. Θανατική ποινή για φόνο, έκθεση της εθνικής ασφάλειας σε κίνδυνο, διανομή ναρκωτικών, βιασμό, επιθέσεις σε οχηματοπομπές ή φορτία οχημάτων, χρηματοδότηση και εκτέλεση τρομοκρατίας.[30] Ανεστάλη τον Ιούνιο του 2003 έπειτα από την εισβολή στο Ιράκ και επαναφέρθηκε τον Αύγουστο του 2004.[31][32] Συνολικά 447 άνθρωποι εκτελέστηκαν έκτοτε και ως τα τέλη Μαρτίου του 2013, με 129 να εκτελούνται μόνο το έτος 2012.[33]
  Ιράν 2023[34] Εκτελεστικό απόσπασμα, απαγχονισμός, λιθοβολισμός. Πολλές από τις εκτελέσεις γίνονται δημοσίως. Το Ιράν είναι δεύτερο στον κόσμο σε αριθμό εκτελέσεων, μετά την Κίνα. Σήμερα η θανατική ποινή μπορεί να επιβληθεί για φόνο, ένοπλη ληστεία, διακίνηση ναρκωτικών, απαγωγή, βιασμό, παιδεραστία, ομοφυλοφιλία, κατασκοπεία, τρομοκρατία, αποστασία
  Ισημερινή Γουινέα 2014[35] Απαγχονισμός, εκτελεστικό απόσπασμα. Θανατική ποινή για φόνο, τρομοκρατία, εσχάτη προδοσία, ένοπλη ληστεία, κατασκοπία, πειρατεία, εγκλήματα πολέμου, μερικά αδικήματα στο στρατό και για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.[36]
  Κατάρ 2020[37] Θανατική ποινή για κατασκοπεία[38], απειλή για την εθνική ασφάλεια[39], αποστασία (δεν έχουν καταγραφεί εκτελέσεις), ομοφυλοφιλία, βλασφημία[40], φόνος, φόνος κατά συρροή, ληστεία μετά βίας, εμπρησμό, βασανισμό, απαγωγή, βιασμό, διακίνηση ναρκωτικών, έκθεση με την απειλή καταγγελίας ενός εγκλήματος τιμής, ψευδορκία που προκαλεί λανθασμένη εκτέλεση και προδοσία.[41]
  Κίνα 2023[42] Πρώτη σε εκτελέσεις παγκοσμίως. Τυφεκισμός, θανατηφόρα ένεση. Στις 25 Φεβρουαρίου 2011 με βάση τον αναθεωρημένο Ποινικό Κώδικα μειώθηκε ο αριθμός των αδικημάτων που επισείουν τη θανατική ποινή από 68 σε 55.[43] Μεταξύ αυτών είναι η υπεξαίρεση, ο βιασμός παιδιών, η απάτη, η επίθεση με βόμβα, η εμπορία ανθρώπων, η πειρατεία, ο βιασμός, η διαφθορά, ο εμπρησμός, η δολοφονία, η λαθροθηρία, η έκθεση της εθνικής ασφάλειας σε κίνδυνο, η τρομοκρατία[44] Το Χονγκ Κονγκ και το Μακάου έχουν ξεχωριστή νομοθεσία και έχουν καταργήσει τη θανατική ποινή. Στο Χονγκ Κονγκ καταργήθηκε το 1993 από την τότε βρετανική κυβέρνηση και για τελευταία φορά χρησιμοποιήθηκε το 1966.[45]Στο Μακάου χρησιμοποιήθηκε για τελευταία φορά το 19ο αιώνα και καταργήθηκε το 1976 όταν η Πορτογαλία κατάργησε την εσχάτη των ποινών σε όλα τα εδάφη της. Η μεγαλύτερη ποινή που μπορεί να καταδικαστεί κάποιο πρόσωπο στο Μακάου είναι τα 30 χρόνια.[46]
  Βόρεια Κορέα 2023[47] Εκτελεστικό απόσπασμα. Η Βόρεια Κορέα πραγματοποιεί δημόσιες εκτελέσεις. Με βάση την ισχύουσα νομοθεσία επιβάλλεται θανατική ποινή για πορνεία[48] “συναλλαγές ναρκωτικών”, συνωμοσίες εναντίον της εθνικής κυριαρχίας, τρομοκρατία, εσχάτη προδοσία σε βάρος της Μητέρας Πατρίδας από πολίτες, προδοσία εναντίον του λαού, φόνο, βιασμό, ένοπλη ληστεία και μεγάλη κλοπή.[49]
  Κουβέιτ 2023[50] Θανατική ποινή για εμπορία ναρκωτικών, βιασμό και φόνο
  Λευκορωσία 2019[51] Τυφεκισμός. Η Λευκορωσία είναι πλέον η μοναδική χώρα της Ευρώπης όπου εφαρμόζεται η θανατική ποινή. Με βάση την ισχύουσα νομοθεσία με την εσχάτη των ποινών τιμωρούνται τα εγκλήματα κατά συρροή, ο φόνος ενός εκπροσώπου ξένης χώρας ή διεθνούς οργανισμού με σκοπό την πρόκληση διεθνούς έντασης και πολέμου, η διεθνής τρομοκρατία, η γενοκτονία, τρομοκρατικές πράξεις, εσχάτη προδοσία με αποτέλεσμα την απώλεια ζωής, φόνος κατά συρροή, εγκλήματα εναντίον της ασφάλειας και της ανθρωπότητας, συνωμοσία με σκοπό την κατάληψη της εξουσίας, δολιοφθορά, φόνος αξιωματικού της αστυνομίας, χρήση όπλων μαζικής καταστροφής, παραβίαση νόμων και εθιμοτυπικού σε περίοδο πολέμου.

[52]

  Μαλαισία 2017[53] Απαγχονισμός. Η θανατική ποινή εφαρμόζεται πάντα για τη διακίνηση σκληρών ναρκωτικών, χρήση όπλων για την τέλεση αξιόποινης πράξης, συνενοχή στο προηγούμενο, σε αδικήματα κατά του προσώπου του αρχηγού κράτους (Yang di-Pertuan Agong) και για φόνο. Γίνονται διακρίσεις για απαγωγή, συνοδεία προσώπου που μεταφέρει ή έχει στην κατοχή του όπλα ή εκρηκτικά, κήρυξη ή απόπειρα κήρυξης πολέμου ή επιδίωξη κήρυξης πολέμου εναντίον του αρχηγού κράτους, ενός κυβερνήτη ή ενός Yang di-Pertua Negeri[54]
  Μιανμάρ 2022 Για φόνο, τρομοκρατία, συμμετοχή σε ληστεία συμμορίας, εάν ένας από τους ληστές διαπράξει φόνο, ανταρσία, επίθεση από ισοβίτη που προκαλεί τραυματισμό, ψευδορκία που προκαλεί λανθασμένη εκτέλεση,[55] εσχάτη προδοσία[56] και εμπόριο ναρκωτικών.[57]

Στη Μιανμάρ δεν έγιναν εκτελέσεις μεταξύ των ετών 1988 και 2022. Από το 2022 πλέον επανήλθε η θανατική ποινή.[58][59][60]

  Μπανγκλαντές 2023[61] Θανατική ποινή για φόνο, αδικήματα ναρκωτικών[62], σοδομισμό, εμπορία παιδιών για ανήθικους ή παράνομους σκοπούς, εμπορία γυναικών με σκοπό την εκπόρνευση, τρομοκρατία, βιασμό, ένοπλη ληστεία, ψευδορκία που προκαλεί την εκτέλεση αθώου και εσχάτη προδοσία.[63] Οι καταδικασμένοι σε θάνατο εκτελούνται με απαγχονισμό.
  Μπαχρέιν 2019[64] Θανατική ποινή για φόνο εκ προμελέτης, συνωμοσία με σκοπό την ανατροπή του καθεστώτος, συνεργασία με ξένη εχθρική χώρα, απειλή της ζωής του Εμίρη, άρνηση εκτέλεσης διαταγών σε περίοδο πολέμου ή υπό καθεστώς στρατιωτικού νόμου
  Μποτσουάνα 2020[65] Απαγχονισμός. Θανατική ποινή για φόνο, εσχάτη προδοσία, απόπειρα φόνου σε αρχηγό κράτους, ανταρσία, λιποταξία προς τον εχθρό
  Νιγηρία 2016[66] Για σοδομισμό,[67] απαγωγή.Καθένα από τα 36 κρατίδια έχει τη δική του νομοθεσία. Στα βόρεια της χώρας εφαρμόζεται ο ισλαμικός νόμος (σαρία). Οι νοτιότερες πολιτείες έχουν ένα μορατόριουμ στις εκτελέσεις από το 2004.[68]
  Νότιο Σουδάν 2019[69] Για εσχάτη προδοσία, ανταρσία, ληστεία, δολιοφθορά ή τρομοκρατία με πρόκληση θανάτου, ψευδορκία σε δίκη που οδήγησε σε εκτέλεση αθώου, φόνο, απόπειρα φόνου με πρόκληση τραυματισμού από άτομο που καταδικάστηκε σε ισόβια για προηγούμενο φόνο, ληστεία μετά φόνου, εμπορία ναρκωτικών κατά συρροή.[70]
  Ομάν 2015 Θανατική ποινή για φόνο, εμπορία ναρκωτικών[71]
  Πακιστάν 2019[72] Απαγχονισμός. Για φόνο, λαθρεμπόριο ναρκωτικών, τρομοκρατία, βιασμό, παράνομη συνάθροιση και βλασφημία. Μορατόριουμ στις εκτελέσεις από το 2008 ως το 2012.[73]
  Κράτος της Παλαιστίνης 2022[74]
  Σαουδική Αραβία 2023[75] Η πιο συχνή μέθοδος εκτέλεσης είναι ο αποκεφαλισμός με σπαθί και γίνεται δημοσίως. Τα σώματα μπορεί να εκτεθούν σε δημόσια θέα.

Θανατική ποινή προβλέπεται για βίαια και μη βίαια αδικήματα όπως φόνο, αποστασία (δεν έχουν καταγραφεί εκτελέσεις), εμπορία ναρκωτικών, βιασμό και ένοπλη ληστεία[76], αδικήματα για ναρκωτικά, μαγεία, σεξουαλική παρενόχληση.

  Σιγκαπούρη 2023[77] Απαγχονισμός. Για φόνο, απαγωγή, εσχάτη προδοσία, συγκεκριμένα αδικήματα με όπλα, διακίνηση ηρωίνης ή μορφίνης σε ποσότητα άνω των 15 γραμμαρίων, κοκαΐνης άνω των 20 γραμμαρίων και κάνναβης άνω των 500 γραμμαρίων[78]
  Σομαλία 2023[79] Απαγχονισμός, εκτελεστικό απόσπασμα, λιθοβολισμός. Η Σομαλία είναι το μόνο αφρικανικό κράτος που συνεχίζει τις δημόσιες εκτελέσεις.

Εκτελέσεις για φόνο και μοιχεία.

  Σουδάν 2019[80] Εκτέλεση με γκαρότα. Θανατική ποινή για σοδομισμό[81], κήρυξη πολέμου κατά του κράτους[82], αποστασία[83], πορνεία, εσχάτη προδοσία, ενέργειες που μπορεί να επιφέρουν κίνδυνο για την ανεξαρτησία ή την ενότητα του κράτους, φόνο, ένοπλη ληστεία, παράνομη κατοχή και λαθρεμπόριο όπλων
  Συρία 2022[84] Απαγχονισμός, δημόσιες εκτελέσεις. Η θανατική ποινή εφαρμόζεται για εσχάτη προδοσία, φόνο, πολιτικές πράξεις όπως όταν φέρει κάποιος όπλα εναντίον της Συρίας στις τάξεις του εχθρού, λιποταξία προς τον εχθρό και πρόκληση αξιόποινων πράξεων υπό καθεστώς στρατιωτικού νόμου ή εν καιρώ πολέμου, βίαιη ληστεία, βιασμό, το να είναι κανείς μέλος της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, διακίνηση ναρκωτικών
  Ταϊβάν 2020[85] Εκτέλεση με μία σφαίρα στο κεφάλι ή στην καρδιά. Από το 2006 ως το 2010 δεν έγιναν εκτελέσεις. Η θανατική ποινή επέστρεψε το 2010.

Για εσχάτη προδοσία, κατασκοπεία, αεροπειρατεία, φόνο, ληστεία μετά φόνου, βιασμού ή εμπρησμού, κατασκοπεία, πειρατεία, απαγωγή. Στις 3 Μαΐου 2011 η Ταϊβάν αφαίρεσε τις προτάσεις που αφορούν τη θανατική ποινή από το Στρατιωτικό Κώδικα.[86]

  Ταϊλάνδη 2018[87] Για φόνο βασιλιά, ανταρσία ή επανάσταση, αδικήματα εναντίον της εξωτερικής ασφάλειας, φόνος ή απόπειρα φόνου ξένου αρχηγού κράτους, δωροδοκία, εμπρησμό, βιασμό, φόνο από πρόθεση, απαγωγή, ληστεία που έχει ως αποτέλεσμα το θάνατο[88]
  Υεμένη 2023[89] Τυφεκισμός. Δημόσιες εκτελέσεις. Επιβάλλεται η θανατική ποινή για φόνο[90], μοιχεία[91], ομοφυλοφιλία[92][93], αποστασία[83] (μη καταγεγραμμένες εκτελέσεις)

Χώρες που έχουν καταργήσει πλήρως τη θανατική ποινή Επεξεργασία

Οι παρακάτω χώρες έχουν καταργήσει εντελώς την ποινή του θανάτου. Στη λίστα περιλαμβάνονται κυρίως χώρες από τον λεγόμενο δυτικό κόσμο (Ευρώπη, Καναδάς, Αυστραλία κ.α.), η Λατινική Αμερική καθώς και ανεπτυγμένα κράτη της Ασίας και Αφρικής, τα οποία είναι από πιο αναπτυγμένα, ειδικότερα στον τομέα της Τεχνολογίας και της Ναυτιλίας, ενώ τα περισσότερα είναι επιτυχημένα και απαπτυγμένα κράτη.

Χώρα Χρονιά τελευταίας εκτέλεσης Έτος κατάργησης Σημειώσεις
  Άγιος Μαρίνος 1468 1865 Η θανατική ποινή για τα εγκλήματα του κοινού ποινικού δικαίου, στον Άγιο Μαρίνο, καταργήθηκε το 1848. ο Άγιος Μαρίνος, είναι επίσης, η δεύτερη χρονολογικά χώρα στον Κόσμο, που κατήργησε οριστικά τη θανατική ποινή, το 1865.
  Ανγκόλα Καμία από την εποχή της ανεξαρτησίας (1975) 1992 (με το Σύνταγμα)
  Αζερμπαϊτζάν 1992 1998
  Αϊτή 1972 1987 (με το Σύνταγμα)
  Ακτή Ελεφαντοστού Καμία εκτέλεση από την εποχή της ανεξαρτησίας το 1960[13] 2000
  Αλβανία 1995[94] 2007 (με το Σύνταγμα) Στις 6 Φεβρουαρίου του 2007 επικυρώθηκε από την Αλβανία το σχετικό Πρωτόκολλο και τέθηκε σε ισχύ πριν τις 1 Ιουνίου του 2007.[95]
  Ανατολικό Τιμόρ Καμία εκτέλεση από την ανεξαρτησία το 2002[96] 2002 (με το Σύνταγμα) Η θανατική ποινή, στο Ανατολικό Τιμόρ δεν εκτελείτο από το 1999 (τότε ακόμη το Ανατολικό Τιμόρ, αποτελούσε μέρος της Ινδονησίας) και καταργήθηκε οριστικά βάσει του Συντάγματος του 2002 (τη χρονιά, αυτή το Ανατολικό Τιμόρ, κέρδισε την πλήρη ανεξαρτησία του από την Ινδονησία).[96]
  Ανδόρρα 1943 1990 (με το Σύνταγμα)
  Αργεντινή 1916 2009 Το 1984 καταργήθηκε η θανατική ποινή για τα κοινά αδικήματα. Το Σύνταγμα ορίζει ότι η θανατική ποινή για πολιτικά αδικήματα καταργείται.[97] Ο Στρατιωτικός Κώδικας Δικαιοσύνης (συμπεριλαμβανομένης της θανατικής ποινής) καταργήθηκε στις 6 Αυγούστου 2008 και το σχετικό νομοσχέδιο άρχισε να ισχύει 6 μήνες αργότερα.[98]
  Αρμενία Καμία εκτέλεση από την ανεξαρτησία, το 1991 1998 Στις 30 Αυγούστου 1991 έγινε η τελευταία εκτέλεση στη Σοβιετική Αρμενία.
  Αυστραλία 3 Φεβρουαρίου 1967[99] 1985 Κουίνσλαντ: 1922, Τασμανία: 1968, Κοινοπολιτεία: 1973, Βόρεια Επικράτεια: 1973, Επικράτεια Αυστραλιανής Πρωτεύουσας: 1973, Βικτώρια: 1975, Νότια Αυστραλία: 1976, Δυτική Αυστραλία: 1984, Νέα Νότια Ουαλία: 1985.
  Αυστρία 1950 1968 (με το Σύνταγμα) Στην Αυστρία, καταργήθηκε οριστικά, η Θανατική ποινή για εγκλήματα του κοινού ποινικού δικαίου το 1950.
  Βανουάτου Καμία εκτέλεση από την εποχή της ανεξαρτησίας 1980
  Βατικανό 9 Ιουλίου 1870[100] 1969
  Βέλγιο Για εγκλήματα κοινού ποινικού δικαίου το 1863 και για εγκλήματα σε περίοδο πολέμου το 1950. 1996 (στον Ποινικό Κώδικα), 2005 (με το Σύνταγμα)
  Βενεζουέλα Καμία εκτέλεση από την ανεξαρτησία, το 1830 1863 (με το Σύνταγμα) Η Βενεζουέλα, είναι η πρώτη χρονολογικά χώρα στον Κόσμο, που κατήργησε οριστικά τη θανατική ποινή, το 1863.
  Βολιβία 1974 2007 (το 1997 καταργήθηκε για τα εγκλήματα του κοινού ποινικού δικαίου).
  Βόρεια Μακεδονία Καμία εκτέλεση από την ανεξαρτησία το 1991[94] 1991 (με το Σύνταγμα) Αρχικά η Βόρεια Μακεδονία, ονομαζόταν διεθνώς, μέχρι και το 2018, Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας. Η τελευταία θανατική ποινή στη Βόρεια Μακεδονία, εκτελέστηκε, το 1988, όταν η χώρα ήταν ακόμα μέρος της Ενιαίας Γιουγκοσλαβίας.
  Βουλγαρία 1989 1998
  Γαλλία 1977 1981 Η πρώτη απαγόρευση, για τη θανατική ποινή στη Γαλλία, έγινε από το Διευθυντήριο το 1795 αλλά αποκαταστάθηκε η ποινή επί Ναπολέοντα, το 1810. Απαγορεύτηκε με νομοθεσία το 1981 και με το Σύνταγμα το 2007.
  Γερμανία 1949 (Ο. Δ. Γερμανίας), 1981 (Λ. Δ. Γερμανίας) 1949 (Ο. Δ. Γερμανίας), 1987 (Λ. Δ. Γερμανίας) Η τελευταία εκτέλεση στη Δυτική Γερμανία έγινε το 1956 και στην Ανατολική Γερμανία το 1981. Με την ένταξη της Λαοκρατικής Δημοκρατίας της Γερμανίας στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, που τέθηκε σε ισχύ στις 3 Οκτωβρίου 1990, τα εδάφη της Λαοκρατικής Δημοκρατίας της Γερμανίας έγιναν τμήμα της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, που σήμερα είναι γνωστή απλώς ως Γερμανία. Κατά συνέπεια η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας εξακολούθησε να είναι μέλος του ΟΗΕ ενώ η Λαοκρατική Δημοκρατία της Γερμανίας έπαψε να υπάρχει. Με τον Βασικό Νόμο του 1949 η ποινή του θανάτου, στη Γερμανία, τέθηκε εκτός νόμου.
  Γουινέα 2001[101] 2017 Η θανατική ποινή καταργήθηκε το 2016 για τα εγκλήματα του κοινού ποινικού δικαίου και το 2017 για όλα τα αδικήματα.[102]
  Γουινέα-Μπισσάου 1986 1993 (με το Σύνταγμα)
  Δανία 1892 για εγκλήματα κοινού ποινικού δικαίου και 1950 για εγκλήματα σε περίοδο πολέμου. Η θανατική ποινή επίσης δεν ισχύει στις Νήσοι Φερόες και τη Γροιλανδία. 1930, επαναφέρθηκε την περίοδο από το 1952 ως το 1978
  Δομινικανή Δημοκρατία 1966 1966 (με το Σύνταγμα)
  Ελβετία 1944 1992 Η Θανατική ποινή στην Ελβετία, καταργήθηκε στην αρχή το 1874, επανήλθε στη συνέχεια και εφαρμόστηκε σε ελάχιστα καντόνια της Ελβετίας (9 εκτελέσεις ως το 1940). Έπειτα από δημοψήφισμα καταργήθηκε οριστικά το 1938, με εξαίρεση την εμπόλεμη περίοδο. Οριστικά για όλα τα αδικήματα καταργήθηκε το 1992, και απαγορεύτηκε με το Σύνταγμα του 1999, σε όλα τα 26 καντόνια.
  Ελλάδα Βασίλης Λυμπέρης
25 Αυγούστου 1972 		1994 (οριστικά)
2001 (με το Σύνταγμα) 		Η τελευταία Θανατική ποινή στην Ελλάδα, έγινε στις 25 Αυγούστου 1972, και έκτοτε, με την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, από το 1974 και μετά καμία θανατική εκτέλεση, δεν έγινε ποτέ στην Ελλάδα. Η Θανατική ποινή στην Ελλάδα, καταργήθηκε νομοθετικά το 1994, επί Κυβέρνησης Ανδρέα Παπανδρέου, και συνταγματικά το 2001, επί Κυβέρνησης Κώστα Σημίτη.
  Εσθονία 1991 1998 Η τελευταία εκτέλεση, στην Εσθονία, έγινε για φόνο στις 11 Σεπτεμβρίου 1991.
  Γκαμπόν 1981[103] 2010[104]
  Ηνωμένο Βασίλειο 1964 (Ηνωμένο Βασίλειο)
1977 (Βερμούδες) 		1998 Καταργήθηκε για το φόνο στη Μεγάλη Βρετανία (Αγγλία, Σκωτία και Ουαλία) το 1969 και στη Βόρεια Ιρλανδία το 1973. Το 1998 καταργήθηκε για όλα τα εναπομείναντα αδικήματα. Επικυρώθηκε η Ευρωπαϊκή Σύμβαση το 2003. Το τελευταίο βρετανικό έδαφος που κατάργησε την ποινή του θανάτου ήταν το Τζέρσεϊ στις 10 Δεκεμβρίου 2006.
  Ιρλανδία 1954 1990 Το 1985 εκδόθηκαν οι τελευταίες καταδίκες σε θάνατο. Με την αναθεώρηση του Συντάγματος (2001) κρίθηκε αντισυνταγματική η επαναφορά της ποινής χωρίς αναθεώρηση του Συντάγματος και δημοψήφισμα.
  Ισημερινός 1884 1906 (με το Σύνταγμα)
  Ισλανδία 1830 (όταν η Ισλανδία ήταν δανικό έδαφος[105]). Καμία εκτέλεση από την ανεξαρτησία το 1944.[105] 1928[106] Η επαναφορά της ποινής του θανάτου κρίθηκε αντισυνταγματική από το Κοινοβούλιο, το 1995.
  Ισπανία 27 Σεπτεμβρίου 1975 1995 Καταργήθηκε με το Σύνταγμα του 1978 με εξαίρεση αδικήματα που δικάζονται με νόμους κατά την εμπόλεμη περίοδο. Καταργήθηκε από το στρατιωτικό ποινικό κώδικα το 1995.[107]
  Ιταλία 1947 1994 (οριστικά) Η θανατική ποινή, στην Ιταλία, καταργήθηκε για όλα τα αδικήματα με εξαίρεση αυτά που διαπράττονταν σε εμπόλεμη κατάσταση, με το Σύνταγμα του 1948. Με αναθεώρηση του Συντάγματος (2007) κατοχυρώθηκε ότι είναι αντισυνταγματική η επαναφορά της θανατικής ποινής αν προηγουμένως δεν αναθεωρηθεί το Σύνταγμα.
  Καζακστάν 2003[108] 2021 Το 2007 ίσχυε η θανατική ποινή για τρομοκρατία και εγκλήματα εν καιρώ πολέμου.[109] Μορατόριουμ από τις 17 Δεκεμβρίου 2003. Καταργήθηκε στις 30 Ιουλίου 2009 για τα λοιπά εγκλήματα[110] Στις 28 Μαρτίου 2011 η Προεδρική Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στην πρωτεύουσα Αστανά (σημερινή Νουρσουλτάν), ζήτησε από την κυβέρνηση να καταργήσει τη θανατική ποινή.

[111]Η θανατική ποινή, στο Καζακστάν, τελικά καταργήθηκε οριστικά στις 2 Ιανουαρίου του 2021.[112]

  Καμπότζη 1989 1989 (με το Σύνταγμα)
  Καναδάς 11 Δεκεμβρίου 1962[113] 1976
  Κιργιζία Καμία εκτέλεση από την ανεξαρτησία το 1991 Καταργήθηκε με το Σύνταγμα του 2007[114] Οι αρχές είχαν επεκτείνει το μορατόριουμ από το 1998.[115][116]
  Κιριμπάτι Καμία εκτέλεση από την εποχή της ανεξαρτησίας το 1979 1979
  Κολομβία 1909 1910 (με το Σύνταγμα). Απαγορεύτηκε με το Σύνταγμα του 1991.
  Κόστα Ρίκα 1859[117] 1877 (με το Σύνταγμα)
  Κροατία Καμία εκτέλεση από την ανεξαρτησία το 1991 1991 (με το Σύνταγμα) Η τελευταία εκτέλεση όταν η Κροατία ήταν γιουγκοσλαβικό έδαφος έγινε το 1987.[118] Με το άρθρο 21 του Συντάγματος της Κροατίας η θανατική ποινή απαγορεύεται[119].
  Λετονία 1996 2012[120] Το 1999 καταργήθηκε, στη Λετονία, οριστικά η θανατική ποινή μόνο για τα εγκλήματα κοινού ποινικού δικαίου.
  Λιθουανία 1995 1998
  Λίχτενσταϊν 1785 1987
  Λουξεμβούργο 1949 1979 (με το Σύνταγμα)
  Μαδαγασκάρη Καμία εκτέλεση από την ανεξαρτησία, το 1960. Η τελευταία εκτέλεση όταν η χώρα ήταν γαλλική αποικία έγινε το 1958. 2012 Στις 24 Σεπτεμβρίου 2012 η Μαδαγασκάρη υπέγραψε το Δεύτερο Πρόσθετο Πρωτόκολλο για τη Διεθνή Συνθήκη των Πολιτικών Δικαιωμάτων. Αυτό καθιστά τη Μαδαγασκάρη ως χώρα που κατάργησε την ποινή του θανάτου (η 100ή στη σειρά).[121]
  Μαλάουι 1992[24] 2021 Καταργήθηκε το 2021. Μέχρι την κατάργηση της η θανατική ποινή εκτελούνταν διαμέσου του απαγχονισμού. Η θανατική ποινή ίσχυε για τα εξής εγκλήματα: δολοφονία, βιασμός, βίαιη ληστεία, ληστεία, προδοσία, στρατιωτικά εγκλήματα και διάρρηξη.
  Μάλτα 1943. Καμία εκτέλεση από την εποχή της ανεξαρτησίας, το 1964. 2000 Η θανατική ποινή για φόνο, στη Μάλτα, καταργήθηκε το 1971 και ως το 2000 ίσχυε για αδικήματα σε περίοδο πολέμου.
  Νήσοι Μάρσαλ Καμία εκτέλεση από την εποχή της ανεξαρτησίας 1986 (με το Σύνταγμα)
  Μαυρίκιος 1987 1995
  Μαυροβούνιο Καμία εκτέλεση από την ανεξαρτησία το 2006. 2006 (ήδη είχε καταργηθεί στη Γιουγκοσλαβία το 1995) Η τελευταία θανατική ποινή, στο Μαυροβούνιο, εκτελέστηκε όταν η χώρα ήταν μέρος της Γιουγκοσλαβίας, και έγινε το 1992.
  Μεξικό 1961 (από στρατοδικείο), 1937 (από πολιτικό δικαστήριο) 2005[122]
  Μικρονησία Καμία εκτέλεση από την εποχή της ανεξαρτησίας 1986 (με το Σύνταγμα)
  Μογγολία 2008 2017 Έπειτα από 2 χρόνια επίσημου μορατόριουμ, η Βουλή κατάργησε τη θανατική ποινή το 2012 και η απόφαση τέθηκε επίσημα σε ισχύ την 1η Ιουλίου 2017.[123]
  Μοζαμβίκη 1986 1990 (με το Σύνταγμα)
  Μολδαβία Η τελευταία εκτέλεση όταν η χώρα ήταν τμήμα της Σοβιετικής Ένωσης έγινε το 1985.[94] Καμία εκτέλεση από την εποχή της ανεξαρτησίας, το 1991. 1995 Στις 23 Σεπτεμβρίου 2005 το Συνταγματικό Δικαστήριο ενέκρινε την κατάργηση της θανατικής ποινής για όλα τα αδικήματα.[124] Όμως, η θανατική ποινή είναι σε ισχύ στη μερικώς αναγνωρισμένη Τρανσνίστρια, όπου έχει τεθεί υπό μορατόριουμ.[125]
  Μονακό 1847 1962 (με το Σύνταγμα)
  Μπενίν 1987 2016 (έγκριση του Πρωτοκόλλου του 2012 από το Συνταγματικό Δικαστήριο τον Ιαν. του 2016)[126]
  Μπουρούντι 2000[127] 2009[128]
  Μπουτάν 1974[24] 2004
  Ναμίμπια Καμία εκτέλεση από την ανεξαρτησία, το 1990. 1990 (με το Σύνταγμα)
  Ναουρού Καμία εκτέλεση από την εποχή της ανεξαρτησίας το 1968 2016[129]
  Νέα Ζηλανδία 17 Φεβρουαρίου 1957 1989 (Νέα Ζηλανδία)
2007 (Νήσοι Κουκ) 		Καταργήθηκε στη Νέα Ζηλανδία το 1989. Το 2007 οι Νήσοι Κουκ έγιναν το τελευταίο έδαφος της Νέας Ζηλανδίας που κατάργησε τη θανατική ποινή. Η θανατική ποινή έχει καταργηθεί και στο Νιούε.
  Νεπάλ 1979 1997 (με το Σύνταγμα)
  Νικαράγουα 1930 1979 (με το Σύνταγμα)
  Νορβηγία 1948 1979 Καταργήθηκε για αδικήματα εν καιρώ ειρήνης το 1902. Η τελευταία εκτέλεση για αδικήματα εν καιρώ ειρήνης έγινε το 1867 και το 1947-48 εκτελέστηκαν για τελευταία φορά εγκληματίες πολέμου.
  Νότια Αφρική 1989 1995[130] Η τελευταία εκτέλεση από την κυβέρνηση έγινε στις 14 Νοεμβρίου 1989. Έγινε μία εκτέλεση το 1991 στο μη αναγνωρισμένο διεθνώς Βέντα.[131] Το Συνταγματικό Δικαστήριο κήρυξε αντισυνταγματική τη θανατική ποινή στις 6 Ιουνίου 1995 και το 1997 τροποποιήθηκε ο Ποινικός Κώδικας.[132] Στις 25 Μαΐου 2005 με απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου όλες οι θανατικές καταδίκες θα ετίθεντο στην άκρη.[133]
  Ολλανδία 1952 2010 (το τελευταίο ολλανδικό έδαφος στο οποίο καταργήθηκε ήταν οι Ολλανδικές Αντίλλες). Καταργήθηκε για αδικήματα εν καιρώ ειρήνης το 1870. Η τελευταία εκτέλεση για αδικήματα εν καιρώ ειρήνης έγινε το 1860.To 1982 καταργήθηκε η ποινή με το Σύνταγμα, με εξαίρεση τις Ολλανδικές Αντίλλες, όπου παρέμεινε σε ισχύ ως το 2010.[134]
  Ονδούρα 1940 1956 (με το Σύνταγμα)
  Ουγγαρία 1988 1990 Η τελευταία εκτέλεση με θανατική ποινή, στην Ουγγαρία, ήταν εκείνη του Vadász Ernő, για φόνο, στις 14 Ιουλίου 1988 (τότε Λαϊκή Δημοκρατία της Ουγγαρίας). Το 1990, σταδιακά, στην Ουγγαρία, άρχισαν να υλοποιούνται οικονομικές και πολιτικές μεταρρυθμίσεις, και επιπλέον μαζί με αυτά, καταργήθηκε οριστικά και η θανατική ποινή.
  Ουζμπεκιστάν 2005 2008 Ο Πρόεδρος Καρίμοφ υπέγραψε διάταγμα στις 1 Ιανουαρίου του 2008 αντικαθιστώντας τη θανατική ποινή με την ισόβια κάθειρξη.
  Ουρουγουάη 1905 1907 (με το Σύνταγμα)
  Παλάου Καμία εκτέλεση από την εποχή της ανεξαρτησίας (1994) 1994
  Παναμάς 1903 1903 (με το Σύνταγμα)
  Παραγουάη 1928 1992 (με το Σύνταγμα)
  Πολωνία 1988 1997 Το 2004 προτάθηκε η μεταρρύθμιση του Ποινικού Δικαίου με την επαναφορά της θανατικής ποινής. Ωστόσο, η Βουλή καταψήφισε την πρόταση με 198 κατά 194 υπέρ και 14 αποχές).[24]
  Πορτογαλία 1849 (τελευταία γυναίκα το 1763) 1976 (με το Σύνταγμα) Καταργήθηκε για τα πολιτικά αδικήματα το 1852 και για όλα τα αδικήματα εκτός από αυτά που τελούνται εν καιρώ πολέμου το 1867. Το 1911 καταργήθηκε και για τα αδικήματα εν καιρώ πολέμου αλλά επαναφέρθηκε το 1916, την περίοδο του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Η θανατική ποινή, καταργήθηκε οριστικά το 1976, τόσο στην Πορτογαλία, όσο και στις αποικίες της, ενώ παράλληλα η χώρα απέδωσε πλήρη ανεξαρτησία στις αποικίες της.[135]
  Πράσινο Ακρωτήριο 1835 1981 (με το Σύνταγμα)
  Ρουμανία 25 Δεκεμβρίου 1989 (Χριστούγεννα) 1990 (με το Σύνταγμα)[136] Τα τελευταία άτομα που καταδικάστηκαν σε θάνατο στη Ρουμανία, και εκτελέστηκαν ήταν ο πρώην δικτάτορας Νικολάε Τσαουσέσκου και η σύζυγός του, Έλενα, έπειτα από τη Ρουμανική Επανάσταση του 1989. Η θανατική ποινή καταργήθηκε, οριστικά το 1990, παράλληλα με την κατάρρευση του Κομμουνιστικού καθεστώτος, και την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, στη Ρουμανία, και απαγορεύτηκε με το Σύνταγμα το 1991.
  Σαμόα Καμία εκτέλεση από την εποχή της ανεξαρτησίας το 1962 21 Ιανουαρίου 2004[137]
  Σάο Τομέ και Πρίνσιπε Καμία εκτέλεση από την εποχή της ανεξαρτησίας 1990 (με το Σύνταγμα)
  Σενεγάλη 1967 10 Δεκεμβρίου 2004
  Σεϋχέλλες Καμία εκτέλεση από την εποχή της ανεξαρτησίας 1993 (με το Σύνταγμα)
  Σιέρα Λεόνε 1998 2021[138] Πριν την κατάργηση της το 2021, η θανατική ποινή στη Σιέρα Λεόνε ήταν νόμιμη για τα εγκλήματα της προδοσίας,[139] της δολοφονίας και της βιαιοπραγίας. Σύμφωνα με το Ειδικό Δικαστήριο για τη Σιέρα Λεόνε η θανατική ποινή δεν είναι τιμωρία για εγκλήματα πολέμου.
  Σλοβακία Καμία εκτέλεση από την ανεξαρτησία το 1993. Η τελευταία εκτέλεση όταν η χώρα ήταν τμήμα της Τσεχοσλοβακίας έγινε το 1989. 1990 (με το Σύνταγμα)
  Σλοβενία Καμία εκτέλεση από την ανεξαρτησία, το 1991. Η τελευταία εκτέλεση όταν η χώρα ήταν τμήμα της Γιουγκοσλαβίας έγινε το 1959. 1991. Ήδη στη Γιουγκοσλαβία καταργήθηκε το 1989 (με το Σύνταγμα)
  Νήσοι Σολομώντα Καμία εκτέλεση από την εποχή της ανεξαρτησίας 1978
  Σουηδία 23 Νοεμβρίου 1910 1973 Το 1921 καταργήθηκε η θανατική ποινή με εξαίρεση τα αδικήματα εν καιρώ πολέμου, για τα οποία καταργήθηκε το 1973. Από το 1975 απαγορεύεται βάσει του Συντάγματος.
  Σουρινάμ 1982 2015[140] Τον Μάρτιο του 2015 η Εθνοσυνέλευση ενέκρινε νομοθεσία καταργώντας επίσημα τη θανατική ποινή στο Σουρινάμ. Ωστόσο, αυξήθηκαν τα όρια για την ποινή της φυλάκισης από τα 30 στα 50 έτη.
  Τζιμπουτί Καμία εκτέλεση από την εποχή της ανεξαρτησίας, το 1977 1995
  Τόγκο 1978 23 Ιουνίου 2009[141]
  Τουβαλού Καμία εκτέλεση από την εποχή της ανεξαρτησίας (1978) 1978
  Τουρκμενιστάν 1997 1999 (με το Σύνταγμα)
  Τσεχία Καμία εκτέλεση από την ανεξαρτησία το 1993. 1990 (με το Σύνταγμα) Η τελευταία θανατική ποινή, έγινε στην Τσεχία, το 1989, όταν η χώρα ήταν μέρος της Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της Τσεχοσλοβακίας. Το 1990, στην Τσεχοσλοβακία, άρχισαν να υλοποιούνται οικονομικές και πολιτικές μεταρρυθμίσεις, και επιπλέον μαζί με αυτά, καταργήθηκε οριστικά και η θανατική ποινή, ενώ η χώρα, για τα επόμενα δύο χρόνια, μετονομάστηκε σε Τσεχική και Σλοβακική Ομοσπονδιακή Δημοκρατία.
  Φινλανδία 1944 1972 (με το Σύνταγμα-παράνομη με το Σύνταγμα του 1984) Τελευταία εκτέλεση με θανατική ποινή, στη Φινλανδία, εν καιρώ ειρήνης ήταν το 1825 και εν καιρώ πολέμου το 1944. Η θανατική ποινή για τα πολιτικά αδικήματα στη Φινλανδία, καταργήθηκε το 1949 και πλήρως το 1972.
  Φιλιππίνες 1999[142] 2006 (και 1987) Καταργήθηκε με το Σύνταγμα του 1987, επαναφέρθηκε το 1993, καταργήθηκε ξανά στις 24 Ιουνίου του 2006. Ο νέος πρόεδρος Ροντρίγκο Ντουέρτε θέλει να επαναφέρει τη θανατική ποινή, για 5 εγκλήματα.
  Φίτζι Καμία εκτέλεση από την ανεξαρτησία, το 1970. 2015[143] Η τελευταία εκτέλεση με θανατική ποινή, στα νησιά Φίτζι έγινε όταν η χώρα ήταν αποικία της Βρετανίας το 1964. Καταργήθηκε για τα λοιπά εγκλήματα το 1979.

Χώρες που έχουν καταργήσει τη θανατική ποινή, αλλά τη χρησιμοποιούν παράνομα Επεξεργασία

Οι παρακάτω χώρες έχουν καταργήσει εντελώς την ποινή του θανάτου, με βάση το σύνταγμα τους, αλλά την έχουν παραβιάσει σε περιόδους πολέμου, για περιοχές τους που βρίσκονται (ή βρίσκονταν) υπό την κατοχή άλλου κράτους ή παράνομου καθεστώτος, ακόμη και γενοκτονίας.

Χώρα Χρονιά τελευταίας εκτέλεσης Έτος κατάργησης Σημειώσεις
  Βοσνία και Ερζεγοβίνη Καμία εκτέλεση από την ανεξαρτησία, το 1992. 1998 (με το Σύνταγμα) Η τελευταία εκτέλεση, με θανατική ποινή, στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, έγινε το 1975, όταν ήταν τμήμα της τότε Γιουγκοσλαβίας.

Όμως το 1995, τόσο οι Σέρβοι, όσο και οι Σέρβοι της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης (Σερβοβόσνιοι), καταπάτησαν τη νομοθεσία περί Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, σκοτώνοντας πάνω απο 8.000 Βόσνιους μουσουλμάνους άνδρες, γέρους και αγόρια στην πόλη Σρεμπρένιτσα. Το 2007, το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης εξέδωσε την απόφασή του στην υπόθεση της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης κατά της πρώην Γιουγκοσλαβίας σχετικά με τη Σφαγή της Σρεμπρένιτσα το 1995. Σύμφωνα με την απόφαση, η σφαγή συνιστά μεν Γενοκτονία, δεν μπορεί όμως να αποδοθεί στα εναγόμενα κρατικά όργανα της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Το δικαστήριο έκρινε, επιπλέον, ότι η Σερβία, ως μόνη διάδοχος της πρώην Γιουγκοσλαβίας μετά την αποχώρηση του Μαυροβουνίου από την ομοσπονδία, παραβίασε το διεθνές δίκαιο, καθώς δεν έλαβε κανένα μέτρο για να εμποδίσει τη γενοκτονία.

  Γεωργία 1995[94] 2006 Η θανατική ποινή στη Γεωργία, καταργήθηκε για τα περισσότερα αδικήματα το 1997, ωστόσο το Σύνταγμα ορίζει ότι το Ανώτατο Δικαστήριο είχε τη δύναμη να επιβάλει τη θανατική ποινή σε εξαιρετικά σοβαρές περιπτώσεις για "εγκλήματα κατά της ζωής". Στις 27 Δεκεμβρίου 2006 υπογράφηκε η τροποποίηση του Συντάγματος από τον πρόεδρο Μιχαήλ Σαακασβίλι, και η ποινή του θανάτου καταργήθηκε οριστικά.

Αντίθετα, η θανατική ποινή στις περιορισμένης αναγνώρισης χώρες, Αμπχαζία και τη Νότια Οσσετία, επιτρέπεται μόνο για εμπόλεμες περιόδους, κάτι που νομοθετικά είναι εντελώς παράνομο, διότι παραβιάζει τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, παρόλο που και οι δύο χώρες, είναι κατά της θανατικής ποινής. Από το 2007, έχει εφαρμοσθεί ένα μορατόριουμ στη θανατική ποινή. Μέχρι το 2007, η Αμπχαζία είχε καταδικάσει δέκα ανθρώπους σε θανατική ποινή, αλλά καμία καταδίκη δεν εκτελέστηκε.

  Κύπρος 1962 2002 Η θανατική ποινή για φόνο στις Ελεύθερες Περιοχές της Κυπριακής Δημοκρατίας, καταργήθηκε οριστικά το 1983, και νομοθετικά καταργήθηκε με την αναθεώρηση του συντάγματος, το 2016.[144]

Στην Κατεχόμενη Κύπρο, όπου δεν έχει γίνει έως τώρα καμιά εκτέλεση, η θανατική ποινή επιτρέπεται μόνο για προδοσία στη διάρκεια πολέμου, πολλαπλές ανθρωποκτονίες και για τρομοκρατία, κάτι που νομοθετικά είναι εντελώς παράνομο, διότι η Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου, καταπάτησε πολλάκις τη νομοθεσία περί Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, και είναι αναγνωρισμένη ως κράτος μονάχα από την Τουρκία, ενώ έγκλημα τόσο για την Τουρκία, όσο και για την ΤΔΒΚ, αποτελεί και η Τουρκική εισβολή στην Κύπρο.

  Ουκρανία 1997[145] Φεβρουάριος 2000 Έπειτα από την απόφαση του Ουκρανικού Συνταγματικού Δικαστηρίου (Δεκέμβριος 1999), που την έκρινε αντισυνταγματική. Ο νέος Ποινικός Κώδικας τέθηκε σε ισχύ τον Απρίλιο του 2001.

Όμως, δύο αυτοαποκαλούμενα «κράτη», στις Λαϊκές Δημοκρατίες του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ, στην περιοχή του Ντονμπάς, δημιουργημένα από Ρωσόφωνους, εντός Ουκρανικού εδάφους, η θανατική ποινή εισήχθη παρανόμως, ξανά το 2014 για προδοσία, κατασκοπεία και δολοφονία πολιτικών ηγετών. Έχουν υπάρξει ήδη καταγγελίες για εξωδικαστικές εκτελέσεις, καθώς καταπάτηση περί Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων[146], φτάνοντας η υπόθεση ακόμη και στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Επίσης διαπράχθηκε γενοκτονία σε αρκετές πόλεις της Ουκρανίας, το 2022.

  Ρουάντα 1998 2007[147] Το 1994, η Ρουάντα καταπάτησε τη νομοθεσία περί Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, αφήνοντας να γίνει, μαζική δολοφονία περίπου 850.000 ανθρώπων, κυρίως της φυλής Τούτσι, από τους ομοεθνείς τους που ανήκαν στη φυλή Χούτου, το 1994.
  Σερβία Καμία εκτέλεση από την ανεξαρτησία το 2006. Τελευταία εκτέλεση όταν η χώρα ήταν τμήμα της Γιουγκοσλαβίας ήταν το 1992. 2006[148] Καταργήθηκε το 1995 σε επίπεδο ομοσπονδίας και οριστικά το 2002 με αναθεώρηση της τοπικής νομοθεσίας (μετέπειτα το 2003, η Γιουγκοσλαβία μετονομάστηκε σε Σερβία και Μαυροβούνιο, μέχρι και το 2006, όποτε η Γιουγκοσλαβία έπαψε να υπάρχει και επίσημα).
Στο Κόσοβο επίσης δεν ισχύει η ποινή του θανάτου, αν και αυτό δεν εξακριβώνεται με σαφήνεια, διότι υπάρχει διαμάχη μεταξύ της Κυβέρνησης της Σερβίας, και της Κυβέρνησης του Κοσόβου, επειδή το Κόσοβο ανακήρυξε μονομερώς την ανεξαρτησία του από τη Σερβία το 2008.
  Τουρκία 25 Οκτωβρίου 1984 21 Ιουλίου 2004 (με το Σύνταγμα) Στην Τουρκία, από το 2016, ακούγεται επανελημένα, από την Κυβέρνηση Ερντογάν, ότι θα επαναφέρει η θανατική ποινή, χωρίς ωστόσο, να γίνει πράξη.

Η Τουρκία, επίσης, έχει εισβάλλει στρατιωτικά δια της βίας, σε εδάφη γειτονικών της, κυρίαρχων χώρων (Κύπρος και Συρία) και έχουν υπάρξει ήδη καταγγελίες για εξωδικαστικές εκτελέσεις, καθώς καταπάτηση περί Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, φτάνοντας οι υπόθεσεις ακόμη και στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.

Χώρες που έχουν καταργήσει τη θανατική ποινή μόνο για τα εγκλήματα κοινού ποινικού δικαίου Επεξεργασία

Η θανατική ποινή επιτρέπεται μόνο σε περιόδους πολέμου. Στη λίστα περιλαμβάνονται κυρίως χώρες, στις οποίες επικρατεί πολιτική και κοινωνική αναρχία (όπως η Βραζιλία και η Χιλή) και το Ισραήλ, το οποίο θεωρείται γεωγραφικά απομονωμένο κράτος, και βρίσκεται μόνιμα σε πολιτική και κοινωνική σύγκρουση με τα Αραβικά κράτη, επειδή βρίσκεται στην Ευρύτερη Μέση Ανατολή.

Χώρα Έτος τελευταίας γνωστής εκτέλεσης Έτος κατάργησης Σημειώσεις
  Βραζιλία 1876 Η Βραζιλία πάντα διατηρεί τη θανατική ποινή ως μέρος του στρατιωτικού Ποινικού Κώδικα, ωστόσο η θανατική ποινή για πολιτικά αδικήματα καταργήθηκε το 1889, μετά επαναφέρθηκε και καταργήθηκε ξανά δύο φορές (1938–53 και 1969–78).[149][150][151][152] Μόνο ένα πρόσωπο καταδικάστηκε σε θάνατο στη διάρκεια της δημοκρατικής περιόδου, το 1969, και η ποινή δεν εκτελέστηκε.

Με βάση το σημερινό Σύνταγμα (1988) απαγορεύεται η χρήση της θανατικής ποινής από το πολιτικό ποινικό σύστημα.

  Γουατεμάλα 2008 Καταργήθηκε για τα λοιπά εγκλήματα το 2017.
  Ελ Σαλβαδόρ 1973 1983. Μπορεί να εφαρμοστεί μόνο σε περιπτώσεις όπως ορίζονται από τους στρατιωτικούς νόμους σε παγκόσμια εμπόλεμη κατάσταση.[153]
  Ζάμπια 1997 2022
  Ισημερινή Γουινέα 2014 2022
  Ισραήλ 1962 1954 Απαγχονισμός, εκτελεστικό απόσπασμα. Θανατική ποινή για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας

,[154] εσχάτη προδοσία, γενοκτονία και για εγκλήματα εναντίον Εβραίων εν καιρώ πολέμου. Τελευταία εκτέλεση που έγινε ήταν του Άντολφ Άιχμαν, το 1962.

  Μπουρκίνα Φάσο 1988 2018 (μόνο για τα πολιτικά αδικήματα)[155]
  Περού 1979 Καταργήθηκε για τα λοιπά εγκλήματα το 1979. Θανατική ποινή για προδοσία, τρομοκρατία, κατασκοπεία, γενοκτονία, ανταρσία, λιποταξία εν καιρώ πολέμου.[153]
  Χιλή 1985 2001 (καταργήθηκε από το πολιτικό δίκαιο)

Χώρες που έχουν καταργήσει τη θανατική ποινή στην πράξη Επεξεργασία

Ο παρακάτω κατάλογος αφορά τις χώρες που εξακολουθούν να έχουν τη θανατική ποινή στη νομοθεσία τους, όμως δεν έχουν κάνει εκτελέσεις τουλάχιστον τα τελευταία 10 χρόνια. Στη λίστα περιλαμβάνονται κυρίως χώρες με σοσιαλιστικό η αυταρχικό καθεστώς (όπως για παράδειγμα η Ρωσία και κράτη της Καραϊβικής) καθώς και φτωχά κράτη της Ασίας και Αφρικής, τα οποία έχουν μεγάλο θέμα με την Τρομοκρατία και την Αναρχία, ενώ τα περισσότερα είναι επίσης αποτυχημένα κράτη.

Χώρα Έτος τελευταίας γνωστής εκτέλεσης Σημειώσεις
  Αγία Λουκία 1995
  Άγιος Βικέντιος και Γρεναδίνες 1995
  Άγιος Χριστόφορος και Νέβις 2008[156] Ισχύει η θανατική ποινή για φόνο
  Αιθιοπία 2007[157] Για φόνο, εσχάτη προδοσία, ένοπλη συνωμοσία, γενοκτονία, διαμαρτυρίες εναντίον του Συντάγματος
  Αλγερία 1993
  Αντίγκουα και Μπαρμπούντα 1991
  Γκάνα 1993
  Γουιάνα 1997
  Γρενάδα 1978
  Δομινίκα 1986
  Ερυθραία Καμία εκτέλεση από την ανεξαρτησία (1993)
  Εσουατίνι 1983
  Ζιμπάμπουε 2003
  Καμερούν 1997[131] Τον Φεβρουάριο του 2014, ο πρόεδρος Πολ Μπιγιά μετέτρεψε όλες τις θανατικές καταδίκες σε ισόβια κάθειρξη. Για όσες θανατικές ποινές είχαν ήδη μετατραπεί σε ισόβια, μετατράπηκαν σε 25ετή κάθειρξη.[158] Όμως, συνεχίζονται να εκδίδονται θανατικές καταδίκες το 2016.[159]
  Κένυα 1984
  Κεντροαφρικανική Δημοκρατία 1981
  Κομόρες 1997[160]
  Δημοκρατία του Κονγκό 1982
  Νότια Κορέα 1997[161]
  Κούβα 2003
  Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό 2003
  Λάος 1989 Θανατική ποινή για φόνο, τρομοκρατία, εσχάτη προδοσία[162]
  Λεσότο 1984
  Λίβανος 2004[163] Απαγχονισμός, εκτελεστικό απόσπασμα. Θανατική ποινή για φόνο[164]
  Λιβερία 1995[13] Καταργήθηκε αρχικά στις 16 Σεπτεμβρίου 2005 αλλά επαναφέρθηκαν στοιχεία της τον Ιούλιο του 2008.[165][166]
  Λιβύη 2010[167] Το 2010 στη Λιβύη εκτελέστηκαν τα περισσότερα άτομα (18) σε σχέση με οποιαδήποτε άλλη αφρικανική χώρα. Η ισχύουσα νομοθεσία επιτρέπει τη θανατική ποινή για εσχάτη προδοσία, απόπειρα αλλαγής του πολιτεύματος με βίαια μέσα, φόνο εκ προμελέτης[168]
  Μαλδίβες Καμία εκτέλεση από την ανεξαρτησία το 1965 Τελευταία εκτέλεση έγινε το 1952 επί βρετανικής αποικιοκρατίας. Θανατική ποινή για φόνο[169]
  Μάλι 1980
  Μαρόκο 1993 Προωθείται σχέδιο νόμου στο Κοινοβούλιο για την κατάργηση της θανατικής ποινής από το 2007.
  Μαυριτανία 1987 Θανατική ποινή για σοδομισμό[92], αποστασία[83] (δεν υπάρχουν καταγεγραμμένες εκτελέσεις)
  Μπαρμπάντος 1984
  Μπαχάμες 2000
  Μπελίζ 1985
  Μπρουνέι Καμία εκτέλεση από την ανεξαρτησία το 1984. Τελευταία εκτέλεση το 1957, όταν η χώρα ήταν βρετανικό προτεκτοράτο. Θανατική ποινή για φόνο, παράνομη κατοχή όπλων και εκρηκτικών υλών, κατοχή ηρωίνης ή μορφίνης άνω των 15 γραμ., κοκαΐνης άνω των 30 γραμ., κάνναβης άνω των 500 γραμ., μεθαμφεταμίνης άνω των 50 γραμ.,οπίου άνω του 1,2 κιλού[170].
  Μιανμάρ 1993
  Νίγηρας 1976
  Ουγκάντα 2005[171] Το 2009 επικυρώθηκε από το Συνταγματικό Δικαστήριο η απόφαση του 2005 ότι ενώ η θανατική ποινή ήταν συνταγματική, η χρήση της ως υποχρεωτικής τιμωρίας για συγκεκριμένα αδικήματα δεν είναι.[172]
  Ρωσία 1999 (Τσετσενία), 1996 (υπόλοιπη Ρωσία) Έχουν υπάρξει τρεις σύντομες περίοδοι που η Ρωσία κατάργησε εντελώς τη θανατική ποινή: μετά την ανατροπή του Τσάρου (12 Μαρτίου 1917- 12 Ιουλίου 1917), μετά την κατάληψη της εξουσίας από τους Μπολσεβίκους (27 Οκτωβρίου 1917-16 Ιουνίου 1918) και μετά το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου (1947-50). Ο σημερινός Ποινικός Κώδικας προβλέπει μελλοντικά και τη θανατική ποινή για 5 εγκλήματα: φόνος κατά συρροή, απόπειρα δολοφονίας εναντίον κρατικού ή δημοσίου προσώπου, απόπειρα φόνου ατόμου που απονέμει δικαιοσύνη ή διεξάγει προκαταρκτικές έρευνες, απόπειρα εναντίον της ζωής ενός αξιωματικού της αστυνομίας και γενοκτονία.[173] Στις 16 Απριλίου 1997 η Ρωσία υπέγραψε την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (Πρωτόκολλο 6), όμως δεν το έχει επικυρώσει ακόμα. Από το 1996 έχει γίνει μορατόριουμ στις εκτελέσεις. Με εξαίρεση την Τσετσενία το 1999, καμία εκτέλεση δεν έγινε στη Ρωσική Ομοσπονδία από τον Αύγουστο του 1996. Τον Νοέμβριο του 2009 το Συνταγματικό Δικαστήριο της Ρωσίας παρέτεινε το μορατόριουμ επ' αόριστον. Στα διατάγματα εξακολουθεί να υφίσταται.
  Σρι Λάνκα 1976 Θανατική ποινή για φόνο, ψευδορκία με αποτέλεσμα την εκτέλεση αθώων, εμπορία ναρκωτικών, Μορατόριουμ από το 1976.
  Τατζικιστάν 2004
  Τανζανία 1994
  Τζαμάικα 1988
  Τόνγκα 1982[131] Απαγχονισμός. Θανατική ποινή για εσχάτη προδοσία, φόνο.
  Τρίνινταντ και Tομπάγκο 1999
  Τυνησία 1991

Χώρες που κατάργησαν τη θανατική ποινή με χρονολογική σειρά Επεξεργασία

Έτος κατάργησης Χώρα Αριθμός ανά έτος Σύνολο
1863   Βενεζουέλα 1 1
1865   Άγιος Μαρίνος 1 2
1877   Κόστα Ρίκα 1 3
1903   Παναμάς 1 4
1906   Ισημερινός 1 5
1907   Ουρουγουάη 1 6
1910   Κολομβία 1 7
1944   Ισλανδία 1 8
1949   Γερμανία (Ομοσπονδιακή Δημοκρατία) 1 9
1956   Ονδούρα 1 10
1962   Μονακό 1 11
1966   Δομινικανή Δημοκρατία 1 12
1968   Αυστρία 1 13
1969   Βατικανό 1 14
1972   Φινλανδία 1 15
1973   Σουηδία 1 16
1976   Καναδάς   Πορτογαλία 2 18
1978   Δανία   Νήσοι Σολομώντα   Τουβαλού 3 21
1979   Κιριμπάτι   Λουξεμβούργο   Νικαράγουα   Νορβηγία 4 25
1980   Βανουάτου 1 26
1981   Πράσινο Ακρωτήριο   Γαλλία 2 28
1985   Αυστραλία 1 29
1986   Νήσοι Μάρσαλ   Μικρονησία 2 31
1987   Ανατολική Γερμανία (στην Ο.Δ. Γερμανίας καταργήθηκε το 1949, αποτελεί μέρος της Γερμανίας από το 1990) 1 31
1988   Αϊτή   Λίχτενσταϊν 2 33
1989   Καμπότζη   Νέα Ζηλανδία [174] 2 35
1990   Ανδόρρα   Τσεχία   Σλοβακία   Ουγγαρία   Ιρλανδία   Μοζαμβίκη

  Ναμίμπια   Ρουμανία   Σάο Τομέ και Πρίνσιπε

8 43
1991   Κροατία   Βόρεια Μακεδονία   Σλοβενία 3 46
1992   Ανγκόλα   Παραγουάη   Ελβετία 3 49
1993   Γουινέα-Μπισσάου   Σεϋχέλλες 3 52
1994   Ιταλία   Παλάου 2 54
1995   Τζιμπουτί   Μαυρίκιος   Νότια Αφρική   Ισπανία 4 58
1996   Βέλγιο 1 59
1997   Νεπάλ   Πολωνία 2 61
1998   Αρμενία   Αζερμπαϊτζάν   Βοσνία και Ερζεγοβίνη   Βουλγαρία   Εσθονία
  Λιθουανία   Ηνωμένο Βασίλειο 		7 68
1999   Τουρκμενιστάν 1 69
2000   Ακτή Ελεφαντοστού   Μάλτα   Ουκρανία 3 72
2001   Ελλάδα 1 73
2002   Κύπρος   Σερβία   Ανατολικό Τιμόρ 3 76
2004   Μπουτάν   Σαμόα   Σενεγάλη   Τουρκία 4 80
2005   Μεξικό   Μολδαβία 2 82
2006   Γεωργία   Μαυροβούνιο   Φιλιππίνες 3 85
2007   Αλβανία   Κιργιζία   Ρουάντα 3 88
2008   Ουζμπεκιστάν 1 89
2009   Αργεντινή   Μπουρούντι   Τόγκο   Βολιβία 4 94
2010   Γκαμπόν 1 94
2012   Λετονία 1 95
2015   Δημοκρατία του Κονγκό   Μαδαγασκάρη   Σουρινάμ   Φίτζι 4 99
2016   Μπενίν   Ναουρού 2 101
2017   Γουινέα   Μογγολία 2 103
2019   Βοσνία και Ερζεγοβίνη 1 104
2020   Τσαντ 1 105
2021   Καζακστάν   Σιέρα Λεόνε 2 107
2022   Κεντροαφρικανική Δημοκρατία   Παπούα Νέα Γουινέα 2 109

Πηγές Επεξεργασία

Σημειώσεις και παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ «Death Sentences and Executions 2010» (PDF). Amnesty International. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 2 Ιουνίου 2011. Ανακτήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 2013. 
  2. ↑ «Death Sentences and Executions 2011» (PDF). Amnesty International. Αρχειοθετήθηκε (PDF) από το πρωτότυπο στις 12 Σεπτεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 2013. 
  3. ↑ «Death Sentences and Executions 2012» (PDF). Amnesty International. Αρχειοθετήθηκε (PDF) από το πρωτότυπο στις 25 Σεπτεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 24 Απριλίου 2013. 
  4. ↑ «Χιλιάδες εκτελέσεων σε 25 χώρες». Πρώτο Θέμα. 24 Μαρτίου 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Μαρτίου 2009. 
  5. ↑ [1]
  6. ↑ «Abolitionist and Retentionist Countries». Amnesty International. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Φεβρουαρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 26 Ιουνίου 2013. 
  7. ↑ «Egyptian man executed one year after brutal killing of Nayera Ashraf». Al-Monitor. 14 Ιουνίου 2023. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουλίου 2023. 
  8. ↑ «Taliban carry out 2nd known public execution since seizing power in Afghanistan - Associated Press». 20 June 2023. https://news.yahoo.com/taliban-carry-2nd-known-public-163551390.html?guccounter=1&guce_referrer=aHR0cHM6Ly93d3cuZ29vZ2xlLmNvbS8&guce_referrer_sig=AQAAAC0oTALpXzym-AmIoFC4fRaXcyidl9rtPvYmRmdp85HqpSIx5Bqb33dHSaYMxIEvDAVTp_NFvvJcXvhTV2NIcyGYHToEf8DkonXWI7T-5qf-2bGAStSSayxojNeHNO06wismuxfJKH8TPPyDc-ZbsT80pn6AsfpNpiXoJ-rVhOI1. 
  9. ↑ «One-legged Afghan Red Cross worker set to be hanged after converting to Christianity». Daily Mail (London). 7 Φεβρουαρίου 2011. http://www.dailymail.co.uk/news/article-1354246/One-legged-Afghan-Red-Cross-worker-hanged-converting-Christianity.html. 
  10. ↑ https://www.amnesty.org/en/documents/act50/6548/2023/en/
  11. ↑ «Socialist Republic of Viet Nam: The death penalty – inhumane and ineffective». Amnesty International. 27 Αυγούστου 2003. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Νοεμβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 2013. 
  12. ↑ Williams, Carol J. (31 Αυγούστου 2012). «Gambia, Iraq executions buck worldwide abolitionist trend». Los Angeles Times. http://latimesblogs.latimes.com/world_now/2012/08/gambia-iraq-executions-buck-worldwide-abolitionist-trend.html. Ανακτήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 2013. 
  13. ↑ 13,0 13,1 13,2 «West Africa: Time to abolish the death penalty». Amnesty International. 9 Οκτωβρίου 2003. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Απριλίου 2013. Ανακτήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 2013. 
  14. ↑ https://www.telesurtv.net/english/news/The-Gambia-President-Announces-Suspension-of-Death-Penalty-20180219-0004.html
  15. ↑ https://deathpenaltynews.blogspot.com/2017/11/uae-man-who-raped-killed-eight-year-old.html
  16. ↑ «United Arab Emirates (UAE): Death penalty». Amnesty International. 2 Απριλίου 2002. Ανακτήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 2013. 
  17. ↑ «Federal Laws Providing for the Death Penalty». Death Penalty Information Center. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Αυγούστου 2008. Ανακτήθηκε στις 13 Ιουλίου 2006. 
  18. ↑ Pinkard, Eric (Fall 1999). «The death penalty for drug kingpins: constitutional and international implications». Vermont Law Review. https://litigation-essentials.lexisnexis.com/webcd/app?action=DocumentDisplay&crawlid=1&doctype=cite&docid=24+Vt.+L.+Rev.+1&srctype=smi&srcid=3B15&key=f248847387e0907bbaa818f45b826682. Ανακτήθηκε στις 31 December 2012. «In 1994 Congress enacted the Federal Death Penalty Act (FDPA) with provisions permitting the imposition of the death penalty on Drug Kingpins. The FDPA is unprecedented in American legal history in that the death penalty can be imposed in cases where the Drug Kingpin does not take a human life.». 
  19. ↑ «American Samoa: Governor moves to repeal death penalty». Hands Off Cain. 11 Σεπτεμβρίου 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Φεβρουαρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 9 Φεβρουαρίου 2013. 
  20. ↑ «Assailant in Tokyo's Akihabara fatal rampage executed». 26 Ιουλίου 2022. 
  21. ↑ Lane, Charles (16 Ιανουαρίου 2005). «Why Japan Still Has the Death Penalty». The Washington Post. http://www.washingtonpost.com/wp-dyn/articles/A11306-2005Jan15.html. Ανακτήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 2013. 
  22. ↑ India Executues Four Men Convicted of Bus Gang Rape and Murder
  23. ↑ «Indonesian and three Nigerians executed for drug crimes». 29 Ιουλίου 2016 – μέσω www.bbc.co.uk. 
  24. ↑ 24,0 24,1 24,2 24,3 «The death penalty worldwide: developments in 2004». Amnesty International. 4 Απριλίου 2005. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Απριλίου 2005. Ανακτήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 2013. 
  25. ↑ «Executions spark Indonesia unrest». BBC News. 22 Σεπτεμβρίου 2006. http://news.bbc.co.uk/1/hi/world/asia-pacific/5368922.stm. Ανακτήθηκε στις 2 Μαΐου 2010. [νεκρός σύνδεσμος]
  26. ↑ Harsaputra, Indra (26 Ιουλίου 2010). "AGO OK's execution of five death row inmates". The Jakarta Post. Retrieved 26 Ιουλίου 2010.
  27. ↑ «15 convicted criminals, terrorists executed on Saturday». 4 Μαρτίου 2017. 
  28. ↑ «Executions in August 2003». Capital Punishment U.K. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Φεβρουαρίου 2004. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουνίου 2013. 
  29. ↑ «Executions worldwide this month». capitalpunishment.uk. 
  30. ↑ Baker, Luke (8 Αυγούστου 2004). «Iraq reimposes death penalty». IOL News. http://www.iol.co.za/index.php?sf=2813&art_id=qw1091976122311B262. Ανακτήθηκε στις 9 Φεβρουαρίου 2013. 
  31. ↑ Shumway, Chris (10 Αυγούστου 2004). «Human rights groups condemn Iraq's death penalty decision». The New Standard. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2017-04-24. https://web.archive.org/web/20170424173940/http://newstandardnews.net/content/?action=show_item&itemid=799. Ανακτήθηκε στις 9 Φεβρουαρίου 2013. 
  32. ↑ «Iraq to restore death penalty». The Sydney Morning Herald. 7 Ιουνίου 2004. http://www.smh.com.au/articles/2004/06/06/1086460170489.html. Ανακτήθηκε στις 9 Φεβρουαρίου 2013. 
  33. ↑ «4 Al Qaeda Leaders Executed in Iraq (AINA)». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Ιουλίου 2018. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουνίου 2013. 
  34. ↑ «Execution of eight prisoners in one day including two for 'moharebeh'». 12 Ιανουαρίου 2022. 
  35. ↑ «Eq Guinea executes four coup convicts: Amnesty». Reuters. 24 Αυγούστου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2012-07-12. https://archive.today/20120712023151/http://af.reuters.com/article/topNews/idAFJOE67N00T20100824. Ανακτήθηκε στις 2018-06-02. 
  36. ↑ «The Death Penalty in Equatorial Guinea». www.deathpenaltyworldwide.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Οκτωβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 2 Ιουνίου 2018. 
  37. ↑ https://english.khabarhub.com/2020/21/98178/
  38. ↑ «Qatar: Death Penalty, Firas Nassuh Salim Al-Majali». Amnesty International. 28 Οκτωβρίου 2002. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Ιουνίου 2009. Ανακτήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 2013. 
  39. ↑ Kiss, Jemima (2005-04-06). «Crusading journalist wins case against Al-Jazeera». Journalism.co.uk. http://www.journalism.co.uk/news/story1331.shtml. Ανακτήθηκε στις 2013-02-10. 
  40. ↑ «Qatar - End Blasphemy Laws». 
  41. ↑ «The Death Penalty in Qatar». Death Penalty Worldwide. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Αυγούστου 2017. Ανακτήθηκε στις 5 Αυγούστου 2017. 
  42. ↑ Jinzhong Court (7 Ιανουαρίου 2022). «今日，2名罪犯被执行死刑» [Today, 2 criminals were executed]. Surging news (στα Κινεζικά). 
  43. ↑ «Saudi Arabia: Man beheaded after 30 yrs on death row». Hands Off Cain. 5 Φεβρουαρίου 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Ιανουαρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 9 Φεβρουαρίου 2013. 
  44. ↑ «People's Republic of China: Executed "according to law"? The death penalty in China». Amnesty International. 22 Μαρτίου 2004. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Ιουνίου 2004. Ανακτήθηκε στις 9 Φεβρουαρίου 2013. 
  45. ↑ «Victoria Prison Decommissioning Open Day». The Government of the Hong Kong Special Administrative Region of the People's Republic of China. 
  46. ↑ «Archived copy». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 17 Μαρτίου 2011. 
  47. ↑ «North Korea executes pregnant woman for pointing at Kim Jong-il's portrait». Μαρτίου 2022. 
  48. ↑ «Executions in October 2008». Capital Punishment U.K. Ανακτήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 2013. 
  49. ↑ «The Judiciary». North Korea: A Country Study. The Library of Congress. 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Ιουλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 2013. 
  50. ↑ https://www.amnesty.org/en/latest/news/2023/07/kuwait-five-hanged-as-kuwait-continues-execution-spree-into-second-year/
  51. ↑ https://www.rferl.org/a/belarus-eu-council-of-europe-condemn-new-executions-call-for-moratorium/29259839.html
  52. ↑ «Belarus: Death Penalty». Legislationline. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Δεκεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 2013. 
  53. ↑ «Brothers executed at Kajang Prison - Nation - The Star Online». www.thestar.com.my. 
  54. ↑ Devaraj, Prema (2003). «Is Capital Punishment Justified?». Aliran Monthly. http://aliran.com/archives/monthly/2003/6k.html. Ανακτήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 2013. 
  55. ↑ «The Death Penalty in Myanmar». Death Penalty Worldwide. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Οκτωβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 5 Αυγούστου 2017. 
  56. ↑ http://www.derechos.org/news/archives/000506.html[νεκρός σύνδεσμος]
  57. ↑ «La peine de mort pour les crimes liés à la drogue en Asie». Mouvement mondial des droits humains. 
  58. ↑ Σφάλμα αναφοράς: Σφάλμα παραπομπής: Λανθασμένο <ref>. Δεν υπάρχει κείμενο για τις παραπομπές με όνομα Amnesty International.
  59. ↑ «The Death Penalty in Myanmar». dpw.pointjupiter.co. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Νοεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 30 Νοεμβρίου 2020. 
  60. ↑ «A History of Capital Punishment in Burma». www2.irrawaddy.com. 
  61. ↑ «Executions worldwide this month». www.capitalpunishmentuk.org. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουλίου 2023. 
  62. ↑ «Bangladesh – Laws». Australian Department of Foreign Affairs and Trade. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Ιανουαρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 9 Φεβρουαρίου 2013. 
  63. ↑ «2003 Country Reports on Human Rights Practices – Bangladesh». United States Bureau of Democracy, Human Rights, and Labor. 25 Φεβρουαρίου 2004. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Σεπτεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 9 Φεβρουαρίου 2013. 
  64. ↑ Kara Fox· Jaide Timm-Garcia. «Bahrain executes three men the day after US reinstates federal death penalty». CNN. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουλίου 2019. 
  65. ↑ https://www.zimeye.net/2020/02/22/29yr-old-man-executed-for-employers-murder/
  66. ↑ «LEDAP condemns execution of prisoners in Edo, seeks repeal of death penalty — Features — Breaking News, Nigeria News and World News – The Guardian Nigeria». Guardian.ng. Ανακτήθηκε στις 25 Απριλίου 2017. 
  67. ↑ «Nigeria». Sodomy Laws. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Ιανουαρίου 2006. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουνίου 2013. 
  68. ↑ «World Day». World Coalition Against the Death Penalty. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Σεπτεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουνίου 2013. 
  69. ↑ https://www.amnesty.org/en/latest/news/2019/03/south-sudan-seven-men-including-members-of-one-family-hanged-amid-spike-in-executions/
  70. ↑ «Acts Supplement». The Southern Sudan Gazette (Ministry Legal Affairs and Constitutional Development) 1 (1). 10-2-2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2013-09-12. https://swap.stanford.edu/20130912135220/http://www.goss-online.org/magnoliaPublic/en/Laws--Legislation--Policies/mainColumnParagraphs/0/content_files/file12/15.pdf. Ανακτήθηκε στις 2013-06-27. 
  71. ↑ «Annual Report 2002 – Oman». Amnesty International. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Νοεμβρίου 2002. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουνίου 2013. 
  72. ↑ https://www.dawn.com/news/1386396
  73. ↑ Επαναφορά της θανατικής ποινής στο Πακιστάν. kathimerini.gr, 5-7-2013.
  74. ↑ Al-Mughrabi, Nidal; Al-Mughrabi, Nidal (4 September 2022). «Hamas authorities execute five Palestinians in Gaza». Reuters. https://www.reuters.com/world/middle-east/hamas-authorities-execute-five-palestinians-gaza-2022-09-04/. 
  75. ↑ «Saudi Arabia Executes Two Shi'a Bahrainis on Terrorism Charges». 2 Ιουνίου 2023. 
  76. ↑ «Women executed by sword in Saudi Arabia». Agence France-Presse. 13-10-2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2018-12-25. https://web.archive.org/web/20181225160536/https://www.news.com.au/breaking-news/women-executed-by-sword-in-saudi-arabia/news-story/0724ba883bccb0d25aa8a722efa5880e. Ανακτήθηκε στις 2013-06-27. 
  77. ↑ «Singapore executes man for trafficking two pounds of cannabis». 26 April 2023. https://www.cnn.com/2023/04/25/asia/singapore-cannabis-execution-tangaraju-suppiah-intl-hnk/index.html. 
  78. ↑ Tan, Amy (12-4-2002). «Singapore death penalty shrouded in silence». Reuters. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2007-09-02. https://web.archive.org/web/20070902083312/http://www.singapore-window.org/sw02/020412re.htm. Ανακτήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 2013. 
  79. ↑ http://www.capitalpunishmentuk.org/world.html
  80. ↑ https://www.bbc.com/news/world-middle-east-52358476
  81. ↑ «Sudan». Sodomy Laws. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Φεβρουαρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουνίου 2013. 
  82. ↑ Ramani, Ken (28-3-2005). «Sudan: Attorney General expects death penalty for islamist coup plotters». The East African Standard (Kenya). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2005-04-09. https://web.archive.org/web/20050409141815/http://www.afrika.no/Detailed/8704.html. Ανακτήθηκε στις 2013-06-27. 
  83. ↑ 83,0 83,1 83,2 Sookhdeo, Patrick (3 Ιουλίου 2006). «Islamic Teaching on the Consequences of Apostasy from Islam». Barnabas Fund. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Ιουλίου 2007. Ανακτήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 2013. 
  84. ↑ «Report: Syria regime executed dozens of men in military prison». 22 Φεβρουαρίου 2022. 
  85. ↑ «Taiwan executes death row inmate convicted in six deaths - Focus Taiwan». focustaiwan.tw. 
  86. ↑ «Taiwan: Death penalty removed from military law». Hands Off Cain. 3 Μαΐου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 2013. 
  87. ↑ https://www.voicetv.co.th/read/Bk8HUEHWm
  88. ↑ Πλήρης λίστα αδικημάτων που επισείουν θανατική ποινή στην Ταϊλάνδη (PDF)
  89. ↑ http://www.capitalpunishmentuk.org/world.html
  90. ↑ «Yemen: Further information on Imminent execution, Fuad 'Ali Mohsin al-Shahari». Amnesty International. 6 Απριλίου 2005. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Απριλίου 2013. Ανακτήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 2013. 
  91. ↑ «Yemen: Further Information on: Death by stoning and flogging». Amnesty International. 6 Σεπτεμβρίου 2004. Ανακτήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 2013. 
  92. ↑ 92,0 92,1 «Laws around the World». Sodomy Laws. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Φεβρουαρίου 2005. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουλίου 2013. 
  93. ↑ Signorile, Michelangelo. «Hate Crimes: Like the Taliban, America's Middle East Allies Tyrannize Gays and Women». Gay and Lesbian Arabic Society. Ανακτήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 2013. 
  94. ↑ 94,0 94,1 94,2 94,3 «The end of capital punishment in Europe». Capital Punishment U.K. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Απριλίου 2008. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουνίου 2013. 
  95. ↑ «Death penalty: Ratification of international treaties». Amnesty International. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Ιουλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 2013. 
  96. ↑ 96,0 96,1 «Constitution of the Democratic Republic of Timor-Leste» (PDF). Government of Timor-Leste. Ανακτήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 2013. 
  97. ↑ «Constitution of the Argentine Nation (Section 18)». Γερουσία της Αργεντινής. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Ιουνίου 2011. Ανακτήθηκε στις 9 Φεβρουαρίου 2013. 
  98. ↑ Valente, Marcela (8-8-2008). «Last Vestiges of Capital Punishment Abolished». Inter Press Service News Agency. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2012-02-20. https://web.archive.org/web/20120220132006/http://ipsnews.net/news.asp?idnews=43499. Ανακτήθηκε στις 2013-02-09. 
  99. ↑ «Death penalty in Australia». New South Wales Council for Civil Liberties. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Μαρτίου 2010. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουνίου 2013. 
  100. ↑ «Cover story: He executed justice». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Δεκεμβρίου 2001. Ανακτήθηκε στις 14 Μαΐου 2008. 
  101. ↑ «Guinea: Death Penalty/Fear of Imminent Execution». Amnesty International. 14 Οκτωβρίου 2001. Ανακτήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 2013. 
  102. ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 8 Απριλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 2 Ιουνίου 2018. 
  103. ↑ «Concluding Observations of the Human Rights Committee, Gabon, U.N. Doc. CCPR/CO/70/GAB (2000)». University of Minnesota. Ανακτήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 2013. 
  104. ↑ «Death Penalty: Hands Off Cain Announces Abolition in Gabon». Hands Off Cain. 14 Φεβρουαρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 2013. 
  105. ↑ 105,0 105,1 Bragadottir, Ragnheidur. «Dauðarefsingar á Íslandi» [Death penalties in Iceland] (στα Ισλανδικά). Akureyri Art Museum. Ανακτήθηκε στις 5 Απριλίου 2013. Síðan liðu 40 ár þar til síðasta aftakan fór fram, en það var 12. janúar 1830 þegar Agnes Magnúsdóttir og Friðrik Sigurðsson voru tekin af lífi í Vatnsdalshólum í Húnavatnssýslu fyrir morðið á Natani Ketilssyni. [νεκρός σύνδεσμος]
  106. ↑ Bragadottir, Ragnheidur. «Dauðarefsingar á Íslandi» [Death penalties in Iceland] (στα Ισλανδικά). Akureyri Art Museum. Ανακτήθηκε στις 5 Απριλίου 2013. Árið 1928 var til meðferðar á Alþingi frumvarp til breytinga á almennum hegningarlögum. Þingmaður Dalamanna, Sigurður Eggerz, setti þá fram tillögu um afnám líflátsrefsinga. Var hún samþykkt án teljandi umræðna og var dauðarefsing þar með afnumin á Íslandi. [νεκρός σύνδεσμος]
  107. ↑ «Ley Orgánica 11/1995, de 27 de noviembre, de abolición de la pena de muerte en tiempo de guerra». Κυβέρνηση της Ισπανίας. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Ιουλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 2013. 
  108. ↑ «The Death Penalty Worldwide: Developments in 2003». Amnesty International. 5 Απριλίου 2004. Ανακτήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 2013. 
  109. ↑ «Kazakhstan Set To "Virtually" Abolish Death Penalty». Hands Off Cain. 16 Μαΐου 2007. Ανακτήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 2013. 
  110. ↑ Delaney, Greg (20 Ιουλίου 2009). «Death Penalty is Abolished in Kazakhstan». Kazakhstan Live. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Φεβρουαρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 2013. 
  111. ↑ «Kazakhstan: Towards definitive abolition». Hands Off Cain. 28 Μαρτίου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 2013. 
  112. ↑ https://www.centralasiapost.com/kazakhstan-abolishes-capital-punishment-17-year-freeze/
  113. ↑ «The Death Penalty In Canada: Facts, Figures And Milestones». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Οκτωβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 14 Μαΐου 2008. 
  114. ↑ Kyrgyzstan Abolishes Death Penalty - Radio Free Europe / Radio Liberty © 2009
  115. ↑ «Kyrgyzstan Abolishes Death Penalty». Radio Free Europe/Radio Liberty. 2007-06-27. http://www.rferl.org/featuresarticle/2007/06/0907D477-B87B-4AFF-9A6B-116AF711B057.html. Ανακτήθηκε στις 2013-02-10. 
  116. ↑ «Abolition of the death penalty by Kyrgyzstan». France Diplomatie. 28 Ιουνίου 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Σεπτεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουνίου 2013. 
  117. ↑ «Tourist information». Best Western. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Ιουνίου 2004. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουνίου 2013. 
  118. ↑ «Deveterostruko ubojstvo najteži zločin». Glas Slavonije (στα Κροατικά). 27 Μαΐου 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Οκτωβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουνίου 2013. 
  119. ↑ «The Constitution of the Republic of Croatia». Constitution Society. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Δεκεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 2013. 
  120. ↑ «Notification of Ratification». Council of Europe. 3 Φεβρουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 2013. 
  121. ↑ «Second Optional Protocol to the International Covenant on Civil and Political Rights, aiming at the abolition of the death penalty». United Nations Treaty Collection. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Οκτωβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 2013. 
  122. ↑ Kennedy, Duncan (11-8-2008). «Mexican fury grows at kidnappings». BBC News. http://news.bbc.co.uk/2/hi/americas/7553633.stm. Ανακτήθηκε στις 27-3-2010. 
  123. ↑ "Après un long processus, la Mongolie abolit la peine de mort", Le Monde, 7-7-2017
  124. ↑ «Archived copy». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Οκτωβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 17 Οκτωβρίου 2013. 
  125. ↑ «Archived copy». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Οκτωβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 17 Οκτωβρίου 2013. 
  126. ↑ «Benin: Accession to the Second Optional Protocol Aiming at the Abolition of the Death Penalty». Hands Off Cain. 5 Ιουλίου 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Μαρτίου 2014. Ανακτήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 2013. 
  127. ↑ «Burundi: Imminent resumption of executions or summary trials and executions». Amnesty International. 22 Νοεμβρίου 2004. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Απριλίου 2013. Ανακτήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 2013. 
  128. ↑ Το Κοινοβούλιο της χώρας ψήφισε υπέρ της κατάργησης της θανατικής ποινής στις 21 Νοεμβρίου του 2008.
  129. ↑ Nauru updates its Criminal Code, abolishes Death Penalty and Decriminalize Homosexuality Αρχειοθετήθηκε 2017-08-02 στο Wayback Machine., 2016-06-02.
  130. ↑ S v Makwanyane and Another, ZACC. 1995, 3, 151 1995 (3) S.A. 391
  131. ↑ 131,0 131,1 131,2 «Capital punishment in the Commonwealth». Capital Punishment UK. Ανακτήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 2013. 
  132. ↑ Government Gazette. 390. Republic of South Africa. 1997-12-19. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2010-08-13. https://web.archive.org/web/20100813110935/http://www.info.gov.za/view/DownloadFileAction?id=70763. Ανακτήθηκε στις 2013-07-03. 
  133. ↑ Πρότυπο:Cite SAFLII
  134. ↑ «Antilles to abolish capital punishment». The Daily Herald. 2010-03-11. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2011-07-16. https://web.archive.org/web/20110716230624/http://www.thedailyherald.com/islands/1-news/1348-antilles-to-abolish-capital-punishment-.html. Ανακτήθηκε στις 2013-02-10. 
  135. ↑ «Abolition of the death penalty». European Heritage Label. Ανακτήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 2013. 
  136. ↑ «Decree-Law No. 6» (στα Ρουμανικά). National Salvation Front Council. 7 Ιανουαρίου 1990. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Ιουλίου 2018. Ανακτήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 2013. 
  137. ↑ Samoa Sessional Legislation
  138. ↑ «Sierra Leone abolishes death penalty». Guardian. 24 July 2021. https://www.theguardian.com/global-development/2021/jul/24/sierra-leone-abolishes-death-penalty. Ανακτήθηκε στις 25 July 2021. 
  139. ↑ «Sierra Leone: Amnesty International expresses dismay at 10 death sentences for treason». Amnesty International. 21 Δεκεμβρίου 2004. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Απριλίου 2013. Ανακτήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 2013. 
  140. ↑ «SURINAME: DEATH PENALTY ABOLISHED». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Σεπτεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 28 Ιουλίου 2015. 
  141. ↑ BBC News,24 Ιουνίου 2009.
  142. ↑ Gluckman, Ron (23 Ιουλίου 1999). «Waiting to Go». Asiaweek. Ανακτήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 2013. 
  143. ↑ «Fiji abolishes death penalty for all crimes through amendment to military law». World Coalition Against the Death Penalty. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Ιουνίου 2018. Ανακτήθηκε στις 28 Ιουλίου 2015. 
  144. ↑ «10th Amendement of the Constitution of the Republic of Cyprus». P.ANGELIDES & CO LLC. 20 Σεπτεμβρίου 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Μαΐου 2021. Ανακτήθηκε στις 17 Απριλίου 2020. 
  145. ↑ «Annual Report 1999 – Ukraine». Amnesty International. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Νοεμβρίου 1999. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουλίου 2013. 
  146. ↑ http://www.themoscowtimes.com/news/article/donetsk-separatists-introduce-death-penalty-for-treason/505271.html
  147. ↑ «Rwanda's ban on executions helps bring genocide justice». CNN. 2007-07-27. http://www.cnn.com/2007/WORLD/africa/07/27/rwanda.execution.reut/index.html. Ανακτήθηκε στις 2010-05-02. 
  148. ↑ «PRAVDA ZA UBICE: Evo kako je ukinuta smrtna kazna u Srbiji!». Kurir. 7 Αυγούστου 2014. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2017. 
  149. ↑ «Νόμος 6620, 17-12-1978» (στα Πορτογαλικά). Προεδρία της Βραζιλίας. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Απριλίου 2008. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουλίου 2013. 
  150. ↑ «Νομοθετικό Διάταγμα 431, 18-5-1938» (στα Πορτογαλικά). Προεδρία της Βραζιλίας. Ανακτήθηκε στις 3 Φεβρουαρίου 2009. 
  151. ↑ «Νόμος 1802, 5-1-1953» (στα Πορτογαλικά). Προεδρία της Βραζιλίας. Ανακτήθηκε στις 3 Φεβρουαρίου 2009. 
  152. ↑ «Νομοθετικό Διάταγμα 898, 29-9-1969» (στα Πορτογαλικά). Προεδρία της Βραζιλίας. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Απριλίου 2009. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουλίου 2013. 
  153. ↑ 153,0 153,1 «Constitutional prohibitions of the death penalty». Amnesty International. 31 Μαΐου 1996. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Απριλίου 2013. Ανακτήθηκε στις 9 Φεβρουαρίου 2013. 
  154. ↑ «Should those who assist suicide bombers be given the death penalty?». The Jerusalem Report. 18 Νοεμβρίου 2002. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Απριλίου 2005. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουλίου 2013. 
  155. ↑ «Burkina Faso abolishes death penalty in new penal code». Burkina Faso abolishes death penalty in new penal code. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουνίου 2018. 
  156. ↑ «St Kitts and Nevis: Execution is a shameless act». Amnesty International. 22 Δεκεμβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 9 Φεβρουαρίου 2013. 
  157. ↑ «Ethiopia executes spy boss killer». BBC News. 6 Αυγούστου 2007. http://news.bbc.co.uk/2/hi/africa/6933849.stm. Ανακτήθηκε στις 2 Μαΐου 2010. 
  158. ↑ «Cameroun: Paul Biya signe un décret conduisant à la libération de Michel Thierry Atangana». Jeune Afrique. Ανακτήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου 2014. 
  159. ↑ Ngala, Journalist (19 Μαρτίου 2016). «89 Boko Haram militants sentenced to death in Cameroon». CNN.com. Ανακτήθηκε στις 25 Απριλίου 2017. 
  160. ↑ «The death penalty: List of abolitionist and retentionist countries (October 1996)». Amnesty International. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Απριλίου 2013. Ανακτήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 2013. 
  161. ↑ «Death Penalty News: December 2002». Amnesty International. 1 Ιανουαρίου 2003. Ανακτήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 2013. 
  162. ↑ «Annual Report 2003 – Laos». Amnesty International. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Ιουλίου 2003. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουλίου 2013. 
  163. ↑ «Lebanon resumes executions after 5-year lull». Sunday Observer (Sri Lanka). 18-1-2004. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2012-10-16. https://web.archive.org/web/20121016002441/http://www.sundayobserver.lk/2004/01/18/wor05.html. Ανακτήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 2013. 
  164. ↑ «Lebanon: Further Information on Death penalty/imminent execution». Amnesty International. 15 Ιανουαρίου 2004. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Απριλίου 2013. Ανακτήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 2013. 
  165. ↑ «Armed Robbery, Hijacking and Terrorism Now Capitol Offenses in Liberia». New Liberian. 26-7-2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2013-12-21. https://web.archive.org/web/20131221220151/http://newliberian.com/?p=440. Ανακτήθηκε στις 2013-02-07. 
  166. ↑ «Liberia: Death Penalty Under Fire». AllAfrica. 7-8-2008. http://allafrica.com/stories/200808070711.html. Ανακτήθηκε στις 2013-02-07. 
  167. ↑ «The Death Penalty in Libya». Death Penalty Worldwide. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Οκτωβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 12 Αυγούστου 2017. 
  168. ↑ «Libyan Court System And Criminal Justice». Bulgarian News Agency. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Ιανουαρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουνίου 2013. 
  169. ↑ Haleem, Adam (27 Ιανουαρίου 2002). «Family demands death penalty». Maldives Culture. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Απριλίου 2002. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουλίου 2013. 
  170. ↑ «Brunei – Country Specific Information». United States Bureau of Consular Affairs. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Αυγούστου 2007. Ανακτήθηκε στις 9 Φεβρουαρίου 2013. 
  171. ↑ Kiapi, Evelyn (14-11-2006). «Death Penalty: Uganda’s Laws Favour Execution». Inter Press Service News Agency. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2008-01-09. https://web.archive.org/web/20080109200717/http://www.ipsnews.net/news.asp?idnews=35479. Ανακτήθηκε στις 2013-02-07. 
  172. ↑ «Uganda: Amnesty International calls on the Ugandan government to abolish the death penalty». 22 Ιανουαρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 2013. 
  173. ↑ «Russian Federation: Death Penalty». Legislationline. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Φεβρουαρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 2013. 
  174. ↑ «A history of capital punishment in NZ». TVNZ. 17-12-2008. http://tvnz.co.nz/national-news/a-history-capital-punishment-in-nz-2423716. Ανακτήθηκε στις 2013-02-10. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Θανατική_ποινή_στον_κόσμο&oldid=10492320"