Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές.Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο. Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 6/01/2022.
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν.Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί. Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 02/02/2020.
Αυτό το λήμμα χρειάζεται επιμέλεια ώστε να ανταποκρίνεται σε υψηλότερες προδιαγραφές ορθογραφικής και συντακτικής ποιότητας ή μορφοποίησης. Αίτιο: υπάρχου σημεία στα οποία έχεις την εντύπωση ότι προέρχονται από αυτόματο μεταφραστή... πχ. Βασιλεία Πόλη (?)-Βασιλεία Εξοχή (?) Για περαιτέρω βοήθεια, δείτε τα λήμματα πώς να επεξεργαστείτε μια σελίδα και τον οδηγό μορφοποίησης λημμάτων.
Τα κριτήρια κατάρτισης του καταλόγου που ακολουθεί είναι τα εξής:
Ανεξάρτητα κράτη, συνιστώντα μέρη ομοσπονδιακών κρατών, αυτόνομες περιοχές, εξαρτημένες περιοχές, νησιά σε μεγάλη απόσταση από το επικυρίαρχο σε αυτά κράτος, είτε είναι ακατοίκητα είτε όχι.
Ο κατάλογος παρατίθεται ανά ήπειρο.
Καθώς ο γεωπολιτικός χάρτης μεταβάλλεται, γίνεται προσπάθεια τήρησης του καταλόγου, κατά το δυνατόν, ενημερωμένου.
Οι 49 πολιτείες που βρίσκονται στη Βόρεια Αμερική (το Διαμέρισμα Πρωτευούσης της Ουάσινγκτον (Περιφέρεια της Κολούμπια) είναι η έδρα της Ομοσπονδιακής κυβέρνησης και δεν αποτελεί αυτόνομη πολιτεία), ενώ η κάθε πολιτεία (συμπεριλαμβανόμενης και της Χαβάης, που βρίσκεται στην Ωκεανία), έχει τους δικούς της νόμους και το δικό της σύνταγμα:
Οι 31 πολιτείες είναι οι εξής (το Διαμέρισμα Πρωτευούσης της Πόλης του Μεξικού είναι η έδρα της Ομοσπονδιακής κυβέρνησης, και δεν αποτελεί αυτόνομη πολιτεία), ενώ η κάθε πολιτεία, έχει τους δικούς της νόμους και το δικό της σύνταγμα:
Τα υπόλοιπα μπάγκος της περιοχής που τα διεκδικούν κάποια άλλα κράτη:
Μπάγκος Αλίκης, βυθισμένη ανύψωση χωρίς νησίδες ή κης, το διεκδικεί η Τζαμάικα
Μπάγκος Μπάχο Νουέβο (Νέος Ύφαλος), ακατοίκητος ύφαλος με μικρές νησίδες, το διεκδικούν οι Ηνωμένες Πολιτείες, Τζαμάικα, και ίσως και η Ονδούρα
Μπάγκος Σερρανίγια (Βουναλάκι), Νήσος με πολλά μικρά κης μέσα σε μια πρώην ατόλλη, το διεκδικούν οι Ηνωμένες Πολιτείες και ίσως η Ονδούρα και η Τζαμάικα
Τα παρακάτω μπάγκος είναι εκτός του διαμερίσματος:
Μπάγκος Ροζαλίντας, βυθισμένη ατόλλη, το διεκδικούν οι Νικαράγουα, Ονδούρα, Ηνωμένες Πολιτείες και η Τζαμάικα
Μπάγκος Θάντερ Νολλ (Βροντερή Πρόσχωση), πρόσχωση υφάλου από κοραλλιογεννή άμμο, το διεκδικούν οι Νικαράγουα, Ονδούρα, Ηνωμένες Πολιτείες και η Τζαμάικα
Κέιμαν Νήσοι, υπερπόντιο έδαφος του Ηνωμένου Βασιλείου
Η Κούβα είναι ένα από τα λίγα εναπομείναντα κράτη σε παγκόσμιο επίπεδο που κυβερνώνται από ένα ιδιότυπο σοσιαλιστικό καθεστώς. Οι περισσότερες υπηρεσίες, όπως η υγειονομική περίθαλψη, η εκπαίδευση, η στέγαση και η παραγωγή τροφίμων χρηματοδοτούνται από το κράτος.
Πουέρτο Ρίκο, μη ενσωματωμένο έδαφος των Ηνωμένων Πολιτειών, με καθεστώς Κοινοπολιτείας (ελεύθερη σύνδεση). Η πλειοψηφία των κατοίκων της έχει ως μητρική γλώσσα τα Ισπανικά, ενώ ορισμένοι κάτοικοι της επιδιώκουν να γίνει το νησί μελλοντικά μέρος των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, και η 51η πολιτεία της
Γαλλική Γουιάνα, υπερπόντιο διαμέρισμα, περιοχή και εσωτερικό τμήμα της Γαλλίας. Μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά όχι της συνθήκης Σένγκεν
Η Γαλλική Γουιάνα και το Σουρινάμ βρίσκονται μόνιμα εδώ και χρόνια σε σύρραξη, με το Σουρινάμ να διεκδικεί μια μικρή περιοχή, στα νότια του υπερπόντιου διαμερίσματος
Νησιά Γκαλαπάγκος, Επαρχία του Ισημερινού, ακατοίκητη και Περιβαλλοντικά Προστατευόμενη λόγω της άγριας πανίδας και χλωρίδας της. Αποτελεί Εθνικό Πάρκο
Δημοκρατία της Σαχάρας, Αμφισβητούμενη περιοχή μεταξύ της Σαχαραβικής Δημοκρατίας και του Μαρόκου
Δυτική Σαχάρα, πρώην ισπανική αποικία. Η Ισπανία εγκατέλειψε την περιοχή το 1975-1976. Με την αποχώρηση των Ισπανών ο ΟΗΕ πρότεινε το διαχωρισμό της περιοχής σε τρία τμήματα και την παραχώρηση εδαφών στο Μαρόκο, την Αλγερία και τη Μαυριτανία. Στις 27 Φεβρουαρίου του 1976, το Μέτωπο Πολισάριο ανακήρυξε την περιοχή ως ανεξάρτητη χώρα με το όνομα Λαοκρατική Αραβική Δημοκρατία της Σαχάρας. Οι τρεις χώρες αρνήθηκαν και παραιτήθηκαν του δικαιώματος, με αποτέλεσμα να προταθεί από τον ΟΗΕ η δημιουργία ανεξάρτητου κράτους. Έκτοτε, το Μαρόκο κατέλαβε το δυτικό τμήμα και το μεγαλύτερο μέρος της χώρας, και έως και σήμερα το κατέχει και το διεκδικεί. Από το 1991 ισχύει εκεχειρία υπό την αιγίδα του ΟΗΕ που προσπαθεί να διοργανώσει δημοψήφισμα για το τελικό καθεστώς της περιοχής
Μέτωπο Πολισάριο, Το Μέτωπο Πολισάριο έλεγχει τα ανατολικά τμήματα, και είναι το Εθνικό επαναστατικό απελευθερωτικό κίνημα που εκπροσωπεί τους Σαχράουι ώστε να δημιουργήσουν ένα ανεξάρτητο κράτος με την ονομασία Λαϊκή Αραβική Δημοκρατία της Σαχάρας, απομακρύνοντας τους Μαροκινούς από τη Δυτική Σαχάρα. Έχει θέση παρατηρητή της Σοσιαλιστικής Διεθνούς. Το 1979, τα Ηνωμένα Έθνη αναγνώρισαν το μέτωπο Πολισάριο ως εκπρόσωπο του λαού της Δυτικής Σαχάρας
Διηπειρωτική χώρα με το 93,65% των εδαφών της στην Αφρική (το μεγαλύτερο μέρος της χώρας) και το 6,35% στην Ασία (ανήκει γεωγραφικά, μόνο η Χερσόνησος του Σινά)
Τρίγωνο Μπιρ Ταουΐλ, περιοχή κατά μήκος των συνόρων μεταξύ της Αιγύπτου και του Σουδάν, η οποία δεν διεκδικείται από καμία χώρα. Όταν αναφέρεται σε σχέση με το γειτονικό Τρίγωνο Χαλάιμπ, μερικές φορές αναφέρεται ως παρά το τετράπλευρο σχήμα της περιοχής.
Τρίγωνο Χαλάιμπ, διεκδικείται εξίσου από την Αίγυπτο και το Σουδάν, ενώ σήμερα ελέγχεται ντε φάκτο από την Αίγυπτο. Όταν, το 1899, διευθετήθηκαν τα σύνορα των δύο χωρών, η Χαλάιμπ ανήκε στην Αίγυπτο αλλά το 1902 μια νέα διευθέτηση η πόλη δόθηκε στο Σουδάν. Από τότε η κάθε χώρα δέχεται τη συμφωνία που της δίνει την περιοχή.
Η χώρα, βρίσκεται στα όρια της ανθρωπιστικής κρίσης, και βρίσκεται μόνιμα σε εμφύλια διαμάχη, λόγω των διαφορετικών Εθνοτικών ομάδων, οι οποίοι κατά μεγάλο ποσοστό είναι Σουδανοί Άραβες, ενώ υπάρχει και σημαντικό ποσοστό από Χριστιανούς Κόπτες, αλλά και αυτόχθονες φυλές όπως οι Φουρ, οι Μπέγια, οι Νούμπα και οι Νουβοί, οι οποίες επιδιώκουν ισονομία εντός του Κοινοβουλίου της χώρας με τις υπόλοιπες εθνοτικές ομάδες, ίσα δικαιώματα στο Σουδανικό κράτος, αλλά και αυτονομία.
Νταρφούρ, περιοχή ανθρωπιστικής κρίσης στο δυτικό Σουδάν, λόγω της σύγκρουσης επαναστατικών ομάδων με κυβερνητικά στρατεύματα, ενώ ορισμένες περιοχές της, ελέγχονται από Αυτονομιστές Αντάρτες, που χρηματοδοτούνται από την τρομοκρατική οργάνωση Μπόκο Χαράμ, η οποία έχει παρακλάδια σε πολλές αφρικανικές χώρες.
Η χώρα, βρίσκεται στα όρια της ανθρωπιστικής κρίσης
Αρχείο:Flag of MNLA flag.svgΑζαγουάντ, μη αναγνωρισμένο κράτος. Περιλαμβάνει τις τρεις επαρχίες του βορείου Μαλί, τις περιοχές Τομπουκτού, Κιντάλ και Γκαό, καθώς και μέρος της περιοχής Μόπτι, αλλά δεν αποτελεί διοικητική περιφέρεια της χώρας. Στις 6 Απριλίου 2012, το Εθνικό Απελευθερωτικό Κίνημα του Αζαγουάντ, που αποτελείται κυρίως από αντάρτες της φυλής των Τουαρέγκ, ανακήρυξε την ανεξαρτησία του «Κράτους του Αζαγουάντ». Η κίνηση αυτή δε βρήκε μεγάλη αντίσταση από πλευράς της διεθνώς αναγνωρισμένης κεντρικής κυβέρνησης και ιδιαιτέρως του στρατού, καθώς αυτός είναι αποδιοργανωμένος μετά από το πρόσφατο κίνημα χαμηλόβαθμων αξιωματικών.
Αποτελείται από ένα ηπειρωτικό τμήμα, το Ρίο Μούνι, και ένα νησιωτικό με το νησί Μπιόκο στα ανοικτά του Καμερούν και το νησί Αννομπόν πολύ νοτιότερα, ενδιάμεσα στα 2 βρίσκονται τα νησιά Αγίου Θωμά και Πρίγκηπα
Η Δημοκρατία του Κονγκό, και η Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, βρίσκονται μόνιμα εδώ και χρόνια σε σύρραξη ενώ και δύο χώρες δεν έχουν καθορίσει χερσαία σύνορα
Καμπίντα, εξωτερική επαρχία, και αποσπασμένο έδαφος της Ανγκόλας στα σύνορα μεταξύ Κονγκό και Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό στις ακτές του Ατλαντικού Ωκεανού
Μπενισανγκούλ-Γκουμούζ, με κυρίαρχο έθνος τους Μπέρτα και τους Γκουμούζ, ενώ υπάρχει σημαντική μειονότητα των Αμχάρα (22%) και Ορόμο (17%).
Γκαμπέλα, με κυρίαρχο έθνος τους Νουαίρ (40%) και Ανουάκ (27%), ενώ υπάρχει σημαντική μειονότητα σε μικρότερο ποσοστό των Αμχάρα (8%) και Ορόμο (6%)
Χαράρι, οι κυριότερες φυλές είναι οι Ορόμο (52,3%), Αμχάρα (32,6%), οι αυτόχθονες Χαράρι (7,1%) και Γουράγκε (3,2%).
Ορόμια, με κυρίαρχο έθνος τους Αυτόχθονες Ορόμο (σε ποσοστό 85%), ενώ οι Αμχάρα, αποτελούν σημαντική μειονότητα σε ποσοστό 9,1%.
Σομαλία, με κυρίαρχο έθνος τους Αυτόχθονες Σομαλί (σε ποσοστό 96,2%) - οι οποίοι αποτελούν την πλειοψηφία και στη γειτονική της και ομώνυμη χώρα Σομαλία, ενώ υπάρχει και μια μικρή σημαντική μειονότητα των Ορόμο (2,2%) και Αμχάρα (0,7%)
Τιγκράι, με κυρίαρχο έθνος τους Αυτόχθονες Τιγκρίνια (σε ποσοστό 96%) - οι οποίοι αποτελούν την πλειοψηφία και στη γειτονική της χώρα Ερυθραία, ενώ υπάρχει μια μικρή σημαντική μειονότητα των Αμχάρα (1,63%) και άλλων εθνικοτήτων
Η χώρα, βρίσκεται στα όρια της ανθρωπιστικής κρίσης, και βρίσκεται από την πλήρη ανεξαρτησία του το 2011, μόνιμα σε εμφύλια διαμάχη, ενώ δεν έχει καθορίσει ακόμη πλήρως τα σύνορα του με το Σουδάν
Η χώρα, βρίσκεται στα όρια της ανθρωπιστικής κρίσης, και βρίσκεται μόνιμα σε εμφύλια διαμάχη, λόγω των διαφορετικών Εθνοτικών ομάδων, οι οποίοι κατά μεγάλο ποσοστό είναι Σομαλί
Σομαλιλάνδη, ντε φάκτο ανεξάρτητη δημοκρατία εντός των διεθνώς αναγνωρισμένων συνόρων της Σομαλίας. Η Σομαλιλάνδη «ανακήρυξε» εκ των πραγμάτων την ανεξαρτησία της από τη Σομαλία το 1991. Θεωρεί τον εαυτό της διάδοχο του «Κράτους της Σομαλιλάνδης». Έκτοτε καμία χώρα του κόσμου, ποτέ δεν επιχείρησε και αναγνώρισε, τη Σομαλιλάνδη ως ανεξάρτητο κράτος
Πουντλάνδη, το 1998 δήλωσε την ανεξαρτησία της, αλλά πλέον είναι αυτόνομη περιοχή που περιμένει τη δημιουργία μιας ομοσπονδιακής Σομαλίας ώστε να ενταχθεί σ’αυτή
Γκαλμουντούγκ, αυτόνομη πολιτεία στα κεντρικά της Σομαλίας, προσβλέπει στη δημιουργία μιας ομοσπονδιακής Σομαλίας
Η υπόλοιπη Σομαλία που παλεύει να βγει απ’ την κρίση έχει την υποστήριξη 2 περιοχών που επιθυμούν και αυτές να αποκτήσουν αυτονομία εντός της ομοσπονδιακής Σομαλίας, και μετέχουν στη μεταβατική ομοσπονδιακή κυβέρνηση:
Ζανζιβάρη, αρχιπέλαγος της Τανζανίας, που απολαμβάνει ένα μεγάλο βαθμό αυτονομίας εντός της Ένωσης (Στις 26 Απριλίου 1964, η Δημοκρατία της Τανγκανίκα ενώθηκε με τη Λαϊκή Δημοκρατία της Ζανζιβάρης και της Πέμπα προς δημιουργία της Ηνωμένης Δημοκρατίας της Τανγκανίκα και της Ζανζιβάρης, ενός νέου κράτους που σε διάστημα ενός χρόνου μετονομάστηκε σε Ηνωμένη Δημοκρατία της Τανζανίας)
Γιαν Μάγεν, κτήση του Βασιλείου της Νορβηγίας. Οι μόνιμοι κάτοικοι του νησιού είναι το προσωπικό που εργάζεται για τις Νορβηγικές Ενοπλες Δυνάμεις και το Νορβηγικό Μετεωρολογικό Ινστιτούτο.
Μάερκετ, ακατοίκητη βραχονησίδα, μέρος των Νήσων Ώλαντ, ανήκει εξ ημισίας σε Φινλανδία και Σουηδία. Η φινλανδική πλευρά του νησιού Μάερκετ, είναι μέρος του Δήμου Χάμαρλαντ, ενώ η σουηδική πλευρά του νησιού Μάερκετ, διαιρείται από δύο κομητείες της Σουηδίας: την Κομητεία της Ουψάλας (Δήμος Όστχαμαρ) και την Κομητεία της Στοκχόλμης (Δήμος Νόρταλιε).
Εσθονία, Κυρίαρχο κράτος, και κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Λετονία, Κυρίαρχο κράτος, και κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Λιθουανία, Κυρίαρχο κράτος, και κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Όμπλαστ του Καλίνινγκραντ, Ομοσπονδιακό υποκείμενο, αποσπασμένο έδαφος και εξκλάβιο της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Η περιοχή έχει σύνορα μονάχα με την Λιθουανία και την Πολωνία. Ο πληθυσμός του Όμπλαστ του Καλίνινγκραντ, είναι κυρίως Ρωσικός
Αγγλία, Περιοχή του Ηνωμένου Βασιλείου, το μόνο από τις 4 περιοχές που για όλα τα θέματα αποφασίζει η κυβέρνηση της Ένωσης, επειδή σε αυτή βρίσκεται η Πρωτεύουσα Λονδίνο. Κυρίαρχο έθνος αποτελούν οι Άγγλοι
Βόρεια Ιρλανδία, Συνιστών κράτος του Ηνωμένου Βασιλείου, με περιορισμένη αυτοδιοίκηση. Κυρίαρχο έθνος αποτελούν οι Ιρλανδοί
Ουαλία, Περιοχή του Ηνωμένου Βασιλείου με περιορισμένη αυτοδιοίκηση. Κυρίαρχο έθνος αποτελούν οι Ουαλοί
Σκωτία, Περιοχή του Ηνωμένου Βασιλείου με περιορισμένη αυτοδιοίκηση. Κυρίαρχο έθνος αποτελούν οι Σκωτς
Νήσος Μαν, Εξάρτηση του Βρετανικού στέμματος, δεν αποτελεί τμήμα του Ηνωμένου Βασιλείου. Κυρίαρχο έθνος αποτελούν οι Μανξ
Ολλανδία, Κυρίαρχο κράτος, και κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Μπάαρλε-Νάσσαου, πόλη της Ολλανδίας, στην οποία, επτά εξωτερικά εδάφη της Ολλανδίας, βρίσκονται μέσα σε εξωτερικά εδάφη του Βελγίου στην Ολλανδία και ένα ακόμα που βρίσκεται στο Βέλγιο
Βέλγιο, Κυρίαρχο Κράτος, και κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Μπάαρλε-Χέρτογκ, πόλη του Βελγίου, στην οποία, 22 εξωτερικά εδάφη του Βελγίου, βρίσκονται στην Ολλανδία και τρία ακόμα στα Ολλανδο-Βελγικά σύνορα
Οι 3 περιοχές του Βελγίου είναι:
Φλάνδρα, η πλειοψηφία των κατοίκων της έχει ως μητρική γλώσσα τα Ολλανδικά
Βαλλωνία, η πλειοψηφία των κατοίκων της έχει ως μητρική γλώσσα τα Γαλλικά
Περιοχή των Βρυξελλών, η πρωτεύουσα του Βελγίου, η πλειονότητα των κατοίκων της έχει ως μητρική γλώσσα τη Γαλλική, ενώ μαζί με την Ολλανδική, και οι δύο γλώσσες αποτελούν τις επίσημες γλώσσες της περιφέρειας.
Λουξεμβούργο, Κυρίαρχο μεσόγειο κράτος, και κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Ανδαλουσία, η πλειοψηφία των κατοίκων της έχει ως μητρική γλώσσα τα Ανδαλουσιανά Ισπανικά
Αραγωνία, η πλειοψηφία των κατοίκων της έχει ως μητρική γλώσσα τα Ισπανικά, ενώ στην Βόρεια Αραγωνία, είναι μητρική γλώσσα τα ομώνυμα Αραγωνικά. Στις ανατολικότερες περιοχές της, κατά μήκος του συνόρου με την Καταλωνία, είναι παραδοσιακά Καταλανόφωνες
Αστούριες, η πλειοψηφία των κατοίκων της έχει ως μητρική γλώσσα τα Αστουριανά και τα Ισπανικά
Βαλεαρίδες Νήσοι, η πλειοψηφία των κατοίκων της έχει ως μητρική γλώσσα τα Ισπανικά και τα Καταλανικά
Βαλένθια, η πλειοψηφία των κατοίκων της έχει ως μητρική γλώσσα τα Βαλενσιανικά Καταλανικά και τα Ισπανικά
Λα Ριόχα, η πλειοψηφία των κατοίκων της έχει ως μητρική γλώσσα τα Ισπανικά
Περιοχή της Μούρθια, η πλειοψηφία των κατοίκων της έχει ως μητρική γλώσσα τα Ισπανικά
Ναβάρρα, η πλειοψηφία των κατοίκων της έχει ως μητρική γλώσσα τα Ισπανικά και τα Βασκικά
Πορτογαλία, Κυρίαρχο κράτος, και κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Διηπειρωτική χώρα με το 99,137% των εδαφών της, να ανήκουν γεωγραφικά στην Ευρώπη (Μητροπολιτική Πορτογαλία) και το 0,863% στην Αφρική (Νησιά Αζόρες και Μαδέιρα), τα οποία απολαμβάνουν καθεστώς αυτονομίας από την Πορτογαλία
Ιταλία, Κυρίαρχο κράτος, και κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Διηπειρωτική χώρα με το 99,963% των εδαφών της στην Ευρώπη (Μητροπολιτική Ιταλία) και το 0,037% στην Αφρική (Πελάγους Νήσοι και Παντελλερία)
Η Ιταλία αποτελείται από 20 περιοχές εκ των οποίων οι 5 είναι αυτόνομες:
Τρεντίνο-Άλτο Άντιτζε, επίσημες γλώσσες στην περιοχή, εκτός από τα Ιταλικά, είναι και τα Γερμανικά, όπου σε πολλές περιοχές, του Μπολτσάνο, οι Γερμανοί αποτελούν πλειοψηφία, ενώ σε ορισμένες περιοχές, του Τρεντίνο-Άλτο Άντιτζε, επικρατέστερη γλώσσα είναι και τα Λαδινικά, η περιοχή αυτή περιλαμβάνει τμήματα των ιταλικών επαρχιών Τρέντο, Μπολτζάνο και Μπελούνο
Φρίουλι-Βενέτσια Τζούλια, το ανατολικό τμήμα της είναι γνωστό σαν Σλάβια Φρουλιάνα δεδομένου ότι επί το πλείστον κατοικείται από Σλοβένους.
Κοιλάδα της Αόστα, η πλειονότητα των κατοίκων της είναι ιταλόφωνοι (λίγο πάνω από 70%), αλλά υπάρχουν και αρκετοί γαλλόφωνοι (μιλούν τη γλώσσα φρανκοπροβενσάλ) και κάποιοι γερμανόφωνοι.
Η Ομοσπονδία της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης αποτελείται, σύμφωνα με την Ειρηνευτική Συμφωνία, που υπογράφτηκε και επιτεύχθηκε, στη βάση της πολεμικής αεροπορίας Ράιτ-Πάτερσον του Ντέιτον, στο Οχάιο των Ηνωμένων Πολιτειών, την 1η Νοεμβρίου 1995, και υπογράφηκε επίσημα στο Παρίσι την 14η Δεκεμβρίου 1995. Με τη συμφωνία αυτή έληξε ο Πόλεμος της Βοσνίας, και διαιρείται από 2 συνιστώσες περιοχές:
Μπρτσκο, αυτοκυβερνώμενη περιφέρεια που υπάγεται απευθείας στην Ομοσπονδιακή κυβέρνηση αφού «ανήκει» και στις 2 συνιστώσες περιοχές της χώρας, δηλαδή τη Σερβική Δημοκρατία της Βοσνίας και Ομοσπονδία Βοσνίας και Ερζεγοβίνης.
Η Δημοκρατία της Σερβίας, αποτελείται από την Κεντρική Σερβία, η οποία περιλαμβάνει και την πρωτεύουσα Βελιγράδι, και 2 αυτόνομες Επαρχίες:
Βοϊβοντίνα, είναι πιο ποικιλόμορφη από ό,τι η υπόλοιπη Σερβία με περισσότερες από 25 εθνικές ομάδες και έξι γλώσσες σε επίσημη χρήση από την επαρχιακή διοίκηση. Κυρίαρχο έθνος κατά πλειοψηφία είναι οι Σέρβοι, ενώ στα βόρεια της επαρχίας πλειοψηφία αποτελούν οι Ούγγροι.
Κόσοβο, ντε φάκτο Κυρίαρχο κράτος, και αμφισβητούμενη περιοχή. Ανακήρυξε την ανεξαρτησία του από τη Σερβία τον Φεβρουάριο του 2008, με το όνομα Δημοκρατία του Κοσόβου. Η πλειονότητα των κατοίκων είναι Αλβανοί και η χώρα από το 1999 βρισκόταν υπό την προσωρινή διοίκηση του ΟΗΕ και τη στρατιωτική προστασία του ΝΑΤΟ. Η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ενέκρινε στις 8 Οκτωβρίου του 2008 το αίτημα της Σερβίας να παραπέμψει στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης το ζήτημα της μονομερούς απόφασης του Κοσσυφοπεδίου να κηρύξει την ανεξαρτησία του. Από τις 19 Απριλίου 2013 οι δύο χώρες συνήψαν συμφωνία στις Βρυξέλλες, η οποία καταρτίστηκε υπό την αιγίδα της ΕΕ. Στη συμφωνία προβλέπεται ένας ορισμένος βαθμός αυτονομίας για τους Σέρβους του Βορείου Κοσόβου, με υπαγωγή τους όμως στην Πρίστινα, ενώ Βελιγράδι και Πρίστινα συμφώνησαν πως καμία από τις δύο χώρες δε θα έχει δικαίωμα βέτο σε πιθανή ένταξη μιας από τις δύο χώρες σε διεθνή οργανισμό, όπως το ΝΑΤΟ ή η ΕΕ. Παρά τη συμφωνία η Σερβία δεν αναγνωρίζει την αποσχισθείσα Δημοκρατία του Κοσσυφοπεδίου ως κυρίαρχη και ανεξάρτητη.
Αλβανοί της Βόρειας Μακεδονίας, η δεύτερη μεγαλύτερη και αναγνωρισμένη εθνική κοινότητα της Βόρειας Μακεδονίας, μετά τους γηγενείς Σλαβομακεδόνες. Η Αλβανική κοινότητα ζει κυρίως στο βορειοδυτικό τμήμα της χώρας και αποτελεί την πλειοψηφία στους δήμους του Τέτοβου (70,3% του συνολικού πληθυσμού), του Γκόστιβαρ (66,7%), της Δίβρης (58,1%), της Στρούγκας (56,8%), του Κίτσεβου (54,5%), του Κουμάνοβου (25.8%%) και των Σκοπίων (20.4%).
Ρουμανία, Κυρίαρχο κράτος, και κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Γη του Σέκελι, ιστορική και εθνογραφική περιοχή της κεντρικής Ρουμανίας, η οποία κατοικείται κυρίως από υποομάδα των Ούγγρων Σέκελι, οι οποία είναι αναγνωρισμένη εθνική κοινότητα, από την Ρουμανική Κυβέρνηση.
Ελλάδα, Κυρίαρχο κράτος, και κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Άγιο Όρος, Αυτόνομη περιοχή. Αποτελεί τη μοναδική Αυτοκυβερνώμενη μοναστική πολιτεία εντός της Ελληνικής Επικράτειας. Το Άγιο(ν) Όρος διέπεται από ένα ιδιότυπο νομικό καθεστώς που έγκειται σε ένα πλέγμα διατάξεων του Συντάγματος, διεθνών συνθηκών, του δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του υπόλοιπου εσωτερικού δικαίου, με βασικότερο κανονιστικό κείμενο τον Καταστατικό Χάρτη του Αγίου Όρους, ο οποίος οργανώνει διοικητικά την περιοχή. Επίσης, το Άγιο(ν) Όρος, αποτελεί τη μοναδική περιοχή στον κόσμο, που υπάρχει άβατο για τις γυναίκες, τις οποίες απαγορεύει, να μπαίνουν στην περιοχή αυτή.
Η Μολδαβία περιέχει και δύο αυτόνομες περιοχές, οι οποίες έχουν «ανεκτική» αυτονομία, από το κράτος, ενώ στη χώρα υπάρχουν τρεις κυρίαρχες εθνότητες (Μολδαβοί (οι οποίοι είναι στην πραγματικότητα Ρουμάνοι, και αποτελούν την πλειοψηφία σε ολόκληρη τη χώρα), Ρώσοι και Γκαγκαούζοι):
Υπερδνειστερία, Αυτόνομη Δημοκρατία, με κυρίως σλαβόφωνο πληθυσμό. Ντε φάκτο «κυρίαρχο κράτος», από το 1992, και ντε ζουρ τμήμα της Μολδαβίας, περιοχή με κατά πλειοψηφία ρωσικό αυτόχθονο πληθυσμό. Οι κάτοικοι της είναι διχασμένοι, μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, ζητώντας ορισμένοι 1) την πλήρη απόσχιση τους από τη Μολδαβία και να γίνουν κυρίαρχο κράτος, 2) άλλοι επιθυμούν την προσάρτηση της Υπερδνειστερίας, με τη Ρωσική Ομοσπονδία, με την οποία δεν συνορεύει, 3) ακόμη και να παραμείνουν στη Μολδαβία με περισσότερα προνόμια αυτονομίας.
Η Αυτόνομη Δημοκρατία της Κριμαίας είναι νομικά, μια κοινοβουλευτική δημοκρατία της Ουκρανίας. Όμως μετά το «δημοψήφισμα», της 16ης Μαρτίου 2014 η Ρωσία δημιούργησε τη Δημοκρατία της Κριμαίας, και συνεπώς στη Χερσόνησο της Κριμαίας υπάρχουν δύο καθεστώτα: το «Νόμιμο» της Ουκρανίας και το «Ρωσικό», με αποτέλεσμα, να αποτελεί αμφισβητούμενη περιοχή (ντε ζουρ Αυτόνομη Δημοκρατία της Ουκρανίας και ντε φάκτο, Αυτόνομη Δημοκρατία της Ρωσικής Ομοσπονδίας). Η Κριμαία, είναι επίσης περιοχή με κατά πλειοψηφία ρωσικό πληθυσμό, και οι κάτοικοι της επιθυμούν, μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, την επανένωση της Κριμαίας, με τη Ρωσική Ομοσπονδία. Ωστόσο, η Κριμαία αναγνωρίζεται ως τμήμα της Ουκρανίας από την πλειονότητα της διεθνούς κοινότητας
Σεβαστούπολη, αυτόνομη πόλη - λιμένας, στο νοτιοδυτικό τμήμα της Κριμαίας. Η πόλη προς το παρόν αποτελεί αντικείμενο διαμάχης ανάμεσα σε Ρωσία και Ουκρανία. Η Ρωσία και η ίδια η Σεβαστούπολη θεωρούν ότι είναι ομοσπονδιακή πόλη της Ρωσικής Ομοσπονδίας, ενώ η Ουκρανία ότι πρόκειται για πόλη της Ουκρανίας με ειδικό καθεστώς. Η Ρωσία έχει εκτοπίσει τον Ουκρανικό στρατό και ελέγχει την πόλη
Ομοσπονδιακή Πολιτεία της Νέας Ρωσίας, ή Νέα Ρωσία, αυτοαποκαλούμενο και ανύπαρκτο κράτος στο ανατολικό τμήμα της Ουκρανίας. Η Νέα Ρωσία ελέγχει τις περιοχές του Ντονέτσκ και του Λουχάνσκ ενώ έχει εδαφικές βλέψεις στις περιοχές του Χάρκοβο, Ντνιπροπετρόφσκ, Ζαπορίζια, Χερσώνoς, Μικολάιβ και Οδησσού στο ανατολικό τμήμα της Ουκρανίας
Λαϊκή Δημοκρατία του Ντονέτσκ, αυτοαποκαλούμενο κράτος, που κήρυξε ανεξαρτησία από την Ουκρανία στις 7 Απριλίου 2014, και αποτελεί ομόσπονδο τμήμα της αυτοαποκαλούμενης Ομοσπονδιακής Πολιτείας της Νέας Ρωσίας. Η ανακήρυξη πραγματοποιήθηκε από Ρωσόφωνους διαδηλωτές οι οποίοι είχαν καταλάβει προηγουμένως κυβερνητικά και τοπικά δημόσια κτίρια στην πόλη του Ντονέτσκ, αλλά και σε άλλες πόλεις της περιοχής. Οι δραστηριότητες του αυτοαποκαλούμενου κράτους διευθύνονται από τη Ρωσία. Η Λαϊκή Δημοκρατία του Ντονέτσκ είχε απαγορευθεί στην Ουκρανία από το 2007 και από το 2014 η δημοκρατία στο σύνολο της χαρακτηρίζεται από το ουκρανικό κράτος ως τρομοκρατική οργάνωση
Λαϊκή Δημοκρατία του Λουγκάνσκ, αυτοαποκαλούμενο κράτος, που κήρυξε την ανεξαρτησία του από την Ουκρανία στις 27 Απριλίου 2014 και αποτελεί ομόσπονδο τμήμα της αυτοαποκαλούμενης Ομοσπονδιακής Πολιτείας της Νέας Ρωσίας. Η ανακήρυξη πραγματοποιήθηκε στις 27 Απριλίου 2014 και επισημοποιήθηκε με το δημοψήφισμα που έγινε στις 11 Μαΐου 2014. Η Ουκρανία χαρακτηρίζει τη Δημοκρατία του Λουχάνσκ ως τρομοκρατική οργάνωση. Η περιοχή βόρεια του Λουχάνσκ, όπου πλειοψηφούν οι Ουκρανόφωνοι, έχει παραμείνει υπό τον έλεγχο της Ουκρανίας και τοπικών ένοπλων ομάδων αυτοάμυνας
Λευκορωσία, Κυρίαρχο μεσόγειο κράτος, με δικτατορικό καθεστώς
Η χώρα κυβερνάται από το 1995, μέχρι και σήμερα ανελλιπώς από τον Αλεξάντερ Λουκασένκο, ο οποίος φροντίζει στη χώρα του να διατηρείται μέχρι και σήμερα η θανατική ποινή (η μόνη στην Ευρώπη), μποϊκοτάρει τις εκλογές, δεν υπάρχει καν δημοκρατία, στη χώρα αυτή (άσχετα αν η χώρα ονομάζεται διεθνώς Δημοκρατία της Λευκορωσίας), ενώ η Λευκορωσία βρίσκεται ακόμη στα όρια της ανθρωπιστικής κρίσης, με πολλούς να ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας ενώ η ανεργία καλπάζει υπερβολικά στα ύψη, από κάθε άλλη στην Ευρωπαϊκή ήπειρο, ενώ η πλειοψηφία των κατοίκων της ομιλεί και γνωρίζει τα Ρωσικά, άσχετα αν η πλειοψηφία της χώρας είναι οι Λευκορώσοι. Επίσης η χώρα δεν αποτελεί μέλος στο Συμβούλιο της Ευρώπης.
Διηπειρωτική χώρα με το 23,19% των εδαφών της στην Ευρώπη (όπου βρίσκονται οι σημαντικότερες πόλεις της, η πρωτεύουσα Μόσχα και η Αγία Πετρούπολη) και το 76,81% στην Ασία (κυρίως ασιατική χώρα)
Η χώρα κυβερνάται από το 1997, μέχρι και σήμερα ανελλιπώς από τον Βλαντίμιρ Πούτιν, ο οποίος φροντίζει στη χώρα του να διατηρείται μέχρι και σήμερα ένα σοσιαλιστικού τύπου μορατόριουμ σε σημαντικά πολιτικά ζητήματα, μποϊκοτάρει τις εκλογές, υπάρχει σημαντική απουσία δημοκρατίας, στη χώρα αυτή, Ισλαμική Τρομοκρατία σε ορισμένα Ομοσπονδιακά υποκείμενα και Δημοκρατίες της (ειδικότερα στην περιοχή του Καυκάσου), ενώ η Ρωσική Ομοσπονδία βρίσκεται ακόμη στα όρια της ανθρωπιστικής κρίσης, με πολλούς να ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, ειδικότερα στην επαρχία, ενώ η ανεργία επίσης καλπάζει υπερβολικά στα ύψη, με αποτέλεσμα να φεύγουν δεκάδες μετανάστες στο εξωτερικό.
Επίσης η χώρα έχει εισβάλλει στρατιωτικά «δια της βίας», σε γειτονικές της κυρίαρχες χώρες, οι οποίες υπήρξαν, στο παρελθόν πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες (Γεωργία, Ουκρανία και Μολδαβία), ενώ σε άλλες «κωφεύει» στα μείζονα σημαντικά προβλήματα, που υπάρχουν (Αρμενία και Αζερμπαϊτζάν), ενώ στο Καζακστάν, δημιούργησε, το 2022, πρόβλημα σε ενεργειακά θέματα, με διαδηλώσεις και δεκάδες νεκρούς, με αποτέλεσμα οι διεθνείς ενώσεις (ΝΑΤΟ, Ευρωπαϊκή Ένωση, ΟΗΕ), να τις επιβάλλουν κυρώσεις, αλλά και Εμπάργκο στις διεθνείς αγορές, ενώ αντίστοιχα, η χώρα διατηρεί φιλικές σχέσεις, με τη Λευκορωσία, η οποία έχει σχεδόν τα ίδια πολιτικά προβλήματα.
Η Ρωσική Δημοκρατία αποτελείται από 48 Επαρχίες, 7 περιοχές (ιστορικός όρος για συνοριακές επαρχίες) και μία Αυτόνομη Επαρχία στην Ασία, και 4 Αυτόνομους Θύλακες:
Έναν στην Ευρώπη:
Νενετσία, Επαρχία Αρχαγγέλου, στην οποία ενδέχεται να ενσωματωθεί πλήρως ύστερα από το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος που θα γίνει τον Δεκέμβριο του 2007
και πέντε στην Ασία και αποτελούν την Ομοσπονδία μαζί με 21 ακόμα δημοκρατίες:
Σχεδόν σε όλες της Δημοκρατίες, κυρίαρχο έθνος είναι οι Ρώσοι, ενώ σε κάποιες δημοκρατίες που βρίσκονται στα νότια της χώρας, στην οροσειρά του Καυκάσου, όπως την Καμπαρντίνο-Μπαλκαρία, το Καρατσάγεβο-Κιρκασία και το Νταγκεστάν έχουν περισσότερα από ένα δικαιούχα έθνη, με αποτέλεσμα να υπάρχει σύρραξη μεταξύ της Ρωσικής Δημοκρατίας και των αυτόχθονων εθνών της.
Η Δημοκρατία της Κριμαίας δεν έχει δικαιούχο έθνος, και δεν αναφέρεται. Εκτός από τη Ρωσική αναγνωρίζει την Κριμαϊκή Ταταρική και Ουκρανικά ως επίσημες γλώσσες της. Η Δημοκρατία της Κριμαίας είναι όμορη με τη διεκδικούμενη από την Ουκρανία Αυτόνομη Δημοκρατία της Κριμαίας και αναγνωρίζεται ως τμήμα της Ουκρανίας από το μεγαλύτερο μέρος της διεθνούς κοινότητας
Αντιγκέγια, με κυρίαρχο έθνος τους αυτόχθονους Αντίγκε, συμπεριλαμβανομένων και των αυτόχθονων Σαπσούγκων. Η σχέση τους με το Ρωσικό κράτος είναι εξαιρετικά κακές, ως συνέπεια της γενοκτονίας των Κιρκασίων, την οποία διέπραξε η Ρωσική Αυτοκρατορία τον 19ο αιώνα κατά τη διάρκεια του Ρωσοκιρκασιανού πολέμου, οι περισσότεροι Κιρκάσιοι εξορίστηκαν από την πατρίδα τους την Κιρκασία στη σύγχρονη Τουρκία και στην υπόλοιπη Μέση Ανατολή, όπου και η πλειοψηφία τους είναι συγκεντρωμένη σήμερα.
Ινγκουσετία, κατοικείται αποκλειστικά από αυτόχθονες πληθυσμούς - Ινγκούς (77,3%) και Τσετσένους (20,4%)
Καλμίκια, με κυρίαρχο έθνος τους αυτόχθονους Καλμούκους, η μοναδική Μογγολική φυλή στην Ευρώπη
Καμπαρντίνο-Μπαλκάρια, αποτελείται από δύο συστατικές εθνότητες: Οι Καμπαρντίνοι είναι αρχαίο καυκάσιο φύλο, συγγενές με τους Αντιγκέους (βλ. Αντιγκέα) και τους Κιρκασίους (βλ. Καρατσάγεβο-Κιρκασία). Ομιλούν μία τοπική διάλεκτο του Καυκάσου που φέρει το όνομά τους και οι περισσότεροι είναι σουνίτες μουσουλμάνοι. Αντιπροσωπεύουν το 55% του συνολικού πληθυσμού. Οι Μπαλκάροι είναι ο τοπικός κλάδος των Καρατσαϊτών. Ομιλούν την Καρατσαϊκή-Μπαλκαρική, η οποία ανήκει στην οικογένεια των τουρκικών γλωσσών, και είναι επίσης σουνίτες μουσουλμάνοι. Κατά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο κατηγορήθηκαν για συνεργασία με τους Γερμανούς και εκτοπίσθηκαν μαζικά στο ασιατικό κομμάτι της Ρωσίας. Η επιστροφή τους επετράπη το 1957 και σήμερα αριθμούν λίγο παραπάνω από 100.000 μέλη (12% του πληθυσμού).
Καρατσάγεβο-Κιρκασία, Συνταγματικά η Δημοκρατία συνίσταται από τις αυτόχθονες εθνότητες των Καρατσαϊτών (38,5% του πληθυσμού) και των Τσερκέσιων (11,3%), όμως και οι δύο μαζί αποτελούν μόλις το ήμισυ του πληθυσμού. Οι υπόλοιποι είναι Ρώσοι (33,6%) ή ανήκουν σε μικρότερες εθνότητες του Καυκάσου.
Νταγκεστάν, Πληθυσμιακά το Νταγκεστάν είναι το πιο ανομοιογενές ομοσπονδιακό υποκείμενο της Ρωσίας. Οι δέκα μεγαλύτερες αυτόχθονες εθνικές ομάδες του Νταγκεστάν είναι: Αγκούλοι, Άβαροι (29,4%), Δαργίνοι (16,5%), Κουμίκοι (14,2%), Λάκοι (5,4%), Λεζγκί (13,1%), Νογκάι, Ρουτούλ, Ταμπασαράνοι (4,3%) και Τσαχούρι. Υπάρχουν επίσης αρκετοί Αζέροι (4,3%) και Τσετσένοι (3,4%). Με εξαίρεση τους Ρώσους (οι οποίοι είναι Σλάβοι και εκπροσωπούν το 4,7% του πληθυσμού του Νταγκεστάν), τα υπόλοιπα φύλα είναι είτε αυτόχθονα καυκάσια είτε τουρκικά, τα οποία έχουν διατηρήσει τις ιδιαιτερότητές τους λόγω του ορεινού αναγλύφου της περιοχής και της χαμηλής αστικοποίησης (σχεδόν 60% ζει σε χωριά). Για τη συνεννόηση όλων αυτών μεταξύ τους χρησιμοποιείται κυρίως η ρωσική, ενώ απαντώνται τριάντα ακόμα γλώσσες
Ουντμουρτία, με κυρίαρχο έθνος τους αυτόχθονους Ουντμούρτ, συμπεριλαμβανομένων και των αυτόχθονων Μπεσερμιάν
Ταταρστάν, με κυρίαρχο έθνος τους αυτόχθονους Τάταρους, συμπεριλαμβανομένων και των αυτόχθονων Κοζάκων
Τσετσενία, Κυρίαρχη εθνότητα της Δημοκρατίας, είναι οι Τσετσένοι, οι οποίοι εκπροσωπούν το 93,5% του πληθυσμού
Τσουβασία, με κυρίαρχο έθνος τους αυτόχθονους Τσουβάς
Σιβηρία, το Ασιατικό τμήμα της Ρωσίας (76,8% των εδαφών της). Οι αυτόνομες περιοχές και οι δημοκρατίες της Ρωσίας στην Ασία είναι:
Μία Αυτόνομη Επαρχία:
Εβραϊκή Αυτόνομη Επαρχία, γνωστό και ως Μπιρομπιτζάν από την πρωτεύουσα της περιφέρειας. Ο πληθυσμός του Εβραϊκού Αυτόνομου Όμπλαστ είναι κατά βάση Ρωσικός (89,9%). Ακολουθούν οι Ουκρανοί (4,4%) και οι Εβραίοι με μόλις 1,2%.
Γιαμαλία, Επαρχία Τϋουμέν, με κυρίαρχο έθνος τους αυτόχθονους Γιάμαλες
Τσουκότκα, θύλακας της Ρωσίας εκτός οποιαδήποτε επαρχίας, με κυρίαρχο έθνος τους αυτόχθονους Τσούκτσι
5 Δημοκρατίες (δεν έχουν καμία απολύτως σχέση φυλετικά με τους γηγενείς Ρώσους, και όλες αποτελούν Τουρανικά νομαδικά φύλα με καταγωγή από τη Μογγολία και τη ΝΑ Σιβηρία, τα οποία μετανάστευαν κατά κύματα καθ' όλη τη διάρκεια του μεσαίωνα, κυρίως μεταξύ 6ου και 11ου αιώνα. Μιλούσαν διάφορες διαλέκτους της αρχαίας τουρκικής γλώσσας, οι οποίες στη συνέχεια διαφοροποιήθηκαν δημιουργώντας τις σύγχρονες τουρκικές γλώσσες (ή τουρανικές). Η θρησκεία τους ήταν σαμανιστική με ανώτατο θεό τον Τένγκρι, άρχοντα του γαλάζιου ουρανού):
Διηπειρωτική χώρα, με το 97,13% των εδαφών της στην Ασία και το 2,87% στην Ευρώπη
Αμπχαζία, Αυτόνομη Δημοκρατία, με αυτόχθονο πληθυσμό. Ντε φάκτο Κυρίαρχο κράτος εντός των διεθνώς αναγνωρισμένων συνόρων της Γεωργίας, ντε ζουρ Αυτόνομη Δημοκρατία, είναι επίσης αναγνωρισμένη ως κράτος από τη Ρωσία, και πέντε ακόμα χώρες.
Ατζαρία, Αυτόνομη Δημοκρατία, πρώην αυτόνομη επαρχία, με σημαντικές κοινότητες Αζαριανών (μείγμα γεωργιανών), οι οποίοι ασπάζονται το Σουνιτικό Ισλάμ, ιδίως στην επαρχία Χούλο.
Νότια Οσσετία, Ντε φάκτο Αυτόνομη Δημοκρατία με αυτόχθονο πληθυσμό, πρώην αυτόνομη επαρχία, η Γεωργία μετά τη διάλυση της επαρχίας και τις αποσχιστικές τάσεις που ακολούθησαν στην περιοχή έχει δημιουργήσει μια Επαρχιακή Διοικητική Οντότητα στη Νότια Οσσετία με σκοπό τη διοίκηση του τμήματος της περιοχής που κατέχει και τη διαπραγμάτευση για το τελικό καθεστώς του συνόλου της, επίσημα στα εδάφη της Νότιας Οσσετίας βρίσκονται εδάφη 3 διαφορετικών επαρχιών (Μτσχέτα-Μτιανέτι, Ράτσα-Λετσχούμι και Κβέμο Σβανέτι και Σίντα Κάρτλι).
Ναχιτσεβάν, Αυτόνομη Δημοκρατία του Αζερμπαϊτζάν, είναι εδαφικά αποκομμένη από το υπόλοιπο Αζερμπαϊτζάν
Καρκί, οικισμός και εξωτερικό έδαφος της αυτόνομης δημοκρατίας στην Αρμενία
Δημοκρατία του Αρτσάχ, ντε φάκτο ανεξάρτητη δημοκρατία εντός των διεθνώς αναγνωρισμένων συνόρων του Αζερμπαϊτζάν, με αρμένικο πληθυσμό
Ναγκόρνο-Καραμπάχ, αμφισβητούμενη, διεθνώς αναγνωρισμένη περιοχή του Αζερμπαϊτζάν, αλλά το μεγαλύτερο τμήμα της περιοχής βρίσκεται υπό τον έλεγχο της Δημοκρατίας του Αρτσάχ, επίσης με αρμένικο πληθυσμό
Διηπειρωτική χώρα με το 96,95% των εδαφών της στην Ασία (Μικρά Ασία) και το 3,05% στην Ευρώπη (Ανατολική Θράκη, Ίμβρος και Τένεδος), ενώ αντίστοιχα η Κωνσταντινούπολη, αποτελεί τη μοναδική πόλη, στον κόσμο, που απλώνεται σε δύο ηπείρους (Ασία και Ευρώπη).
Η χώρα κυβερνάται από το 2002, μέχρι και σήμερα ανελλιπώς από τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος φροντίζει στη χώρα του να διατηρείται μέχρι και σήμερα η Ισλαμική Τρομοκρατία, μποικοτάρει τις εκλογές, δεν υπάρχει καν δημοκρατία, στη χώρα αυτή (άσχετα αν η χώρα ονομάζεται διεθνώς Δημοκρατία της Τουρκίας), ενώ η Τουρκία βρίσκεται ακόμη στα όρια της ανθρωπιστικής κρίσης, με πολλούς να ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας ενώ η ανεργία καλπάζει υπερβολικά στα ύψη, ενώ ακόμη η χώρα αδιαφορεί, εδώ και δεκαετίες και για την ένταξη της στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Από τα μέσα της δεκαετίας του 1990, η χώρα βρίσκεται σε σύρραξη με την Ελλάδα, επειδή οι τότε τουρκικές αρχές έθεσαν αρκετές βραχονησίδες και νησίδες καθώς και τις μεταξύ αυτών θαλάσσιες περιοχές υπό τις Γκρίζες Ζώνες που θεωρούν προέκταση του εδάφους τους. Και οι δύο χώρες επικαλούνται χάρτες δικούς τους και άλλων χωρών καθώς και συνθήκες, για να αποδείξουν η μεν Ελλάδα το αβάσιμο της αμφισβήτησης, η δε Τουρκία τη νομιμότητα της απαίτησής της, ενώ η Ελλάδα σήμερα αξιώνει να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα από τα 6 στα 12 Ναυτικά Μίλια, δικαίωμα που κατοχυρώνεται από το Διεθνές Δίκαιο.
Επίσης η χώρα έχει εισβάλλει στρατιωτικά «δια της βίας», σε γειτονικές της κυρίαρχες χώρες, όπως στην Κύπρο (αναφέρεται παρακάτω) και την Συρία, καταλαμβάνοντας εδάφη και πόλεις, παραβιάζοντας τη διεθνή κοινότητα, ενώ στα νότια και ανατολικά της χώρας, η πλειοψηφία των κατοίκων της, είναι Κούρδοι, οι οποίοι επιδιώκουν αυτονομία, εντός της Τουρκίας, σε συνεργασία με το PKK, με αποτέλεσμα, να υπάρχει σύρραξη μεταξύ της Τουρκικής κυβέρνησης και των Κούρδων αυτονομιστών, ενώ πολλά κράτη, του δυτικού κόσμου, το φιλοκουρδικό κόμμα PKK, το κατατάσσουν ως τρομοκρατική οργάνωση.
Κύπρος, Κυρίαρχο νησιωτικό κράτος, και κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Η Κύπρος ντε γιούρε αποτελείται από 6 επαρχίες στο σύνολο της νήσου και τα περιβάλλοντα ύδατα, ντε φάκτο όμως αποτελείται από 4 πολιτικές οντότητες:
Το ελεύθερο κομμάτι της Κύπρου στα νότια που, νόμιμα, αντιπροσωπεύει το σύνολο της νήσου (Επαρχίες Πάφου και Λεμεσού, το μεγαλύτερο μέρος της Επαρχίας Λάρνακας, η μισή και παραπάνω έκταση της Επαρχίας Λευκωσίας και μικρό μέρος της Επαρχίας Αμμοχώστου).
Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου, ντε φάκτο ανεξάρτητη δημοκρατία στη βόρεια Κύπρο εντός των διεθνώς αναγνωρισμένων συνόρων της Κύπρου, αναγνωρισμένο ως κράτος αποκλειστικά από την Τουρκία. Ελέγχει παράνομα με την Τουρκική εισβολή στην Κύπρο, από το 1974, την Επαρχία Κερύνειας, τη μισή και παραπάνω έκταση της Επαρχίας Λευκωσίας, το μεγαλύτερο μέρος της Επαρχίας Αμμοχώστου, συμπεριλαμβάνοντας ολόκληρη τη χερσόνησο της Καρπασίας και ένα μικρό μέρος της Επαρχίας Λάρνακας. Τα εδάφη που ελέγχει και διοικεί παρανόμως η ΤΔΒΚ, αποτελούν νόμιμα έδαφος της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Η χώρα, βρίσκεται στα όρια της ανθρωπιστικής κρίσης, επειδή ακόμη είναι σε εξέλιξη η Συριακή εμφύλια διαμάχη, η οποία ξεκίνησε τον Μάρτιο του 2011. Ο πόλεμος έχει τις απαρχές του στην εξέγερση που ξέσπασε στη Συρία στο πλαίσιο της Αραβικής Άνοιξης. Η συριακή κυβέρνηση ανέπτυξε τον στρατό για να καταστείλει την εξέγερση και αρκετές πόλεις της χώρας πολιορκήθηκαν. Σύμφωνα με μάρτυρες, στρατιώτες που αρνήθηκαν να ανοίξουν πυρ εναντίον αμάχων εκτελέστηκαν με συνοπτικές διαδικασίες από το στρατό της Συρίας. Η κυβέρνηση της Συρίας αρνήθηκε τη φημολογία για αποστασίες και κατηγόρησε "ένοπλες συμμορίες" για την πρόκληση ταραχών.
Ροζάβα (Δυτικό Κουρδιστάν), ντε φάκτο αυτόνομη περιοχή στη Βόρεια και Βορειοδυτική Συρία, με κουρδικό πληθυσμό. Η περιοχή απέκτησε την αυτονομία της, τον Νοέμβριο του 2013 ως μέρος της συνεχιζόμενης Κουρδικής εξέγερσης, για τη θέσπιση μιας κοινωνίας που βασίζεται στις αρχές της άμεσης δημοκρατίας, της ισότητας των φύλων, και της βιωσιμότητας. Το Δυτικό Κουρδιστάν δεν αναγνωρίζεται επίσημα ως αυτόνομο από τη Συριακή κυβέρνηση, και συμμετέχει στον Συριακό εμφύλιο.
Υπάρχουν επίσης μεγάλες μειονότητες Ασσυρίων, Τουρκομάνων, Δρούζων και Χριστιανών Σύρων, οι οποίοι επιδιώκουν και αυτοί αυτονομία εντός της Συριακής Επικράτειας, και συμμετέχουν και αυτοί στην Συριακή εμφύλια διαμάχη.
Επίσης μέρος της χώρας στα Νοτιοανατολική πλευρά της Συρίας ελέγχει παράνομα δια της βίας, η τρομοκρατική ισλαμική οργάνωση Ισλαμικό Κράτος, και παρακλάδια τους.
Η χώρα, βρίσκεται εδώ και δεκαετίες στα όρια της ανθρωπιστικής κρίσης, ενώ ο Λίβανος είχε στην σύγχρονη ιστορία δύο εμφυλίους πολέμους το 1982 και το 2006. Το 95% του πληθυσμού είναι Άραβες, 4% Αρμένιοι και 1% άλλες εθνοτικές ομάδες. Οι μουσουλμάνοι αποτελούν το 61,1% του πληθυσμού και το 33,7% χριστιανοί, και οι δύο οι θρησκείες έχουν διαφορετικά δόγματα. Η θρησκεία είναι απαραίτητη καθώς χρειάζεται για όλους τους τομείς της καθημερινότητας ενώ όλες οι οικογενειακές υποθέσεις καθώς και η ζωή των πιστών ρυθμίζονται από τις θρησκευτικές κοινότητες που ανήκουν αφού δεν υπάρχει αστικό δίκαιο, ούτε επιτρέπονται πολιτικοί γάμοι ή άλλες πολιτικές πράξεις. Επιπλέον η εισαγωγή στα Πανεπιστήμια, στο δημόσιο, στα σχολεία και στην αγορά εργασίας γίνεται με βάση τις θρησκευτικές κοινότητες που ανήκουν οι πιστοί. Ο πρόεδρος της χώρας πρέπει υποχρεωτικά να είναι Χριστιανός Μαρωνίτης, ο πρωθυπουργός Σουνίτης Μουσουλμάνος, ο πρόεδρος της Βουλής Σιίτης Μουσουλμάνος και ο υπουργός εξωτερικών Ορθόδοξος χριστιανός. Οι θέσεις στο κοινοβούλιο καταλαμβάνονται κατά 50% από μουσουλμάνους και κατά 50% από χριστιανούς υποχρεωτικά για λόγους ισότιμης αντιπροσώπευσης θρησκευτικά. Στην κυβέρνηση και το υπουργικό συμβούλιο εκπροσωπούνται όλα τα 18 αναγνωρισμένα Μουσουλμανικά και χριστιανικά δόγματα καθώς και οι Δρούζοι όπως και στο δημόσιο και τα σώματα ασφαλείας.
Στον Λίβανο Επίσημα αναγνωρίζονται 18 διαφορετικά θρησκευτικά δόγματα, οι οποίες είναι διασκορπισμένες σε ολόκληρη την χώρα, οι οποίες μάλιστα δεν διαθέτουν καν αυτονομία, με αποτέλεσμα να υπάρχουν ακόμη και τοπικές συγκρούσεις, ανά μεταξύ τους:
Άραβες Σουνίτες Μουσουλμάνοι (27%), αποτελούν την πλειοψηφία σε ολόκληρο τον Λίβανο
Άραβες Σιίτες Μουσουλμάνοι (24%)
Μαρωνίτες, αποτελούν την σημαντικότερη πολιτικά ομάδα του Λιβάνου με 20% του συνολικού πληθυσμού
Λιβανέζοι Ορθόδοξοι χριστιανοί, που υπάγονται θρησκευτικά στο Πατριαρχείο Αντιοχείας με 9% του συνολικού πληθυσμού
Δρούζοι (5,2%)
Μονοφυσίτες (5%)
Καθολικοί χριστιανοί με 4%
Αλαουίτες, ξεχωριστή μουσουλμανική μειονότητα που αντιπροσωπεύει το 3%, του πληθυσμού της χώρας
Προτεστάντες με 2%
Επίσης, η σιιτική στρατιωτική και πολιτική οργάνωση, Χεζμπολάχ, ελέγχει παράνομα δια της βίας, τα Βορειοανατολικά και Νότια τμήματα της χώρας, τμήματα των επαρχιών Αλέι και Μπααμπντά και μέρος της πρωτεύουσας της Βυρητού. Η ένοπλη πτέρυγα της οργάνωσης θεωρείται κίνημα αντίστασης στον αραβικό κόσμο, ενώ πολλά κράτη, την κατατάσσουν ως τρομοκρατική οργάνωση.
Ο Λίβανος επίσης βρίσκεται σε σύρραξη με το Ισραήλ, ενώ δεν έχουν καθορίσει και δυο χώρες σύνορα.
Το Κράτος του Ισραήλ, ιδρύθηκε το 1948, και έκτοτε δεν αναγνωρίζεται ως κυρίαρχο κράτος από 32 κράτη μέλη του ΟΗΕ: δεν αναγνωρίζεται ως κυρίαρχο κράτος από τις Αλγερία, Αφγανιστάν, Βόρεια Κορέα, Γουινέα, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Ινδονησία, Ιράκ, Ιράν, Κατάρ, Κομόρες, Κούβα, Κουβέιτ, Λίβανος, Λιβύη, Μαλαισία, Μάλι, Μαρόκο, Μπανγκλαντές, Μπαχρέιν, Μπουτάν, Μπρουνέι, Νίγηρας, Ομάν, Πακιστάν, Σαουδική Αραβία, Σομαλία, Σουδάν, Συρία, Τζιμπουτί, Τσαντ, Τυνησία και Υεμένη. Όλα τα 32 κράτη, που αναφέρονται είναι είτε μουσουλμανικές χώρες, τα οποία έχουν απομονώσει το Ισραήλ, είτε κράτη που δεν έχουν επαφή με τη Δύση, άλλα και Σοσιαλιστικά κράτη, των οποίων η θέση είναι ουδέτερη. Είναι μονάχα νομικά αναγνωρισμένο από την ΟΑΠ, την οποία το Ισραήλ έχει αναγνωρίσει από το 1993 ως το μοναδικό και νόμιμο εκπρόσωπο του Παλαιστινιακού λαού.
Η χώρα λόγω της «ιδιαίτερης απομόνωσης» της, από τα κράτη της Ευρύτερης Μέσης Ανατολής, αποτελεί το παράλογο παγκοσμίως, και έχει περισσότερους δεσμούς με τις Ευρωπαϊκές χώρες, και συμμετέχει ακόμη για πολλά χρόνια, και σε μεγάλες διοργανώσεις της, παρότι είναι εξ ολοκλήρου Ασιατική χώρα, όπως στην Eurovision, στο Euro, αποτελώντας ακόμη και επίσημο μέλος της Ευρωπαϊκής UEFA, ακόμη και στους Ευρωπαϊκούς Αγώνες.
Τόσο το Ισραήλ, όσο και το Κράτος της Παλαιστίνης διεκδικούν ως πρωτεύουσα χώρας την Ιερουσαλήμ, ενώ ο ΟΗΕ και οι περισσότερες χώρες δε δέχονται ότι η νόμιμη πρωτεύουσα του Ισραήλ είναι η Ιερουσαλήμ για αυτό το λόγο και διατηρούν πρεσβείες σε άλλες πόλεις της χώρας, κυρίως στο Τελ Αβίβ, προκειμένου να αποφύγουν τον μόνιμο πόλεμο των δύο χωρών.
Επίσης, το Ισραήλ, «κατέχει δια της βίας» περιοχές άλλων χωρών, με τις οποίες χώρες βρίσκεται μόνιμα σε σύγκρουση:
Υψώματα του Γκολάν, έδαφος υπό Ισραηλινή κατοχή «προσαρτιμένο έδαφος» (τμήμα της Βόρειας Περιφέρειας), νόμιμα έδαφος της Συρίας
Αγροκτήματα της Σεμπάα, έδαφος υπό Ισραηλινή κατοχή «προσαρτιμένο έδαφος» (επίσης τμήμα της Βόρειας Περιφέρειας), νόμιμα έδαφος του Λιβάνου
Το Κράτος της Παλαιστίνης, αναγνωρίζεται από το 70% των κρατών-μελών των Ηνωμένων Εθνών, όχι όμως από το Ισραήλ. Οι παλαιστινιακές παρατάξεις Φατάχ και Χαμάς, αλλά και η ΟΑΠ, θεωρούνται κινήματα αντίστασης στον αραβικό κόσμο, ενώ πολλά κράτη, τις κατατάσσουν ως τρομοκρατικές οργανώσεις.
Δυτική Όχθη, θεωρείται η «Μητροπολιτική Παλαιστίνη», σε αυτήν βρίσκεται η de facto πρωτεύουσα Ραμάλα. Υπό Ισραηλινή κατοχή, ντε ζουρ έδαφος καμίας χώρας
Λωρίδα της Γάζας, είναι εδαφικά αποκομμένη από την υπόλοιπη Παλαιστίνη, και η μόνη περιοχή της που βρέχεται από τη Μεσόγειο Θάλασσα, και κατά συνέπεια η πόλη της Γάζας είναι το μοναδικό της λιμάνι. Υπό Ισραηλινό έλεγχο (εναέριος χώρος και πρόσβαση ακτών), ντε γιούρε έδαφος καμίας χώρας
Η χώρα, βρίσκεται στα όρια της ανθρωπιστικής κρίσης, και βρίσκεται μόνιμα σε εμφύλια διαμάχη, λόγω των διαφορετικών Εθνοτικών ομάδων, οι οποίοι κατά μεγάλο ποσοστό είναι Άραβες, ενώ η μεγαλύτερη εθνική μειονότητα είναι των Κούρδων, οι οποίοι ζουν κυρίως στο βόρειο τμήμα της χώρας. Υπάρχουν ακόμη Τουρκομάνοι, συγγενείς των Τούρκων της Ανατολίας όπως επίσης Πέρσες και Ασσύριοι. Η πλειοψηφία των κατοίκων είναι μουσουλμάνοι Σιίτες (περίπου 55%) και Σουνίτες (περίπου 20%), ενώ άλλοι πληθυσμοί που διαμένουν είναι οι Τσετσένοι, ενώ στο νότιο Ιράκ υπάρχει κοινότητα Ιρακινών αφρικανικής καταγωγής ως αποτέλεσμα του δουλεμπορίου του Ισλαμικού Χαλιφάτου κατά τον 9ο αιώνα με την πόλη της Βασόρας να είναι το επίκεντρο, και χάρις αυτό το πρόβλημα, που υπάρχει στο Ιράκ, δημιουργήθηκαν οι εξής αυτόνομες περιοχές:
Ιρακινό Κουρδιστάν, η μόνη αναγνωρισμένη, από το Ιράκ, Αυτόνομη Δημοκρατία με Αυτόχθονο πληθυσμό, η οποία θεωρείται κίνημα αντίστασης στον αραβικό κόσμο και στην Τουρκία, ενώ πολλά κράτη, του δυτικού κόσμου, την κατατάσσουν ως τρομοκρατική οργάνωση
Υπήρχαν επίσης προτάσεις για Ασσυριακή αυτονομία, με στόχο τη δημιουργία μιας αυτονομίας ή ενός ανεξάρτητου κράτους για τους Ασσύριους που ομιλούν τα Συριακά στο βόρειο Ιράκ, το οποίο τελικά μποϊκοταρίστηκε, από πολλές Ιρακινές κυβερνήσεις και δεν έγινε ποτέ
Επίσης μέρος της χώρας στα Βορειοδυτική πλευρά του Ιράκ ελέγχει παράνομα δια της βίας, η τρομοκρατική οργάνωση Ισλαμικό Κράτος, και παρακλάδια τους.
Εκτός από τους Άραβες, υπάρχουν επίσης διάφορες αυτόχθονες φυλές όπως οι Χαντχράμι, οι Μακουίλ (Άραβες Βεδουίνοι), καθώς και Γεμενίτες Εβραίοι και Αφροάραβες
Τα 6 εμιράτα βρίσκονται από τη μεριά του Περσικού Κόλπου και 1 το Φουτζέιρα από τη μεριά του Κόλπου Ομάν, γύρω από το Φουτζέιρα βρίσκονται εξωτερικά εδάφη των άλλων εμιράτων και του Ομάν, τα 7 εμιράτα με τα εξωτερικά εδάφη τους είναι:
Υπάρχουν επίσης ένα εξωτερικό έδαφος που ελέγχουν από κοινού Φουτζέιρα και Σάργια, ένα εξωτερικό έδαφος που ελέγχουν από κοινού το Ατζμάν και το κράτος του Ομάν και 2 νησιωτικές περιοχές υπό Ιρανική διοίκηση που διεκδικούνται από τη Σάργια και το Ρας αλ-Καϊμά
Η χώρα, βρίσκεται στα όρια της ανθρωπιστικής κρίσης
Υπάρχουν διαφορετικές Εθνοτικές ομάδες με σημαντικότερες τους Λουρ (στα κεντρικά και δυτικά της χώρας), τους Αζέρους (κυρίως στο βόρειο τμήμα της χώρας) και τους Κούρδους (στα δυτικά της χώρας), οι οποίες δεν διαθέτουν καν αυτονομία, και χωρίζονται σε επαρχίες.
Η χώρα, βρίσκεται στα όρια της ανθρωπιστικής κρίσης, από τα μέσα της δεκαετίας του 1970, και βρίσκεται μόνιμα σε εμφύλια διαμάχη, λόγω των διαφορετικών Εθνοτικών ομάδων. Στο Αφγανιστάν κατοικούν 50 περίπου εθνότητες που η καθεμιά έχει και τη δική της γλώσσα. Από το 1930, στο Αφγανιστάν καθιερώθηκαν ως επίσημες γλώσσες η Παστού και η Περσική, γνωστή ως νταρί. Τα νταρί και τα περσικά έχουν ελάχιστες διαφορές μεταξύ τους. Οι άλλες γλώσσες, όπως η ουζμπεκική και η τουρκμενική, είναι επίσημες γλώσσες στις περιοχές στις οποίες ομιλούνται. Την παστού τη μιλάνε κυρίως οι Αφγανοί (Παστούν), ενώ η άλλη μεγάλη εθνότητα, οι Τατζίκοι, μιλάνε την περσική γλώσσα, την οποία και θεωρούν ως πιο εξελιγμένη γλώσσα. Οι Τατζίκοι μιλούν την τατζικική γλώσσα, που είναι μια γλώσσα που συγγενεύει πολύ με τα περσικά και γράφεται με πέρσι αραβικό αλφάβητο (ενώ στο Τατζικιστάν γράφεται με κυριλλικό). Η κυριότερη θρησκεία στο Αφγανιστάν είναι το Ισλάμ, κυρίως όμως οι Αφγανοί είναι μουσουλμάνοι σουνίτες, με εξαίρεση μερικές μειονότητες που είναι μουσουλμάνοι σιίτες, ενώ όλες οι γλώσσες τις χώρας γράφονται σε αραβικούς χαρακτήρες, όπως και στο Ιράν ή το Πακιστάν. Ο πληθυσμός είναι πολύ ανισομερώς κατανεμημένος, ως αποτέλεσμα φυσικά της μορφολογίας του εδάφους, ενώ επιδιώκεται από όλες τις Εθνοτικές ομάδες, αυτονομία, ισονομία εντός του Κοινοβουλίου της χώρας και ίσα δικαιώματα στο Αφγανικό κράτος.
Κυρίαρχες Εθνοτικές ομάδες στο Αφγανιστάν είναι οι: Παστούν - Αυτόχθονες Αφγανοί (42%), Τατζίκοι (27%), Χαζάρα - Αυτόχθονοι (9%), Ουζμπέκοι (9%), Αϊμάκ (4%), Τουρκομάνοι/Τουρκμένοι (3%) και οι Μπαλούχοι (2%). Υπάρχουν επίσης αρκετοί Κιργίζιοι, Πασάγοι, Νουριστάνοι, Άραβες, Μπραχούι, Παμίροι και Γκουρτζάρ (οι οποίοι συγκεντρώνουν συνολικά το 4% του πληθυσμού του γενικού πληθυσμού του Αφγανιστάν).
Υπάρχουν επίσης και άλλες εθνοτικές ομάδες όπως οι Μούμο, Παντζάμπ, Καλάς και Μουχατζίρ, και φύλα που είναι είτε αυτόχθονα περσικά, είτε μογγολικά, είτε τουρκικά, οι οποίες ζουν διασκορπισμένες εντός του Αφγανιστάν, τα οποία έχουν διατηρήσει τις ιδιαιτερότητές τους λόγω του ορεινού αναγλύφου της χώρας και της χαμηλής αστικοποίησης.
Το Αφγανιστάν από τις 15 Αυγούστου 2021, εξαιτίας της μερικής ανακατάληψης της χώρας από τους Ταλιμπάν, την εξουσία διεκδικούν και οι δυο αντιμαχόμενες παρατάξεις:
Οι Ταλιμπάν, που σχηματίσαν κυβέρνηση, δια της βίας, και επανέφεραν το παλαιότερο όνομα της χώρας Ισλαμικό Εμιράτο του Αφγανιστάν.
Κατά μήκος των συνόρων με την Ινδία υπάρχουν αρκετές περιοχές που αμφισβητούνται, όπως οι Βάλτοι Κουτς στο δέλτα του Ινδού Ποταμού, τα σύνορα στις επαρχίες Παντζάμπ (όνομα επαρχιών και στα 2 κράτη), και οι περιοχές Τζουναγκάντ και Μαναβαντάρ στη Χερσόνησο Καθιαουάρ
Περιοχή Κασμίρ, περιοχή που αναζητά την ανεξαρτησία της και κατέχεται από 3 διαφορετικές ανεξάρτητες χώρες (Πακιστάν, Ινδία και Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας)
Πακιστάν (βορειοδυτική περιοχή)
Αζάντ Κασμίρ
Βόρειες Περιοχές
Κίνα (βορειοανατολική περιοχή)
Ακσάι Τσιν
Σακσγκάμ Κοιλάδα
Ινδία (κεντρική και νότια περιοχή)
Γιαμμού και Κασμίρ (συμπεριλαμβανομένης και της περιοχής Λαντάκ)
και η περιοχή του Παγετώνα Σιαχέν που κατέχεται και από την Ινδία (ψηλότερες κορυφές) και το Πακιστάν (χαμηλότερες κορυφές)
Διηπειρωτική χώρα με το 94,48% των εδαφών της στην Ασία και το 5,52% στην Ευρώπη
Κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ, η ομώνυμη πόλη και οι εγκαταστάσεις δορυφορικών εκτοξεύσεων της NASA, νοικιασμένη και διοικούμενη από τη Ρωσική Ομοσπονδία. Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και την ανεξαρτησία του Καζακστάν, η Ρωσία μισθώνει το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ, καθώς, παρότι διαθέτει άλλα δύο για εκτοξεύσεις δορυφόρων, μόνον από αυτό μπορούν να ξεκινήσουν επανδρωμένες αποστολές στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS).
Επίσημα ονομάζεται Λαϊκή Λαοκρατική Δημοκρατία της Κορέας. Η Βόρεια Κορέα είναι ένα από τα λίγα εναπομείναντα κράτη σε παγκόσμιο επίπεδο που κυβερνώνται από ένα ιδιότυπο σοσιαλιστικό καθεστώς (Τζούτσε). Το Τζούτσε είναι η εθνική ιδεολογία της Βόρειας Κορέας και σύμφωνα με αυτήν, τα μέσα παραγωγής ανήκουν στο κράτος μέσω κρατικών επιχειρήσεων και κολεκτιβοποιημένων αγροκτημάτων. Οι περισσότερες υπηρεσίες, όπως η υγειονομική περίθαλψη, η εκπαίδευση, η στέγαση και η παραγωγή τροφίμων χρηματοδοτούνται από το κράτος.
Επίσης η Βόρεια Κορέα, δεν έχει οποιαδήποτε επαφή με τη Δύση και τη δυτική κουλτούρα, ενώ η μοναδική αεροπορική γραμμή είναι μόνο προς το Πεκίνο της Κίνας. Στη Βόρεια Κορέα, συνεχίζουν να υπάρχουν πολιτικοί κρατούμενοι και στρατόπεδα συγκέντρωσης ενώ οι δημόσιες εκτελέσεις συνεχίζονται (Εκτελεστικό απόσπασμα). Η Βόρεια Κορέα πραγματοποιεί συχνά δημόσιες εκτελέσεις. Με βάση την ισχύουσα νομοθεσία της, επιβάλλεται θανατική ποινή για πορνεία, «συναλλαγές ναρκωτικών», συνωμοσίες εναντίον της εθνικής κυριαρχίας της, τρομοκρατία, εσχάτη προδοσία σε βάρος της Μητέρας Πατρίδας από πολίτες, προδοσία εναντίον του λαού, φόνο, βιασμό, ένοπλη ληστεία και μεγάλη κλοπή. Επίσης, στην πρωτεύουσα της χώρας, οι διακοπές ρεύματος δεν είναι συχνές, ωστόσο εκεί χρησιμοποιούνται γεννήτριες, κινητά τηλέφωνα, αυτοκίνητα, καθώς και περιορισμένη πρόσβαση στο διαδίκτυο, ενώ στην υπόλοιπη χώρα δεν επιτρέπεται ούτε η είσοδος στην πρωτεύουσα, καθώς και η χρήση κινητών τηλεφώνων.
Η Βόρεια Κορέα αποτελείται εκτός από τις διοικητικές της περιφέρειες και από 3 ειδικές περιφέρειες, εκ των οποίων η πρώτη, έχει καθεστώς στο μοντέλο των Χονγκ Κονγκ και Μακάο της Κίνας:
Νότια Κορέα, Κυρίαρχο κράτος. Επίσημα ονομάζεται Δημοκρατία της Κορέας
Τζέτζου-ντο, Ειδική Αυτόνομη Επαρχία της Νοτίου Κορέας
Λιανκώρτ Βράχοι, αμφισβητούμενη νησιωτική περιοχή, που ελέγχει η Νότιος Κορέα ως «Ντοκντό» και διεκδικεί η Ιαπωνία ως «Τακεσίμα»
Κίνα, Κυρίαρχο σοσιαλιστικό κράτος. Επίσημα ονομάζεται Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας
Σε μια διαμάχη που συνεχίζεται από τη λήξη του Κινεζικού Εμφυλίου το 1949, η Κίνα προβάλλει κυριαρχικά δικαιώματα επί της Ταϊβάν (επισήμως «Δημοκρατία της Κίνας»), καθώς και μια σειρά νησιωτικών συμπλεγμάτων όπως το Αρχιπέλαγος Σπράτλυ και τα Νησιά Παρασέλ, ενώ διεκδικεί και άλλα νησιά στον Ειρηνικό. Η ΛΔ Κίνας έχει επίσης ενεργές εδαφικές διαφορές με το Πακιστάν και την Ινδία, σχετικά με το Κασμίρ.
Η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας περιλαμβάνει 5 αυτόνομες περιοχές:
Εσωτερική Μογγολία, με κυρίαρχο έθνος τους αυτόχθονους Μογγόλους. Επίσημες γλώσσες, της περιοχής είναι, η βασική γλώσσα Μανδαρίνων και η Μογγολική, με την τελευταία να έχει περισσότερες διαλέκτους και γράφεται αποκλειστικά, στην περιοχή, στην παραδοσιακή μογγολική γραφή.
Περιοχή των Ουιγούρων του Σιντζιάνγκ. Το κύριο χαρακτηριστικό της περιοχής είναι, ότι κατοικούν αρκετές εθνικές ομάδες, συμπεριλαμβανομένων των αυτόχθονων Ουιγούρων, των Κινέζων Χαν, των Καζάκων, των Τατζίκων, των Κινέζων Χούι, των Κιργιζίων και των Μογγόλων, με την πλειονότητα του πληθυσμού να ασπάζεται το Ισλάμ σε ποσοστό 58%.
Ζιζάνγκ (Θιβέτ), με κυρίαρχο έθνος τους αυτόχθονους Θιβετιανούς και ορισμένες άλλες εθνικές ομάδες. Σύμφωνα με την παράδοση, οι αυθεντικοί πρόγονοι των Θιβετιανών, όπως περιγράφονται από τις έξι κόκκινες γραμμές στην εθνική σημαία του Θιβέτ, είναι οι Σε, Μου, Ντονγκ, Τονγκ, Ντρου και Ρα. Άλλες εθνικές ομάδες με σημαντικά ποσοστά στον συνολικό πληθυσμό ή με το μεγαλύτερο ποσοστό των μελών στα όρια του ιστορικού Θιβέτ είναι οι φυλές Μπάι, Μπλαγνκ, Μπόναν, Ντονγκξιάν, Χαν, Λόμπα, Λίσου, Μιάο, οι κινέζοι Χούι, οι Μογγόλοι, οι φυλές Μονγκουόρ (ή Του), οι Μένμπα ή Μόνπα, οι Μοσούο, οι Νάκι, οι Κιάν, οι Νου, οι Πούμι, οι Σαλάρ και οι Γι. Το Θιβέτ αφού είχε κατακτηθεί από την Κίνα ανεξαρτητοποιήθηκε de facto το 1913 από τον Δαλάι Λάμα ενώ αφού ξαναεισέβαλε η Κίνα (μόνιμα έως σήμερα) το Θιβέτ κατάφερε να κερδίσει την αυτονομία του το 1950 - 1951. Επικρατέστερη θρησκεία στο Θιβέτ είναι ο Βουδισμός, αν και λόγω του καθεστώτος σε ολόκληρη την Κίνα, νομικά επικρατεί ο Αθεϊσμός.
και 2 ειδικές διοικητικές πόλεις-περιοχές, οι οποίες αναφέρονται ορισμένες φορές ως ανεξάρτητες πόλεις-κράτος (αν και στην πραγματικότητα δεν είναι), ειδικότερα στον τομέα της Παγκόσμιας Ναυτιλίας, ενώ έχουν επίσης διαφορετικό φορολογικό σύστημα, άλλα και ορισμένα προνόμια αυτονομίας, από την υπόλοιπη Κίνα:
Μακάου, οι κάτοικοι της πόλης, έχουν ως μητρικές γλώσσες τα Κινεζικά και τα Πορτογαλικά
Ταϊβάν, ντε φάκτο Κυρίαρχο κράτος, επίσημα ονομάζεται Δημοκρατία της Κίνας και στους περισσότερους διεθνής οργανισμούς Κινεζική Ταϊπέι. Θεωρητικά είναι η 23η επαρχία της Κίνας στην οποία κατέφυγε η κυβέρνηση της Κίνας μετά την επικράτηση των κομμουνιστών στην ενδοχώρα, η Κίνα απειλεί με εισβολή εάν δηλώσει ανεξαρτησία από την υπόλοιπη Κίνα, ενώ η Ταϊβάν θεωρεί ότι όλη η Κίνα είναι τμήμα της υπό το όνομα Δημοκρατία της Κίνας
Μιανμάρ, Κυρίαρχο κράτος, με δικτατορικό καθεστώς που αποτελείται από 7 επαρχίες και 7 πολιτείες με πληθυσμό φυλετικά διαφορετικό αλλά δίχως αυτονομία από την κεντρική κυβέρνηση
Πολιτεία Βα, αναγνωρισμένη de facto ως αυτόνομη περιοχή από την υπόλοιπη χώρα, έχοντας δικό της πολιτικό σύστημα, διοικητικά όργανα και στρατό. Παρόλα αυτά, η «Πολιτεία Βα» αναγνωρίζει την επικυριαρχία της κυβέρνησης της Βιρμανίας στην περιοχή της, αναγνώριση που προέκυψε λόγω της συμφωνίας για αυτονομία, με την κυβέρνηση της χώρας. Η αυτονομία της περιοχής αναγνωρίστηκε και συνταγματικά, στο Σύνταγμα του 2008, το οποίο επικύρωσε την αυτονομία της περιοχής ως οντότητας υπαγόμενης στη Πολιτεία του Σαν (Shan state).
Νησιά Παρασέλ, αμφισβητούμενο αρχιπέλαγος στη Νότια Κινεζική Θάλασσα που διοικεί η Κίνα, και διεκδικούν το Βιετνάμ και η Ταϊβάν. Νομικά έδαφος καμίας χώρας
Νησιά Σπράτλυ, αμφισβητούμενο αρχιπέλαγος στη Νότια Κινεζική Θάλασσα μεταξύ Μπρουνέι (θαλάσσια ζώνη μόνο και όχι νησιά), Κίνας (στο σύνολο τους), Μαλαισίας (τμήμα), Φιλιππίνων (τμήμα), Ταϊβάν (στο σύνολο τους) και Βιετνάμ (στο σύνολο τους), περίπου 45 από τα 100 και πλέον νησιά κατέχονται από μικρές δυνάμεις των διεκδικούντων κρατών πλην του Μπρουνέι. Νομικά έδαφος καμίας χώρας
Νήσοι Πράτας, διοικούνται από την Ταϊβάν και τα διεκδικεί η Κίνα
Ανύψωση Μάκκλσφηλντ, επιμήκης βυθισμένη ατόλλη που είναι αμφισβητούμενη μεταξύ Κίνας, Βιετνάμ και Ταϊβάν. Νομικά έδαφος καμίας χώρας
Ύφαλος Κάρμπορο, κατέχεται από το πολεμικό ναυτικό των Φιλιππίνων με ανοχή στη διεθνής αλιεία και τον διεκδικούν Κίνα και Ταϊβάν
Η Αυστραλία αποτελείται από έξι πολιτείες, τρία εδάφη Ενδοχώρας (συμπεριλαμβανομένης της πρωτεύουσας Καμπέρα) και οκτώ εξωτερικά εδάφη (με τα πέντε, να βρίσκονται στην Ωκεανία, και τα άλλα τρία στην Αφρική, την Ασία και την Ανταρκτική):
Τμήμα της Μελανησίας αποτελούν και τα τμήματα της Ινδονησίας που βρίσκονται ανατολικά της Γραμμής της Μελανησίας (Μολούκκες Νήσοι και Παπούα) ενώ ως Ωκεανία θεωρούνται και τα τμήματα της Ινδονησίας που βρίσκονται ανατολικά της Γραμμής Γουάλλας (πλην των άνωθεν, το Σουλαουέζι και οι Μικρές Σούνδες ανατολικά του Μπαλί)
το καθεστώς της Νέας Καληδονίας, είναι μοναδικό ανάμεσα στις Γαλλικές περιοχές και θεωρείται sui generis, καθώς βρίσκεται κάπου ανάμεσα στην υπερπόντια κολλεκτίβα και στο ανεξάρτητο κράτος
Και δύο απομονωμένα νησιά που διοικούνται ως τμήμα των Νήσων Ογκασαβάρα:
Οκίνο Τορισίμα, 700 χμ νότια της Συστάδας Ηφαιστείου και βόρεια του Παλάου
Μινάμι Τορισίμα ή Νήσος Μάρκου, απομονωμένο νησί της Ιαπωνίας βορειοανατολικά από τις Νήσους Μαριάνες, 1900 χμ ανατολικά των κυρίως νησιών.
Βόρειες Μαριάνες Νήσοι, κοινοπολιτεία σε πολιτική ένωση με τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής
Γκουάμ, οργανωμένο μη ενσωματωμένο έδαφος των Ηνωμένων Πολιτειών
Γουέηκ Νήσος, ανοργάνωτο μη ενσωματωμένο έδαφος των Ηνωμένων Πολιτειών στον Βόρειο Ειρηνικό Ωκεανό, για στατιστικούς λόγους αποτελεί τμήμα των Μικρών Εξωτερικών Νήσων των Ηνωμένων Πολιτειών
Κιριμπάτι, Κυρίαρχο κράτος, από τις 3 νησιωτικές περιοχές του Κιριμπάτι, οι Νήσοι Γκίλμπερτ είναι τμήμα της Μικρονησίας και οι Νήσοι Φοίνικα και Γραμμής Ισημερινού της Πολυνησίας
Μπαίηκερ Νήσος, μη ενσωματωμένο έδαφος των Ηνωμένων Πολιτειών στις Βόρειες Νήσους Φοίνικα, για στατιστικούς λόγους αποτελεί τμήμα των Μικρών Εξωτερικών Νήσων των Ηνωμένων Πολιτειών
Χάουλαντ νήσος, μη ενσωματωμένο έδαφος των Ηνωμένων Πολιτειών στις Βόρειες Νήσους Φοίνικα, για στατιστικούς λόγους αποτελεί τμήμα των Μικρών Εξωτερικών Νήσων των Ηνωμένων Πολιτειών
Ατόλλη Παλμύρα, ενσωματωμένη ατόλλη των Ηνωμένων Πολιτειών στις Βόρειες Νήσους Γραμμής Ισημερινού, για στατιστικούς λόγους αποτελεί τμήμα των Μικρών Εξωτερικών Νήσων των Ηνωμένων Πολιτειών
Κίνγκμαν Ύφαλος, μη ενσωματωμένο έδαφος των Ηνωμένων Πολιτειών στις Βόρειες Νήσους Γραμμής Ισημερινού, για στατιστικούς λόγους αποτελεί τμήμα των Μικρών Εξωτερικών Νήσων των Ηνωμένων Πολιτειών
Νήσος Τζάρβις, μη ενσωματωμένο έδαφος των Ηνωμένων Πολιτειών στις Κεντρικές Νήσους Γραμμής Ισημερινού, για στατιστικούς λόγους αποτελεί τμήμα των Μικρών Εξωτερικών Νήσων των Ηνωμένων Πολιτειών
Χαβάη, Πολιτεία των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, στην Πολυνησία
Βορειοδυτικές Νήσοι Χαβάης ή Απήνεμοι Νήσοι Χαβάης, διοικούνται από την Πολιτεία της Χαβάης εκτός της Ατόλλης Μίντγουεη που διοικείται από την Υπηρεσία Αλιείας και Άγριας Ζωής
Ατόλλη Μίντγουαιη, μη ενσωματωμένο έδαφος των Ηνωμένων Πολιτειών στις Βορειοδυτικές Νήσους της Χαβάης, για στατιστικούς λόγους αποτελεί τμήμα των Μικρών Εξωτερικών Νήσων των Ηνωμένων Πολιτειών
Ατόλλη Τζόνστον, μη ενσωματωμένο έδαφος των Ηνωμένων Πολιτειών απομονωμένο στον Βόρειο Ειρηνικό Ωκεανό νότια της Χαβάης, για στατιστικούς λόγους αποτελεί τμήμα των Μικρών Εξωτερικών Νήσων των Ηνωμένων Πολιτειών
Γαλλική Πολυνησία, υπερπόντια κολεκτίβα της Γαλλίας με τον χαρακτηρισμό υπερπόντιας χώρας, που αποτελείται από τα πέντε αρχιπελάγη:
Νήσοι Πίτκαιρν, υπερπόντιο έδαφος του Ηνωμένου Βασιλείου που αποτελείται από τις Νήσους Πίτκαιρν, Χέντερσον, Ντούτσι και Οένο, όπως και το επίσημο όνομα τους
Ράπα Νούι ή Νήσος του Πάσχα, νησί της Χιλής στον Νοτιοανατολικό Ειρηνικό Ωκεανό
Σάλα υ Γκομέζ και Σκοτ Ύφαλος, μικρό ακατοίκητο νησί στον Ειρηνικό Ωκεανό και ύφαλος πλησίον αυτού που ανήκουν στη Χιλή και αποτελούν το ανατολικότερο σημείο της Πολυνησίας
Ανταρκτική, η νότια ήπειρος, και μεγαλύτερη Έρημος της γης που δεν ανήκει νομικά σε καμία χώρα του πλανήτη, απαγορεύεται να κατοικηθεί και προστατεύεται, για περιβαλλοντικούς λόγους, άλλα και η αυτόχθονη πανίδα της και η χλωρίδα της, με τη Συνθήκη της Ανταρκτικής, από όλα τα Κυρίαρχα κράτη του πλανήτη και τα Εξαρτημένα εδάφη, ακόμα και αυτά που δεν την έχουν υπογράψει ποτέ, που είναι τα περισσότερα. Ωστόσο πολλά κράτη δεν έχουν καμία απαίτηση, νότια των 60° γεωγραφικού πλάτους, η οποία έχει ανασταλεί
Αργεντίνικη Ανταρκτική ή Επαρχία Γης του Πυρός, Ανταρκτικής και Νήσων Νοτίου Ατλαντικού, η σημαία είναι η ίδια με αυτήν της Επαρχίας Γης του Πυρός και εκτός από τις διεκδικήσεις στην Ανταρκτική (25°Δ έως 74°Δ) περιλαμβάνει και τις διεκδικήσεις στις Νήσους Μαλβίνας (Φώκλαντ Νήσοι) και Νότιας Γεωργίας και Νότιους Σάντουιτς Νήσους
Αυστραλιανή Ανταρκτική Περιοχή, αποτελείται από όλα τα νησιά και εδάφη νότια των 60° Ν και μεταξύ 160°Α έως 142°2΄Δ και 136°11΄Δ έως 44°38΄Α
Ανταρκτική Χιλιανή Περιοχή ή Μαγκαλιάνες και Ανταρκτική Χιλιανή Περιοχή καθώς οι διεκδικήσεις στην Ανταρκτική (53°Δ έως 90°Δ) θεωρούνται τμήμα της Επαρχίας Μαγκαλιάνες
Αδελία Γη, αποτελεί τη διεκδικούμενη περιοχή της Γαλλίας μεταξύ 142°2΄Α και 136°11΄Α ως τμήμα των Γαλλικών Νοτίων και Ανταρκτικών Εδαφών
Εξάρτηση Ρος, αποτελεί τη διεκδικούμενη περιοχή της Νέας Ζηλανδίας μεταξύ 150°Δ και 160°Α
Βραζιλιανή Ανταρκτική αποτελεί τη «Ζώνη Ενδιαφέροντος» της Βραζιλίας στην Ανταρκτική μεταξύ 28°Δ και 53°Δ, δεν αναφέρεται στη Συνθήκη της Ανταρκτικής καθώς χαρακτηρίστηκε μόλις το 1986
Είναι εμφανές ότι οι διεκδικήσεις της Αργεντινής, Χιλής και Βρετανίας συμπίπτουν στο μεγαλύτερο μέρος τους, ενώ αυτή της Βραζιλίας συμπίπτει με αυτές της Αργεντινής και της Βρετανίας χωρίς να τις προσβάλει, καθώς ο όρος ‘Ζώνη Ενδιαφέροντος’ δεν έχει αποσαφηνιστεί πλήρως. Η περιοχή αυτή είναι η Ανταρκτική Χερσόνησος.
Μεταξύ 90°Δ και 150°Δ δεν υπάρχουν διεκδικήσεις και το τμήμα αυτό της Ανταρκτικής (Γη Μαρί Μπερντ) αποτελεί τη μεγαλύτερη περιοχή στον κόσμο που δεν διεκδικείται από κανένα κράτος.
Η Ρωσική Ομοσπονδία και οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, είναι οι μόνες δυο χώρες που διατήρησαν, βάσει της Συνθήκης, το δικαίωμα διεκδίκησης εδαφών, όταν και εάν αυτή πάψει να ισχύει.
Οι κάτωθι υπο-Ανταρκτικές νησιωτικές περιοχές βόρεια των 60° γεωγραφικού πλάτους συνδέονται με την Ανταρκτική, αλλά εδώ δεν αναφέρονται σ’ αυτήν καθώς θεωρούμε ως Ανταρκτική τις περιοχές νότια των 60° που υπόκεινται στη Συνθήκη της Ανταρκτικής με την οποία όλες οι διεκδικήσεις σ’ αυτήν έχουν ανασταλεί.
Ως Διηπειρωτικές χώρες μπορούν να θεωρηθούν οι εξής, εάν υπολογίσουμε νησιά που συνδέονται με άλλες ηπείρους από αυτήν που κυρίως βρίσκονται, γεωπολιτικούς δεσμούς με άλλη ήπειρο από αυτήν που κυρίως βρίσκονται και, φυσικά, συνεχόμενα εδάφη τους να βρίσκονται σε παραπάνω από μία ήπειρο:
Ανατολικό Τιμόρ — Το Ανατολικό Τιμόρ βρίσκεται, εξ ολοκλήρου γεωγραφικά στην Ασία, αλλά λόγω ότι είναι πολύ κοντά και στην Αυστραλία, μπορεί να θεωρηθεί ότι βρίσκεται γεωγραφικά και στην Ωκεανία.
Αζερμπαϊτζάν — Το Αζερμπαϊτζάν, βρίσκεται γεωγραφικά, στο όριο Ευρώπης - Ασίας. Θρησκευτικά και γεωγραφικά, όμως το Αζερμπαϊτζάν, είναι πολύ κοντά στην Ασία.
Αρμενία — Η Αρμενία βρίσκεται, εξ ολοκλήρου γεωγραφικά στην Ασία, αλλά θεωρείται πολιτιστικά, πολιτικά και ιστορικά Ευρωπαϊκό κράτος.
Ιαπωνία — Η Ιαπωνία, βρίσκεται γεωγραφικά στην Ασία, ενώ ορισμένα νησιωτικά συμπλέγματα της, γεωγραφικά βρίσκονται στην Ωκεανία.
Ινδονησία — Στην Ωκεανία ανήκει γεωγραφικά, μόνο ένα μέρος στα ανατολικά της χώρας (Παπούα και Δυτική Παπούα). Πολιτισμικά και θρησκευτικά όμως, η Ινδονησία ανήκει στην Ασία, με το μεγαλύτερο μέρος της να βρίσκεται γεωγραφικά στην Ασία. Ακόμη, τις περισσότερες φορές, η Ινδονησία αναφέρεται ως ασιατική χώρα.
Καζακστάν — Στην Ευρώπη ανήκει γεωγραφικά, μόνο ένα μικρό κομμάτι στα δυτικά της χώρας. Πολιτισμικά και θρησκευτικά όμως, το Καζακστάν ανήκει στην Ασία, με το μεγαλύτερο μέρος του να βρίσκεται γεωγραφικά στην Ασία. Ακόμη, τις περισσότερες φορές, το Καζακστάν αναφέρεται ως ασιατική χώρα.
Κύπρος — Η Κύπρος βρίσκεται, εξ ολοκλήρου γεωγραφικά στην Ασία αλλά θεωρείται πολιτιστικά, πολιτικά και ιστορικά Ευρωπαϊκό κράτος. Το βόρειο τμήμα της τελεί υπό τουρκική κατοχή. Ακόμη, τις περισσότερες φορές, η Κύπρος αναφέρεται ως ευρωπαϊκή χώρα.
Ρωσία — Το μεγαλύτερο μέρος της Ρωσίας (Σιβηρία) ανήκει γεωγραφικά στην Ασία, ενώ το 25% της συνολικής έκτασης της Ρωσικής επικράτειας, ανήκει γεωγραφικά στην Ευρώπη, στην οποία περιλαμβάνονται η Μόσχα και η Αγία Πετρούπολη, οι δύο μεγαλύτερες πόλεις της. Πολιτικά, πολιτισμικά και Θρησκευτικά, η Ρωσία, ανήκει περισσότερο στην Ευρώπη.
Τουρκία — Η Ανατολική Θράκη, η Δυτική Κωνσταντινούπολη και τα νησιά Ίμβρος και Τένεδος βρίσκονται γεωγραφικά στην Ευρώπη, ενώ η Μικρά Ασία και γενικότερα το μεγαλύτερο μέρος της χώρας, βρίσκεται γεωγραφικά στην Ασία. Πολιτικά, πολιτισμικά και Θρησκευτικά, η Τουρκία, ανήκει στην Ασία.
Υεμένη — Η Ηπειρωτική Υεμένη βρίσκεται γεωγραφικά στην Ασία, ενώ το νησιωτικό σύμπλεγμα της Υεμένης, η Σοκότρα, γεωγραφικά βρίσκεται στην Αφρική.
Γαλλία — Η Μητροπολιτική Γαλλία, βρίσκεται γεωγραφικά στην Ευρώπη. Στη Γαλλία συμπεριλαμβάνονται και υπερπόντια διαμερίσματα και εδαφικές επικράτειες σε όλες τις ηπείρους της Γης.
Δανία — Στο Βασίλειο της Δανίας, ανήκουν και οι αυτόνομες Νήσοι Φερόες καθώς και η Γροιλανδία, που πολιτικά θεωρείται Δανική περιοχή με αυτοδιάθεση. Η Δανία και οι Νήσοι Φερόες, βρίσκονται γεωγραφικά στην Ευρώπη, ενώ η Γροιλανδία βρίσκεται γεωγραφικά στη Βόρεια Αμερική, αλλά πολιτιστικά και πολιτικά στην Ευρώπη.
Ηνωμένο Βασίλειο — Το Ηνωμένο Βασίλειο βρίσκεται γεωγραφικά στην Ευρώπη, ενώ επιπλέον περιλαμβάνει, 3 εξαρτήσεις του Βρετανικού στέμματος, τα οποία επίσης βρίσκονται γεωγραφικά στην Ευρώπη, και 14 υπερπόντια εδάφη, σε όλες τις ηπείρους της Γης.
Ισπανία — Η Μητροπολιτική Ισπανία, βρίσκεται γεωγραφικά στην Ευρώπη, ενώ τα Κανάρια Νησιά, οι πόλεις Θεούτα και Μελίγια, και ορισμένες βραχονησίδες, τα οποία απολαμβάνουν, καθεστώς αυτονομίας, από την Ισπανία, γεωγραφικά βρίσκονται στην Αφρική.
Ιταλία — Η Ιταλία βρίσκεται εξ ολοκλήρου, γεωγραφικά στην Ευρώπη. Όμως, ορισμένα νησιωτικά συμπλέγματα, όπως οι Πελάγους Νήσοι και η Παντελλερία, επειδή είναι πολύ κοντά στην Τυνησία, μπορεί να θεωρηθούν ότι βρίσκονται γεωγραφικά και στην Αφρική, αν και συνήθως πάντα, οι Πελάγους Νήσοι, και η Παντελλερία, ως μέρος του Ιταλικού κράτους, αναφέρονται, ότι ανήκουν γεωγραφικά στην Ευρώπη.
Μάλτα — Γεωγραφικά, Θρησκευτικά, Πολιτικά και Πολιτισμικά, η Μάλτα βρίσκεται στην Ευρώπη. Ορισμένες φορές μπορεί να θεωρηθεί σπάνια, κυρίως γλωσσικά και Αφρικανική χώρα, λόγω ότι η Μαλτέζικη γλώσσα, έχει πολλές επιρροές από την Αραβική γλώσσα, αλλά και του ότι βρίσκεται ανάμεσα στη Σικελία και την Αφρική. Ακόμη, πάντοτε, η Μάλτα αναφέρεται ως ευρωπαϊκή χώρα.
Ολλανδία — Οι Κάτω Χώρες (αναφέρονται ως Ολλανδία στον καθημερινό λόγο) αποτελούν συστατικό κράτος του Βασιλείου των Κάτω Χωρών, και βρίσκονται γεωγραφικά στην Ευρώπη. Σε αυτό ανήκουν επίσης και χώρες και ειδικοί δήμοι στην Καραϊβική τα οποία βρίσκονται γεωγραφικά στη, Βόρεια και Νότια Αμερική.
Πορτογαλία — Η Ηπειρωτική Πορτογαλία βρίσκεται γεωγραφικά στην Ευρώπη, ενώ τα αυτόνομα νησιωτικά συμπλέγματα της Πορτογαλίας Αζόρες και Μαδέρα, γεωγραφικά βρίσκονται στην Αφρική.
Γροιλανδία, Αυτοδιοικούμενη περιοχή του 
Βασιλείου της Δανίας
Καναδάς, Κυρίαρχο Ομοσπονδιακό κράτος
Νήσοι Αγίου Πέτρου & Μιχαήλ, Υπερπόντια Κοινότητα της Γαλλίας
Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, Κυρίαρχο Ομοσπονδιακό κράτος
Βερμούδες, υπερπόντιο έδαφος του 
Ηνωμένου Βασιλείου
Μεξικό, Κυρίαρχο Ομοσπονδιακό κράτος
.png){kind=small}
Γουατεμάλα, Κυρίαρχο κράτος
Μπελίζ, Κυρίαρχο κράτος
Ονδούρα, Κυρίαρχο κράτος
Ελ Σαλβαδόρ, Κυρίαρχο κράτος
Νικαράγουα, Κυρίαρχο κράτος
Κόστα Ρίκα, Κυρίαρχο κράτος
Παναμάς, Κυρίαρχο κράτος
Μπαχάμες, Κυρίαρχο κράτος
Νήσοι Τερκς και Κέικος, υπερπόντιο έδαφος του Ηνωμένου Βασιλείου
Άγιος Ανδρέας και Πρόνοια, Νησιωτική Επαρχία της Κολομβίας, τη διεκδικεί η Νικαράγουα
Κέιμαν Νήσοι, υπερπόντιο έδαφος του Ηνωμένου Βασιλείου
Κούβα, Κυρίαρχο σοσιαλιστικό κράτος
Τζαμάικα, Κυρίαρχο κράτος
Αϊτή, Κυρίαρχο κράτος
Δομινικανή Δημοκρατία, Κυρίαρχο κράτος
Πουέρτο Ρίκο, μη ενσωματωμένο έδαφος των 
Αμερικανικές Παρθένοι Νήσοι, οργανωμένο, μη ενσωματωμένο έδαφος των Ηνωμένων Πολιτειών
Βρετανικές Παρθένοι Νήσοι, υπερπόντιο έδαφος του Ηνωμένου Βασιλείου
Ανγκουίλα, υπερπόντιο έδαφος του Ηνωμένου Βασιλείου
Ολλανδικός Άγιος Μαρτίνος, Αυτόνομο τμήμα του Βασιλείου των Κάτω Χωρών
Σάμπα, Ειδικός δήμος της Ολλανδίας
Άγιος Ευστάθιος, Ειδικός δήμος της Ολλανδίας
Άγιος Χριστόφορος και Νέβις, Κυρίαρχο Ομοσπονδιακό κράτος
Νέβις, Νήσος με σημαντική αυτονομία εντός της Ομοσπονδίας και δικαίωμα απόσχισης ύστερα από δημοψήφισμα
Αντίγκουα και Μπαρμπούντα, Κυρίαρχο κράτος Ομοσπονδιακής μορφής
Μοντσερράτ, υπερπόντιο έδαφος του Ηνωμένου Βασιλείου
Δομινίκα, Κυρίαρχο κράτος
Άβες Νήσος (Νήσος των Πουλιών), τμήμα των Ομοσπονδιακών Εξαρτήσεων Βενεζουέλας (το διεκδικεί και η Δομινίκα)
Αγία Λουκία, Κυρίαρχο κράτος
Άγιος Βικέντιος και Γρεναδίνες, Κυρίαρχο κράτος
Γρενάδα, Κυρίαρχο κράτος
Μπαρμπάντος, Κυρίαρχο κράτος
Τρινιντάντ και Τομπάγκο, Κυρίαρχο κράτος
Μποναίρ, Ειδικός δήμος της Ολλανδίας
Κουρασάο, Αυτόνομο τμήμα του Βασιλείου των Κάτω Χωρών
Αρούμπα, Αυτόνομο τμήμα του Βασιλείου των Κάτω Χωρών
Γουιάνα, Κυρίαρχο κράτος
Σουρινάμ, Κυρίαρχο κράτος
Εκουαδόρ, Κυρίαρχο κράτος
Περού, Κυρίαρχο κράτος
Βολιβία, Κυρίαρχο μεσόγειο κράτος
Παραγουάη, Κυρίαρχο μεσόγειο κράτος
Αργεντινή, Κυρίαρχο κράτος
Μπουένος Άιρες, Αυτόνομη Πόλη, πρωτεύουσα της Αργεντινής
Χιλή, Κυρίαρχο κράτος
Βραζιλία, Κυρίαρχο κράτος
.svg){kind=small}
Ομοσπονδιακό Διαμέρισμα Μπραζίλιας
Ουρουγουάη, Κυρίαρχο κράτος
Νήσοι Φώκλαντ, υπερπόντιο έδαφος του Ηνωμένου Βασιλείου (το διεκδικεί και η Αργεντινή)
Νήσοι Νότια Γεωργία και Νότιες Σάντουιτς, ακατοίκητο υπερπόντιο έδαφος του Ηνωμένου Βασιλείου (το διεκδικεί και η Αργεντινή)
Πράσινο Ακρωτήριο, Κυρίαρχο νησιωτικό κράτος
Νήσοι Μαδέιρα, Αυτόνομη περιοχή της 
Πορτογαλίας
Κανάριες Νήσοι, Αυτόνομη περιοχή της 
Ισπανίας
Θέουτα, Αυτόνομη πόλη, που μοιράζεται σύνορα με το Μαρόκο
Μελίγια, Αυτόνομη πόλη, που μοιράζεται σύνορα με το Μαρόκο
Μαρόκο, Κυρίαρχο κράτος
Δημοκρατία της Σαχάρας, Αμφισβητούμενη περιοχή μεταξύ της Σαχαραβικής Δημοκρατίας και του Μαρόκου
Δυτική Σαχάρα, πρώην ισπανική αποικία. Η Ισπανία εγκατέλειψε την περιοχή το 1975-1976. Με την αποχώρηση των Ισπανών ο ΟΗΕ πρότεινε το διαχωρισμό της περιοχής σε τρία τμήματα και την παραχώρηση εδαφών στο Μαρόκο, την Αλγερία και τη Μαυριτανία. Στις 27 Φεβρουαρίου του 1976, το Μέτωπο Πολισάριο ανακήρυξε την περιοχή ως ανεξάρτητη χώρα με το όνομα Λαοκρατική Αραβική Δημοκρατία της Σαχάρας. Οι τρεις χώρες αρνήθηκαν και παραιτήθηκαν του δικαιώματος, με αποτέλεσμα να προταθεί από τον ΟΗΕ η δημιουργία ανεξάρτητου κράτους. Έκτοτε, το Μαρόκο κατέλαβε το δυτικό τμήμα και το μεγαλύτερο μέρος της χώρας, και έως και σήμερα το κατέχει και το διεκδικεί. Από το 1991 ισχύει εκεχειρία υπό την αιγίδα του ΟΗΕ που προσπαθεί να διοργανώσει δημοψήφισμα για το τελικό καθεστώς της περιοχής
Αλγερία, Κυρίαρχο κράτος
Τυνησία, Κυρίαρχο κράτος
Πελάγους Νήσοι και Παντελλερία, Ιταλικά Νησιά πλησιέστερα στις ακτές της Τυνησίας και κατά συνέπεια γεωγραφικά στην Αφρική
Μάλτα, Κυρίαρχο κράτος
Λιβύη, Κυρίαρχο κράτος
Αίγυπτος, Κυρίαρχο κράτος
Τρίγωνο Μπιρ Ταουΐλ, περιοχή κατά μήκος των συνόρων μεταξύ της Αιγύπτου και του Σουδάν, η οποία δεν διεκδικείται από καμία χώρα. Όταν αναφέρεται σε σχέση με το γειτονικό Τρίγωνο Χαλάιμπ, μερικές φορές αναφέρεται ως παρά το τετράπλευρο σχήμα της περιοχής.
Σουδάν, Κυρίαρχο κράτος
Νταρφούρ, περιοχή ανθρωπιστικής κρίσης στο δυτικό Σουδάν, λόγω της σύγκρουσης επαναστατικών ομάδων με κυβερνητικά στρατεύματα, ενώ ορισμένες περιοχές της, ελέγχονται από Αυτονομιστές Αντάρτες, που χρηματοδοτούνται από την τρομοκρατική οργάνωση Μπόκο Χαράμ, η οποία έχει παρακλάδια σε πολλές αφρικανικές χώρες.
Μαυριτανία, Κυρίαρχο κράτος
Σενεγάλη, Κυρίαρχο κράτος
Γκάμπια, Κυρίαρχο κράτος
Γουινέα-Μπισσάου, Κυρίαρχο κράτος
Γουινέα, Κυρίαρχο κράτος
Σιέρρα Λεόνε, Κυρίαρχο κράτος
Λιβερία, Κυρίαρχο κράτος
Ακτή Ελεφαντοστού, Κυρίαρχο κράτος
Γκάνα, Κυρίαρχο κράτος
Μπουρκίνα Φάσο, Κυρίαρχο κράτος
Μπενίν, Κυρίαρχο κράτος
Τόγκο, Κυρίαρχο κράτος
Νιγηρία, Κυρίαρχο κράτος
Οι 36 πολιτείες της Νιγηρίας είναι (η Ομοσπονδιακή Περιοχή Πρωτεύουσης δεν αποτελεί πολιτεία):
Νίγηρας, Κυρίαρχο κράτος
Μάλι, Κυρίαρχο κράτος
Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, Κυρίαρχο κράτος
Τσαντ, Κυρίαρχο κράτος
Καμερούν, Κυρίαρχο κράτος
Ισημερινή Γουινέα, Κυρίαρχο κράτος
Άγιος Θωμάς & Πρίγκηπας, Κυρίαρχο κράτος
Δημοκρατία του Κονγκό, Κυρίαρχο κράτος
Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, Κυρίαρχο κράτος
Νήσος Αγίας Ελένης, υπερπόντιο έδαφος του Ηνωμένου Βασιλείου
Νήσος Αναλήψεως (Ασενσιόν), εξάρτηση της Αγίας Ελένης
Τριστάν ντα Κούνια, εξάρτηση της Αγίας Ελένης
Μπουβέ, ακατοίκητη εξάρτηση του Βασιλείου της Νορβηγίας
Ανγκόλα, Κυρίαρχο κράτος
Ναμίμπια, Κυρίαρχο κράτος
Μποτσουάνα, Κυρίαρχο κράτος
Νότια Αφρική, Κυρίαρχο κράτος
Λεσότο, Κυρίαρχο κράτος
Εσουατίνι, Κυρίαρχο κράτος
Μοζαμβίκη, Κυρίαρχο κράτος
Μαλάουι, Κυρίαρχο κράτος
Ζάμπια, Κυρίαρχο κράτος
Ζιμπάμπουε, Κυρίαρχο κράτος
Ερυθραία, Κυρίαρχο κράτος
Αιθιοπία, Κυρίαρχο κράτος
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
