Βικιπαίδεια

Πολιτισμός της Γερμανίας

Ο πολιτισμός μίας γεωγραφικής περιοχής

Ο Γερμανικός πολιτισμός εκτείνεται σε ολόκληρο το γερμανόφωνο κόσμο. Έχει διαμορφωθεί από σημαντικά ρεύματα λόγιων και λαϊκά, θρησκευτικά και κοσμικά, στην Ευρώπη. Ιστορικά η Γερμανία έχει αποκαλεστεί ως Η Χώρα Ποιητών και Στοχαστών.[1]

Το Κάστρο Νοϊσβάνσταϊν είναι σύμβολο του Γερμανικού Ρομαντισμού και το Βερολίνο είναι κέντρο για τις δημιουργικές βιομηχανίες Το Κάστρο Νοϊσβάνσταϊν είναι σύμβολο του Γερμανικού Ρομαντισμού και το Βερολίνο είναι κέντρο για τις δημιουργικές βιομηχανίες
Το Κάστρο Νοϊσβάνσταϊν είναι σύμβολο του Γερμανικού Ρομαντισμού και το Βερολίνο είναι κέντρο για τις δημιουργικές βιομηχανίες

Στη Γερμανία υπάρχουν κοινοί εορτασμοί και δημόσιες αργίες. Η χώρα είναι ιδιαίτερα γνωστή για τον παραδοσιακό εορτασμό του Οκτόμπερφεστ στο Μόναχο, τα καρναβαλικά έθιμα και τα πασίγνωστα σε όλον τον κόσμο έθιμα των Χριστουγέννων, όπως το Βάιναχτσμαρκτ.[2][3] Η 3 Οκτωβρίου είναι η εθνική ημέρα της Γερμανίας από το 1990 και εορτάζεται ως η Γερμανική Ημέρα Ενότητας. Η UNESCO έχει συμπεριλάβει 38 ιδιοκτησίες της Γερμανίας στον Κατάλογο με Μνημεία Παγκόσμιας πολιτιστικής Κληρονομιάς.[4]

Η Γερμανία ήταν το δεύτερο πιο σεβαστό έθνος ανάμεσα σε 50 χώρες το 2013.[5] Μια παγκόσμια δημοσκόπηση του BBC αποκάλυψε ότι η Γερμανία αναγνωρίστηκε ως πιο θετική επίδραση στον κόσμο για τα έτη 2011, 2013 και 2014.[6][7][8]

Γλώσσα

Επεξεργασία
Κύρια λήμματα: Γερμανική γλώσσα και Γλώσσες της Γερμανίας

Τα γερμανικά είναι η επίσημη και κύρια γλώσσα στη Γερμανία.[9] Είναι μία από τις 23 επίσημες γλώσσες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και μία από τις τρεις γλώσσες εργασίας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, μαζί με τα αγγλικά και τα γαλλικά. Αναγνωρισμένες γλώσσες από τις μειονότητες των ιθαγενών στη Γερμανία είναι η δανική, η Σορβική, η Βόρεια Φριζιανή και η Φριζιανή Σατερλάνδης. Είναι επίσημα προστατευόμενες από τον ECRML. Οι κοινές γλώσσες των μεταναστών είναι τουρκικά, Κουρδικά, πολωνικά, Βαλκανικές γλώσσες και ρώσικα.

 
Η ομιλούμενη Γερμανική στο Φάουστ του Γκαίτε

Τα τυπικά γερμανικά είναι μια Δυτική Γερμανική γλώσσα που είναι στενά συνδεδεμένη και κατατάσσεται μαζί με τα αγγλικά, τα ολλανδικά, και τις Φριζικές γλώσσες. Σε μικρότερο βαθμό σχετίζεται επίσης με τις Ανατολικές (έχουν εξαφανιστεί) και τις βόρειες Γερμανικές γλώσσες. Το μεγαλύτερο μέρος του γερμανικού λεξιλογίου προέρχεται από το Γερμανικό κλάδο της Ινδοευρωπαϊκής γλωσσικής οικογένειας.[10] Ένα μικρό αλλά σημαντικό ποσοστό λέξεων είναι λατινικής ή ελληνικής προέλευσης, και λιγότερες από τα γαλλικά ή τα νεότερα αγγλικά. Το Γερμανικό σύστημα γραφής κάνει χρήση του λατινικού αλφαβήτου. Συν τα 26 βασικά γράμματα, στα γερμανικά υπάρχουν τρία φωνήεντα με διαλυτικά, τα ä, ö, ü και το Έσετ, ένα οξύ σ που γράφεται ως "ß". Η Γερμανική ορθογραφία έχει περάσει από μια σειρά μεταρρυθμίσεων με πιο πρόσφατη του 1996.

Οι Γερμανικές διάλεκτοι διακρίνονται από τις παραλλαγές των τυποποιημένων Γερμανικών. Πρόκειται για τοπικές, παραδοσιακές παραλλαγές που αποδίδονται στις διάφορες γερμανικές φυλές του παρελθόντος. Πολλές από αυτές δεν γίνονται εύκολα κατανοητές από τον ομιλητή της πρότυπης γερμανικής γλώσσας δεδομένου ότι συχνά διαφέρουν ως προς το λεξιλόγιο, τη φωνολογία και τη σύνταξη.

Σε όλο τον κόσμο υπάρχουν 100 εκατομμύρια φυσικοί ομιλητές της Γερμανικής γλώσσας και επίσης περίπου 80 εκατομμύρια μη-ιθαγενείς ομιλητές.[11] Τα γερμανικά είναι η κύρια γλώσσα για περίπου 90 εκατ. άτομα (18%) στην ΕΕ. Το 67% των Γερμανών πολιτών γνωρίζει τουλάχιστον μία ξένη γλώσσα, και ένα ποσοστό 27% γνωρίζει τουλάχιστον δύο γλώσσες συν τη μητρική.[9]

Στη γερμανική διασπορά οι πτυχές του γερμανικού πολιτισμού μεταβιβάζονται στις νεότερες γενιές μέσα από έθιμα ονοματοδοσίας και μέσω της χρήσης του προφορικού και γραπτού Γερμανικού λόγου. Το Ινστιτούτο Γκαίτε επιδιώκει την εξάπλωση της γνώσης για τη γερμανική κουλτούρα σε όλο τον κόσμο.

Λογοτεχνία

Επεξεργασία
Κύριο λήμμα: Γερμανική λογοτεχνία

Η Γερμανική λογοτεχνία χρονολογείται από το Μεσαίωνα, με πιο αξιόλογους συγγραφείς της περιόδου τους Βάλτερ φον ντερ Φόγκελβαϊντε και Βόλφραμ φον Έσενμπαχ. Το τραγούδι των Νιμπελούνγκεν, του οποίου ο συγγραφέας παραμένει άγνωστος, είναι άλλο ένα σημαντικό έργο της εποχής όπως και το Thidrekssaga. Οι συλλογές από παραμύθια που συλλέχθηκαν και δημοσιεύτηκαν από τους Αδελφούς Γκριμ τον 19ο αιώνα έγιναν διάσημες σε όλο τον κόσμο.

Ο Θεολόγος Λουθήρος, που μετέφρασε τη Βίβλο στα γερμανικά, αναγνωρίζεται ευρέως ότι έθεσε τη βάση για τη σύγχρονη "Υψηλή Γερμανική" γλώσσα. Στους πιο θαυμαστούς Γερμανούς ποιητές και συγγραφείς περιλαμβάνονται οι Λέσσινγκ, Γκαίτε, Σίλερ, Κλάιστ, Χόφμαν, Μπρεχτ, Χάινε και Σμίτ. Εννέα Γερμανοί έχουν κερδίσει το Βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας: οι Τέοντορ Μόμσεν, Πάουλ Γιόχαν Λούντβιχ φον Χάιζε, Γκέρχαρτ Χάουπτμαν, Τόμας Μαν, Νέλλυ Ζαχς, Έρμαν Έσσε, Χάινριχ Μπελ, Γκύντερ Γκρας, και Χέρτα Μύλερ.

Γιόχαν Βόλφγκανγκ Γκαίτε
(1749-1832) 		Φρίντριχ Σίλερ
(1759-1805) 		Αδελφοί Γκριμ
(1785-1863) 		Τόμας Μαν
(1875-1955) 		Έρμαν Έσσε
(1877-1962)
         

Φιλοσοφία

Επεξεργασία
 
O[νεκρός σύνδεσμος] φιλόσοφος Ιμμάνουελ Καντ

Η άνοδος των σύγχρονων φυσικών επιστημών και η σχετική ύφεση της θρησκείας έθεσαν μια σειρά ερωτημάτων, που επανειλημμένα συναντώνται σε όλη τη γερμανική φιλοσοφία και αφορούν τις σχέσεις μεταξύ γνώσης και πίστης, λογικής και συναισθήματος, και τους επιστημονικούς, ηθικούς και καλλιτεχνικούς τρόπους θεώρησης του κόσμου.

Οι Γερμανοί φιλόσοφοι έχουν συμβάλει στη διαμόρφωση της δυτικής φιλοσοφίας ήδη από τον Μεσαίωνα (Αλβέρτος ο Μέγας). Αργότερα ο Λάιμπνιτς (17ος αιώνας) και περισσότερο ο Καντ έπαιξαν κεντρικούς ρόλους στην ιστορία της φιλοσοφίας. Ο Καντιανισμός ενέπνευσε το έργο του Σοπενχάουερ και του Νίτσε όπως ο γερμανικός ιδεαλισμός υποστηρίχθηκε από τους Φίχτε και Χέγκελ. Οι Μαρξ και Ένγκελς ανέπτυξαν την κομμουνιστική θεωρία κατά το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα, ενώ οι Χάιντεγκερ και Γκάνταμερ συνέχισαν την παράδοση της γερμανικής φιλοσοφίας του 20ου αιώνα. Ορισμένοι Γερμανοί λόγιοι αποτέλεσαν μεγάλη επιρροή στην κοινωνιολογία, κυρίως οι Αντόρνο, Ελίας, Χάμπερμας, Χορκχάιμερ, Λούμαν, Μαρκούζε, Ζίμελ, Τόνιες και Βέμπερ. Το Πανεπιστήμιο του Βερολίνου που ιδρύθηκε το 1810 από τον γλωσσολόγο και φιλόσοφο Βίλχελμ φον Χούμπολτ, λειτούργησε ως ένα επιδραστικό πρότυπο για αρκετά από τα σύγχρονα πανεπιστήμια της δύσης.

Τον 21ο αιώνα η Γερμανία αποτέλεσε μια σημαντική χώρα για την ανάπτυξη της σύγχρονης αναλυτικής φιλοσοφίας στην ηπειρωτική Ευρώπη, μαζί με τη Γαλλία, την Αυστρία, την Ελβετία και τις Σκανδιναβικές χώρες.[12]

Μουσική

Επεξεργασία
 
[νεκρός σύνδεσμος]Ο Λούντβιχ βαν Μπετόβεν ήταν ένας δημοφιλής Γερμανός συνθέτης και πιανίστας

Στον τομέα της μουσικής η Γερμανία σχετίζεται με μερικούς από τους πιο φημισμένους κλασικούς συνθέτες του κόσμου όπως ο Μπαχ και ο Μπετόβεν, που σηματοδότησαν τη μετάβαση από την Κλασική και τη Ρομαντική εποχή στη Δυτική κλασική μουσική. Στους συνθέτες της Αυστρο-γερμανικής παράδοσης που πέτυχαν διεθνή αναγνώριση περιλαμβάνονται οι Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ, Μπραμς, Βάγκνερ, Χάυντν, Σούμπερτ, Χαίντελ, Σούμαν, Μέντελσον, Γιόχαν Στράους ο νεότερος, Μπρούκνερ, Μάλερ, Τέλεμαν, Ρίχαρντ Στράους, Σένμπεργκ, Ορφ και οι πιο πρόσφατοι Χανς Βέρνερ Χένζε, Χέλμουτ Λάχενμαν, και Στοκχάουζεν.

Η Γερμανία είναι η μεγαλύτερη μουσική αγορά στην Ευρώπη και η τρίτη μεγαλύτερη στον κόσμο.[13] Έχει επιδείξει μεγάλη ισχύ επιρροής στην τέκνο και τη ροκ μουσική, και πρωτοστάτησε στην τρανς μουσική. Καλλιτέχνες όπως οι Χέρμπερτ Γκρόνεμαγιερ, Σκόρπιονς, Blind Guardian, Rammstein, Νένα, Ξαβιέ Ναϊντού, Tokio Hotel και Modern Talking είναι διεθνείς διασημότητες. Οι Γερμανοί μουσικοί, και ειδικότερα τα πρωτοπόρα συγκροτήματα Tangerine Dream και Kraftwerk, συνέβαλαν και στην ανάπτυξη της ηλεκτρονικής μουσικής.[14][15]

 
Συγκρότημα[νεκρός σύνδεσμος] Rammstein της Neue Deutsche Härte μουσικής

Η Γερμανική δημοφιλής μουσική του 20ου - 21ου αιώνα περιλαμβάνει τα ρεύματα: Νέο γερμανικό κύμα (Νένα, Alphaville), Όστροκ (City, Keimzeit), Μέταλ/Ροκ, Πανκ (Νίνα Χάγκεν, Böhse Onkelz, Die Ärzte, Die Toten Hosen), Ποπ ροκ (Beatsteaks), Ίντι (Tocotronic, Blumfeld) και Χιπ Χοπ (Die Fantastischen Vier, Deichkind). Ένας παγκόσμιος πρωτοπόρος είναι η γερμανική Μίνιμαλ και Tέκνο σκηνή ( Ρικάρντο Βιγιαλόμπος, Πάουλ Καλκμπρένερ και Σβεν Βεθ).

Στη Γερμανία διεξάγονται πολλά μεγάλα φεστιβάλ ροκ μουσικής κάθε χρόνο. Το Rock am Ring είναι το μεγαλύτερο μουσικό φεστιβάλ στη Γερμανία, και από τα μεγαλύτερα στον κόσμο. Οι Γερμανοί καλλιτέχνες συμμετέχουν κατά πολύ στα κομμάτια της Βιομηχανικής μουσικής του υποείδους Neue Deutsche Härte (Νέα Γερμανική Σκληρότητα). Η Γερμανία φιλοξενεί μερικές από τις μεγαλύτερες Γοτθικές σκηνές και φεστιβάλ σε ολόκληρο τον κόσμο, με εκδηλώσεις όπως το Wave-Gotik-Treffen και M c'era Luna Festival να προσελκύουν πάνω από 30.000 ανθρώπους. Επιπλέον εδώ διεξάγεται το Γουάκεν Όπεν Αιρ, το μεγαλύτερο υπαίθριο φεστιβάλ χέβυ μέταλ μουσικής στον κόσμο.

Από το 1970 η Γερμανία έχει και πάλι μια ακμάζουσα λαϊκή κουλτούρα, που ολοένα και περισσότερο κατευθύνεται από την αποκατεστημένη πρωτεύουσα στο Βερολίνο και μια έχουσα αυτοπεποίθηση μουσική και καλλιτεχνική σκηνή. Η Γερμανία είναι επίσης πολύ γνωστή για τις πολλές φημισμένες όπερες όπως η Όπερα της Δρέσδης, η Κωμική Όπερα Βερολίνου και το Κρατικό Θέατρο του Μόναχου. Ο Ρίχαρντ Βάγκνερ ίδρυσε την Όπερα του Μπαϊρόιτ.

Ένας από τους πιο διάσημους μουσικοσυνθέτες του διεθνούς κινηματογράφου είναι ο Χανς Ζίμμερ.

Κινηματογράφος

Επεξεργασία

Ο Γερμανικός κινηματογράφος χρονολογείται από τα πρώτα χρόνια του μέσου με το έργο του Μαξ Σκλαντανοουσκι. Αποτέλεσε ιδιαίτερα μεγάλη επιρροή κατά τη διάρκεια των χρόνων της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης με Γερμανούς εξπρεσιονιστές όπως οι Ρόμπερτ Βιένε και Φρίντριχ Βίλχελμ Μούρναου. Ο Αυστριακός σκηνοθέτης Φριτς Λανγκ, ο οποίος πολιτογραφήθηκε Γερμανός το 1926 και η καριέρα του άνθισε κατά την προπολεμική γερμανική κινηματογραφική βιομηχανία, λέγεται ότι ήταν σημαντική επιρροή στο Χολυγουντιανό σινεμά. Η σιωπηλή ταινία Μετρόπολις (1927) αναφέρεται ως η απαρχή των σύγχρονων ταινιών επιστημονικής φαντασίας. Με έτος ίδρυσης το 1912, το Στούντιο Μπάμπελσμπεργκ είναι το παλαιότερο μεγάλης κλίμακας στούντιο παραγωγής ταινιών στον κόσμο.

Το 1930 ο Γιόζεφ φον Στέρνμπεργκ σκηνοθέτησε Τον Γαλάζιο Άγγελο, που ήταν η πρώτη μεγάλη γερμανική ταινία με ήχους και έφερε παγκόσμια φήμη στην ηθοποιό Μαρλέν Ντίτριχ.[16] Το Ιμπρεσιονιστικό ντοκιμαντέρ Βερολίνο: η Συμφωνία του μιας Μεγαλούπολης, σε σκηνοθεσία Βάλτερ Ρούτμαν, είναι ένα αντιπροσωπευτικό παράδειγμα του αστικού συμφωνικού είδους. Κατά τη Ναζιστική εποχή παράχθηκαν ως επί το πλείστον ταινίες προπαγάνδας μολονότι το έργο της Λένι Ρίφενσταλ εισήγαγε νέες αισθητικές στον κινηματογράφο.[17]

 
Το[νεκρός σύνδεσμος] Στούντιο Μπάμπελσμπεργκ κοντά στο Βερολίνο είναι ένα από τα μεγαλύτερα της Ευρώπης

Κατά τις δεκαετίες 1970 και 1980 οι σκηνοθέτες του Νέου γερμανικού κινηματογράφου όπως οι Φόλκερ Σλέντορφ, Βέρνερ Χέρτζογκ, Βιμ Βέντερς, και Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ έφεραν το Δυτικό Γερμανικό κινηματογράφο πίσω στη διεθνή σκηνή με τις συχνά προκλητικές ταινίες τους.[18]

Πρόσφατα ταινίες όπως οι Αντίο Λένιν! (2003), Μαζί ποτέ (2004), η Πτώση (2004), και Το σύμπλεγμα Μπάαντερ Μάινχοφ (2008) έχουν απολαύσει διεθνή επιτυχία.

Το Όσκαρ Καλύτερης ξενόγλωσσης Ταινίας απονεμήθηκε στη γερμανική παραγωγή Το Ταμπούρλο το 1979, στο Πουθενά στην Αφρική το 2002 και στο Οι Ζωές των Άλλων το 2007.[19] Στους πιο διάσημους Γερμανούς ηθοποιούς περιλαμβάνονται οι Μάρλεν Ντίτριχ, Κλάους Κίνσκι, Χάνα Σιγκούλα, Άρμιν Μίλερ-Σταλ, Γιιούργκεν Πρόχνοβ, Τόμας Κρέτσμαν, Τιλ Σβάιγκερ και Ντάνιελ Μπρουλ.

Το Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου, που διεξάγεται ετήσια από το 1951, είναι ένα από σημαντικότερα φεστιβάλ κινηματογράφου. Μια διεθνής κριτική επιτροπή δίνει έμφαση στην εκπροσώπηση με ταινίες από όλο τον κόσμο και στους νικητές απονέμονται Χρυσές και το Αργυρές Αρκούδες.[18] Η ετήσια τελετή για τα Βραβεία Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου διεξάγεται κάθε δεύτερο χρόνο στο Βερολίνο, όπου βρίσκεται η Ευρωπαϊκή Ακαδημία Κινηματογράφου.

Μέσα ενημέρωσης

Επεξεργασία
 
Η[νεκρός σύνδεσμος] έκθεση Βιβλίου της Φρανκφούρτης το 2016

Η Γερμανική τηλεοπτική αγορά είναι η μεγαλύτερη στην Ευρώπη, με τηλεοράσεις σε 34.000.000 νοικοκυριά. Οι πολλοί περιφερειακοί και εθνικοί δημόσιοι ραδιοτηλεοπτικοί φορείς είναι οργανωμένοι σύμφωνα με την ομοσπονδιακή πολιτική δομή. Περίπου το 90% των γερμανικών νοικοκυριών διαθέτουν καλωδιακή ή δορυφορική τηλεόραση, και οι θεατές μπορούν να επιλέξουν από διάφορα δημόσια και εμπορικά κανάλια ελεύθερης προβολής. Οι υπηρεσίες συνδρομητικής τηλεόρασης δεν είναι ιδιαίτερα δημοφιλείς ή επιτυχημένες, ενώ οι δημόσιοι τηλεοπτικοί σταθμοί ZDF και ARD προσφέρουν ένα εύρος από αποκλειστικά ψηφιακά κανάλια.[20]

Η Γερμανία είναι η έδρα μερικών από τους μεγαλύτερους ομίλους μέσων ενημέρωσης, όπως οι Bertelsmann, Axel Springer AG και ProSiebenSat.1 Media.

Οι γερμανόφωνοι εκδότες βιβλίων παράγουν κατά προσέγγιση 700.000.000 αντίτυπα βιβλίων ετήσια, με 80.000 τίτλους, εκ των οποίων οι 60.000 είναι νέες εκδόσεις. Η Γερμανία βρίσκεται στην τρίτη θέση των διεθνών στατιστικών, μετά την αγγλόφωνη αγορά βιβλίου και της λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας.[21] Η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου της Φρανκφούρτης θεωρείται η πιο σημαντική έκθεση βιβλίου στον κόσμο για τις διεθνείς συμφωνίες και συναλλαγές και έχει μια παράδοση μεγαλύτερη των 500 χρόνων.

Πολλές από τις μπεστ σέλερ εφημερίδες και περιοδικά της Ευρώπης παράγονται στη Γερμανία. Οι εφημερίδες με την υψηλότερη κυκλοφορία είναι οι "Die Zeit", η Süddeutsche Zeitung, Frankfurter Allgemeine Zeitung και Die Welt, ενώ στα μεγαλύτερα περιοδικά περιλαμβάνονται τα Der Spiegel, Stern και Focus. To Bild είναι ένα ταμπλόιντ και έχει τη μεγαλύτερη κυκλοφορία από όλες τις γερμανικές εφημερίδες.[22]

Αρχιτεκτονική

Επεξεργασία
 
Το[νεκρός σύνδεσμος] Μέγα Ξενοδοχείο Χέλιγκενταμ χτίστηκε ως παραθαλάσσιο θέρετρο μεταξύ 1793-1870.

Στην Αρχιτεκτονική συνεισφορά της Γερμανίας περιλαμβάνονται οι Καρολίγγειες και οι Οθωνικές τεχνοτροπίες, που ήταν σημαντικοί πρόδρομοι της Ρομανικής. Έχουν υλοποιηθεί επίσης σημαντικά έργα σε στυλ Γοτθικό, Αναγεννησιακό και Μπαρόκ.

Το έθνος ήταν ιδιαίτερα σημαντικό στις αρχές του μοντέρνου κινήματος μέσα από τη Γερμανική Ομοσπονδία Τεχνιτών και το κίνημα του Μπάουχαους που ταυτίστηκε με τον Βάλτερ Γκρόπιους. Οι Ναζί έκλεισαν αυτά τα κινήματα και ευνόησαν ένα είδος νεο-κλασικισμού. Από το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο έχουν κατασκευαστεί μεταμοντέρνες κατασκευές. Και μετά την επανένωση της Γερμανίας, η τάση συνεχίζεται.

Τέχνη

Επεξεργασία

Η Γερμανική τέχνη έχει μια μακρά και διακεκριμένη παράδοση στις εικαστικές τέχνες, από τα παλαιότερα γνωστά έργα απεικονιστικής τέχνης έως τις τρέχουσες παραγωγές της σύγχρονης τέχνης.

Σημαντικοί Γερμανοί Αναγεννησιακοί ζωγράφοι ήταν ο Άλμπρεχτ Άλτντορφερ, ο Λούκας Κράναχ ο Πρεσβύτερος, ο Ματίας Γκρύνεβαλντ, ο Χανς Χόλμπαϊν ο Νεότερος και ο γνωστός Άλμπρεχτ Ντύρερ. Ο πιο σημαντικός Γερμανός καλλιτέχνης του Μπαρόκ ήταν ο Κοσμάς Ντάμιαν Ασάμ. Περαιτέρω καλλιτέχνες ήταν ο ζωγράφος Άνσελμ Κίφερ, ο ρομαντικός Κάσπαρ Ντάβιντ Φρίντριχ, ο υπερρεαλιστής Μαξ Ερνστ, ο εννοιολόγος Γιοζέφ Μπόις, ο Βολφ Βόστελ και ο νεο-εξπρεσιονιστής Γκέοργκ Μπάζελιτς.

Στη σύγχρονη κοινωνία, η μοντέρνα τέχνη είναι μια μεγάλη πτυχή του πολιτισμού. Αυτή η μεγάλη κοινότητα προσελκύει ανθρώπους από όλο τον κόσμο. Υπάρχουν περίπου 500 γκαλερί στη Γερμανία που εξυπηρετούν αυτή τη σύγχρονη μορφή τέχνης.[23] Το Art Cologne είναι μία δημοφιλής έκθεση που παρουσιάζει έργα της σύγχρονης τέχνης.

Θρησκεία

Επεξεργασία
 
Φωτογραφία[νεκρός σύνδεσμος] του Πάπα Βενέδικτου ΙΣΤ'.

Το 59,4% του γερμανικού πληθυσμού είναι Χριστιανοί: το 30% είναι ρωμαιοκαθολικοί και το 29% σχετίζονται με τον Προτεσταντισμό[24] (οι τιμές είναι γνωστές με ακρίβεια, επειδή η Γερμανία επιβάλλει εκκλησιαστικό φόρο σε όσους δηλώνουν θρήσκευμα).

 
Πορτραίτο[νεκρός σύνδεσμος] του Μαρτίνου Λουθήρου

Στα βόρεια και τα ανατολικά υπάρχουν κυρίως Προτεστάντες ενώ στα νότια και τα δυτικά είναι κυρίως Καθολικοί. Σήμερα υπάρχει μια μη-θρησκευόμενη πλειοψηφία στο Αμβούργο και τα παλαιά κράτη της Ανατολικής Γερμανίας.[25] Η Γερμανία ήταν, κάποτε, εξ'ολοκλήρου μέρος της ρωμαιοκαθολικής Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, αλλά ήταν επίσης η έδρα μεταρρυθμιστών όπως ο Μαρτίνος Λουθήρος. Κατά τη διάρκεια του Κούλτουρκάμπφ (1872 -1886) η κυβέρνηση αντιτάχθηκε στην Καθολική εκκλησία.

Ιστορικά, η Γερμανία είχε ένα μεγάλο πληθυσμό Εβραίων.[26] Μόνο μερικές χιλιάδες άτομα Εβραϊκής καταγωγής παρέμειναν στη Γερμανία μετά το Ολοκαύτωμα, αλλά η γερμανική Εβραϊκή κοινότητα αριθμεί τώρα περίπου 100.000 μέλη,[27] εκ των οποίων πολλά προέρχονται από την παλαιά Σοβιετική Ένωση. Στη Γερμανία υπάρχει επίσης μια μη αμελητέα Μουσουλμανική μειονότητα τα περισσότερα μέλη της οποίας είναι Τούρκοι.

Στους Γερμανούς θεολόγους περιλαμβάνονται οι Λούθηρος, Μελλάγχθων, Σλάιερμαχερ, Φόιερμπαχ, και Ρούντολφ Ότο. Από τη Γερμανία κατάγονται επίσης πολλοί μυστικιστές, όπως οι Μάιστερ Έκαρτ, Ρούντολφ Στάινερ και ΓΙάκομπ Μπέμε και ο Πάπας Βενέδικτος ΙΣΤ'.

Επιστήμη

Επεξεργασία
 
[νεκρός σύνδεσμος]Ο Γουτεμβέργιος ξεκίνησε την Επανάσταση της Τυπογραφίας

Στη Γερμανία έχουν ζήσει πολλοί διάσημοι εφευρέτες και μηχανικοί όπως ο ο Ιωάννης Γουτεμβέργιος, στον οποίο αποδόθηκε η εφεύρεση της εκτύπωσης με κινητά στοιχεία στην Ευρώπη, ο ο Χανς Γκάιγκερ, δημιουργός του μετρητή Γκάιγκερ και ο ο Κόνραντ Τσούζε, ο οποίος έφτιαξε τον πρώτο υπολογιστή.[28] Οι Γερμανοί εφευρέτες, μηχανικοί και και βιομήχανοι, όπως οι Ζέπελιν, Ντάιμλερ, Ντίζελ, Όττο, Βάνκελ, φον Μπράουν και Μπεντς συνέβαλαν στη διαμόρφωση της σύγχρονης αυτοκινητοβιομηχανίας και της τεχνολογίας των εναέριων μεταφορών, με συμπεριλαμβανόμενη την έναρξη των διαστημικών ταξιδιών.[29][30]

Το έργο των Άλμπερτ Αϊνστάιν και Μαξ Πλανκ ήταν ζωτικής σημασίας για τα θεμέλια της σύγχρονης φυσικςς, που οι Βέρνερ Χάιζενμπεργκ και Έρβιν Σρέντινγκερ ανέπτυξαν περαιτέρω.[31] Είχαν προηγηθεί φυσικοί που ήταν πρόσωπα κλειδιά, όπως οι Χέρμαν φον Χέλμχολτζ, Γιόζεφ φον Φράουνχοφερ, και Ντάνιελ Γκάμπριελ Φαρενάιτ, μεταξύ άλλων. Ο Βίλχελμ Κόνραντ Ρέντγκεν ανακάλυψε τις ακτίνες X, ένα επίτευγμα για το οποίο του απονεμήθηκε το πρώτο Βραβείο Νόμπελ Φυσικής το 1901.[32] Στο μνημείο της Βαλχάλα για τους «αξιέπαινους και διακεκριμένους Γερμανούς» καταλογίζεται ένας αριθμός επιστημόνων, και βρίσκεται ανατολικά του Ρέγκενσμπουργκ, στη Βαυαρία.[33][34]

Η Γερμανία είναι η έδρα μερικών από τα καλύτερα ακαδημαϊκά κέντρα στην Ευρώπη. Ορισμένα διάσημα πανεπιστήμια είναι του Μονάχου και του Βερολίνου, το Πανεπιστήμιο του Τύμπιγκεν, το Πανεπιστήμιο του Γκέτινγκεν, το Πανεπιστημίου του Μάρμπουργκ, το Πανεπιστήμιο του Βερολίνου, Πανεπιστήμιο μεταλλευτικής και τεχνολογίας του Φράιμπεργκ και το Πανεπιστήμιο του Φράιμπουργκ, μεταξύ πολλών άλλων. Επιπλέον, το Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης είναι ένα από τα παλαιότερα πανεπιστήμια στην Ευρώπη.

Μόδα και σχέδιο

Επεξεργασία
 
Αθλητικά[νεκρός σύνδεσμος] παπούτσια Adidas

Οι Γερμανοί σχεδιαστές ηγήθηκαν στο σύγχρονο σχεδιασμό προϊόντων, με τους σχεδιαστές του Μπάουχαους όπως ο Μισ φαν ντερ Ρόε, και τον Ντίτερ Ραμς της Braun να είναι απαραίτητοι.[35]

Η Γερμανία είναι μια ηγετική χώρα στη βιομηχανία της μόδας. Η γερμανική βιομηχανία κλωστοϋφαντουργίας αποτελούταν από κατά προσέγγιση 1.300 επιχειρήσεις με περισσότερους από 130.000 εργαζομένους το 2010, που απέφεραν έσοδα των 28 δισ. Ευρώ. Περίπου το 44% των προϊόντων εξάγονται. Συνεπώς ο κλωστοϋφαντουργικός κλάδος είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος παραγωγός καταναλωτικών αγαθών μετά τους παραγωγούς τροφίμων στη χώρα.[36] Το Βερολίνο είναι το κέντρο της νέας και δημιουργικής μόδας στη Γερμανία, σε περίοπτη θέση στην Εβδομάδα Μόδας του Βερολίνου (δύο φορές ετησίως). Επίσης, φιλοξενεί τη μεγαλύτερη στην Ευρώπη εμπορική έκθεση μόδας που ονομάζεται Ψωμί & Βούτυρο.

Το Μόναχο, το Αμβούργο και το Ντίσελντορφ είναι επίσης σημαντικοί κόμβοι σχεδίασης και παραγωγής της γερμανικής βιομηχανίας μόδας, μεταξύ μικρότερων πόλεων.[37] Γνωστοί σχεδιαστές μόδας από τη Γερμανία είναι οι Καρλ Λάγκερφελντ, Τζιλ Σάντερ, Βόλφγκανγκ Γιουπ, Φίλιπ Πλέιν και Μιχαήλ Μικάλσκι. Στις σημαντικές επώνυμες μάρκες περιλαμβάνονται οι Hugo Boss, Escada και Triumph, καθώς και ιδιαίτεροι έμποροι ανδρικών ειδών όπως οι Adidas, PUMA και Jack Wolfskin. Τα Γερμανικής προέλευσης σούπερμοντελ Κλόντια Σίφερ, Χάιντι Κλουμ, Τατιάνα Πάτιτζ και Νάντια Άουερμαν κατάφεραν παγκόσμια αναγνώριση και φήμη.[38]

Κουζίνα

Επεξεργασία
Κύριο λήμμα: Γερμανική κουζίνα
 
Μία τούρτα Μπλακ Φόρεστ

Η Γερμανική κουζίνα ποικίλλει από περιοχή σε περιοχή. Οι νότιες περιοχές της Βαυαρίας και της Σουαβίας, για παράδειγμα, έχουν κοινή γαστρονομική κουλτούρα με την Ελβετία και την Αυστρία. Οι κύριοι τύποι κρέατος που καταναλώνονται στη Γερμανία είναι χοιρινό, βόειο και πουλερικά, με το χοιρινό να είναι το πιο δημοφιλές.[39] Σε όλες τις περιοχές, το κρέας συχνά τρώγεται σε μορφή λουκάνικου. Περισσότερα από 1500 διαφορετικά είδη λουκάνικων παράγονται στη Γερμανία. Τα βιολογικά τρόφιμα έχουν αποκτήσει ένα μερίδιο αγοράς της τάξης του 3.0%, και αυτό προβλέπεται ότι θα αυξηθεί περαιτέρω.[40]

Μία δημοφιλής γερμανική ρήση συμβουλεύει: «Φάε το πρωινό σαν αυτοκράτορας, το μεσημεριανό σαν βασιλιάς, και το βραδινό σαν ζητιάνος.» Το πρωινό συνήθως περιλαμβάνει μια ποικιλία από ψωμιά και ψωμάκια με μαρμελάδα και μέλι ή αλλαντικά και τυριά, που μερικές φορές συνοδεύονται από ένα βραστό αυγό. Τα Δημητριακά ή μούσλι με γάλα ή γιαούρτι συναντώνται λιγότερο συχνά, αλλά είναι ευρέως διαδεδομένα.[41] Στα αρτοποιεία ολόκληρης της χώρας πωλούνται περισσότερα από 300 είδη ψωμιού.[42] Σε ορισμένες περιστάσεις προτιμώνται πιο παραδοσιακά και λουκούλεια πρωινά, όπως το Βαυαρικό Μπροτζέιτ (ώρα του άρτου) με Βάις βουρστ, γλυκιά μουστάρδα και μπύρα σίτου, ή το Μπάουερφρουστουκ (χωριάτικο πρωινό).

 
Ένας[νεκρός σύνδεσμος] τυπικός μπουφές με τυριά και αλλαντικά όπως σερβίρεται στους εορτασμούς

Ως μια χώρα με πολλούς μετανάστες, η Γερμανία έχει ενσωματώσει πολλά διεθνή πιάτα στην κουζίνα της και τις καθημερινές διατροφικές συνήθειες. Ιταλικά πιάτα όπως η πίτσα και τα ζυμαρικά, τούρκικα και Αραβικά πιάτα όπως το ντονέρ κεμπάπ και τα φαλάφελ, είναι καλά εδραιωμένα, ιδιαίτερα στις μεγαλύτερες πόλεις. Οι διεθνείς αλυσίδες εστιατορίων χάμπεργκερ, καθώς και τα Κινέζικα και τα ελληνικά εστιατόρια, βρίσκονται ευρέως διαδεδομένα. Η Ινδική, η Ταϊλανδέζικη, η Ιαπωνική και άλλες Ασιατικές κουζίνες έχουν κερδίσει σε δημοτικότητα κατά τις τελευταίες δεκαετίες. Μεταξύ των υψηλού προφίλ εστιατορίων στη Γερμανία, ο οδηγός Μισελίν έχει βραβεύσει εννέα εστιατόρια με τρία αστέρια, την ύψιστη βαθμολογία, ενώ άλλα 15 έλαβαν δύο αστέρια.[43] Τα Γερμανικά εστιατόρια είναι τα δεύτερα πιο διακοσμημένα φαγάδικα μετά της Γαλλίας.[44]

Μολονότι το γερμανικό κρασί γίνεται ολοένα και πιο δημοφιλές σε πολλά μέρη της Γερμανίας το εθνικό αλκοολούχο ποτό είναι η μπύρα. Η κατανάλωση Γερμανικής μπύρας ανά άτομο έχει ύφεση αλλά—στα 116 λίτρα ετησίως—παραμένει μεταξύ των υψηλότερων στον κόσμο.[45] Στις ποικιλίες μπύρας περιλαμβάνονται οι Alt, Bock, Dunkel, Kölsch, Lager, Malzbier, Pils, και Weizenbier. Από 18 δυτικές χώρες που ερωτήθηκαν, η Γερμανία βρίσκεται στη 14η θέση ως προς την κατά κεφαλήν κατανάλωση αναψυκτικών, ενώ κατέχει την τρίτη θέση στην κατανάλωση χυμών φρούτων.[46] Επίσης, το ανθρακούχο μεταλλικό νερό και το Schorle (το μείγμα του με χυμό φρούτων ή κρασί) είναι πολύ δημοφιλή στη Γερμανία.

Παιχνίδια

Επεξεργασία

Στη Γερμανία υπάρχουν πολλοί εφευρέτες επιτραπέζιων παιχνιδιών, γνωστών και ως Ευρωπαιχνίδια, που παίζονται σε όλο τον κόσμο. Στα δημοφιλή παιχνίδια περιλαμβάνονται Οι Άποικοι του Κατάν, στο οποίο τα εξαγωνικά πλακάκια παράγουν πόρους ανάλογα με τις ενδείξεις δύο ζαριών, και τα Κάστρα του Μυστρά όπου τα τυχαία τραβηγμένα τετράγωνα πλακάκια σχηματίζουν τελικά ένα μεσαιωνικό χάρτη με τα περίφημα πιόνια του. Το πάθος για νέα παιχνίδια συνεχίστηκε με τα Πουέρτο Ρίκο, Ticket to Ride, και Αλάμπρα. Το 2008, η Γερμανία εισήγαγε το δημοφιλές παιχνίδι καρτών Ντομίνιον από τις ΗΠΑ. Σήμερα, η Γερμανία κυκλοφορία περισσότερα επιτραπέζια παιχνίδια από κάθε άλλη χώρα κατά κεφαλήν.[47]

Η Γερμανική αγορά βιντεοπαιχνιδιών είναι μία από τις μεγαλύτερες στον κόσμο.[48] Το Gamescom στην Κολωνία είναι η παγκόσμια κορυφαία συνεύρεση για τα βιντεοπαιχνίδια.[49] Δημοφιλείς σειρές παιχνιδιών από τη Γερμανία είναι το Turrican, η σειρά Anno, η σειρά Οι Άποικοι, η Γοτθική σειρά, το SpellForce, η X σειρά, η σειρά FIFA Manager, το Far Cry και το Crysis. Οι πιο σχετικοί προγραμματιστές και εκδότες παιχνιδιών είναι οι Blue Byte, Crytek, Deck13, Deep Silver, Daedalic Entertainment, Egosoft, Kalypso Media, Koch Media, Piranha Bytes, Related Designs και Yager Development. Οι Bigpoint, Gameforge, Goodgame, Quake III Αρένα / Ντεφράγκ και Wooga είναι πρωτοποριακοί προγραμματιστές για διαδικτυακά και κοινωνικά παιχνίδια.[50]

Αθλητισμός

Επεξεργασία
 
[νεκρός σύνδεσμος]Ο Μίχαελ Σουμάχερ έχει κερδίσει επτά πρωταθλήματα τηςΦόρμουλα Ένα

Ο αθλητισμός αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της γερμανικής ζωής. 27.000.000 Γερμανοί είναι μέλη αθλητικών συλλόγων και επιπλέον 12.000.000 ασκούνται μόνοι τους.[51] Το ποδόσφαιρο είναι το πιο δημοφιλές άθλημα. Με περισσότερα από 6.300.000 επίσημα μέλη, η Γερμανική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία (Deutscher Fußball-Bund) είναι η μεγαλύτερη αθλητική διοργάνωση του είδους της σε όλο τον κόσμο.[51] Η Μπουντεσλίγκα βρίσκεται στη δεύτερη θέση ως προς τη μεγαλύτερη μέση προσέλευση από κάθε επαγγελματικό αθλητικό πρωτάθλημα στον κόσμο. Η Εθνική Γερμανίας ποδοσφαίρου κέρδισε το Παγκόσμιο Κύπελλο της FIFA τα έτη 1954, 1974, 1990 και 2014 και το UEFA Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου τα έτη 1972, 1980 και 1996. Η Γερμανία φιλοξένησε τους αγώνες του Παγκόσμιου Κύπελλου της FIFA τα έτη 1974 και 2006 και το UEFA Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου το 1988. Στους πιο επιτυχημένους και διάσημους ποδοσφαιριστές συμπεριλαμβάνονται οι: Φραντς Μπεκενμπάουερ, Γκερντ Μύλερ, Γιούργκεν Κλίνσμαν, Λόταρ Ματέους, και Όλιβερ Καν. Άλλα δημοφιλή αθλήματα με θεατές είναι τα χάντμπολ, βόλεϊ, μπάσκετ, χόκεϊ επί πάγου και τένις.[51]

 
Η[νεκρός σύνδεσμος] Allianz Arena είναι η έδρα της ποδοσφαιρικής ομάδας Μπάγερν Μονάχου και φιλοξένησε το 2006 FIFA World Cup

Η Γερμανία είναι μία από τις κορυφαίες χώρες για αγώνες αυτοκινήτων στον κόσμο. Πολλά νικηφόρα αγωνιστικά αυτοκίνητα, ομάδες και οδηγοί έχουν προέρθει από τη Γερμανία. Ο πιο επιτυχημένος οδηγός της Φόρμουλα Ένα στην ιστορία, ο Μίχαελ Σουμάχερ, έχει θέσει πολλά σημαντικά ρεκόρ κατά τη διάρκεια της καριέρας του, έχοντας κερδίσει περισσότερα Παγκόσμια Πρωταθλήματα Οδηγών της Φόρμουλα Ένα και περισσότερους αγώνες της Φόρμουλα Ένα από οποιοδήποτε άλλο οδηγό από τότε που η Φόρμουλα Ένα έκανε το ντεμπούτο της το 1950. Είναι ένας από τους καλύτερα πληρωμένους αθλητές στην ιστορία και έγινε δισεκατομμυριούχος από τον αθλητισμό.[52] Κατασκευαστές όπως η BMW και η Mercedes είναι από τους κορυφαίους στο χώρο των αγωνιστικών αυτοκινήτων. Επιπλέον, η Porsche κέρδισε στις 24 ώρες του Λε Μαν, έναν υψηλού κύρους ετήσιο αγώνα αντοχής που πραγματοποιήθηκε στη Γαλλία, 16 φορές, και η Audi έχει κερδίσει 9 φορές. Το Γερμανικό Πρωτάθλημα Αυτοκινήτων Τουρισμού είναι εξαιρετικά δημοφιλής σειρά στη Γερμανία.

Ιστορικά, οι Γερμανοί αθλητές είναι από τους πιο επιτυχημένους αγωνιστές στους Ολυμπιακούς Αγώνες, και κατέχουν την τρίτη θέση στην καταμέτρηση μεταλλίων Ολυμπιακών αγώνων διαχρονικά, συμμετρώντας τα μετάλλια της Ανατολικής και της Δυτικής Γερμανίες. Στους Θερινούς Ολυμπιακούς αγώνες 2008, η Γερμανία τερμάτισε πέμπτη στην καταμέτρηση μεταλλίων,[53] ενώ στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς αγώνες 2006 τερμάτισε πρώτη.[54] Η Γερμανία έχει φιλοξενήσει τους θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες δυο φορές, στο Βερολίνο το 1936 και στο Μόναχο το 1972. Οι χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες, πραγματοποιήθηκαν στη Γερμανία μία φορά το 1936 όταν φιλοξενήθηκαν στις Βαυαρικές αδελφές πόλεις Γκάρμις και Παρτενκίρχεν

Κοινωνία

Επεξεργασία
Κύριο λήμμα: Γερμανοί
 
Πολιτιστικός[νεκρός σύνδεσμος] χάρτης του κόσμου από το World Values Survey, που περιγράφει τη Γερμανία ως έχουσα μεγάλες «Κοσμικές-ορθολογικές αξίες» και μικρές «αξίες αυτοέκφρασης».

Η Γερμανία είναι μια σύγχρονη, προηγμένη κοινωνία, που διαμορφώθηκε από πληθώρα τρόπων ζωής και περιφερειακών ταυτοτήτων.[55] Στη χώρα έχει εδραιωθεί ένα αξιοπρεπές επίπεδο για την ισότητα των φύλων, προωθεί τα δικαιώματα των αναπήρων, και είναι νομικά και κοινωνικά ανεκτική προς τους ομοφυλόφιλους. Οι γκέι και οι λεσβίες μπορούν να υιοθετήσουν τα βιολογικά παιδιά των συντρόφων τους, και οι πολιτικές ενώσεις έχουν επιτραπεί από το 2001.[56] Ο πρώην υπουργός Εξωτερικών Γκίντο Βεστερβέλε και ο πρώην δήμαρχος του Βερολίνου Κλάους Βοβεράιτ, είναι ανοιχτά γκέι.[57]

Κατά την τελευταία δεκαετία του 20ου αιώνα, η στάση της Γερμανίας για τους μετανάστες άλλαξε. Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1990, η γενική πεποίθηση ήταν ότι η Γερμανία δεν ήταν μια χώρα για μεταναστεύσεις, μολονότι το 20% του πληθυσμού ήταν μη-γερμανικής καταγωγής. Σήμερα η κυβέρνηση και η πλειοψηφία της γερμανικής κοινωνίας αναγνωρίζουν ότι οι μετανάστες από διαφορετικά εθνο-πολιτιστικά υπόβαθρα είναι μέρος της γερμανικής κοινωνίας και η ελεγχόμενη μετανάστευση θα έπρεπε να βασίζεται σε πρότυπες συμβάσεις.[58]

Από το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου FIFA 2006, η εσωτερική και εξωτερική αξιολόγηση για την εθνική εικόνα της Γερμανίας έχει αλλάξει.[59] Στην ετήσια Παγκόσμια έρευνα του δείκτη Nation Brands φάνηκε σημαντικά και επανειλημμένα υψηλότερη κατάταξη της Γερμανίας μετά το τουρνουά. Άνθρωποι σε 20 διαφορετικά κράτη αξιολόγησαν τη φήμη της χώρας όσον αφορά τον πολιτισμό, την πολιτική, τις εξαγωγές, τους ανθρώπους της και την προσέλκυση τουρισμού, μεταναστών και επενδύσεων. Το 2010 η Γερμανία βρισκόταν στη δεύτερη θέση ανάμεσα σε 50 χώρες.[60] Άλλη μια παγκόσμια δημοσκόπηση, για το BBC, αποκάλυψε ότι η Γερμανία είναι αναγνωρισμένη για την πιο θετική επίδραση στον κόσμο το 2010. Η πλειοψηφία του 59% έχει θετική άποψη για τη χώρα, ενώ το 14% έχει αρνητική άποψη.[61][62]

Με δαπάνη €67.000.000,000 στα διεθνή ταξίδια το 2008, οι Γερμανοί ξόδεψαν περισσότερα χρήματα για ταξίδια από οποιαδήποτε άλλη χώρα. Οι προορισμοί που δέχτηκαν τις περισσότερες επισκέψεις ήταν η Ισπανία, η Ιταλία και η Αυστρία.[63]

Συλλογή φωτογραφιών

Επεξεργασία


Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. ↑ Wasser, Jeremy (6 April 2006). «Spätzle Westerns». Spiegel Online International. http://www.spiegel.de/international/0,1518,410135,00.html. Ανακτήθηκε στις 28 March 2011. 
  2. ↑ MacGregor, Neil (28 Σεπτεμβρίου 2014). «The country with one people and 1,200 sausages». BBC. Ανακτήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 2014. 
  3. ↑ «Christmas Traditions in Austria, Germany, Switzerland». German Ways. Ανακτήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 2014. 
  4. ↑ «World Heritage Sites in Germany». UNESCO. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Μαΐου 2010. Ανακτήθηκε στις 3 Οκτωβρίου 2010. 
  5. ↑ (14 November 2013). Anholt-GfK Nation Brand Index 2013. Δελτίο τύπου. Ανακτήθηκε στις 26 March 2015. «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Οκτωβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 29 Μαΐου 2020. 
  6. ↑ «Views of US Continue to Improve in 2011 BBC Country Rating Poll». Worldpublicopinion.org. 7 March 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 April 2011. https://web.archive.org/web/20110427045321/http://www.worldpublicopinion.org/pipa/articles/views_on_countriesregions_bt/680.php?nid=&id=&pnt=680&lb=#ger. Ανακτήθηκε στις 28 March 2011. 
  7. ↑ «BBC poll: Germany most popular country in the world». BBC. 23 May 2013. https://www.bbc.co.uk/news/world-europe-22624104. Ανακτήθηκε στις 28 March 2011. 
  8. ↑ «World Service Global Poll: Negative views of Russia on the rise». BBC.co.uk. 4 June 2014. http://www.bbc.co.uk/mediacentre/latestnews/2014/world-service-country-poll. Ανακτήθηκε στις 15 July 2014. 
  9. ↑ 9,0 9,1 European Commission (2006). «Special Eurobarometer 243: Europeans and their Languages (Survey)» (PDF). Europa (web portal). Ανακτήθηκε στις 3 Φεβρουαρίου 2007. 

    European Commission (2006). «Special Eurobarometer 243: Europeans and their Languages (Executive Summary)» (PDF). Europa (web portal). Ανακτήθηκε στις 3 Φεβρουαρίου 2007. 
  10. ↑ European Commission (2004). «Many tongues, one family. Languages in the European Union» (PDF). Europa (web portal). Ανακτήθηκε στις 3 Φεβρουαρίου 2007. 
  11. ↑ National Geographic Collegiate Atlas of the World. Willard, Ohio: R.R Donnelley & Sons Company. Απριλίου 2006. σελίδες 257–270. ISBN 978-0-7922-3662-7. 
  12. ↑ Searle, John. (1987). Η Blackwell Companion to Philosophy, "Εισαγωγή". Wiley-Blackwell.
  13. ↑   (13 Απριλίου 2011). «Bundesverband Musikindustrie: Deutschland drittgrößter Musikmarkt weltweit». Musikindustrie.de. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Δεκεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 2012. 
  14. ↑ «Kraftwerk maintain their legacy as electro-pioneers». Deutsche Welle. 8 April 2011. http://www.dw.de/kraftwerk-maintain-their-legacy-as-electro-pioneers/a-6497092. Ανακτήθηκε στις 14 May 2013. 
  15. ↑ Το BBC Radio 1 Ντοκιμαντέρ Αρχειοθετήθηκε 2006-08-15 στο Wayback Machine. Ανακτηθεί 2006, 10 δεκεμβρίου
  16. ↑ Bordwell, David· Kristin Thompson (2003) [1994]. «The Introduction of Sound». Film History: An Introduction (2nd έκδοση). New York City: McGraw-Hill. σελ. 204. ISBN 978-0-07-115141-2. 
  17. ↑ Η Λένι Ρίφενσταλ, Filmbug Ταινία Αστέρια. Ανακτήθηκε Στις 13 Απριλίου 2007.
  18. ↑ 18,0 18,1 «Rainer Werner Fassbinder Foundation». web.archive.org. 26 Οκτωβρίου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Οκτωβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2019. 
  19. ↑ Βραβεία:Das Leben der Anderen, IMDb. Ανακτήθηκε Στις 13 Απριλίου 2007.
  20. ↑ Προφίλ της χώρας: τη Γερμανία, το BBC News. Ανακτήθηκε Στις 7 Δεκεμβρίου 2007.
  21. ↑ «Germany - Land of Ideas - Facts Printing». archive.is. 29 Ιουνίου 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Ιουνίου 2007. Ανακτήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2019. 
  22. ↑ «ZDB OPAC - start/text». d-nb.de. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Ιουλίου 2006. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2015. 
  23. ↑ Hintereder, Peter (2015). Facts About Germany. Frankfurter Societäs-Medien GmbH, Frankfurt am Main, in-cooperation with the German Federal Foreign Office, Berlin. σελίδες 145. ISBN 978-3-95542-169-4. 
  24. ↑ «EKD: Evangelische Kirche in Deutschland - Christen in Deutschland 2008». web.archive.org. 30 Απριλίου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Απριλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2019. 
  25. ↑ http://www.ekd.de/download/kimi_2004.pdf σελίδα 7
  26. ↑ «Germany: Virtual Jewish History Tour». Jewish Virtual Library. Ανακτήθηκε στις 22 Φεβρουαρίου 2013. 
  27. ↑ «Religionszugehörigkeit Bevölkerung Deutschland» (PDF) (στα Γερμανικά). Forschungsgruppe Weltanschauungen in Deutschland. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 15 Ιανουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 24 Ιανουαρίου 2016. 
  28. ↑ Horst, Τον Δία. Η Ζωή και το Έργο του Konrad Ζους Καθημερινή Πρακτική Electronics (ΕΠΕ) σε απευθείας Σύνδεση. Ανακτήθηκε 2007-01-02
  29. ↑ Αυτοκινητική. Αρχειοθετήθηκε 2009-10-29 στο Wayback Machine. Ηλεκτρονική Εγκυκλοπαίδεια Microsoft Encarta 2006. Ανακτήθηκε 2007-01-02
  30. ↑ «The Zeppelin». web.archive.org. 1 Μαΐου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Μαΐου 2011. Ανακτήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2019. 
  31. ↑ Roberts, J. M. The New Penguin History of the World, Penguin History, 2002. Pg. 1014. (ISBN 0-14-100723-0)
  32. ↑ «The Alfred B. Nobel Prize Winners, 1901-2004». web.archive.org. 10 Φεβρουαρίου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Φεβρουαρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2019. 
  33. ↑ Walhalla Ruhmes- und Ehrenhalle, http://www.walhalla-regensburg.de/deutsch/index.shtml, ανακτήθηκε στις 3 October 2007 
  34. ↑ Walhalla, official guide booklet. p. 3. Translated by Helen Stellner and David Hiley, Bernhard Bosse Verlag Regensburg, 2002
  35. ↑ «Bauhaus: The Single Most Influential School of Design». gizmodo. 13 Ιουνίου 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Δεκεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 9 Δεκεμβρίου 2014. 
  36. ↑ «BMWI Branchenfokus Textil und Bekleidung». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Ιουλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2014. 
  37. ↑ «Die deutsche Mode kommt aus der Provinz». BRIGITTE. Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2014. 
  38. ↑ «German Cultures Today: Fashion Stars - One Germany in Europe». German History Docs GHDI. Ανακτήθηκε στις 26 Απριλίου 2015. 
  39. ↑ «German food stats». www.nationmaster.com. Ανακτήθηκε στις 26 Νοεμβρίου 2007. 
  40. ↑ «Organic Agriculture in Germany». organic-Europe. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Νοεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 26 Νοεμβρίου 2007. 
  41. ↑ «Eating the German Way». web.archive.org. 1 Οκτωβρίου 2006. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Οκτωβρίου 2006. Ανακτήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2019. 
  42. ↑ «300 είδη ψωμιού στη Γερμανία». Nutella. Ανακτήθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου 2020. 
  43. ↑ Σνίτσελ Outcooks Μακαρόνια σε Οδηγό Michelin, η Deutsche Welle. Ανακτήθηκε 2007, 26 Νοεμβρίου.
  44. ↑ Γερμανική κουζίνα κτυπά την Ιταλία, την Ισπανία σε γκουρμέ αστέρια Αρχειοθετήθηκε 2009-01-10 στο Wayback Machine., Reuters Ινδία. Ανακτήθηκε 2007, 26 Νοεμβρίου.
  45. ↑ «GERMANY». web.archive.org. 7 Νοεμβρίου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Νοεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2019. 
  46. ↑ Κατανάλωση αναψυκτικών, www.nationmaster.com. Ανακτήθηκε 2007, 26 Νοεμβρίου.
  47. ↑ Curry, Andrew (23 Μαρτίου 2009). «Monopoly Killer: Perfect German Board Game Redefines Genre». archive.wired.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Μαΐου 2015. Ανακτήθηκε στις 27 Μαΐου 2015. 
  48. ↑ Purchese, Robert (17 Αυγούστου 2009). «Germany's video game market». Eurogamer.net. Ανακτήθηκε στις 4 Μαρτίου 2012. 
  49. ↑ «Press releases». gamescom Press Center. 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Φεβρουαρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 26 Μαρτίου 2015. 
  50. ↑ «Made in Germany: The most important games from Germany (German)». PC Games Hardware. 27 Νοεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 9 Δεκεμβρίου 2014. 
  51. ↑ 51,0 51,1 51,2 «Germany Info: Culture & Life: Sports». Germany Embassy in Washington, D.C. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Απριλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 28 Δεκεμβρίου 2006. 
  52. ↑ Ornstein, David (23 October 2006). «What we will miss about Michael Schumacher». The Guardian (London). http://sport.guardian.co.uk/formulaone/story/0,,1929091,00.html. Ανακτήθηκε στις 19 October 2007. 
  53. ↑ «Beijing 2008 Medal Table». The Official Website of the Beijing 2008 Olympic Games. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Σεπτεμβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 2008. 
  54. ↑ «Turin 2006 Medal Table». International Olympic Committee. Ανακτήθηκε στις 28 Δεκεμβρίου 2006. 
  55. ↑ «German Missions in the United States - Society». web.archive.org. 20 Μαΐου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Μαΐου 2011. Ανακτήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2019. 
  56. ↑ «Germany extends gay rights: World: News: News24». web.archive.org. 24 Δεκεμβρίου 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Δεκεμβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2019. 
  57. ↑ «Letters to the Editor». Gay City News (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2019. [νεκρός σύνδεσμος]
  58. ↑ Heckmann, Friedrich (2003). The Integration of Immigrants in European Societies: national differences and trends of convergence (Warning Germany Has No Humor). Stuttgart: Lucius & Lucius. σελίδες 51 ff. ISBN 978-3-8282-0181-1. Ανακτήθηκε στις 28 Οκτωβρίου 2010. 
  59. ↑ Πώς η Γερμανία κέρδισε το Παγκόσμιο Κύπελλο του Nation Branding Αρχειοθετήθηκε 2008-05-14 στο Wayback Machine.. BrandOvation. Ανακτήθηκε Στις 25 Νοεμβρίου 2007.
  60. ↑ «What are the best pictures that showcase Germany? - Quora». www.quora.com. Ανακτήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2019. 
  61. ↑ «World warming to US under Obama, BBC poll suggests». BBC News Online (London). 19 April 2010. http://news.bbc.co.uk/2/hi/8626041.stm. Ανακτήθηκε στις 28 October 2010. 
  62. ↑ BBC World Service Δημοσκόπηση. Το BBC News. Ανακτήθηκε Στις 19 Απριλίου 2010.
  63. ↑ «Germans spend most on foreign trips: Industry group»]. The Economic Times (New Delhi). 10 March 2009. http://economictimes.indiatimes.com/ET-Cetera/Germans-spend-most-on-foreign-trips-Industry-group/articleshow/4250332.cms. Ανακτήθηκε στις 15 March 2009. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Πολιτισμός_της_Γερμανίας&oldid=10764152"