Επαρχίες της Ελλάδας
Οι επαρχίες αποτελούσαν αυτοδιοικητικό θεσμό της Ελλάδας από την 27 Δεκεμβρίου 1833 εώς την 1 Ιανουαρίου 1998, αλλά υφήστανταν ώς το 2006.
| Επαρχία | |
|---|---|
 | |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Κατάσταση | κατηργημένη |
| Δημιουργήθηκε από | Βασιλικό Διάταγμα |
| Δημιουργήθηκε | 27 Δεκεμβρίου 1833 |
| Αριθμός | 146 |
| Διοίκηση | Επαρχιακό συμβούλιο |
| Διαλύθηκε | 1 Ιανουαρίου 1998 |
Πίνακας περιεχομένων
ΟργάνωσηΕπεξεργασία
Η επαρχιακή διοίκηση αποτελείται από δύο μέρη: ένα συλλογικό συμβούλιο και έναν έπαρχο. Μέλη του Επαρχιακού Συμβουλίου ήταν οι νομαρχιακοί σύμβουλοι της αντίστοιχης επαρχίας. Ο έπαρχος ή υποέπαρχος ήταν ο νομαρχιακός σύμβουλος ο οποίος έλαβε τις περισσότερες ψήφους στις νομαρχιακές εκλογές.
Ιστορικά στοιχείαΕπεξεργασία
Οι επαρχίες αναφέρεται ότι δημιουργήθηκαν με τη διοικητική διαίρεση του 1833, αν και αναφέρονταν ήδη από τη πρώτη διοικητική διαίρεση της Ελλάδας του 1828. Οι πρώτες αυτές επαρχίες ήταν 42. Καταργήθηκαν με τη Διοικητική διαίρεση της Ελλάδας (1836) όταν το κράτος χωρίστηκε σε «Διοικήσεις» και ορισμένες «Υποδιοικήσεις», αλλά ξαναδημιουργήθηκαν με τη Διοικητική διαίρεση της Ελλάδας του 1845.
Οι επαρχίες καταργήθηκαν ξανά από διοικητικές μονάδες το 1887[1][2] αλλά συνέχισαν να διατηρούν υπηρεσίες που σχετίζονταν κυρίως με την εκπαίδευση και με κάποιες οικονομικές υπηρεσίες για να ξαναδημιουργηθούν τέσσερα χρόνια μετά, το 1891 [3]. Καταργήθηκαν οι περισσότερες με τη διοικητική διαίρεση του 1997 που καθορίστηκε με το σχέδιο Καποδίστριας. Πριν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, υπήρχαν 139 επαρχίες και μετά τον πόλεμο, με την προσθήκη των Δωδεκανήσων, ο αριθμός τους αυξήθηκε σε 147. Σύμφωνα με το άρθρο 7 του Κώδικα Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης (ΠΔ 30/1996) , οι επαρχίες αποτελούσαν μια «ιδιαίτερη διοικητική οντότητα» εντός της ευρύτερης «διοικητικής περιφέρειας» των νομαρχιών. Οι επαρχίες καταργήθηκαν τελικά μετά τις τοπικές εκλογές του 2006, σύμφωνα με τον Ν. 2539/1997, στο πλαίσιο του "Καποδίστρια".
Πρόγραμμα ΚαλλικράτηςΕπεξεργασία
Με το πρόγραμμα Καλλικράτης που εφαρμόστηκε το 2011, πολλές επαρχίες ή τμήματα επαρχιών επανήλθαν ως δήμοι είτε με ίδια είτε με διαφορετικές ονομασίες. Μερικές επαρχίες αντιστοιχούν σε δήμους που δεν μεταβλήθηκαν με την εφαρμογή του προγράμματος (Θάσος, Λασίθι → δήμος Οροπεδίου Λασιθίου, Σαμοθράκη). Κάποιες επαρχίες μετατράπηκαν σε Περιφερειακές ενότητες (Λήμνου, Ικαρίας).
- Επαρχίες που έγιναν Περιφερειακές ενότητες:
- Η Επαρχία Ικαρίας επανασυστάθηκε ως Περιφερειακή Ενότητα Ικαρίας.
- Η Επαρχία Λήμνου μετατράπηκε σε Περιφερειακή Ενότητα Λήμνου
- Η Επαρχία Καρπάθου μετατράπηκε σε Περιφερειακή Ενότητα Καρπάθου-Ηρωϊκής Νήσου Κάσου
Αριθμός επαρχιώνΕπεξεργασία
Αρχικά οι επαρχίες ήταν 42, αλλά πολλές από αυτές τροποποιήθηκαν με τις επόμενες διοικητικές διαιρέσεις έγιναν 49, ενώ προστέθηκαν νέες καθώς ενσωματώνονταν στο ελληνικό κράτος νέα εδάφη. Με τη Διοικητική διαίρεση του 1899 έφτασαν στις 69[4]. Μετά την ενσωμάτωση των Δωδεκανήσων, οι ελληνικές επαρχίες ανήλθαν σε 147.
Πίνακας επαρχιών πριν το 1997Επεξεργασία
Στον παρακάτω πίνακα παρουσιάζονται αναλυτικά οι επαρχίες ανά νομό της Ελλάδας, όπως είχαν διαμορφωθεί τα τελευταία χρόνια που εξακολουθούσαν να ισχύουν, πριν το 1997:
ΑναφορέςΕπεξεργασία
- ↑ Στ. Ιατρού, Αμ. Κουδούνη, Μ. Νικολακοπούλου, Στ. Χασομέρη, Δομή και λειτουργία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, ΤΕΕ, Αθήνα Φεβρ., 2005 (Ομάδα Εργασίας), σελ. 10
- ↑ ΦΕΚ A 216/1887 7 Αυγούστου 1887, Νόμος ΑΦΞΑ': Περί μεταρρυθμίσεως του από 5 Δεκεμβρίου 1845 νόμου περί διοικητικής διαιρέσεως του Κράτους της 27 Μαΐου 1887
- ↑ Νόμος ΑΩΟΧ/1-1-1891, όπως αναφέρεται στο Στ. Ιατρού, Αμ. Κουδούνη, Μ. Νικολακοπούλου, Στ. Χασομέρη, Δομή και λειτουργία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, ΤΕΕ, Αθήνα Φεβρ., 2005 (Ομάδα Εργασίας), σελ. 10
- ↑ Λήμμα «Επαρχία», Εγκυκλοπαιδικό Λεξικό Ελευθερουδάκη, 1929