Βικιπαίδεια

Γυμναστικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης «ο Ηρακλής»

Αθλητικός σύλλογος στην Ελλάδα
(Ανακατεύθυνση από Γυμναστικός Σύλλογος Ηρακλής)

Ο Γυμναστικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης «ο Ηρακλής»[1][2] είναι ελληνικό αθλητικό σωματείο το οποίο εδρεύει στη Θεσσαλονίκη. Ιδρύθηκε στις 29 Νοεμβρίου 1908 και αποτελεί ένα από τα αρχαιότερα εν ενεργεία αθλητικά σωματεία στην Ελλάδα.

Γ.Σ. Ηρακλής Θεσσαλονίκης
ΌνομαΝέος Γυμναστικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης «ο Ηρακλής» 1908
Ίδρυση29 Νοεμβρίου 1908, πριν 115 έτη (1908-11-29)
ΈδραΘεσσαλονίκη, Ελλάδα
Χρώματα          Μπλε, Λευκό
ΟμάδεςΓ.Σ. Ηρακλής Θεσσαλονίκης (Ποδόσφαιρο Ανδρών), Γ.Σ. Ηρακλής Θεσσαλονίκης (Καλαθοσφαίριση Ανδρών), Γ.Σ. Ηρακλής Θεσσαλονίκης (Καλαθοσφαίριση Γυναικών), Γ.Σ. Ηρακλής Θεσσαλονίκης (Πετοσφαίριση Ανδρών), Γ.Σ. Ηρακλής Θεσσαλονίκης (Πετοσφαίριση Γυναικών) και Γ.Σ. Ηρακλής Θεσσαλονίκης (Υγρός Στίβος)
ΠρόεδροςΕφραίμ Κυριζίδης
ΙστοσελίδαΕπίσημος ιστότοπος
Μέσα κοινωνικής δικτύωσης
Σελίδα στο Facebook Σελίδα στο Twitter Σελίδα στο Instagram Λογαριασμός στο YouTube
Commons page Πολυμέσα σχετικά με το σωματείο
Τμήματα του Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης
Ποδόσφαιρο
(Ανδρών) 		Καλαθοσφαίριση
(Ανδρών) 		Καλαθοσφαίριση
(Γυναικών)
Πετοσφαίριση
(Ανδρών) 		Πετοσφαίριση
(Γυναικών) 		Υδατοσφαίριση
(Ανδρών)
Υδατοσφαίριση
(Γυναικών) 		Rugby
(Ανδρών) 		Rugby
(Γυναικών)
Κλασικός Αθλητισμός Κολύμβηση Καλλιτεχνική Κολύμβηση
Καταδύσεις Ξιφασκία Judo
Karate Jiu Jitsu Παγκράτιο
Κολύμβηση Ανοιχτής Θάλασσας Μαραθώνια Κολύμβηση Κολύμβηση Μεγάλων Αποστάσεων

Αντλεί το όνομα του από τον ημίθεο Ηρακλή, ήρωα της ελληνικής μυθολογίας. Στο έμβλημα του απεικονίζεται το άγαλμα του Ηρακλή του Λυσίππου.[3][4] Τα χρώματα του είναι το μπλε και το λευκό, εμπνευσμένα από τη γαλανόλευκη σημαία της Ελλάδας, ως ένδειξη της εθνικότητας και του πάθους των μελών του για την απελευθέρωση της υποδουλωμένης τότε Θεσσαλονίκης από την οθωμανική αυτοκρατορία.

Αποτελεί τον παλαιότερο εν ενεργεία αθλητικό σύλλογο της Θεσσαλονίκης και της Μακεδονίας, και θεωρείται ως η ομάδα των συντηρητικών παλαιών Θεσσαλονικέων.[5] Τα προσωνύμια που τον ακολουθούν είναι «Γηραιός» και «Ημίθεος». Έχει δεκάδες επιτυχίες σε όλα τα τμήματά του, που τον καθιστούν έναν από τους σημαντικότερους ελληνικούς αθλητικούς συλλόγους βάσει οπαδών, τίτλων και αριθμού αθλημάτων.

Ο Γ.Σ. Ηρακλής Θεσσαλονίκης καλλιεργεί σήμερα ένα σύνολο 17 αθλημάτων, εκ των οποίων τα 12 είναι ολυμπιακά: Ποδόσφαιρο, Καλαθοσφαίριση, Πετοσφαίριση, Υδατοσφαίριση, Rugby (το οποίο δεν είναι ολυμπιακό άθλημα), Κλασικός Αθλητισμός, Κολύμβηση, Καλλιτεχνική Κολύμβηση, Καταδύσεις, Μαραθώνια Κολύμβηση, Κολύμβηση Ανοιχτής Θάλασσας (το οποίο δεν είναι ολυμπιακό άθλημα), Κολύμβηση Μεγάλων Αποστάσεων (το οποίο δεν είναι ολυμπιακό άθλημα), Ξιφασκία, Judo, Karate (Παραδοσιακό και Sport), Jiu Jitsu (το οποίο δεν είναι ολυμπιακό άθλημα) και Παγκράτιο (το οποίο δεν είναι ολυμπιακό άθλημα). Συνολικά διατηρεί 18 τμήματα, δεδομένου ότι λειτουργούν ξεχωριστά γυναικεία τμήματα σε Καλαθοσφαίριση, Πετοσφαίριση, Υδατοσφαίριση και Rugby.[1][6]

Όμιλος Φιλομούσων (1899–1909) Επεξεργασία

Κύριο λήμμα: Όμιλος Φιλομούσων

Η σύσταση και τα μέλη Επεξεργασία

Ο «Όμιλος Φιλομούσων» αποτελεί ιστορικά το πρώτο αθλητικό σωματείο της Θεσσαλονίκης και ιδρύθηκε στις 1 Ιουλίου 1899. Αρχικά, ο Όμιλος Φιλομούσων ασχολήθηκε με τη φιλολογία, το θέατρο και τη μουσική. Σύμφωνα με το καταστατικό του που ψηφίστηκε στις 1 Ιουλίου 1899, ο σκοπός του Ομίλου Φιλομούσων ήταν η ηθική μόρφωση και η πνευματική και σωματική ανάπτυξη των μελών του.[7]

Τα πρώτα γνωστά μέλη του ήταν οι: Γ. Γρηγοριάδης, Γ. Χαλάς, Π. Τσιατσιαπάς, Γ. Ξανθίδης, Δημήτριος Κοντορέπας, Χ. Τσακιράκης, αδελφοί Μάνου, αδελφοί Καλού, αδελφοί Ζουμετίκου, Χρ. Οικονόμου, Ν. Μπέλλας, Γεώργιος Διβόλης, Δ. Δίγκας, Α. Καμπίτογλου, Γ. Δημάδης, Γ. Μωραϊτόπουλος και άλλοι. Πρόεδροι του Ομίλου Φιλομούσων διετέλεσαν κατά σειρά οι Βασίλειος Μάνος, Αλέξανδρος Παπάζογλου ιατρός, Κ. Ζήσης, Γ. Καρβωνίδης, Δ. Δίγκας, ενώ επίτιμοι πρόεδροι διετέλεσαν ο Γενικός Διοικητής της Νομαρχίας Χασάν Φεχμί Πασάς, ο οποίος ενθάρρυνε το έργο του Ομίλου Φιλομούσων, συνέδραμε οικονομικά στις προσπάθειές του και τον έθεσε υπό την υψηλή προστασία του σουλτάνου της οθωμανικής αυτοκρατορίας Αμπντούλ Χαμίτ Β΄, και ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Αλέξανδρος Β΄ ο οποίος δέχθηκε με χαρά αυτόν τον τιμητικό τίτλο με την ευκαιρία των εορτασμών των πέντε ετών του Ομίλου Φιλομούσων.[7]

Τα τμήματα θεάτρου και μουσικής Επεξεργασία

O Όμιλος Φιλομούσων έδωσε την πρώτη θεατρική παράσταση στο τότε Κεντρικό Παρθεναγωγείο με το δράμα «Σαμψών και Δαλιδά» στις 12 Φεβρουαρίου 1900. Για την επιτυχία της παράστασης εργάστηκαν όλοι οι πρώτοι παράγοντες του. Εντωμεταξύ, ο Όμιλος Φιλομούσων εγκαταστάθηκε στα γραφεία του «Φιλεκπαιδευτικού Συλλόγου» που στεγαζόταν στην οικία Ξανθίδη, παρακείμενη της Εκκλησίας του Αγίου Αθανασίου. Τον Μάρτιο 1900 ιδρύθηκε το μουσικό τμήμα από τον διδάσκαλο Αθανάσιο Μάνο. Στις 22 Ιουλίου 1902, ο Όμιλος Φιλομούσων έδωσε για πρώτη φορά συναυλία στην αίθουσα «τα Ολύμπια», στη θέση του μετέπειτα ζυθοπωλείου «Όλυμπος Νάουσα».[7]

Το τμήμα αθλητισμού Επεξεργασία

Η δημιουργία και οι εγκαταστάσεις του αθλητικού τμήματος Επεξεργασία

Τα μέλη του Ομίλου Φιλομούσων κατά το αρχαίο γνωμικό «νους υγιής εν σώματι υγιεί» αντιλήφθηκαν ότι η τέλεια μόρφωση των νέων δεν ήταν δυνατή χωρίς γυμναστική και άσκηση στην ύπαιθρο. Για τον λόγο αυτό ίδρυσαν το 1902, εφαρμόζοντας το καταστατικό, και αθλητικό τμήμα και συμβλήθηκαν με την ελληνική κοινότητα της Θεσσαλονίκης ώστε τα μέλη του να γυμνάζονται στο κοινοτικό γυμναστήριο μετά το πέρας των σχολικών ασκήσεων υπό την καθοδήγηση του γυμναστή της ελληνικής κοινότητας Μ. Παπαθανασίου.[7]

Το κοινοτικό γυμναστήριο βρισκόταν στη συμβολή των σημερινών οδών Ιασωνίδου και Κ. Παλαιολόγου, όπου είχε αγοραστεί ένα μεγάλο οικόπεδο για να στεγάσει την Αστική Σχολή της Ελληνικής Ορθόδοξης Κοινότητας, έμενε όμως άκτιστο ελλείψει χρημάτων. Τελικώς οικοδομήθηκε το 1906. Έως τότε διατέθηκε για να γυμνάζονται οι μαθητές του Ελληνικού Γυμνασίου και το γυμναστικό τμήμα του Ομίλου Φιλομούσων.[8]

Παρακείμενα στον Όμιλο Φιλομούσων υπήρχε το 1903 ομάδα η οποία, αφού οργανώθηκε, προσπαθούσε να ιδρύσει αθλητικό σύλλογο με το όνομα «τα Ολύμπια». Η εν λόγω ομάδα αποτελούνταν από νέους που συγκεντρώνονταν στο γήπεδο του Γεωργίου Σωτηριάδη, πίσω από την οδό Εθνικής Αμύνης στην περιοχή Συντριβανίου, που είχε έκταση πάνω από 300 τ.μ. Οι συμμετέχοντες στην ομάδα «τα Ολύμπια» αθλούνταν στη σφαιροβολία, στο άλμα και στο τρέξιμο, υπήρχε δε και δίζυγο. Οι αθλητές ήταν 13, ανάμεσα σε αυτούς και ο Γεώργιος Σωτηριάδης, ο Απόστολος Κοσμόπουλος, ο Φ. Ιωαννίδης, ο Κ. Αντωνιάδης, ο Δ. Παπαγεωργίου, ο Κωνσταντίνος Τορνιβούκας, ο Νικόλαος Λιόντας, ο Ι. Κωνσταντινίδης, ο Νικόλαος Πίνδος, ο Ζωγράφος και ο Γεώργιος Βαπόρης.[7]

Όταν ο Όμιλος Φιλομούσων αντιλήφθηκε τη σύσταση αυτής της ομάδας, με πρωτοβουλία των Γεωργίου Διβόλη και Μ. Ιωαννίδη και μετά από συνεννοήσεις, επέτυχε η ομάδα αυτή να προσέλθει σύσσωμη, και να ενσωματωθεί στον Όμιλο Φιλομούσων, συγκροτώντας το αθλητικό τμήμα του σωματείου κατά το 1903.[7] Σε συνεννόηση με την ελληνική κοινότητα της Θεσσαλονίκης, παραχωρήθηκε στον Όμιλο Φιλομούσων το γυμναστήριο του σωματείου «τα Ολύμπια» για την άθληση των μελών του. Πέρα από τον στίβο, ο Όμιλος Φιλομούσων ασχολήθηκε με ποδόσφαιρο, κολύμβηση, κωπηλασία (απέκτησε και δική του λέμβο που την ονόμασε «Αργώ» και που βάφτηκε γαλάζια) και ποδηλασία.[9]

Το τμήμα ποδοσφαίρου Επεξεργασία

Το πιο δημοφιλές τμήμα του Ομίλου Φιλομούσων, που παρέσυρε όλα σχεδόν τα μέλη του, υπήρξε το ποδοσφαιρικό. Δεν είναι γνωστό πότε ακριβώς ήρθε το ποδόσφαιρο στη Θεσσαλονίκη. Φαίνεται πάντως ότι στην εμφάνισή του συνετέλεσαν οι αδελφοί Καούκη, οι οποίοι με τους αδελφούς Κόβο, Τιάνο και άλλους, ίδρυσαν περί το 1901–1902 την Union Sportive. Την ίδια εποχή, με πρωτοβουλία του Κωνσταντίνου Τορνιβούκα, που μόλις είχε καταφτάσει από τη Γερμανία, εισήχθη και στον Όμιλο Φιλομούσων το ποδόσφαιρο. Ο Κωνσταντίνος Τορνιβούκας υπήρξε ο πρώτος αρχηγός και οργανωτής της ποδοσφαιρικής ομάδας του σωματείου.[7]

Κατά το 1903, ο Όμιλος Φιλομούσων είχε καλή ποδοσφαιρική ομάδα, την οποία αποτελούσαν οι Νικόλαος Πίνδος, Κωνσταντίνος Τορνιβούκας, Α. Παπαβασιλείου, Αγησίλαος Τέγος, Ι. Καλός, Γεώργιος Βαπόρης, Σαμαράς, Απόστολος Κοσμόπουλος, Γεώργιος Σωτηριάδης, Απόστολος Καραγκουνίδης, Νικόλαος Καραγκουνίδης, Νικόλαος Λιόντας, Γεώργιος Διβόλης, Ιούλιος Άμποτ, Στ. Χρυσίδης, Α. Σακελλαρίδης, Ιωάννης Κύρου, Α. Μιχιτσόπουλος, Α. Μεϊμαρίδης, Ζ. Ευσταθιάδης, και αργότερα οι Α. Γαβριηλίδης, Α. Παπαδάκης, Βασίλειος Ζαρκάδης, Ι. Τέτος, Γεώργιος Σαμαράς, Τ. Γερασίμου, Νικόλαος Πεντζίκης, αδελφοί Βασιλειάδη, αδελφοί Πλάστα, Κ. Φωκίδη, Ιωάννης Μεσθανεύς και άλλοι. Οι προπονήσεις της ποδοσφαιρικής ομάδας γίνονταν τακτικά στον χώρο μπροστά από το Παπάφειο Ορφανοτροφείο, και σαν αποδυτήριο χρησιμοποιούσαν ένα δωμάτιο που είχε νοικιαστεί στο σπίτι μίας κυρίας, η οποία ονομαζόταν Δάφνη. Το σπίτι αυτό βρισκόταν απέναντι από το Παπάφειο Ορφανοτροφείο.[7]

23 Απριλίου 1905: Πρώτος επίσημος ποδοσφαιρικός αγώνας στη Θεσσαλονίκη Επεξεργασία

 
Η ποδοσφαιρική ομάδα του Ομίλου Φιλομούσων στον πρώτο επίσημο αγώνα ποδοσφαίρου που έγινε στη Θεσσαλονίκη στις 23 Απριλίου 1905. Διακρίνονται από επάνω αριστερά οι Απόστολος Καραγκουνίδης, Γεώργιος Βαπόρης, Αγησίλαος Τέγος, Γεώργιος Σαμαράς, Νικόλαος Καραγκουνίδης, Κωνσταντίνος Παπαβασιλείου (Διαιτητής). Στη μέση ο Απόστολος Κοσμόπουλος και από κάτω αριστερά οι Νικόλαος Πίνδος, Γεώργιος Σωτηριάδης, Ιούλιος Άμποτ, Νικόλαος Λιόντας, Γεώργιος Χρυσίδης.

Επειδή οι ερασιτέχνες τούτοι ποδοσφαιριστές επιθυμούσαν να επιδείξουν την πρόοδό τους, αποδέχτηκαν πρόταση της διεθνούς ομάδας Union Sportive για διεξαγωγή αγώνα στις 23 Απριλίου 1905. Αυτός υπήρξε και ο πρώτος επίσημος ποδοσφαιρικός αγώνας στη Θεσσαλονίκη. Η αντίπαλη ομάδα θεωρείτο ισχυρή, διότι γυμναζόταν τακτικότερα από αυτή του Ομίλου Φιλομούσων, και την αποτελούσαν παίκτες ξένοι και δυνατοί, οι οποίοι είχαν μάθει το ποδόσφαιρο εκτός Θεσσαλονίκης. Αρχηγό τους είχαν τον Ταγματάρχη Γκαλλόνι (μέλος της αποστολής του Δεγιώργη Πασά, οργανωτή της Τουρκικής Χωροφυλακής). Χρέη διαιτητή εκτέλεσε ο ιερέας της Αγγλικανικής Εκκλησίας. Η σύνθεση της ομάδας του Ομίλου Φιλομούσων υπήρξε η ακόλουθη: Τερματοφύλακας ο Αγησίλαος Τέγος, αμυντικοί οι Γεώργιος Βαπόρης και Γεώργιος Σαμαράς, μέσοι οι Απόστολος Καραγκουνίδης, Απόστολος Κοσμόπουλος, Νικόλαος Καραγκουνίδης και επιθετικοί οι Στ. Χρυσίδης, Νικόλαος Λιόντας, Ιούλιος Άμποτ, Γεώργιος Σωτηριάδης και Νικόλαος Πίνδος. Η ομάδα είχε κυανόλευκη στολή, και άρχισε τον αγώνα με 10 ποδοσφαιριστές, λόγω αργοπορημένης προσέλευσης του Γεωργίου Σωτηριάδη. Οι Έλληνες της Θεσσαλονίκης αναρίγησαν όταν η ελληνική ομάδα του Ομίλου Φιλομούσων κέρδισε την Union Sportive με score 3–0.[7]

1906: Συμμετοχή στους Ενδιάμεσους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας Επεξεργασία

 
Η ποδοσφαιρική ομάδα του Ομίλου Φιλομούσων στους Ενδιάμεσους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες 1906 της Αθήνας.

Κατά το 1906, η ποδοσφαιρική ομάδα ήταν στις δόξες της. Την περίοδο αυτή κηρύχθηκαν οι «ενδιάμεσοι», δηλαδή όχι επίσημοι, Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες 1906 της Αθήνας. Ο Όμιλος Φιλομούσων αποφάσισε ότι, στην παγκόσμια αυτή αθλητική εκδήλωση, έπρεπε να παρουσιαστεί και ο Ελληνισμός της Μακεδονίας. Μετά από προετοιμασία υπό την εποπτεία του τότε Γυμνασιάρχη Ευθυμίου Μπουντώνα και του Γ΄ Προξένου της Ελλάδας Λάμπρου Κορομηλά, ο Όμιλος Φιλομούσων έστειλε στους αγώνες την ποδοσφαιρική ομάδα του και ομάδα αθλητών. Οι αθλητές αναχώρησαν με τις ευχές όλου του Ελληνισμού της Θεσσαλονίκης. Τους συνόδευσε η φιλαρμονική του Συλλόγου Μοναστηρίου. Η ομάδα έτυχε λαμπρής υποδοχής τόσο στον Βόλο όσο και στην Αθήνα. Άξιο λόγου είναι και το γεγονός ότι το πλοίο που μετέφερε τους αθλητές από τη Μακεδονία είχε σημαιοστολιστεί.[7]

Η ποδοσφαιρική ομάδα του Ομίλου Φιλομούσων, αγωνίστηκε με την ομάδα του Γ.Σ. Εθνικού Αθήνας και έχασε με score 0–5, καθώς και με αυτή των Άγγλων της Σμύρνης και έχασε με score 0–12.[10] Επειδή όμως η επιτροπή απέκλεισε την ομάδα του Γ.Σ. Εθνικού Αθήνας, απονεμήθηκε στην ομάδα του Ομίλου Φιλομούσων η τρίτη θέση. Το σχετικό δίπλωμα που έφερε την υπογραφή του τότε διαδόχου Κωνσταντίνου Α΄, φυλασσόταν στα γραφεία του Ομίλου Φιλομούσων, και μετά τη διάλυση του κοσμούσε τα γραφεία του Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης μέχρι την πυρκαγιά του 1917. Κατά τη διάρκεια των ως άνω αγώνων, η ομάδα του Ομίλου Φιλομούσων απαρτιζόταν από τους εξής: Τερματοφύλακας ο Αγησίλαος Τέγος, αμυντικοί οι Γεώργιος Βαπόρης και Γεώργιος Σαμαράς, μέσοι οι Απόστολος Καραγκουνίδης, Α. Γαβριηλίδης και Βασίλειος Ζαρκάδης και επιθετικοί οι Γεώργιος Σωτηριάδης (αρχηγός), Στ. Χρυσίδης, Νικόλαος Λιόντας, Ιούλιος Άμποτ και Νικόλαος Πίνδος.[7]

Στα εκατό μέτρα έλαβε μέρος ο Παπαδάκης, στον μαραθώνιο ο Σερραίος Ν. Σταμούλης ο οποίος διάνυσε τη μισή περίπου απόσταση και προσέκρουσε σε χαλίκι, στην ξιφασκία ο Ιωάννης Κύρου, στον δίσκο ο Γεώργιος Βαπόρης και στο άθλημα της αναρρίχησης επί κάλω, σε χοντρό σκοινί, ο Γ. Κοεμτζόπουλος. Πάντως η κάθοδος αυτή στην Αθήνα υπήρξε η πρώτη αθλητική αποστολή από τη Θεσσαλονίκη.[7]

Η συμμετοχή των μελών στην απελευθέρωση της Μακεδονίας Επεξεργασία

Ο πρώτος πρόεδρος του Ομίλου Φιλομούσων, ο καθηγητής Βασίλειος Μάνος Πράκτορας Γ΄ τάξης στον Μακεδονικό Αγώνα,[11][12] όπως και πολλά απ' τα μέλη του Ομίλου Φιλομούσων συμμετείχαν σε δράσεις που είχαν σκοπό την ένωση της Μακεδονίας με την Ελλάδα. Σύμφωνα με στοιχεία του Υπουργείου Εξωτερικών, η «Επιτροπή προς ενίσχυση της Ελληνικής Εκκλησίας και Παιδείας» στο πλαίσιο της εκπαιδευτικής οργάνωσης του αλύτρωτου ελληνισμού προχώρησε στη χορήγηση οικονομικής ενίσχυσης σε περιοχές της Μακεδονίας. Σύμφωνα με τον πίνακα χορηγημάτων το Γενικό Προξενείο του ελεύθερου ελληνικού κράτους στη Θεσσαλονίκη έδωσε κατά τη δεύτερη τετραμηνία του σχολικού έτους 1904–1905 στον πρώτο πρόεδρο του Ομίλου Φιλομούσων καθηγητή Βασίλειο Μάνο 7 οθωμανικές λίρες και στον δεύτερο πρόεδρο του Ομίλου Φιλομούσων, ιατρό Αλέξανδρο Παπάζογλου 5 οθωμανικές λίρες για να συμβάλουν με τον τρόπο τους στην απελευθέρωση της Μακεδονίας.[13]

Η αιφνίδια πτώση Επεξεργασία

Κατά το 1907, λόγω και των συνεπειών της διεθνούς οικονομικής κρίσης που εκδηλώθηκε στο διάστημα 1906–1908, ο αθλητικός ζήλος περιορίστηκε, η ποδοσφαιρική ομάδα δεν προπονείτο τακτικά, η ναυτική ομάδα διαλύθηκε, οι εκδρομές σταμάτησαν και παρατηρήθηκε φοβερή διάσταση ανάμεσα στα νέα και τα παλαιά μέλη που οδήγησε στη διάσπαση του Ομίλου Φιλομούσων.[7] Στη Θεσσαλονίκη η οικονομική κρίση έγινε αισθητή με κύμα αναστολών πληρωμών και μεγάλες απώλειες κεφαλαίων στο χρηματιστήριο της Κωνσταντινούπολης. Οι οικονομικοί πόροι που μπορούσε να συγκεντρώσει ο Όμιλος Φιλομούσων, και που προέρχονταν από τα μέλη του, συρρικνώθηκαν.[8]

Το 1907 στην αίθουσα του Ομίλου Φιλομούσων δόθηκε μία διάλεξη με ομιλητή τον Δημήτριο Χατζόπουλο, κατόρθωσαν να πετύχουν την εκχώρηση, από την ελληνική κοινότητα της Θεσσαλονίκης, μέρους του κοινοτικού γηπέδου για την ανέγερση ενός γυμναστηρίου. Το γήπεδο αυτό βρισκόταν κοντά στα «Ξυλάδικα», κοντά στον Λευκό Πύργο και ανατολικά του σημερινού κτιρίου της Χριστιανικής Αδελφότητας Νέων Θεσσαλονίκης (Χ.Α.Ν.Θ.), δηλαδή στην περιοχή όπου βρίσκεται σήμερα τοποθετημένη η αναμνηστική στήλη. Ήδη από το τέλος του 1907 και τις αρχές του 1908, οι περισσότεροι από τους αθλητές, όπως ο Απόστολος Κοσμόπουλος, ο Γεώργιος Σωτηριάδης, ο Γεώργιος Βαπόρης και άλλοι είχαν αποχωρήσει δυσαρεστημένοι. Τις εσωτερικές ανωμαλίες ακολούθησε η διάλυση της φιλαρμονικής και της χορωδίας, ο περιορισμός της μαντολινάτας και οι οικονομικές δυσχέρειες.[7]

Στα τέλη του 1908 συγκλήθηκε γενική συνέλευση και ο τότε προεδρεύων Δ. Δίγκας αναγκάστηκε να εισηγηθεί την πρόταση ότι έπρεπε να καταργηθεί προσωρινά το αθλητικό τμήμα, να ενισχυθεί η μαντολινάτα του Ομίλου Φιλομούσων και να δώσει δύο συναυλίες, με τα έσοδα των οποίων στη συνέχεια ο Όμιλος Φιλομούσων να επανιδρύσει το αθλητικό τμήμα προσλαμβάνοντας γυμναστή και αγοράζοντας όργανα γυμναστικής. Το θέμα τέθηκε σε ψηφοφορία, τα μέλη ωστόσο του αθλητικού τμήματος αντέδρασαν. Υπερίσχυσαν όμως αυτοί που τάχθηκαν υπέρ της ενίσχυσης του μουσικού τμήματος για να εξασφαλίσει το σωματείο οικονομικούς πόρους. Τότε, τα μέλη του αθλητικού τμήματος, με επικεφαλής τον Γρ. Νώτα, αποχώρησαν και κατευθύνθηκαν προς την ίδρυση του αθλητικού σωματείου «Μακεδονικός Γυμναστικός Σύλλογος».[7]

Ο Όμιλος Φιλομούσων εξακολούθησε να έχει οικονομικά προβλήματα, ωστόσο έδωσε κάποιες συναυλίες και συμμετείχε με επιτυχία στην εορτή της Θεσσαλονίκης που οργανώθηκε το 1908 επί δημάρχου Αχμέντ Χαμντί Μπέης. Λόγω της οικονομικής ανέχειας, μετέτρεψε το θέατρο του σε κινηματογράφο και συσπειρώθηκε σε ένα δωμάτιο του τότε Πολιτικού Συλλόγου που στεγάζονταν στην οικία Αγγελάκη επί της οδού Εθνικής Αμύνης. Εν τέλει, το θέατρο κάηκε, και ο Όμιλος Φιλομούσων, ο οποίος μεγαλουργούσε για μία ολόκληρη δεκαετία, εξαφανίστηκε το 1909, υποκύπτοντας σε πρόωρο οικονομικό μαρασμό.[7]

Γ.Σ. Ηρακλής Θεσσαλονίκης (1908–2022) Επεξεργασία

1908–1910: Μακεδονικός Γυμναστικός Σύλλογος Επεξεργασία

Στις 29 Νοεμβρίου 1908 συγκλήθηκε η ιδρυτική γενική συνέλευση ενός νέου αθλητικού συλλόγου με την επωνυμία «Μακεδονικός Γυμναστικός Σύλλογος» (Γ.Σ. Μακεδονικός) από τα πρώην μέλη του αθλητικού τμήματος του Ομίλου Φιλομούσων. Στην πρώτη αυτή γενική συνέλευση ψηφίστηκε το καταστατικό του νέου αθλητικού συλλόγου, το οποίο αποτελούνταν από 36 άρθρα και εξελέγη το πρώτο διοικητικό συμβούλιο. Πρόεδρος του πρώτου διοικητικού συμβουλίου ανέλαβε ο ιατρός Αλκιβιάδης Μάλτος, γραμματέας ο Ι. Αντωνιάδης και μέλη οι Π. Κοντογιάννης, Αιμ. Κόπανος, Δημήτριος Χατζόπουλος, Δημήτριος Κοντορέπας και Ιωάννης Κύρου. Μετά την πρώτη αυτή γενική συνέλευση οι άνθρωποι του αθλητικού συλλόγου ενημέρωσαν τις αρχές του οθωμανικού καθεστώτος και η αστυνομία επέτρεψε τη λειτουργία του αθλητικού συλλόγου με μία απλή άδεια.[14] Η ποδοσφαιρική ομάδα του Γ.Σ. Μακεδονικού προπονούνταν στο γυμναστήριο, στο Παπάφειο Ορφανοτροφείο και στα Καραγάτσια με προπονητή τον Ιούλιο Σαριδάκη. Πρώτος γυμναστής του αθλητικού συλλόγου ήταν ο Γ. Διακάκης.[10]

1910–1912: Οθωμανικός Ελληνικός Γυμναστικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης «ο Ηρακλής» Επεξεργασία

Την περίοδο αυτή στη Θεσσαλονίκη ανελίχθηκε το κίνημα των Νεότουρκων και οι πολιτικές συνθήκες ήταν ρευστές. Οι κάτοικοι των μη τουρκικών παροικιών της Θεσσαλονίκης δέχονταν έντονες πιέσεις για να αποβάλουν τα εθνικά χαρακτηριστικά και σύμβολα από τις δραστηριότητες τους. Σύμφωνα με τον νέο νόμο περί σωματείων, κάθε σύλλογος της Θεσσαλονίκης όφειλε να επανιδρυθεί υπό λιγότερο εμφανή εθνικά χαρακτηριστικά. Η αναφορά περί Μακεδονίας στον τίτλο του αθλητικού συλλόγου ενοχλούσε τις οθωμανικές αρχές, καθώς παρέπεμπε στις αλυτρωτικές διεκδικήσεις της Ελλάδας, αλλά και στην ελληνικότητα της περιοχής.[14]

Το 1910 οι Αλκιβιάδης Μάλτος, Δημήτριος Κοντορέπας, Ιωάννης Κύρου και Αιμ. Κόπανος ανέλαβαν την ευθύνη, και με εντελώς αντικαταστατικό τρόπο, ήρθαν σε συνεννόηση με τις αρχές του καθεστώτος των Νεότουρκων, διαφοροποίησαν τον κανονισμό λειτουργίας και άλλαξαν την επωνυμία του αθλητικού συλλόγου σε «Οθωμανικός Ελληνικός Γυμναστικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης «ο Ηρακλής»» (Ο.Ε.Γ.Σ. Ηρακλής Θεσσαλονίκης).[15] Παράλληλα με τις διαπραγματεύσεις τις αρχές του καθεστώτος των Νεότουρκων, εξελέγη νέο διοικητικό συμβούλιο υπό την προεδρία του εκδότη της εφημερίδας «Νέα Αλήθεια», Ιωάννη Κούσκουρα. Στις 13 Μαρτίου 1911 πραγματοποιήθηκε η επόμενη γενική συνέλευση όπου παρουσιάστηκε το νέο καταστατικό του αθλητικού συλλόγου.[14]

Για να επισημοποιήσει την υπόσταση του, ο Ο.Ε.Γ.Σ. Ηρακλής Θεσσαλονίκης εγγράφηκε στον Σύνδεσμο Ελληνικών Γυμναστικών Αθλητικών Σωματείων (Σ.Ε.Γ.Α.Σ.) και όρισε πρώτο αντιπρόσωπο του τον Κ. Ψαροδήμο. Το 1910 και το 1911 στο γυμναστήριο του Ο.Ε.Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης πραγματοποιήθηκαν σχολικές γυμναστικές επιδείξεις και το 1911 έγιναν συγχρόνως αθλητικοί αγώνες. Οι επιδείξεις αυτές γίνονταν όχι μόνο για να επιδειχθεί η γυμναστική πρόοδος των αθλητών, αλλά επίσης ήταν μία εθνική εκδήλωση, όπου ο ελληνισμός της Θεσσαλονίκης συσπειρώνονταν και καμάρωνε τα εθνικά χρώματα καθώς τα γαλανόλευκα της ελληνικής σημαίας κοσμούσαν τις στολές των αθλητών.[10]

Ο Ο.Ε.Γ.Σ. Ηρακλής Θεσσαλονίκης άρχισε να προκηρύσσει κάθε χρόνο εφηβικούς αθλητικούς αγώνες μεταξύ των ελληνικών σχολείων της Μέσης Εκπαίδευσης, δηλαδή του Γυμνασίου, του Παπαφείου Ορφανοτροφείου, του Λυκείου Νούκα και της Σχολής Κωνσταντινίδη. Οι πρώτοι από αυτούς τους αγώνες πραγματοποιήθηκαν στις 7 και 8 Απριλίου 1912 στο Γυμναστήριο, όπου συνολικά αγωνίστηκαν 169 αθλητές. Λίγους μήνες νωρίτερα, αναφέρεται στην εφημερίδα «Μακεδονία» ότι στις 28 Νοεμβρίου 1911 διεξήχθησαν ποδοσφαιρικοί αγώνες μεταξύ των μαθητών του Λυκείου εναντίον της μεικτής ομάδας του Ο.Ε.Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης και των μαθητών του Ελληνικού Γυμνασίου. Το Λύκειο νίκησε τη μεικτή ομάδα με score 1–0. Ο Ο.Ε.Γ.Σ. Ηρακλής Θεσσαλονίκης έστειλε έγγραφο προς τις συντεχνίες και τα ελληνικά εργατικά σωματεία, προτείνοντας στα μέλη τους να γυμνάζονται στον αθλητικό σύλλογο, ο οποίος έχαιρε της εκτίμησης της ελληνικής κοινότητας της Θεσσαλονίκης.[10]

Στις 22 Σεπτεμβρίου 1912 ο Ο.Ε.Γ.Σ. Ηρακλής Θεσσαλονίκης διοργάνωσε τους Α΄ Ναυτικούς Αγώνες Θεσσαλονίκης οι οποίοι περιλάμβαναν κολυμβητικά αγωνίσματα και λεμβοδρομίες. Ο Οθωμανός ναύαρχος Τζαβήτ Μπέης έθεσε στη διάθεση των παραγόντων του Ο.Ε.Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης κάθε πρόσφορο μέσο, ακόμα και το πολεμικό πλοίο «Φουάτ» για την επιτυχία των ναυτικών αγώνων. Στους αγώνες συμμετείχαν επίσης αθλητές της Γερμανικής Λέσχης, μεμονωμένοι αθλητές, επαγγελματίες κωπηλάτες, καθώς και ναύτες του οθωμανικού πολεμικού ναυτικού. Με εντολή του ναυάρχου σημαιοστολίστηκε όλη η περιοχή της πλατείας του Λευκού Πύργου και επετράπη να κοπεί εισιτήριο από τους θεατές της προκυμαίας.[14]

Μόλις 13 ημέρες μετά τους Α΄ Ναυτικούς Αγώνες Θεσσαλονίκης, που διοργάνωσε ο Ο.Ε.Γ.Σ. Ηρακλής Θεσσαλονίκης, ξεκίνησε ο Α΄ Βαλκανικός Πόλεμος. Με την κήρυξη του Α΄ Βαλκανικού Πολέμου κάθε αθλητική δραστηριότητα σταμάτησε. Τα περισσότερα μέλη του Ο.Ε.Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης επιστρατεύτηκαν στον οθωμανικό στρατό. Ο πρόεδρος του Ο.Ε.Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης, Νικόλαος Κασάπης, ιατρός του οθωμανικού στρατού, αιχμαλωτίστηκε μετά από μερικές ημέρες από τον στρατό του Μαυροβουνίου.[14]

1912–2022: Γυμναστικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης «ο Ηρακλής» Επεξεργασία

 
Το έμβλημα του Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης απεικονίζει τον Ηρακλή του Λυσίππου.

Μόλις 36 ημέρες μετά τους Α΄ Ναυτικούς Αγώνες Θεσσαλονίκης, που διοργάνωσε ο Ηρακλής Θεσσαλονίκης, ο ελληνικός στρατός έμπαινε στη Θεσσαλονίκη απελευθερώνοντας την πόλη μετά από 482 χρόνια σκλαβιάς. Στις 26 Οκτωβρίου 1912 ο Χασάν Ταχσίν Πασάς υπέγραψε το σύμφωνο παράδοσης της Θεσσαλονίκης στον ελληνικό στρατό.[14]

Μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, η επιτροπή του Ηρακλή Θεσσαλονίκης παρουσιάστηκε στον πρίγκηπα Νικόλαο και έθεσε στη διάθεση των ελληνικών αρχών μία ομάδα 50 ατόμων, που δήλωσε εθελοντικά συμμετοχή. Η ευγενική άρνηση του πρίγκηπα Νικολάου έστρεψε την προσοχή της επιτροπής στην Ελληνική Χωροφυλακή. Ο Ν. Μάνος με τον Δημήτριο Κοντορέπα παρουσιάστηκαν στον αρχηγό της Δημόσιας Ασφάλειας Θεσσαλονίκης, ο οποίος δέχθηκε τις υπηρεσίες των ανθρώπων του Ηρακλή Θεσσαλονίκης και συγκρότησε σώμα 40 ατόμων για την οργάνωση περιπόλων μέσα στη Θεσσαλονίκη. Το σώμα αυτό, που έφερε ιδιαίτερα διακριτικά, χρησιμοποιήθηκε πολλές φορές και κυρίως για νυχτερινές περιπόλους. Επικεφαλής του σώματος ήταν ο Νικόλαος Χριστοδούλου και συμμετείχαν οι Θ. Βαλαούρης, Βασίλειος Ζαρκάδης, Ν. Ζουμετίκος, Θάνος, Αστ. Θωμάς, Θ. Καραγκουνίδης, Ν. Καραγκουνίδης, Κ. Καστρίτσης, Απόστολος Κοσμόπουλος, Ν. Κωνσταντινίδης, Ι. Νικολάου, Γ. Παπαβασιλείου, Θ. Παπαδέλης, Λ. Παπαδέλης, Α. Πετρίδης, Ι. Ρούσης, Ν. Σπύρης, Χ. Στέφου, Γεώργιος Σωτηριάδης, Χρ. Υφαντής, Α. Φιλιππίδης, Χρ. Φιλίππου, Φωκάς, Εμ. Χατζόγλου και αρκετοί άλλοι.[14]

Με την έναρξη του Β΄ Βαλκανικού Πολέμου υπήρξαν αρκετοί οι οποίοι προσέτρεξαν στην Αθήνα, για να εγγραφούν σε λόχους εθελοντών και να πολεμήσουν για την πατρίδα. Όταν μερικά χρόνια αργότερα ο Σ.Ε.Γ.Α.Σ. ζήτησε από όλους τους αθλητικούς συλλόγους της Ελλάδας να του αναφέρουν τους πεσόντες ή τους τραυματίες αθλητές υπέρ της πατρίδας, ο Ηρακλής Θεσσαλονίκης στην από 31 Δεκεμβρίου 1913 επιστολή του, αφού δήλωσε ότι «δυστυχώς ο ημέτερος σύλλογος μέχρι σήμερον δεν έχει να επιδείξει μέλη και αθλητές αυτού πεσόντες υπέρ πατρίδος εις το Πεδίον της Τιμής», ανέφερε ως τραυματίες υπέρ της πατρίδας τους Γεώργιο Σωτηριάδη, αθλητή, Κ. Βολιώτη και Ν. Βρέττα. Ανέφερε επίσης ως αγωνιστές τους Νικόλαο Κασάπη, Βασίλειο Ζαρκάδη, Κ. Καστρίτση και τα μέλη του αθλητικού συλλόγου Π. Γκίνη, Θ. Καραγκουνίδη, Ν. Χρυσόπουλο, Ν. Αντωνιάδη, Φιλ. Βαζάκα, Ι. Μαντόπουλο, Γ. Σάγια, Ι. Μαλακασιώτη, Γ. Δόικο, Κ. Ρέντη, Π. Οικονομίδη, Γ. Παναγιώτου, Γ. Παχίνα, Ν. Πρατογιάννη, Θ. Γεωργίου, Ζ. Τομαζίνο, καθώς και τους προσκόπους Α. Νάστου και Π. Δαούτη.[14]

Το πρώτο πράγμα που αντιμετώπισαν οι παράγοντες του Ηρακλή Θεσσαλονίκης, μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης και το τέλος των Βαλκανικών Πολέμων, ήταν το ζήτημα της αλλαγής της επωνυμίας. Και ενώ η επικρατούσα άποψη ήταν να επανέλθει ο αθλητικός σύλλογος στην παλαιά επωνυμία, τελικά στη γενική συνέλευση στις 24 και 26 Απριλίου 1913, υπερίσχυσε η άποψη να παραμείνει το όνομα του ημίθεου Ηρακλή της ελληνικής μυθολογίας, το οποίο συμβόλιζε τη δύναμη και τη ρώμη, στοιχεία που έπρεπε να προβάλει ο αθλητικός σύλλογος. Παράλληλα ψηφίστηκε νέος κανονισμός λειτουργίας ο οποίος αποτελούνταν από 54 άρθρα και για τη σύνταξη του χρησιμοποιήθηκαν οι κανονισμοί των αθλητικών συλλόγων της παλαιάς Ελλάδας, που ζητήθηκαν από τον Σ.Ε.Γ.Α.Σ. για τον λόγο αυτόν.[14]

Ο Ηρακλής Θεσσαλονίκης άλλαξε το καταστατικό του, αλλά η επίσημη αναγνώριση του από το κράτος της Ελλάδας άργησε να γίνει. Σύμφωνα με τον ελληνικό νόμο 281 περί σωματείων, ο αθλητικός σύλλογος έπρεπε να προσκομίσει πρακτικό ίδρυσης και πίνακα ονομάτων των ιδρυτών. Τα έγγραφα αυτά όμως δεν ήταν διαθέσιμα, καθώς ο Ηρακλής Θεσσαλονίκης είχε ιδρυθεί επί οθωμανικού καθεστώτος, και εκτός από το καταστατικό υπήρχε μόνο η απλή άδεια που εκδόθηκε από την αστυνομία. Τελικά, μετά από ανταλλαγές εγγράφων με τον πρόεδρο του Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης, ο Ηρακλής Θεσσαλονίκης αναγνωρίστηκε ως «Γυμναστικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης «ο Ηρακλής»» (Γ.Σ. Ηρακλής Θεσσαλονίκης)[2] και εγκρίθηκε το καταστατικό του με την απόφαση 1106 του 1914 του Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης. Ο Γ.Σ. Ηρακλής Θεσσαλονίκης καταχωρήθηκε στο βιβλίο αναγνωρισμένων σωματείων με αριθμό 1720 (παλαιός αριθμός 18) στις 11 Ιανουαρίου 1915, δηλαδή σχεδόν δυόμιση χρόνια μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης.[14]

Ν.Γ.Σ. Ηρακλής Θεσσαλονίκης 1908 (2020–Σήμερα) Επεξεργασία

Το 2020 ιδρύθηκε ο «Νέος Γυμναστικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης «ο Ηρακλής» 1908» (Ν.Γ.Σ. Ηρακλής Θεσσαλονίκης 1908)[1][16] στα πρότυπα του παλαιού Γυμναστικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης «ο Ηρακλής»,[2] αλλά χωρίς να κληρονομήσει τα χρέη του παλαιού αθλητικού σωματείου.[17][18][19][20][21][22][23][24][25][26] Στις 4 Φεβρουαρίου 2021 υπερψηφίστηκε από τη Βουλή των Ελλήνων το άρθρο 41 του νομοσχεδίου του Υπουργείου Οικονομικών. Σύμφωνα με αυτήν, η ακίνητη περιουσία στη Μίκρα Καλαμαριάς και στους Χορτατζήδες Θεσσαλονίκης πέρασε άνευ ανταλλάγματος στο αθλητικό σωματείο με την επωνυμία «Νέος Γυμναστικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης «ο Ηρακλής» 1908».[27][28]

Διοικητικό Συμβούλιο Επεξεργασία

Ακολουθεί το διοικητικό συμβούλιο του Ν.Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης 1908:[29][30]

Ιδιότητα Υπεύθυνος
Πρόεδρος Εφραίμ Κυριζίδης
Αναπληρωτής Πρόεδρος Χαράλαμπος Χατζηχαραλάμπους
Αντιπρόεδρος Ευάγγελος Μπερμπέρογλου
Γενικός Γραμματέας Γεώργιος Σερέφας
Ταμίας Αναστάσιος Δίγκας
Μέλος Αλέξανδρος Οικονομίδης
Μέλος Γεώργιος Χατζηνάκος
Μέλος Δημήτριος Τέης - Σιούτης
Μέλος Ηλίας Ευθυμιάδης
Μέλος Αναστάσιος Γκουλέτσος
Μέλος Αναστασία Βαντσιούρη
Μέλος Δημήτριος Βλάχος
Μέλος Μαγδαληνή Τραμουντάνη
Μέλος Μιχαήλ Γιάμπαστος
Μέλος Ηρακλής Θεοδώρου

Έμβλημα – Χρώματα Επεξεργασία

Στο έμβλημα του Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης απεικονίζεται το άγαλμα του Ηρακλή του Λυσίππου. Επίσης, έχει χρησιμοποιηθεί ως έμβλημα και το κεφαλαίο γράμμα Ήτα (Η) του ελληνικού αλφαβήτου.[3][4] Το 2017 παρουσιάστηκε το νέο έμβλημα του αθλητικού συλλόγου.[31] Τα χρώματα του Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης είναι το μπλε και το λευκό, εμπνευσμένα από τη γαλανόλευκη σημαία της Ελλάδας, ως ένδειξη της εθνικότητας και του πάθους των μελών του για την απελευθέρωση της υποδουλωμένης τότε Θεσσαλονίκης από την οθωμανική αυτοκρατορία.

Εξέλιξη του εμβλήματος Επεξεργασία

  •  

    Παλαιότερο Έμβλημα

  •  

    Έμβλημα (2017–Σήμερα)

Αθλητικές Εγκαταστάσεις Επεξεργασία

1908–1913: Πρώτο ιδιόκτητο γήπεδο Επεξεργασία

 
Αναμνηστική στήλη για το πρώτο γήπεδο του Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης κοντά στον Λευκό Πύργο της Θεσσαλονίκης.

Το 1908 η ελληνική κοινότητα της Θεσσαλονίκης εκτιμώντας το έργο το οποίο ανέλαβαν οι ιδρυτές του Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης, παραχωρήθηκε στον αθλητικό σύλλογο ένα μέρος του κοινοτικού γηπέδου στο τέρμα της παλαιάς οδού Δεσπεραί, όπου σήμερα είναι η αρχή του κεντρικού διαδρόμου του πάρκου που βρίσκεται κοντά στο κτήριο της Χ.Α.Ν.Θ.. Στο γήπεδο αυτό άρχισε η πρώτη οργανωμένη αθλητική κίνηση της Θεσσαλονίκης, και πήρε σαφή μορφή η εθνική δραστηριότητα των υπόδουλων Θεσσαλονικέων (από την οθωμανική αυτοκρατορία) και των ηρώων του Μακεδονικού Αγώνα.[32]

Το 1912 η εφορεία των σχολών διεκδίκησε τον κεντρικό αυτόν χώρο και ζήτησε την ανέγερση μεγάλου διδασκαλείου μαζί με οικοτροφεία. Ο Γ.Σ. Ηρακλής Θεσσαλονίκης αντέδρασε άμεσα με μακροσκελή επιστολή προς την κοινότητα. Οι συνεχόμενες ενέργειες του αθλητικού συλλόγου και των υποστηρικτών του συντέλεσαν ώστε η απόφαση για την ανέγερση του διδασκαλείου να μην πραγματοποιηθεί.[32]

Το 1913 η κοινότητα της Θεσσαλονίκης πήρε την απόφαση να παραχωρήσει οριστικά το γήπεδο στον Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης για μία δεκαετία, μετά από τη θερμή υποστήριξη των μελών της, Ιωάννη Κούσκουρα και Ν. Μάνου, και των Μητροπολιτών Θεσσαλονίκης, Γενναδίου και Ιωακείμ Δ΄. Ωστόσο, στις 15 Ιουνίου 1913 απορρίφθηκε η απόφαση αυτή από τον Γενικό Διοικητή της Θεσσαλονίκης, Κωνσταντίνος Ρακτιβάν ο οποίος έπεσε θύμα εισηγήσεων που δεν είχαν μελετηθεί.[32]

1913–1950: Δεύτερο ιδιόκτητο γήπεδο Επεξεργασία

Τον Νοέμβριο 1913 ο πρωθυπουργός της Ελλάδας Ελευθέριος Βενιζέλος ενέκρινε, και με προσωπική μεσολάβηση του Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Γενναδίου, την παραχώρηση ενός χώρου 15 στρεμμάτων απέναντι από το κεντρικό νοσοκομείο Θεσσαλονίκης (σημερινό γενικό νοσοκομείο Θεσσαλονίκης «Γεώργιος Γεννηματάς»), και δίπλα στην τουρκική Σχολή Ιδαδιέ όπου σήμερα βρίσκεται η πλατεία του Τμήματος Χημείας και η Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (Α.Π.Θ.). Το οικόπεδο ισοπεδώθηκε και μεταφέρθηκαν τα όργανα γυμναστικής από το παλαιό γυμναστήριο. Στις 29 Ιανουαρίου 1915 συντάχθηκε το συμβόλαιο εκμίσθωσης του χώρου αυτού στον Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης για την εγκατάσταση του γυμναστηρίου.[33][10]

Το γήπεδο αυτό αποτέλεσε τον μοναδικό για πάνω από μία δεκαετία χώρο άθλησης και διεξαγωγής αγώνων για τη Θεσσαλονίκη με εξαίρεση το διάστημα της μεγάλης πυρκαγιάς της Θεσσαλονίκης (1917–1919), όπου ο Γ.Σ. Ηρακλής Θεσσαλονίκης διέθεσε το γήπεδο στους πυροπαθείς αλλά και στον Ερυθρό Σταυρό για να το μετατρέψει σε υπαίθριο νοσοκομείο. Από το 1916 το στάδιο του Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης φιλοξενούσε πλέον και την ποδοσφαιρική ομάδα και έγινε ο βασικός χώρος όπου παιζόταν το ποδόσφαιρο στη Θεσσαλονίκη με τους συμμαχικούς στόλους της Entente να είναι σταθεροί θαμώνες στα χρόνια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου.[33][10]

Η γειτνίαση του Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης με το νεοσυσταθέν Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (1925) δημιούργησε προβλήματα καθώς το πανεπιστήμιο αναπτυσσόταν και ήθελε επιπλέον χώρους. Το 1930 το Α.Π.Θ. προσπάθησε να διώξει τον Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης από τον χώρο και η πολιτεία ως μεσοβέζικη λύση κατέληξε στην από κοινού χρήση του σταδίου με τους φοιτητές να γυμνάζονται σε συγκεκριμένες μέρες και ώρες. Οι προστριβές αυτές ήταν έντονες σε όλη τη δεκαετία του 1930 και το 1938 μετά από απόφαση του υπουργικού συμβουλίου το στάδιο αυτό παραχωρήθηκε στο Α.Π.Θ. για την επέκταση των εγκαταστάσεων του.[33][10]

Στις 15 Οκτωβρίου 1950 συνέβη η έξωση του Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης από το γήπεδο του. Ο Ηρακλής Θεσσαλονίκης θα αντιμετώπιζε τον Γ.Σ. Μέγα Αλέξανδρο Θεσσαλονίκης σε αγώνα πρωταθλήματος της Α΄ Κατηγορίας Ε.Π.Σ. Μακεδονίας 1950–1951. Όμως, η αστυνομία κατόπιν υπόδειξης του Α.Π.Θ. εμπόδισε τους φιλάθλους να εισέλθουν στο γήπεδο του Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης, ενώ απαγόρευσε και τη διεξαγωγή του αγώνα, με την αιτιολογία ότι ο χώρος ανήκει στο Α.Π.Θ..[34]

Από το 1950 ο Γ.Σ. Ηρακλής Θεσσαλονίκης δεν διαθέτει ιδιόκτητο ποδοσφαιρικό γήπεδο. Ωστόσο, ο αθλητικός σύλλογος διαθέτει τις δύο μεγάλες γηπεδικές εγκαταστάσεις στην περιοχή των Χορτατζήδων της Θεσσαλονίκης και στη περιοχή της Μίκρας της Καλαμαριάς για την κατασκευή ενός μελλοντικού ιδιόκτητου γηπέδου μαζί με τις υπόλοιπες αθλητικές εγκαταστάσεις του.[35][36][37]

Καυτανζόγλειο Εθνικό Στάδιο Επεξεργασία

Κύριο λήμμα: Καυτανζόγλειο Εθνικό Στάδιο
 
Καυτανζόγλειο Εθνικό Στάδιο: Αγωνιστική έδρα του Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης.

Το τμήμα ποδοσφαίρου του Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης χρησιμοποιούσε ως αγωνιστική έδρα το Καυτανζόγλειο Εθνικό Στάδιο της Θεσσαλονίκης από το 1960 έως το 2002, από το 2004 έως το 2012. Στις 6 Νοεμβρίου 1960 διεξήχθη ο πρώτος ποδοσφαιρικός αγώνας του Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης. Στην παρθενική του εμφάνιση κατάφερε να πάρει την πρώτη του νίκη (2–1) απέναντι στον τυπικά γηπεδούχο Μ.Γ.Σ.Σ. Θερμαϊκό Θεσσαλονίκης για την 8η αγωνιστική του πρωταθλήματος της Α΄ Εθνικής Κατηγορίας 1960–1961.[38]

Tο Καυτανζόγλειο Εθνικό Στάδιο είναι ένα πλήρες αθλητικό συγκρότημα πολλαπλών δραστηριοτήτων που καταλαμβάνει έκταση 106.534 τετραγωνικών μέτρων (τ.μ.).[39]

Το Καυτανζόγλειο Εθνικό Στάδιο περιλαμβάνει:[39]

  • Αίθουσες εκγύμνασης και εσωτερικός διάδρομος προθέρμανσης που λειτουργούν περιμετρικά του κεντρικού γηπέδου και κάτω από τις κερκίδες του σταδίου.
  • Τετραώροφο κτίριο διοίκησης με γραφεία, σουίτες επισήμων, χώρους δημοσιογράφων και οργανωμένη αίθουσα τύπου.

Ο αγωνιστικός χώρος και στα δύο γήπεδα είναι διαστάσεων 68×105 μέτρα με φυσικό χλοοτάπητα.

Το στάδιο διαθέτει:[39]

  • Photo-finish, αξονικά στη γραμμή τερματισμού
  • Εργομετρικό κέντρο
  • Ιατρείο
  • Dopping control
  • 2 χώρους πρώτων βοηθειών
  • 4 γυμναστήρια
  • Χώρο προθέρμανσης των αθλητών
  • Αίθουσες φυσιοθεραπείας
  • 2 υδρομασάζ
  • 4 σάουνες 8 ατόμων

Προπονητικό Κέντρο Μίκρας Καλαμαριάς Επεξεργασία

Το προπονητικό κέντρο της επαγγελματικής ομάδας ποδοσφαίρου του Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης βρίσκεται στην περιοχή της Μίκρας της Καλαμαριάς, νοτιοανατολικά των εργατικών κατοικιών της Νέας Κρήνης της Καλαμαριάς, κοντά στην ακτή της θάλασσας του Θερμαϊκού κόλπου και περίπου στα 1000 μέτρα από την περιφερειακή τάφρο. Ο χώρος του προπονητικού κέντρου περιλαμβάνει δύο κομμάτια. Το πρώτο κομμάτι αποτελείται συνεχόμενα από 24.862,50 τ.μ. και 5.154 τ.μ. και το δεύτερο κομμάτι αποτελείται από 29.170 τ.μ., δηλαδή ο χώρος αυτός αποτελείται συνολικά από 59.126,50 τ.μ..[32]

Τον Ιούνιο 1968 το Υπουργείο Βορείου Ελλάδος με έγγραφο του (αριθμός 5550 στις 16 Μαΐου 1968) προς τη Γενική Διεύθυνση Φορολογίας του Υπουργείου Οικονομικών όριζε ότι στον χώρο των 59.126,50 τ.μ. είναι δυνατή η ανέγερση σταδίου, γυμναστηρίου, κτηρίων, κ.λπ. με κανονικό ύψος. Δηλαδή ότι με την κατασκευή αυτή δεν εμποδίζεται η πολεοδομική ανάπτυξη της Θεσσαλονίκης και του ρυθμιστικού σχεδίου, και προέβλεπε αθλητικές εγκαταστάσεις στην παραθαλάσσια περιοχή με μόνο περιορισμό να διατηρηθεί η απόσταση του από τη θάλασσα του Θερμαϊκού κόλπου τουλάχιστον στα 25 μέτρα. Τέλος, ότι είναι δυνατή η παραχώρηση του συγκεκριμένου χώρου στη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού για την πραγμάτωση του παραπάνω σκοπού.[32]

Στις 1 Νοεμβρίου 2001 πραγματοποιήθηκαν τα εγκαίνια των γηπεδικών εγκαταστάσεων και του τριώροφου κτηρίου στο οποίο στεγάζονται οι λειτουργικές υπηρεσίες της επαγγελματικής ομάδας ποδοσφαίρου του Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης.[32][39]

Το προπονητικό κέντρο της Μίκρας Καλαμαριάς περιλαμβάνει:[32][39]

  • Τρία γήπεδα με χόρτο και προβολείς
  • Αποδυτήρια
  • Γυμναστήριο
  • Πλήρες εργομετρικό κέντρο
  • Γραφεία
  • Αίθουσες διδασκαλίας
  • Σάουνα
  • Πισίνα

Άλλα γήπεδα Επεξεργασία

Από το 2002 έως το 2004 ο Ηρακλής Θεσσαλονίκης χρησιμοποιούσε ως αγωνιστική έδρα το ιδιόκτητο γήπεδο του Α.Σ. Μακεδονικού Νεάπολης, λόγω της ανακαίνισης του Καυτανζογλείου Εθνικού Σταδίου εν όψει των επερχόμενων Θερινών Ολυμπιακών Αγώνων 2004 στην Αθήνα.[40]

Τμήμα Ποδοσφαίρου (1908–2012) Επεξεργασία

Κύριο λήμμα: Γ.Σ. Ηρακλής Θεσσαλονίκης (Ποδόσφαιρο)
 
Η ποδοσφαιρική ομάδα του Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης στην αγωνιστική περίοδο 1930–1931. Διακρίνονται από επάνω αριστερά οι άγνωστος, Φίλιππος Λούσης, Οδυσσέας Χαριστός, Λαλάκης, Σόλων Λιόντας. Στη μέση οι Θεόφιλος Καρνεμίδης, Ταβανιώτης Λεονταρίδης, Ιωάννης Νάνος. Από επάνω δεξιά οι Μηλιόπουλος, Π. Αντωνιάδης, Θεόδωρος Βοζίνης, Κωνσταντίνος Πρωτοψάλτης, Σίμος Νίκου.
 
Βασίλης Χατζηπαναγής: Ποδοσφαιριστής (1975–1990) του Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης.
 
Ivan Jovanović: Ποδοσφαιριστής (1989–1999) και προπονητής (2002 & 2007) του Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης.
 
Η ποδοσφαιρική ομάδα του Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης (1999–2000).

Το τμήμα ποδοσφαίρου ιδρύθηκε το 1908.[9] Το 1914 ο Ηρακλής Θεσσαλονίκης κατέκτησε το πρώτο Πρωτάθλημα Θεσσαλονίκης 1913–1914 με την αναγνώριση του Σ.Ε.Γ.Α.Σ., νικώντας την Ένωση Αποφοίτων της Γαλλογερμανικής Σχολής «Γκατένιο» με score 4–1, τον Σύνδεσμο Αρχαίων Μαθητών της Παγκοσμίου Ισραηλιτικής Ενώσεως «Alliance» με score 3–1 και την Progrès Sportive με score 5–1. Στον τελικό του πρωταθλήματος νίκησε πάλι την Ένωση Αποφοίτων Γαλλογερμανικής Σχολής «Γκατένιο» με score 10–0.[41][10] To 1927 ο Ηρακλής Θεσσαλονίκης κατέκτησε το πρωτάθλημα της Ε.Π.Σ. Μακεδονίας 1926–1927. Το 1934 ο Ηρακλής Θεσσαλονίκης κατέκτησε τη 2η θέση στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα 1933–1934, όταν ηττήθηκε στον διπλό τελικό από τον πρωταθλητή Νότου Ολυμπιακό Πειραιώς. To 1939 ο Ηρακλής Θεσσαλονίκης κατέκτησε το πρωτάθλημα της Ε.Π.Σ. Μακεδονίας 1938–1939. Την ίδια χρονιά ο Ηρακλής Θεσσαλονίκης κατέκτησε τη 2η θέση στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα 1938–1939, όταν ηττήθηκε στον διπλό τελικό από την πρωταθλήτρια Νότου Α.Ε.Κ..

Το 1947 ο Ηρακλής Θεσσαλονίκης κατέκτησε τη 2η θέση στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα 1946–1947, χάνοντας τον τίτλο με ένα βαθμό διαφορά από τον πρωταθλητή Ολυμπιακό Πειραιώς. Με αρχηγό τον Σωτήρη Ζακαπίδα, η ομάδα πραγματοποίησε εξαιρετική πορεία πέραν των προσδοκιών και δύο αγωνιστικές πριν τη λήξη του πανελληνίου πρωταθλήματος βρισκόταν στην πρώτη θέση. Χρειαζόταν μόλις μία νίκη στα τελευταία παιχνίδια (η βαθμολόγηση για νίκη–ισοπαλία–ήττα ήταν 3–2–1 βαθμοί αντίστοιχα), αλλά στο προτελευταίο παιχνίδι με την Α.Ε.Κ. ο διαιτητής Διαμαντόπουλος διέκοψε τον αγώνα, με την πρόφαση ότι ο ποδοσφαιριστής του Ηρακλή Θεσσαλονίκης Παράσχος Πασχαλίδης αρνούνταν να εγκαταλείψει τον αγωνιστικό χώρο, αν και είχε αποβληθεί.

Ο Ηρακλής Θεσσαλονίκης νίκησε μεν τον Ολυμπιακό Πειραιώς, έχοντας και πλεονέκτημα στην ισοβαθμία με την πειραιώτικη ομάδα, όμως το αρμόδιο δικαστήριο μηδένισε τον Ηρακλή Θεσσαλονίκης για τον αγώνα με την Α.Ε.Κ., αφαιρώντας δηλαδή και τον βαθμό της ήττας, που θα του χάριζε τον τίτλο του Πανελληνίου Πρωταθλήματος 1946–1947. Την ίδια χρονιά ο Ηρακλής Θεσσαλονίκης ήταν finalist στο Κύπελλο Ελλάδας 1946–1947, όπου ηττήθηκε στον τελικό από τον Ολυμπιακό Πειραιώς.

Το 1957 ο Ηρακλής Θεσσαλονίκης αγωνίστηκε στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας 1956–1957 και ηττήθηκε από τον Ολυμπιακό Πειραιώς. Το 1961 ο Ηρακλής Θεσσαλονίκης υπήρξε η πρώτη ελληνική ομάδα που συμμετείχε στο Κύπελλο Διεθνών Εκθέσεων, με αντίπαλο τη γιουγκοσλαβική F.K. Vojvodina.

Το 1975 αποκτήθηκε από τον Ηρακλή Θεσσαλονίκης ο ποδοσφαιριστής Βασίλης Χατζηπαναγής, που εξελίχθηκε σε μία από τις πιο αναγνωρίσιμες και σημαντικές προσωπικότητες του αθλητικού συλλόγου. Το 1976 ο Ηρακλής Θεσσαλονίκης κατέκτησε το Κύπελλο Ελλάδας 1975–1976 επικρατώντας στον τελικό του Ολυμπιακού Πειραιώς με score 4–4 και 6–5 στα penalty.

Το 1980 ο Ηρακλής Θεσσαλονίκης αγωνίζεται στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας 1979–1980 και γνωρίζει την ήττα από τον Α.Γ.Σ. Καστοριάς. Το 1984 ο Ηρακλής Θεσσαλονίκης κατέλαβε την 3η θέση στο πρωτάθλημα της Α΄ Εθνικής Κατηγορίας 1983–1984. Το 1985 ο Ηρακλής Θεσσαλονίκης κατέκτησε το Βαλκανικό Κύπελλο Συλλόγων 1984–1985 επικρατώντας στον διπλό τελικό της ρουμανικής Argeș Pitești, με score 1–3 εκτός έδρας και 4–1 εντός έδρας. Το 1987 ο Ηρακλής Θεσσαλονίκης αγωνίστηκε στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας 1986–1987, όπου ηττήθηκε από τον Ο.Φ.Η..

Στις 15 Οκτωβρίου 2003 με την ευκαιρία του εορτασμού των 50 ετών από την ίδρυση της Ένωσης Ευρωπαϊκών Ποδοσφαιρικών Ομοσπονδιών (U.E.F.A.), ο Βασίλης Χατζηπαναγής ανακηρύχθηκε ως ο κορυφαίος Έλληνας ποδοσφαιριστής των τελευταίων 50 ετών (1954–2003) από την Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία.[42][43] Στις 23 Οκτωβρίου 2021, η Διεθνής Ομοσπονδία Ιστορίας και Στατιστικής του Ποδοσφαίρου (I.F.F.H.S.) επέλεξε τον Βασίλη Χατζηπαναγή στην καλύτερη ενδεκάδα όλων των εποχών του ελληνικού ποδοσφαίρου.[44] Ο Βασίλης Χατζηπαναγής βρίσκεται τρίτος στη λίστα με τα περισσότερα τέρματα από απευθείας εκτέλεση corner στην ιστορία του ποδοσφαίρου.[45]

2011: Υπόθεση υποβιβασμού της «Ηρακλής Θεσσαλονίκης Π.Α.Ε.» Επεξεργασία

Με αποφάσεις των αρμόδιων αθλητικών οργάνων, ο Γ.Σ. Ηρακλής Θεσσαλονίκης γνώρισε τρεις διαδοχικούς υποβιβασμούς μέσα σε διάστημα λίγων μηνών, καταλήγοντας από τη Super League 2010–2011 στη Δ΄ Εθνική Κατηγορία 2011–2012, παρόλο που αγωνιστικά είχε εξασφαλίσει την παραμονή του, τερματίζοντας στην 11η θέση της βαθμολογίας. Λίγο μετά το τέλος της Super League 2010–2011, το Πρωτοβάθμιο Όργανο Αδειοδότησης της Ε.Π.Ο. δεν χορήγησε άδεια συμμετοχής στην «Ηρακλής Θεσσαλονίκης Π.Α.Ε.» για τη Super League 2011–2012,[46] με αποτέλεσμα να υποβιβαστεί στη Β΄ Εθνική Κατηγορία 2011–2012.[47] Η «Ηρακλής Θεσσαλονίκης Π.Α.Ε.» άσκησε έφεση, η οποία όμως απορρίφθηκε από την επιτροπή εφέσεων της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας.[48]

Στις 12 Μαΐου 2011, ο πρόεδρος της Ε.Π.Ο. Σοφοκλής Πιλάβιος γνωστοποίησε στην επιτροπή μορφωτικών υποθέσεων της Βουλής των Ελλήνων πως η «Ηρακλής Θεσσαλονίκης Π.Α.Ε.» είχε καταθέσει πλαστή ασφαλιστική και φορολογική ενημερότητα για να μπορέσει να πραγματοποιήσει μεταγραφές κατά τη μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου 2011.[49] Για το γεγονός της πλαστής ενημερότητας, ο Α.Γ.Σ. Αστέρα Τρίπολης, ο οποίος είχε τερματίσει 14ος στη Super League 2010–2011 και υποβιβαζόταν, προχώρησε σε καταγγελία προς την Πειθαρχική Επιτροπή του Super League Ελλάδα Συνεταιρισμού Περιορισμένης Ευθύνης, σε βάρος της «Ηρακλής Θεσσαλονίκης Π.Α.Ε.», ζητώντας να αφαιρεθούν από την ομάδα της Θεσσαλονίκης 7 βαθμοί από το πρωτάθλημα της Super League 2010–2011.[50] Η πειθαρχική επιτροπή του Super League Ελλάδα Συνεταιρισμού Περιορισμένης Ευθύνης αποφάσισε τον υποβιβασμό της «Ηρακλής Θεσσαλονίκης Π.Α.Ε.» διά της κατάληψης της τελευταίας θέσης στον βαθμολογικό πίνακα του πρωταθλήματος της Super League 2010–2011. Με την απόφαση αυτή, ο «Α.Γ.Σ. Αστέρας Τρίπολης» κατέλαβε τη 13η θέση και παρέμεινε στη Super League 2011–2012.[51][52]

Η «Ηρακλής Θεσσαλονίκης Π.Α.Ε.» στη συνέχεια κατέφυγε στο Αθλητικό Διαιτητικό Δικαστήριο (C.A.S.) ζητώντας την ακύρωση της απόφασης της Ε.Π.Ο. και τη μη επικύρωση της βαθμολογίας της Super League 2010–2011.[53] Το C.A.S. απέρριψε το αίτημα της «Ηρακλής Θεσσαλονίκης Π.Α.Ε.» για τη μη επικύρωση της βαθμολογίας της Super League 2010–2011,[54] αλλά αποφάσισε να επανεξεταστεί ο φάκελος της από τη δευτεροβάθμια επιτροπή της Ε.Π.Ο.[55] Η «Ηρακλής Θεσσαλονίκης Π.Α.Ε.» προχώρησε σε νέα προσφυγή στο Διαιτητικό Δικαστήριο της Ε.Π.Ο., το οποίο την έκανε δεκτή και επέστρεψε την υπόθεση του υποβιβασμού της για την πλαστή ενημερότητα στην Επιτροπή Εφέσεων της Ε.Π.Ο..[56][57] Η Επιτροπή Εφέσεων, στις 5 Σεπτεμβρίου 2011, απέρριψε για δεύτερη φορά το αίτημα της «Ηρακλής Θεσσαλονίκης Π.Α.Ε.», οδηγώντας την ομάδα οριστικά στη Β΄ Εθνική Κατηγορία 2011–2012.[58]

Μετά από αυτή την εξέλιξη, η «Ηρακλής Θεσσαλονίκης Π.Α.Ε.» αποφάσισε να καταφύγει στα πολιτικά δικαστήρια για να δικαιωθεί.[59] Όμως, αυτή η κίνηση είχε ως αποτέλεσμα να οδηγηθεί η ομάδα στη Γ΄ Εθνική Κατηγορία 2011–2012, καθώς σύμφωνα με τον πειθαρχικό κώδικα της Ε.Π.Ο. απαγορεύεται η προσφυγή στα πολιτικά δικαστήρια.[60]

Η “χαριστική βολή” για την «Ηρακλής Θεσσαλονίκης Π.Α.Ε.» δόθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 2011, όταν η Επιτροπή Επαγγελματικού Αθλητισμού υποβίβασε τον αθλητικό σύλλογο στο πρώτο τη τάξει ερασιτεχνικό πρωτάθλημα της Δ΄ Εθνικής Κατηγορίας 2011–2012, επειδή δεν είχε καταθέσει φάκελο συμμετοχής στις επαγγελματικές εθνικές κατηγορίες.[61]

2011–2012: Συμμετοχή στη Δ΄ Εθνική Κατηγορία Επεξεργασία

Ο Ηρακλής Θεσσαλονίκης συμμετείχε ως «Γ.Σ. Ηρακλής Θεσσαλονίκης», μέχρι τη 10η αγωνιστική του πρώτου γύρου του πρωταθλήματος στον 2ο όμιλο της Δ΄ Εθνικής Κατηγορίας 2011–2012.[62] Η συμμετοχή του αθλητικού συλλόγου στο πρωτάθλημα ξεκίνησε επεισοδιακά, καθώς στις δύο πρώτες αγωνιστικές που έδωσε η ομάδα, οι οπαδοί του Ηρακλή Θεσσαλονίκης έδωσαν δυναμικό παρόν χωρίς όμως να αποφευχθούν τα επεισόδια.[63][64]

1908–2012: Αξιομνημόνευτες Αγωνιστικές Περίοδοι Επεξεργασία

Τμήμα Καλαθοσφαίρισης Επεξεργασία

Κύρια λήμματα: Γ.Σ. Ηρακλής Θεσσαλονίκης (Καλαθοσφαίριση Ανδρών) και Γ.Σ. Ηρακλής Θεσσαλονίκης (Καλαθοσφαίριση Γυναικών)

Το τμήμα καλαθοσφαίρισης ιδρύθηκε το 1921.[65] Το 1928 η ομάδα καλαθοσφαίρισης ανδρών κατέκτησε το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα 1927–1928 το οποίο υπήρξε και το πρώτο στην ιστορία του θεσμού στην Ελλάδα. Ο Γιάννης Αμπατζόγλου, που ήταν και ένας από τους παίκτες της ομάδας που κατέκτησε τον πρώτο τίτλο της ιστορίας του Ηρακλή Θεσσαλονίκης, υπήρξε ένα από τα δεκατρία ιδρυτικά μέλη της Διεθνούς Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης (F.I.BA.), υπογράφοντας το πρακτικό ίδρυσής της το 1932.[66]

 
Η ανδρική ομάδα καλαθοσφαίρισης του Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης το 1927.

Το 1935 οι καλαθοσφαιριστές της Χ.Α.Ν.Θ. μεταγράφονται ομαδικά στον Ηρακλή Θεσσαλονίκης, ο οποίος κατακτά το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα 1934–1935 για δεύτερη φορά στην ιστορία του συλλόγου,[66] ενώ το 1936 η ομάδα καλαθοσφαίρισης ανδρών κατέλαβε τη δεύτερη θέση στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα 1935–1936.

Το 1962 η ομάδα καλαθοσφαίρισης ανδρών κατακτά τη δεύτερη θέση στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα 1961–1962. Το 1964 η ομάδα καλαθοσφαίρισης ανδρών κατέκτησε τη δεύτερη θέση στο πρωτάθλημα της Α΄ Εθνικής Κατηγορίας 1963–1964. To 1968 η ομάδα καλαθοσφαίρισης γυναικών κατέκτησε το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα 1967–1968. Το 1971 και το 1972 η ομάδα καλαθοσφαίρισης γυναικών κατέκτησε το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα 1970–1971 και το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα 1971–1972 αντίστοιχα. Η ομάδα καλαθοσφαίρισης παίδων κατάκτησε το Πρωτάθλημα Ελλάδας Παίδων 1975–1976.

Το 1981 η ομάδα καλαθοσφαίρισης ανδρών αγωνίστηκε στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας 1980–1981 και ηττήθηκε από την Α.Ε.Κ.. Το 1987 ολοκληρώθηκε η κατασκευή του Ιβανωφείου κλειστού γυμναστηρίου,[67] το οποίο αποτελεί έδρα των τμημάτων καλαθοσφαίρισης του Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης. Το 1988 η ομάδα καλαθοσφαίρισης εφήβων κατέκτησε το πρωτάθλημα της Ε.ΚΑ.Σ. Θεσσαλονίκης και αγωνίστηκε στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Εφήβων 1987–1988 καταλαμβάνοντας τη δεύτερη θέση.

 
Μνημείο έξω από το Ιβανώφειο Κλειστό Γυμναστήριο.

Το 1994 η ομάδα καλαθοσφαίρισης ανδρών αγωνίστηκε στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας 1993–1994 και ηττήθηκε από τον Ολυμπιακό Πειραιώς. Το 1995 η ομάδα καλαθοσφαίρισης ανδρών αγωνίστηκε στον ημιτελικό του Κυπέλλου Σαπόρτα 1994–1995 με κορυφαίο τον Walter Berry.[68] Το 1995 η ομάδα καλαθοσφαίρισης εφήβων κατέκτησε το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Εφήβων 1994–1995.

 
Σοφοκλής Σχορτσιανίτης

Το 1996 η ομάδα καλαθοσφαίρισης ανδρών αγωνίστηκε στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας 1995–1996 και ηττήθηκε από τον Παναθηναϊκό, έχοντας στη σύνθεσή της τον Roy Tarpley και τον Xavier McDaniel, δύο καλαθοσφαιριστές με αξιόλογη θητεία στο N.B.A.. Το 1997 η ομάδα καλαθοσφαίρισης ανδρών αγωνίστηκε στον ημιτελικό του Κυπέλλου Σαπόρτα 1996–1997.

 
Λάζαρος Παπαδόπουλος

Το 1998 οι ομάδες καλαθοσφαίρισης εφήβων και παίδων κατέκτησαν το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Εφήβων 1997–1998 και το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Παίδων 1997–1998 αντίστοιχα. Κατά το τέλος της δεκαετίας, η ομάδα καλαθοσφαίρισης ανδρών συγκέντρωσε και ανέδειξε ορισμένους από τους πιο χαρισματικούς νεαρούς Έλληνες καλαθοσφαιριστές με κορυφαίο τον Δημήτρη Διαμαντίδη, ο οποίος εντάχθηκε στην ομάδα το 1999 και παρέμεινε έως το 2004.

Την περίοδο 2000–2001 η ομάδα καλαθοσφαίρισης ανδρών συμμετείχε στη F.I.BA. SuproLeague 2000–2001 και προκρίθηκε στις 16 καλύτερες ομάδες της διοργάνωσης. Με τον Ηρακλή Θεσσαλονίκης αγωνίζονταν εκείνη τη χρονιά ο Δημήτρης Διαμαντίδης, ο Νίκος Χατζηβρέττας, ο Λάζαρος Παπαδόπουλος και ο Σοφοκλής Σχορτσιανίτης, που υπήρξαν τέσσερις καλαθοσφαιριστές από τους στυλοβάτες των επιτυχιών της Εθνικής Ελλάδας, η οποία τα επόμενα χρόνια αναδείχθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης στο F.I.BA. EuroBasket 2005 και δευτεραθλήτρια κόσμου στο F.I.BA. World Championship 2006.

Τμήμα Πετοσφαίρισης Επεξεργασία

Κύρια λήμματα: Γ.Σ. Ηρακλής Θεσσαλονίκης (Πετοσφαίριση Ανδρών) και Γ.Σ. Ηρακλής Θεσσαλονίκης (Πετοσφαίριση Γυναικών)
 
Matej Cernic

Το τμήμα πετοσφαίρισης ιδρύθηκε το 1921. Η ομάδα πετοσφαίρισης ανδρών βίωνε την καλύτερη περίοδο της ιστορίας της και μέσα στη δεκαετία 2001–2010 κατέκτησε 4 Πρωταθλήματα Ελλάδας (2001–2002, 2004–2005, 2006–2007, 2007–2008), 5 Κύπελλα Ελλάδας (1999–2000, 2001–2002, 2003–2004, 2004–2005, 2005–2006) και 4 Super Cup Ελλάδας (2004, 2005, 2007, 2008).

Αγωνίστηκε επίσης σε 5 final four του C.E.V. Champions League (2001–2002, 2003–2004, 2004–2005, 2005–2006, 2008–2009), εκ των οποίων τις τρεις τελευταίες χρονιές αγωνίστηκε στον τελικό. Κορυφαία στον ελληνικό χώρο τη δεκαετία αυτή υπήρξαν και τα τμήματα πετοσφαίρισης εφήβων και παίδων του Ηρακλή Θεσσαλονίκης.

Το 2012 η ομάδα πετοσφαίρισης ανδρών κατέκτησε στην Ερμούπολη το Κύπελλο Ελλάδας 2011–2012, το 6ο Κύπελλο Ελλάδας της ιστορίας του, χωρίς να χάσει set στο final 8. Επίσης, κατέκτησε το Πρωτάθλημα Ελλάδας 2011–2012, το 5ο Πρωτάθλημα Ελλάδας της ιστορίας του, αντιμετωπίζοντας τον Α.Ο. Φοίνικα Σύρου.[69]

Τμήματα Υγρού Στίβου Επεξεργασία

Κύριο λήμμα: Γ.Σ. Ηρακλής Θεσσαλονίκης (Υγρός Στίβος)
 
Ανδριάντας του Γεωργίου Ιβάνοφ στην Ξηροκρήνη της Θεσσαλονίκης.

Το τμήμα κολύμβησης ιδρύθηκε το 1908.[9] Κατά την περίοδο της κατοχής σημαντική υπήρξε η αντιστασιακή δραστηριότητα του Γεωργίου Ιβάνοφ, ο οποίος εκτελέστηκε από τους Γερμανούς.[70] Ο Γεώργιος Ιβάνοφ υπήρξε αθλητής του Ηρακλή Θεσσαλονίκης από το 1926 και αγωνίστηκε αρχικά στην ομάδα ποδοσφαίρου του. Ταυτόχρονα ασχολήθηκε με την υδατοσφαίριση και την κολύμβηση που υπήρξε το άθλημα με το οποίο και διακρίθηκε.

Το 1945 επετράπη η ανέγερση ξύλινου παραπήγματος στον παραθαλάσσιο χώρο πίσω από το παλιό Κυβερνείο (σημερινό Λαογραφικό Μουσείο) το οποίο χρησιμοποιείτο ως αποδυτήριο του τμήματος κολύμβησης.[71] Το 1947 απομακρύνεται από εκεί και μεταφέρεται στη περιοχή της Σχολής Τυφλών. Το 1953 καθιερώθηκε η τέλεση των Πανθεσσαλονικείων Αγώνων προς τιμή του ήρωα Γεωργίου Ιβάνοφ.[72] Το τμήμα υδατοσφαίρισης ανδρών ιδρύθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1920[73] και το τμήμα υδατοσφαίρισης γυναικών ιδρύθηκε το 1989.[74] Το τμήμα καλλιτεχνικής κολύμβησης ιδρύθηκε το 1995.

Τμήμα Κλασικού Αθλητισμού Επεξεργασία

 
Βούλα Πατουλίδου

Το τμήμα κλασικού αθλητισμού ιδρύθηκε το 1908.[9] Η ομάδα στίβου κατέκτησε το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ανδρών 1975 και το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ανδρών 1976 διπλασίασε τα πρωταθλήματα του συλλόγου επαναλαμβάνοντας την επιτυχία. Το 1979 ο Ηρακλής Θεσσαλονίκης κατέκτησε το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Στίβου Ανδρών 1979 και το Πανελλήνιο Κύπελλο Στίβου Ανδρών 1979.

Το 1984, 1985, 1986 η ομάδα στίβου κατέκτησε το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ανδρών 1984, το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ανδρών 1985 και το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ανδρών 1986 αντίστοιχα. Το 1989 ο Ηρακλής Θεσσαλονίκης κατέκτησε το Πανελλήνιο Κύπελλο Στίβου Γυναικών 1989.

Το 1990 ο Ηρακλής Θεσσαλονίκης κατέκτησε το Πανελλήνιο Κύπελλο Στίβου Ανδρών 1990 και το Πανελλήνιο Κύπελλο Στίβου Γυναικών 1990. Το 1990 η Βούλα Πατουλίδου βραβεύτηκε από τον Π.Σ.Α.Τ. ως Ελληνίδα αθλήτρια της χρονιάς. Το 1992 στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες 1992 της Βαρκελώνης, η αθλήτρια του Ηρακλή Θεσσαλονίκης Βούλα Πατουλίδου κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στα 100 μέτρα με εμπόδια.[75] Επίσης, βραβεύτηκε από τον Π.Σ.Α.Τ. ως Ελληνίδα αθλήτρια της χρονιάς για δεύτερη φορά στην καριέρα της.

Το 2000 στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες 2000 του Σίδνεϊ η δισκοβόλος του Ηρακλή Θεσσαλονίκης Αναστασία Κελεσίδου κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο.[76] Το 2004 στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες 2004 της Αθήνας η δισκοβόλος του Ηρακλή Θεσσαλονίκης Αναστασία Κελεσίδου κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο.[76]

Τμήμα Ξιφασκίας Επεξεργασία

Το τμήμα ξιφασκίας ιδρύθηκε το 1972 από τον προπονητή Ιωάννη Καραμαζάκη, ο οποίος παρέμεινε στην τεχνική ηγεσία του τμήματος έως το θάνατό του το 1978.[77] Το 1982 το τμήμα ξιφασκίας κατέκτησε το Πρωτάθλημα Ξίφους Μονομαχίας Ανδρών 1982 και το Κύπελλο Ξιφασκίας Γυναικών 1982, ενώ το 1983 κατέκτησε το Πρωτάθλημα Ξιφασκίας Ανδρών 1983.

Τμήμα Judo Επεξεργασία

Το τμήμα Judo ιδρύθηκε το 1979 με πρωτοβουλία των πρωτοπόρων του αθλήματος Δημοσθένη Κατσιάρη και Μάριου Καρδάτου.[78]

Τμήμα Rugby Επεξεργασία

Το τμήμα rugby ανδρών ιδρύθηκε το 2004 και το τμήμα rugby γυναικών ιδρύθηκε το 2013.[79][80] Το 2013 το τμήμα rugby ανδρών κατέκτησε το Πρωτάθλημα Ελλάδας Rugby Union 2013 και 2 Πρωταθλήματα Ελλάδας Rugby Sevens (2013, 2014). Το 2014 το τμήμα rugby γυναικών κατέκτησε το Πρωτάθλημα Ελλάδας Rugby Sevens 2014.

Τμήματα Karate, Jiu Jitsu & Παγκρατίου Επεξεργασία

Τα τμήματα Karate (Παραδοσιακό και Sport), Jiu Jitsu και Παγκρατίου δραστηριοποιούνται σε Κέντρα Δημιουργικής Απασχόλησης Παιδιών (Κ.Δ.Α.Π.) δωρεάν με voucher ή ιδιωτικά σε χώρους άθλησης και Dojo. Το 2023 υπάρχουν 120 παιδιά και αθλητές στην ακαδημία με ενεργή δράση στον αγωνιστικό χώρο. Δωρεάν συμμετοχή σε παιδιά από ιδρύματα και ορφανοτροφεία.[81]

Ανενεργά Τμήματα Επεξεργασία

Τμήμα Χειροσφαίρισης Επεξεργασία

Το τμήμα χειροσφαίρισης ιδρύθηκε το 1994.[82]

Τμήμα Ποδηλασίας Επεξεργασία

Το τμήμα ποδηλασίας επανιδρύθηκε το 1972.[83] Το 1976 ο Ηρακλής Θεσσαλονίκης κατέκτησε το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ποδηλασίας Ανοικτού Δρόμου 1976.

Τμήμα Πάλης Επεξεργασία

Το τμήμα πάλης επανιδρύθηκε το 1967. Το 2000 το τμήμα πάλης κατακτά για πρώτη φορά το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ελευθέρας Πάλης Ανδρών 2000. Το τμήμα πάλης κατέκτησε όλα τα Πανελλήνια Πρωταθλήματα Ελευθέρας Πάλης Ανδρών της δεκαετίας 2001–2010 (2001, 2002, 2003, 2004, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2010), μονοπωλώντας τον θεσμό.[84]

Τμήμα Πυγμαχίας Επεξεργασία

Το τμήμα πυγμαχίας ιδρύθηκε το 1965 με πρωτεργάτη τον πυγμάχο και προπονητή Τάκη Θωμαΐδη.[85]

Τμήμα Άρσης Βαρών Επεξεργασία

Το τμήμα άρσης βαρών ιδρύθηκε το 1967.[86]

Τμήματα Hockey Επεξεργασία

Το τμήμα hockey επί πάγου και το τμήμα roller in-line hockey ιδρύθηκαν το 2008.[87]

Οι ευρωπαϊκές επιτυχίες του Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης Επεξεργασία

Ο Γ.Σ. Ηρακλής Θεσσαλονίκης δεν έχει κατακτήσει κάποιο ευρωπαϊκό τρόπαιο. Το τμήμα καλαθοσφαίρισης ανδρών έχει βρεθεί 2 φορές στο final four του Κυπέλλου Σαπόρτα. Το τμήμα πετοσφαίρισης ανδρών έχει να επιδείξει 5 συμμετοχές στο final four του C.E.V. Champions League, εκ των οποίων οι 3 συμμετοχές ήταν στον τελικό. Τέλος, το τμήμα ποδοσφαίρου ανδρών έχει κατακτήσει το Βαλκανικό Κύπελλο Συλλόγων 1984–1985.

 
Οι 5 συμμετοχές του Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης στο final four του C.E.V. Champions League
Περίοδος Ποδόσφαιρο Ανδρών Καλαθοσφαίριση Ανδρών Πετοσφαίριση Ανδρών
1984–1985 Βαλκανικό Κύπελλο Συλλόγων

Κυπελλούχος

1994–1995 Κύπελλο Σαπόρτα
Ημιτελικός
1996–1997 Κύπελλο Σαπόρτα
Ημιτελικός
2001–2002 C.E.V. Champions League
3η θέση
2003–2004 C.E.V. Champions League
4η θέση
2004–2005 C.E.V. Champions League
Finalist
2005–2006 C.E.V. Champions League
Finalist
2008–2009 C.E.V. Champions League
Finalist

Τίτλοι Τμημάτων Επεξεργασία

Τμήμα Ποδοσφαίρου[88] Επεξεργασία

Τμήμα Καλαθοσφαίρισης[88] Επεξεργασία

Τμήμα Πετοσφαίρισης[88] Επεξεργασία

Τμήμα Υδατοσφαίρισης[88] Επεξεργασία

Τμήμα Rugby[88] Επεξεργασία

Τμήμα Κλασικού Αθλητισμού[88] Επεξεργασία

  • Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Στίβου Ανδρών (6 Τίτλοι): 1975, 1976, 1979,[98] 1984, 1985, 1986
  • Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Στίβου Γυναικών (1 Τίτλος): 1991
  • Κύπελλο Ελλάδας Στίβου Ανδρών (2 Τίτλοι): 1979, 1990
  • Κύπελλο Ελλάδας Στίβου Γυναικών (3 Τίτλοι): 1989, 1990, 1991
  • Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ανωμάλου Δρόμου Γυναικών (6 Τίτλοι): 1967, 1981, 1990, 1991, 1992, 2009
  • Διασυλλογικό Πρωτάθλημα Στίβου Ανδρών (47 Τίτλοι): 1948, 1949, 1955, 1958, 1959, 1960, 1961,[99] 1962, 1963, 1964,[100] 1965, 1966, 1967, 1968, 1969, 1970,[101] 1971, 1972, 1973, 1974, 1975, 1976, 1977,[102] 1978,[103] 1979, 1982, 1983, 1984, 1985, 1986, 1987, 1988, 1989, 1990, 1991, 1993, 1994, 1995, 2002, 2003, 2004, 2007, 2008, 2009, 2011, 2013, 2014
  • Πρωτάθλημα Στίβου Εφήβων Συλλόγων Αθήνας-Πειραιά-Θεσσαλονίκης (1 Τίτλος): 1932
  • Πρωτάθλημα Στίβου Γ΄ Πανθεσσαλονίκειοι Αγώνες (Πολυνίκης) (1 Τίτλος): 1926
  • Πρωτάθλημα Στίβου Δ΄ Πανθρακικοί Αγώνες (Πολυνίκης) (1 Τίτλος): 1926
  • Πρωτάθλημα Στίβου Β΄ Παγχαλκιδικοί Αγώνες (Πολυνίκης) (1 Τίτλος): 1926
  • Πρωτάθλημα Στίβου Συλλόγων Βορείου Ελλάδος (1 Τίτλος): 1930
  • Πρωτάθλημα Ανωμάλου Δρόμου Χ.Α.Ν.Θ. (1 Τίτλος): 1931
  • Παμβορειοελλαδιτικοί Αγώνες Ανδρών (ελλιπής): 1959, 1968, 1980
  • Παμμακεδονικοί Αγώνες Ανδρών (ελλιπής): 1965 (17οι αγώνες)
  • Πανθεσσαλονίκειοι Αγώνες Ανδρών (ελλιπής): 1964, 1968 (28οι αγώνες), 1983
  • Πανθεσσαλονίκειοι Αγώνες Γυναικών (ελλιπής): 1983

Τμήμα Κολύμβησης[88] Επεξεργασία

  • Πρωτάθλημα Κολύμβησης Σώματος Προσκόπων Μακεδονίας (1 Τίτλος): 1926
  • Πρωτάθλημα Κολυμβητικών Ημερίδων Θεσσαλονίκης (3 Τίτλοι): 1926, 1927, 1928

Τμήμα Ξιφασκίας[88] Επεξεργασία

Τμήμα Πάλης[88] Επεξεργασία

Τμήμα Πυγμαχίας[88] Επεξεργασία

  • Πρωτάθλημα Β΄ Κατηγορίας Ανδρών Βορείου Ελλάδος (1 Τίτλος): 1975[104]

Τίτλοι Τμημάτων Υποδομών Επεξεργασία

Τμήμα Υποδομών Καλαθοσφαίρισης[88] Επεξεργασία

Τμήμα Υποδομών Πετοσφαίρισης[88] Επεξεργασία

  • Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Εφήβων (8 Τίτλοι): 1997, 2002, 2003, 2007, 2008, 2009, 2010, 2018
  • Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Παίδων (11 Τίτλοι): 2001, 2002, 2003, 2004, 2005, 2006, 2007, 2010, 2012, 2013, 2015
  • Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Παμπαίδων (6 Τίτλοι): 2000, 2002, 2003, 2004, 2005, 2010
  • Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Νεανίδων (2 Τίτλοι): 2008, 2012
  • Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Κορασίδων (2 Τίτλοι): 2007, 2009
  • Πρωτάθλημα Εφήβων Ε.ΠΕ.Σ. Θεσσαλονίκης (15 Τίτλοι): 1997, 2002, 2003, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2010, 2012, 2013, 2014, 2015, 2018, 2019
  • Πρωτάθλημα Παίδων Ε.ΠΕ.Σ. Θεσσαλονίκης (14 Τίτλοι): 2001, 2002, 2004, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2010, 2011, 2012, 2013, 2014, 2015
  • Πρωτάθλημα Παμπαίδων Ε.ΠΕ.Σ. Θεσσαλονίκης (10 Τίτλοι): 2000, 2002, 2003, 2004, 2006, 2008, 2009, 2010, 2012, 2013
  • Πρωτάθλημα Νεανίδων Ε.ΠΕ.Σ. Θεσσαλονίκης (5 Τίτλοι): 2007, 2008, 2009, 2011, 2012
  • Πρωτάθλημα Κορασίδων Ε.ΠΕ.Σ. Θεσσαλονίκης (2 Τίτλοι): 2009, 2010
  • Πρωτάθλημα Παγκορασίδων Ε.ΠΕ.Σ. Θεσσαλονίκης (1 Τίτλος): 2002
  • Πρωτάθλημα Εφήβων Θεσσαλονίκης (1 Τίτλος): 1971[107]

Τμήμα Υποδομών Υδατοσφαίρισης[88] Επεξεργασία

Τμήμα Υποδομών Κλασικού Αθλητισμού[88] Επεξεργασία

  • Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Στίβου Νέων Ανδρών (4 Τίτλοι): 1984, 2008, 2012, 2013
  • Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Στίβου Εφήβων (12 Τίτλοι): 1961, 1971, 1973, 1980, 1981, 1982, 1983, 1984, 1985, 1986, 1988, 2012
  • Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Στίβου Παίδων (7 Τίτλοι): 1981, 1983, 1984, 1985, 1986, 1987, 1989
  • Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Στίβου Νέων Γυναικών (2 Τίτλοι): 1990, 2009
  • Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Στίβου Νεανίδων (1 Τίτλος): 1986
  • Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Στίβου Κορασίδων (1 Τίτλος): 1981
  • Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Κλειστού Στίβου Εφήβων (1 Τίτλος): 1987
  • Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ανωμάλου Δρόμου Νέων Ανδρών (1 Τίτλος): 1992
  • Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ανωμάλου Δρόμου Εφήβων (4 Τίτλοι): 1961[108], 1963, 1968, 1994
  • Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ανωμάλου Δρόμου Νεανίδων (5 Τίτλοι): 1973, 1974, 1978, 1981, 1988
  • Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ανωμάλου Δρόμου Παγκορασίδων (1 Τίτλος): 1987
  • Πανθεσσαλονίκειο Πρωτάθλημα Στίβου Παίδων (1 Τίτλος): 1975[109]

Τμήμα Υποδομών Κολύμβησης[88] Επεξεργασία

  • Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Κολύμβησης Εφήβων (2 Τίτλοι): 2008, 2009
  • Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Γενική Age Group (1 Τίτλος): 2016
  • Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Αγοριών Age Group (13 έως 16 ετών) (2 Τίτλοι): 2007, 2016
  • Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Κολύμβησης Νεανίδων (1 Τίτλος): 2017
  • Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Κοριτσιών Age Group (13 έως 16 ετών) (1 Τίτλος): 2015

Τμήμα Υποδομών Καταδύσεων[88] Επεξεργασία

  • Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Α΄ και Β΄ Κατηγοριών (1 Τίτλος): 2023
  • Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Γ΄ και Δ΄ Κατηγοριών (1 Τίτλος): 2023
  • Κύπελλο Άνοιξης (1 Τίτλος): 2023

Τμήμα Υποδομών Πάλης[88] Επεξεργασία

  • Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Πάλης Εφήβων (4 Τίτλοι): 1988, 1989, 1990, 1992

Σύνδεσμοι Φίλων Επεξεργασία

 
Οργανωμένοι οπαδοί του Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης στη Θύρα 10 του Καυτανζογλείου Εθνικού Σταδίου, σε έναν εντός έδρα αγώνα με τον Παναθηναϊκό.
 
Οργανωμένοι οπαδοί του Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης σε έναν εκτός έδρας αγώνα με τον Α.Π.Σ. Πανθρακικό στην εναρκτήρια αγωνιστική της αγωνιστικής περιόδου 2009–2010 της Super League στις 23 Αυγούστου 2009.

Ενεργοί Σύνδεσμοι Φίλων Επεξεργασία

Εκτός Θεσσαλονίκης έχουν ανοίξει σύνδεσμοι οπαδών στο Ασβεστοχώρι, στα Βασιλικά Θεσσαλονίκης, στο Ανατολικό Θεσσαλονίκης (Βαλμάδα), στην Κοζάνη, στην Αλεξάνδρεια Ημαθίας, στην Αθήνα, στο Κιλκίς, στη Δράμα, στην Καστοριά, στην Πτολεμαΐδα, στην Κομοτηνή, στην Αλεξανδρούπολη, στη Νέα Φώκαια Χαλκιδικής και σε πολλές άλλες πόλεις της Ελλάδας.

Ανενεργοί Σύνδεσμοι Φίλων Επεξεργασία

Έντυπα Επεξεργασία

Υπήρχαν εφημερίδες, περιοδικά και άλλα έντυπα που ασχολούνταν αποκλειστικά με θέματα του Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης. Το παλαιότερο ήταν η δεκαπενθήμερη εφημερίδα «Φωνή του Ηρακλέους», από το 1973. Επίσης, όλα τα έντυπα εκδίδονταν στη Θεσσαλονίκη:[111]

(ε): έκδοση, (δ): διεύθυνση, (α): αρχισυνταξία, (σ): διεύθυνση σύνταξης

Τίτλος Περιγραφή Έτη έκδοσης Υπεύθυνοι Βασικοί συνεργάτες (κατά διαστήματα)
Φωνή του Ηρακλέους Δεκαπενθήμερη εφημερίδα 1973–; (ε) Κ. Παπαζαφειρίου
(α) Γ. Καράδαλης		 Δ. Μπάτσης, Α. Παπαγερίδης, Σ. Πετρακόπουλος
Φωνή των Γαλάζιων Δεκαπενθήμερη εφημερίδα 1980–; (ε) Α. Γροντάς
(α) Γ. Καράδαλης		 Δ. Μπάτσης, Α. Παπαγερίδης, Σ. Πετρακόπουλος
Γαλάζιος Κόσμος[112] Εβδομαδιαίο περιοδικό 1995 (ε) Σύνδεσμος Φίλων Ηρακλή «Γαλάζιοι» Α. Κοντογιαννάτος, Χ. Χαρίτων
Γαλάζιος Κόσμος Εβδομαδιαία εφημερίδα 1997–; (ε) Ιωάννης Καλτζίδης Σύνδεσμος Φίλων Ηρακλή «Παπάφη», Ιωάννης Καλτζίδης, Γ. Μαυρόπουλος, Γ. Παπαθανασίου, Θ. Περλεκίδης, Γ. Καράδαλης
Νέα του Ηρακλή Εβδομαδιαία εφημερίδα 2003–; (ε) Ιωάννης Καλτζίδης

Ραδιοφωνικός Σταθμός και Ραδιοφωνικές Εκπομπές Επεξεργασία

Το 2000 λειτουργούσε ο «Ανεξάρτητος Ραδιοφωνικός Σταθμός 91,7 FM» των οπαδών του Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης (ο τωρινός ραδιοφωνικός σταθμός RSO 91,7 FM). Το 1996 ο σύνδεσμος οπαδών «Παπάφη» ήταν ο πρώτος οργανωμένος σύνδεσμος οπαδών σε όλη την Ελλάδα που είχε ραδιοφωνική εκπομπή στο «Metropolis 95.5 FM» κάθε Δευτέρα, Τετάρτη και Παρασκευή 7 με 9 μ.μ. Αργότερα, ραδιοφωνικές εκπομπές έκαναν επίσης οι Γαλάζιοι και οι Κυανοί.

Άλλα αθλητικά σωματεία με το όνομα «Ηρακλής» Επεξεργασία

Με το όνομα «Ηρακλής», είτε αυτόνομα είτε επηρεασμένα από τον Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης, έχουν δημιουργηθεί τοπικά αθλητικά σωματεία σε αρκετές περιοχές της Ελλάδας. Έτσι υπάρχουν ή υπήρξαν παλαιότερα οι εξής φερώνυμοι σύλλογοι:

  1. Α.Σ. Ηρακλής Αμπελοκήπων
  2. Α.Ε. Ηρακλής Λάρισας
  3. Α.Μ.Σ. Ηρακλής Αγίων Θεοδώρων
  4. Α.Ο. Ηρακλής Ψαχνών
  5. Α.Π.Π.Σ. Ηρακλής Θυμιανών
  6. Α.Π.Σ. Ηρακλής Βερβένων
  7. Α.Π.Φ.Σ. Ηρακλής Χαλκίδας
  8. Α.Σ. Ηρακλής Ατσικής
  9. Α.Σ. Ηρακλής Βόλου
  10. Α.Σ. Ηρακλής Κοζάνης
  11. Α.Σ. Ηρακλής Πατρών
  12. Γ.Α.Σ. Ηρακλής Ποταμουδίων Καβάλας
  13. Γ.Σ. Ηρακλής Καβάλας
  14. Γ.Σ. Ηρακλής Λάρισας
  15. Γ.Σ. Ηρακλής Σερρών
  16. Ηρακλής Πτολεμαΐδας
  17. Π.Α.Ο. Ηρακλής Ελευσίνας
  18. Π.Α.Ο. Ηρακλής Ξυλοκάστρου
  19. Π.Ο. Ηρακλής Νεάπολης Νίκαιας

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 «Εγγεγραμμένα σωματεία | Ηλεκτρονικό Μητρώο Αθλητικών Σωματείων με Ειδική Αθλητική Αναγνώριση». somateia.gga.gov.gr. Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2023. 
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 «Αιτήσεις 2020 | Ηλεκτρονικό Μητρώο Αθλητικών Σωματείων με Ειδική Αθλητική Αναγνώριση». somateia.gga.gov.gr. Ανακτήθηκε στις 8 Νοεμβρίου 2023. 
  3. ↑ 3,0 3,1 «Σήματα | Iraklakias.com». web.archive.org. 14 Μαρτίου 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 8 Νοεμβρίου 2023. 
  4. ↑ 4,0 4,1 Νικητιανός, Εμμανουήλ (2021). ΟΤΑΝ ΚΑΤΕΒΑΙΝΕΙ Η ΚΥΑΝΗ ΦΑΝΕΛΑ. Θεσσαλονίκη: UNOFFICIAL. 
  5. ↑ «Ο Ηρακλής, η ομάδα των «μπαγιάτηδων», γιορτάζει 114 χρόνια ιστορίας». www.makthes.gr. Ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2023. 
  6. ↑ «Αρχική - Γ.Σ. Ηρακλής». Γ.Σ. Ηρακλής - Επίσημο site του ερασιτέχνη Ηρακλή (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 11 Μαΐου 2023. 
  7. ↑ 7,00 7,01 7,02 7,03 7,04 7,05 7,06 7,07 7,08 7,09 7,10 7,11 7,12 7,13 7,14 7,15 Κωνσταντινίδη, Αρχείο. «Ο εν Θεσσαλονίκη Όμιλος Φιλομούσων (1899-1909)» (στα αγγλικά). Αρχειακά ανάλεκτα. https://www.academia.edu/34900930/%CE%9F_%CE%B5%CE%BD_%CE%98%CE%B5%CF%83%CF%83%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%BA%CE%B7_%CE%8C%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%BF%CF%82_%CE%A6%CE%B9%CE%BB%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CF%8D%CF%83%CF%89%CE%BD_1899-1909_. 
  8. ↑ 8,0 8,1 Χεκίμογλου, Ευάγγελος (14 Απριλίου 2013). «Μια άγνωστη «διάσπαση» των Θεσσαλονικέων. Ο Όμιλος Φιλομούσων, ο Ηρακλής και το οικόπεδο». Αγγελιοφόρος της Κυριακής. 
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 9,3 «ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ "Ο ΗΡΑΚΛΗΣ" 1927 by ira.history - Issuu». issuu.com (στα Αγγλικά). 1 Νοεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 8 Νοεμβρίου 2023. 
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 10,3 10,4 10,5 10,6 10,7 Οικονομίδης, Αλέξανδρος (Δεκέμβριος 2022). Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΗ ΣΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ. Απ’ την ίδρυση ως τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Θεσσαλονίκη: UNOFFICIAL. ISBN 978-618-00-4270-2. 
  11. ↑ greekteachers. «Η συμβολή των Ελλήνων δασκάλων στο Μακεδονικό Αγώνα». Έλληνες Δάσκαλοι και Νηπιαγωγοί. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουνίου 2020. 
  12. ↑ «Πράκτορας Γ' τάξεως - Μακεδονομάχοι». macedonian-fighters.com. Ανακτήθηκε στις 13 Ιουνίου 2023. 
  13. ↑ Βαχάρογλου (2004). «Η οργάνωση και λειτουργία του υποδιδασκαλείου και οικοτροφείου αρρένων στη Θεσσαλονίκη τα τελευταία έτη της Οθωμανικής κυριαρχίας» (PDF). περιοδικό Μακεδονικά. Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουνίου 2020. 
  14. ↑ 14,0 14,1 14,2 14,3 14,4 14,5 14,6 14,7 14,8 14,9 ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΗΡΑΚΛΗΣ. 100 ΧΡΟΝΙΑ ΗΡΑΚΛΗΣ. 1908-2008. Θεσσαλονίκη: Κέντρο Ιστορίας Θεσσαλονίκης του Δήμου Θεσσαλονίκης. 2008. ISBN 960-87344-6-0. 
  15. ↑ «Ντοκουμέντο : Η επίσημη αναγνώριση του Ηρακλή – Iraklis1908.gr». www.iraklis1908.gr. Ανακτήθηκε στις 18 Μαΐου 2023. 
  16. ↑ «Ο ΝΕΟΣ Γ.Σ.Θ. ΗΡΑΚΛΗΣ 1908 και η απόφαση της "κυανόλευκης" οικογένειας…». 
  17. ↑ «Βόμβα στον Ηρακλή: Κομπίνα 110 εκ.ευρώ με ύποπτα τιμολόγια - Taxalia Blog - Θεσσαλονίκη». Βόμβα στον Ηρακλή. 1 Ιανουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 28 Οκτωβρίου 2023. 
  18. ↑ «ΣΔΟΕ: Απάτη στον ΓΣ Ηρακλής με εικονικές χορηγίες και τιμολόγια 130 εκατ. ευρώ». ΤΟ ΒΗΜΑ. 12 Μαρτίου 2013. Ανακτήθηκε στις 28 Οκτωβρίου 2023. 
  19. ↑ «Σε δύσκολη θέση ο Ηρακλής και 368 εταιρίες | Gazzetta». www.gazzetta.gr. Ανακτήθηκε στις 28 Οκτωβρίου 2023. 
  20. ↑ «Ανακοίνωση 'Αυτόνομης Θύρας 10' για τις εξελίξεις στον Ηρακλή». www.sport24.gr. Ανακτήθηκε στις 28 Οκτωβρίου 2023. 
  21. ↑ «632 επιχειρήσεις στο κόλπο των εικωνικών τιμολογίων του Ηρακλή | Cityportal.gr». 22 Ιουλίου 2014. Ανακτήθηκε στις 28 Οκτωβρίου 2023. 
  22. ↑ Τhessports (29 Αυγούστου 2017). «Μισό δισ. ευρώ τα χρέη του Ηρακλή! - ThesSports» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 28 Οκτωβρίου 2023. 
  23. ↑ Παναγιώτης, Κακούρης (3 Ιουλίου 2019). «Άλλαξαν ΑΦΜ, γλίτωσαν τα χρέη και «παίζουν μπάλα»». Sofokleousin.gr. Ανακτήθηκε στις 28 Οκτωβρίου 2023. 
  24. ↑ «Θέος: «Τα χρέη, οι δυσκολίες και ο... άθλος του Ηρακλή!»». 
  25. ↑ «ΑΠ 594/2021 - ΑΠΟΔΟΧΗ ΕΙΚΟΝΙΚΩΝ ΤΙΜΟΛΟΓΙΩΝ - ΑΝΑΙΡΕΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΒΑΛΛΟΜΕΝΗ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΣΚΕΛΟΣ ΤΗΣ ΠΟΙΝΗΣ | Κοσματος - Λαμπακης». kosmatos-lampakis.gr. Ανακτήθηκε στις 29 Οκτωβρίου 2023. 
  26. ↑ «Δημοσιοποίηση ληξιπρόθεσμων οφειλών νομικών προσώπων και οντοτήτων προς το Δημόσιο και τον e-Ε.Φ.Κ.Α. σύμφωνα με τις διατάξεις των παραγράφων 1, 2 και 4 του άρθρου 9 του ν.3943/2011 (ΦΕΚ Α' 66), όπως ισχύουν μετά την αντικατάστασή τους με τις διατάξεις του άρθρου 42 του ν.4410/2016 (ΦΕΚ Α' 141), με ημερομηνία άντλησης των στοιχείων των οφειλών την 02/08/2023». 
  27. ↑ «Λύτρωση για τον Ηρακλή - Δόθηκε λύση στο πρόβλημα του Ερασιτέχνη». www.makthes.gr. Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2023. 
  28. ↑ «Θέος: «Ενας άνθρωπος είπε ας μου πάρουν το σπίτι, αρκεί να σωθεί ο Ηρακλής!»». www.metrosport.gr. Ανακτήθηκε στις 28 Οκτωβρίου 2023. 
  29. ↑ «Διοίκηση - Γ.Σ. Ηρακλής». Γ.Σ. Ηρακλής - Επίσημο site του ερασιτέχνη Ηρακλή (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 23 Νοεμβρίου 2023. 
  30. ↑ «Ανακοίνωση για το νέο διοικητικό συμβούλιο στον Γ. Σ. Ηρακλής - Γ.Σ. Ηρακλής». Γ.Σ. Ηρακλής - Επίσημο site του ερασιτέχνη Ηρακλή (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 23 Νοεμβρίου 2023. 
  31. ↑ «Αυτό είναι το νέο σήμα του ΓΣ Ηρακλής (VIDEO)». Thestival. 16 Δεκεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2023. 
  32. ↑ 32,0 32,1 32,2 32,3 32,4 32,5 32,6 Καράδαλης, Γεώργιος (2002). ΗΡΑΚΛΗ Σαλονικιέ μου... 1899-2002. Ένας αιώνας ιστορικής πορείας. Θεσσαλονίκη: Metrosport Ε.Π.Ε. 
  33. ↑ 33,0 33,1 33,2 «Εγκαταστάσεις - Γ.Σ. Ηρακλής». Γ.Σ. Ηρακλής - Επίσημο site του ερασιτέχνη Ηρακλή (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 15 Οκτωβρίου 2023. 
  34. ↑ «Σαν σήμερα: Η έξωση του ποδοσφαιρικού Ηρακλή από το γήπεδό του (docs)». 
  35. ↑ Partners, Takis Gavrilier &. «"Γ.Σ. Ηρακλής Θεσσαλονίκης" Α' Φάση Κατασκευής Ποδοσφαιρικού Γυπέδου στη Μίκρα Θεσσαλονίκης | Takis Gavrilis & Partners Design Group | Ομάδα Μελετών Τάκης Γαβρίλης & Συνεργάτες». Ανακτήθηκε στις 15 Οκτωβρίου 2023. 
  36. ↑ «ΦΑΚΕΛΟΣ». www.makthes.gr. Ανακτήθηκε στις 15 Οκτωβρίου 2023. 
  37. ↑ «Εξελίξεις για το γηπεδικό του Ηρακλή (video)». www.contra.gr. 17 Σεπτεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 15 Οκτωβρίου 2023. 
  38. ↑ Newsroom (11 Οκτωβρίου 2020). «Καυταντζόγλειο Στάδιο: 60 χρόνια προσφοράς στον αθλητισμό και τη Θεσσαλονίκη». Documento. Ανακτήθηκε στις 15 Οκτωβρίου 2023. 
  39. ↑ 39,0 39,1 39,2 39,3 39,4 «Εγκαταστάσεις - FC Iraklis». 1 Ιουνίου 2022. Ανακτήθηκε στις 26 Σεπτεμβρίου 2023. 
  40. ↑ «Στο γήπεδο του Μακεδονικού στην Νέα Ευκαρπία μετακομίζει ο Ηρακλής». in.gr. 6 Ιουνίου 2002. Ανακτήθηκε στις 15 Οκτωβρίου 2023. 
  41. ↑ «Greece - Final Tables 1906-1959». www.rsssf.org. Ανακτήθηκε στις 24 Οκτωβρίου 2023. 
  42. ↑ «Ο Χατζηπαναγής ψηφίστηκε ως ο κορυφαίος Έλληνας ποδοσφαιριστής των τελευταίων 50 ετών». in.gr. 15 Οκτωβρίου 2003. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουλίου 2023. 
  43. ↑ Πέππας, Ιωάννης Περ (25 Οκτωβρίου 2016). «Ευλογημένο Ποδόσφαιρο : Βασίλης Χατζηπαναγής: Ο Νουρέγιεφ του ποδοσφαίρου». Ευλογημένο Ποδόσφαιρο. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουλίου 2023. 
  44. ↑ «IFFHS». www.iffhs.com. Ανακτήθηκε στις 5 Οκτωβρίου 2023. 
  45. ↑ «Παγκόσμια, ευρωπαϊκά ποδοσφαιρικά ρεκόρ και οι παρουσίες των Ελλήνων! - Ολύμπιο Βήμα». olympiobima.gr. 31 Μαΐου 2022. Ανακτήθηκε στις 5 Οκτωβρίου 2023. 
  46. ↑ «Σταυρώνουν τον ιστορικό Ηρακλή». www.makthes.gr. Ανακτήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 2023. 
  47. ↑ «'Όχι' σε Ηρακλή, Πανιώνιο και Πανσερραϊκό». www.sport24.gr. Ανακτήθηκε στις 18 Μαΐου 2023. 
  48. ↑ Team, Onsports (1 Ιουνίου 2011). «Απορρίφθηκε η έφεση του Ηρακλή». Onsports.gr. Ανακτήθηκε στις 31 Οκτωβρίου 2023. 
  49. ↑ «Κόλαφος για Ηρακλή, ελπίδες για Αστέρα». www.sport24.gr. Ανακτήθηκε στις 31 Οκτωβρίου 2023. 
  50. ↑ Λυσιόβα, Σοφία (13 Μαΐου 2011). «Προχώρησε σε καταγγελία ο Αστέρας». Onsports.gr. Ανακτήθηκε στις 31 Οκτωβρίου 2023. 
  51. ↑ «ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΠΕΙΘΑΡΧΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ SUPER LEAGUE ΕΛΛΑΔΑ (Αριθμός Απόφασης 195/2011)» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Ιουνίου 2011. Ανακτήθηκε στις 7 Νοεμβρίου 2023. 
  52. ↑ «Σούπερ Λίγκα: Απευθείας υποβιβασμός του Ηρακλή». ΤΟ ΒΗΜΑ. 19 Μαΐου 2011. Ανακτήθηκε στις 18 Μαΐου 2023. 
  53. ↑ «Προσφυγή στο CAS από τον Ηρακλή». ΤΑ ΝΕΑ. 9 Ιουνίου 2011. Ανακτήθηκε στις 31 Οκτωβρίου 2023. 
  54. ↑ «Το CAS απέρριψε το αίτημα του Ηρακλή για μη επικύρωση της βαθμολογίας». www.contra.gr. 14 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 31 Οκτωβρίου 2023. 
  55. ↑ Newsbomb (11 Ιουλίου 2011). «Δικαιώθηκε ο Ηρακλής, επανεξετάζεται ο φάκελός του!». Newsbomb. Ανακτήθηκε στις 18 Μαΐου 2023. 
  56. ↑ «Δικαιώθηκε ο Ηρακλής!». www.sport24.gr. Ανακτήθηκε στις 18 Μαΐου 2023. 
  57. ↑ «Σούπερ Λίγκα: Νέα εμπόδια από τη δικαίωση του Ηρακλή». ΤΟ ΒΗΜΑ. 26 Αυγούστου 2011. Ανακτήθηκε στις 18 Μαΐου 2023. 
  58. ↑ «Ο Ηρακλής «ξανάπεσε» στη Β' Εθνική, ο Αστέρας Τρίπ. επανήλθε». ΤΟ ΒΗΜΑ. 5 Σεπτεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 18 Μαΐου 2023. 
  59. ↑ «Προσφυγή του Ηρακλή κατά της ΕΠΟ στα πολιτικά δικαστήρια». in.gr. 5 Σεπτεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 31 Οκτωβρίου 2023. 
  60. ↑ «Στη Football League 2 ο Ηρακλής | Novasports». www.novasports.gr. 19 Σεπτεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 31 Οκτωβρίου 2023. 
  61. ↑ «ΕΕΑ: Ο Ηρακλής και άλλες 8 ομάδες στην Δ' Εθνική». ΤΟ ΒΗΜΑ. 26 Σεπτεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 18 Μαΐου 2023. 
  62. ↑ «Τα αποτελέσματα του Περιφερειακού». www.sport24.gr. Ανακτήθηκε στις 17 Μαΐου 2023. 
  63. ↑ «Ο... λαός μίλησε! (vid) | Gazzetta». www.gazzetta.gr. Ανακτήθηκε στις 17 Μαΐου 2023. 
  64. ↑ «Ξύλο στο Καυτανζόγλειο! (vids & pics) | Gazzetta». www.gazzetta.gr. Ανακτήθηκε στις 17 Μαΐου 2023. 
  65. ↑ Οικονομίδης, Αλέξανδρος (2019). Η ιστορία του Ηρακλή στο μπάσκετ. Θεσσαλονίκη: Όμιλος 1899. σελ. 10. ISBN 978-618-83839-0-6. 
  66. ↑ 66,0 66,1 «Το θαύμα που ψάχνει ο Ηρακλής | Gazzetta». www.gazzetta.gr. Ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2023. 
  67. ↑ «Ιβανώφειο». www.stadia.gr. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουνίου 2023. 
  68. ↑ «European Cup 1994-95». www.linguasport.com. Ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2023. 
  69. ↑ «Τυπικά πρωταθλητής ο Ηρακλής». www.sport24.gr. Ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2023. 
  70. ↑ «Φωτογραφικό αρχείο μέχρι 1975». web.archive.org. 18 Αυγούστου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Αυγούστου 2010. Ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2023. 
  71. ↑ «Η ιστορία από το 1940 έως το 1970». web.archive.org. 17 Αυγούστου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Αυγούστου 2011. Ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2023. 
  72. ↑ «Συνοπτική ιστορία του κολυμβητικού τμήματος». web.archive.org. 17 Αυγούστου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Αυγούστου 2011. Ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2023. 
  73. ↑ «Υδατοσφαίριση - Γ.Σ. Ηρακλής». Γ.Σ. Ηρακλής - Επίσημο site του ερασιτέχνη Ηρακλή (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2023. 
  74. ↑ «Η ιστορία του τμήματος Πόλο Γυναικών». web.archive.org. 17 Αυγούστου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Αυγούστου 2011. Ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2023. 
  75. ↑ «Βούλα Πατουλίδου:Το χρυσό κορίτσι του Ηρακλή». web.archive.org. 17 Αυγούστου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Αυγούστου 2011. Ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2023. 
  76. ↑ 76,0 76,1 «Τασούλα Κελεσίδου:Δίσκος από ασήμι». web.archive.org. 17 Αυγούστου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Αυγούστου 2011. Ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2023. 
  77. ↑ «Η ιστορία του τμήματος». web.archive.org. 17 Αυγούστου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Αυγούστου 2011. Ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2023. 
  78. ↑ «Η ιστορία του τμήματος». web.archive.org. 17 Αυγούστου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Αυγούστου 2011. Ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2023. 
  79. ↑ «ΗΡΑΚΛΗΣ ΡΑΓΚΜΠΥ / IRAKLIS RUGBY». Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2023. 
  80. ↑ «Η ομάδα ράγκμπι Γυναικών στο Iraklis-press24:Όπως και να χει οι δεσμοί εντός και εκτός γηπέδου είναι αυτοί που μας κρατάνε ενωμένες». iraklis-press24.gr. 27 Μαΐου 2020. Ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2023. 
  81. ↑ «Καράτε-Jiu Jitsu - Γ.Σ. Ηρακλής». Γ.Σ. Ηρακλής - Επίσημο site του ερασιτέχνη Ηρακλή (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2023. 
  82. ↑ «Η ιστορία του τμήματος». web.archive.org. 17 Αυγούστου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Αυγούστου 2011. Ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2023. 
  83. ↑ «Η ιστορία του τμήματος». web.archive.org. 17 Αυγούστου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Αυγούστου 2011. Ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2023. 
  84. ↑ «Η πρόσφατη ιστορία του τμήματος». web.archive.org. 17 Αυγούστου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Αυγούστου 2011. Ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2023. 
  85. ↑ «Η ιστορία του τμήματος». web.archive.org. 17 Αυγούστου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Αυγούστου 2011. Ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2023. 
  86. ↑ «Η ιστορία του τμήματος». web.archive.org. 17 Αυγούστου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Αυγούστου 2011. Ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2023. 
  87. ↑ «Η ιστορία του τμήματος». web.archive.org. 17 Αυγούστου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Αυγούστου 2011. Ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2023. 
  88. ↑ 88,00 88,01 88,02 88,03 88,04 88,05 88,06 88,07 88,08 88,09 88,10 88,11 88,12 88,13 88,14 88,15 88,16 «Τίτλοι - Γ.Σ. Ηρακλής». Γ.Σ. Ηρακλής - Επίσημο site του ερασιτέχνη Ηρακλή (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2023. 
  89. ↑ Εφημερίδα «Ελευθερία», Φύλλο: 6/8/1957, σελίδα: 4
  90. ↑ Εφημερίδα «Ελευθερία», Φύλλο: 26/5/1970, σελίδα: 5
  91. ↑ Εφημερίδα «Ελευθερία», Φύλλο: 6/7/1971, σελίδα: 4
  92. ↑ Εφημερίδα «Ελευθερία», Φύλλο: 16/7/1968, σελίδα: 5
  93. ↑ Εφημερίδα «Ελευθερία», Φύλλο: 26/5/1971, σελίδα: 4
  94. ↑ Εφημερίδα «Ελευθερία», Φύλλο: 29/9/1960, σελίδα: 5
  95. ↑ Εφημερίδα «Ελευθερία», Φύλλο: 14/7/1974, σελίδα: 14
  96. ↑ Εφημερίδα «Αθλητική Ηχώ», Φύλλο: 25/8/1954
  97. ↑ Εφημερίδα «Μακεδονία», Φύλλο: 1/9/1959, σελίδα: 4
  98. ↑ Εφημερίδα «Ελευθερία», Φύλλο: 17/7/1979, σελίδα: 4
  99. ↑ Εφημερίδα «Ελευθερία», Φύλλο: 18/4/1961, σελίδα: 7
  100. ↑ Εφημερίδα «Ελευθερία», Φύλλο: 28/4/1964, σελίδα: 5
  101. ↑ Εφημερίδα «Ελευθερία», Φύλλο: 3/11/1970, σελίδα: 9
  102. ↑ Εφημερίδα «Ελευθερία», Φύλλο: 26/4/1977, σελίδα: 4
  103. ↑ Εφημερίδα «Ελευθερία», Φύλλο: 25/4/1978, σελίδα: 4
  104. ↑ Εφημερίδα «Ελευθερία», Φύλλο: 27/2/1975, σελίδα: 6
  105. ↑ Εφημερίδα «Ελευθερία», Φύλλο: 2/7/1976, σελίδα: 4
  106. ↑ Εφημερίδα «Ελευθερία», Φύλλο: 26/5/1970, σελίδα: 5
  107. ↑ Εφημερίδα «Ελευθερία», Φύλλο: 21/5/1971, σελίδα: 6
  108. ↑ Εφημερίδα «Ελευθερία», Φύλλο: 7/3/1961, σελίδα: 4
  109. ↑ Εφημερίδα «Ελευθερία», Φύλλο: 8/7/1975, σελίδα: 4
  110. ↑ «ΙΣΤΟΡΙΚΟ». apache club 1999. Ανακτήθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 2020. 
  111. ↑ Γιώργος Η. Κουσουνέλος, Λεξικό ελληνικού αθλητικού Τύπου 1894-2004 • Εφημερίδες, περιοδικά, έντυπα, βασικοί συνεργάτες, Εκδόσεις Διόπτρα, Αθήνα 2004, ISBN 960-3642-57-6, σελ. 67, 101 και 148
  112. ↑ «ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΘΥΡΑ 10: "Γαλάζιος Κόσμος" τεύχος 9». ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΘΥΡΑ 10. 10 Μαρτίου 2013. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουλίου 2023. 

Πηγές Επεξεργασία

  • Καράδαλης, Γεώργιος (2002). ΗΡΑΚΛΗ Σαλονικιέ μου... 1899-2002. Ένας αιώνας ιστορικής πορείας. Θεσσαλονίκη: Metrosport Ε.Π.Ε. 
  • ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΗΡΑΚΛΗΣ. 100 ΧΡΟΝΙΑ ΗΡΑΚΛΗΣ. 1908-2008. Θεσσαλονίκη: Κέντρο Ιστορίας Θεσσαλονίκης του Δήμου Θεσσαλονίκης. 2008. ISBN 960-87344-6-0. 
  • Νικητιανός, Εμμανουήλ (2021). ΟΤΑΝ ΚΑΤΕΒΑΙΝΕΙ Η ΚΥΑΝΗ ΦΑΝΕΛΑ. Θεσσαλονίκη: UNOFFICIAL. 
  • Οικονομίδης, Αλέξανδρος (Δεκέμβριος 2022). Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΗ ΣΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ. Απ’ την ίδρυση ως τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Θεσσαλονίκη: UNOFFICIAL. ISBN 978-618-00-4270-2. 

Δείτε επίσης Επεξεργασία

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία

Επίσημοι ιστότοποι Επεξεργασία

Social Media – Επίσημες σελίδες Επεξεργασία

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Γυμναστικός_Σύλλογος_Θεσσαλονίκης_«ο_Ηρακλής»&oldid=10317249"