Βικιπαίδεια

Κατάλογος χωρών της Eurovision

κατάλογος εγχειρήματος Wikimedia

Πενήντα δύο χώρες έχουν συμμετάσχει στο διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision από τότε που ξεκίνησε το 1956. Από αυτές, οι είκοσι επτά έχουν κερδίσει τον διαγωνισμό. Ο διαγωνισμός, που διοργανώνεται από την Ευρωπαϊκή Ραδιοτηλεοπτική Ένωση (EBU), διεξάγεται ετησίως μεταξύ των μελών της Ένωσης. Οι ραδιοτηλεοπτικοί φορείς από διαφορετικές χώρες υποβάλλουν τραγούδια στην εκδήλωση και ψηφίζουν για να καθορίσουν τα πιο δημοφιλή στο διαγωνισμό.

Χάρτης των ντεμπούτων στο διαγωνισμό ανά δεκαετία:
  1950s
  1960s
  1970s
  1980s
  1990s
  2000s
  2010s
Το Κόσοβο συμμετείχε ως μέρος της Γιουγκοσλαβίας από το 1961 ως το 1991 και σαν μέρος της Ομόσπονδης Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας το 1992, σαν μέρος της Σερβίας και Μαυροβουνίου ως το 2005 και σαν μέρος της Σερβίας το 2007
Γράφημα που δείχνει τον αριθμό των συμμετεχόντων χωρών στο Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision από το 1956 έως το 2019
Ο Ντάν Άρ Μπράζ εκπροσωπόντας τη Γαλλία το 1996, τραγουδώντας στη Βρετονική γλώσσα
Η Λις Άσια, η πρώτη νικήτρια της Eurovision, ειδική καλεσμένη το 2008.

Η συμμετοχή στον διαγωνισμό απευθύνεται κυρίως σε όλους τους ενεργούς ραδιοτηλεοπτικούς φορείς της EBU. Για να γίνει ενεργό μέλος της EBU, ένας ραδιοτηλεοπτικός οργανισμός πρέπει να είναι από μία χώρα που καλύπτεται από την Ευρωπαϊκή Ραδιοτηλεοπτική Περιοχή ή η χώρα να είναι μέλος της Συμβουλευτικής Επιτροπής του Συμβουλίου της Ευρώπης.[1] Η επιλεξιμότητα συμμετοχής δεν καθορίζεται από τη γεωγραφική ένταξη στην ευρωπαϊκή ήπειρο, παρά το "Euro"/"Ευρώ" της "Eurovision" - ούτε έχει άμεση σχέση με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Πολλές χώρες γεωγραφικά εκτός των συνόρων της Ευρώπης διαγωνίζονται: το Ισραήλ, η Κύπρος και η Αρμενία από τη Δυτική Ασία, από το 1973, το 1981 και το 2006 αντίστοιχα, το Μαρόκο από τη Βόρεια Αφρική, μόνο στον διαγωνισμό του 1980 και η Αυστραλία που έκανε ντεμπούτο στο διαγωνισμό του 2015. Επιπλέον, αρκετές διηπειρωτικές χώρες με μόνο ένα μέρος της επικράτειάς τους στην Ευρώπη, διαγωνίζονται: η Τουρκία, από το 1975, η Ρωσία, από το 1994, η Γεωργία, από το 2007 και το Αζερμπαϊτζάν, το οποίο έκανε την πρώτη του εμφάνιση στην έκδοση του 2008. Δύο από τις χώρες που έχουν προηγουμένως επιδιώξει να συμμετάσχουν στον διαγωνισμό, ο Λίβανος και η Τυνησία, στη Δυτική Ασία και τη Βόρεια Αφρική αντίστοιχα, είναι επίσης εκτός Ευρώπης. Το κρατίδιο του Περσικού Κόλπου, το Κατάρ, στη Δυτική Ασία, ανακοίνωσε το 2009 το ενδιαφέρον της για ένταξη στον διαγωνισμό εγκαίρως για την έκδοση του 2011. Ωστόσο, αυτό δεν υλοποιήθηκε και δεν υπάρχουν γνωστά σχέδια για μια μελλοντική είσοδο του Κατάρ στο διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision. Η Αυστραλία, όπου ο διαγωνισμός έχει μεταδοθεί από τη δεκαετία του '70, έκανε το ντεμπούτο της ως συμμετέχων στην έκδοση του 2015, με συμμετοχές κάθε χρόνο από τότε.

Ο αριθμός των χωρών που συμμετέχουν κάθε χρόνο αυξήθηκε σταθερά, από επτά το 1956 σε πάνω από είκοσι στα τέλη της δεκαετίας του 1980. Ένα ρεκόρ 43 χωρών συμμετείχαν το 2008, το 2011 και το 2018. Δεδομένου ότι ο αριθμός των διαγωνιζομένων αυξήθηκε, έχουν εισαχθεί προκριματικοί διαγωνισμοί και υποβιβασμοί, ώστε να εξασφαλιστεί ότι οι περισσότερες χώρες θα έχουν την ευκαιρία να διαγωνιστούν. Το 1993, διεξήχθη μια προκαταρκτική επίδειξη, το Kvalifikacija za Millstreet, για την επιλογή τριών χωρών της Ανατολικής Ευρώπης που θα διαγωνιστούν για πρώτη φορά στον κύριο Διαγωνισμό.[2] Μετά τον Διαγωνισμό του 1993, εισήχθη ένας κανόνας υποβιβασμού. Οι έξι χώρες με τις χαμηλότερες θέσεις στο διαγωνισμό δεν θα διαγωνίζονταν τον επόμενο χρόνο. Το 1996 εισήχθη ένα νέο σύστημα. Οι ακουστικές κασέτες των είκοσι εννέα συμμετεχόντων υποβλήθηκαν σε εθνικές επιτροπές. Τα είκοσι δύο υψηλότερα τοποθετημένα τραγούδια μετά τις ψηφοφορίες των κριτικών φτάνουν στο διαγωνισμό. Η Νορβηγία, ως χώρα υποδοχής, έλαβε αυτόματη πρόκριση στον τελικό. Από το 1997 έως το 2001 χρησιμοποιήθηκε ένα σύστημα με το οποίο υποχωρούν οι χώρες με τις χαμηλότερες μέσες βαθμολογίες κατά τα προηγούμενα πέντε χρόνια. Οι χώρες δεν μπορούσαν να υποβιβαστούν για περισσότερο από ένα χρόνο.[3]

Μεταξύ 2001 και 2003 χρησιμοποιήθηκε το σύστημα υποβιβασμού που χρησιμοποιήθηκε το 1994 και το 1995. Το 2004, εισήχθη ημιτελικός. Οι δέκα χώρες με την υψηλότερη θέση στο διαγωνισμό του προηγούμενου έτους προκρίθηκαν για τον τελικό, μαζί με τις "Μεγάλες Τέσσερις": οι μεγαλύτεροι οικονομικοί συνεισφέροντες στην EBU. Όλες οι άλλες χώρες μπήκαν στον ημιτελικό. Δέκα χώρες προκρίνονται από τον ημιτελικό, αφήνοντας ένα τελικό των είκοσι τεσσάρων.[4] Το 2008, πραγματοποιήθηκαν δύο ημιτελικοί με όλες τις χώρες, εκτός από τη χώρα υποδοχής και τις "Μεγάλες Τέσσερις", που συμμετείχαν σε έναν από τους ημιτελικούς [5].

Ορισμένες χώρες, όπως η Γερμανία, η Γαλλία, η Ολλανδία και το Ηνωμένο Βασίλειο, έχουν εισέλθει σε όλες τις εκδόσεις του διαγωνισμού, εκτός από λίγες φορές. Το Μαρόκο, από την άλλη πλευρά, εισήλθε μόνο μία φορά. Δύο χώρες, η Τυνησία και ο Λίβανος, προσπάθησαν να εισέλθουν στο διαγωνισμό, αλλά αποσύρθηκαν προτού πραγματοποιήσουν ένα ντεμπούτο. Το Λιχτενστάιν, μια χώρα χωρίς κατάλληλη τηλεοπτική υπηρεσία, προσπάθησε ανεπιτυχώς να εισέλθει το 1976.

Συμμετέχοντες Επεξεργασία

Ο παρακάτω πίνακας παραθέτει τις χώρες που συμμετείχαν στον διαγωνισμό τουλάχιστον μία φορά έως το 2023. Οι προγραμματισμένες συμμετοχές για τον ακυρωμένο διαγωνισμό του 2020 και οι συμμετοχές που δεν προκρίθηκαν στους προκριματικούς γύρους το 1993 ή το 1996 δεν υπολογίζονται.

Η σκίαση υποδεικνύει χώρες που έχουν αποσυρθεί από τον διαγωνισμό ή πρώην συμμετέχοντες που δεν μπορούν να διαγωνιστούν σε μελλοντικούς διαγωνισμούς. Η Γιουγκοσλαβία και η Σερβία και Μαυροβούνιο διαλύθηκαν και οι δύο, το 1991 και το 2006 αντίστοιχα. Η Σερβία και Μαυροβούνιο συμμετείχαν στον διαγωνισμό του 1992 ως Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας που αποτελούνταν μόνο από τις δύο δημοκρατίες. Τόσο το Μαυροβούνιο όσο και η Σερβία αγωνίζονται ως ξεχωριστές χώρες από το 2007.[6] Ο Λευκορωσικός ραδιοτηλεοπτικός φορέας BTRC αποβλήθηκε από την EBU τον Ιούλιο του 2021, εμποδίζοντάς τους να διαγωνιστούν σε μελλοντικές εκδόσεις του διαγωνισμού ή σε οποιαδήποτε εκδήλωση της EBU μέχρι το 2024.[7] Μετά τη ρωσική εισβολή του 2022 στην Ουκρανία και τον επακόλουθο αποκλεισμό της Ρωσίας από τον διαγωνισμό του 2022, οι ρωσικοί ραδιοτηλεοπτικοί φορείς VGTRK και Channel One ανακοίνωσαν την πρόθεσή τους να αποσύρουν τη συμμετοχή τους στην EBU τον Φεβρουάριο του 2022 και ανεστάλησαν από την ένωση τον Μάιο, εμποδίζοντας τη Ρωσία να ανταγωνιστεί σε μελλοντικές εκδόσεις του διαγωνισμού ή οποιαδήποτε εκδήλωση της EBU για αόριστο χρονικό διάστημα.[8]

Υπόμνημα
†
 Ανενεργές – Χώρες που συμμετείχαν στο παρελθόν αλλά δε συμμετείχαν στον πιο πρόσφατο διαγωνισμό ή δε θα συμμετάσχουν στον επερχόμενο διαγωνισμό.[α]
◇
 Μη επιλέξιμες – Χώρες των οποίων οι ραδιοτηλεοπτικοί φορείς δεν ανήκουν πλέον στην EBU και επομένως δεν είναι επιλέξιμες να συμμετάσχουν.[β]
‡
 Πρώην – Χώρες που συμμετείχαν προηγουμένως αλλά δεν υπάρχουν πλέον.[γ]
Χώρα Τηλεοπτ. φορείς[9] Χρονιά ντεμπούτου Τελευταία συμμετοχή Συμμετοχές[δ] Τελικοί[δ] Προκρίσεις Τελευταίος τελικός[δ] Νίκες Τελευταία νίκη
  Άγιος Μαρίνος SMRTV 2008 2023 13 3 3/13 2021 0 N/A
  Αζερμπαϊτζάν İTV 2008 2023 15 13 12/14 2022 1 2011
  Αλβανία RTSH 2004 2023 19 11 10/18 2023 0 N/A
  Ανδόρρα † RTVA 2004 2009 6 0 0/6 Καμία[ε] 0 N/A
  Αρμενία AMPTV 2006 2023 15 12 11/14 2023 0 N/A
  Αυστραλία[ζ] SBS 2015 2023 8 7 6/7 2023 0 N/A
  Αυστρία ORF 1957 2023 55 48 6/13 2023 2 2014
  Βέλγιο VRT (Ολλανδικό)
RTBF (Γαλλικό)[η] 		1956 2023 64 54 8/18 2023 1 1986
  Βόρεια Μακεδονία[θ] † ΜKRTV 1998 2022 21[ι] 9 6/18 2019 0 N/A
  Βοσνία και Ερζεγοβίνη † BHRT 1993 2016 19 18 7/8 2012 0 N/A
  Βουλγαρία † BNT 2005 2022 14 5 5/14 2021 0 N/A
  Γαλλία RTF (1956–1964)
ORTF (1965–1974)
TF1 (1975–1981)
Antenne 2 (1983–1992)
France Télévisions (1993–σήμερα) 		1956 2023 65 65 N/A 2023 5 1977
  Γερμανία HR (1956–1978) (ARD)
BR (1979–1991) (ARD)
MDR (1992–1995) (ARD)
NDR (1996–σήμερα) (ARD) 		1956 2023 66[ι] 66 N/A 2023 2 2010
  Γεωργία GPB 2007 2023 15 7 7/15 2016 0 N/A
  Γιουγκοσλαβία ‡ JRT 1961 1992 27 27 N/A 1992 1 1989
  Δανία DR 1957 2023 51[ι] 44 10/17 2019 3 2013
  Ελβετία SRG SSR 1956 2023 63 52 7/18 2023 2 1988
  Ελλάδα ΕΡΤ (1974–2013, 2016–σήμερα)
NEΡΙΤ (2014–2015) 		1974 2023 43 40 13/16 2022 1 2005
  Εσθονία ERR 1994 2023 28[κ] 18 9/19 2023 1 2001
  Ηνωμένο Βασίλειο BBC 1957 2023 65 65 N/A 2023 5 1997
  Ιρλανδία RTÉ 1965 2023 56 45 6/17 2018 7 1996
  Ισλανδία RÚV 1986 2023 35 27 10/18 2022 0 N/A
  Ισπανία TVE 1961 2023 62 62 N/A 2023 2 1969
  Ισραήλ IBA (1973-2017)
Kan (2018–σήμερα)[10] 		1973 2023 45[ι] 38 10/17 2023 4 2018
  Ιταλία RAI 1956 2023 48 48 N/A 2023 3 2021
  Κροατία HRT 1993 2023 28 19 7/16 2023 0 N/A
  Κύπρος ΡΙΚ 1981 2023 39 32 10/17 2023 0 N/A
  Λετονία LTV 2000 2023 23 10 5/18 2016 1 2002
  Λευκορωσία ◇ BTRC 2004 2019 16 6 6/16 2019 0 N/A
  Λιθουανία LRT 1994 2023 23 16 11/18 2023 0 N/A
  Λουξεμβούργο RTL 1956 2024 37 37 N/A 1993 5 1983
  Μάλτα PBS 1971 2023 35 26 8/17 2021 0 N/A
  Μαρόκο † SNRT 1980 1980 1 1 N/A 1980 0 N/A
  Μαυροβούνιο † RTCG 2007 2022 12 2 2/12 2015 0 N/A
  Μολδαβία TRM 2005 2023 18 13 12/17 2023 0 N/A
  Μονακό † TMC 1959 2006 24 21 0/3 1979 1 1971
  Νορβηγία NRK 1960 2023 61 58 13/16 2023 3 2009
  Ολλανδία NTS (1956–1969)
NOS (1970–2009)
TROS (2010–2013)
AVROTROS (2014–σήμερα) 		1956 2023 63 53 8/18 2022 5 2019
  Ουγγαρία † MTVA 1994 2019 17[κ][ι] 14 10/13 2018 0 N/A
  Ουκρανία UA:PBC 2003 2023 18 18 13/13 2023 3 2022
  Πολωνία TVP 1994 2023 25 16 7/16 2023 0 N/A
  Πορτογαλία RTP 1964 2023 54 45 7/16 2023 1 2017
  Ρουμανία † TVR 1994 2023 23[κ][ι] 19 11/15 2022 0 N/A
  Ρωσία ◇ RTR (1994, 1996, 2008–2019)
C1R (1995, 1997–2021)[λ] 		1994 2021 23[ι] 22 11/12 2021 1 2008
  Σερβία RTS 2007 2023 15 12 11/14 2023 1 2007
  Σερβία και Μαυροβούνιο ‡ UJRT 2004 2005 2 2 1/1 2005 0 N/A
  Σλοβακία † STV (1994–2010)
RTVS (2011–2012) 		1994 2012 7[κ] 3 0/4 1998 0 N/A
  Σλοβενία RTV SLO 1993 2023 28 16 7/19 2023 0 N/A
  Σουηδία SR (1958–1979)
SVT (1980–σήμερα) 		1958 2023 62 61 13/14 2023 7 2023
  Τουρκία † TRT 1975 2012 34 33 6/7 2012 1 2003
  Τσεχία ČT 2007 2023 11 5 5/11 2023 0 N/A
  Φινλανδία YLE 1961 2023 56 48 9/17 2023 1 2006

Άλλες χώρες Επεξεργασία

Οι ακόλουθες χώρες είχαν δικαίωμα συμμετοχής στον διαγωνισμό, αλλά δεν το έκαναν ποτέ.

Η Αλγερία, η Αίγυπτος, η Ιορδανία, ο Λίβανος, η Λιβύη και η Τυνησία έχουν ραδιοτηλεοπτικούς φορείς που είναι μέλη τόσο της EBU όσο και της Ένωσης Ραδιοτηλεοπτικών Σταθμών των Αραβικών Κρατών. Αν και μπορούσαν να συμμετάσχουν, πιστεύεται ότι αρνούνται να το πράξουν λόγω της συνεχιζόμενης συμμετοχής του Ισραήλ.[11] Ωστόσο, η Τυνησία και ο Λίβανος προσπάθησαν να αγωνιστούν το 1977 και το 2005 αντίστοιχα. Η Πόλη του Βατικανού μπορούσε να συμμετάσχει μέσω του ραδιοτηλεοπτικού της φορέα Vatican Radio (RV), το οποίο ήταν επίσης ιδρυτικό μέλος της EBU, αν και το RV μεταδίδει μόνο παπικές εκδηλώσεις και ο πληθυσμός είναι λιγότερος από 900 - η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων είναι κληρικοί.[11][12] Μετά τη διάλυση της Τσεχοσλοβακίας το 1993, η Σλοβακία και η Τσεχία έκαναν το ντεμπούτο τους ως ανεξάρτητα κράτη το 1994 και το 2007 αντίστοιχα.

Συμμετοχή των χωρών ανά τις δεκαετίες Επεξεργασία

Ο πίνακας παραθέτει τις συμμετέχουσες χώρες σε κάθε δεκαετία από τότε που πραγματοποιήθηκε ο πρώτος διαγωνισμός τραγουδιού της Eurovision το 1956.

Επτά χώρες συμμετείχαν στον πρώτο διαγωνισμό. Έκτοτε, ο αριθμός των καταχωρήσεων αυξήθηκε σταθερά. Το 1970, ένα μποϋκοτάζ του διαγωνισμού με έδρα τη Σκανδιναβία μείωσε τον αριθμό των χωρών που εισήλθαν σε δώδεκα . Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του '80, πάνω από είκοσι χώρες είχαν γίνει στάνταρ.

Το 1993, η κατάρρευση της ΕΣΣΔ στην Ανατολική Ευρώπη έδωσε πολλές νέες χώρες την ευκαιρία να ανταγωνιστούν. Τρεις χώρες - η Κροατία, η Σλοβενία ​​και η Βοσνία-Ερζεγοβίνη, όλες οι πρώην γιουγκοσλαβικές δημοκρατίες, κέρδισαν από έναν προκριματικό για να ανταγωνιστούν. Μετά το γεγονός του 1993, εισήχθη ένα σύστημα υποβιβασμού, το οποίο επέτρεψε σε ακόμη περισσότερες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης να ανταγωνιστούν: επτά ακόμη έκαναν το ντεμπούτο τους το 1994.

Το 2003, τρεις χώρες υπέβαλαν αίτηση για να κάνουν το ντεμπούτο τους: Αλβανία, Λευκορωσία και Ουκρανία. Επιπλέον, η Σερβία και Μαυροβούνιο, οι οποίοι δεν είχαν αγωνιστεί από το 1992, υπέβαλαν αίτηση επιστροφής. Η EBU, έχοντας αρχικά αποδεχθεί τις αιτήσεις των τεσσάρων χωρών, απέρριψε αργότερα όλες εκτός από την Ουκρανία. Επιτρέποντας σε τέσσερις επιπλέον χώρες να ανταγωνιστούν θα σήμαινε την υποβάθμιση πάρα πολλών χωρών. Ο ημιτελικός εισήχθη το 2004 σε μια προσπάθεια πρόληψης παρόμοιων καταστάσεων. Η Ένωση όρισε ένα όριο σαράντα χωρών, αλλά μέχρι το 2005 τριάντα εννέα ανταγωνιζόταν. Το 2007, η EBU αύξησε το όριο επιτρέποντας σε σαράντα δύο χώρες να ανταγωνιστούν. Δύο ημιτελικοί διεξήχθησαν για πρώτη φορά το 2008.

Υπόμνημα
#
 Νεοεισερχόμενη Η χώρα έκανε το ντεμπούτο της κατά τη διάρκεια της δεκαετίας.
1
 Νικητής Η χώρα κέρδισε τη Eurovision εκείνη τη χρονιά.
2
 Δεύτερη θέση Η χώρα ήρθε δεύτερη εκείνη τη χρονιά.
3
 Τρίτη θέση Η χώρα ήρθε τρίτη εκείνη τη χρονιά.
X
 Εναπομείναντες θέσεις Η χώρα τερμάτισε από τέταρτη έως προτελευταία θέση εκείνη τη χρονιά.
◁
 Τελευταία Η χώρα τερμάτισε τελευταία στον τελικό εκείνη τη χρονιά.
†
 Δεν προκρίθηκε για τον τελικό Η χώρα δεν προκρίθηκε στον τελικό (2004–2019, 2021–).
‡
 Δεν προκρίθηκε για το διαγωνισμό Η χώρα δεν προκρίθηκε από τον προκριματικό γύρο (1993, 1996).
R
 Υποβιβάστηκε Η χώρα υποβιβάστηκε από το διαγωνισμό λόγω κακών αποτελεσμάτων τις προηγούμενες χρονιές. (1994–1995, 1997–2003)
C
 Ακυρώθηκε Ο διαγωνισμός ακυρώθηκε μετά το πέρας της προθεσμίας των τραγουδιών που υποβλήθηκαν (2020).
W/D
 Αποκλείστηκε ή Αποχώρησε Η χώρα θα συμμετείχε στη Eurovision εκείνη τη χρονιά αλλά αποκλείστηκε ή αποχώρησε.
U
 Αναποφάσιστη Η χώρα επιβεβαίωσε τη συμμετοχή της για τον επόμενο διαγωνισμό, αλλά ο διαγωνισμός δεν έχει γίνει ακόμα.
Δε συμμετείχε Η χώρα δε συμμετείχε στη Eurovision εκείνη τη χρονιά.

1950s Επεξεργασία

1960s Επεξεργασία

1970s Επεξεργασία

1980s Επεξεργασία

1990s Επεξεργασία

2000s Επεξεργασία

2010s Επεξεργασία

2020s Επεξεργασία

Σημειώσεις και παραπομπές Επεξεργασία

Σημειώσεις Επεξεργασία

  1. ↑ Τις τελευταίες δεκαετίες δεν συμμετέχουν καθόλου στην Eurovision το Λουξεμβούργο, το Μονακό, η Ανδόρρα, η Σλοβακία, η Ουγγαρία, η Βοσνία και Ερζεγοβίνη και η Τουρκία. Οι χώρες αυτές δεν συμμετέχουν για οικονομικούς και πολιτικούς λόγους, αλλά και λόγω της αδιαφορίας τους στον διαγωνισμό. Εξαίρεση αποτελεί το Μαρόκο, το οποίο συμμετείχε μονάχα το 1980.
  2. ↑ Τέτοια περίπτωση αποτελούν η Ρωσία και η Λευκορωσία, οι οποίες δεν πληρούν πλέον τις προϋποθέσεις να ξανασυμμετάσχουν στον διαγωνισμό, λόγω έλλειψης Δημοκρατίας και λόγω της κατάστασης στην Ουκρανία. Οι δύο αυτές χώρες αποβλήθηκαν επ αόριστον από την EBU.
  3. ↑ Δύο από αυτές τις χώρες, η Γιουγκοσλαβία και η Σερβία και Μαυροβούνιο, συμμετείχαν στο παρελθόν αλλά δεν υπάρχουν πια.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 Σωστό μέχρι το 2023. Οι συμμετοχές του ακυρωμένου διαγωνισμού του 2020, δεν προσμετρούνται.
  5. ↑ Η Ανδόρρα μέχρι στιγμής είναι η μοναδική χώρα που δεν έχει προκριθεί ποτέ σε τελικό της Eurovision. Επίσης η Ανδόρρα δεν συμμετέχει στην Eurovision, για τουλάχιστον πάνω από 10 χρόνια.
  6. ↑ Παρά το γεγονός ότι η συμμετοχή της Αυστραλίας ορίστηκε αρχικά να είναι μόνο μία και μοναδική (εάν κέρδιζε το διαγωνισμό θα μπορούσε να συμμετέχει και δεύτερη χρονιά), το Νοέμβριο του 2015, η SVT ανακοίνωσε ότι η Αυστραλία θα συμμετάσχει στο διαγωνισμό του 2016. Η συμμετοχή της Αυστραλίας στο διαγωνισμό επιβεβαιώθηκε από την Ευρωπαϊκή Ραδιοτηλεοπτική Ένωση και το SBS μέχρι το 2023. Η προθεσμία συμμετοχής της στην Eurovision, έχει ήδη λήξει και αναμένεται οριστική απόφαση από την EBU.
  7. ↑ Το VRT και το RTBF εναλλάσσουν τις ευθύνες για το διαγωνισμό.
  8. ↑ 8,0 8,1 Μέχρι το 2018 πριν εφαρμοστεί η Συμφωνία των Πρεσπών που υπογράφτηκε μεταξύ της Βόρειας Μακεδονίας (τότε ονομαζόταν FYROM) και της Ελλάδας, η σημερινή Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας συμμετείχε ως FYROM (Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας).
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 9,3 9,4 9,5 9,6 Δεν προκρίθηκε από τον μη τηλεοπτικό, μόνο μουσικό προκριματικό γύρο του 1996.
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 10,3 Δεν προκρίθηκε από τον προκριματικό γύρο του 1993.
  11. ↑ Το RTR και το C1R εναλλάσσουν ευθύνες για το διαγωνισμό από το 2008.
  12. ↑ Τη διαδέχτηκε η Česká televize (ČT) της Τσεχίας και η Slovenská televizia (STV) της Σλοβακίας.
  13. ↑ Ο διαγωνισμός του 2020 ακυρώθηκε λόγω της πανδημίας του COVID-19.

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ «Admission». EBU. European Broadcasting Union. Ανακτήθηκε στις 12 Απριλίου 2017. 
  2. ↑ ESCtoday.com. Eurovision Song Contest 1993. Retrieved on 2 February 2008.
  3. ↑ Eurovision.tv. Eurovision Song Contest 1997. Retrieved on 2 February 2008.
  4. ↑ BBC News (12 May 2004). Eurovision finalists chosen. Retrieved on 2 February 2008.
  5. ↑ European Broadcasting Union (1 October 2007). Two semi-finals Eurovision Song Contest 2008. Retrieved on 2 February 2008.
  6. ↑ Ian Taylor (14 May 2007). From pariah state to kitsch victory: how a Balkan ballad showed Europe a new Serbia Αρχειοθετήθηκε 7 January 2020 στο Wayback Machine.. The Guardian. Retrieved on 9 February 2008.
  7. ↑ Adams, Oliver (30 Ιουνίου 2020). «Belarus: EBU expels BTRC from union – Belarus no longer eligible to compete in Eurovision». Wiwibloggs. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Ιουλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουλίου 2021. 
  8. ↑ UA:PBC. Європейська мовна спілка призупинила членство російських ЗМІ. Δελτίο τύπου.
  9. ↑ «History by country». Eurovision.tv. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Ιουλίου 2014. Ανακτήθηκε στις 31 Μαΐου 2021. 
  10. ↑ (EBU), European Broadcasting Union. «EBU – Members». www.ebu.ch (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 29 Απριλίου 2018. 
  11. ↑ 11,0 11,1 Carlson, Christopher (7 Ιουνίου 2019). «Where are they?». Eurovisionworld. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουλίου 2019. 
  12. ↑ Werber, Cassie (23 Μαΐου 2015). «The Vatican was asked to participate in the Eurovision Song Contest. It declined, again». Quartz. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουλίου 2019. 

Δείτε επίσης Επεξεργασία

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Κατάλογος_χωρών_της_Eurovision&oldid=10496416"